DD4-033-0609/IDy/07/1065 - Obowiązek podatkowy w Polsce w 2006 r. w związku z dochodami uzyskiwanymi z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Zjednoczonego Królestwa.

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20),

Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku dotyczącym obowiązku podatkowego w Polsce w 2006 r. w związku z dochodami uzyskiwanymi z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Zjednoczonego Królestwa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik od października 2005 r. przebywa oraz pracuje na terytorium Zjednoczonego Królestwa. W Polsce przebywa żona oraz dwoje dzieci Podatnika.

Pod koniec stycznia 2006 r. Podatnik rozpoczął naukę języka angielskiego oraz rozpoczął formalności związane z pobytem Podatnika w Zjednoczonym Królestwie.

W związku z możliwością podjęcia pracy na terytorium Zjednoczonego Królestwa przez żonę Podatnika oraz rozpoczęcia nauki przez dzieci Podatnika w jednej z brytyjskich szkół, Podatnik wraz z żoną zaczął zastanawiać się nad możliwością przeprowadzenia do Zjednoczonego Królestwa. W wyniku czego na początku czerwca 2006 do Podatnika dołączyła żona wraz z synami.

W lutym 2007 r. Podatnik uzyskał brytyjski certyfikat rezydencji.

Na terytorium Polski Podatnik posiada dom, w którym to obecnie zamieszkują rodzice Podatnika.

Podatnik zapytuje, czy ciąży na nim obowiązek rozliczenia się w Polsce z całości osiągniętego dochodu w 2006 r.

Zdaniem Podatnika, z całości dochodów uzyskanych w 2006 r. powinien on rozliczyć się w Zjednoczonym Królestwie, w Polsce tylko z dochodów uzyskanych w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm., w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy te zgodnie z art. 4a ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem postanowień ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona; określenie to nie obejmuje osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do 31 grudnia 2006 r., pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Postanowienia art. 4 ust. 2 ww. umowy mają natomiast zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

Stosownie do art. 4 ust. 2 polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z 1976 r., jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony w następujący sposób:

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż Podatnik do czerwca 2006 r. spełniał przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Zjednoczonym Królestwie jak i w Polsce. Z uwagi na fakt, iż Podatnik przebywał i pracował w Zjednoczonym Królestwie oraz uznany był za rezydenta podatkowego tego państwa, natomiast w Polsce mieszkała rodzina podatnika oraz posiadał majątek, miejsce zamieszkania dla celów podatkowych Podatnika należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 umowy. Po dokonaniu analizy stopnia powiązań osobistych i gospodarczych Podatnika, stwierdza się, iż stosownie do art. 4 ust. 2 lit. a umowy, Podatnik do czerwca 2006 r. był rezydentem podatkowym Polski.

W konsekwencji, Podatnik do czerwca 2006 r. podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Oznacza to, iż Podatnik w Polsce podlegał opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z 1977 r. wynagrodzenia za pracę i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Oznacza to, iż dochód Podatnika uzyskany przez niego z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Zjednoczonego Królestwa do czerwca 2006 r. podlegał opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i Zjednoczonym Królestwie.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zastosować przewidzianą w art. 23 ust. 2 ww. umowy metodę unikania podwójnego opodatkowania (metoda proporcjonalnego odliczenia).

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.