Konwencja znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych. Haga.1961.10.05.
Dz.U.2005.112.938
Akt obowiązującyKONWENCJA
znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych,
sporządzona w Hadze dnia 5 października 1961 r.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 5 października 1961 r. została sporządzona w Hadze Konwencja znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, w następującym brzmieniu:
KONWENCJA
znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych
Państwa sygnatariusze niniejszej konwencji,
pragnąc znieść wymóg legalizacji dyplomatycznej lub konsularnej zagranicznych dokumentów urzędowych,
zdecydowały zawrzeć w tym celu konwencję i uzgodniły, co następuje:
Niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie do dokumentów urzędowych, które zostały sporządzone na terytorium jednego z Umawiających się Państw i które mają być przedłożone na terytorium innego Umawiającego się Państwa.
Dla celów niniejszej konwencji za dokumenty urzędowe uważa się:
Jednakże niniejsza konwencja nie będzie miała zastosowania do:
Każde Umawiające się Państwo zwolni z legalizacji dokumenty, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja i które mają być przedłożone na jego terytorium. Dla celów niniejszej konwencji legalizacja oznacza jedynie czynność, poprzez którą przedstawiciel dyplomatyczny lub urzędnik konsularny państwa, w którym dokument ma być przedłożony, poświadcza autentyczność podpisu, charakter, w jakim działała osoba podpisująca dokument, i, w razie potrzeby, tożsamość pieczęci lub stempla, którym jest on opatrzony.
Jedyną czynnością, która może być wymagana w celu poświadczenia autentyczności podpisu, charakteru, w jakim działała osoba, która podpisała dokument, oraz, w razie potrzeby, tożsamości pieczęci lub stempla, którym opatrzony jest dokument, jest dołączenie apostille określonej w artykule 4, wydanej przez właściwy organ Państwa, z którego dokument pochodzi.
Jednakże czynność wymieniona w poprzednim ustępie nie może być wymagana, gdy ustawy, inne przepisy prawne lub praktyka obowiązująca w Państwie, w którym dokument jest przedłożony, lub umowa między dwoma lub większą liczbą Umawiających się Państw, zniosły lub uprościły legalizację lub zwolniły taki dokument z legalizacji.
Apostille, o której mowa w artykule 3 ustęp 1, będzie umieszczona na samym dokumencie lub będzie do niego dołączona; powinna być ona sporządzona według wzoru załączonego do niniejszej konwencji.
Może być ona jednakże sporządzona w języku urzędowym wydającego ją organu. Standardowe zwroty w niej zawarte mogą być sporządzone również w drugim języku. Tytuł "Apostille (Convention de La Haye du 5 octobre 1961)" pozostawiony będzie w języku francuskim.
Apostille wydana będzie na wniosek osoby, która podpisała dokument, bądź jego posiadacza.
Po prawidłowym wypełnieniu poświadczać ona będzie autentyczność podpisu, charakter, w jakim działała osoba, która podpisała dokument, oraz, w razie potrzeby, tożsamość pieczęci lub stempla, którym dokument jest opatrzony.
Podpis, pieczęć lub stempel na apostille zwolnione są z wszelkiego poświadczania.
Każde Umawiające się Państwo wyznaczy, w nawiązaniu do ich urzędowych funkcji, organy, które są właściwe do wydawania apostille, o której mowa w artykule 3 ustęp 1.
Powiadomi ono o takim wyznaczeniu Ministerstwo Spraw Zagranicznych Niderlandów w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia lub oświadczenia o rozszerzeniu. Powiadomi ono również o każdej zmianie wyznaczonych organów.
Każdy organ wyznaczony zgodnie z artykułem 6 prowadzić będzie rejestr lub kartotekę, w której odnotuje wydane apostille, wyszczególniając:
Na wniosek każdej zainteresowanej osoby organ, który wydał apostille, sprawdzi, czy dane zawarte w apostille odpowiadają danym w rejestrze lub kartotece.
W przypadku gdy traktat, konwencja lub umowa zawarta między dwoma lub większą liczbą Umawiających się Państw zawiera postanowienia poddające poświadczenie podpisu, pieczęci lub stempla określonym czynnościom, niniejsza konwencja będzie miała pierwszeństwo przed takimi postanowieniami, jeżeli czynności te są opatrzone większym rygorem niż czynności, o których mowa w artykułach 3 i 4.
Każde Umawiające się Państwo podejmie niezbędne środki w celu zapobieżenia dokonywaniu legalizacji przez ich przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników konsularnych w przypadkach, w których niniejsza konwencja przewiduje zwolnienie z tego wymogu.
Niniejsza konwencja otwarta będzie do podpisu dla Państw reprezentowanych na 9 sesji Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego oraz dla Irlandii, Islandii, Liechtensteinu i Turcji.
Podlega ona ratyfikacji, a dokumenty ratyfikacyjne zostaną złożone w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Niderlandów.
Konwencja niniejsza wejdzie w życie sześćdziesiątego dnia po złożeniu trzeciego dokumentu ratyfikacyjnego, o którym mowa w artykule 10 ustęp 2.
Konwencja wejdzie w życie dla każdego Państwa sygnatariusza, które ratyfikuje ją w terminie późniejszym, sześćdziesiątego dnia po złożeniu jego dokumentu ratyfikacyjnego.
Każde Państwo niewymienione w artykule 10 może przystąpić do niniejszej konwencji po jej wejściu w życie zgodnie z artykułem 11 ustęp 1. Dokument przystąpienia będzie złożony Ministerstwu Spraw Zagranicznych Niderlandów.
