Akt Końcowy zawierający wyniki Wielostronnych Negocjacji Handlowych Rundy Urugwajskiej. Marakesz.1994.04.15.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1994.336.253

Akt obowiązujący

Wersja od: 23 grudnia 1994 r.

AKT KOŃCOWY

zawierający wyniki Wielostronnych Negocjacji Handlowych Rundy Urugwajskiej

Marakesz, dnia 15 kwietnia 1994 roku

1. Zebrani w celu zakończenia wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, przedstawiciele rządów i Wspólnot Europejskich, członkowie Komitetu Negocjacji Handlowych uzgadniają, że Porozumienie ustanawiające Światową Organizację Handlu (zwane w dalszej części niniejszego Aktu Końcowego "Porozumieniem WTO"), deklaracje i decyzje ministerialne, jak również Uzgodnienie w sprawie zobowiązań dotyczących usług finansowych, w formie załącznika, zawierają wyniki ich negocjacji i stanowią integralną część niniejszego Aktu Końcowego.

2. Podpisując niniejszy akt końcowy, przedstawiciele uzgadniają

a) przedłożenie Porozumienia WTO do zbadania, w odpowiednim przypadku, właściwym władzom w celu uzyskania zatwierdzenia Porozumienia zgodnie z ich procedurami; oraz

b) przyjęcie deklaracji i decyzji ministerialnych.

3. Przedstawiciele uzgadniają, iż jest wskazane, by Porozumienie WTO zostało przyjęte przez wszystkich uczestników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej (dalej zwanych "uczestnikami") tak, aby weszło ono w życie z dniem 1 stycznia 1995 roku lub jak najwcześniej po tej dacie. Najpóźniej pod koniec 1994 roku ministrowie zbiorą się, zgodnie z ostatnim ustępem Deklaracji Ministerialnej Punta del Este, w celu podjęciu decyzji o wdrożeniu wyników na poziomie międzynarodowym, w tym o dacie ich wejścia w życie.

4. Przedstawiciele uzgadniają, że Porozumienie WTO może zostać przyjęte w całości, poprzez złożenie podpisów lub w inny sposób, przez wszystkich uczestników zgodnie z artykułem XIV niniejszej Umowy. Przyjęcie i wejście w życie Fakultatywnego porozumienia handlowego zawartego w załączniku 4 Porozumienia WTO podlegać będzie postanowieniom tego Fakultatywnego porozumienia handlowego.

5. Przed przyjęciem Porozumienia WTO, uczestnicy niebędący umawiającymi się stronami Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) muszą najpierw zakończyć negocjacje zmierzające do ich przystąpienia do Układu ogólnego i stać się jego stronami. Dla uczestników niebędących umawiającymi się stronami Układu ogólnego z datą Aktu Końcowego, listy zobowiązań nie mają charakteru ostatecznego i zostaną następnie uzupełnione w celu ich przystąpienia do Układu ogólnego i przyjęcia Porozumienia WTO.

6. Niniejszy Akt końcowy oraz teksty do niego załączone zostaną zdeponowane u Dyrektora Generalnego UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, który niezwłocznie przekaże każdemu z uczestników jego uwierzytelniony odpis.

Sporządzono w Marakeszu, dnia piętnastego kwietnia tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego czwartego roku, w jednym egzemplarzu, w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim, przy czym każda wersja językowa jest autentyczna.

[Lista podpisów zostanie załączona do egzemplarza traktatowego Aktu końcowego w celu jej podpisania]

DECYZJA W SPRAWIE ŚRODKÓW NA RZECZ KRAJÓW NAJMNIEJ ROZWINIĘTYCH

Ministrowie,

uznając krytyczną sytuację krajów najmniej rozwiniętych, jak również konieczność zapewnienia ich skutecznego uczestnictwa w światowym systemie handlowym oraz podjęcia dalszych środków w celu poprawy ich potencjału handlowego;

uznając szczególne potrzeby krajów najmniej rozwiniętych w dziedzinie dostępu do rynku, gdzie zachowanie preferencyjnego dostępu pozostaje istotnym środkiem poprawy ich potencjału handlowego;

potwierdzając swoje zobowiązanie do pełnego wdrożenia postanowień dotyczących krajów najmniej rozwiniętych, zawarte w ustępie 2 litera d), ustępy 6 i 8 decyzji z dnia 28 listopada 1979 roku w sprawie zróżnicowanego i bardziej szczególnego traktowania, wzajemności i pełniejszego uczestnictwa krajów rozwijających się;

ze względu na zobowiązanie uczestników określone w sekcji B vii) części I Deklaracji Ministerialnej z Punta del Este,

1. POSTANAWIAJĄ, że, o ile nie zostało to już przewidziane w dokumentach negocjacyjnych w trakcie Rundy Urugwajskiej, nie naruszając przyjęcia tych instrumentów, kraje najmniej rozwinięte, o ile pozostaną w tej kategorii, stosując przy tym ogólne zasady określone w przytoczonych instrumentach, będą jedynie zobligowane do podjęcia zobowiązań i udzielenia koncesji w zakresie zgodnym ze swoim indywidualnym rozwojem, potrzebami finansowymi i handlowymi lub z ich zdolnością administracyjną i instytucjonalną. Kraje najmniej rozwinięte będą dysponowały dodatkowym terminem jednego roku licząc od dnia 15 kwietnia 1994 roku na przedstawienie swoich list zobowiązań zgodnie z artykułem XI Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu.

2. UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

i) Sprawne wdrożenie wszystkich szczególnych i zróżnicowanych środków podjętych na rzecz krajów najmniej rozwiniętych, łącznie z tymi, które przyjęto w ramach Rundy Urugwajskiej, będzie zapewnione, między innymi, dzięki systematycznemu badaniu.

ii) W miarę możliwości, koncesje KNU dotyczące środków taryfowych i pozataryfowych uzgodnione w ramach Rundy Urugwajskiej dla produktów, których eksport leży w interesie krajów najmniej rozwiniętych, mogą zostać wykonane w sposób niezależny, z góry i bez rozłożenia na etapy. Uwzględniona zostanie dalsza poprawa systemu ogólnych preferencji taryfowych (GSP) i innych systemów dla produktów, których eksport leży w szczególnym interesie krajów najmniej rozwiniętych.

iii) Zasady określone w różnych porozumieniach i instrumentach oraz postanowienia przejściowe przewidziane w ramach Rundy Urugwajskiej powinny być stosowane w sposób elastyczny i sprzyjający krajom najmniej rozwiniętym. W tym celu, specyficzne i uzasadnione potrzeby przedstawione właściwym radom i komitetom przez kraje najmniej rozwinięte zostaną uwzględnione ze szczególną uwagą.

iv) w celu zastosowania środków dotyczących zwolnień importowych oraz innych środków określonych w Artykule XXXVII ustęp 3 litera c) GATT 1947 i w odpowiadających mu postanowieniach GATT 1994, interesy wywozowe krajów najmniej rozwiniętych zostaną uwzględnione ze szczególną uwagą.

v) krajom najmniej rozwiniętym zostanie zapewniona znacznie zwiększona pomoc techniczna w rozwoju, wzmacnianiu i różnicowaniu podstaw produkcji i eksportu, w tym usług, jak również w takiej promocji handlu, aby umożliwić im maksymalne wykorzystanie korzyści płynących ze zliberalizowanego dostępu do rynków.

3. UZGADNIAJĄ, że będą stale badać szczególne potrzeby krajów najmniej rozwiniętych i starać się nadal wprowadzać pozytywne środki ułatwiające ekspansję handlowych możliwości na rzecz tych krajów.

DEKLARACJA W SPRAWIE WKŁADU ŚWIATOWEJ ORGANIZACJI HANDLU W OSIĄGNIĘCIE WIĘKSZEJ SPÓJNOŚCI W TWORZENIU GLOBALNEJ POLITYKI EKONOMICZNEJ

1. Ministrowie uznają, że globalizacja gospodarki światowej pociągnęła za sobą wzrost wzajemnego oddziaływania polityki ekonomicznej pomiędzy poszczególnymi krajami, w tym interakcji między strukturalnymi, makroekonomicznymi, handlowymi lub finansowymi oraz związanymi z rozwojem aspektami tworzenia tej polityki. To przede wszystkim do rządów działających na poziomie krajowym należy zadanie zharmonizowania tej polityki, ale jej spójność na poziomie międzynarodowym jest ważnym i cennym elementem w podnoszeniu skuteczności tej polityki na szczeblu krajowym. Porozumienia zawarte w ramach Rundy Urugwajskiej pokazują, że wszystkie rządy uczestniczące uznają, iż liberalna polityka handlowa może przyczyniać się do zapewnienia zdrowego wzrostu i rozwoju ich własnych gospodarek oraz całej gospodarki światowej.

2. Udana współpraca w każdej dziedzinie polityki ekonomicznej przyczynia się do rozwoju pozostałych dziedzin. Większa stabilność kursów wymiany walut oparta na uporządkowanych warunkach ekonomicznych i finansowych, powinna przyczyniać się do ekspansji handlu i stałego wzrostu i rozwoju oraz skorygowania zewnętrznej nierównowagi. Istnieje również potrzeba zapewnienia odpowiedniego i terminowego przepływu zasobów finansowych i zasobów przeznaczonych na faktyczne inwestycje, na preferencyjnych jak i na normalnych warunkach, do krajów rozwijających się oraz podjęcia dalszych wysiłków w celu uregulowania problemów zadłużenia tak, aby wspomóc zagwarantowanie wzrostu i rozwoju ekonomicznego. Liberalizacja handlu stanowi coraz bardziej znaczący składnik dla sukcesu programów dostosowawczych podejmowanych w wielu krajach, niejednokrotnie pociągających za sobą znaczne koszty społeczne okresu przejściowego. W związku z tym ministrowie uwzględniają rolę Banku Światowego i MFW we wspieraniu dostosowań do liberalizacji handlu, w tym pomoc krajom rozwijającym się - importerom netto żywności, ponoszącym krótkoterminowe koszty spowodowane reformami handlu produktami rolnymi.

3. Pozytywne wyniki Rundy Urugwajskiej stanowią ważny wkład w zapewnienie większej spójności i komplementarności międzynarodowej polityki ekonomicznej. Wyniki Rundy Urugwajskiej zapewniają zwiększenie dostępu do rynków z korzyścią dla wszystkich krajów jak również ramy dla zwiększonej wielostronnej dyscypliny w handlu. Gwarantują również, że polityka handlowa będzie prowadzona w bardziej przejrzysty sposób i z większą świadomością korzyści dla konkurencyjności krajowej wynikających z otwartego otoczenia handlowego. Wzmocniony wielostronny system handlowy kształtujący się w wyniku Rundy Urugwajskiej może zapewnić lepsze ramy dla liberalizacji, przyczynić się do skuteczniejszego nadzoru oraz sprawić, by wielostronnie uzgodnione zasady i dyscypliny były ściśle przestrzegane. Ulepszenia te oznaczają, że polityka handlowa może w przyszłości odgrywać większą rolę w zakresie zapewnienia spójności w tworzeniu globalnej polityki ekonomiczej.

4. Ministrowie uznają jednakże iż trudności mające swe źródło w innych dziedzinach aniżeli handel nie mogą zostać pokonane za pomocą środków podejmowanych jedynie w zakresie handlu. Zaakcentowane zostaje w ten sposób znaczenie wysiłków zmierzających do ulepszenia pozostałych elementów tworzenia globalnej polityki ekonomicznej w celu uzupełnienia skutecznego wdrożenia wyników uzyskanych w ramach Rundy Urugwajskiej.

5. Zważywszy na związki istniejące pomiędzy różnymi aspektami polityki ekonomicznej, niezbędne jest, aby instytucje międzynarodowe właściwe dla każdej z tych dziedzin przestrzegały polityki spójnej i służącej wzajemnemu wspieraniu się. Światowa Organizacja Handlu powinna zatem podejmować i rozwijać współpracę z właściwymi organizacjami międzynarodowymi do spraw walutowych i finansowych, przestrzegając przy tym mandatu, wymogów w zakresie poufności i niezbędnej autonomii procedur podejmowania decyzji w każdej instytucji, unikając nakładania na rządy wiązanych lub dodatkowych warunków. Ministrowie zachęcają dalej dyrektora generalnego WTO do przeanalizowania, wraz z dyrektorem zarządzającym Międzynarodowego Funduszu Walutowego oraz prezesem Banku Światowego, wpływu kompetencji WTO na jej współpracę z instytucjami Bretton Woods, jak również form, jakie ta współpraca mogłaby przyjąć w celu uzyskania większej spójności w kształtowaniu globalnej polityki ekonomicznej.

DECYZJA W SPRAWIE PROCEDUR NOTYFIKACJI

Ministrowie postanawiają zalecić przyjęcie przez Konferencję Ministerialną poniższej decyzji w sprawie ulepszenia i przeglądu procedur notyfikacji.

CZŁONKOWIE,

pragnąc ulepszyć funkcjonowanie procedur notyfikacji w ramach Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (zwane dalej "Porozumieniem WTO") oraz przyczyniać się do przejrzystości polityki handlowej "Członków" i skuteczności uzgodnień w sprawie nadzoru podjętych w tym celu;

przypominając zobowiązania w ramach Porozumienia WTO w zakresie publikacji i notyfikacji, w tym zobowiązania wynikające z poszczególnych protokołów przystąpienia, porozumień uchylających i innych porozumień zawartych przez Członków,

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

I.

Ogólny obowiązek notyfikacji

Członkowie potwierdzają swoje zaangażowanie w przestrzeganie zobowiązań w zakresie publikacji i notyfikacji, wynikające z Wielostronnych porozumień handlowych i w odpowiednim przypadku z Fakultatywnych porozumień handlowych.

Członkowie zwracają uwagę na zobowiązania określone w Uzgodnieniu w sprawie notyfikacji, konsultacji, rozstrzygania sporów i nadzoru przyjętym z dniem 28 listopada 1979 roku (BISD, 26S/210). W odniesieniu do podjętego niniejszym zobowiązania notyfikacji, w możliwie najszerszym zakresie, przyjęcie środków handlowych mających wpływ na funkcjonowanie GATT 1994, przy czym sama notyfikacja w żaden sposób nie rozstrzygnie o opiniach dotyczących zgodności lub znaczenia tych środków dla praw i obowiązków wynikających z Wielostronnych umów handlowych oraz, w odpowiednim przypadku, Fakultatywnych umów handlowych, Członkowie uzgadniają, że opierać się będą odpowiednio na załączonej liście środków. Członkowie uzgadniają więc, że wprowadzenie lub zmiana takich środków podlega przepisom o notyfikacji określonym w Uzgodnieniu z 1979 roku.

II.

Centralny rejestr notyfikacji

Centralny rejestr notyfikacji zostanie opracowany pod kierownictwem Sekretariatu. Podczas gdy Członkowie będą nadal przestrzegać istniejących procedur notyfikacji, Sekretariat będzie zapewniać aby składniki informacji przekazanych na temat środków, takie jak ich cel, dziedzina handlowa nimi objęta i przepis, na mocy którego środki zostały notyfikowane, zostały wpisane przez danego Członka w centralnym rejestrze notyfikacji. Centralny rejestr zawierać będzie system odsyłaczy do Członka i do zobowiązania.

Corocznie biuro centralnego rejestru poinformuje każdego Członka o obowiązku regularnych notyfikacji, który każdy Członek musi spełnić w ciągu następnego roku.

Centralny rejestr zwróci uwagę poszczególnym Członkom o niewypełnionych obowiązkach notyfikacji.

Informacje znajdujące się w centralnym rejestrze dotyczące poszczególnych notyfikacji, będą udostępniane, na wniosek, każdemu Członkowi uprawnionemu do otrzymania danej notyfikacji.

III.

Przegląd obowiązków i procedur notyfikacji

Rada do spraw Handlu Towarami przeprowadzi przegląd obowiązków i procedur notyfikacji określonych w porozumieniach zawartych w załączniku 1A do Porozumienia WTO. Przegląd przeprowadzony zostanie przez grupę roboczą, otwartą dla wszystkich Członków. Grupa zostanie utworzona niezwłocznie po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO.

Grupa robocza będzie mieć następujące zadania:

– przeprowadzanie dokładnego przeglądu wszystkich istniejących obowiązków Członków w zakresie notyfikacji określonych w porozumieniach zawartych w załączniku 1A do Porozumienia WTO, w celu uproszczenia, standaryzacji i konsolidacji tych obowiązków w możliwie jak najszerszym zakresie, jak również poprawy wykonania tych obowiązków, z uwzględnieniem ogólnego celu, jaki stanowi zwiększenie przejrzystości polityki handlowej Członków i skuteczności instrumentów nadzoru do tego służących, jak również z uwzględnieniem faktu, że kraje rozwijające się - Członkowie potrzebują pomocy w wypełnianiu obowiązku notyfikacji;

– kierowanie zaleceń do Rady do spraw Handlu Towarami najpóźniej w dwa lata po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO.

