Bielski Piotr, Glosa do wyroku SN z dnia 21 listopada 2008 r., V CSK 155/08

Umowa przewozu przesyłek towarowych stanowi od wielu lat przedmiot w miarę stabilnej regulacji w prawie polskim . Mogłoby się więc wydawać, że podmiotom, dla których zawieranie i wykonywanie takich umów stanowi naturalny przejaw uczestnictwa w obrocie gospodarczym, prawidłowe określenie stron umowy przewozu przesyłek towarowych oraz ich zasadniczych praw i obowiązków nie powinno przysparzać większych trudności. Na wokandę Sądu Najwyższego w ostatnich latach trafiało jednak niemało spraw, w których istota sporu koncentrowała się na ustaleniu kręgu podmiotów zobowiązanych do zapłaty przewoźnikowi przewoźnego za wykonaną usługę przewozu. Podobnie jest w przypadku sprawy rozstrzygniętej w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2008 r., stanowiącym przedmiot niniejszego opracowania.

W okolicznościach omawianej sprawy podmiot prowadzący kopalnię kamienia budowlanego (powoływany dalej jako kopalnia) zawarł z przewoźnikiem umowę przewozu partii tego kamienia taborem kolejowym w...