Decyzja 2010/64/UE w sprawie adekwatności właściwych organów niektórych krajów trzecich na mocy dyrektywy 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2010.35.15

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 lutego 2010 r.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 5 lutego 2010 r.

w sprawie adekwatności właściwych organów niektórych krajów trzecich na mocy dyrektywy 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 590)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2010/64/UE)

(Dz.U.UE L z dnia 6 lutego 2010 r.)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych, zmieniającą dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG oraz uchylającą dyrektywę Rady 84/253/EWG⁽¹⁾, w szczególności jej art. 47 ust. 3 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Na mocy art. 47 ust. 1 i art. 53 dyrektywy 2006/43/WE, począwszy od dnia 29 czerwca 2008 r. właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na przekazanie właściwym organom kraju trzeciego dokumentacji roboczej z badania lub innych dokumentów będących w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich jedynie pod warunkiem uznania adekwatności tych organów kraju trzeciego przez Komisję i istnienia opartych o zasadę wzajemności porozumień roboczych pomiędzy właściwymi organami kraju trzeciego a właściwymi organami danych państw członkowskich. Należy zatem określić, które właściwe organy krajów trzecich są uznawane za adekwatne do celów przekazywania dokumentacji roboczej z badania lub innych dokumentów będących w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich właściwym organom kraju trzeciego.

(2) Przekazanie dokumentacji roboczej z badania lub innych dokumentów będących w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich właściwym organom kraju trzeciego jest istotną kwestią dotykającą interesu publicznego związaną z pełnieniem niezależnego nadzoru publicznego. Każde tego rodzaju przekazanie przez właściwe organy państw członkowskich powinno się zatem odbywać jedynie w celach związanych z wykonywaniem uprawnień nadzoru publicznego, zewnętrznym zapewnieniem jakości oraz przeprowadzaniem dochodzeń dotyczących biegłych rewidentów i firm audytorskich przez właściwe organy danego kraju trzeciego. Osoby obecnie lub w przeszłości zatrudniane przez właściwe organy kraju trzeciego, które otrzymują te informacje, są zobowiązane do zachowania tajemnicy zawodowej.

(3) Przetwarzanie danych osobowych na mocy przywołanej dyrektywy podlega przepisom dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych⁽²⁾. Dlatego też w przypadku, gdy przekazanie wymienionym poniżej właściwym organom krajów trzecich dokumentacji roboczej z badania lub innych dokumentów będących w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich wiąże się z ujawnieniem danych osobowych, powinno się ono zawsze odbywać zgodnie z przepisami dyrektywy 95/46/WE. Państwa członkowskie powinny za pomocą porozumień roboczych zgodnych z przepisami rozdziału IV dyrektywy 95/46/WE, zawartych pomiędzy ich właściwymi organami a właściwymi organami krajów trzecich, zagwarantować, aby te ostatnie nie ujawniały dalej danych osobowych zawartych w przekazywanej dokumentacji roboczej z badania lub w innych przekazywanych dokumentach będących w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich, bez uprzedniej zgody właściwych organów danych państw członkowskich. Niniejsza decyzja była konsultowana z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych.

(4) Ocenę adekwatności właściwych organów kraju trzeciego należy przeprowadzać w oparciu o wymogi w zakresie współpracy określone w art. 36 dyrektywy 2006/43/WE lub w oparciu o zasadniczo równoważne rezultaty funkcjonalne. Ocenę adekwatności należy przeprowadzać w szczególności w oparciu o uprawnienia wykonywane przez właściwe organy danego kraju trzeciego, wdrożone przez nie zabezpieczenia przeciwko łamaniu zasad poufności i tajemnicy zawodowej oraz określoną w dotyczących ich przepisach ustawowych i wykonawczych ich zdolność do współpracy z właściwymi organami państw członkowskich.

(5) W związku z faktem, iż biegli rewidenci i firmy audytorskie spółek wspólnotowych, które wyemitowały papiery wartościowe w Kanadzie, Japonii lub Szwajcarii, lub które wchodzą w skład grupy publikującej w tych krajach ustawowe skonsolidowane sprawozdania finansowe, podlegają ustawodawstwu krajowemu tych krajów, należy zdecydować, czy właściwe organy państw członkowskich mogą przekazywać dokumentację roboczą z badania lub inne dokumenty będące w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich właściwym organom tych krajów jedynie w celach związanych z wykonywaniem przez nie uprawnień nadzoru publicznego, zewnętrznym zapewnieniem jakości oraz przeprowadzaniem dochodzeń dotyczących biegłych rewidentów i firm audytorskich.

(6) Oceny adekwatności do celów art. 47 dyrektywy 2006/43/WE przeprowadzone zostały w odniesieniu do właściwych organów Kanady, Japonii i Szwajcarii. Decyzje dotyczące adekwatności tych organów należy podjąć na podstawie tych ocen.

