Przyjęcie tekstu jednolitego zasad etyki doradców podatkowych.

Akty korporacyjne

Podat.2014.2.11

Akt nieoceniany

Wersja od: 11 lutego 2014 r.

UCHWAŁA Nr 32/2014

KRAJOWEJ RADY DORADCÓW PODATKOWYCH

z dnia 11 lutego 2014 r.

w sprawie przyjęcia tekstu jednolitego zasad etyki doradców podatkowych

Na podstawie postanowień uchwały nr 24/2014 IV Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 11 stycznia 2014 r. w sprawie upoważnienia Krajowej Rady Doradców Podatkowych do sporządzenia i ogłoszenia tekstu jednolitego zasad etyki doradców podatkowych, uchwala się co następuje:

§ 1. Krajowa Rada Doradców Podatkowych przyjmuje jednolity tekst zasad etyki doradców podatkowych, stanowiących załącznik do uchwały nr 28/2006 Drugiego Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 22 stycznia 2006 r. w sprawie zasad etyki doradców podatkowych, zmieniony uchwałami:

1) nr 22/2007 Drugiego Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 3 czerwca 2007 r. w sprawie zmiany uchwały nr 28/2006 Drugiego Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 22 stycznia 2006 r. w sprawie zasad etyki doradców podatkowych,

2) nr 60/2010 - nr 89/2010 III Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 17 stycznia 2010 r. w sprawie zmiany uchwały nr 28/2006 Drugiego Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 22 stycznia 2006 r. w sprawie zasad etyki doradców podatkowych, zmienionej uchwałą nr 22/2007 II Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 3 czerwca 2007 r. w sprawie zmiany zasad etyki doradców podatkowych,

3) nr 749/2010 Krajowej Rady Doradców Podatkowych z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie zmiany załącznika do uchwały nr 28/2006 Drugiego Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 22 stycznia 2006 r. w sprawie zasad etyki doradców podatkowych (ze zm.),

4) nr 750/2010 Krajowej Rady Doradców Podatkowych z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie zmiany załącznika do uchwały nr 28/2006 Drugiego Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 22 stycznia 2006 r. w sprawie zasad etyki doradców podatkowych (ze zm.),

5) nr 1/2011 Krajowej Rady Doradców Podatkowych z dnia 31 stycznia 2011 r. w sprawie sprostowania oczywistych pomyłek w uchwale nr 750/2010 Krajowej Rady Doradców Podatkowych z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie zmiany załącznika do uchwały nr 28/2006 Drugiego Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 22 stycznia 2006 r. w sprawie zasad etyki doradców podatkowych (ze zm.)

6) nr 23/2014 IV Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 11 stycznia 2014 r. w sprawie zmiany uchwały nr 28/2006 Drugiego Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 22 stycznia 2006 r. w sprawie zasad etyki doradców podatkowych (ze zm.), stanowiący załącznik do niniejszej uchwały.

§ 2. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

ZAŁĄCZNIK

ZASADY ETYKI DORADCÓW PODATKOWYCH

(tekst jednolity)

Rozdział  I

Przepisy ogólne

Art.  1.

1. Zasady etyki doradców podatkowych wynikają z ogólnych norm moralnych i uregulowań prawnych.

2. Zasady etyki obowiązują wszystkich doradców podatkowych i kandydatów odbywających praktyki przed wpisaniem na listę doradców podatkowych.

Art.  2.

1. Obowiązkiem doradcy podatkowego jest przestrzeganie zasad etyki.

2. Doradca podatkowy strzeże godności zawodu oraz dba o jego ochronę.

Art.  3.

1. Doradca podatkowy powinien kierować się dobrem swoich klientów, poszanowaniem obowiązków wynikających z uczciwości, godności i dobrych obyczajów.

2. Doradca podatkowy podejmuje czynności zawodowe w celu ochrony interesów klienta, jednakże ta ochrona nie może usprawiedliwiać naruszenia zasad etyki i godności zawodu.

Rozdział  II

Rzetelność zawodowa i niezależność

Art.  4.

1. Doradca podatkowy wykonuje czynności zawodowe według najlepszej woli i wiedzy, w sposób rzetelny, z zachowaniem należytej staranności.

