Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Rzym.1950.11.04.
Dz.U.1993.61.284
Akt obowiązującyKONWENCJA
O OCHRONIE PRAW CZŁOWIEKA I PODSTAWOWYCH WOLNOŚCI *
sporządzona w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmieniona następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona Protokołem nr 2.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 4 listopada 1950 r. została sporządzona w Rzymie Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, zmieniona następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona Protokołem nr 2, w następującym brzmieniu:
Przekład*)
KONWENCJA
O OCHRONIE PRAW CZŁOWIEKA I PODSTAWOWYCH WOLNOŚCI
Rządy Państw-Sygnatariuszy niniejszej konwencji, członkowie Rady Europy,
zważywszy na Powszechną Deklarację Praw Człowieka, uchwaloną 10 grudnia 1948 r. przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych;
zważywszy, że owa Deklaracja zmierza do zapewnienia powszechnego i efektywnego stosowania zawartych w niej praw;
zważywszy, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności jej członków i że jednym ze sposobów osiągnięcia tego celu jest ochrona oraz rozwój praw człowieka i podstawowych wolności;
potwierdzając swoją głęboką wiarę w te podstawowe wolności, które są fundamentem sprawiedliwości i pokoju na świecie i których zachowanie opiera się głównie z jednej strony na rzeczywiście demokratycznym ustroju politycznym, a z drugiej - na jednolitym pojmowaniu i wspólnym poszanowaniu praw człowieka, do których się one odwołują;
zdecydowane jako Rządy państw europejskich, działających w tym samym duchu i posiadających wspólne dziedzictwo ideałów i tradycji politycznych, poszanowania wolności i rządów prawa, podjąć pierwsze kroki w celu zbiorowego zagwarantowania niektórych praw wymienionych w Powszechnej Deklaracji,
potwierdzając, że Wysokie Układające się Strony, zgodnie z zasadą subsydiamości, ponoszą główną odpowiedzialność za zapewnienie praw i wolności określonych w niniejszej Konwencji i jej Protokołach oraz że korzystają przy tym z marginesu oceny, pod kontrolą Europejskiego Trybunału Praw Człowieka ustanowionego niniejszą Konwencją,
uzgodniły, co następuje 1 :
*) Przypisy w języku polskim pochodzą z wcześniejszego wydania tekstu angielskiego konwencji.
- z dniem 10 października 1994 r. Protokołem nr 1 sporządzonym w Paryżu dnia 20 marca 1952 r. (Dz.U.95.36.175).
- z dniem 10 października 1994 r. Protokołem nr 4 sporządzonym w Paryżu dnia 20 marca 1952 r. (Dz.U.95.36.175).
- z dniem 1 listopada 2000 r. Protokołem nr 6 sporządzonym w Strasburgu dnia 28 kwietnia 1983 r. (Dz.U.01.23.266).
- z dniem 1 marca 2003 r. Protokołem nr 7 sporządzonym w Strasburgu dnia 22 listopada 1984 r. (Dz.U.03.42.364).
- tytuły art. 2-18 nadane przez art. 2 ust. 2
Protokołu nr 11 sporządzonego w Strasburgu dnia 11 maja 1994 r. (Dz.U.98.147.962) z dniem 1 listopada 1998 r.
Art. 6 ust. 1 częściowo został uznany za niezgodny z art. 194 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 listopada 2021 r. sygn. akt K 6/21 (Dz.U.2021.2161) z dniem 26 listopada 2021 r. Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc w zakresie, w jakim przyznaje Europejskiemu Trybunałowi Praw Człowieka kompetencję do oceny legalności wyboru sędziów Trybunału Konstytucyjnego.
Art. 6 ust. 1 zdanie pierwsze częściowo został uznany za niezgodny z:
1) art. 8 ust. 1, art. 89 ust. 1 pkt 2 i art. 176 ust. 2 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 marca 2022 r. sygn. akt K 7/21 (Dz.U.2022.643) z dniem 21 marca 2022 r. Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc w zakresie, w jakim pojęciem "praw i obowiązków o charakterze cywilnym" obejmuje podmiotowe prawo sędziego do zajmowania funkcji administracyjnej w strukturze sądownictwa powszechnego w polskim systemie prawnym;
2) art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 176 ust. 2, art. 179 w związku z art. 187 ust. 1 w związku z art. 187 ust. 4 oraz z art. 190 ust. 1 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 marca 2022 r. sygn. akt K 7/21 (Dz.U.2022.643) z dniem 21 marca 2022 r. Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc w zakresie, w jakim przy ocenie spełnienia warunku "sądu ustanowionego ustawą" dopuszcza pomijanie przez Europejski Trybunał Praw Człowieka lub sądy krajowe przepisów Konstytucji, ustaw oraz wyroków polskiego Trybunału Konstytucyjnego,
3) art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 176 ust. 2, art. 179 w związku z art. 187 ust. 1 w związku z art. 187 ust. 4 oraz z art. 190 ust. 1 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 marca 2022 r. sygn. akt K 7/21 (Dz.U.2022.643) z dniem 21 marca 2022 r. Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc w zakresie, w jakim przy ocenie spełnienia warunku "sądu ustanowionego ustawą" umożliwia samodzielne kreowanie norm dotyczących procedury nominacyjnej sędziów sądów krajowych przez Europejski Trybunał Praw Człowieka lub sądy krajowe w procesie wykładni Konwencji;
4) art. 188 pkt 1 i 2 oraz z art. 190 ust. 1 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 marca 2022 r. sygn. akt K 7/21 (Dz.U.2022.643) z dniem 21 marca 2022 r. Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc w zakresie, przy ocenie spełnienia warunku "sądu ustanowionego ustawą" upoważnia Europejski Trybunał Praw Człowieka lub sądy krajowe do dokonywania oceny zgodności z Konstytucją i Konwencją ustaw dotyczących ustroju sądownictwa, właściwości sądów oraz ustawy określającej ustrój, zakres działania, tryb pracy i sposób wyboru członków Krajowej Rady Sądownictwa.
- zmieniony przez art. 2 Protokołu nr 14 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, zmieniającego system kontroli Konwencji, sporządzonego w Strasburgu dnia 13 maja 2004 r (Dz.U.10.90.587) z dniem 1 czerwca 2010 r.
- zmieniony przez art. 2 Protokołu nr 15 z dnia 24 czerwca 2013 r. (Dz.U.2021.1879) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 1 sierpnia 2021 r.
- art. 52-59 według numeracji ustalonej przez art. 2 ust. 1,
- tytuł rozdziału III nadany przez art. 2 ust. 2,
- tytuły art. 52-59 nadane przez art. 2 ust. 2,
- art. 56 i 58 zmienione przez art. 2 ust. 3
Protokołu nr 11 sporządzonego w Strasburgu dnia 11 maja 1994 r. (Dz.U.98.147.962) z dniem 1 listopada 1998 r.