Rozdział 3 - Osobne kwatery stałe - Zakwaterowanie sił zbrojnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1992.5.19 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 10 sierpnia 1995 r.

Rozdział  3

Osobne kwatery stałe

Art.  8.

1. Osobna kwatera stała jest przeznaczona na zakwaterowanie stałe żołnierza zawodowego i jego rodziny.

2. Osobną kwaterą stałą jest samodzielny lokal mieszkalny.

3. Osobną kwaterą stałą może być wyjątkowo część lokalu mieszkalnego, jeżeli obejmuje co najmniej jeden pokój o powierzchni nie mniejszej niż 10 m².

Art.  9.

1. Prawo do osobnej kwatery stałej przysługuje żołnierzowi zawodowemu.

2. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej osobnej kwatery stałej przysługującej żołnierzowi uwzględnia się stan rodzinny żołnierza oraz jego stopień wojskowy lub zajmowane stanowisko służbowe. Zasadę tę stosuje się również do żołnierzy zawodowych, którzy otrzymują albo zajmują lokal mieszkalny na podstawie Prawa lokalowego lub Prawa spółdzielczego.

3. Członkami rodziny żołnierza, których uwzględnia się przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej, są pozostający z żołnierzem we wspólnym gospodarstwie domowym:

1) małżonek,

2) dzieci do czasu założenia odrębnej rodziny, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 lat życia, chyba że są inwalidami I lub II grupy; ograniczenia wieku dziecka nie stosuje się przy przydzielaniu kwatery w związku z przeniesieniem żołnierza zawodowego do pełnienia służby w innym garnizonie,

3) rodzice żołnierza i jego małżonka będący na utrzymaniu żołnierza, którzy ze względu na wiek albo inwalidztwo lub inne okoliczności są niezdolni do wykonywania zatrudnienia, o ile ich warunki mieszkaniowe uzasadniają wspólne zamieszkanie z żołnierzem.

4. Przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej uwzględnia się również osobę zatrudnioną w gospodarstwie domowym, jeżeli potrzeby żołnierza i jego rodziny, uzasadnione w szczególności dobrem małoletnich dzieci lub niesprawnych osób starszych, wymagają zatrudnienia takiej osoby.

5. Żołnierzowi może być przyznane uprawnienie do dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia osób wymienionych w ust. 3 albo ze względu na inne szczególne okoliczności.

6. W osobnej kwaterze stałej mogą zamieszkiwać z żołnierzem członkowie jego rodziny, których nie uwzględnia się przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej, jeżeli pozostają z nim we wspólnym gospodarstwie domowym, oraz osoba zatrudniona w tym gospodarstwie w innych warunkach niż określone w ust. 4.

Art.  10.

1. Żołnierzowi zawodowemu przydziela się osobną kwaterę stałą w miejscowości, w której stale pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej, jeżeli istnieje z niej dogodny dojazd publicznymi środkami komunikacji do miejsca pełnienia służby.

2. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu na studia lub naukę do szkoły wojskowej, posiadającemu członków rodziny uwzględnianych przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej, który nie otrzymał osobnej kwatery stałej, przydziela się ją w miejscowości, w której pełnił służbę przed skierowaniem do szkoły.

Art.  11.

1. Żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała zachowuje prawo do osobnej kwatery stałej, jeżeli nabył uprawnienie do:

1) emerytury wojskowej,

2) wojskowej renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą wojskową.

2. W zakresie uprawnień emerytów i rencistów wojskowych, o których mowa w ust. 1, do osobnych kwater stałych stosuje się przepisy dotyczące żołnierzy zawodowych.

Art.  12.

W razie śmierci:

1) żołnierza zawodowego:

a) spełniającego warunki wymagane do uzyskania emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą wojskową albo

b) którego śmierć pozostaje w związku ze służbą wojskową,

2) emeryta lub rencisty, o którym mowa w art. 11 ust. 1

- prawo do osobnej kwatery stałej nabywają wspólnie zamieszkali w kwaterze z żołnierzem, emerytem lub rencistą, w dniu jego śmierci, członkowie rodziny uprawnieni do wojskowej renty rodzinnej; prawo to przysługuje im przez czas posiadania uprawnień do tej renty.

Art.  13.

Osobom wymienionym w art. 11 i 12 może być przydzielona na ich wniosek osobna kwatera stała lub lokal spółdzielczy w miejscowości przez nie wybranej, jeżeli wojskowy organ kwaterunkowy dysponuje w tej miejscowości lokalami mieszkalnymi.

Art.  14.