(7) Kanadyjska Rada ds. Nadzoru Rewizji Finansowej (Canadian Public Accountability Board) jest organem właściwym w zakresie nadzoru publicznego, zewnętrznego zapewnienia jakości oraz dochodzeń dotyczących biegłych rewidentów i firm audytorskich. Stosuje ona odpowiednie zabezpieczenia zabraniające ujawniania informacji poufnych przez jej obecnych lub byłych pracowników jakimkolwiek organom lub osobom trzecim oraz przewidujące sankcje za takie postępowanie. Wykorzystywałaby ona przekazaną dokumentację roboczą z badania lub inne dokumenty będące w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich jedynie do celów związanych z nadzorem publicznym, zewnętrznym zapewnieniem jakości oraz przeprowadzaniem dochodzeń dotyczących biegłych rewidentów i firm audytorskich. Na mocy kanadyjskich przepisów ustawowych i wykonawczych może ona przekazywać właściwym organom wszystkich państw członkowskich dokumentację roboczą z badania lub inne dokumenty będące w posiadaniu kanadyjskich biegłych rewidentów lub firm audytorskich. Na tej podstawie należy uznać Kanadyjską Radę ds. Nadzoru Rewizji Finansowej za organ adekwatny w myśl art. 47 ust. 1 dyrektywy 2006/43/WE.

(8) Japońska Agencja ds. Usług Finansowych (Financial Services Agency of Japan) i Rada ds. Nadzoru nad Biegłymi Rewidentami i Rewizją Finansową (Certified Public Accountants and Auditing Oversight Board of Japan) w ramach Japońskiej Agencji ds. Usług Finansowych są organami właściwymi w zakresie nadzoru publicznego, zewnętrznego zapewnienia jakości oraz dochodzeń dotyczących biegłych rewidentów i firm audytorskich. Zakresem niniejszej decyzji należy objąć jedynie uprawnienia Agencji ds. Usług Finansowych w zakresie dochodzeń dotyczących biegłych rewidentów i firm audytorskich. Japońska Agencja ds. Usług Finansowych i Japońska Rada ds. Nadzoru nad Biegłymi Rewidentami i Rewizją Finansową stosują odpowiednie zabezpieczenia zabraniające ujawniania informacji poufnych przez jej obecnych lub byłych pracowników jakimkolwiek organom lub osobom trzecim oraz przewidujące sankcje za takie postępowanie, a także wykorzystywałyby przekazaną dokumentację roboczą z badania lub inne dokumenty będące w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich jedynie do celów związanych z nadzorem publicznym, zewnętrznym zapewnieniem jakości oraz przeprowadzaniem dochodzeń dotyczących biegłych rewidentów i firm audytorskich. Na mocy japońskich przepisów ustawowych i wykonawczych mogą one przekazywać właściwym organom wszystkich państw członkowskich dokumentację roboczą z badania lub inne dokumenty będące w posiadaniu japońskich biegłych rewidentów lub firm audytorskich. Na tej podstawie należy uznać Japońską Agencję ds. Usług Finansowych oraz Japońską Radę ds. Nadzoru nad Biegłymi Rewidentami i Rewizją Finansową za organy adekwatne w myśl art. 47 ust. 1 dyrektywy 2006/43/WE.

(9) Szwajcarski Federalny Urząd Nadzoru nad Audytem (Federal Audit Oversight Authority of Switzerland) jest organem właściwym w zakresie nadzoru publicznego, zewnętrznego zapewnienia jakości oraz dochodzeń dotyczących biegłych rewidentów i firm audytorskich. Stosuje on odpowiednie zabezpieczenia zabraniające ujawniania informacji poufnych przez jego obecnych lub byłych pracowników jakimkolwiek organom lub osobom trzecim oraz przewidujące sankcje za takie postępowanie. Wykorzystywałby on przekazaną dokumentację roboczą z badania lub inne dokumenty będące w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich jedynie do celów związanych z nadzorem publicznym, zewnętrznym zapewnieniem jakości oraz przeprowadzaniem dochodzeń dotyczących biegłych rewidentów i firm audytorskich. Na mocy szwajcarskich przepisów ustawowych i wykonawczych może on przekazywać właściwym organom wszystkich państw członkowskich dokumentację roboczą z badania lub inne dokumenty będące w posiadaniu szwajcarskich biegłych rewidentów lub firm audytorskich. Na tej podstawie należy uznać Szwajcarski Federalny Urząd Nadzoru nad Audytem za organ adekwatny w myśl art. 47 ust. 1 dyrektywy 2006/43/WE.

(10) Przekazanie dokumentacji roboczej z badania powinno obejmować udostępnienie lub przekazanie dokumentacji roboczej z badania lub innych dokumentów będących w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich organom uznanym za adekwatne na mocy niniejszej decyzji, po uprzednim uzyskaniu zgody właściwych organów państw członkowskich, oraz udostępnienie lub przekazanie tego rodzaju dokumentacji takim organom przez właściwe organy państw członkowskich. W związku z tym biegłym rewidentom i firmom audytorskim nie należy zezwalać na udostępnianie lub przekazywanie dokumentacji roboczej z badania lub innych dokumentów będących w ich posiadaniu takim organom na warunkach innych niż określone w niniejszej decyzji i w art. 47 dyrektywy 2006/43/WE, na przykład na podstawie zgody biegłego rewidenta, firmy audytorskiej lub przedsiębiorstwa będącego ich klientem.

