Bazylea II i przegląd dyrektywy dotyczącej wymogów kapitałowych (CRD 4) (2010/2074 (INI)).

A.

mając na uwadze, że silne, stabilne i skuteczne rynki i instytucje finansowe mają zasadnicze znaczenie dla realizacji potrzeb finansowych różnych podmiotów gospodarczych w UE oraz dla pobudzenia wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, innowacji i konkurencyjności gospodarki europejskiej; mając na uwadze, że funkcja w zakresie finansowania ma szczególne znaczenie dla ożywienia gospodarczego; mając na uwadze, że reforma przepisów prawnych powinna mieć na celu stabilność finansową i trwały wzrost,

B.

mając na uwadze, że należy przyjąć zmienione, bardziej surowe wymogi kapitałowe z należytym uwzględnieniem cyklu gospodarczego i bieżącego ożywienia gospodarczego,

C.

mając na uwadze, że Komitet Bazylejski nie pozwala na uwzględnienie wszystkich zainteresowanych stron i wzajemności,

D.

mając na uwadze, że w celu zachowania stabilności finansowej będącej kluczowym dobrem publicznym należy nadzorować i uregulować wszystkie rynki, podmioty i instrumenty finansowe, jak również wszelką infrastrukturę finansową o znaczeniu systemowym, taką jak systemy, mechanizmy i platformy płatnicze, rozliczeniowe i rozrachunkowe, a także związane z tym świadczenie usług nadzorczych; mając na uwadze, że kryzys wyraźnie uwypuklił fakt, iż kapitał bankowy był zdecydowanie niewystarczający pod względem zdolności kredytowej i wypłacalności,

E.

mając na uwadze, że należy podnosić i odpowiednio wdrażać normy ostrożnościowe oraz zlikwidować ujawnione przy okazji kryzysu niedociągnięcia w zakresie jakości i wysokości kapitału, zarządzania płynnością, słabych punktów modeli wewnętrznych oraz procyklicznego charakteru porozumienia Bazylea II i CRD,

F.

mając na uwadze, że konieczne jest rozszerzenie minimalnego wachlarza środków interwencyjnych w zakresie zarządzania kryzysowego dostępnych dla organów nadzoru,

G.

mając na uwadze, że należy dążyć do wyraźnego oddzielenia lub stosowania zapory między usługami bankowymi w zakresie inwestycji i bankowością detaliczną, aby zagwarantować, że ubezpieczone depozyty nie są wykorzystywane jako zabezpieczenie transakcji,

H.

mając na uwadze, że nowe standardy powinny uwzględniać wielkość banku oraz profil ryzyka i model biznesowy,

I.

mając jednak na uwadze, że należy poświęcić należytą uwagę skumulowanym skutkom istotnych elementów zmienionych ram Bazylea II oraz innych inicjatyw regulacyjnych dotyczących realnej gospodarki i wzrostu gospodarczego,

J.

mając na uwadze, że bezprecedensowe nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku oraz błędne uregulowania skłoniły przywódców G20 do podjęcia decyzji na posiedzeniach w Londynie, Pittsburghu i Toronto o poprawie jakości kapitału, wzmocnieniu ochrony przed ryzykiem, łagodzeniu cykliczności, wprowadzeniu perspektywicznego tworzenia rezerw na poczet strat kredytowych, zniechęceniu do stosowania dźwigni finansowej i wprowadzeniu wskaźnika dźwigni dodatkowo do ram opartych na ocenie ryzyka w ramach Bazylea II w celu przejścia do podejścia w ramach filaru 1 oraz zaostrzeniu wymogów dotyczących ryzyka utraty płynności,

K.

mając na uwadze, że Europa stosuje dyrektywę w sprawie wymogów kapitałowych do wszystkich instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych działających w oparciu o różne modele biznesowe; mając na uwadze, że inne kraje ograniczają stosowanie przepisów Bazylea II do określonej liczby banków mających szczególny model biznesowy; mając na uwadze, że takie różnice w zakresie stosowania przepisów wywołują obawy co do zgodności, równości szans oraz ryzyka możliwego arbitrażu regulacyjnego,

L.

