Uchwała nr 532/vi/2007 krajowej rady radców prawnych z dnia 3 marca 2007 r.

Akty korporacyjne

Radc.2007.3.3

Akt nieoceniany

Wersja od: 3 marca 2007 r.

UCHWAŁA Nr 532/VI/2007

Krajowej Rady Radców Prawnych

z dnia 3 marca 2007 r.

Działając na podstawie art. 41 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 z późn. zm.) - Krajowa Rada Radców Prawnych po zapoznaniu się z przebiegiem dotychczasowych prac nad projektem ustawy o zmianie ustawy Prawo o adwokaturze i niektórych innych ustaw przedstawia następujące stanowisko:

I. 1. W projekcie zmian w Prawie o adwokaturze i o radcach prawnych należy uwzględnić oceny zawarte w uzasadnieniach wyroków Trybunału Konstytucyjnego z kwietnia i listopada 2006 r. Trybunał uznał, iż w przepisach o dostępie do zawodu trzeba brać pod uwagę, że utrzymana została wielość reglamentowanych zawodów prawniczych świadczących w zróżnicowanym zakresie kwalifikowane usługi prawnicze - przy nie wprowadzeniu jednolitego systemu przygotowania do tych zawodów i utrzymania daleko posuniętych różnic w programach kształcenia, doborze przedmiotów, czasu trwania aplikacji i form praktyki zawodowej. Przepisy te powinny również zagwarantować właściwy standard legalnie wykonywanej pomocy prawnej. Wobec powyższego przepływ między takimi zawodami prawniczymi nie może następować automatycznie bez oceny umiejętności niezbędnych do wykonywania danego zawodu, a ocena taka musi wynikać nie tylko z oceny czasu trwania i zakresu szkoleń i praktyk, ale i z oceny praktycznego kontaktu z wykonywaniem zawodu prawniczego. Trybunał wskazał jednoznacznie, że szczególnie wadliwy jest brak właściwie sformułowanych ustawowych wymagań od osób przystępujących do egzaminu bez odbycia aplikacji. Odnosi się to w szczególności do braku sprecyzowania pojęć takich jak "wykonywanie czynności w zakresie..." (ich rodzaju, odpowiednio szerokiego zakresu, sposobu potwierdzania, iż były wykonywane osobiście i w sposób ciągły). Używanie tak nieokreślonych pojęć jest bowiem otwarciem na dowolność interpretacji, a to uniemożliwia sprecyzowanie kręgu uprawnionych osób. Podstawowym mankamentem jest również nieokreślenie maksymalnego okresu jaki upłynął od złożenia innego egzaminu prawniczego. Stwarza to bowiem niebezpieczeństwo nienależytego wykonywania zawodu.

Trybunał podkreślił, że aby samorząd zawodowy mógł się wywiązać, w istotnym zakresie z konstytucyjnej powinności sprawowania pieczy, konieczne jest objęcie nią całego przebiegu aplikacji, a więc zapewnienie samorządowi adekwatnego, odpowiedniego wpływu na kształtowanie zasad odbywania aplikacji oraz odpowiednio znaczącego i gwarantowanego wpływu na zakres merytoryczny egzaminu radcowskiego i ustalenie zasad i przebiegu tego egzaminu, a nadto adekwatnej reprezentacji samorządu w składzie komisji do przeprowadzenia egzaminu. Ponadto przy opracowywaniu przepisów projektu niniejszej ustawy o dostępie do zawodów radcy prawnego i adwokata należy wziąć pod uwagę równolegle przedstawiany przez Ministra Sprawiedliwości projekt ustawy o zasadach świadczenia usług prawniczych (doradcach prawnych). Dopiero zapoznanie się przez samorząd zawodowy z całością proponowanych rozwiązań pozwoli ocenić rzeczywisty zakres i celowość projektowanych zmian w ustawie Prawo o adwokaturze i innych ustawach.

