Konwencja o wystawach międzynarodowych. Paryż.1928.11.22.
Dz.U.1994.56.232 t.j.
Akt obowiązującyPROTOKÓŁ
sporządzony dnia 30 listopada 1972 r. w Paryżu
w sprawie zmiany Konwencji o wystawach międzynarodowych z dnia 22 listopada 1928 r. wraz z późniejszymi zmianami Konwencji
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 30 listopada 1972 r. został sporządzony w Paryżu Protokół w sprawie zmiany Konwencji o wystawach międzynarodowych, podpisanej w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r., wraz z załącznikiem: Konwencją o wystawach międzynarodowych, podpisaną w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r., zmienioną i uzupełnioną protokołami z dnia 10 maja 1948 r., z dnia 16 listopada 1966 r. i z dnia 30 listopada 1972 r. (z uwzględnieniem poprawki przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowego Biura Wystaw dnia 24 czerwca 1982 r.), wraz z załącznikami, obejmującymi przepisy celne dotyczące przywozu towarów z zagranicy przez uczestników wystaw międzynarodowych, oraz poprawkami do Konwencji przyjętymi przez Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowego Biura Wystaw dnia 31 maja 1988 r., w następującym brzmieniu:
PROTOKÓŁ
w sprawie zmiany Konwencji o wystawach międzynarodowych, podpisanej w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r.
Strony niniejszej konwencji
uważając, że reguły postępowania ustanowione Konwencją o wystawach międzynarodowych, podpisaną w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r., zmienioną i uzupełnioną protokołami z dnia 10 maja 1948 r. i z dnia 16 listopada 1966 r., okazały się użyteczne i niezbędne dla organizatorów tych wystaw, jak i dla państw uczestniczących,
pragnąc przystosować do nowoczesnych warunków działania wyżej wspomniane reguły, jak również te, które dotyczą organizacji powołanej do czuwania nad stosowaniem konwencji, oraz zebrać te postanowienia w jednym dokumencie, który zastąpi konwencję z 1928 r.,
uzgodniły, co następuje:
Celem niniejszego protokołu jest:
Zmiana
Konwencja z 1928 r. zostaje na nowo zmieniona niniejszym protokołem stosownie do celów wyrażonych w artykule I. Tekst tak zmienionej konwencji zawiera załącznik do niniejszego protokołu, którego stanowi część integralną.
Niniejszy protokół wejdzie w życie w dniu, w którym 29 państw stanie się jego stronami w sposób określony w artykule III.
Postanowienia niniejszego protokołu nie mają zastosowania do rejestracji wystawy, której termin zostanie przyznany przez Międzynarodowe Biuro Wystaw przed i podczas sesji Rady Administracyjnej, poprzedzającej bezpośrednio wejście w życie niniejszego protokołu zgodnie z artykułem IV.
Rząd Republiki Francuskiej będzie powiadamiał rządy układających się stron oraz Międzynarodowe Biuro Wystaw o:
Z chwilą wejścia w życie niniejszego protokołu Rząd Republiki Francuskiej zarejestruje go w Sekretariacie Narodów Zjednoczonych stosownie do artykułu 102 Karty Narodów Zjednoczonych.
Sporządzono w Paryżu dnia 30 listopada 1972 r. w języku francuskim, w jednym egzemplarzu, który będzie przechowywany w archiwach Rządu Republiki Francuskiej i którego uwierzytelnione odpisy zostaną wydane przez ten rząd wszystkim stronom konwencji z 1928 r.
ZAŁĄCZNIK
podpisana w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r.,
podpisana w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r.,
zmieniona i uzupełniona protokołami z dnia 10 maja 1948 r., 16 listopada 1966 r. i 30 listopada 1972 r.
Rozdział I
Definicje i przedmiot
Definicje i przedmiot
Niniejszą konwencję stosuje się do wszystkich wystaw międzynarodowych, z wyjątkiem:
a) wystaw, których czas trwania jest krótszy od trzech tygodni,
b) wystaw sztuk pięknych,
c) wystaw o charakterze ściśle handlowym.
