Mazur Paweł, Formy zbiorowe ochrony prawa osobistego do środowiska
Formy zbiorowe ochrony prawa osobistego do środowiska
I.
Świat przyrody należy uznać za część dziedzictwa społeczności ludzkiej, co nie wyczerpuje, rzecz jasna, jego definicji. Ze względów zarówno praktycznych, jak i etycznych przed ludzkością stoi zadanie i wyzwanie: uchronić od zagłady jak najwięcej z jego bogactwa. O "być albo nie być" środowiska naturalnego przesądza w pierwszym rzędzie pozycja wyznaczona mu przez człowieka (społeczeństwo) w przyjmowanym przezeń systemie wartości. Jest to w pewnym sensie kamień węgielny, od którego mocy zależy de facto powodzenie wszelkich przedsięwzięć ochronnych (podejmowanych także ze względu na swoisty współczesny trend).
Potrzeba dokonania ewolucji postaw w tym kierunku to, jak się wydaje, spiritus movens stworzenia nowej dyscypliny badawczej - etyki ekologicznej . W żadnym razie nie uważam jej za konkurencyjną i alternatywną wobec zasad - w potocznej konwencji - "etyki tradycyjnej". Powołując się na to swoiste novum, pragnę natomiast podkreślić, że ujmowanie ochrony naturalnego środowiska w...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX