Uzyskiwanie przez lekarzy kwalifikacji i kompetencji zawodowych, obejmujących część zakresu danej dziedziny medycyny albo kilku dziedzin medycyny lub będących umiejętnością udzielania określonego świadczenia zdrowotnego, zwanych dalej "umiejętnościami".

Akty korporacyjne

Lekarz.2012.2.25

Akt nieoceniany
Wersja od: 25 lutego 2012 r.

STANOWISKO Nr 9
NADZWYCZAJNEGO XI KRAJOWEGO ZJAZDU LEKARZY
z dnia 25 lutego 2012 r.
w sprawie uzyskiwania przez lekarzy kwalifikacji i kompetencji zawodowych, obejmujących część zakresu danej dziedziny medycyny albo kilku dziedzin medycyny lub będących umiejętnością udzielania określonego świadczenia zdrowotnego, zwanych dalej "umiejętnościami"

Nadzwyczajny XI Krajowy Zjazd Lekarzy dokonując oceny propozycji zmian prawnych zawartych w projekcie ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (projekt z dnia 9.08.2011) odnoszących się do szkolenia lekarzy w zakresie umiejętności stwierdza, że:
1)
szkolenia z zakresu umiejętności powinny być organizowane przez samorząd lekarski;
2)
liczba umiejętności tworzonych na podstawie przepisów ustawy powinna być ograniczona; powinny one powstać wyłącznie w dziedzinach należących do zakresu wielu specjalności lub niewymagających posiadania tytułu specjalisty;
3)
umiejętności, zarówno proponowane w nowelizacji ustawy, jak i potwierdzone dotychczas uzyskanymi certyfikatami, powinny służyć poprawie dostępności do świadczeń udzielanych przez lekarzy.

Nadzwyczajny XI Krajowy Zjazd Lekarzy popiera założenia projektu nowelizacji ustawy mówiące o konieczności zwiększenia liczby dobrze wykształconych lekarzy oraz uznanie, że jeżeli program specjalizacji w określonej dziedzinie medycyny obejmuje zakres programu szkolenia z zakresu danej umiejętności, to posiadanie tytułu specjalisty lub specjalizacji II stopnia w tej dziedzinie medycyny jest równoważne z posiadaniem danej umiejętności.

Zjazd zwraca uwagę, że podstawą udzielania świadczeń jest prawo wykonywania zawodu i że mnożenie dodatkowych wymagań formalnych warunkujących udzielanie świadczeń skutkuje ograniczeniem i utrudnieniem dostępu pacjentów do lekarzy. Wobec rosnącego zapotrzebowania na opiekę zdrowotną i szybko zachodzących w polskim społeczeństwie zmian demograficznych takie ograniczenia są niedopuszczalne.