Rozdział II
Czas trwania i częstotliwość wystaw
Czas trwania i częstotliwość wystaw
a) okres pomiędzy dwiema wystawami powszechnymi urządzanymi w tym samym państwie musi wynosić co najmniej dwadzieścia lat, natomiast okres pomiędzy wystawą powszechną i wystawą specjalistyczną - co najmniej pięć lat,
b) okres pomiędzy dwiema wystawami powszechnymi organizowanymi w różnych państwach musi wynosić co najmniej dziesięć lat,
c) okres pomiędzy wystawami specjalistycznymi tego samego rodzaju, organizowanymi w tym samym państwie, musi wynosić co najmniej dziesięć lat, natomiast okres pomiędzy wystawami specjalistycznymi różnego rodzaju - co najmniej pięć lat,
d) okres pomiędzy dwiema wystawami specjalistycznymi tego samego rodzaju, organizowanymi w różnych państwach, musi wynosić co najmniej pięć lat, a okres pomiędzy wystawami specjalistycznymi różnego rodzaju - co najmniej dwa lata.
Rozdział III
Rejestracja
Rejestracja
Z wyjątkiem przypadku przewidzianego w artykule 4 ust. 2, państwo, które uzyskało zarejestrowanie wystawy, traci uprawnienia związane z rejestracją, jeżeli zmienia zadeklarowane terminy wystawy. Jeżeli państwo to pragnie zorganizować wystawę w innym terminie, musi wnieść nowy wniosek oraz podporządkować się, jeśli zajdzie taki przypadek, procedurze przewidzianej w artykule 7, mającej zastosowanie w razie współubiegania się innych państw.
Rozdział IV
Obowiązki organizatorów wystaw zarejestrowanych oraz państw uczestniczących
Obowiązki organizatorów wystaw zarejestrowanych oraz państw uczestniczących
Rząd zapraszający powinien mianować komisarza generalnego wystawy, mającego za zadanie reprezentowanie Rządu we wszelkich sprawach wynikających z niniejszej konwencji oraz we wszystkim, co dotyczy wystawy.
Rząd każdego państwa uczestniczącego w wystawie powinien mianować komisarza generalnego sekcji, powołanego do reprezentowania go wobec Rządu zapraszającego. Komisarz generalny sekcji jest wyłącznie odpowiedzialny za organizację ekspozycji narodowej swego kraju. Informuje on komisarza generalnego wystawy o tym, co obejmuje ta ekspozycja, oraz czuwa nad przestrzeganiem praw i obowiązków wystawców.
Na wystawie powszechnej Rząd zapraszający, władze lokalne oraz organizatorzy wystawy nie mogą pobierać czynszu ani opłat ryczałtowych za powierzchnie przyznane rządom uczestniczącym, z wyjątkiem czynszu za pomieszczenia wybudowane w drodze wyjątku przewidzianego w artykule 14 ust. 1. W przypadku gdy ustawodawstwo obowiązujące w państwie zapraszającym wymaga uiszczenia podatku od nieruchomości, podatek taki obciąża organizatorów. Odpłatne mogą być jedynie usługi rzeczywiście świadczone na podstawie regulaminów zatwierdzonych przez Biuro.
Przepisy celne dotyczące wystaw określone są w załączniku do niniejszej konwencji, stanowiącym jej część integralną.
Na wystawie tylko te sekcje uważane są za narodowe i mogą być określane tą nazwą, które zostały utworzone pod zwierzchnictwem komisarzy generalnych mianowanych przez rządy państw uczestniczących, zgodnie z artykułem 13. Sekcja narodowa obejmuje wszystkich wystawców danego państwa, nie obejmuje natomiast osób działających z tytułu koncesji.
a) wskazania istnienia takiego lub takich monopoli w regulaminie ogólnym wystawy oraz w umowie uczestnictwa,
b) zapewnienia uczestnikom korzystania z usług zmonopolizowanych na warunkach zwykle stosowanych w tym państwie,
c) nieograniczania w żadnym wypadku uprawnień komisarzy generalnych w ich sekcjach.
Komisarz generalny wystawy podejmuje wszelkie możliwe środki w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania usług użyteczności publicznej na terenie wystawy.
Rząd zapraszający będzie starał się ułatwić organizację udziału państw i ich obywateli, w szczególności w zakresie taryf przewozowych oraz warunków dopuszczania osób i rzeczy.
