Art. 21. - Prawo o broni, amunicji i materiałach wybuchowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.94.807

Akt utracił moc

Wersja od: 31 stycznia 1935 r.

Art.  21.

(1) Postanowienia art. 18 ust. 1 nie mają zastosowania:

a) do osób, wchodzących w skład siły zbrojnej Państwa, o ile chodzi o broń należącą do ich przepisowego uzbrojenia,

b) do osób, które z tytułu swej służby publicznej lub swego charakteru służbowego i zgodnie z właściwemi przepisami prawnemi uprawnione są do posiadania albo do posiadania i noszenia określonego rodzaju broni, o ile chodzi o taką broń,

c) do osób, używających broni palnej w celach sportowych i wyćwiczenia w strzelaniu w dozwolonych przez władze strzelnicach, lecz tylko o ile chodzi o używanie i noszenie broni w obrębie strzelnicy.

(2) Dla przedstawicieli państw obcych oraz członków dyplomatycznych misyj zagranicznych legitymacja, wydana przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych, zastępuje pozwolenie na broń (art. 18 ust. 1).

(3) 2 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych wydane w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami może określać, które osoby poza wymienionemi w niniejszym artykule, mogą nabywać, posiadać i nosić broń bez pozwolenia (art. 18 ust. 1), z obowiązkiem jednak zgłoszenia takiej broni właściwej władzy (art. 19 ust. 1).

² Art. 21 ust. 3 zmieniony przez art. 10 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 grudnia 1934 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w niektórych działach administracji państwowej. (Dz.U.34.110.976) z dniem 31 stycznia 1935 r.