Rozporządzenie 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012
Dz.U.UE.L.2013.176.1
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) nr 575/2013
z dnia 26 czerwca 2013 r.
w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 1
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego 2 ,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 3 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
(1) W oświadczeniu grupy G-20 z dnia 2 kwietnia 2009 r. w sprawie wzmocnienia systemu finansowego wezwano do podjęcia spójnych działań na poziomie międzynarodowym mających na celu zwiększenie przejrzystości, odpowiedzialności i wzmocnienie regulacji poprzez poprawę pod względem ilościowym i jakościowym kapitału w ramach systemu bankowego, gdy tylko ożywienie gospodarcze stanie się faktem. W oświadczeniu tym wezwano również do wprowadzenia środków uzupełniających nieopartych na ryzyku, aby ograniczyć narastanie dźwigni finansowej w systemie bankowym, a także do opracowania ram na rzecz solidniejszych zabezpieczeń przed utratą płynności. W odpowiedzi na mandat udzielony przez grupę G-20, we wrześniu 2009 r. grupa prezesów banków centralnych i szefów nadzoru (Group of Central Bank Governors and Heads of Supervision, GHOS) uzgodniła szereg środków mających na celu wzmocnienie regulacji sektora bankowego. Środki te zostały zatwierdzone przez przywódców grupy G-20 na szczycie w Pittsburghu w dniach 24-25 września 2009 r., a następnie sprecyzowane w grudniu 2009 r. W lipcu i we wrześniu 2010 r. GHOS wydała dwa kolejne oświadczenia w sprawie konstrukcji i kalibracji tych nowych środków, a w grudniu 2010 r. Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego opublikował ostateczną wersję środków, zwanych regulacjami Bazylea III.
(2) Grupa wysokiego szczebla ds. nadzoru finansowego w UE pod przewodnictwem Jacques'a de Larosière'a ("grupa de Larosière'a") wezwała Unię do opracowania bardziej zharmonizowanego zbioru regulacji finansowych. W kontekście przyszłej europejskiej struktury nadzoru Rada Europejska na posiedzeniu w dniach 18-19 czerwca 2009 r. również podkreśliła potrzebę ustanowienia europejskiego jednolitego zbioru przepisów mającego zastosowanie do wszystkich instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych w ramach rynku wewnętrznego.
(3) Zgodnie ze sprawozdaniem grupy de Larosière'a z dnia 25 lutego 2009 r. ("sprawozdanie de Larosière'a") "państwo członkowskie powinno mieć możliwość przyjęcia bardziej rygorystycznych krajowych środków regulacyjnych, które uzna za odpowiednie w swoim przypadku do celów ochrony stabilności finansowej, pod warunkiem że środki te są zgodne z zasadami rynku wewnętrznego i uzgodnionymi minimalnymi podstawowymi standardami".
(4) 4 Dyrektywę 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe 5 oraz dyrektywę 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych 6 kilkakrotnie w istotny sposób zmieniono. Wiele przepisów dyrektyw 2006/48/WE i 2006/49/WE ma zastosowanie zarówno do instytucji kredytowych, jak i firm inwestycyjnych. W celu zapewnienia przejrzystości tych przepisów oraz ich spójnego stosowania należy je scalić w ramach mających zastosowanie zarówno do instytucji kredytowych jak i firm inwestycyjnych nowych aktów ustawodawczych czyli niniejszego rozporządzenia oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. 7 . Aby zapewnić większą czytelność, przepisy załączników do dyrektyw 2006/48/WE i 2006/49/WE należy włączyć do części normatywnej dyrektywy 2013/36/UE oraz niniejszego rozporządzenia.
(5) Niniejsze rozporządzenie oraz dyrektywa 2013/36/UE powinny łącznie stanowić ramy prawne regulujące warunki dopuszczenia instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (zwanych dalej łącznie "instytucjami") do działalności, ramy nadzoru nad nimi oraz obowiązujące je normy ostrożnościowe. Niniejsze rozporządzenie należy zatem interpretować łącznie ze wspomnianą dyrektywą.
(6) Dyrektywa 2013/36/UE, której podstawą jest art. 53 ust. 1 Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), powinna między innymi zawierać przepisy dotyczące warunków dopuszczenia instytucji do działalności, zasady zarządzania nimi oraz ramy nadzoru nad tymi instytucjami i firmami, takie jak przepisy regulujące udzielanie zezwoleń na prowadzenie działalności, nabywanie znacznych pakietów akcji, korzystanie ze swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług, uprawnienia właściwych organów państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego w tym względzie, a także przepisy regulujące poziom kapitału założycielskiego i przegląd nadzorczy dotyczący instytucji.
(7) Niniejsze rozporządzenie powinno między innymi zawierać wymogi ostrożnościowe dla instytucji ściśle dotyczące funkcjonowania rynków usług bankowych i finansowych oraz służące zapewnieniu stabilności finansowej podmiotów gospodarczych na tych rynkach, a także wysokiego poziomu ochrony inwestorów i deponentów. Niniejsze rozporządzenie ma w decydującym stopniu przyczynić się do sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego i z tego też względu jego podstawą powinny być postanowienia art. 114 TFUE, zgodnie z interpretacją odpowiadającą spójnemu orzecznictwu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
(8) Dyrektywy 2006/48/WE i 2006/49/WE, mimo że zapewniły pewien stopień harmonizacji przepisów państw członkowskich w obszarze nadzoru ostrożnościowego, zawierają dużą liczbę wariantów i możliwości dla państw członkowskich pod względem przyjmowania bardziej rygorystycznych przepisów w porównaniu z przepisami określonymi w tych dyrektywach. W rezultacie między przepisami krajowymi występują rozbieżności, które mogą utrudniać transgraniczne świadczenie usług i szkodzić swobodzie przedsiębiorczości, a w związku z tym tworzyć przeszkody dla sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
(9) Z uwagi na pewność prawa oraz potrzebę zapewnienia równych warunków działania w Unii jednolity zestaw regulacji dla wszystkich uczestników rynku jest jednym z kluczowych elementów dla funkcjonowania rynku wewnętrznego. Aby unikać zakłóceń rynkowych i arbitrażu regulacyjnego, minimalne wymogi ostrożnościowe powinny zatem zapewniać maksymalną harmonizację. W rezultacie okresy przejściowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu mają kluczowe znaczenie dla jego sprawnego wdrożenia i unikania niepewności na rynkach.
(10) Mając na uwadze prace grupy ds. wdrażania standardów działającej w ramach Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego, polegające na monitorowaniu i analizowaniu wdrażania przez kraje członkowskie regulacji Bazylea III, Komisja powinna na bieżąco, a co najmniej po publikacji każdego kolejnego sprawozdania z postępów sporządzonego przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego, przedstawiać zaktualizowane sprawozdania na temat wdrożenia i przyjęcia na szczeblu krajowym regulacji Bazylea III w innych głównych jurysdykcjach; sprawozdania te powinny obejmować ocenę zgodności przepisów lub regulacji innych krajów z międzynarodowymi standardami minimalnymi w celu wykrycia różnic, które mogłyby wzbudzać wątpliwości co do równych warunków działania.
(11) Aby wyeliminować bariery handlowe i zakłócenia konkurencji wynikające z rozbieżności między przepisami krajowymi oraz zapobiec dalszemu powstawaniu możliwych barier handlowych i znaczących zakłóceń konkurencji, konieczne jest zatem przyjęcie rozporządzenia ustanawiającego jednolite przepisy mające zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich.
(12) Ujęcie wymogów ostrożnościowych w formie rozporządzenia zapewniłoby ich bezpośrednie stosowanie. To z kolei zapewniłoby jednolite warunki poprzez zapobieżenie przyjmowaniu rozbieżnych wymogów krajowych w wyniku transpozycji dyrektywy. Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem wszystkie instytucje, które niniejsze rozporządzenie definiuje jako takie, stosowałyby identyczne przepisy w całej Unii, co zwiększyłoby również zaufanie do stabilności instytucji, zwłaszcza w okresie występowania warunków skrajnych. Rozporządzenie uprościłoby również złożone przepisy prawne i obniżyło koszty przestrzegania przepisów, szczególnie dla instytucji działających w kontekście transgranicznym; przyczyniłoby się także do wyeliminowania zakłóceń konkurencji. W odniesieniu do specyfiki rynków nieruchomości charakteryzujących się zmiennością uwarunkowań ekonomicznych oraz różnicami w systemach prawnych poszczególnych państw członkowskich, regionów lub obszarów właściwym organom należy zezwolić na przypisywanie wyższych wag ryzyka lub na stosowanie bardziej rygorystycznych kryteriów - w oparciu o doświadczenia związane z przypadkami niewykonania zobowiązań i prognozowane zmiany sytuacji rynkowej - w stosunku do ekspozycji zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach w określonych obszarach.
(13) W kwestiach nieobjętych niniejszym rozporządzeniem, takich jak w kwestii dynamicznego ustalania rezerw, przepisów dotyczących krajowych systemów obligacji zabezpieczonych, niezwiązanych z ujmowaniem obligacji zabezpieczonych na mocy zasad ustanowionych niniejszym rozporządzeniem, nabywania i posiadania udziałów kapitałowych zarówno w sektorze finansowym, jak i niefinansowym do celów niezwiązanych z wymogami ostrożnościowymi określonymi w niniejszym rozporządzeniu, właściwe organy lub państwa członkowskie powinny mieć możliwość wprowadzania przepisów krajowych, pod warunkiem że przepisy te będą zgodne z niniejszym rozporządzeniem.
(14) Do najważniejszych zaleceń przedstawionych w sprawozdaniu de Larosière'a i następnie wdrożonych w Unii należało ustanowienie jednolitego zbioru przepisów oraz europejskich ram nadzoru makroostrożnościowego, przy czym oba te elementy mają razem służyć zapewnieniu stabilności finansowej. Jednolity zbiór przepisów zapewnia solidne i ujednolicone ramy regulacyjne ułatwiające funkcjonowanie rynku wewnętrznego oraz wyklucza arbitraż regulacyjny. W ramach rynku wewnętrznego usług finansowych ryzyka makroostrożnościowe mogą się jednak różnić na wiele sposobów, z uwzględnieniem specyfiki poszczególnych krajów, w związku z którą można na przykład zauważyć różnice w strukturze i rozmiarach sektora bankowego w porównaniu z szerzej pojętą gospodarką i cyklem kredytowym.
(15) Do niniejszego rozporządzenia oraz dyrektywy 2013/36/UE wprowadzono pewne narzędzia służące zapobieganiu powstawaniu ryzyk makroostrożnościowych i systemowych oraz ich ograniczaniu przy zapewnieniu elastyczności i jednoczesnym zapewnieniu, by stosowanie tych narzędzi podlegało odpowiedniej kontroli, tak aby nie szkodzić funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, a także przy zapewnieniu przejrzystego i spójnego korzystania z tych narzędzi.
