Zieliński Andrzej, Glosa do wyroku SN z dnia 1 czerwca 2000 r., I CKN 64/00

1. Stan faktyczny sprawy, na tle którego Sąd Najwyższy sformułował przytoczone tezy przedstawia się następująco.

Sąd Okręgowy w O. wyrokiem z dnia 1 września 1999 r. oddalił apelację powoda Antoniego S. od wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 26 marca 1999 r., którym Sąd ten rozwiązał przez rozwód małżeństwo Antoniego S. i Barbary S. bez orzekania o winie stron, orzekł o władzy rodzicielskiej stron nad ich małoletnimi dziećmi, o alimentach na ich rzecz, a ponadto nakazał opuszczenie i wydanie wspólnego lokalu mieszkalnego oraz oddalił jego powództwo o zasądzenie na jego rzecz alimentów od pozwanej, nie uwzględniając wniosku o dokonanie podziału majątku wspólnego.

Wyrok Sądu Okręgowego w O. zaskarżył kasacją powód, wskazując jako podstawę zaskarżenia art. 393[1] pkt 2 kpc. W ramach tej podstawy kasacyjnej powód zarzucił naruszenie art. 139 § 1 i art. 149 § 2 kpc - przez niewłaściwe przyjęcie, że powód został prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy apelacyjnej, rozpoznanie sprawy i...