ZAŁĄCZNIK

PRZYKŁADOWA LISTA(1) ŚRODKÓW PODLEGAJĄCYCH NOTYFIKACJI

Taryfy celne (w tym rodzaj i zakres warunków, postanowienia dotyczące GSP, stawki stosowane w stosunku do członków strefy wolnego handlu/unii celnych, inne preferencje)

Kontyngenty taryfowe i dopłaty

Ograniczenia ilościowe, w tym dobrowolne ograniczenia eksportu i porozumienia o uporządkowaniu handlu mające wpływ na import

Pozostałe środki pozataryfowe takie jak wymogi w zakresie licencjonowania i zalecenia dotyczące mieszanek; opłaty zmienne

Ustalanie wartości celnej

Reguły pochodzenia

Zamówienia publiczne

Bariery techniczne

Środki ochronne

Środki antydumpingowe

Środki wyrównawcze

Opłaty wywozowe

Subsydia eksportowe, zwolnienia podatkowe i finansowanie wywozu na liberalnych warunkach

Strefy wolnego handlu, w tym produkcja pod kontrolą celną

Ograniczenia eksportowe, w tym dobrowolne ograniczenia eksportu i porozumienia o uporządkowaniu handlu

Inne formy pomocy państwowej, w tym subsydia, zwolnienia podatkowe

Rola państwowych przedsiębiorstw handlowych

Kontrola dewizowa dotycząca importu i eksportu

Transakcje wyrównawcze realizowane zgodnie z instrukcją władz państwowych

Pozostałe środki zawarte w Wielostronnych porozumieniach handlowych zamieszczonych w załączniku 1A do Porozumienia WTO

______

⁽¹⁾ Lista ta nie modyfikuje istniejących wymogów w zakresie notyfikacji określonych w Wielostronnych porozumieniach handlowych zamieszczonych w załączniku 1A Porozumienia WTO lub, w odpowiednim przypadku, w Fakultatywnych porozumieniach handlowych zamieszczonych w załączniku 4 Porozumienia WTO.

DEKLARACJA W SPRAWIE ZWIĄZKÓW ŚWIATOWEJ ORGANIZACJI HANDLU Z MIĘDZYNARODOWYM FUNDUSZEM WALUTOWYM

MINISTROWIE,

uwzględniając ścisłe związki pomiędzy UMAWIAJĄCYMI SIĘ STRONAMI GATT 1947 a Międzynarodowym Funduszem Walutowym oraz postanowieniami GATT 1947, któremu ten związek podlega, w szczególności Artykułem XV GATT 1947;

uznając, że uczestnicy pragną przyjąć za podstawę związku pomiędzy Światową Organizacją Handlu a Międzynarodowym Funduszem Walutowym, w zakresie dziedzin objętych Wielostronnymi porozumieniami handlowymi zamieszczonymi w załączniku 1A do Umowy WTO postanowienia, którym podlega związek pomiędzy UMAWIAJĄCYMI SIĘ STRONAMI GATT 1947 a Międzynarodowym Funduszem Walutowym;

niniejszym potwierdzają że, o ile postanowienie Aktu Końcowego nie stanowi inaczej, związek pomiędzy WTO a Międzynarodowym Funduszem Walutowym w zakresie dziedzin objętych Wielostronnymi porozumieniami handlowymi zamieszczonymi w załączniku 1A do Umowy WTO, opierał się będzie na postanowieniach, którym podlega związek pomiędzy UMAWIAJĄCYMI SIĘ STRONAMI GATT 1947 a Międzynarodowym Funduszem Walutowym.

DECYZJA W SPRAWIE ŚRODKÓW DOTYCZĄCYCH MOŻLIWYCH NEGATYWNYCH SKUTKÓW PROGRAMU REFORM W KRAJACH NAJMNIEJ ROZWINIĘTYCH ORAZ KRAJACH ROZWIJAJĄCYCH SIĘ BĘDĄCYCH IMPORTERAMI NETTO ŻYWNOŚCI

1. Ministrowie uznają, że stopniowe wdrażanie wyników Rundy Urugwajskiej w całości stworzy w sumie coraz większe możliwości ekspansji handlu i wzrostu ekonomicznego z korzyścią dla wszystkich uczestników.

2. Ministrowie uznają, że w trakcie wdrażania programu reform zmierzających do zwiększonej liberalizacji handlu rolnego, kraje najmniej rozwinięte oraz kraje rozwijające się będące importerami netto żywności mogą doświadczyć negatywnych skutków w związku z dostępem do odpowiedniego zaopatrzenia w podstawowe środki spożywcze uzyskane na rozsądnych warunkach z zewnętrznych źródeł, łącznie z krótkotrwałymi trudnościami w finansowaniu zwykłego poziomu importu handlowego podstawowych środków spożywczych.

3. Ministrowie uzgadniają odpowiednio opracowanie właściwych mechanizmów, aby zapewnić, że wdrażanie wyników Rundy Urugwajskiej w zakresie handlu produktami rolnymi nie miało negatywnego wpływu na dostęp do pomocy żywnościowej na poziomie umożliwiającym dalsze udzielanie pomocy przy zaspokajaniu potrzeb żywnościowych krajów rozwijających się, w szczególności krajów najmniej rozwiniętych i krajów rozwijających się będących importerami netto żywności. W tym celu ministrowie uzgadniają:

i) przeprowadzić przegląd poziomu pomocy żywnościowej okresowo opracowanego przez Komitet do spraw Pomocy Żywnościowej na mocy Konwencji o Pomocy Żywnościowej z 1986 roku i rozpoczęcie negocjacji na odpowiednim forum dla opracowania poziomu zobowiązań w zakresie pomocy żywnościowej odpowiadającej uzasadnionym potrzebom krajów rozwijających się w trakcie programu reformy;

ii) przyjąć wytyczne mające na celu zapewnienie, że wzrastająca część podstawowych środków spożywczych zostanie dostarczona krajom najmniej rozwiniętym oraz krajom rozwijającym się będącym importerami netto żywności, w całości tytułem daru i/lub na odpowiednio preferencyjnych warunkach, zgodnie z artykułem IV Konwencji o Pomocy Żywnościowej z 1986 roku;

iii) pełne uwzględnienie, w kontekście ich programów pomocowych, wniosków o pomoc techniczną i finansową dla krajów najmniej rozwiniętych oraz krajów rozwijających się będących importerami netto żywności w celu poprawy produktywności i infrastruktury rolnej.

4. Ministrowie uzgadniają ponadto, że zapewnią aby wszelkie porozumienia dotyczące rolnych kredytów eksportowych odpowiednio przewidywały zróżnicowane traktowanie na korzyść krajów najmniej rozwiniętych i krajów rozwijających się będących importerami netto żywności.

5. Ministrowie uznają, że w wyniku Rundy Urugwajskiej w niektórych krajach rozwijających się mogą wystąpić krótkotrwałe trudności w finansowaniu zwykłego poziomu importu handlowego i że kraje te mogą kwalifikować się do korzystania z zasobów międzynarodowych instytucji finansowych w ramach istniejących możliwości, lub takich możliwości, które mogą zostać stworzone w kontekście programów dostosowawczych, w celu pokonania takich trudności finansowych. W związku z tym ministrowie uwzględniają ustęp 37 sprawozdania Dyrektora Generalnego UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON GATT 1947 dotyczącego konsultacji z dyrektorem zarządzającym Międzynarodowego Funduszu Walutowego i prezesem Banku Światowego (MTN.GNG/NG14/W/35).

6. Postanowienia niniejszej decyzji będą okresowo poddane przeglądowi przez konferencję ministerialną, środki podjęte na podstawie tego porozumienia będą przedmiotem nadzoru, w odpowiednim przypadku, ze strony Komitetu do spraw Rolnictwa.

DECYZJA W SPRAWIE NOTYFIKACJI DOTYCZĄCEJ PIERWSZEJ INTEGRACJI NA MOCY ARTYKUŁU 2 USTĘP 6 POROZUMIENIA W SPRAWIE TEKSTYLIÓW I ODZIEŻY

Ministrowie uzgadniają, że uczestnicy utrzymujący ograniczenia wynikające z artykułu 2 ustępu 1 Porozumienia w sprawie tekstyliów i odzieży przekażą Sekretariatowi GATT notyfikacje o wszelkich szczegółach działań, które mają zostać podjęte na mocy artykułu 2 ustęp 6 tego Porozumienia nie później niż dnia 1 października 1994 roku. Sekretariat GATT przekaże niezwłocznie te notyfikacje pozostałym uczestnikom do wiadomości. Notyfikacje te zostaną oddane do dyspozycji organu nadzoru wyrobów tekstylnych, kiedy zostanie on utworzony do celów artykułu 2 ustęp 21 Porozumienia w sprawie wyrobów tekstyliów i odzieży.