Międzynarodowe Biuro Wystaw, o którym mowa w następnym rozdziale, może ustalić regulaminy określające ogólne zasady składu i funkcjonowania komisji sędziowskich, jak również tryb przyznawania nagród.
Rozdział V
Postanowienia instytucjonalne
Postanowienia instytucjonalne
Zgromadzenie Ogólne Biura składa się z delegatów wyznaczonych przez rządy układających się stron, po jednym do trzech delegatów każdej ze stron.
Zgromadzenie Ogólne zbiera się na sesjach zwyczajnych i może również odbywać sesje nadzwyczajne. Zgromadzenie stanowi we wszystkich sprawach należących w myśl niniejszej konwencji do właściwości Biura, którego jest najwyższym organem, a w szczególności:
a) omawia, przyjmuje i ogłasza regulaminy dotyczące rejestracji, klasyfikacji i organizacji wystaw międzynarodowych oraz funkcjonowania Biura. W ramach postanowień niniejszej konwencji może wydawać regulaminy obowiązujące, jak również regulaminy wzorcowe dla organizacji wystaw,
b) uchwala budżet, kontroluje i zatwierdza rachunki Biura,
c) zatwierdza sprawozdania Sekretarza Generalnego,
d) powołuje komisje, jakie uważa za potrzebne, mianuje członków Komisji Wykonawczej i innych komisji oraz ustala czas trwania ich mandatów,
e) zatwierdza projekty porozumień międzynarodowych, o których mowa w artykule 25 ustęp 3 niniejszej konwencji,
f) uchwala projekty zmian przewidziane w artykule 33,
g) mianuje Sekretarza Generalnego.
a) uchwalenia projektów zmian niniejszej konwencji,
b) wprowadzenia lub zmiany regulaminów,
c) uchwalenia budżetu oraz zatwierdzenia wysokości rocznych składek układających się stron,
d) upoważnienia do zmiany terminów otwarcia i zamknięcia wystawy w warunkach przewidzianych w artykule 4,
e) zarejestrowania wystawy na terytorium państwa nie będącego stroną konwencji w przypadku konkurowania z wystawą na terytorium jednej z układających się stron,
f) skrócenia okresów pomiędzy wystawami, przewidzianych w artykule 5 niniejszej konwencji,
g) przyjęcia zastrzeżeń zgłoszonych przez jedną z układających się stron do zmiany, która w myśl artykułu 33 powinna być, zależnie od przypadku, zaakceptowana większością czterech piątych liczby głosów lub jednomyślnie,
h) zatwierdzenia każdego projektu porozumienia międzynarodowego,
i) mianowania Sekretarza Generalnego.
a) ustala i utrzymuje w aktualności klasyfikację dziedzin działalności ludzkiej, które mogą obejmować wystawy,
b) bada każdy wniosek o zarejestrowanie i przedkłada wraz ze swoją opinią do zatwierdzenia przez Zgromadzenie Ogólne,
c) wykonuje zadania powierzone jej przez Zgromadzenie Ogólne,
d) może zasięgać opinii innych komisji.
Budżet roczny Biura jest ustalany przez Zgromadzenie Ogólne w sposób przewidziany w ustępie 3 artykułu 28. Uwzględnia on zasoby finansowe Biura, dochody wszelkiego rodzaju, jak również salda dodatnie i ujemne przeniesione z poprzednich okresów budżetowych. Wydatki Biura pokrywane są z tych źródeł oraz ze składek układających się stron, określanych stosownie do przypadającej na każdą z nich liczby udziałów w myśl decyzji Zgromadzenia Ogólnego.
Jeżeli kilka stron występuje we wspólnej sprawie, liczą się one, dla stosowania postanowień poprzedniego ustępu, za jedną. W razie wątpliwości decyduje Sekretarz Generalny.
Arbitrzy wyznaczają z kolei superarbitra. Jeśli w terminie dwóch miesięcy nie mogą dojść do porozumienia w sprawie tego wyboru, prezes Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, na wniosek jednej ze stron, wyznacza superarbitra.