2. Obowiązkiem doradcy podatkowego jest stałe podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Art.  5.

1. Doradca podatkowy wykonuje zawód w sposób niezależny. W swoich decyzjach podlega jedynie przepisom prawa i zasadom etyki doradców podatkowych. Nie narusza to obowiązków wynikających ze stosunku pracy.

2. (skreślony).

3. Doradca podatkowy nie może:

a) świadczyć usług w sprawie, w której występował uprzednio jako pracownik organu administracji publicznej, pracownik sądu lub sędzia,

b) wykorzystywać lub powoływać się na jakiekolwiek osobiste stosunki w organach skarbowych, urzędach, instytucjach i sądach, w szczególności w celu uzyskania zlecenia.

Art.  5a.

Doradca podatkowy nie może łączyć funkcji członka Państwowej Komisji Egzaminacyjnej ds. Doradztwa Podatkowego z uczestnictwem w jakiejkolwiek formie kształcenia mającego na celu przygotowanie do egzaminu na doradcę podatkowego, w tym także jako organizator bądź właściciel czy współwłaściciel firmy organizującej szkolenia w tym zakresie.

Rozdział  III

Tajemnica zawodowa

Art.  6.

1. Doradca podatkowy ma obowiązek zachować w tajemnicy wszelkie fakty i informacje, jakie powziął w związku z wykonywaniem zawodu, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w odrębnych ustawach.

2. Obowiązek zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, obejmuje wszystkie uzyskane przez doradcę podatkowego informacje, w szczególności zawarte w materiałach utrwalonych w jakiejkolwiek formie.

3. Doradca podatkowy obowiązany jest zabezpieczyć przed ujawnieniem lub niepożądanym wykorzystaniem wszystko, o czym dowiedział się w związku z wykonywaniem czynności zawodowych.

4. Doradca podatkowy jest zobowiązany do stosowania procedur chroniących dane w każdej postaci, w tym również elektronicznej, przed zniszczeniem, zmianą lub dostępem osób niepowołanych.

Art.  7.

1. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej jest nieograniczony w czasie i trwa także po ustaniu stosunku prawnego, na podstawie którego doradca podatkowy wykonywał czynności zawodowe.

2. Obowiązek zachowania tajemnicy obowiązuje również po zaprzestaniu wykonywania zawodu doradcy podatkowego albo skreśleniu z listy doradców podatkowych.

3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 dotyczy w szczególności wszelkich materiałów i dokumentów w postaci papierowej, elektronicznej, magnetycznej lub innej, stanowiących akta doradcy podatkowego, niezależnie od miejsca, w którym się znajdują.

4. Doradca podatkowy jest obowiązany w związku ze świadczeniem usług do zapewnienia przestrzegania tajemnicy, o której mowa w art. 7 ust. 1 przez osoby uczestniczące w świadczeniu tych usług.

5. Doradca podatkowy nie powinien powoływać na świadka innego doradcy podatkowego w celu ujawnienia wiadomości uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu w przypadku, gdy nie uzyskał uprzednio pisemnej zgody tego doradcy podatkowego.

Art.  8.

W przypadku przeszukania w lokalu, w którym doradca podatkowy wykonuje zawód lub w mieszkaniu prywatnym doradcy podatkowego, jest on obowiązany żądać uczestniczenia w tej czynności przedstawiciela samorządu doradców podatkowych.

Rozdział  IV

Informacja i reklama

Art.  9.

Przekazywanie informacji oraz prowadzenie reklamy przez doradcę podatkowego powinno być:

a) obiektywne, rzetelne i wyważone,

b) zgodne z normami etycznymi, dobrymi obyczajami oraz godnością zawodu,

c) zgodne z obowiązującymi przepisami.

Art.  9a.

Przy okazji wystąpień publicznych lub publikacji dozwolone jest podawanie tytułu "doradca podatkowy", informacji o praktyce zawodowej oraz karierze naukowej.

Art.  9b.

1. Niedopuszczalne jest zachowanie doradcy podatkowego służące obejściu obowiązujących ograniczeń w zakresie informacji i reklamy.

2. Niedopuszczalne jest w przekazywanej przez doradcę podatkowego informacji oraz w prowadzonej przez doradcę lub na jego rzecz reklamie:

a) porównywanie, w szczególności w zakresie jakości świadczonych usług, z usługami innych doradców podatkowych,

b) obiecywanie lub gwarantowanie skuteczności, w szczególności wywoływanie nieuzasadnionego oczekiwania co do wyników pracy,

c) powoływanie się na osobiste relacje z organami publicznymi, ich przedstawicielami lub z podmiotami związanymi z tymi organami.