DECYZJA W SPRAWIE PROPONOWANEGO UZGODNIENIA DOTYCZĄCEGO SYSTEMU INFORMACJI O NORMACH WTO-ISO

Ministrowie postanawiają zalecić, aby Sekretariat Światowej Organizacji Handlu zawarł z Międzynarodową Organizacją Normalizacyjną ("ISO") uzgodnienie w sprawie wprowadzenia systemu informacji, na mocy którego:

1. członkowie Isonet przekażą do Centrum Informacji ISO/IEC w Genewie notyfikacje określone w ustępach C i J kodeksu dobrych praktyk opracowywania, zatwierdzania i stosowania norm, zamieszczonego w załączniku 3 Porozumienia w sprawie technicznych barier w handlu, zgodnie ze wskazanym tam sposobem;

2. poniższe systemy (alfa)numerycznej klasyfikacji będą stosowane w roboczych programach, o których mowa w ustępie J:

a) system klasyfikacji norm umożliwiający instytucjom normalizacyjnym nadanie każdej normie wymienionej w programie roboczym (alfa)numerycznego określenia przedmiotu;

b) system kodowania etapów umożliwiający instytucjom normalizacyjnym nadanie każdej normie wymienionej w programie roboczym (alfa)numerycznego określenia etapu rozwoju normy; w tym celu należy rozróżnić co najmniej pięć etapów rozwoju: 1) etap podjęcia decyzji o rozwoju normy, lecz prace techniczne nie zostały jeszcze rozpoczęte; 2) etap, w którym prace techniczne zostały rozpoczęte, lecz termin przewidziany na wniesienie uwag nie został jeszcze rozpoczęty; 3) etap, w którym termin przewidziany na wniesienie uwag rozpoczął się, lecz jeszcze się nie zakończył; 4) etap, w którym termin przewidziany na wniesienie uwag został zakończony, lecz norma nie została jeszcze przyjęta; oraz 5) etap, w którym norma została przyjęta;

c) system identyfikacyjny obejmujący wszystkie normy międzynarodowe, umożliwiający instytucjom normalizacyjnym nadanie każdej normie wymienionej w programie roboczym (alfa)numerycznego określenia jednej lub wielu norm międzynarodowych przyjętych za podstawę;

3. Centrum Informacji ISO/IEC niezwłocznie przekaże Sekretariatowi egzemplarze wszelkich notyfikacji określonych w ustępie C kodeksu dobrych praktyk;

4. Centrum Informacji ISO/IEC będzie regularnie publikowało informacje otrzymane w notyfikacjach, które zostaną do niego skierowane zgodnie z ustępem C i J kodeksu dobrych praktyk; publikacja ta, za którą może zostać pobrana odpowiednia opłata, zostanie udostępniona członkom Isonet i za pośrednictwem Sekretariatu Członkom WTO.

DECYZJA W SPRAWIE PRZEGLĄDU PUBLIKACJI CENTRUM INFORMACJI ISO/IEC

Ministrowie postanawiają, że zgodnie z artykułem 13 ustęp 1 Porozumienia w sprawie barier technicznych w handlu, zamieszczonego w załączniku 1A Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu, Komitet do spraw Barier Technicznych w Handlu ustanowiony na mocy tego Porozumienia, bez uszczerbku dla postanowień w sprawie konsultacji i rozstrzygania sporów, podda przeglądowi przynajmniej raz w roku publikację dotyczącą otrzymanych informacji, dostarczoną przez Centrum Informacji ISO/IEC, zgodnie z kodeksem dobrej praktyki opracowywania, zatwierdzania i stosowania norm, zamieszczonym w załączniku 3 do Porozumienia, w celu stworzenia Członkom możliwości przedyskutowania wszelkich spraw odnoszących się do funkcjonowania tego kodeksu.

W celu ułatwienia tej dyskusji, Sekretariat przekaże każdej stronie listę wszystkich instytucji normalizacyjnych, które przyjęły kodeks, jak również listę tych instytucji normalizacyjnych, które przyjęły lub odrzuciły kodeks od momentu poprzedniego przeglądu.

Sekretariat przekaże również Członkom niezwłocznie egzemplarze notyfikacji, przesłane mu przez Centrum Informacji ISO/IEC.

DECYZJA W SPRAWIE PRZECIWDZIAŁANIA OBCHODZENIU POSTANOWIEŃ

MINISTROWIE,

biorąc pod uwagę, że problem obchodzenia ceł antydumpingowych jest częścią negocjacji poprzedzających Porozumienie w sprawie stosowania artykułu VI Układu GATT 1994, negocjatorzy nie byli w stanie uzgodnić szczegółowego tekstu;

świadomi pragnienia stosowania jednolitych zasad w tej dziedzinie tak szybko jak to możliwe;

postanawiają przedłożyć tę sprawę Komitetowi do spraw Praktyk Antydumpingowych, utworzonemu na mocy Porozumienia, celem jej rozstrzygnięcia.

DECYZJA W SPRAWIE BADANIA ARTYKUŁU 17.6 POROZUMIENIA O STOSOWANIU ARTYKUŁU VI UKŁADU OGÓLNEGO W SPRAWIE TARYF CELNYCH I HANDLU 1994

Ministrowie postanawiają, co następuje:

procedura badania przewidziana w artykule 17 ustęp 6 Porozumienia o stosowaniu artykułu VI GATT 1994 zostanie zbadana po upływie trzech lat w celu stwierdzenia czy może zostać zastosowana ogólnie.

DEKLARACJA W SPRAWIE ROZSTRZYGANIA SPORÓW ZGODNIE Z POROZUMIENIEM O STOSOWANIU ARTYKUŁU VI UKŁADU OGÓLNEGO W SPRAWIE TARYF CELNYCH I HANDLU 1994 LUB CZĘŚCI V POROZUMIENIA W SPRAWIE SUBSYDIÓW I ŚRODKÓW WYRÓWNAWCZYCH

W sprawie rozstrzygania sporów zgodnie z Porozumieniem o stosowaniu artykułu VI Układu Ogólnego w Sprawie Taryf Celnych i Handlu GATT 1994 lub części V Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych, ministrowie uznają konieczność zapewnienia zgodnego rozstrzygania sporów dotyczących stosowania środków antydumpingowych i wyrównawczych.

DECYZJA W SPRAWIE PRZYPADKÓW, W KTÓRYCH ADMINISTRACJA CELNA MA PODSTAWY BY WĄTPIĆ O PRAWDZIWOŚCI LUB DOKŁADNOŚCI DEKLAROWANEJ WARTOŚCI

Ministrowie zachęcają Komitet Ustalania Wartości Celnej, utworzony na mocy Porozumienia w sprawie stosowania artykułu VII GATT 1994, do podjęcia następującej decyzji:

KOMITET USTALANIA WARTOŚCI CELNEJ,

potwierdzając, że wartość transakcji, na mocy Porozumienia w sprawie stosowania artykułu VII GATT 1994 (zwanego dalej "Porozumieniem"), jest pierwszą podstawą określenia wartości;

uznając, że administracja celna może zająć się przypadkami, w których ma podstawy, by wątpić o prawdziwości lub dokładności informacji lub dokumentów dostarczonych przez podmioty gospodarcze na poparcie deklarowanej wartości;

podkreślając, że administracja celna nie powinna przy tym szkodzić uzasadnionym interesom handlowym podmiotów gospodarczych;

uwzględniając artykuł 17 Porozumienia, ustępu 6 załącznika III do Porozumienia oraz odpowiednie decyzje Komitetu Technicznego Ustalania Wartości Celnej,

POSTANAWIA, CO NASTĘPUJE:

1. Jeżeli została przedstawiona deklaracja i administracja celna ma podstawy, by wątpić o prawdziwości lub dokładności informacji lub dokumentów dostarczonych na jej poparcie, administracja celna może poprosić importera o dostarczenie dalszych wyjaśnień, w tym dokumentów lub innych dowodów potwierdzających, że deklarowana wartość odpowiada całkowitej kwocie rzeczywiście wpłaconej lub należnej za towary przywożone, skorygowanej zgodnie z postanowieniami artykułu 8. Jeżeli po otrzymaniu dalszych informacji lub przy braku odpowiedzi administracja celna wciąż ma uzasadnione wątpliwości co do prawdziwości lub dokładności deklarowanej wartości, może ona uznać, przy uwzględnieniu postanowień artykułu 11, że wartość celna towarów przywożonych nie może być określona zgodnie z postanowieniami artykułu 1. Przed podjęciem ostatecznej decyzji, administracja celna poinformuje importera, także na prośbę na piśmie, przyczyny, dla których ma wątpliwości co do prawdziwości lub dokładności przekazanych informacji lub dokumentów, a importer będzie miał stosowną możliwość udzielenia odpowiedzi. Po podjęciu ostatecznej decyzji, administracja celna poinformuje o niej importera na piśmie, wraz z jej uzasadnieniem.

