Ustawowe uregulowanie minimalnej płacy dla lekarzy.

Akty korporacyjne

Lekarz.2006.1.6

Akt nieoceniany

Wersja od: 6 stycznia 2006 r.

STANOWISKO Nr 2

VIII KRAJOWEGO ZJAZDU LEKARZY

z dnia 6 stycznia 2006 roku

w sprawie ustawowego uregulowania minimalnej płacy dla lekarzy

VIII Krajowy Zjazd Lekarzy

- uwzględniając fakt, iż w chwili obecnej brak jest prawidłowych rozwiązań systemowych określających zasady wynagradzania lekarzy zatrudnionych w ochronie zdrowia,

- stwierdzając, że ustawa o negocjacyjnym systemie kształtowania wynagrodzeń, zwana dalej "ustawą 203", była wprawdzie ustawową próbą podwyższenia wynagrodzeń lekarzy, jednakże zawierała wiele wadliwych rozwiązań:

* zróżnicowała w sposób nieuzasadniony pozycję lekarzy zatrudnionych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej i lekarzy zatrudnionych w niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej, przyznając prawo do podwyższonego wynagrodzenia tylko pracownikom publicznych zakładów opieki zdrowotnej,

* wprowadziła całkowicie chybione zróżnicowanie pomiędzy lekarzami zatrudnionymi w samodzielnych publicznych zakładach opieki zdrowotnej zatrudniających więcej niż 50 pracowników i lekarzami zatrudnionymi w samodzielnych publicznych zakładach opieki zdrowotnej zatrudniającymi mniej niż 50 pracowników; jak wiadomo podwyżki należą się tylko lekarzom zatrudnionym w samodzielnych publicznych zakładach opieki zdrowotnej liczącym ponad 50 pracowników,

* została zredagowana w sposób wadliwy legislacyjnie otwierając szerokie pole do rozbieżnych interpretacji prawnych,

- obserwując, że w sądach wszystkich instancji na terenie całego kraju toczą się procesy o podwyżkę z "ustawy 203", w których to procesach wciąż mnożą się wątpliwości prawne co do zakresu uprawnień z tytułu tej ustawy,

- zauważając, że nawet przy uwzględnieniu podwyżki z tytułu "ustawy 203" wynagrodzenie lekarza jest nieadekwatne do nakładu pracy i nie rekompensuje trudu związanego z wykonywaniem niezwykle odpowiedzialnego zawodu zaufania publicznego,

- biorąc pod uwagę fakt, że brak rozwiązań prawnych regulujących wprost minimalną płacę lekarza powoduje - w warunkach niewielkiego dopływu środków finansowych do zakładów opieki zdrowotnej - stałe konflikty na tle wzrostu płac,

- uznając, że wiele rozwiązań systemowych funkcjonuje z powodzeniem, jednakże brak jest przepisów prawa dotyczących zasad wynagradzania pracowników, które winny być sformułowane w sposób jednoznaczny, tak, aby pracownicy mogli bez trudu ustalić zakres swoich uprawnień płacowych,

- sprzeciwiając się sytuacji, gdzie ciężar zapewnienia pracowników opieki medycznej spoczywa w całości na barkach lekarzy i realizowany jest kosztem ich niskich wynagrodzeń

stoi na stanowisku, że należy ustawowo uregulować poziom świadczeń zdrowotnych uwzględniający minimalną płacę dla lekarzy

Ponadto VIII Krajowy Zjazd Lekarzy:

- stoi na stanowisku, że proponowane przez Zjazd wynagrodzenie minimalne powinno być uzależnione od posiadanych przez lekarza kwalifikacji zawodowych i wynosić odpowiednio: dwukrotność średniego krajowego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw ogłaszanego przez GUS - dla lekarza bez specjalizacji oraz trzykrotność średniego krajowego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw ogłaszanego przez GUS - dla lekarza ze specjalizacją,

- uważa, że ustalenie w sposób ustawowy minimalnego poziomu wynagrodzenia za wykonywaną przez lekarza pracę jest niezbędne, jeżeli wziąć pod uwagę fakt, że lekarz zobowiązany jest wykonywać zawód zgodnie z zasadami etyki lekarskiej oraz wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej ponosząc surowe konsekwencje błędów w sztuce lekarskiej, oraz ma obowiązek stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych,

- przypomina jednocześnie, że wedle art. 13 Kodeksu pracy "pracownik ma prawo do godziwego wynagrodzenia za pracę"; ponadto art. 29 § 1 Kodeksu pracy przewiduje, że umowa o pracę powinna określać wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy

- stwierdza, że w chwili obecnej wynagrodzenie lekarzy w sposób dramatyczny odbiegają od standardów ustalonych w Kodeksie pracy, albowiem nie odpowiadają ani rodzajowi pracy lekarza ani nawet kryterium godziwości; nie sposób przejść obojętnie wobec patologii takich jak sytuacja, w której lekarz posiadający drugi stopień specjalizacji i wieloletnie doświadczenie zawodowe, przyuczający do zawodu lekarza stażystę, którego wynagrodzenie jest ustalone rozporządzeniem Ministra Zdrowia, otrzymuje wynagrodzenie mniejsze niż ten lekarz stażysta. Zdaniem Zjazdu dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że wynagrodzenie tego pierwszego jest ustalane swobodnie przez pracodawcę, a swobodne ustalanie w realiach naszego kraju oznacza częstokroć nieuwzględnianie nakładu pracy, rodzaju wykonywanej pracy i zakresu odpowiedzialności lekarza,

- stoi na stanowisku, że inicjatywę ustawodawczą w tym przedmiocie powinien podjąć Minister Zdrowia w terminie nie przekraczającym trzech miesięcy, tj. do końca marca 2006 roku, a jeśli jej nie podejmie, Zjazd uważa, że koniecznym byłoby przygotowanie przez samorząd lekarski społecznego projektu ustawy o płacy minimalnej dla lekarzy i zmobilizowanie środowiska lekarskiego w Polsce do jego podpisania.

Przewodniczący:

Andrzej Sawoni /-/

Zastępcy Przewodniczącego:

Andrzej Matyja /-/

Włodzimierz Bednorz /-/

Andrzej Kunkel /-/

Ryszard Golański /-/

Jerzy Mazur /-/

Jacek Podolski /-/

Ryszard Majkowski /-/

Sekretarze:

Jolanta Orłowska-Heitzman /-/

Barbara Bruziewicz-Mikłaszewska /-/

Krystyna Małecka /-/

Medard Lech /-/

Zygmunt Źiółkiewicz /-/

Ewa Szpindor /-/

Jolanta Szczurko /-/