(16) Oprócz narzędzia, jakim jest bufor ryzyka systemowego, zawarty w dyrektywie 2013/36/UE, jeżeli ryzyka makroostrożnościowe lub ryzyka systemowe dotyczą danego państwa członkowskiego, właściwe lub wyznaczone organy danego państwa członkowskiego powinny mieć możliwość zareagowania na te ryzyka, z wykorzystaniem pewnych szczególnych krajowych środków makroostrożnościowych, gdyby zostało to uznane za skuteczniejszy sposób eliminowania tych ryzyk. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. 8 i Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) (EUNB) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. 9 powinny mieć możliwość przedstawienia swoich opinii na temat tego, czy spełnione są warunki uzasadniające zastosowanie takich krajowych środków makroostrożnościowych; powinien również istnieć unijny mechanizm uniemożliwiający dalsze stosowanie takich środków krajowych w sytuacji, gdy istnieją bardzo mocne dowody na to, że odnośne warunki nie zostały spełnione. Chociaż niniejsze rozporządzenie ustanawia jednolite zasady mikroostrożnościowe dla instytucji, to państwa członkowskie zachowują przewodnią rolę w nadzorze makroostrożnościowym z uwagi na swoją fachową wiedzę i aktualne zadania odnośnie do stabilności finansowej. W tym konkretnym przypadku, jako że decyzja o przyjęciu wszelkich krajowych środków makroostrożnościowych obejmuje pewne oceny dotyczące ryzyk, które ostatecznie mogą mieć wpływ na sytuację makroekonomiczną, fiskalną i budżetową odnośnego państwa członkowskiego, konieczne jest powierzenie - zgodnie z art. 291 TFUE - Radzie, stanowiącej na wniosek Komisji, uprawnienia do odrzucenia proponowanych krajowych środków makroostrożnościowych.
(17) W przypadku gdy Komisja przedłoży Radzie wniosek w sprawie odrzucenia krajowych środków makroostrożnościowych, Rada powinna bezzwłocznie przeanalizować ten wniosek i podjąć decyzję o odrzuceniu lub utrzymaniu środków krajowych; głosowanie można by przeprowadzić zgodnie z regulaminem wewnętrznym Rady 10 na wniosek państwa członkowskiego lub Komisji. Zgodnie z art. 296 TFUE Rada powinna uzasadnić swoją decyzję w odniesieniu do warunków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu i dotyczących jej interwencji. Z uwagi na znaczenie ryzyka makroostrożnościowego i systemowego dla rynku finansowego danego państwa członkowskiego, a tym samym na konieczność szybkiej reakcji, termin podjęcia takiej decyzji przez Radę powinien wynosić jeden miesiąc. Jeżeli - po dogłębnym przeanalizowaniu wniosku Komisji w sprawie odrzucenia proponowanego środka krajowego - Rada dojdzie do wniosku, że określone w niniejszym rozporządzeniu warunki niezbędne do odrzucenia krajowych środków nie zostały spełnione, zawsze powinna przedstawić jasne i jednoznaczne uzasadnienie.
(18) Do czasu harmonizacji wymogów dotyczących płynności w 2015 r. i harmonizacji wskaźnika dźwigni w 2018 r. państwa członkowskie powinny mieć możliwość stosowania takich środków w sposób, jaki uznają za stosowny, w tym poprzez ograniczanie ryzyka makroostrożnościowego lub systemowego w danym państwie członkowskim.
(19) Powinna istnieć możliwość stosowania buforów ryzyka systemowego lub indywidualnych środków przyjmowanych przez państwa członkowskie w celu zaradzenia ryzykom systemowym dotyczącym tych państw członkowskich do sektora bankowego ogólnie lub do jednego lub większej liczby podzbiorów tego sektora, oznaczających podzbiory instytucji, które charakteryzują się podobnymi profilami ryzyka w swojej działalności gospodarczej, lub do ekspozycji wobec jednego lub kilku krajowych sektorów gospodarczych lub geograficznych w całym sektorze bankowym.
(20) Jeżeli wyznaczone organy w co najmniej dwóch państwach członkowskich stwierdzą te same zmiany w natężeniu ryzyka systemowego lub makroostrożnościowego stwarzające zagrożenie dla stabilności finansowej na szczeblu krajowym w każdym z państw członkowskich i wyznaczone organy uważają, że zagrożeniu temu lepiej można by zaradzić przy pomocy środków krajowych, odnośne państwa członkowskie mogą przekazać wspólne powiadomienie Radzie, Komisji, ERRS i EUNB. Powiadamiając Radę, Komisję, ERRS i EUNB, państwa członkowskie przekazują odpowiednie dowody, w tym uzasadnienie wspólnego powiadomienia.
(21) Komisja powinny ponadto przysługiwać uprawnienia do przyjęcia aktu delegowanego przewidującego tymczasowy wzrost poziomu wymogów w zakresie funduszy własnych, wymogów dotyczących dużych ekspozycji i wymogów w zakresie podawania informacji do wiadomości publicznej. Takie przepisy powinny mieć zastosowanie przez okres jednego roku, chyba że Parlament Europejski lub Rada w ciągu 2 miesięcy wyrażą sprzeciw wobec aktu delegowanego. Komisja podaje powody, dla których korzysta z tej procedury. Komisja powinna być uprawniona jedynie do nakładania bardziej rygorystycznego wymogu ostrożnościowego dotyczącego ekspozycji, które wynikają ze zmian sytuacji na rynku w Unii lub poza Unią, gdy zmiany te wpływają na wszystkie państwa członkowskie.
(22) Przegląd uregulowań makroostrożnościowych jest przeprowadzany także, aby Komisja mogła ocenić, między innymi, czy narzędzia makroostrożnościowe niniejszego rozporządzenia lub dyrektywy 2013/36/UE są skuteczne, efektywne i przejrzyste, czy należy zaproponować nowe instrumenty, czy zakres i stopień ewentualnego pokrywania się narzędzi makroostrożnościowych ukierunkowanych na podobne ryzyka w niniejszym rozporządzeniu lub w dyrektywie 2013/36/UE są adekwatne oraz jak standardy dotyczące instytucji o znaczeniu systemowym uzgodnione na szczeblu międzynarodowym współgrają z niniejszym rozporządzeniem lub dyrektywą 2013/36/UE.
(23) W przypadku przyjmowania przez państwa członkowskie wytycznych o ogólnym zakresie, w szczególności w obszarach, w których trwa proces przyjmowania projektu standardów technicznych przez Komisję, wytyczne te nie mogą być sprzeczne z prawem Unii ani zakłócać jego stosowania.
