Art. 6. - Konwencja (nr 108) dotycząca krajowych dowodów tożsamości marynarzy. Genewa.1958.05.13.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.103.501

Akt obowiązujący

Wersja od: 15 marca 1994 r.

Artykuł  6

1. Każdy Członek zezwoli na wstęp na terytorium, na którym obowiązuje niniejsza konwencja, każdemu marynarzowi posiadającemu ważny dowód tożsamości marynarza, jeżeli starania o taki wstęp czynione są dla czasowego pobytu na lądzie podczas postoju statku.

2. Jeżeli dowód tożsamości marynarza zawiera wolne rubryki dla odpowiednich wpisów, każdy Członek, którego obowiązuje niniejsza konwencja, zezwoli również na wstęp na swoje terytorium każdemu marynarzowi posiadającemu ważny dowód tożsamości marynarza, jeżeli sam zainteresowany czyni starania o wstęp:

a) w celu zaokrętowania się na swój statek lub dla przeniesienia na inny statek;

b) w celu przejazdu tranzytowego dla zaokrętowania się na swój statek w innym kraju lub w celu repatriacji;

c) w każdym innym celu, uznanym przez władze danego Członka.

3. Przed wydaniem zezwolenia na wstęp na swoje terytorium w jednym z celów wymienionych w poprzednim ustępie każdy Członek będzie mógł zażądać przekonującego dowodu, w tym dowodu pisemnego, od zainteresowanego marynarza, armatora lub agenta albo od zainteresowanego konsula, o zamiarze marynarza i o faktycznej możliwości wykonania tego zamiaru. Członek może również ograniczyć czas pobytu marynarza do okresu uznanego za rozsądny, uwzględniając cel pobytu.

4. Niniejszy artykuł nie powinien być w żadnym przypadku interpretowany jako ograniczający prawo Członka do niedopuszczania do wstępu na swoje terytorium lub do przebywania na nim jakiejkolwiek określonej osoby.