mając na uwadze istotne, typowo europejskie cechy, takie jak fakt, że europejskie przedsiębiorstwa są finansowane głównie dzięki pożyczkom bankowym; mając na uwadze, że zmienione zasady z Bazylei muszą uwzględniać tę specyfikę; mając na uwadze, że pożyczki bankowe powinny być bardziej ukierunkowane na szczególne obszary takie jak pożyczki dla MŚP, przy jednoczesnym zachęcaniu większych przedsiębiorstw do emisji obligacji skierowanej bezpośrednio do inwestorów,

M.

mając na uwadze, że polityka rozwiązania dobrego dla wszystkich, która nie uwzględnia szczególnych profilów ryzyka banków oraz różnorodności europejskiego sektora bankowego, jest szkodliwa dla europejskiego sektora bankowego i w konsekwencji może zahamować wzrost gospodarczy i ożywienie gospodarcze,

N.

mając na uwadze, że ponieważ UE przeprowadza obecnie proces szerokich reform uregulowań finansowych, należy zachować spójność między reformami, a ponadto harmonogram wdrażania powinien uwzględniać skumulowane skutki tych środków na realną gospodarkę i nie powinien hamować odnowy gospodarczej,

O.

mając na uwadze, że dążenie do ustalenia jednakowych światowych wysokiej jakości norm rachunkowości ma zasadnicze znaczenie dla utrzymania równości szans i zagwarantowania światowej porównywalności danych; mając na uwadze, że takie normy muszą być właściwie unowocześnione przy uwzględnieniu doświadczeń wyniesionych z kryzysu,

P.

mając na uwadze potrzebę ścisłego przestrzegania zasady przewagi treści nad formą przez wszystkie właściwe organy w celu zapobieżenia skutkom przeciwnym do zamierzonych,

Q.

mając na uwadze, że międzynarodowa konwergencja sprawozdawczości na potrzeby rachunkowości, sprawozdawczości na potrzeby regulacji i sprawozdawczości na potrzeby podatkowe ma zasadnicze znaczenie dla zagwarantowania, że organy nadzorcze i inwestorzy dostaną takie same, przejrzyste i jasne informacje; mając również na uwadze, że należy unikać podwójnej sprawozdawczości; mając na uwadze, że nie stanowi to przeszkody dla stosowania filtrów ostrożnościowych pod warunkiem, że są one stosowane do wszystkich kont,

R.

mając na uwadze, że banki powinny w większym stopniu skoncentrować się na podstawowej działalności służącej realnej gospodarce; mając na uwadze, że Komitet Bazylejski i Komisja powinny do tego zachęcać,

S.

mając na uwadze, że reformom wynikającym z przeglądu regulacji Bazylei II muszą towarzyszyć reformy strukturalne w nadzorze bankowym, za czym opowiada się Parlament Europejski, a także ewentualnie plan opracowania i spójnego wdrożenia środków w zakresie filaru drugiego,

1.

z zadowoleniem odnotowuje fakt, że w odpowiedzi na kryzys finansowy grupa G20 zobowiązała się do podniesienia jakości i zwiększenia ilości kapitału, wprowadzenia norm zarządzania płynnością, poruszenia kwestii procykliczności oraz uaktualnienia ogólnych norm ostrożnościowych;

2.

z zadowoleniem przyjmuje wysiłki podjęte przez Komitet Bazylejski i Komisję; podkreśla jednak, że przepisy dotyczące nowych wymogów kapitałowych powinny zostać opracowane i wdrożone z ostrożnością, a ich wpływ poddany analizie w ramach szerszych ram przeglądu przepisów;

3.

wyraża zaniepokojenie z powodu deficytu strukturalnego i nierównowagi w obecnym wniosku oraz z powodu ryzyka zahamowania odnowy gospodarczej i wzrostu; uważa, że - biorąc pod uwagę obecną sytuację gospodarczą - konieczna będzie kontrola, czy banki nie przenoszą kosztów związanych z przygotowywanym wnioskiem na użytkowników końcowych usług finansowych;

4.

podkreśla potrzebę wzmocnienia współdziałania procesu nadzoru (filar 2) i publicznego ujawniania informacji (filar 3), dzięki udostępnieniu opinii publicznej wyników testów warunków skrajnych i narzutów kapitałowych;