(24) Niniejsze rozporządzenie nie uniemożliwia państwom członkowskim nakładania, w stosownych przypadkach, równoważnych wymogów na przedsiębiorstwa, które nie są objęte zakresem jego stosowania.
(25) Ogólne wymogi ostrożnościowe określone w niniejszym rozporządzeniu są uzupełniane o indywidualne środki, o których zastosowaniu decydują właściwe organy w oparciu o wyniki swojego bieżącego przeglądu nadzorczego dotyczącego poszczególnych instytucji. Zakres takich środków nadzorczych należy między innymi określić w dyrektywie 2013/36/UE, ponieważ właściwe organy powinny móc kierować się własnym osądem przy wyborze środków, które należy zastosować w danym przypadku.
(26) Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć wpływu na możliwość nakładania przez właściwe organy wymogów szczegółowych w ramach przeglądu nadzorczego i procedury oceny określonych w dyrektywie 2013/36/UE, które powinny być dostosowane do szczególnego profilu ryzyka instytucji.
(27) Rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 ma na celu poprawę jakości i zwiększenie spójności nadzoru krajowego oraz wzmocnienie nadzoru nad grupami transgranicznymi.
(28) Zważywszy na zwiększenie ilości zadań powierzonych EUNB w niniejszym rozporządzeniu i dyrektywie 2013/36/UE, Parlament Europejski, Rada i Komisja powinny zapewnić, by zostały udostępnione odpowiednie zasoby ludzkie i finansowe.
(29) W rozporządzeniu (UE) nr 1093/2010 określono wymóg podejmowania przez EUNB działań w ramach dyrektywy 2006/48/WE i dyrektywy 2006/49/WE. EUNB został również zobowiązany do podejmowania działań w obszarze działalności instytucji w odniesieniu do kwestii nieobjętych bezpośrednio zakresem powyższych dyrektyw, pod warunkiem że działania te są konieczne do zapewnienia skutecznego i spójnego stosowania tych dyrektyw. Niniejsze rozporządzenie powinno uwzględniać rolę i funkcję EUNB oraz ułatwiać wykonywanie jego uprawnień określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1093/2010.
(30) 11 Po okresie obserwacji i pełnym wprowadzeniu wymogu pokrycia wypływów netto zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, Komisja powinna ocenić, czy przyznanie EUNB prawa do interweniowania z własnej inicjatywy z wykorzystaniem wiążącej mediacji w odniesieniu do wypracowania wspólnych decyzji właściwych organów na podstawie art. 20 i 21 niniejszego rozporządzenia ułatwiłoby w praktyce tworzenie i funkcjonowanie wydzielonych podgrup płynnościowych, a także ustalenie, czy zostały spełnione kryteria dotyczące szczególnego podejścia wewnątrz grupy w odniesieniu do instytucji transgranicznych. W związku z tym, w takim momencie i w ramach jednego z regularnych sprawozdań na temat funkcjonowania EUNB na mocy art. 81 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, Komisja powinna szczegółowo przeanalizować potrzebę przyznania EUNB takich uprawnień i zamieścić wyniki takiej analizy w swoim sprawozdaniu, któremu mogą towarzyszyć w stosownych przypadkach wnioski ustawodawcze.
(31) W sprawozdaniu de Larosière'a stwierdzono, że nadzór mikroostrożnościowy nie może skutecznie chronić stabilności finansowej bez właściwego uwzględnienia rozwoju sytuacji w skali makro oraz że aby nadzór makroostrożnościowy miał rzeczywiste znaczenie, musi w pewnym stopniu wpływać na nadzór w skali mikro. Ścisła współpraca między EUNB a ERRS ma podstawowe znaczenie dla pełnej skuteczności funkcjonowania ERRS oraz dla podejmowania działań następczych w związku z jej ostrzeżeniami i zaleceniami. W szczególności EUNB powinien mieć możliwość przekazywania ERRS wszystkich istotnych informacji zgromadzonych przez właściwe organy zgodnie z obowiązkami sprawozdawczymi określonymi w niniejszym rozporządzeniu.
(32) Zważywszy na destrukcyjne skutki ostatniego kryzysu finansowego, za ogólne cele niniejszego rozporządzenia uznaje się zachęcanie do prowadzenia działalności bankowej przydatnej pod względem gospodarczym i służącej ogólnemu interesowi oraz zniechęcanie do destabilizujących spekulacji finansowych, które nie przynoszą prawdziwej wartości dodanej. Wymaga to całościowego zreformowania sposobów przeznaczania oszczędności na inwestycje produkcyjne. W celu zachowania stabilnego i zróżnicowanego środowiska bankowego w Unii właściwe organy powinny zostać uprawnione do nakładania wyższych wymogów kapitałowych na instytucje o znaczeniu systemowym, które mogą - w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - stwarzać zagrożenie dla gospodarki światowej.
(33) Równoważne wymogi finansowe dla instytucji przechowujących środki pieniężne lub papiery wartościowe swoich klientów są konieczne do zapewnienia podobnych środków ochronnych osobom oszczędzającym, a także sprawiedliwych warunków konkurencji między porównywalnymi grupami instytucji.
(34) Ponieważ instytucje działające na rynku wewnętrznym bezpośrednio ze sobą konkurują, wymogi w zakresie monitorowania powinny być równoważne w całej Unii, z uwzględnieniem różnych profili ryzyka danych instytucji.
(35) W każdym przypadku, gdy w trakcie sprawowania nadzoru zaistnieje konieczność określenia kwoty skonsolidowanych funduszy własnych grupy instytucji, takiego obliczenia należy dokonać zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.