Niniejsza konwencja jest otwarta do przystąpienia z jednej strony dla każdego państwa będącego członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych lub nie należącego do ONZ, lecz będącego stroną statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, członkiem wyspecjalizowanej agencji Narodów Zjednoczonych lub członkiem Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, a z drugiej strony - dla każdego państwa, którego wniosek o przystąpienie zostanie zatwierdzony większością dwóch trzecich głosów układających się stron, mających prawo głosu na Zgromadzeniu Ogólnym Biura. Dokumenty przystąpienia podlegają złożeniu Rządowi Republiki Francuskiej i mają skutek od daty ich złożenia.
Rząd Republiki Francuskiej powiadamia rządy państw - stron niniejszej konwencji, jak również Międzynarodowe Biuro Wystaw, o:
a) wejściu w życie zmian konwencji, stosownie do artykułu 33,
b) przystąpieniach w myśl artykułu 35,
c) wypowiedzeniach stosownie do artykułu 37,
d) zgłoszonych zastrzeżeniach zgodnie z artykułem 34 ustęp 5,
e) ewentualnym wygaśnięciu konwencji.
Z zastrzeżeniem przypadku porozumienia, jakie układające się strony mogłyby zawrzeć w sprawie rozwiązania Biura, jego likwidacją zajmie się Sekretarz Generalny. Aktywa zostaną rozdzielone pomiędzy układające się strony proporcjonalnie do składek wpłaconych przez nie od chwili przystąpienia do niniejszej konwencji. Ewentualne pasywa obciążą te same strony proporcjonalnie do składek ustalonych na bieżący rok budżetowy.
Sporządzono w Paryżu dnia 30 listopada 1972 r.
ZAŁĄCZNIK
do Konwencji o wystawach międzynarodowych, podpisanej w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r., zmienionej i uzupełnionej protokołami z dnia 10 maja 1948 r., 16 listopada 1966 r. i 30 listopada 1972 r.
do Konwencji o wystawach międzynarodowych, podpisanej w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r., zmienionej i uzupełnionej protokołami z dnia 10 maja 1948 r., 16 listopada 1966 r. i 30 listopada 1972 r.
Definicje
Dla celów niniejszego załącznika przez:
a) "należności przywozowe" - rozumie się należności celne i wszelkie inne należności i podatki pobierane przy przywozie z zagranicy lub w okolicznościach związanych z przywozem, jak również wszelkie należności akcyzowe i podatki wewnętrzne, którym podlegają towary przywożone, jednak z wyłączeniem opłat i narzutów odnoszących się wyłącznie do przybliżonego kosztu świadczonych usług i nie stanowiących ani pośredniej ochrony wyrobów krajowych, ani podatków przywozowych o charakterze fiskalnym,
b) "odprawę warunkową" - rozumie się przywóz czasowy zwolniony od opłat importowanych, do którego nie stosuje się zakazów lub ograniczeń przywozowych, pod warunkiem wywozu.
Z odprawy warunkowej korzystają:
a) towary przeznaczone do wystawienia lub mające być przedmiotem pokazu na wystawie,
b) towary przeznaczone do wykorzystania przy ekspozycji na wystawie wyrobów zagranicznych, takie jak:
i) towary niezbędne do pokazu wystawianych maszyn lub urządzeń zagranicznych,
ii) materiały budowlane, nawet w stanie surowym, materiały dekoracyjne i meble oraz sprzęt elektryczny dla zagranicznych pawilonów i stoisk wystawienniczych, jak również dla pomieszczeń przydzielonych komisarzowi generalnemu sekcji uczestniczącego kraju obcego,
iii) narzędzia i sprzęt wykorzystywany przy budowie oraz środki transportu niezbędne do prac przy wystawie,
iv) materiały reklamowe lub służące do pokazu, przeznaczone w sposób oczywisty do reklamowania towarów pochodzenia zagranicznego eksponowanych na wystawie, takie jak nośniki dźwięku, filmy i przeźrocza, jak również aparatura niezbędna do ich wykorzystania,
c) wyposażenie - w tym instalacje do tłumaczeń, urządzeń zapisu dźwięku i filmów o charakterze oświatowym, naukowym lub kulturalnym - przeznaczone do wykorzystania przy okazji wystawy.