5.

przypomina o znaczeniu specyfiki europejskiego sektora bankowego, jak różnorodność modeli biznesowych działających pod różnymi formami prawnymi oraz fakt, że europejskie przedsiębiorstwa są finansowane głównie dzięki pożyczkom bankowym, i domaga się dlatego wszechstronnej analizy konsekwencji mikro- i makroekonomicznych nowych proponowanych przepisów;

6.

wzywa Komitet Bazylejski i Komisję do należytego uwzględnienia tej specyfiki oraz odmiennego ryzyka związanego z sektorem bankowym; podkreśla potrzebę wyraźnego rozróżnienia pomiędzy usługami bankowymi w zakresie inwestycji, a tradycyjną bankowością detaliczną oraz usługami transakcyjnymi w zmienionych zasadach Bazylea II;

7.

wzywa Komisję do odegrania bardziej aktywnej roli w procesie reformy zasad Bazylea II, do aktywnego promowania i ochrony europejskich interesów, do koordynacji polityki państw członkowskich, aby osiągnąć jak najwięcej dla europejskiej gospodarki, oraz do przedstawienia Parlamentowi regularnych sprawozdań w sprawie stanu trwających negocjacji i czynnego włączania go w procesy negocjacyjne;

8.

uznaje znaczenie międzynarodowej współpracy i koordynacji w celu zapewnienia równości szans na szczeblu międzynarodowym oraz uniknięcia arbitrażu regulacyjnego; zwraca jednak uwagę, że ten cel nie powinien spowodować, że ucierpi konkurencyjność europejskiej gospodarki i europejskiego sektora bankowego; uważa, że należy zachować różnorodność sektora bankowego;

9.

podkreśla, że odnowa gospodarki europejskiej wymaga dynamicznych rynków finansowych, które są w stanie sfinansować inwestycje i innowacje; ostrzega przed wprowadzaniem przepisów i wymogów, które mogłyby wywołać nową zapaść kredytową, destabilizując rozwój gospodarczy i europejskie rynki pracy;

10.

podkreśla, że pełne zaangażowanie wszystkich stron biorących udział w procesie bazylejskim i G20 w przestrzeganie jasnego i spójnego harmonogramu wdrażania jest warunkiem wstępnym udanej reformy, przez zagwarantowanie równości szans na szczeblu międzynarodowym oraz uniknięcie arbitrażu regulacyjnego; wzywa Komisję i Komitet Bazylejski do dopilnowania, aby uzgodnione standardy były wdrażane w sposób zsynchronizowany;

11.

przypomina, że porozumienie Bazylea II, oraz jego przyszły przegląd, ma stać się ogólnoświatowym standardem; z tego względu wyraża poważne zaniepokojenie, że ograniczenia ustanowione w szeregu przepisów krajowych przyjętych w odpowiedzi na kryzys (w szczególności amerykańska reforma Wall Street oraz ustawa o ochronie konsumentów, ograniczające uznawanie zewnętrznych ratingów) mogą doprowadzić do poważnej fragmentaryzacji stosowania tego ogólnoświatowego standardu; wzywa dlatego Komitet Bazylejski i Komisję do dokonania obszernej oceny i zbadania następstw tego rodzaju prawodawstwa na wdrożenie porozumienia Bazylea II i negocjacji w sprawie jego przeglądu Bazylei II i zwraca się do Komisji o przedstawienie Parlamentowi informacji na temat wyników;

12.

wzywa Komisję, żeby wyjaśniła rolę zewnętrznych ratingów w rezerwie środków płynnych oraz zagwarantowała, że wszelkie wchodzące w grę alternatywne kryteria nie ograniczają zakresu aktywów nadających się do rezerwy; ponadto nalega, żeby wszelkie ewentualnie uzgadniane kryteria alternatywne zastępowały ratingi zewnętrzne, a nie były stosowane obok nich, tak aby zapewnić równe warunki na poziomie międzynarodowym;

13.

wzywa Komisję do nasilenia transatlantyckiego dialogu ze Stanami Zjednoczonymi w sprawie regulacji finansowych;