3. Niedopuszczalne jest zlecanie osobom trzecim przez doradcę podatkowego rozpowszechniania informacji o nim lub prowadzenia reklamy świadczonych przez niego usług z naruszeniem zasad etyki.

4. Doradca podatkowy, który powziął wiadomość, iż osoba trzecia rozpowszechnia o nim informacje lub prowadzi reklamę świadczonych przez niego usług z naruszeniem zasad etyki, zobowiązany jest podjąć wszelkie dozwolone prawem czynności niezbędne do zaniechania przez tę osobę tych działań.

5. Niedopuszczalne jest podawanie przez doradcę podatkowego, przy okazji informowania o świadczonych przez siebie usługach lub prowadzeniu reklamy, informacji o:

a) funkcji, którą pełni lub pełnił,

b) uzyskanych tytułach i wyróżnieniach, - w samorządzie doradców podatkowych

Art.  9c.

Przewidziane w Art. 9-Art. 9b zasady informowania i reklamowania usług doradztwa podatkowego stosuje się odpowiednio do podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o doradztwie podatkowym.

Rozdział  V

Konflikt interesów

Art.  10.

1. Doradca podatkowy nie może podejmować działań w sprawach, w których może wystąpić konflikt interesów.

2. Konflikt interesów może występować w szczególności, gdy:

a) doradca podatkowy lub spółka doradztwa podatkowego występuje w charakterze doradcy podatkowego dla stron tej samej transakcji mających

przeciwstawne interesy, chyba że strony pisemnie zaakceptują ten stan rzeczy,

b) sytuacja procesowa reprezentowanych przez doradcę podatkowego podmiotów jest tak powiązana, że sukces jednego z nich może oznaczać porażkę drugiego, chyba że strony pisemnie zaakceptują ten stan rzeczy.

3. Konflikt interesów nie występuje wyłącznie z tego powodu, że doradca podatkowy lub spółka doradztwa podatkowego, w ramach której wykonuje on swój zawód, obsługuje podmioty prowadzące wobec siebie interesy konkurencyjne, chyba że zobowiązał się do powstrzymania od obsługi podmiotów konkurencyjnych.

4. W przypadku potencjalnego lub zaistniałego konfliktu interesów doradca podatkowy powinien podjąć kroki zmierzające do jego eliminacji lub zaprzestać świadczenia usług powodujących konflikt.

Art.  10a.

1. Doradca podatkowy zobowiązany jest do dokonania w sposób rzetelny oceny, czy prowadzona przez niego działalność gospodarcza lub zatrudnienie, o których mowa w art. 31 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, nie spowoduje konfliktu interesów pomiędzy doradcą podatkowym a jego klientami lub nie spowoduje naruszenia obowiązujących go przepisów, w szczególności zasad etyki.

2. Doradca podatkowy powinien zaniechać podejmowania działalności gospodarczej lub zatrudnienia w sytuacji, gdy chociaż jeden klient doradcy podatkowego prowadzi działalność gospodarczą na planowanym przez doradcę podatkowego terenie działania oraz w takim samym zakresie, chyba że uzyska pisemną zgodę na prowadzenie działalności lub podjęcie zatrudnienia w tym zakresie od wszystkich klientów, co do których może wystąpić konflikt interesów pomiędzy doradcą a tymi klientami.

3. Zasady opisane w ust. 2, stosuje się również w okresie dwóch lat od zakończenia współpracy z klientem.

Rozdział  VI

Relacje z klientem

Art.  11.

1. Doradca podatkowy powinien określić zasady ustalania wynagrodzenia przed rozpoczęciem świadczenia usług na rzecz przyszłego klienta, chyba że określenie tych zasad wymaga czynności dodatkowych, polegających m.in. na zapoznaniu się z aktami sprawy lub uzyskaniu dodatkowych wyjaśnień. W przypadku pomocy prawnej świadczonej z urzędu, doradcę podatkowego obowiązują zasady określone we właściwych przepisach prawnych.