Ułatwienia, o których mowa w artykule 2 niniejszego załącznika, będą przyznane pod warunkiem, że:
a) istnieje możliwość identyfikacji towarów przy ich ponownym wywozie,
b) komisarz generalny sekcji kraju uczestniczącego poręczy - bez składania zabezpieczenia płatniczego - uiszczenie należności przywozowych importowych w odniesieniu do towarów, które nie zostałyby ponownie wywiezione w określonym czasie po zamknięciu wystawy; na żądanie wystawcy mogą być dopuszczone inne gwarancje przewidziane przepisami kraju zapraszającego (na przykład karnet ATA, wprowadzony Konwencją Rady Współpracy Celnej z dnia 6 grudnia 1961 r.),
c) władze celne kraju przywozu czasowego uznają, że warunki przewidziane w niniejszym załączniku zostały dotrzymane.
Towary stanowiące przedmiot odprawy warunkowej nie mogą być wypożyczane, wynajmowane, wykorzystywane za wynagrodzeniem ani przenoszone poza teren wystawy tak długo, jak długo korzystają z ułatwień przewidzianych w niniejszym załączniku, chyba że zezwala na to prawo i przepisy kraju przywozu czasowego. Towary te powinny zostać wywiezione w jak najkrótszym czasie, a najpóźniej w ciągu trzech miesięcy od zamknięcia wystawy. Władze celne mogą z uzasadnionych przyczyn przedłużyć ten okres w granicach przewidzianych prawem i przepisami kraju przywozu czasowego.
a) Niezależnie od obowiązku przewidzianego w artykule 4 nie będzie wymagać się wywozu towarów nietrwałych, poważnie uszkodzonych lub o małej wartości, pod warunkiem że stosownie do decyzji władz celnych zostaną one:
i) obciążone należnościami celnymi uiszczonymi gotówką,
ii) przekazane, bez jakichkolwiek obciążeń, na rzecz Skarbu Państwa kraju czasowego przywozu,
iii) zniszczone, pod kontrolą urzędową, bez powodowania kosztów, które mogłyby z tego tytułu wyniknąć dla Skarbu Państwa kraju czasowego przywozu.
Jednakże obowiązek wywozu nie ma zastosowania do towarów jakiegokolwiek rodzaju, które zostały zniszczone na żądanie komisarza generalnego sekcji pod nadzorem urzędowym, bez powodowania kosztów z tego tytułu dla Skarbu Państwa kraju odprawy warunkowej.
b) Towary odprawione warunkowo zamiast ponownego wywozu mogą zostać przeznaczone na inne cele, w szczególności do konsumpcji wewnętrznej, z zastrzeżeniem dopełnienia warunków i formalności wynikających z praw i przepisów kraju odprawy warunkowej, jakie są wymagane w odniesieniu do przywozu bezpośrednio z zagranicy.
Produkty uzyskane ubocznie w związku z pokazem wystawianych maszyn i urządzeń w czasie trwania wystawy z towarów przywiezionych czasowo podlegają postanowieniom artykułów 4 i 5 niniejszego załącznika, tak jak gdyby zostały odprawione warunkowo, z zastrzeżeniem postanowień zawartych w artykule 7.
Nie pobiera się należności przywozowych oraz nie stosuje się ograniczeń ani zakazów przywozu, jak również, gdy dokonano odprawy warunkowej, nie jest wymagany obowiązek powtórnego wywozu, jeżeli wartość globalna oraz ilość towarów są uzasadnione, zdaniem władz celnych kraju przywozu, charakterem wystawy, liczbą zwiedzających oraz wielkością udziału wystawcy, za:
a) drobne próbki (z wyłączeniem napojów alkoholowych, tytoniu i paliw) reprezentujące towary zagraniczne eksponowane na wystawie, w tym próbki produktów spożywczych i napojów importowanych jako takich lub wytworzonych na wystawie z towarów sprowadzonych luzem, pod warunkiem, że:
i) są to wyroby zagraniczne dostarczane bezpłatnie, które służą wyłącznie do bezpłatnego rozdawania zwiedzającym wystawę w celu zużycia lub konsumpcji przez osoby, którym je rozdano,
ii) wyroby powyższe można zidentyfikować jako próbki o charakterze reklamowym i małej wartości jednostkowej,
iii) wyroby powyższe nie nadają się do sprzedaży oraz - jeżeli są opakowane - są konfekcjonowane w opakowaniach zawierających ilości wyraźnie mniejsze niż najmniejsze opakowania będące w sprzedaży detalicznej,
iv) próbki produktów spożywczych i napojów, które nie są rozdawane w opakowaniach, o których mowa w punkcie iii), będą spożywane na terenie wystawy,
b) próbki importowane, które są zużywane lub konsumowane przez członków jury wystawy celem degustacji lub oceny eksponowanych obiektów, pod warunkiem przedstawienia zaświadczenia komisarza generalnego sekcji, stwierdzającego rodzaj i ilości towarów zużytych podczas takiej degustacji lub oceny,
c) towary przywiezione wyłącznie w celu ich ekspozycji lub w celu pokazu zagranicznych maszyn i urządzeń znajdujących się na wystawie, a ulegające zużyciu lub zniszczeniu w czasie pokazu,
d) druki, katalogi, prospekty, cenniki, plakaty, kalendarze (ilustrowane lub nie) oraz fotografie nie oprawione, przeznaczone w sposób oczywisty do reklamy towarów zagranicznych znajdujących się na wystawie, pod warunkiem że są to wyroby zagraniczne dostarczone bezpłatnie i służą wyłącznie do bezpłatnego rozdawania zwiedzającym na miejscu wystawy.