2. Całkowicie stosownym jest przy stosowaniu Porozumienia aby jeden Członek pomagał innemu Członkowi na wspólnie uzgodnionych warunkach.

DECYZJA W SPRAWIE TEKSTÓW DOTYCZĄCYCH WARTOŚCI MINIMALNYCH I PRZYWOZU DOKONYWANEGO PRZEZ WYŁĄCZNYCH PRZEDSTAWICIELI, WYŁĄCZNYCH DYSTRYBUTORÓW LUB WYŁĄCZNYCH KONCESJONARIUSZY

Ministrowie postanawiają poddać następujące teksty zatwierdzeniu przez Komitet Ustalania Wartości Celnej utworzony na mocy Porozumienia w sprawie stosowania artykułu VII GATT 1994:

I

W przypadku gdy kraj rozwijający się zastrzeże sobie utrzymanie oficjalnie ustalonych wartości minimalnych zgodnie z ustępem 2 załącznika III i poda uzasadnione przyczyny, Komitet rozpatrzy ze zrozumieniem przedstawiony wniosek.

W przypadku uzgodnienia zastrzeżenia, warunki, o których mowa w ustępie 2 załącznika III w pełni uwzględnią rozwojowe, finansowe i handlowe potrzeby danego kraju rozwijającego się.

II

1. Szereg krajów rozwijających się obawia się problemów przy ustalaniu wartości celnej przywozu dokonywanego przez wyłącznych przedstawicieli, wyłącznych dystrybutorów lub wyłącznych koncesjonariuszy. Na mocy artykułu 20 ustęp 1 kraje rozwijające się - Członkowie mogą odroczyć stosowanie postanowień Porozumienia przez okres nieprzekraczający pięciu lat. W tym kontekście kraje rozwijające się - Członkowie powołujący się na to postanowienie mogą skorzystać z tego terminu, aby przeprowadzić odpowiednie badania i podjąć wszelkie niezbędne działania niezbędne dla ułatwienia stosowania.

2. Biorąc to pod uwagę, Komitet zaleca, by Rada Współpracy Celnej wspomogła kraje rozwijające się - Członków, zgodnie z postanowieniami załącznika II, w opracowaniu i przeprowadzaniu badań w dziedzinach zidentyfikowanych jako potencjalnie problematyczne, w tym dotyczących przywozu dokonywanego przez wyłącznych przedstawicieli, wyłącznych dystrybutorów lub wyłącznych koncesjonariuszy.

DECYZJA W SPRAWIE INSTYTUCJONALNYCH POROZUMIEŃ DOTYCZĄCYCH UKŁADU OGÓLNEGO W SPRAWIE HANDLU USŁUGAMI

Ministrowie postanawiają zalecić, by Rada do spraw Handlu Usługami na swym pierwszym zebraniu zatwierdziła następującą decyzję dotyczącą organów pomocniczych.

RADA DO SPRAW HANDLU USŁUGAMI,

Działając zgodnie z artykułem XXIV w celu ułatwienia funkcjonowania Układu ogólnego w sprawie handlu usługami i wspierania realizacji jego celów,

POSTANAWIA, CO NASTĘPUJE:

1. Każdy organ pomocniczy utworzony przez Radę będzie składał Radzie sprawozdanie co roku lub częściej jeżeli to konieczne. Każdy taki organ opracuje własny regulamin wewnętrzny i będzie mógł powołać własne organy pomocnicze w odpowiednim przypadku.

2. Każdy komitet sektorowy będzie wykonywał powierzone mu przez Radę zadania i stworzy Członkom możliwość przeprowadzania konsultacji w zakresie spraw dotyczących handlu usługami w danym sektorze i funkcjonowania załączniku sektorowego, do którego może się sprawa odnosić. Zadania te będą obejmowały:

a) stały przegląd i nadzór stosowania Układu w odniesieniu do danego sektora;

b) formułowanie propozycji i zaleceń do rozpatrzenia ich przez Radę na temat wszelkich spraw dotyczących handlu w danym sektorze;

c) w przypadku istnienia załącznika dotyczącego danego sektora, rozpatrywanie propozycji zmian tego załącznika sektorowego i skierowanie do Rady właściwych zaleceń;

d) tworzenie forum do dyskusji technicznych, wykonywanie badań w zakresie środków jakie stosują Członkowie oraz badanie wszelkich innych spraw technicznych mających wpływ na handel usługami w danym sektorze;

e) zapewnienie pomocy technicznej krajom rozwijającym się - Członkom oraz krajom rozwijającym się negocjującym swoje przystąpienie do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu w zakresie stosowania zobowiązań lub innych spraw mających wpływ na handel usługami w danym sektorze; oraz

f) współpraca z pozostałymi organami pomocniczymi utworzonymi na mocy Układu ogólnego w sprawie handlu usługami lub z organizacjami międzynarodowymi działającymi w danym sektorze.

3. Niniejszym ustanowiony zostaje Komitet do spraw Handlu Usługami Finansowymi posiadający uprawnienia wymienione w ustępie 2.

DECYZJA W SPRAWIE NIEKTÓRYCH PROCEDUR ROZSTRZYGANIA SPORÓW OPRACOWANYCH DO CELÓW UKŁADU OGÓLNEGO W SPRAWIE HANDLU USŁUGAMI

Ministrowie postanawiają zalecić, aby Komitet do spraw Handlu Usługami na swym pierwszym zebraniu przyjął następującą decyzję.

RADA HANDLU USŁUGAMI,

biorąc pod uwagę szczególny charakter obowiązków i szczególnych zobowiązań wynikających z Układu, jak również z handlu usługami, w zakresie rozstrzygania sporów na mocy artykułów XXII i XXIII,

POSTANAWIA, CO NASTĘPUJE:

1. Aby pomóc w wyborze członków panelu zostanie opracowana lista osób powołanych do uczestnictwa w nich.

2. W tym celu Członkowie mogą proponować nazwiska osób posiadających kwalifikacje określone w ustępie 3, które mogą zostać wpisane na listę i dostarczą życiorys odnośnie do ich kwalifikacji, w tym w odpowiednim przypadku podadzą specjalistyczną wiedzę odnoszącą się do danego sektora.

3. Panele składać się będą z wysoko wykwalifikowanych osób, związanych lub nie z administracją rządową, które posiadają doświadczenie w kwestiach związanych z Układem ogólnym w sprawie handlu usługami i/lub związanych z handlem usługami, łącznie z powiązanymi z tym sprawami administracyjnoprawnymi. Członkowie paneli będą w nich uczestniczyć indywidualnie, a nie w charakterze przedstawicieli rządów lub organizacji.

4. Panele ustanowione dla sporów dotyczących spraw sektorowych składać się będą z osób posiadających niezbędną specjalistyczną wiedzę dotyczącą danego sektora usług, do którego te spory się odnoszą.

5. Sekretariat będzie prowadził listę osób powołanych do uczestnictwa w panelach i opracuje procedurę jej administrowania w drodze konsultacji z przewodniczącym Rady.

DECYZJA W SPRAWIE HANDLU USŁUGAMI I W DZIEDZINIE ŚRODOWISKA

Ministrowie postanawiają zalecić, aby Rada do spraw Handlu Usługami na swym pierwszym zebraniu przyjęła następującą decyzję.

RADA HANDLU USŁUGAMI,

uznając, że środki konieczne dla ochrony środowiska mogą być sprzeczne z postanowieniami Układu; oraz

biorąc pod uwagę, że ponieważ środki konieczne dla ochrony środowiska charakteryzują się zasadniczo tym, że mają za cel ochronę zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin, być może nie ma konieczności określania innych postanowień poza postanowieniami artykułu XIV litera b),

POSTANAWIA, CO NASTĘPUJE:

1. Aby określić, czy istnieje konieczność modyfikacji artykułu XIV Układu w celu uwzględnienia takich środków, Komitetowi Handlu i Środowiska zleca się zbadanie relacji pomiędzy handlem usługami i środowiskiem, w tym kwestię stałego rozwoju i do przedstawienia sprawozdania na ten temat, zawierającego ewentualne zalecenia. Komitet zbada również znaczenie porozumień międzyrządowych dotyczących środowiska i ich relacji z Układem.