14.

podkreśla, że harmonogram wdrażania musi odzwierciedlać ogólny wpływ zmienionych norm na przemysł, jego zdolność do udzielania pożyczek podmiotom realnej gospodarki i na proces poprawy sytuacji w Europie; zauważa, że Komitet Bazylejski ogłosił zmianę harmonogramu, tak by zapewnić łagodne przejście do nowych norm;

15.

przypomina o potrzebie włączenia do negocjacji Parlamentu jako demokratycznie wybranego europejskiego organu oraz wzywa Komisję i Komitet Bazylejski do podjęcia niezbędnych kroków na rzecz stałego zaangażowania Parlamentu;

16.

przypomina o swojej obawie związanej z niedoskonałością przyjętych przez banki założeń dotyczących korelacji, które leżą u podstaw metody obliczania kapitału ustawowego; w tym kontekście podkreśla znaczenie właściwego nadzoru i monitorowania zinternalizowanych ocen banków przy wykorzystaniu metody IRB; zauważa ponadto, że należy zadbać o to, by nie wprowadzać bodźców mających skutki odmienne od zamierzonych;

17.

wzywa Komisję do dalszej poprawy nadzoru UE nad sektorem bankowym dzięki stworzeniu nowego europejskiego systemu nadzoru finansowego oraz Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego;

18.

wzywa Komisję do dokonania właściwej oceny ewentualnego wpływu, przed ich wdrożeniem, zmienionych zasad Bazylea II na realną gospodarkę, z położeniem szczególnego nacisku na finansowanie MŚP i odporność sektora bankowego w okresach obciążenia;

19.

za konieczne uważa rozszerzenie minimalnego wachlarza środków interwencyjnych w zakresie zarządzania kryzysowego dostępnych dla organów nadzoru poza przepisy art. 136 dyrektywy 2006/48/WE i włączenie do niego przynajmniej uprawnień do: żądania dokonania modyfikacji kapitału, płynności, rodzaju prowadzonej działalności, czy procesów wewnętrznych; zalecenia lub wprowadzenia zmian na stanowiskach kierowniczych; ograniczenia warunków zezwoleń na prowadzenie działalności bankowej; nałożenia obowiązku sporządzania "testamentów"; narzucenia całkowitej lub częściowej sprzedaży; utworzenia banku pomostowego lub podziału na bank zachowujący "dobre" aktywa/bank likwidujący "złe" aktywa; żądania zamiany długów na akcje przy zastosowaniu odpowiednich redukcji wartości; wymuszenia zatrzymania zysków i dywidendy oraz nałożenia ograniczeń w celu skonsolidowania wymogów kapitałowych oraz upewnienia się, że akcjonariusze będą płacić przed podatnikami; restrukturyzacji i transferu aktywów i pasywów do innych instytucji w celu zagwarantowania ciągłości operacji o znaczeniu systemowym; ustalenia kryteriów wyceny aktywów o obniżonej wartości; tymczasowego przejęcia kontroli publicznej; likwidacji upadających banków;

20.

wzywa Komisję do stworzenia zachęt dla sektora bankowego do zarządzania ryzykiem i zyskami w perspektywie długoterminowej oraz do zachęcania banków do poświęcania aktywnej i należytej uwagi prowadzeniu pożyczek w swych własnych portfelach bez nadmiernego uciekania się do sekurytyzacji lub nieprzejrzystych struktur pozabilansowych oraz do pełnej konsolidacji pewnych pozycji pozabilansowych, takich jak SPV;

21.

odnotowuje, że inwestycje długoterminowe, takie jak infrastruktura dystrybucji energii, opierają się na sekurytyzacji;

22.

proponuje włączenie Komitetu Bazylejskiego, IOSCO (Międzynarodowa Organizacja Komisji Papierów Wartościowych), RMSR itd. do globalnej organizacji, którą mógłby być MFW, w celu stworzenia prawdziwej organizacji finansów oraz zapewnienia udziału ogółu zainteresowanych stron w opracowywaniu reguł, a także zdolności weryfikacji wyników działań;

23.