2. Zaleca się, dla celów dowodowych, zawieranie umów pisemnych.

3. Doradca podatkowy nie powinien zawierać z klientem umowy, na mocy której klient zobowiązuje się zapłacić wynagrodzenie za jej prowadzenie jedynie proporcjonalnie do osiągniętego wyniku (pactum de quota litis). Dopuszczalna jest natomiast taka umowa, w której przewiduje się dodatkowe wynagrodzenie za pomyślny wynik sprawy.

4. Za pomoc świadczoną z urzędu doradca podatkowy może przyjmować wyłącznie wynagrodzenie urzędowe.

5. Doradca podatkowy nie może żądać wynagrodzenia za skierowanie klienta do innego doradcy podatkowego, ani przekazywać innemu doradcy podatkowemu wynagrodzenia z tytułu skierowania klienta.

Art.  11a.

Na żądanie klienta doradca podatkowy ma obowiązek okazania aktualnej polisy lub innego dokumentu potwierdzającego zawarcie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności doradztwa podatkowego.

Art.  11b.

Doradca podatkowy zobowiązany jest do obrony interesów swojego klienta w sposób odważny i honorowy, przy zachowaniu szacunku wobec organów państwa, bez względu na własne korzyści oraz konsekwencje.

Art.  11c.

Doradcy podatkowemu wolno zrezygnować z przyjętego zlecenia bądź pełnomocnictwa tylko w taki sposób, by klient miał możliwość skorzystania z pomocy prawnej innej osoby. Doradca podatkowy ma obowiązek poinformowania klienta o skutkach wypowiedzenia pełnomocnictwa, a w szczególności o upływie istotnych terminów.

Rozdział  VIa

a Zasady stałego podnoszenia kwalifikacji doradcy podatkowego

Art.  11d.

1. Doradcy podatkowi są zobowiązani do stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych według zasad określonych w niniejszym rozdziale.

2. Stałe podnoszenie kwalifikacji zawodowych doradców podatkowych obejmuje wybrane, według potrzeb doradcy podatkowego, formy kształcenia:

a) udział w szkoleniach specjalistycznych o tematyce zbieżnej z zawodową działalnością doradcy podatkowego,

b) samokształcenie doradcy podatkowego polegające w szczególności na aktualizacji wiedzy zawodowej,

c) udział w innych formach prezentacji dorobku i rozwiązań w zakresie prawa podatkowego i dziedzin pokrewnych - konferencje, sympozja, zjazdy, wykłady, szkolenia e-learningowe organizowane przez Krajową Radę Doradców Podatkowych oraz publikacje itp.

Art.  11e.

1. Ustala się punktowy system oceny podnoszenia kwalifikacji doradców podatkowych.

2. Doradca podatkowy, wykonując obowiązek stałego podnoszenia kwalifikacji, zobowiązany jest do uzyskania minimum 32 punktów w okresie następujących po sobie dwóch kolejnych lat, przy czym w jednym roku doradca obowiązany jest uzyskać minimum 25 % dwuletniego limitu.

3. Poszczególnym formom podnoszenia kwalifikacji przyznaje się następujące ilości punktów:

a) godzina wysłuchanego wykładu, prelekcji lub podobnej formy - 1 punkt,

b) 1 godzina wysłuchanego wykładu, prelekcji lub podobnej formy zakończonej testem, warsztaty tematyczne lub seminarium z zajęciami praktycznymi - 1,5 punktu,

c) 1 godzina wygłoszonego wykładu, prelekcji lub podobnej formy - 3 punkty,

d) udział w konferencji jednodniowej - ilość punktów równoważna ilości godzin konferencyjnych, zgodnie z zasadą ustaloną w lit a),

e) udział w konferencji wielodniowej - ilość punktów równoważna ilości godzin konferencyjnych zgodnie z zasadą ustaloną w lit. a),

f) publikacja artykułu lub innej podobnej formy - za każdą pełną stronę znormalizowanego maszynopisu 3 punkty, nie więcej niż 10 punktów za jeden artykuł,

g) publikacja książkowa lub równoważna (np. w formie elektronicznej) w tym również publikacja współautorska, obejmująca przynajmniej 30 stron znormalizowanego maszynopisu - 24 punkty,

h) ukończenie kolejnego fakultetu studiów magisterskich, ukończenie studiów podyplomowych oraz studiów doktoranckich - 24 punkty, przy czym tematyka studiów, winna być zbieżna z zakresem egzaminu na doradcę podatkowego, i) zdanie egzaminu na doradcę podatkowego - 24 punkty.