(36) Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem wymogi w zakresie funduszy własnych mają zastosowanie na zasadzie indywidualnej i skonsolidowanej, chyba że właściwe organy nie stosują indywidualnego nadzoru, w przypadkach gdy uznają to za stosowne. Nadzór indywidualny, nadzór skonsolidowany i transgraniczny nadzór skonsolidowany stanowią użyteczne narzędzia sprawowania nadzoru nad instytucjami.
(37) Aby zapewnić odpowiedni poziom wypłacalności instytucji wewnątrz grupy, konieczne jest stosowanie wymogów kapitałowych w oparciu o skonsolidowaną sytuację tych instytucji w ramach grupy. Aby zapewnić odpowiedni rozkład funduszy własnych w ramach grupy oraz ich dostępność w razie potrzeby w celu zapewnienia ochrony oszczędności, wymogi kapitałowe powinny mieć zastosowanie do poszczególnych instytucji w ramach grupy, chyba że cel ten można skutecznie zrealizować w inny sposób.
(38) Udziały mniejszości należące do pośredniczących finansowych spółek holdingowych, które podlegają wymogom określonym w niniejszym rozporządzeniu na zasadzie subskonsolidowanej, również można zakwalifikować w odpowiednich granicach do kapitału podstawowego Tier I grupy na zasadzie skonsolidowanej, jako że kapitał podstawowy Tier I pośredniczącej finansowej spółki holdingowej przypadający na udziały mniejszości oraz część tego samego kapitału przypadająca jednostce dominującej w równym stopniu wspierają straty ich jednostek zależnych w momencie ich wystąpienia.
(39) Przy określaniu szczegółowych technik rachunkowości, które należy stosować do obliczania funduszy własnych, ich adekwatności w stosunku do ryzyka, na jakie narażona jest dana instytucja, a także przy ocenie koncentracji ekspozycji należy uwzględniać przepisy dyrektywy Rady 86/635/EWG z dnia 8 grudnia 1986 r. w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych 12 , która uwzględnia pewne dostosowania przepisów siódmej dyrektywy Rady 83/349/EWG z dnia 13 czerwca 1983 r. w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych 13 , bądź przepisy rozporządzenia (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości 14 , zależnie od tego, które z nich regulują rachunkowość instytucji w prawie krajowym.
(40) Aby zapewnić odpowiednią wypłacalność, istotne jest określenie wymogów kapitałowych przewidujących ważenie aktywów i pozycji pozabilansowych odpowiednio do stopnia ryzyka.
(41) W dniu 26 czerwca 2004 r. Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego przyjął umowę ramową w sprawie międzynarodowej konwergencji pomiaru kapitału i wymogów kapitałowych ("regulacje kapitałowe Bazylea II"). Przepisy dyrektywy 2006/48/WE i 2006/49/WE uwzględnione w niniejszym rozporządzeniu są równoważne z postanowieniami regulacji kapitałowych Bazylea II. W rezultacie poprzez włączenie elementów uzupełniających pakietu Bazylea III niniejsze rozporządzenie jest równoważne z postanowieniami regulacji kapitałowych Bazylea II i Bazylea III.
(42) Istotne jest uwzględnienie różnorodności instytucji w Unii poprzez ustanowienie alternatywnych metod obliczania wymogów kapitałowych dla ryzyka kredytowego, obejmujących różne poziomy wrażliwości na ryzyko oraz wymagających różnych poziomów zaawansowania. Stosowanie ratingów zewnętrznych oraz własnych szacunków instytucji dotyczących poszczególnych parametrów ryzyka kredytowego stanowi czynnik przyczyniający się do znacznego zwiększenia wrażliwości na ryzyko oraz adekwatności przepisów dotyczących ryzyka kredytowego pod względem ostrożnościowym. Instytucje należy zachęcać do stosowania metod bardziej wrażliwych na ryzyko. Sporządzając szacunki na potrzeby stosowania metod zarządzania ryzykiem kredytowym określonych w niniejszym rozporządzeniu, instytucje powinny usprawnić swój pomiar ryzyka kredytowego i procesy zarządzania, tak aby dysponować metodami określania regulacyjnych wymogów w zakresie funduszy własnych, które odzwierciedlają charakter, skalę i stopień złożoności procesów w poszczególnych instytucjach. W tym względzie, w ramach przetwarzania danych w związku z powstaniem ekspozycji wobec klientów i zarządzania tymi ekspozycjami należy uwzględnić opracowanie i walidację systemów zarządzania ryzykiem kredytowym i jego pomiaru. Służy to nie tylko zaspokojeniu uzasadnionych interesów instytucji, ale również osiągnięciu celu niniejszego rozporządzenia, jakim jest stosowanie lepszych metod pomiaru ryzyka i zarządzania nim, a także wykorzystanie tych metod do celów regulacji w zakresie funduszy własnych. Niezależnie od powyższego metody bardziej wrażliwe na ryzyko wymagają znacznej wiedzy fachowej i zasobów, a także danych o wysokiej jakości i w wystarczającej ilości. Instytucje powinny w związku z tym spełniać wysokie standardy, zanim będą stosować te metody do celów regulacji w zakresie funduszy własnych. Zważywszy na trwające prace nad zapewnieniem odpowiednich mechanizmów ochronnych dla modeli wewnętrznych, Komisja powinna przygotować sprawozdanie na temat możliwości rozszerzenia dolnej granicy określonej w regulacjach Bazylea I, a w stosownym przypadku dołączyć do niego wniosek ustawodawczy.
(43) Wymogi kapitałowe powinny być proporcjonalne do rodzajów ryzyka, których dotyczą. W szczególności wymogi te powinny odzwierciedlać zmniejszenie poziomu ryzyka wynikające z występowania dużej liczby stosunkowo małych ekspozycji.