2. Komitet złoży sprawozdanie na temat wyników swej pracy na pierwszych obradach Konferencji Ministerialnej, przypadających co dwa lata, po wejściu w życie Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu.

DECYZJA W SPRAWIE NEGOCJACJI DOTYCZĄCYCH PRZEPŁYWU OSÓB FIZYCZNYCH

MINISTROWIE,

biorąc pod uwagę zobowiązania wynikające z Rundy Urugwajskiej w sprawie przepływu osób fizycznych w celu świadczenia usług;

mając na względzie cele Układu ogólnego w sprawie handlu usługami, w tym wzrastający udział krajów rozwijających się w handlu usługami oraz ekspansję ich wywozu usług;

uznając znaczenie jakie ma uzyskanie wyższego poziomu zobowiązań w zakresie przepływu osób fizycznych w celu zapewnienia zrównoważonych korzyści zgodnie z Układem ogólnym w sprawie handlu usługami,

POSTANAWIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

1. Negocjacje dotyczące rosnącej liberalizacji przepływu osób fizycznych w celu świadczenia usług będą kontynuowane po zakończeniu Rundy Urugwajskiej, aby umożliwić uzyskanie przez uczestników wyższego poziomu zobowiązań zgodnie z Układem ogólnym w sprawie handlu usługami.

2. W celu prowadzenia negocjacji zostaje stworzona grupa negocjacyjna w zakresie przepływu osób fizycznych. Opracuje ona własne procedury i będzie składać okresowe sprawozdanie Radzie Handlu Usługami.

3. Grupa negocjacyjna odbędzie pierwszą sesję negocjacji najpóźniej w dniu 16 maja 1994 roku. Zakończy negocjacje i przedstawi końcowe sprawozdanie najpóźniej w sześć miesięcy po wejściu w życie Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu.

4. Zobowiązania wynikające z tych negocjacji zostaną wpisane na listy poszczególnych zobowiązań Członków.

DECYZJA W SPRAWIE USŁUG FINANSOWYCH

MINISTROWIE,

zważywszy, że zobowiązania dotyczące usług finansowych podjęte przez uczestników wraz z zakończeniem Rundy Urugwajskiej wejdą w życie na podstawie KNU w tym samym czasie co Porozumienie ustanawiające Światową Organizację Handlu (dalej zwane "Porozumieniem WTO"),

POSTANAWIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

1. Pod koniec okresu kończącego się najpóźniej w sześć miesięcy po dacie wejścia w życie Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu, Członkowie będą mogli ulepszyć, zmodyfikować lub wycofać w całości lub w części swoje zobowiązania w tym sektorze bez oferowania rekompensaty, nie naruszając postanowień artykułu XXI Układu ogólnego w sprawie handlu usługami. Jednocześnie Członkowie ostatecznie dopracują swoje stanowisko dotyczące zwolnień z KNU w tym sektorze, nie naruszając postanowień załącznika dotyczącego zwolnień z obowiązków określonych w artykule II. Począwszy od daty wejścia w życie Porozumienia WTO i do zakończenia wyżej określonego okresu, zwolnienia wymienione w załączniku dotyczącym zwolnień z obowiązków zamieszczonych w artykule II, które uzależnione są od poziomu zobowiązań podjętych przez pozostałych uczestników lub od zwolnień pozostałych uczestników nie będą stosowane.

2. Komitet Handlu Usługami Finansowymi będzie monitorował postęp wszelkich negocjacji podjętych na mocy niniejszej decyzji i złoży Radzie Handlu Usługami sprawozdanie na ten temat najpóźniej w cztery miesiące po dacie wejścia w życie Umowy WTO.

DECYZJA W SPRAWIE NEGOCJACJI DOTYCZĄCYCH USŁUG W DZIEDZINIE TRANSPORTU MORSKIEGO

MINISTROWIE,

zważywszy na to, że zobowiązania dotyczące transportu morskiego podjęte uczestników Rundy Urugwajskiej wraz z zakończeniem Rundy Urugwajskiej wejdą w życie na podstawie KNU w tym samym czasie co Porozumienie ustanawiające Światową Organizację Handlu (dalej zwane "Porozumieniem WTO"),

POSTANAWIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

1. W sektorze przewozów morskich negocjacje będą podejmowane dobrowolnie w ramach Układu Ogólnego w sprawie handlu usługami. Negocjacje będą miały szeroki zasięg i zmierzać będą do opracowania zobowiązań dotyczących międzynarodowej żeglugi morskiej, usług pomocniczych oraz dostępu i korzystania z urządzeń portowych w celu zniesienia ograniczeń w ustalonym terminie.

2. Grupa negocjacyjna do spraw usług transportu morskiego (dalej zwana "NGMTS") zostaje utworzona w celu wywiązania się z tego mandatu. NGMTS złoży okresowe sprawozdanie dotyczące postępu tych negocjacji.

3. W negocjacjach NGMTS będą mogły uczestniczyć wszystkie rządy i Wspólnoty Europejskie, które oświadczyły o swoim zamiarze uczestnictwa. Dotychczas o swoim zamiarze uczestnictwa w negocjacjach oświadczyły:

Argentyna, Kanada, Finlandia, Filipiny, Hong Kong, Indonezja, Islandia, Korea, Malezja, Meksyk, Norwegia, Nowa Zelandia, Polska, Rumunia, Singapur, Stany Zjednoczone, Szwecja, Szwajcaria, Tajlandia, Turcja, Wspólnota Europejska i jej Państwa Członkowskie.

Pozostałe notyfikacje o zamiarze uczestnictwa zostaną skierowane do depozytariusza Porozumienia WTO.

4. NGMTS odbędzie pierwszą sesję negocjacji najpóźniej do dnia 16 maja 1994 roku. Zakończy te negocjacje i sporządzi końcowe sprawozdanie najpóźniej w czerwcu 1996 roku. Końcowe sprawozdanie NGTMS zawierać będzie datę wdrożenia wyników tych negocjacji.

5. Do zakończenia negocjacji zawieszone zostaje stosowanie w tym sektorze artykułu II ustępów 1 i 2 Załącznika o zwolnieniach od obowiązków określonych w artykule II i nie ma konieczności wymieniania zwolnień z KNU. W chwili zakończenia negocjacji, Członkowie będą mogli ulepszyć, zmodyfikować lub wycofać wszelkie zobowiązania podjęte w tym sektorze w trakcie Rundy Urugwajskiej bez oferowania rekompensaty, nie naruszając postanowień artykułu XXI Układu. Jednocześnie strony ostatecznie dopracują swoje stanowisko dotyczące zwolnień z KNU w tym sektorze, nie naruszając postanowień załącznika dotyczącego zwolnień z obowiązków określonych z artykule II. Jeżeli negocjacje nie powiodą się, Rada Handlu Usługami zadecyduje o kontynuacji negocjacji zgodnie z tym mandatem.

6. Wszelkie zobowiązania wynikające z negocjacji, w tym data ich wejścia w życie, zostaną wpisane na listy załączone do Układu ogólnego o handlu usługami i będą podlegały wszystkim postanowieniom Układu.

7. Natychmiast od tej chwili i do daty wdrożenia, która ma być określona zgodnie z ustępem 4, uzgadnia się, że uczestnicy nie będą stosować żadnych środków mających wpływ na handel usługami przewozów morskich ani też w celu do poprawy ich pozycji i siły negocjacji, chyba że w odpowiedzi na środki stosowane przez inne kraje i w celu zachowania lub zwiększenia swobody świadczenia usług w przewozach morskich.

8. Wykonanie ustępu 7 będzie przedmiotem nadzoru ze strony NGMTS. Każdy uczestnik może zwrócić się do NGMTS w sprawie środków lub zaniechań, które jego zdaniem mają znaczenie dla zastosowania ustępu 7. Takie notyfikacje uważa się za przedłożone NGMTS po ich wpłynięciu do Sekretariatu.

DECYZJA W SPRAWIE NEGOCJACJI DOTYCZĄCYCH TELEKOMUNIKACJI PODSTAWOWEJ

MINISTROWIE POSTANAWIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

1. Negocjacje będą podejmowane dobrowolnie w celu stopniowej liberalizacji handlu sieciami i usługami telekomunikacyjnymi (dalej zwanymi "telekomunikacją podstawową") w ramach Układu ogólnego w sprawie handlu usługami.