Nie pobiera się należności przywozowych, nie stosuje się ograniczeń i zakazów przywozu oraz, jeżeli dokonano odprawy warunkowej, nie wymaga się ponownego wywozu w stosunku do:
a) wyrobów importowanych i wykorzystanych do budowy, urządzenia, dekoracji, animacji i oprawy ekspozycji zagranicznych na wystawie (farby, lakiery, tapety, płyny rozpylane, materiały na ognie sztuczne, nasiona lub rośliny) niszczonych przez fakt ich użycia,
b) katalogów, broszur, plakatów i innych druków oficjalnych, ilustrowanych lub nie, wydawanych przez kraje uczestniczące w wystawie,
c) planów, rysunków, akt, wzorów i innych rodzajów dokumentacji przeznaczonych do wykorzystania jako takie na wystawie.
a) Kontrola i odprawa celna zarówno przy przywozie, jak i ponownym wywozie towarów, które mają być lub były wystawiane albo wykorzystane na wystawie, dokonywana jest, w każdym przypadku, gdy to jest możliwe i właściwe, na miejscu wystawy.
b) Każda z umawiających się stron dołoży starań, aby we wszystkich przypadkach, gdy uzna to za właściwe ze względu na znaczenie wystawy, ustanowić na odpowiedni czas urząd celny na terenie wystawy organizowanej na swoim terytorium.
c) Ponowny wywóz towarów odprawionych warunkowo może być dokonywany, jednorazowo lub partiami, przez każdy urząd celny otwarty dla takich czynności, nawet jeżeli nie będzie to urząd, przez który nastąpił przywóz, z wyjątkiem przypadku, gdy importer zobowiązał się, w celu skorzystania z uproszczonej procedury, dokonać ponownego wywozu towarów przez urząd, przez który nastąpił przywóz.
Poprzednie postanowienia nie stanowią przeszkody w stosowaniu:
a) dalej idących ułatwień, jakie niektóre z umawiających się stron przyznają lub mogłyby przyznać w drodze postanowień jednostronnych albo na mocy uzgodnień dwustronnych lub wielostronnych,
b) przepisów krajowych lub wynikających z umów innych niż celne, dotyczących organizacji wystaw,
c) zakazów i ograniczeń wynikających z praw i przepisów krajowych, opartych na względach moralności albo porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, higieny lub zdrowia publicznego, albo na względach weterynaryjnych lub fitosanitarnych, a także odnoszących się do ochrony patentowej, znaków towarowych, praw autorskich i prawa rozpowszechniania.
W rozumieniu niniejszego załącznika terytoria krajów umawiających się stron, które tworzą unię celną lub gospodarczą, można uważać za jedno terytorium.
Poprawka do Konwencji o wystawach międzynarodowych, podpisanej w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r. w brzmieniu zmienionym Protokołem z dnia 30 listopada 1972 r.
Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowego Biura Wystaw, na sesji w dniu 24 czerwca 1982 r., przyjęło większością głosów wymaganą artykułem 28 zmienionej Konwencji o wystawach międzynarodowych poprawkę do powyższej konwencji, której tekst brzmi:
"Postanowienia artykułu 5.2. zostają skreślone po wyrazach <<wyżej wymienione okresy>>."
Poprawka do Konwencji z dnia 22 listopada 1928 r., zmienionej i uzupełnionej Protokołami z dnia 10 maja 1948 r., 16 listopada 1966 r. i 30 listopada 1972 r. oraz poprawką z dnia 24 czerwca 1982 r. - przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowego Biura Wystaw dnia 31 maja 1988 r.
Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowego Biura Wystaw, na sesji w dniu 31 maja 1988 r.:
uważając, że reguły postępowania ustanowione Konwencją o wystawach międzynarodowych, podpisaną w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r., zmienioną i uzupełnioną Protokołami z dnia 10 maja 1948 r., 16 listopada 1966 r. i 30 listopada 1972 r. oraz poprawką z dnia 24 czerwca 1982 r., okazały się użyteczne i niezbędne dla organizatorów tych wystaw, jak i dla państw uczestniczących,
pragnąc przystosować powyższe reguły do warunków nowoczesnego działania,
zdecydowało, zgodnie z postanowieniami artykułu 33 zmienionej konwencji z dnia 22 listopada 1928 r., dokonać zmiany niektórych reguł dotyczących wystaw międzynarodowych, jak następuje:
Artykuł 2 zmienionej konwencji z dnia 22 listopada 1928 r. zostaje uzupełniony drugim akapitem w następującym brzmieniu:
"Niezależnie od nazwy, jaka mogłaby być nadana wystawie przez jej organizatorów, niniejsza konwencja rozróżnia wystawy zarejestrowane i wystawy uznane".
Artykuł 3 rozdziału I i artykuły 4 i 5 tworzące rozdział II zmienionej konwencji z dnia 22 listopada 1928 r. zostają skreślone i zastąpione następującymi postanowieniami tworzącymi nowy rozdział II, którego tytuł brzmi: "Warunki ogólne organizacji wystaw międzynarodowych":
Artykuł 3. Odpowiadają warunkom zarejestrowania przez Międzynarodowe Biuro Wystaw, o którym mowa w artykule 25, wystawy międzynarodowe o następujących cechach:
A) czas ich trwania nie może być krótszy od sześciu tygodni ani dłuższy od sześciu miesięcy;
B) zasady dotyczące budynków wystawowych, użytkowanych przez państwa uczestniczące, są ustalone regulaminem ogólnym wystawy. Gdyby na podstawie prawa obowiązującego w państwie zapraszającym był wymagany podatek od nieruchomości, będzie on obciążał organizatorów. Jedynie usługi rzeczywiście świadczone na podstawie regulaminów zatwierdzonych przez Biuro mogą być odpłatne;
C) poczynając od dnia 1 stycznia 1995 r. odstęp czasu pomiędzy dwiema wystawami zarejestrowanymi wynosi co najmniej pięć lat, przy czym pierwsza wystawa może mieć miejsce w roku 1995. Jednakże Międzynarodowe Biuro Wystaw może zaakceptować przyspieszenie najwyżej o rok w stosunku do daty, jaka wynikałaby z poprzedniego postanowienia, w celu umożliwienia uczczenia szczególnego wydarzenia o znaczeniu międzynarodowym. Nie może to jednak naruszać ustalonej pięcioletniej częstotliwości, wynikającej z kalendarza początkowego.
A) Odpowiadają warunkom uznania przez Międzynarodowe Biuro Wystaw wystawy międzynarodowe o następujących cechach:
1) czas ich trwania nie może być krótszy od trzech tygodni, ani dłuższy od trzech miesięcy,
2) powinny one prezentować ściśle określony temat,
3) ich całkowita powierzchnia nie może przekraczać 25 ha,
4) powinny one przydzielać państwom uczestniczącym pomieszczenia wybudowane przez organizatora, wolne od czynszu, świadczeń, podatków i kosztów innych niż dotyczące świadczonych usług; największe pomieszczenie przydzielone jednemu państwu nie może przekraczać 1000 m2. Jednakże Międzynarodowe Biuro Wystaw może zgodzić się na odstąpienie od wymogu bezpłatności, jeżeli uzasadnia to sytuacja gospodarcza i finansowa państwa organizatora,
5) tylko jedna wystawa uznana na podstawie niniejszego ustępu A może odbyć się pomiędzy dwiema wystawami zarejestrowanymi,
6) tylko jedna wystawa zarejestrowana albo uznana na podstawie niniejszego ustępu A może odbyć się w ciągu tego samego roku.