uważa, że należy zająć się kwestią instytucji finansowych "zbyt dużych, by upaść" i dlatego wymogi kapitałowe i bufory antycykliczne powinny być proporcjonalne do rozmiaru, poziomu ryzyka i modelu biznesowego instytucji finansowej;

24.

popiera inicjatywę podniesienia jakości i poziomu kapitału w odpowiedzi na kryzys oraz odnotowuje decyzję Komitetu Bazylejskiego z dnia 12 września 2010 r. o podniesieniu minimalnych wymogów kapitałowych, wprowadzeniu buforu ochronnego i znacznym zwiększeniu proporcji udziału wspólnego; przypomina, że kwestia ta jest ściśle związana z zasadami rachunkowości, a zatem wymaga spójnego podejścia, pamiętając również o konwergencji na poziomie światowym;

25.

odnotowuje decyzję Komitetu Bazylejskiego z (końca) lipca 2010 r. by zezwolić na rozważne uznanie interesów mniejszościowych, aktywów z tytułu odroczonego podatku i inwestycji w innych instytucjach finansowych; uważa, że dalsze dostosowania mogą być właściwe;

26.

podkreśla, że w celu zagwarantowania równych warunków i aby nie zaszkodzić żadnym modelom biznesowym spółek niebędących spółkami akcyjnymi, w szczególności spółdzielniom i bankom oszczędnościowym, kapitał, bez względu na formę prawną spółki, musi być zdefiniowany w zrównoważony sposób na podstawie jakości instrumentów kapitałowych (tzn. trwałości, amortyzacji strat, elastyczności płatności);

27.

wzywa Komitet Bazylejski i Komisję, aby przy definiowaniu kwalifikujących się instrumentów kapitałowych należycie uwzględniły potrzeby i specyfikę spółek niebędących spółkami akcyjnymi (takich jak spółdzielnie, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych i banki oszczędnościowe), które składają się na dużą część europejskiej bankowości;

28.

wzywa Komisję do przeglądu proponowanych kryteriów kwalifikowalności kapitału warstwy i ograniczenia katalogu do tych kryteriów, które są konieczne z punktu widzenia zapewnienia jakości kapitału (trwałości, amortyzacji strat, elastyczności płatności);

29.

wzywa Komitet Bazylejski i Komisję do dopilnowania, aby w skonsolidowanych obliczeniach kapitałowych zarówno ryzyko, jak i kapitał były brane pod uwagę w zrównoważony i rozważny sposób oraz aby właściwie uwzględnić ten kapitał otrzymany od inwestorów mniejszościowych, który stanowi bezpośredni wkład w kapitał instytucji kredytowej należącej do tej samej grupy banków (tzn. interesy mniejszościowe) oraz aby holdingi regionalnych banków spółdzielczych i kas oszczędnościowych w ich instytucjach macierzystych nie były utrudnione (np. aby nie nastąpiło odliczenie z własnych funduszy);

30.

podkreśla ważną rolę, jaką odegrał kapitał warunkowy w okresie kryzysu; wzywa Komisję i Komitet Bazylejski do uznania roli elastycznego kapitału warunkowego w sytuacjach kryzysowych i do monitorowania akceptacji rynku dla instrumentów zamiennych;

31.

wzywa Komisję do poświęcenia należytej uwagi istniejącym różnicom między bilansami podatkowymi a księgowymi, aby uniknąć jakichkolwiek ewentualnych niekorzystnych warunków konkurencji;

32.

wzywa Komitet Bazylejski i Komisję do zdefiniowania procedury dotyczącej umów holdingów finansowych typu cross;

33.

zwraca się do Komisji o rozważenie zrównoważonego traktowania niezrealizowanych zysków i strat, tak aby objąć kwestie zmienności i procykliczności;

34.

wzywa Komisję do przeprowadzenia kompleksowego badania na temat instrumentów kapitałowych przed kryzysem i po, aby ocenić wagę poszczególnych instrumentów kapitałowych i ich znaczenie w sytuacji kryzysowej;

35.