(44) Małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) są jednym z filarów unijnej gospodarki, zważywszy na ich podstawową rolę w tworzeniu wzrostu gospodarczego i miejsc pracy. Ożywienie i przyszły wzrost unijnej gospodarki w dużej mierze zależą od dostępności kapitału i finansowania dla MŚP z siedzibą w Unii na potrzeby prowadzenia niezbędnych inwestycji w celu przyjęcia nowych technologii i sprzętu, tak by zwiększyć konkurencyjność tych przedsiębiorstw. Ograniczona liczba alternatywnych źródeł finansowania sprawiła, że MŚP z siedzibą w Unii są jeszcze bardziej podatne na skutki kryzysu bankowego. W związku z tym ważne jest, by uzupełnić istniejące niedobory finansowania dla MŚP i zapewnić odpowiedni przepływ kredytów bankowych do MŚP w obecnej sytuacji. Narzuty kapitałowe z tytułu ekspozycji wobec MŚP należy obniżyć poprzez zastosowanie współczynnika wsparcia równego 0,7619, aby umożliwić instytucjom kredytowym zwiększenie kredytowania dla MŚP. Aby osiągnąć ten cel, instytucje kredytowe powinny efektywnie wykorzystać ulgę kapitałową wynikającą z zastosowania współczynnika wsparcia wyłącznie w celu zapewnienia odpowiedniego przepływu kredytów do MŚP z siedzibą w Unii. Właściwe organy powinny okresowo monitorować całkowitą kwotę ekspozycji instytucji kredytowych wobec MŚP oraz całkowitą kwotę obniżenia kapitału.
(45) Zgodnie z decyzją Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego, zatwierdzoną w dniu 10 stycznia 2011 r. przez GHOS, w momencie utraty przez instytucję rentowności powinna istnieć możliwość dokonania pełnego i trwałego odpisu obniżającego wartość wszystkich instrumentów dodatkowych w Tier I i instrumentów w Tier II, jakimi dysponuje instytucja, lub też przekształcenia ich w całości w kapitał podstawowy Tier I. Niezbędne przepisy mające zapewnić, by instrumenty funduszy własnych podlegały dodatkowemu mechanizmowi absorpcji strat, należy włączyć do prawa unijnego jako część wymogów dotyczących naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji. Jeżeli do dnia 31 grudnia 2015 r. nie zostaną przyjęte unijne przepisy regulujące wymóg, zgodnie z którym - w przypadku gdy danej instytucji nie uznaje się już za rentowną - powinna istnieć możliwość dokonania pełnego i trwałego odpisu obniżającego wartość instrumentów kapitałowych do zera lub przekształcenia tych instrumentów w kapitał podstawowy Tier I, Komisja powinna przeanalizować, czy taki przepis powinien się znaleźć w niniejszym rozporządzeniu, i przedstawić stosowne sprawozdanie w tym zakresie; w świetle takiej analizy Komisja powinna także przedstawić stosowne wnioski ustawodawcze.
(46) Przepisy niniejszego rozporządzenia są zgodne z zasadą proporcjonalności, ponieważ uwzględniono w nich w szczególności zróżnicowanie wielkości i skali oraz zakresu działalności instytucji. Przestrzeganie zasady proporcjonalności oznacza również, że w przypadku ekspozycji detalicznych uznaje się możliwie najprostsze procedury ratingowe, również w ramach metody wewnętrznych ratingów ("metoda IRB"). Państwa członkowskie powinny zapewnić, by wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu miały zastosowanie proporcjonalnie do charakteru, skali i stopnia złożoności ryzyk, które wynikają z modelu biznesowego danej instytucji oraz działalności przez nią prowadzonej. Komisja powinna zapewnić, by akty delegowane i wykonawcze oraz regulacyjne standardy techniczne i wykonawcze standardy techniczne były zgodne z zasadą proporcjonalności, tak by zagwarantować proporcjonalne stosowanie niniejszego rozporządzenia. EUNB powinien zatem zapewnić, aby wszystkie regulacyjne i wykonawcze standardy techniczne były sformułowane w taki sposób, aby były zgodne z zasadą proporcjonalności i jej przestrzegały.
(47) Właściwe organy powinny zwrócić odpowiednią uwagę na przypadki, w których podejrzewają, że informacje uznano za zastrzeżone lub poufne w celu uniknięcia ich ujawnienia. Chociaż dana instytucja może zdecydować się na nieujawnienie informacji, gdyż uznano je za zastrzeżone lub poufne, to jednak fakt uznania takich informacji za zastrzeżone lub poufne nie zwalnia z odpowiedzialności wynikającej z nieujawnienia informacji, co do których stwierdzono, że takie ujawnienie ma istotny skutek.
(48) "Ewolucyjny" charakter niniejszego rozporządzenia zapewnia instytucjom możliwość wyboru spośród trzech rodzajów podejścia do ryzyka kredytowego o różnym stopniu złożoności. Aby umożliwić w szczególności małym instytucjom wybór metody IRB w większym stopniu wrażliwej na ryzyko, odpowiednie przepisy należy interpretować jako stanowiące, że klasy ekspozycji obejmują wszystkie ekspozycje, które w treści niniejszego rozporządzenia uznano - bezpośrednio lub pośrednio - za im równoważne. Zasadniczo właściwe organy nie powinny traktować w odmienny sposób żadnej z tych trzech metod w ramach procesu nadzoru, tzn. instytucje nie powinny podlegać bardziej rygorystycznemu nadzorowi tylko dlatego, że w swojej działalności kierują się przepisami dotyczącymi metody standardowej.
(49) Należy w większym stopniu uwzględnić techniki ograniczania ryzyka kredytowego w ramach przepisów, które mają zagwarantować, że wypłacalności nie zaburzy nieuzasadnione uznawanie. Odpowiednie bieżące zabezpieczenia bankowe zwyczajowo stosowane w państwach członkowskich w celu ograniczenia ryzyka kredytowego powinny być, w miarę możliwości, uznawane w ramach metody standardowej, ale również w ramach pozostałych metod.