2. Odnosząc się do projektu z datą 27 lutego 2007 r. i przebiegu narady w Ministerstwie Sprawiedliwości w dniu 1 marca 2007 r.:

2.1. W zakresie dotyczącym możliwości wpisu na listę radców prawnych bez odbycia aplikacji radcowskiej i złożenia innego egzaminu radcowskiego (art. 25 ust. 1) należy:

- określić jako najwcześniejszą datę złożenia egzaminu prawniczego na dzień 1 stycznia 1993 r. (pkt 5 i pkt 6 w ust. 1 art. 25),

- wskazać w jakim okresie przed złożeniem wniosku o wpis powinien być wykonywany zawód lub odbywana praktyka (pkt. 4 i pkt. 5 w ust. 1 art. 25),

- nie przewidywać uprawnienia doktora nauk prawnych do uzyskania wpisu, chyba że zatrudniony był na stanowisku referendarza sądowego lub asesora sądowego przez okres 2 lata i 6 miesięcy w okresie 5 lat przed złożeniem wniosku (pkt. 7 i pkt. 8 w ust. 1 art. 25),

- uzależnić możliwość złożenia wniosku o wpis na listę radców prawnych przez prokuratorów i asesorów prokuratorskich od złożenia egzaminu uzupełniającego w wyłączeniem zakresu prawa i postępowania karnego.

2.2. W zakresie dotyczącym możliwości wpisu na listę radców prawnych bez odbycia aplikacji radcowskiej a po złożeniu egzaminu radcowskiego (art. 25 ust. 2) należy:

- wskazać 10-letni okres przed złożeniem wniosku o wpis w trakcie którego powinno mieć miejsce zatrudnienie na stanowisku referendarza sądowego lub asystenta sędziego (pkt. 2 w ust. 2 ww. artykułu),

- nie przewidywać uprawnienia do dopuszczenia do egzaminu dla osób legitymujących się wyłącznie 6-letnią praktyką (pkt. 3 ust 2 ww. artykułu),

- określić jako najwcześniejszą datę złożenia egzaminu prawniczego dzień 1 stycznia 1993 r. (pkt. 4 w ust. 2 ww. artykułu).

2.3. W zakresie dotyczącym egzaminu wstępnego i aplikacji należy:

- termin rozpoczęcia aplikacji (art. 32 ust. 2) określić najpóźniej w dniu 15 października każdego roku,

- w artykule 32 ust. 2 wykreślić zdanie 2 i 3, gdyż jest to materia Regulaminu odbywania aplikacji będącego w kompetencji samorządu,

- ustalić iż wpis na listę aplikantów radcowskich następuje w izbie właściwej dla egzaminu wstępnego (art. 33 ust. 3),

- pozytywny wynik egzaminu wstępnego (art. 33⁹ ust. 3) ustalić na poziomie 2/3 a także przyjąć, że test powinien obejmować 180 pytań.

2.4. W zakresie egzaminu radcowskiego należy uwzględnić, że egzamin radcowski powinien być egzaminem korporacyjnym z udziałem przedstawicieli Ministra Sprawiedliwości. W związku z powyższym: Komisje, ich Przewodniczących i Zastępców oraz egzaminatorów z poszczególnych bloków powinna powoływać Krajowa Rada Radców Prawnych w uzgodnieniu z Ministrem Sprawiedliwości - z równorzędnym udziałem przedstawicieli Ministra Sprawiedliwości. W konsekwencji powyższego do kompetencji KRRP powinno należeć określanie kwestii o których mowa w art. 36² ust. 8, art. 36³ ust. 1, a ponadto:

- ustawa nie powinna przewidywać zatwierdzania tematów i pytań egzaminacyjnych ustalanych przez Zespół powołany do tego celu (art. 36 ust. 6),

- w art. 36⁵ ust. 1 dopisać słowa końcowe "a także etyki zawodu",

- w egzaminie pisemnym uwzględniać trzecie zadanie z zakresu prawa gospodarczego (art. 36⁵ ust. 4).

II. Zobowiązuje się Prezydium KRRP do przekazania niniejszej Uchwały Ministrowi Sprawiedliwości.

III. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.