rozważa opracowanie wysokiej jakości norm płynności jako kluczowego elementu reakcji na kryzys; uważa, że normy płynności powinny być w wystarczającym stopniu zróżnicowane w celu uwzględnienia charakterystyki modelu działalności danego banku i jego profilu ryzyka; uważa, że należy uwzględnić fakt, że ryzyko danych aktywów może zmieniać się na przestrzeni czasu, tak samo jak mechanizmy w tym zakresie;

36.

wskazuje, że zmiana terminu zapadalności z natury rzeczy naraża banki na długo- i krótkofalowe ryzyko utraty płynności;

37.

uważa, że aby nie zaszkodzić bankom, które są uznawane za konglomeraty finansowe i posiadają udziały w towarzystwach ubezpieczeniowych, kwestia podwójnego obliczania kapitału własnego między bankami a towarzystwami ubezpieczeniowymi musi zostać uregulowana w ramach obowiązujących postanowień dyrektywy w sprawie konglomeratów finansowych;

38.

wzywa Komitet Bazylejski i Komisję do przemyślenia wymiaru współczynników płynności i finansowania;

39.

uważa, że "wskaźnik płynności" powinien w większym stopniu uwzględniać ryzyko koncentracji kwalifikowanych aktywów w jakiejkolwiek rezerwie środków płynnych, wspierać dywersyfikację i przeciwdziałać nadmiernej koncentracji w jednej określonej klasie aktywów, łącznie z obligacjami skarbowymi; uważa, że należy w jak największym stopniu stworzyć rezerwy środków płynnych w odniesieniu do aktywów zachowujących dużą płynność w okresach dużych obciążeń i że taki wskaźnik poprawi odporność instytucji na ryzyko utraty płynności;

40.

wzywa Komisję do zapewnienia objęcia zobowiązań pozabilansowych zakresem stosowania norm płynności w przygotowywanym przez nią wniosku dotyczącym przeglądu dyrektyw w sprawie wymogów kapitałowych (CRD 4);

41.

wzywa, aby w przypadku określenia jakichkolwiek norm płynności strukturalnej (tj. wskaźnik stabilności finansowania netto), uznane zostały stabilne źródła finansowania właściwe dla Europy (tj. skrypty dłużne); uważa, że krajowe organy przyjmujących państw członkowskich powinny mieć w każdym przypadku dostęp do informacji dotyczących sytuacji płynnościowej oddziału;

42.

wzywa Komisję do określenia kryteriów wysokiej jakości płynnych aktywów z uwzględnieniem definicji kwalifikowanych aktywów do działań polityki pieniężnej Europejskiego Banku Centralnego (refinansowanie);

43.

wzywa Komisję do dopuszczenia całego długu publicznego strefy euro, niezależnie od indywidualnych ocen, jako wysokiej jakości płynnych aktywów celem ograniczenia nieproporcjonalnych skutków działań agencji ratingowych;

44.

zwraca jednak uwagę na prawdopodobieństwo szybkiej utraty płynności przez wysokiej jakości płynne aktywa w czasie kryzysu i nalega, aby instytucje kredytowe przeprowadzały testy warunków skrajnych wykraczające poza wskaźnik płynności i wskaźnik stabilności finansowania netto;

45.

wzywa Komisję i Komitet Bazylejski, żeby w związku z wymogami dotyczącymi płynności należycie uwzględniały podmioty prawne w ramach grupy lub sieci banków; wzywa do traktowania transakcji i zobowiązań w ramach takich grup lub sieci w sposób należycie uwzględniający ryzyko, a w odpowiednim przypadku w sposób odmienny od transakcji i zobowiązań między osobami trzecimi;

46.

z zadowoleniem przyjmuje starania na rzecz ograniczenia nadmiernego wzrostu kredytów oraz ryzyka tworzenia baniek kredytowych;

47.

wyraża zaniepokojenie z powodu ewentualnego procyklicznego charakteru zaproponowanego obecnie stałego specyficznego dla banków buforu kapitałowego; uważa, że zarówno bufory kapitałowe jak i bufory antycykliczne powinny być w stanie pokryć straty w okresach obciążenia; uważa, że w celu zapewnienia skuteczności tych buforów powinny być one zaprojektowane i opracowane równolegle;

48.

z zadowoleniem przyjmuje próby określenia zbioru zharmonizowanych zmiennych makroekonomicznych w celu stworzenia skutecznych buforów antycyklicznych;

49.

uznaje korzyści perspektywicznego tworzenia rezerw (podejście opierające się na oczekiwanych stratach) jako ewentualnego dodatkowego narzędzia redukcji procykliczności i zachęca do uznania oczekiwanych strat kredytowych w odniesieniu do cyklu koniunkturalnego;

50.

uważa, że przyszły Europejski Organ Nadzoru Bankowego powinien odgrywać wiodącą rolę przy tworzeniu definicji i wdrażaniu środków związanych z wymogami kapitałowymi i standardami antycyklicznych buforów kapitałowych na poziomie UE;

51.

wzywa do ogólnoświatowej konwergencji sprawozdawczości na potrzeby rachunkowości i sprawozdawczości na potrzeby regulacji, w szczególności w odniesieniu do podejścia opierającego się na uwzględnieniu oczekiwanych strat w ujawnionych zyskach, aby uwzględnić doświadczenia wyniesione z kryzysu i zagwarantować, że przy gromadzeniu informacji dla organów nadzorczych i inwestorów wykorzystuje się taki sam zestaw jasnych i przejrzystych zasad; przestrzega przed koniecznością zminimalizowania podwójnej sprawozdawczości; uważa, że takie wysiłki powinny być realizowane w oparciu o innowacje, takie jak "regulatory page" lub filtry ostrożnościowe w księgowaniu i powinny być przedmiotem dalszych analiz;

52.

podkreśla, że przepisy antycykliczne wymagają zharmonizowanych kryteriów dla zapewnienia kompleksowego i starannego monitorowania rynków finansowych i otoczenia rynku przez organy nadzorujące, co obejmuje m.in. pełną wymianę informacji, synchronizację działań regulacyjnych oraz monitorowanie ryzyka w czasie rzeczywistym, m.in. na podstawie wymogów w zakresie zapisu kontrolnego dla wszystkich rynkowych transakcji finansowych;

53.

przyjmuje do wiadomości, z uwagi na złożoność systemu finansowego, koncepcję LR jako bardzo przydatnej, prostej i odpornej na manipulację ochrony przed tworzeniem nadmiernego efektu dźwigni i przesadnej gotowości do podejmowania ryzyka; przestrzega, że jednolity ryczałtowy wskaźnik dźwigni musi, aby być skutecznym, uwzględniać różnice w modelach biznesowych instytucji oraz profilach ryzyka;

54.

uważa, że taki wskaźnik, aby mógł być skuteczny, musi obejmować wszystkie pozycje pozabilansowe i instrumenty pochodne, musi być jasno określony, prosty i porównywalny na szczeblu międzynarodowym oraz powinien uwzględniać uregulowania w zakresie nettingu oraz różne normy rachunkowości istniejące na płaszczyźnie międzynarodowej;

55.

jest jednak zaniepokojony faktem, że przybliżony LR mógłby nie być w stanie we właściwy sposób uwzględniać ryzyko i penalizować podmioty świadczące tradycyjne usługi bankowe niskiego ryzyka (takie jak finansowanie bankowości detalicznej, przedsiębiorstw i nieruchomości oraz usług bankowości transakcyjnej) lub gospodarek, w których sektor przedsiębiorstw jest finansowany przede wszystkim dzięki pożyczkom; podkreśla dlatego znaczenie organów nadzorczych monitorujących zmiany w zakresie poziomu dźwigni oraz ogólnych poziomów, ponieważ istotne zmiany mogą wskazywać na dodatkowe ryzyko; jest jednak zaniepokojony faktem, że "przybliżony" (niezróżnicowany) LR może tworzyć zachęty do niekorzystnego narażania kapitału na większe ryzyko;

56.

wzywa Komitet Bazylejski i Komisję do przeprowadzenia należytej oceny wariantów wskaźników dźwigni mających zastosowanie w odniesieniu do warstwy 1 i 2, z uwzględnieniem specyfiki europejskiego sektora bankowego;

57.