Przystąpienie takie skutkuje wyłącznie w stosunkach między Państwem przystępującym a tymi Umawiającymi się Państwami, które nie zgłosiły sprzeciwu co do jego przystąpienia w ciągu sześciu miesięcy od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w artykule 15 litera d. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Niderlandów zostanie powiadomione o każdym takim sprzeciwie.
Konwencja wejdzie w życie między Państwem przystępującym a Państwami, które nie zgłosiły sprzeciwu co do jego przystąpienia, sześćdziesiątego dnia po upływie okresu sześciu miesięcy, o którym mowa w poprzednim ustępie.
Każde Państwo może, w czasie podpisywania, ratyfikacji lub przystąpienia, oświadczyć, że rozszerza stosowanie niniejszej konwencji do wszystkich terytoriów, które reprezentuje w stosunkach międzynarodowych, lub do jednego z nich lub większej ich liczby. Oświadczenie takie będzie skuteczne z chwilą wejścia w życie konwencji dla danego Państwa.
W każdym późniejszym terminie o takich rozszerzeniach będzie powiadamiane Ministerstwo Spraw Zagranicznych Niderlandów.
W przypadku gdy oświadczenie o rozszerzeniu stosowania konwencji składane jest przez Państwo, które ją podpisało i ratyfikowało, konwencja wejdzie w życie w odniesieniu do terytoriów, których to dotyczy, zgodnie z artykułem 11. W przypadku gdy oświadczenie o rozszerzeniu stosowania konwencji składane jest przez Państwo, które do niej przystąpiło, konwencja wejdzie w życie w odniesieniu do terytoriów, których to dotyczy, zgodnie z artykułem 12.
Niniejsza konwencja będzie obowiązywała przez pięć lat od daty jej wejścia w życie zgodnie z artykułem 11 ustęp 1, również w stosunku do Państw, które ją ratyfikowały lub przystąpiły do niej w terminie późniejszym.
W przypadku braku wypowiedzenia będzie ona milcząco odnawiana co pięć lat.
Każde wypowiedzenie będzie notyfikowane Ministerstwu Spraw Zagranicznych Niderlandów co najmniej na sześć miesięcy przed upływem pięcioletniego okresu.
Może być ono ograniczone do niektórych terytoriów, do których ma zastosowanie konwencja.
Wypowiedzenie będzie skutkować tylko w odniesieniu do tego Państwa, które je notyfikowało. Konwencja pozostanie w mocy dla innych Umawiających się Państw.
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Niderlandów powiadomi Państwa, o których mowa w artykule 10, oraz Państwa, które przystąpiły do konwencji zgodnie z postanowieniami artykułu 12, o:
NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, będąc w tym celu należycie upoważnieni, podpisali niniejszą konwencję.
SPORZĄDZONO w Hadze dnia 5 października 1961 r. w językach francuskim i angielskim, przy czym tekst francuski ma pierwszeństwo w przypadku różnic między tekstami, w jednym egzemplarzu, który będzie złożony w archiwach Rządu Niderlandów, i którego uwierzytelniona kopia zostanie przekazana drogą dyplomatyczną każdemu Państwu reprezentowanemu na 9 sesji Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego oraz Irlandii, Islandii, Liechtensteinowi i Turcji.
ZAŁĄCZNIK
Wzór apostille
Wzór apostille
o bokach o długości co najmniej 9 centymetrów
APOSTILLE |
(Convention de La Haye du 5 octobre 1961) |
1. Państwo: ................... |
Niniejszy dokument urzędowy |
2. podpisany został przez ........................... |
3. działającego w charakterze ....................... |
4. zaopatrzony jest w pieczęć/stempel ............... |
Poświadczony |
5. w ............... 6. dnia ............... |
7. przez .......................................... |
8. Nr ............................................. |
9. Pieczęć/stempel: 10. Podpis: .................... ...................... |
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej konwencji,
- postanowienia konwencji są ratyfikowane, przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 15 października 2004 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Pytania i odpowiedzi liczba obiektów na liście: (4)
Pytania i odpowiedzi liczba obiektów na liście: (4)
- Czy oryginał wniosku o naturalizację wraz z tłumaczeniem na język polski oraz kserokopię amerykańskiego paszportu, można uznać jako podstawę wpisu zmiany nazwiska?
- Czy w Polsce jest obowiązek przedkładania dokumentu apostille do transkrypcji aktu urodzenia?
- Czy żądać od obywatelki Ukrainy przedstawienia zupełnego aktu urodzenia dziecka przeniesionego do polskiego rejestru stanu cywilnego w drodze transkrypcji?
Akty prawne liczba obiektów na liście: (3)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (3)
- Uzupełnienie Oświadczenia rządowego z dnia 27 kwietnia 2005 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r.
- Moc obowiązująca Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r.
- Ratyfikacja Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r.
Orzeczenia i pisma urzędowe liczba obiektów na liście: (21)
Komentarze i publikacje liczba obiektów na liście: (5)
Komentarze praktyczne liczba obiektów na liście: (1)
Artykuły liczba obiektów na liście: (4)
- Opłata legalizacyjna jako budżetowa należność o charakterze publicznoprawnym?
- Problem właściwości sądu przy orzekaniu w sprawach o odpowiedzialności rodzicielskiej na tle rozwiązań prawa europejskiego
- Krytycznie o tłumaczeniu tekstów umów międzynarodowych na przykładzie konwencji haskiej o zniesieniu wymogu legalizacji