2. Nie naruszając ich rezultatów, negocjacje będą miały szeroki zasięg i żadna z kategorii telekomunikacji podstawowej nie zostanie wykluczona a priori.

3. Grupa negocjacyjna do spraw telekomunikacji podstawowej (dalej zwana "NGBT") zostaje utworzona w celu wywiązania się z tego mandatu. NGBT będzie okresowo składać sprawozdanie dotyczące postępu negocjacji.

4. W negocjacjach NGBT będą mogły uczestniczyć wszystkie rządy i Wspólnota Europejska, które oświadczyły o swoim zamiarze uczestnictwa. Dotychczas o swoim zamiarze uczestnictwa w negocjacjach oświadczyły:

Australia, Austria, Chile, Cypr, Finlandia, Hong Kong, Japonia, Kanada, Korea, Meksyk, Norwegia, Nowa Zelandia, Republika Słowacji, Stany Zjednoczone, Szwecja, Szwajcaria, Turcja, Węgry, Wspólnota Europejska i jej Państwa Członkowskie.

Pozostałe notyfikacje dotyczące zamiaru uczestnictwa w negocjacjach zostaną skierowane do depozytariusza Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu.

5. NGBT odbędzie pierwszą sesję negocjacji najpóźniej do dnia 16 maja 1994 roku. Zakończy te negocjacje i sporządzi końcowe sprawozdanie najpóźniej do dnia 30 kwietnia 1996 roku. Końcowe sprawozdanie NGBT zawierać będzie datę wdrożenia wyników tych negocjacji.

6. Wszelkie zobowiązania wynikające z negocjacji, w tym data ich wejścia w życie, zostaną wpisane na listy załączone do Układu ogólnego w sprawie handlu usługami i będą podlegały wszystkim postanowieniom tego Układu.

7. Natychmiast od tej chwili i do daty wdrożenia, która ma być określona zgodnie z ustępem 5, uzgadnia się, że żaden z uczestników nie będzie stosować jakichkolwiek środków mających wpływ na handel usługami telekomunikacji podstawowej w celu poprawy swej pozycji i siły negocjacji. Uzgadnia się, że to postanowienie nie będzie stanowił przeszkody w zawarciu porozumień handlowych i rządowych na świadczenie usług telekomunikacji podstawowej.

8. Wykonanie ustępu 7 będzie przedmiotem nadzoru ze strony NGBT. Każdy uczestnik może zwrócić się do NGBT w sprawie środków lub zaniechań, które jego zdaniem mają znaczenie dla zastosowania ustępu 7. Takie notyfikacje uważa się za przedłożone NGMTS po ich wpłynięciu do Sekretariatu.

DECYZJA W SPRAWIE USŁUG ZAWODOWYCH

Ministrowie postanawiają zalecić aby Rada do spraw Handlu Usługami na swym pierwszym zebraniu przyjęła następującą decyzję.

RADA DO SPRAW HANDLU USŁUGAMI,

uznając wpływ zarządzeń normatywnych związanych z kwalifikacjami zawodowymi, normami technicznymi i licencjami na ekspansję handlu usługami zawodowymi;

pragnąc stworzyć wielostronne dyscypliny w celu zapewnienia, że gdy podejmowane są szczególne zobowiązania takie zarządzenia normatywne nie stanowią niepotrzebnych barier w świadczeniu usług zawodowych,

POSTANAWIA, CO NASTĘPUJE:

1. Program roboczy określony w artykule VI ustęp 4 dotyczący wewnętrznych uregulowań powinien zostać niezwłocznie przeprowadzony. W tym celu zostanie ustanowiona grupa robocza do spraw usług zawodowych badająca dyscypliny konieczne do zapewnienia, aby środki dotyczące wymogów i procedur w zakresie kwalifikacji, norm technicznych i wymogów w zakresie licencji w dziedzinie usług zawodowych nie stanowiły niepotrzebnych barier w handlu oraz przedstawiająca sprawozdanie zawierające zalecenia w tej sprawie.

2. Grupa robocza przygotuje w trybie priorytetowym zalecenia w celu opracowania wielostronnych dziedzin w sektorze księgowości tak, aby nadać moc obowiązującą szczególnym zobowiązaniom. Przy dokonywaniu zaleceń grupa robocza skoncentruje się na:

a) rozwijaniu wielostronnych dyscyplin dotyczących dostępu do rynku aby zapewnić, że wymogi wewnątrzkrajowe: i) opierają się na obiektywnych i przejrzystych kryteriach, takich jak kompetencja i zdolność świadczenia usługi; ii) nie są bardziej uciążliwe, aniżeli jest to niezbędne do zapewnienia odpowiedniej jakości usług, co ułatwi rzeczywistą liberalizację usług księgowych;

b) stosowaniu międzynarodowych norm i w ten sposób zachęcaniu do współpracy z właściwymi instytucjami międzynarodowymi takimi, jakie zostały zdefiniowane w artykule VI ustęp 5 litera b) tak, aby artykuł VI ustęp 5 nabrał mocy obowiązującej;

c) ułatwieniu efektywnego zastosowania artykułu VI ustęp 6 Układu, opracowując wytyczne uznawania kwalifikacji zawodowych.

Przy opracowaniu takich dyscyplin grupa robocza weźmie pod uwagę znaczenie organizacji rządowych i pozarządowych, którym podlegają usługi zawodowe.

DECYZJA W SPRAWIE STOSOWANIA I PRZEGLĄDU UZGODNIENIA W SPRAWIE ZASAD I PROCEDUR REGULUJĄCYCH ROZSTRZYGANIE SPORÓW

MINISTROWIE,

przypominając decyzję z dnia 22 lutego 1994 roku zgodnie, z którą istniejące zasady i procedury GATT 1947 w dziedzinie rozstrzygania sporów pozostaną w mocy do dnia wejścia w życie Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu;

zachęcają właściwe Rady i Komitety do postanowienia, że będą one nadal działały w celu zajmowania się wszelkimi sporami, dla których został przedłożony wniosek o konsultacje przed tą datą;

zachęcają Konferencję Ministerialną do zakończenia całkowitego przeglądu zasad i procedur rozstrzygania sporów w ramach Światowej Organizacji Handlu w ciągu czterech lat po wejściu w życie Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu oraz do podjęcia decyzji w trakcie pierwszych obrad po zakończeniu tego przeglądu czy zasady i procedury rozstrzygania sporów powinny zostać utrzymane, zmodyfikowane czy też uchylone.

UZGODNIENIE W SPRAWIE ZOBOWIĄZAŃ DOTYCZĄCYCH USŁUG FINANSOWYCH

Uczestnikom Rundy Urugwajskiej umożliwia się podejmowanie szczególnych zobowiązań dotyczących usług finansowych w ramach Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (dalej zwanego "Układem") na podstawie innej procedury niż objęta postanowieniami części III Układu. Zostało uzgodnione, że postępowanie takie może zostać zastosowane przy uwzględnieniu:

i) że nie jest ono sprzeczne z postanowieniami Układu;

ii) że nie narusza prawa żadnej ze stron do wpisania swych szczególnych zobowiązań na listę zgodnie z postępowaniem przewidzianym w części III Układu;

iii) że szczególne zobowiązania z niej wynikające będą stosowane na podstawie KNU;

iv) że nie czyni się domniemania o poziomie liberalizacji, który strona zobowiązuje zapewnić w ramach Układu.

Zainteresowani Członkowie, na podstawie negocjacji i z zastrzeżeniem, że warunki i restrykcje zostały wyszczególnione, zapisały szczególne zobowiązania na swojej liście zgodnie z opisanym poniżej postępowaniem.

A.

Status quo

Wszelkie warunki, ograniczenia i restrykcje wskazanych poniżej zobowiązań będą się ograniczały do istniejących, niezgodnych z porozumieniem środków.

B.

Dostęp do rynków

Prawa monopolistyczne

1. Poza artykułem VIII Układu, poniższe postanowienia będą miały zastosowanie:

Każda strona wskaże na swojej liście istniejące prawa monopolistyczne związane z usługami finansowymi i postara się je znieść bądź ograniczyć ich zasięg. Nie naruszając ustępu 1 litera b) Załącznika o usługach finansowych, niniejszy ustęp stosowany jest do działalności określonej w ustępie 1 litera b) podpunkt iii) Załącznika.