wzywa Komitet Bazylejski i Komisję do zbadania możliwości określenia limitów ochronnych dla linii biznesowych, aktywów ważonych ryzykiem i rodzajów działalności; uważa, że w tym kontekście należy uwzględnić ocenę aktywów jako kwoty netto lub brutto;

58.

ponadto wzywa Komitet Bazylejski i Komisję do zbadania możliwości dodania do przybliżonego LR elementu proporcjonalności poprzez zastosowanie progów dla interwencji regulacyjnych;

59.

odnotowuje decyzję Komitetu Bazylejskiego o wyznaczeniu okresu monitorowania w filarze 2 w celu przejścia do podejścia w ramach filaru 1; wzywa Komisję do włączenia klauzuli przeglądowej do wniosku legislacyjnego dotyczącego dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych (CRD 4);

60.

stwierdza, że LR jest niezbędnym instrumentem do pomiaru całkowitej wartości ekspozycji banków, nalega jednak, aby Komisja opracowała narzędzia regulacyjne mające na celu skuteczne ograniczenie nadmiernego efektu dźwigni (w szczególności nadmiernego stosowania finansowania krótkoterminowego i korporacyjnego);

61.

domaga się dodatkowego rozważenia alternatywnych form LR w filarze 2; podkreśla, że wskaźnik dźwigni mógłby posiadać elastyczny margines i na tej podstawie organy nadzorcze miałby możliwość działania w przypadku przekroczenia limitów;

62.

wzywa Komisję do zagwarantowania, że wskaźnik dźwigni nie doprowadzi do niewłaściwej sekurytyzacji, takiej jak ta uwypuklona przez kryzys finansowy, lub substytutów i zmniejszenia środków kredytowych, w szczególności w odniesieniu do udzielania pożyczek w gospodarce realnej, (co jest prawdopodobnym sposobem obniżania przez banki ich wskaźnika dźwigni);

63.

wzywa do poprawienia norm w zakresie testów warunków skrajnych, weryfikacji historycznej oraz radzenia sobie z ryzykiem korelacji, a także oceny długofalowych zagrożeń społecznych i środowiskowych powodowanych przez przedsiębiorstwa i projekty otrzymujące kredyty bankowe;

64.

wzywa Komitet Bazylejski i Komisję do zbadania alternatyw pozwalających na lepsze zapobieganie ryzyku dokonania modyfikacji oceny wypłacalności z powodu pogorszenia się zdolności kredytowej kontrahentów banków;

65.

uważa, że swapy ryzyka kredytowego nie powinny być używane w celu obejścia wymogów kapitałowych;

66.

wzywa do proporcjonalnego traktowania ryzyka kredytowego kontrahenta i do tego, aby wymogi kapitałowe dla transakcji rozliczanych poza systemami partnerów centralnych były wyższe od wymogów dla transakcji za pośrednictwem partnera centralnego, pod warunkiem, że partner centralny spełnia wysokiej jakości wymogi określone w prawodawstwie europejskim, przy jednoczesnym uwzględnieniu norm uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym i biorąc pod uwagę potencjalne koszty ponoszone przez przedsiębiorstwa, a wynikające z wykorzystywania instrumentów pochodnych do zabezpieczania ich działalności handlowej; wzywa do zachęcania do stosowania najwyższych standardów w przypadku rozliczeń dwustronnych;

67.

podkreśla fakt, że kryzys pokazał, iż powiązania między instytucjami finansowymi są większe niż powiązania między instytucjami finansowymi a spółkami, oraz jest zdania, że wymogi kapitałowe dotyczące ryzyka kredytowego kontrahenta powinny być surowsze w przypadku wierzytelności instytucji finansowych wobec innych instytucji finansowych, a także odzwierciedlać dynamikę tego ryzyka na przestrzeni czasu; podkreśla, że staranna kontrola powiązań jest konieczna do wykrywania koncentracji transakcji między wielkimi podmiotami i przyjmowania następnie środków regulacyjnych dotyczących ryzyka kredytowego kontrahenta;

68.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Eurogrupie oraz Europejskiemu Bankowi Centralnemu.

Bazylea II i przegląd dyrektywy dotyczącej wymogów kapitałowych (CRD 4) (2010/2074 (INI)).

Dz.U.UE.C.2011.371E.22