1. Przyznanie emerytury lub renty w trybie wyjątkowym, przewidzianym w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin, osobie która nie zajmuje osobnej kwatery stałej, nie powoduje nabycia przez nią prawa do takiej kwatery.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób zwolnionych z zawodowej służby wojskowej:

1) przed dniem 1 stycznia 1983 r., które nie nabyły uprawnień do emerytury lub renty na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r Nr 29, poz. 139, z 1984 r. Nr 52, poz. 270 z 1985 r. Nr 20, poz. 85 z 1989 r. Nr 35, poz. 190 z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i Nr 92, poz. 540 oraz z 1991 Nr 94, poz. 422) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1982 r., a które spełniają warunki do tych świadczeń na podstawie ustawy z dnia 23 marca 1983 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 16, poz. 78),

2) przed dniem 1 stycznia 1990 r., które nie nabyły uprawnień do emerytury lub renty na podstawie przepisów ustawy wymienionej w pkt 1 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1989 r., a które spełniają warunki do tych świadczeń na podstawie tej ustawy w brzmieniu ustalonym po dniu 31 grudnia 1989 r.

Art.  15.

1. Osobie, która zajmuje osobną kwaterę stałą (lokal) o powierzchni mieszkalnej większej od przysługującej, wojskowy organ kwaterunkowy powinien zaproponować lub na jej wniosek przydzielić inną kwaterę (lokal), odpowiadającą uprawnieniom tej osoby, jeżeli nadwyżka obejmuje co najmniej jeden pokój.

2. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, odmówi przeniesienia się do dostarczonej kwatery (lokalu) lub nie złoży wniosku, ma prawo do zajmowania kwatery dotychczasowej, z tym że za nadwyżkę powierzchni jest obowiązana uiszczać podwyższoną opłatę.

3. Osobie zwalniającej kwaterę, w której występuje nadwyżka powierzchni mieszkalnej wynosząca więcej niż 10 m², wyposażoną w trzy lub więcej elementów mających wpływ na wysokość należnych opłat z tytułu zajmowania kwatery - przysługuje prawo do otrzymania ekwiwalentu pieniężnego za różnicę powierzchni mieszkalnej między obu lokalami, wypłacanego ze środków budżetowych, jeżeli zwolnienie kwatery następuje w wyniku dostarczenia przez wojskowy organ kwaterunkowy lokalu odpowiadającego uprawnieniom.

Art.  16.

1. Minister Obrony Narodowej może w szczególnie uzasadnionym wypadku zarządzić przydzielenie lokalu mieszkalnego w budynku przeznaczonym na zakwaterowanie stałe żołnierzy osobie, która nie posiada prawa do osobnej kwatery stałej.

2. Do osób, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe (Dz. U. z 1987 r. Nr 30, poz. 165, z 1989 r. Nr 10, poz. 57, Nr 20, poz. 108, Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192 z 1990 r. Nr 4, poz. 19 Nr 32, poz. 190 i Nr 34, poz. 198 oraz z 1991 r. Nr 115, poz. 496), z tym że przydzielony lokal pozostaje nadal w dyspozycji wojskowych organów kwaterunkowych.

Art.  17.

1. W wypadku uzasadnionym potrzebami sił zbrojnych wojskowy organ kwaterunkowy może oddać w najem pracownikowi zatrudnionemu w jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej lokal mieszkalny, przeznaczony na zakwaterowanie stałe żołnierzy.

2. Lokal mieszkalny, o którym mowa w ust. 1, jest mieszkaniem zakładowym w rozumieniu przepisów Prawa lokalowego.

Art.  18.

1. W razie orzeczenia rozwodu żołnierza zawodowego zajmującego osobną kwaterę stałą, rozwiedzeni małżonkowie zachowują prawo do zamieszkiwania w dotychczasowej kwaterze do czasu przekwaterowania.

2. Na wniosek rozwiedzionych małżonków wojskowy organ kwaterunkowy dokonuje zamiany zajmowanej przez nich kwatery na dwa odrębne lokale mieszkalne, w granicach powierzchni mieszkalnej zbliżonej do dotychczas zajmowanej, przez przydzielenie:

1) żołnierzowi - osobnej kwatery stałej,

2) rozwiedzionemu małżonkowi - zamiennego lokalu mieszkalnego,

3. W wypadkach wyjątkowych gdy jeden z rozwiedzionych małżonków swym nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, wojskowy organ kwaterunkowy może dokonać zamiany, o której mowa w ust. 2, na wniosek drugiego małżonka.

4. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej odrębnych lokali, o których mowa w ust. 2, bierze się pod uwagę osoby uprawnione oraz osoby uwzględnione przy przydzieleniu zajmowanej dotąd kwatery, zamieszkałe i zameldowane w niej na pobyt stały w dniu orzeczenia rozwodu.

5. W razie przydzielenia, w ramach zamiany, odpowiednio kwatery lub zamiennego lokalu mieszkalnego rozwiedzionemu małżonkowi, podlega on przekwaterowaniu do tej kwatery (lokalu) wraz z osobami uwzględnionymi przy jej przydzieleniu. Jeżeli zajmowana dotychczas kwatera odpowiada uprawnieniom żołnierza zawodowego lub warunkom przewidzianym w Prawie lokalowym dla zamiennego lokalu mieszkalnego, wojskowy organ kwaterunkowy może pozostawić rozwiedzionego małżonka w tej kwaterze.

6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do rozwiedzionego małżonka pozostałego w zajmowanej dotychczas kwaterze po jej opuszczeniu przez drugiego z małżonków również, w razie niezłożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2.

Art.  19.

1. Osobną kwaterę stałą przydziela wojskowy organ kwaterunkowy.

2. Osobna kwatera stała nie może być oddana w używanie osobie nie posiadającej decyzji o przydziale kwatery ani podnajmowania w całości lub w części.

Art.  20.

1. Przydział osobnej kwatery stałej uzależnia się od uiszczenia kaucji w wysokości określonej na podstawie przepisów Prawa lokalowego, zabezpieczającej utrzymanie kwatery w należytym stanie.

2. Minister Obrony Narodowej określa zasady, tryb pobierania i zwrotu kaucji oraz zasady zwalniania od niej w całości lub w części.

Art.  21.

1. Wojskowy organ kwaterunkowy jest obowiązany przekazać osobną kwaterę stałą w stanie zdatnym do użytku wraz z pomieszczeniami przynależnymi oraz zapewnić sprawne działanie zainstalowanych urządzeń technicznych, korzystanie z oświetlenia i ogrzewania, ciepłej i zimnej wody, dźwigów, zbiorczych anten i innych urządzeń przeznaczonych w budynku do ogólnego użytku.

2. Osoby zajmujące osobną kwaterę stałą są obowiązane używać jej zgodnie z przeznaczeniem i należytą starannością oraz stosować się do regulaminu porządku domowego, określonego przez organ wojskowy upoważniony przez Ministra Obrony Narodowej.

3. Bez zgody wojskowego organu kwaterunkowego nie wolno czynić zmian naruszających substancję kwatery lub budynku.

Art.  22.

1. Osoba zajmująca osobną kwaterę stałą (użytkownik) lub lokal mieszkalny (najemca) w budynku pozostającym w zarządzie organów wojskowych jest obowiązana udostępnić ją wojskowemu organowi kwaterunkowemu w uzgodnionym terminie w celu:

1) okresowego, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach, doraźnego przeglądu stanu wyposażenia technicznego oraz ustalenia zakresu prac wymagających wykonania w tej kwaterze (lokalu),

2) dokonanie napraw (remontów) obciążających organ wojskowy lub tę osobę, jeżeli mimo uprzedniego wezwania nie dokona tych napraw (remontów) w terminie wyznaczonym przez ten organ.

2. W razie odmowy udostępnienia kwatery (lokalu) lub nieobecności użytkownika (najemcy), w wypadku konieczności natychmiastowego usunięcia awarii grożącej bezpośrednio powstaniem znacznych szkód w budynku, przedstawiciel wojskowego organu kwaterunkowego, w obecności przedstawiciela odpowiednio wojskowego organu porządkowego lub Policji, ma prawo wejść do kwatery (lokalu). Jeżeli nastąpiło to pod nieobecność użytkownika (najemcy), wojskowy organ kwaterunkowy jest obowiązany zabezpieczyć kwaterę (lokal) i mienie w niej znajdujące się do czasu przybycia użytkownika (najemcy).

3. Po zakończeniu naprawy wojskowy organ kwaterunkowy jest obowiązany doprowadzić kwaterę (lokal) lub jej część do stanu, w jakim znajdowała się ona w chwili udostępnienia. Użytkownikowi (najemcy) przysługuje stosunkowa obniżka opłat (czynszu) za czas, w którym nie mógł on w pełni korzystać z kwatery (lokalu) lub jej części.

4. Jeżeli rodzaj naprawy tego wymaga, użytkownik (najemca) powinien opróżnić kwaterę (lokal) i przenieść się, na koszt wojskowego organu kwaterunkowego, do dostarczonego mu innego lokalu mieszkalnego na czas naprawy ściśle oznaczony i podany do wiadomości użytkownika (najemcy).

