Projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw.

Akty korporacyjne

Lekarz.2016.4.22

Akt nieoceniany

Wersja od: 22 kwietnia 2016 r.

STANOWISKO Nr 5/16/VII

NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ

z dnia 22 kwietnia 2016 r.

w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw

Naczelna Rada Lekarska, po zapoznaniu się z projektem ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, nadesłanym przy piśmie Ministra Zdrowia z dnia 25 marca 2016 r., znak: PLD.462.4.2016.MZ, pozytywnie ocenia kierunek projektowanych zmian, zmierzających do "optymalizacji i zwiększenia przejrzystości wydatków Narodowego Funduszu Zdrowia na gwarantowane świadczenia opieki zdrowotnej oraz standaryzację realizacji tych świadczeń". Jednakże, w ocenie Naczelnej Rady Lekarskiej, niektóre projektowane przepisy wymagają zmian, w związku z czym Rada zgłasza następujące uwagi do projektu:

1) ad art. 1 pkt 7 projektu dot. dodawanego art. 31 la ust. 7:

w ust. 7 dodawanym do art. 31 la zapisano, że "w szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji, zmienia zatwierdzony plan taryfikacji Agencji". NRL proponuje, aby wskazać o jakie przypadki tu chodzi albo przewidzieć dla Ministra obowiązek szczegółowego uzasadniania stanowiska, np. w BIP, po skorzystaniu z tego prawa;

2) ad art. 1 pkt 8 projektu dot. zmienianego art. 31 lc ust. 4 pkt 4:

raport w sprawie ustalenia taryfy świadczeń ma zawierać (m.in.) analizę danych pozyskanych od świadczeniodawców. Jednakże zbieranie i udostępnianie danych użytecznych Agencji jest kosztownym i czasochłonnym procesem, który powinien być odpowiednio wynagradzany. Przepisowi wprowadzającemu ustawowy obowiązek świadczeniodawców przekazywania danych powinien towarzyszyć obowiązek Agencji wynagradzania świadczeniodawców. Ponadto wydaje się, że w pierwszym rzędzie zobligowane do udostępniania danych Agencji powinny być jednostki zatrudniające konsultantów krajowych i wojewódzkich;

3) ad art. 1 pkt 8 projektu dot. zmienianego art. 31 lb ust. 5:

7-dniowy termin na zgłaszanie uwag do raportu w sprawie ustalenia taryfy świadczeń jest zbyt krótki; powinien on wynosić 30 dni, z możliwością prowadzenia w tym czasie przez Agencję dalszych konsultacji;

4) ad art. 1 pkt 9 projektu dot. zmienianego art. 31 lc ust. 4:

niezasadne wydaje się bezwarunkowe zobligowanie świadczeniodawców do udostępniania Agencji danych wskazanych w tym przepisie; zobowiązanie powinno dotyczyć zakresu danych wskazanych w umowie o udostępnienie danych zawartej z Agencją;

5) ad art. 1 pkt 9 projektu dot. zmienianego art. 31 lc ust. 5:

wynagrodzenie dla świadczeniodawcy za udostępnianie danych Agencji powinno być obowiązkowe, a nie fakultatywne;

6) ad art. 1 pkt 13 projektu dot. dodawanego rozdziału 3A - "Ratunkowy dostęp do technologii medycznych":

dodawany rozdział 3A został zatytułowany "Ratunkowy dostęp do technologii medycznych", jednakże przepisy zawarte w tym rozdziale dotyczą wyłącznie technologii lękowych. Zgodnie z tytułem należałby przewidzieć również dostęp do technologii medycznych nielekowych;

7) ad art. 1 pkt 13 projektu dot. dodawanego art. 47d ust. 2:

NRL proponuje, aby zgoda na sfinansowanie leku w ramach ratunkowego dostępu do technologii medycznych nie była sztywno ograniczona do 1 miesiąca, ale żeby minister od razu, gdy wymaga tego schemat leczenia, mógł wyrazić zgodę na sfinansowanie leczenia przez dłuży okres, np. przez 3 miesiące. Ograniczenie do 1 miesiąca może spowodować przerwę w leczeniu;

8) ad art. 1 pkt 13 projektu dot. dodawanego art. 47e:

nie wydaje się zasadne ograniczenie możliwości stosowania terapii w ramach ratunkowego dostępu do technologii medycznych jedynie do świadczeniodawców udzielających świadczeń w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne. Może to generować w części przypadków niepotrzebne koszty medyczne i niepotrzebne ryzyko zakażeń szpitalnych oraz powodować bezcelową wielodniową hospitalizację.