Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych (druk senacki 614).

Akty korporacyjne

Sędz.2014.5.9

Akt nieoceniany

Wersja od: 9 maja 2014 r.

OPINIA

KRAJOWEJ RADY SĄDOWNICTWA

z 9 maja 2014 r.

w przedmiocie senackiego projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych (druk senacki 614)

Krajowa Rada Sądownictwa pozytywnie opiniuje przedstawiony projekt zmian w ustawie - Prawo o ustroju sądów powszechnych (dalej: pusp), zgłaszając przy tym następujące uwagi:

Projektowany art. 32b § 2a pusp

Zdaniem Krajowej Rady Sądownictwa przepis realizuje sygnalizowaną przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 7 listopada 2013 r. (sygn. akt K 31/12) potrzebę zapewnienia władzy sądowniczej bardziej odpowiedniej pozycji w zakresie kontroli nad należytym wykonywaniem przez dyrektora sądu ustawowo określonych zadań. Powierzenie Radzie rozstrzygania tego rodzaju sporów w pełniejszy sposób urzeczywistni kontrolę samorządu sędziowskiego i prezesa sądu nad funkcjonowaniem sądu. Przyjęta przez projektodawcę konstrukcja przepisu wydaje się wykluczać możliwość ponownego powołania osoby zajmującej stanowisko dyrektora sądu po jej odwołaniu (zob. zdanie drugie projektowanego § 2a), co także zasługuje na pozytywną ocenę.

Projektowany art. 37h § 2 pusp

Trybunał Konstytucyjny w pkt III.7.3 uzasadnienia wyroku w sprawie K 31/12 zwrócił uwagę na odmienność:

- mechanizmu zwrócenia uwagi na piśmie prezesowi lub wiceprezesowi sądu w razie stwierdzenia uchybienia w kierowaniu sądem albo w sprawowaniu wewnętrznego nadzoru administracyjnego od:

- odmowy przyjęcia informacji rocznej prezesa sądu apelacyjnego o działalności sądów, działających na obszarze apelacji, w zakresie powierzonych mu zadań.

Zdaniem Rady informacja roczna o której mowa w art. 37h § 1 pusp, w wypadku jej pozytywnego zaopiniowania przez zgromadzenie ogólne sędziów apelacji zyskuje wyższą rangę i jej późniejsze kwestionowanie przez Ministra Sprawiedliwości powinno wiązać się z możliwością pełniejszej weryfikacji decyzji organu władzy wykonawczej. Zasadne wydaje

się objęcie, w takiej sytuacji, odmowy przyjęcia przez Ministra Sprawiedliwości informacji rocznej procedurą kontrolną z udziałem Krajowej Rady Sądownictwa np. uzupełniając ustawę o § 2a w art. 37h:

§ 2a. Jeżeli po rozpatrzeniu zastrzeżenia prezesa sądu apelacyjnego, o którym mowa w § 2, od pozytywnie zaopiniowanej przez zgromadzenie ogólne sędziów apelacji informacji rocznej, Minister Sprawiedliwości nie znajduje podstaw do jej przyjęcia, przekazuje sprawę do rozstrzygnięcia Krajowej Radzie Sądownictwa. Uchwała Krajowej Rady Sądownictwa jest dla Ministra Sprawiedliwości wiążąca.