5. W razie odmowy udostępnienia lub opróżnienia kwatery (lokalu), sprawę rozstrzyga wojskowy organ kwaterunkowy określony przez Ministra Obrony Narodowej.

6. Właściciel lokalu w budynku będącym w zarządzie wojskowych organów kwaterunkowych jest obowiązany udostępnić lokal w celu wykonania napraw obciążających te organy. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Art.  23.

1. Wojskowe organy kwaterunkowe wykonują remont osobnych kwater stałych, przydzielonych osobom uprawnionym do tych kwater, na koszt wojska lub wypłacają równoważnik pieniężny.

2. Koszty napraw uszkodzeń powstałych w kwaterze, budynku lub urządzeniach służących do wspólnego użytku mieszkańców obciążają osobę uprawnioną do osobnej kwatery stałej, jeżeli sprawcą uszkodzenia jest osoba zamieszkała w tej kwaterze.

3. Osobie uprawnionej do osobnej kwatery stałej, która nie zajmuje kwatery i żołnierzowi pełniącemu zawodową służbę wojskową jako służbę kontraktową, może być przyznany równoważnik pieniężny na remont zajmowanego przez nią lokalu.

Art.  24.

1. Osoby, którym przydzielono osobne kwatery stałe, uiszczają następujące należności z tytułu zajmowania kwatery:

1) opłatę za kwaterę,

2) opłaty za świadczenia związane z wyposażeniem i eksploatacją kwatery,

3) kaucję mieszkaniową.

2. W razie zwłoki w uiszczeniu należności z tytułu zajmowania kwatery pobiera się odsetki w wysokości określonej na podstawie przepisów Prawa lokalowego.

3. Za osobę uprawnioną do osobnej kwatery stałej, która zajmuje lokal mieszkalny przydzielony na podstawie Prawa lokalowego lub osobną kwaterę stałą w budynku pozostającym w zarządzie organu gminy lub innych organów i jednostek organizacyjnych, wojskowy organ kwaterunkowy pokrywa różnicę między wysokością czynszu i opłat przewidzianych w przepisach Prawa lokalowego a wysokością opłat za ten lokal ustalonych na zasadach dotyczących osobnych kwater stałych.

Art.  25.

1. Należności z tytułu zajmowania kwatery oraz koszty, o których mowa w art. 23 ust. 2, nie uiszczone w terminie płatności podlegają wraz z odsetkami za zwłokę:

1) potrąceniu w pełnej wysokości z uposażenia, niezależnie od potrąceń z innych tytułów, jeżeli kwaterę zajmuje żołnierz zawodowy, na zasadach określonych w przepisach o uposażeniu żołnierzy zawodowych,

2) przymusowemu ściągnięciu na zasadach określonych w Prawie lokalowym, jeżeli kwaterę zajmuje osoba nie będąca żołnierzem zawodowym,

3) 1 potrąceniu z emerytury lub renty osoby, której przydzielono osobną kwaterę stałą, w wysokości nie przekraczającej połowy miesięcznego świadczenia, na zasadach określonych w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

2. 2 Potrącenie z uposażenia oraz emerytury i renty powinno być poprzedzone doręczeniem wykazu zaległych należności, sporządzonego przez wojskowy organ kwaterunkowy, wraz z wezwaniem do zapłaty, od którego zainteresowany może złożyć sprzeciw w terminie miesięcznym do wojskowego organu kwaterunkowego nadrzędnego nad organem, który wystosował wezwanie do zapłaty.

3. Tytułem do dokonania potrąceń jest wykaz zaległych należności, a w razie wniesienia sprzeciwu - decyzja organu określonego w ust. 2.

4. Za zapłatę należności z tytułu zajmowania kwatery przez osobę uprawnioną nie będącą żołnierzem zawodowym odpowiadają solidarnie pełnoletni członkowie rodziny stale z nią zamieszkali.

Art.  26.

1. Do czasu uzyskania osobnej kwatery stałej żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo do zakwaterowania tymczasowego w miejscowości, w której pełni służbę.

2. Zakwaterowanie tymczasowe przysługuje również żołnierzom pełniącym zawodową służbę wojskową jako służbę kontraktową, żołnierzom odbywającym okresową służbę wojskową oraz podoficerom starszym, chorążym i oficerom pełniącym zawodową służbę wojskową jako służbę stałą w okresie próbnym.

Art.  27.

1. Żołnierzowi zawodowemu, który ma członków rodziny określonych w art. 9 ust. 3 przysługuje równoważnik pieniężny w razie niemożności przydzielenia osobnej kwatery stałej w miejscowości, w której stale pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej, jeżeli on sam lub członkowie jego rodziny nie posiadają lokalu mieszkalnego w tej miejscowości.