(11) Niniejsza decyzja nie stanowi uszczerbku dla umów współpracy, o których mowa w art. 25 ust. 4 dyrektywy 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym oraz zmieniającej dyrektywę 2001/34/WE⁽³⁾.

(12) Ponieważ niniejszą decyzję przyjmuje się w kontekście okresu przejściowego przyznanego biegłym rewidentom i firmom audytorskim z niektórych krajów trzecich decyzją Komisji 2008/627/WE z dnia 29 lipca 2008 r. dotyczącą okresu przejściowego w odniesieniu do działalności w zakresie rewizji finansowej biegłych rewidentów i jednostek audytorskich z niektórych krajów trzecich⁽⁴⁾, niniejsza decyzja nie powinna wykluczać żadnych ostatecznych decyzji Komisji w sprawie równoważności podejmowanych na mocy art. 46 dyrektywy 2006/43/WE.

(13) Celem niniejszej decyzji jest ułatwienie skutecznej współpracy pomiędzy właściwymi organami państw członkowskich a właściwymi organami Kanady, Japonii i Szwajcarii, aby umożliwić im wykonywanie ich funkcji w zakresie nadzoru publicznego, zewnętrznego zapewnienia jakości oraz przeprowadzania dochodzeń, a jednocześnie chronić prawa podmiotów, których to dotyczy. Państwa członkowskie powinny powiadomić Komisję o zawartych z tymi organami porozumieniach roboczych, aby umożliwić jej dokonanie oceny, czy współpraca odbywa się zgodnie z art. 47 dyrektywy 2006/43/WE.

(14) Ostatecznym celem współpracy z Kanadą, Japonią i Szwajcarią w zakresie nadzoru nad audytem jest osiągnięcie sytuacji wzajemnego zaufania do swoich systemów nadzoru, w której do przekazywania dokumentacji roboczej z badania dochodziłoby wyjątkowo. Wzajemne zaufanie oparte byłoby na równoważności systemów nadzoru nad audytem we Wspólnocie i w tych krajach.

(15) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 48 ust. 1 dyrektywy 2006/43/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Za adekwatne w myśl art. 47 ust. 1 dyrektywy 2006/43/WE uznaje się następujące właściwe organy krajów trzecich:

1) Kanadyjska Rada ds. Nadzoru Rewizji Finansowej (Canadian Public Accountability Board);

2) Japońska Agencja ds. Usług Finansowych (Financial Services Agency of Japan);

3) Japońska Rada ds. Nadzoru nad Biegłymi Rewidentami i Rewizją Finansową (Certified Public Accountants and Auditing Oversight Board of Japan);

4) Szwajcarski Federalny Urząd Nadzoru nad Audytem (Federal Audit Oversight Authority of Switzerland).

Artykuł  2

1. Bez uszczerbku dla art. 47 ust. 4 i zgodnie z art. 53 dyrektywy 2006/43/WE, począwszy od dnia 29 czerwca 2008 r. każde przekazanie dokumentacji roboczej z badania lub innych dokumentów będących w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich jest uwarunkowane uprzednią zgodą właściwego organu danego państwa członkowskiego lub jest dokonywane przez właściwy organ danego państwa członkowskiego.

2. Przekazanie dokumentacji roboczej z badania lub innych dokumentów, będących w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich, nie służy żadnym innym celom oprócz nadzoru publicznego, zewnętrznego zapewnienia jakości lub przeprowadzania dochodzeń dotyczących biegłych rewidentów i firm audytorskich.

3. W przypadku gdy dokumentacja robocza z badania lub inne dokumenty będące w posiadaniu biegłych rewidentów lub firm audytorskich znajdują się w wyłącznym posiadaniu biegłego rewidenta lub firmy audytorskiej zarejestrowanych w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie rejestracji biegłego rewidenta grupy, a właściwy organ państwa członkowskiego rejestracji biegłego rewidenta grupy otrzymał wniosek o przekazanie od któregokolwiek z organów, o których mowa w art. 1, tego rodzaju dokumentacja lub dokumenty są przekazywane właściwemu organowi danego kraju trzeciego wyłącznie pod warunkiem udzielenia wyraźnej zgody na przekazanie przez właściwy organ tego pierwszego państwa członkowskiego.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 5 lutego 2010 r.

	W imieniu Komisji
	Charlie McCREEVY
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 157 z 9.6.2006, s. 87.

⁽²⁾ Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

⁽³⁾ Dz.U. L 390 z 31.12.2004, s. 38.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 202 z 31.7.2008, s. 70.