3a. Przez współautora publikacji, o którym mowa w ust. 3 lit. g) rozumie się także pełnienie przez doradcę podatkowego funkcji redaktora naukowego/ prowadzącego (lub równorzędnej) danej publikacji.

4. Doradcy podatkowi podejmujący wykonywanie zawodu w trakcie roku kalendarzowego, w tym po okresie zawieszenia wykonywania zawodu lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu, zobowiązani są do uzyskania liczby punktów proporcjonalnej do liczby miesięcy wykonywania zawodu w danym dwuletnim okresie rozliczeniowym. Do proporcji wlicza się w całości miesiąc, w którym rozpoczęto wykonywanie zawodu. Liczbę wymaganych punktów zaokrągla się do pełnych punktów w górę.

5. Doradca podatkowy podejmujący wykonywanie zawodu po okresie zawieszenia wykonywania zawodu lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu, zobowiązany jest do uzyskania dodatkowej liczby punktów w terminie nie późniejszym niż do końca roku następującego po roku, w którym podjęto wykonywanie zawodu po okresie zawieszenia:

a) po przerwie trwającej nie dłużej niż rok - 0 punktów;

b) po przerwie trwającej ponad rok, nie dłużej niż dwa lata - 4 punkty,

c) po przerwie trwającej ponad dwa lata nie dłużej niż trzy lata - 8 punktów,

d) po przerwie trwającej ponad trzy lata nie dłużej niż cztery lata - 12 punktów,

e) po przerwie trwającej ponad cztery lata, nie dłużej niż pięć lat- 16 punktów,

f) po przerwie trwającej ponad pięć lat - 24 punkty.

6. Doradca podatkowy podejmujący wykonywanie zawodu po okresie zawieszenia wykonywania zawodu lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu, dłuższym niż 5 lat, zobowiązany jest do uzyskania dodatkowej liczby punktów, oprócz wymienionych w ust. 5 lit. f), w wymiarze 10 punktów w okresie 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających podjęcie wykonywania zawodu.

Art.  11f.

1. Regionalne Oddziały Krajowej Izby Doradców Podatkowych, w celu zapewnienia doradcom podatkowym możliwości wypełnienia obowiązku stałego podnoszenia kwalifikacji, zobowiązane są do organizowania w roku kalendarzowym, na określanych przez siebie warunkach finansowych, form podnoszenia kwalifikacji o tematyce określonej w art. 11 d ust. 2 niniejszych zasad etyki w ilości równoważnej dwuletniemu minimum podnoszenia kwalifikacji.

2. W celu wypełnienia obowiązku określonego w ust. 1, zarządy regionalnych oddziałów Krajowej Izby Doradców Podatkowych mogą zawierać porozumienia o współpracy w zakresie organizowania form podnoszenia kwalifikacji.

3. Uczestnictwo doradcy podatkowego w formach kształcenia organizowanych przez inny niż właściwy dla niego regionalny oddział Krajowej Izby Doradców Podatkowych odbywa się na warunkach finansowych takich samych, jak dla doradców podatkowych objętych właściwością tego regionalnego oddziału.

4. Uczestnictwo doradców podatkowych w formach kształcenia organizowanych przez Krajową Radę Doradców Podatkowych uznaje się za wypełnienie obowiązku podnoszenia kwalifikacji na zasadach określonych w niniejszym rozdziale.

5. Doradca podatkowy może wypełniać obowiązek podnoszenia kwalifikacji poprzez udział we wszystkich formach podnoszenia kwalifikacji organizowanych przez jednostki organizacyjne Krajowej Izby Doradców Podatkowych lub inne podmioty, w szczególności uczelnie wyższe, stowarzyszenia i organizacje o zakresie działania zbieżnym z tematyką egzaminu na doradcę podatkowego.

6. Zwalnia się z obowiązku uzyskania wymaganej liczby punktów:

a) doradców podatkowych będących pracownikami naukowymi wyższych uczelni lub instytucji równoważnych, posiadających stopień naukowy doktora habilitowanego, wykonujących pracę naukową lub dydaktyczną w zakresie zbieżnym z tematyką egzaminu na doradcę podatkowego,

b) doradców podatkowych będących członkami Państwowej Komisji Egzaminacyjnej do spraw Doradztwa Podatkowego,

c) w przypadkach wykonywania czynności określonych w lit. a) i b) przez część roku, odpowiednie zastosowanie ma zasada proporcjonalności określona w art. 11e ust. 4 niniejszego rozdziału.

Art.  11g.

1. Dla celów dowodowych spełnienia obowiązku podnoszenia kwalifikacji, doradcy podatkowi zobowiązani są do uzyskiwania potwierdzeń uczestniczenia w dopuszczalnych formach kształcenia (zaświadczenia, certyfikaty, dyplomy ukończenia, faktury itp. zawierające określenie formy kształcenia oraz ilości godzin).

2. Z obowiązku określonego w ust. 1 zwolnieni są doradcy podatkowi uczestniczący w szkoleniach i innych formach podnoszenia kwalifikacji organizowanych przez organy lub jednostki organizacyjne Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

3. Krajowa Rada Doradców Podatkowych zobowiązana jest do zapewnienia w systemie mDoradca prowadzenia centralnej ewidencji wypełniania przez doradców podatkowych obowiązku podnoszenia kwalifikacji.

4. Organy i jednostki organizacyjne Krajowej Izby Doradców Podatkowych zobowiązane są do rejestrowania właściwej liczby punktów uzyskanych przez doradców podatkowych uczestniczących w formach kształcenia organizowanych przez te jednostki.

5. Doradca podatkowy uczestniczący w formach kształcenia organizowanych przez inne podmioty niż organy lub jednostki organizacyjne Krajowej Izby Doradców Podatkowych, zobowiązany jest niezwłocznie, nie później niż do 31 marca roku następnego, dokonać właściwe wpisy w centralnej ewidencji z jednoczesnym przesłaniem uwierzytelnionych przez siebie kopii potwierdzeń uczestnictwa w tych formach kształcenia do właściwego regionalnego oddziału Krajowej Izby Doradców Podatkowych. O zachowaniu terminu decyduje data stempla pocztowego placówki pocztowej operatora publicznego.

Art.  11h.

Ilekroć w niniejszym rozdziale przywołuje się określenie "znormalizowana strona maszynopisu" oznacza ono stronę maszynopisu w formie papierowej lub elektronicznej zawierającą 1800 znaków, w tym spacje i znaki interpunkcyjne.

Art.  11i.

Krajowa Rada Doradców Podatkowych może, w drodze uchwały, na uzasadniony i udokumentowany wniosek doradcy podatkowego określić odrębny od wskazanego w Rozdziale VIa, indywidualny sposób podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Rozdział  VII

Prowadzenie sprawy podatkowej i zwrot dokumentacji

Art.  12.

1. Doradca podatkowy powinien informować klienta o przebiegu sprawy i jej wyniku.

2. Doradca podatkowy ma obowiązek informować klienta o przysługujących mu środkach odwoławczych od orzeczenia kończącego postępowanie w danej instancji.

3. Doradca podatkowy może zaniechać wniesienia środka odwoławczego tylko na żądanie lub za zgodą klienta, wyrażone w miarę możliwości na piśmie.

4. Doradca podatkowy nie jest zobowiązany do ponoszenia w prowadzonej sprawie wydatków, jeśli wezwany należycie klient nie wpłacił wymaganej kwoty w terminie.

5. Doradca podatkowy powinien zapewnić zastępstwo w przypadku czasowej niemożności prowadzenia sprawy.

Art.  13.

1. Doradca podatkowy ma obowiązek bez zbędnej zwłoki zwrócić klientowi na jego żądanie dokumenty klienta w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia umowy.

2. Doradcy podatkowemu nie wolno uzależnić wydania dokumentów klienta od uprzedniego uregulowania przez niego należnego wynagrodzenia. Jeżeli w związku z wydaniem dokumentów klientowi powstaje konieczność sporządzenia ich kopii dla potrzeb archiwizacji określonych w odrębnych przepisach, doradca podatkowy ma prawo żądać zwrotu uzasadnionych kosztów.

Rozdział  VIII

Stosunek do sądu, urzędów i innych instytucji

Art.  14.

1. Doradca podatkowy obowiązany jest przestrzegać zasad obowiązujących przed sądem, urzędem lub instytucją, przed którą występuje.

2. Doradca podatkowy powinien dbać, aby jego zachowanie nie naruszyło powagi sądu, urzędu lub instytucji, przed którymi występuje.

3. W kontaktach z przedstawicielami władzy publicznej doradca podatkowy zobowiązany jest do działań zgodnych z prawem i zasadami etyki zawodowej oraz do powstrzymywania się od wszelkich czynności mogących doprowadzić do obrazy lub naruszenia godności tych osób, w szczególności doradca podatkowy:

a) nie może świadomie podawać organom państwowym nieprawdziwych informacji,

b) powinien zachować umiar w wystąpieniach przed organami państwowymi, mając na uwadze wolność słowa,

c) odpowiada za formę oraz treść pism do organów państwowych przygotowanych przez niego w ramach świadczonych usług,

d) powinien przestrzegać właściwych form i nie używać wyrażeń lub zwrotów obraźliwych.

Rozdział  IX

Stosunki pomiędzy doradcami podatkowymi

Art.  15.

1. Doradca podatkowy obowiązany jest przestrzegać zasad lojalności, koleżeństwa i uczciwej konkurencji wobec innego doradcy podatkowego lub spółki doradztwa podatkowego.

2. Doradca podatkowy nie powinien wypowiadać publicznie negatywnych opinii wartościujących o osobie lub pracy czy dziełach innego doradcy podatkowego. Dopuszczalne jest jednak rzeczowe odnoszenie się do argumentów bądź poglądów prezentowanych przez innego doradcę podatkowego.

3. Doradca podatkowy może przedstawić na życzenie klienta własną opinię na temat sprawy zaopiniowanej wcześniej przez innego doradcę bez kwestionowania jego umiejętności, ale z dopuszczeniem oceny przedstawionych przez niego argumentów i z uzasadnieniem swego stanowiska.

4. Każdy doradca podatkowy powinien współdziałać w przestrzeganiu przez członków Izby zasad etyki doradcy podatkowego oraz godności zawodu i jest uprawniony do -w miarę możliwości niepublicznego - zwrócenia uwagi organom samorządu lub innemu doradcy podatkowemu naruszającemu powyższe zasady.

5. (skreślony)

6. Ewentualne skargi na innych doradców podatkowych oraz stwierdzone nieprawidłowości w wykonywaniu przez nich zawodu doradca podatkowy powinien kierować wyłącznie do odpowiednich organów samorządu, z powiadomieniem doradcy podatkowego, którego dotyczą.

Art.  15a.

W razie sporu pomiędzy doradcami podatkowymi należy dążyć do polubownego rozstrzygnięcia sprawy.

Rozdział  IXa

Praca w samorządzie. Stosunek do organów samorządu.

Art.  15b.

1. Doradca podatkowy pełniący funkcję w samorządzie doradców podatkowych zobowiązany jest do pełnienia swej funkcji i współdziałania w realizacji zadań samorządu doradców podatkowych z najwyższą sumiennością i starannością.

2. W razie prawomocnego ukarania osoby, o której mowa w ust. 1 karą zawieszenia prawa wykonywania zawodu obowiązana jest ona zrezygnować z pełnionej funkcji.

3. Doradca podatkowy może wypowiadać się na temat działań bądź zaniechań samorządu doradców podatkowych. Powinien te wypowiedzi kierować do jego organów w rzeczowej formie, wskazując inne rozwiązanie problemu bądź proponując inny sposób działania.

4. Uporczywe niepłacenie składki członkowskiej stanowi naruszenie zasad etyki doradców podatkowych.

Rozdział  X

Odpowiedzialność dyscyplinarna

Art.  16.

1. Za naruszenie zasad etyki doradca podatkowy podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej.

2. Doradca podatkowy ma obowiązek powiadomić podmiot zatrudniający o wszczętym lub toczącym się przeciwko niemu postępowaniu dyscyplinarnym, karnym lub karnym skarbowym, związanym z wykonywanym zawodem.

3. W razie prawomocnego skazania doradcy podatkowego za przestępstwo w sprawie karnej lub karnej skarbowej Rzecznik Dyscyplinarny lub jego zastępca wszczyna postępowanie wyjaśniające.