(50) W celu zapewnienia, by wymogi kapitałowe dla instytucji należycie odzwierciedlały ryzyko wynikające z działalności i inwestycji sekurytyzacyjnych instytucji, jak również ograniczenie ryzyka w wyniku tej działalności i tych inwestycji, należy przyjąć przepisy przewidujące traktowanie takich działań i inwestycji w sposób wrażliwy na ryzyko i adekwatny pod względem ostrożnościowym. W tym celu niezbędna jest precyzyjna i kompleksowa definicja sekurytyzacji uwzględniająca wszelkie transakcje lub program, w wyniku których ryzyko kredytowe związane z ekspozycją lub pulą ekspozycji ulega podziałowi na transze. Ekspozycji, która stwarza bezpośrednie zobowiązanie z tytułu zapłaty w odniesieniu do transakcji lub programu wykorzystywanych w celu finansowania aktywów rzeczowych lub operowania nimi, nie należy uznawać za ekspozycję z tytułu sekurytyzacji, nawet jeśli w ramach danej transakcji lub programu istnieją zobowiązania z tytułu zapłaty o różnym stopniu uprzywilejowania.
(51) Oprócz nadzoru służącego zapewnieniu stabilności finansowej istnieje również potrzeba mechanizmów opracowanych w celu wzmocnienia i wykształcenia skutecznego nadzoru i zapobiegania potencjalnym bańkom, tak aby zapewnić optymalny przydział kapitału w świetle makroekonomicznych wyzwań i celów, w szczególności w odniesieniu do długoterminowych inwestycji w gospodarkę realną.
(52) Ryzyko operacyjne jest znaczącym rodzajem ryzyka, na jakie są narażone instytucje, i wymaga pokrycia przy użyciu funduszy własnych. Istotne jest uwzględnienie różnorodności instytucji w Unii poprzez ustanowienie alternatywnych metod obliczania wymogów dla ryzyka operacyjnego, obejmujących różne poziomy wrażliwości na ryzyko oraz wymagających różnych stopni złożoności. Instytucjom należy zapewnić odpowiednie zachęty do stosowania metod w większym stopniu wrażliwych na ryzyko. Z uwagi na ciągły rozwój stanu wiedzy w obszarze pomiaru ryzyka operacyjnego i zarządzania nim, przepisy powinny być stale poddawane przeglądowi i w stosownych przypadkach aktualizowane, w tym w odniesieniu do obciążeń związanych z różnymi liniami biznesowymi i uznawania technik ograniczania ryzyka. W tym względzie należy zwrócić szczególną uwagę na uwzględnianie ubezpieczeń w ramach prostych metod obliczania wymogów kapitałowych dla ryzyka operacyjnego.
(53) Działania w zakresie monitorowania i kontroli ekspozycji instytucji powinny stanowić integralny aspekt sprawowanego nad nimi nadzoru. W związku z tym nadmierna koncentracja ekspozycji wobec pojedynczego klienta lub grupy powiązanych klientów może powodować niedopuszczalny poziom ryzyka strat. Powyższą sytuację można uznać za zagrażającą wypłacalności instytucji.
(54) Istotne jest również, aby przy określaniu, czy istnieją grupy powiązanych klientów, a zatem ekspozycje stanowiące jedno ryzyko, brać pod uwagę również ryzyko, którego źródłem jest fakt istnienia wspólnego źródła znaczącego finansowania zapewnionego przez samą instytucję, jej grupy finansowe lub powiązane strony.
(55) Mimo iż wskazane jest, aby obliczanie wartości ekspozycji opierało się na wartości ustalonej na potrzeby wymogów w zakresie funduszy własnych, właściwe jest przyjęcie zasad monitorowania dużych ekspozycji bez przypisywania wag ryzyka lub stopniowania ryzyka. Ponadto techniki ograniczania ryzyka kredytowego stosowane w systemie wypłacalności zostały opracowane przy założeniu znacznie zróżnicowanego ryzyka kredytowego. Przy dużych ekspozycjach, w przypadku których występuje ryzyko koncentracji wobec pojedynczego podmiotu, ryzyko kredytowe nie jest wystarczająco zróżnicowane. Wpływ takich technik powinien zatem podlegać ostrożnościowym środkom bezpieczeństwa. W tym kontekście należy zapewnić możliwość skutecznego przywrócenia ochrony kredytowej w przypadku dużych ekspozycji.
(56) Ponieważ strata wynikająca z ekspozycji wobec może być równie dotkliwa jak strata z tytułu jakiejkolwiek innej ekspozycji, ekspozycje te należy traktować i zgłaszać w identyczny sposób jak każde inne ekspozycje. Wprowadzono alternatywny limit ilościowy, aby złagodzić nieproporcjonalny wpływ takiego podejścia na mniejsze instytucje. Ponadto ekspozycje wyjątkowo krótkoterminowe związane z transferem środków pieniężnych, w tym z wykonywaniem usług płatniczych, rozliczeniowych, usług rozrachunku i usług powierniczych wobec klientów, podlegają wyłączeniu w celu ułatwienia sprawnego funkcjonowania rynków finansowych i powiązanej infrastruktury. Usługi te obejmują na przykład dokonywanie rozliczenia i rozrachunku gotówkowego oraz podobnych operacji ułatwiających rozrachunek. Związane z tym ekspozycje obejmują ekspozycje, których instytucja kredytowa może nie być w stanie przewidzieć, a w związku z tym nie może ich w pełni kontrolować, między innymi salda na rachunkach międzybankowych wynikające z płatności klienta, w tym naliczane bądź pobierane opłaty i odsetki oraz inne płatności za usługi dla klientów, a także przekazane lub otrzymane zabezpieczenie.
