Kolanowski Tomasz, Kwalifikacja przychodów z najmu do odpowiedniego źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyrok NSA z dnia 20 października 2020 r., II FSK 1647/18

Kwestię sporną w sprawie stanowiło ustalenie wzajemnych relacji pomiędzy regulacją z art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5a pkt 6 oraz z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (obecnie Dz.U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm. dalej zwanej: u.p.d.o.f.). Kontrowersja ogniskuje się na prawidłowej wykładni prawa materialnego w zakresie kwalifikacji strumienia przychodów uzyskiwanego przez podatnika z tytułu wynajmu stanowiących jego własność nieruchomości do właściwego źródła przychodów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w większości przypadków decydujące znaczenie co do kwalifikacji określonych przychodów wynikających ze stosunku najmu przypisać należy samemu podatnikowi, który może „powiązać” posiadane i będące przedmiotem najmu składniki majątku z wykonywaniem działalności gospodarczej lub też „pozostawić” je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą.

Stanowisko zajęte w omawianym wyroku zostało potwierdzone w uchwale NSA (7) z 24.05.2021 r., II FPS 1/21, LEX nr 3180094, w której przywołano obszerne fragmenty uzasadnienia cytowanego wyroku. Teza podjętej uchwały brzmi następująco: „Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej”.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zatem, że zasadą jest kwalifikowanie przychodów z tytułu wynajmu nieruchomości do źródła najem, a wyjątkiem – z uwagi na zakwalifikowanie przez podatnika składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” – do przychodów z działalności gospodarczej.