Usługi finansowe zakupywane przez jednostki państwowe

2. Nie naruszając artykułu XIII Układu, każdy Członek będzie zapewniał, aby przyznać świadczącym usługi finansowe jakiegokolwiek innego Członka, podejmującym działalność gospodarczą na jego terytorium, klauzulę największego uprzywilejowania i traktowania narodowego w zakresie zakupu lub nabywania usług finansowych przez jednostki publiczne Członka na jego terytorium.

Handel transgraniczny

3. Każdy Członek zezwoli jako zleceniodawca, nierezydentom świadczącym usługi finansowe, przez pośrednika lub w charakterze pośrednika i na podstawie warunków zapewniających traktowanie narodowe, na świadczenie następujących usług:

a) ubezpieczenie od ryzyka w związku z:

i) żeglugą morską, handlowym transportem lotniczym, wystrzeleniem pocisków kosmicznych oraz transportem kosmicznym (w tym satelity), przy czym ubezpieczenie pokrywa całość lub część następującego ryzyka: przewożone towary, pojazdy przewożące towary i wynikająca z tego odpowiedzialność; oraz

ii) międzynarodowym tranzytem towarów;

b) reasekurację i retrocesję oraz usługi pochodne ubezpieczeń określonych w punkcie 5 litera a) iv) Załącznika;

c) udostępnienie i przekazywanie informacji finansowych oraz przetwarzanie danych finansowych określonych w ustępie 5 a) xv) Załącznika oraz usługi doradztwa i pochodne, z wyłączeniem pośrednictwa finansowego, w związku z usługami bankowymi i pozostałymi usługami finansowymi określonymi w ustępie 5 a) xvi) Załącznika.

4. Każdy Członek zezwoli swoim rezydentom na zakup na terytorium innego Członka usług finansowych wskazanych:

a) w ustępie 3 litera a);

b) w ustępie 3 litera b); oraz

c) w ustępie 5 litera a) v)-xvi) Załącznika.

Obecność handlowa

5. Każdy Członek przyzna świadczącym usługi finansowe innego Członka prawo prowadzenia lub rozwijania obecności handlowej na swoim terytorium, w tym poprzez nabycie istniejących przedsiębiorstw.

6. Członek może nałożyć warunki i procedury w zakresie dopuszczania do prowadzenia i rozwijania obecności handlowej, o ile nie obchodzą one obowiązku Członka zgodnie z ustępem 5 i są zgodne z pozostałymi obowiązkami określonymi w Układzie.

Nowe usługi finansowe

7. Członek zezwoli świadczącym usługi finansowe jakiegokolwiek innego Członka, prowadzącym działalność gospodarczą na jego terytorium, na oferowanie nowych usług finansowych.

Przekazywanie i przetwarzanie informacji

8. Żaden z Członków nie podejmie środków stanowiących przeszkodę w przekazywaniu lub przetwarzaniu informacji finansowych, łącznie z przekazywaniem danych za pomocą nośników elektronicznych, lub takich, które, z zastrzeżeniem zasad przywozu zgodnych z międzynarodowymi porozumieniami, stanowią przeszkodę w przekazywaniu urządzeń w przypadkach, gdy takie przekazywanie informacji, przetwarzanie informacji finansowych lub przekazywanie urządzeń są niezbędne świadczącemu usługi finansowe w prowadzeniu zwykłej działalności. Żadne z postanowień niniejszego ustępu nie ogranicza prawa Członka do ochrony danych osobowych, życia prywatnego bądź poufnego charakteru akt i indywidualnych rachunków, o ile prawo to nie jest stosowane w celu obchodzenia postanowień Układu.

Czasowy wjazd personelu

9. a) Każdy Członek zezwoli na czasowy wjazd na swoje terytorium określonego poniżej personelu świadczącego usługi finansowe innemu Członkowi, który ma lub miał swoją obecność handlową na terytorium Członka:

i) wyższej kadry zarządzającej będącej w posiadaniu informacji chronionych prawnie niezbędnych do podejmowania działalności, kontroli lub świadczenia usług przez świadczącego usługi finansowe; oraz

ii) specjalistów od operacji związanych ze świadczeniem usług finansowych.

b) Każdy Członek zezwoli, z zastrzeżeniem dyspozycyjności wykwalifikowanego personelu na swoim terytorium, na czasowy wjazd na swoje terytorium następującego personelu związanego z obecnością handlową świadczącego usługi finansowe innego Członka:

i) specjalistów od usług informatycznych, usług telekomunikacyjnych i od kwestii księgowych świadczącego usługi finansowe; oraz

ii) specjalistów w kwestiach ubezpieczeniowych i prawnych.

Środki niedyskryminacyjne

10. Każdy Członek postara się usunąć lub ograniczyć wszelkie znaczące szkodliwe skutki dla świadczących usługi finansowe innego Członka:

a) środków niedyskryminacyjnych, które stanowią dla świadczących usługi finansowe przeszkodę oferowania na terytorium Członka, w formie określonej przez Członka, wszystkich usług finansowych dopuszczonych przez Członka;

b) środków niedyskryminacyjnych, które ograniczają rozszerzenie działalności świadczących usługi finansowe na całe terytorium Członka;

c) środków Członka, jeżeli Członek taki stosuje takie same środki przy świadczeniu zarówno usług bankowych, jak i usług związanych z papierami wartościowymi i jeżeli świadczący usługi finansowe innego Członka koncentruje swoją działalność na usługach związanych z papierami wartościowymi; oraz

d) pozostałych środków, które, pomimo, że przestrzegają postanowień Układu, wpływają negatywnie na zdolność świadczących usługi finansowe innego Członka do funkcjonowania, konkurowania lub dostępu do rynku Członka;

pod warunkiem że wszelkie działania podjęte na mocy niniejszego ustępu nie dyskryminowałyby niesprawiedliwie świadczących usługi finansowe strony Członka podejmującego takie działania.

11. W odniesieniu do środków niedyskryminujących, o których mowa w ustępie 10 litery a) i b), Członek postara się nie ograniczać istniejącego poziomu możliwości handlowych, ani korzyści, z których już korzystają świadczący usługi finansowe wszystkich innych Członków pojmowanych jako grupa na terytorium Członka, pod warunkiem że zobowiązanie takie nie powoduje niesprawiedliwej dyskryminacji świadczących usługi finansowe Członka stosującego takie środki.

C.

Traktowanie narodowe

1. Zgodnie z warunkami traktowania narodowego każdy Członek przyzna świadczącym usługi finansowe innego Członka prowadzącym działalność na jego terytorium, dostęp do systemów płatniczych i rozliczeniowych obsługiwanych przez jednostki publiczne, oraz do oficjalnych możliwości finansowania i refinansowania, które są do dyspozycji w trakcie zwykłych transakcji handlowych. Niniejszy ustęp nie ma na celu przyznania dostępu do ostatecznych możliwości finansowania Członka przewidzianych w wyjątkowych wypadkach.

2. Jeżeli członkostwo, uczestnictwo lub przystąpienie do organizacji samorządnej, giełdy papierów wartościowych lub rynku instrumentów terminowych, izby rozrachunkowej lub innych instytucji lub stowarzyszeń jest wymagane przez Członka, aby świadczący usługi finansowe innego Członka świadczyli usługi finansowe na takiej samej podstawie jak świadczący usługi finansowe Członka, lub jeżeli Członek udziela bezpośrednio lub pośrednio takim jednostkom przywilejów lub korzyści w świadczeniu usług finansowych, Członek zapewni aby takie jednostki przyznały traktowanie narodowe świadczącym usługi finansowe innych Członków rezydującym na terytorium Członka.

D.

Definicje

Dla celów niniejszego postępowania:

1. Świadczący usługi finansowe niebędący rezydentem jest świadczącym usługi finansowe Członka, który z zakładu znajdującego się na terytorium innego Członka świadczy usługę finansową skierowaną na terytorium innego Członka, bez względu na to czy świadczący usługi finansowe posiada lub nie obecność handlową na terytorium Członka, na którym usługa finansowa jest świadczona.

2. "Obecność handlowa" oznacza przedsiębiorstwo znajdujące się na terytorium Członka, służące świadczeniu usług finansowych oraz filie stanowiące pełną lub częściową własność, spółki joint-ventures, spółki osobowe, przedsiębiorstwa jednoosobowe, przedsiębiorstwa franchisingowe, oddziały, agencje, biura przedstawicielskie lub inne organizacje

3. Nowa usługa finansowa jest usługą o charakterze finansowym, włączając w to usługi związane z istniejącymi i nowymi produktami lub metodą dostawy produktu, nieświadczoną przez świadczącego usługi finansowe na terytorium określonego Członka, ale świadczoną na terytorium innego Członka.