B) Międzynarodowe Biuro Wystaw może również udzielić uznania:
1) Wystawie Sztuk Dekoracyjnych i Nowoczesnej Architektury triennale Mediolańskiego ze względu na jej zaszłość historyczną, jeśli zachowa ona swe początkowe cechy charakterystyczne,
2) wystawom ogrodniczym typu A1 uznanym przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Producentów Ogrodnictwa, jednak pod warunkiem, że odstęp czasu pomiędzy nimi będzie wynosił co najmniej dwa lata w różnych państwach i co najmniej dziesięć lat w tym samym państwie,
mającym odbywać się w czasie pomiędzy dwiema wystawami zarejestrowanymi.
Artykuł 5. Daty otwarcia i zamknięcia wystawy oraz jej cechy ogólne są ustalane z chwilą jej zarejestrowania albo uznania i nie mogą być zmienione bez zgody Międzynarodowego Biura Wystaw.
Artykuły 14 i 15 zmienionej konwencji z dnia 22 listopada 1928 r. zostają skreślone.
W pierwszym zdaniu artykułu 8 zmienionej konwencji z dnia 22 listopada 1928 r. zastępuje się "artykuł 4" przez "artykuł 5".
W drugim zdaniu artykułu 13 pomiędzy wyrazami "komisarz generalny sekcji" i wyrazami "jest wyłącznie odpowiedzialny" wprowadza się wyrazy "lub komisarz sekcji".
W trzecim zdaniu artykułu 13 pomiędzy wyrazami "komisarza generalnego wystawy" i wyrazami "o tym, co obejmuje" wprowadza się wyrazy "lub komisarza wystawy".
W ustępie 2 artykułu 18 wprowadza się pomiędzy wyrazami "komisarz generalny" i wyrazem "wystawy" wyrazy "lub komisarz".
W trzecim ustępie artykułu 19 pomiędzy wyrazami "komisarzy generalnych" i wyrazem "sekcji" wprowadza się wyrazy "lub komisarzy".
W ustępie 2 artykułu 20 pomiędzy wyrazami "komisarz generalny" i wyrazem "wystawy" wprowadza się wyrazy "lub komisarz".
- w artykule 6 w ustępie 1, zdanie drugie,
- w artykule 7 w ustępie 1,
- w artykule 8 pierwsze zdanie,
- w artykule 6 w ustępie 4 po wyrazie "zarejestrowana" dodaje się wyrazy "lub uznana".
- w artykule 11 w ustępie 3,
- w artykule 20 w ustępie 1.
- w artykule 6 w ustępie 2,
- w artykule 6 w ustępie 3,
- w artykule 30 w ustępie 2 lit. b) po wyrazie "zarejestrowanie" dodaje się wyrazy "lub uznanie";
- "nie zarejestrowanej" w artykule 9 w ustępie 1 - wyrazy "lub nie uznanej",
- "zarejestrowanej" w artykule 9 w ustępie 2 - wyrazy "lub uznanej",
- "zarejestrowania" w artykule 28 w ustępie 3 lit. e) - wyrazy "lub uznania".
Po zaznajomieniu się z powyższymi aktami, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej, oświadczam, że:
- zostały one uznane za słuszne w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych,
- są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 31 lipca 1992 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (10)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (1)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (9)
- Ratyfikacja przez Rzeczpospolitą Polską Protokołu sporządzonego w Paryżu dnia 30 listopada 1972 r. w sprawie zmiany Konwencji o wystawach międzynarodowych z dnia 22 listopada 1928 r. wraz z późniejszymi zmianami Konwencji.
- Przystąpienie Australii do Konwencji o wystawach międzynarodowych, podpisanej w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r., zmienionej Protokołami podpisanymi w Paryżu dnia 10 maja 1948 r. i dnia 16 listopada 1966 r.
- Przystąpienie Hiszpanii do Konwencji o wystawach międzynarodowych, podpisanej w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r., zmienionej Protokołem podpisanym w Paryżu dnia 10 maja 1948 r.