2. Równoważnik pieniężny może być przyznany również na warunkach określonych w ust. 1:

1) żołnierzowi zawodowemu samotnemu,

2) żołnierzowi pełniącemu zawodową służbę wojskową jako służbę kontraktową, żołnierzowi odbywającemu okresową służbę wojskową oraz podoficerowi starszemu, chorążemu lub oficerowi pełniącemu zawodową służbę wojskową jako służbę stałą w okresie próbnym, jeżeli ma na utrzymaniu członków rodziny zamieszkałych w innej miejscowości.

3. Żołnierzowi zawodowemu, który posiada osobną kwaterę stałą lub inny lokal mieszkalny w miejscowości pobliskiej miejsca pełnienia służby, przysługuje zwrot kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby.

4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do żołnierzy pełniących zawodową służbę wojskową jako służbę kontraktową.

Art.  28.

1. Osobie uprawnionej do osobnej kwatery stałej przysługuje pomoc finansowa z funduszu mieszkaniowego na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni budownictwa mieszkaniowego albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, z wyjątkiem nabycia lokalu (domu) od Państwa.

2. Rada Ministrów określa w drodze rozporządzenia wysokość i zasady przyznawania pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1.

3. Minister Obrony Narodowej określa inne niż wymienione w ust. 1 rodzaje pomocy i warunki jej udzielania osobom uprawnionym do osobnej kwatery stałej, podejmującym budownictwo jednorodzinne.

Art.  29.

1. Osobnej kwatery stałej nie przydziela się:

1) osobie uprawnionej, która skorzystała z pomocy finansowej z funduszu mieszkaniowego przewidzianego w art. 28 ust. 1,

2) żołnierzowi zawodowemu, jeżeli w miejscowości stałego pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej:

a) posiada lokal mieszkalny przydzielony na podstawie Prawa lokalowego lub Prawa spółdzielczego, odpowiadający co najmniej przysługującej powierzchni mieszkalnej,

b) jest właścicielem domu jednorodzinnego lub mieszkalno-pensjonatowego albo lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość,

c) jego małżonek posiada kwaterę lub lokal albo dom, określone pod lit. a) lub b),

3) osobie uprawnionej nie będącej żołnierzem zawodowym, która posiada w dowolnej miejscowości kwaterę, dom lub lokal określone w pkt 2 pod lit. a) i b); przepis pkt 2 lit. c) stosuje się odpowiednio.

2. Zbycie lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, nie przywraca prawa do przydziału osobnej kwatery stałej. Nie dotyczy to nieodpłatnego zbycia lokalu (domu) stanowiącego składnik odrębnego majątku małżonka osoby uprawnionej do kwatery na rzecz osób bliskich w rozumieniu Prawa lokalowego.

3. Skorzystanie przez żołnierza z pomocy finansowej z funduszu mieszkaniowego nie pozbawia go prawa do przydzielenia osobnej kwatery stałej w razie:

1) zamiany lokalu mieszkalnego, uzyskanego przy pomocy finansowej z funduszu mieszkaniowego, z osobą zajmującą osobną kwaterę stałą albo

2) zajmowania spółdzielczego lokalu mieszkalnego o powierzchni mniejszej od przysługującej

- jeżeli zwróci udzieloną mu pomoc finansową, z tym że w wypadku pomocy przyznanej w celu uzyskania spółdzielczego lokalu mieszkalnego - z uwzględnieniem wysokości przysługującej mu należności lub równowartości z tytułu wygaśnięcia prawa do tego lokalu.

4. Żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu służbowo do innej miejscowości, jeżeli on lub jego małżonek posiada spółdzielczy lokal mieszkalny, dom jednorodzinny, dom mieszkalno-pensjonatowy lub lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość - przydziela się osobną kwaterę stałą tylko na czas pełnienia służby w tej miejscowości. Kwaterę można przydzielić na stale, jeżeli żołnierz zwróci udzieloną mu pomoc finansową, według zasad określonych w ust. 3.

5. Warunkiem przydzielenia osobnej kwatery stałej osobie uprawnionej, zajmującej lokal przydzielony tej osobie lub jej małżonkowi na podstawie Prawa spółdzielczego, jest przekazanie opróżnionego lokalu do dyspozycji spółdzielni.

¹ Art. 25 ust. 1 pkt 3 dodany przez art. 52 pkt 1) ustawy z dnia 26 stycznia 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz.U.94.10.36) z dniem 26 lutego 1994 r.

² Art. 25 ust. 2 zmieniony przez art. 52 pkt 1) ustawy z dnia 26 stycznia 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz.U.94.10.36) z dniem 26 lutego 1994 r.