Obowiązki biegłych rewidentów wynikające z art. 58 ustawy z dnia 7 maja 2009 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym.

Akty korporacyjne

Rewid.2014.12.18

Akt nieoceniany

Wersja od: 18 grudnia 2014 r.

KOMUNIKAT Nr 46/2014

KRAJOWEJ RADY BIEGŁYCH REWIDENTÓW

z dnia 18 grudnia 2014 r.

w sprawie obowiązków biegłych rewidentów wynikających z art. 58 ustawy z dnia 7 maja 2009 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym

Krajowa Rada Biegłych Rewidentów przypomina, iż zgodnie z art. 58 ustawy o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym (Dz. U. Nr 77, poz. 649, z późn. zm.; dalej: "ustawa"), biegły rewident, który w związku z wykonywaniem czynności rewizji finansowej dowiedział się o przyjęciu korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy przez funkcjonariusza publicznego z państwa Unii Europejskiej lub z państwa trzeciego, obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o tym fakcie organ powołany do ścigania przestępstw. Obowiązek ten ciąży na biegłym rewidencie również wtedy, gdy dowiedział się on, w związku z wykonywaniem czynności rewizji finansowej, o udzieleniu albo obietnicy udzielenia funkcjonariuszowi publicznemu korzyści majątkowej lub osobistej.

Obowiązek nałożony na biegłych rewidentów ww. przepisem prawnym nie przewiduje konieczności zgromadzenia przez biegłego rewidenta wystarczających dowodów potwierdzających powzięte w trakcie czynności rewizji finansowej podejrzenia w zakresie przekupstwa. Obowiązek zgromadzenia stosownych dowodów w sprawie ciąży na organach powołanych do ścigania przestępstw. Biegły rewident powziąwszy podejrzenie dokonania czynów wymienionych w art. 58 ustawy, zobowiązany jest jedynie do powiadomienia o tym fakcie właściwych organów w oparciu o przesłanki, które utwierdziły go w przekonaniu, iż mogło doj ść do ww. czynów.

W tym kontekście należy szczególnie podkreślić fakt, że zawód biegłego rewidenta jest zawodem zaufania publicznego. Zatem ewentualny argument, iż złożenie zawiadomienia o podejrzeniu przekupstwa może negatywnie wpłynąć na relacje z klientem (w tym prowadzić do rozwiązania z nim umowy), choć prawdziwy, nie może stanowić wystarczającego uzasadnienia do zaniechania przez biegłego rewidenta złożenia takiego zawiadomienia w sytuacji, gdy powziął on takie podejrzenie na podstawie pewnych przesłanek i stoi w sprzeczności z obowiązkiem wynikającym z art. 58 ustawy.