(57) Ważne jest, aby dopasowane zostały interesy przedsiębiorstw "przerabiających" pożyczki na zbywalne papiery wartościowe i inne instrumenty finansowe (jednostki inicjujące lub sponsorujące) oraz przedsiębiorstw inwestujących w te papiery wartościowe lub instrumenty (inwestorzy). W tym celu jednostka inicjująca lub sponsorująca powinna zachować znaczące udziały w aktywach bazowych. Ważne jest zatem, aby jednostki inicjujące lub sponsorujące zatrzymywały ekspozycję na ryzyko związane z tymi pożyczkami. Mówiąc bardziej ogólnie, transakcje sekurytyzacyjne nie powinny być strukturyzowane w sposób pozwalający na uniknięcie stosowania wymogu zatrzymania ekspozycji, w szczególności poprzez dowolne systemy opłat lub premii lub oba systemy jednocześnie. Powyższy wymóg zatrzymania ekspozycji powinien obowiązywać we wszystkich sytuacjach, do których ma zastosowanie ekonomiczny charakter sekurytyzacji, bez względu na to, jakie struktury lub instrumenty prawne wykorzystuje się, aby uzyskać wspomniany ekonomiczny charakter tej transakcji. W szczególności w przypadku transferu ryzyka kredytowego w drodze sekurytyzacji inwestorzy powinni podejmować decyzje tylko na podstawie przeprowadzonej dokładnej analizy due diligence, do której będą potrzebować odpowiednich informacji na temat sekurytyzacji.
(58) Niniejsze rozporządzenie przewiduje również, że nie istnieje obowiązek wielokrotnego stosowania wymogu zatrzymania ekspozycji. W przypadku danej transakcji sekurytyzacyjnej wystarczające jest, jeżeli tylko jednostka inicjująca, jednostka sponsorująca albo pierwotny kredytodawca podlega temu wymogowi. Podobnie, jeżeli transakcje sekurytyzacyjne obejmują inne sekurytyzacje jako instrument bazowy, wymóg zatrzymania ekspozycji powinien mieć zastosowanie jedynie do sekurytyzacji stanowiącej przedmiot inwestycji. Zakupione należności nie powinny być objęte wymogiem zatrzymania, jeżeli ich źródłem jest działalność gospodarcza, w ramach której są przekazywane lub sprzedawane z rabatem w celu finansowania tej działalności. Właściwe organy powinny przypisywać wagę ryzyka związanego z nieprzestrzeganiem obowiązków związanych z analizą due diligence i zarządzaniem ryzykiem w stosunku do sekurytyzacji w przypadku poważnego naruszenia zasad i procedur istotnych dla analizy ryzyka bazowego. Komisja powinna też zbadać, czy unikanie wielokrotnego stosowania wymogu zatrzymania ekspozycji może sprzyjać praktykom obchodzącym wymóg zatrzymania ekspozycji oraz czy zasady sekurytyzacji są skutecznie egzekwowane przez właściwe organy.
(59) Aby dokonać właściwej oceny ryzyka wynikającego z ekspozycji sekurytyzacyjnych w odniesieniu do portfela handlowego i bankowego, należy stosować analizę due diligence. Obowiązki dotyczące stosowania analizy due diligence powinny być ponadto proporcjonalne. Procedury analizy due diligence powinny przyczyniać się do budowy większego zaufania między jednostkami inicjującymi, jednostkami sponsorującymi i inwestorami. Pożądane jest zatem prawidłowe ujawnianie istotnych informacji o procedurach analizy due diligence.
(60) Gdy instytucja doprowadza do powstania ekspozycji wobec własnej jednostki dominującej bądź też wobec innych jednostek zależnych swojej jednostki dominującej, należy zachować szczególną ostrożność. Zarządzanie takimi ekspozycjami instytucji powinno być prowadzone w sposób w pełni autonomiczny, zgodnie z zasadami należytego zarządzania, nie kierując się żadnymi innymi względami. Jest to szczególnie ważne w przypadku dużych ekspozycji i w przypadkach niezwiązanych po prostu z administracją wewnątrz grupy ani ze zwykłymi transakcjami wewnątrz grupy. Właściwe organy powinny zwracać szczególną uwagę na takie ekspozycje wewnątrz grupy. Stosowanie powyższych standardów nie jest jednak konieczne, jeżeli jednostka dominująca jest finansową spółką holdingową lub instytucją kredytową bądź jeżeli pozostałe jednostki zależne są instytucjami kredytowymi lub finansowymi lub przedsiębiorstwami świadczącymi usługi pomocnicze, pod warunkiem że wszystkie te jednostki są objęte skonsolidowanym nadzorem nad instytucją kredytową.
(61) Z uwagi na wrażliwość na ryzyko, jaka charakteryzuje przepisy dotyczące wymogów kapitałowych, zaleca się sprawdzanie, czy przepisy te mają znaczny wpływ na cykl gospodarczy. Komisja, uwzględniając wkład Europejskiego Banku Centralnego (EBC), powinna przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania w tym zakresie.
(62) Należy dokonać przeglądu wymogów kapitałowych dla podmiotów prowadzących handel towarami, w tym podmiotów obecnie zwolnionych z wymogów określonych w dyrektywie 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych 15 .
(63) Liberalizacja rynków gazu i energii elektrycznej jest ważnym celem dla Unii zarówno pod względem gospodarczym, jak i politycznym. Z tego względu wymogi kapitałowe i inne normy ostrożnościowe, które mają mieć zastosowanie do firm działających na tych rynkach, powinny być proporcjonalne i nie powinny stanowić nieuzasadnionej przeszkody dla osiągnięcia celu liberalizacji. Cel ten należy mieć na uwadze zwłaszcza przy przeprowadzaniu przeglądów niniejszego rozporządzenia.
(64) Instytucje inwestujące w resekurytyzacje powinny stosować analizę due diligence również w odniesieniu do sekurytyzacji bazowych i ekspozycji niesekurytyzacyjnych, które stanowią pierwotną bazę tych pierwszych. Instytucje powinny ocenić, czy ekspozycje w kontekście programów emisji papierów dłużnych przedsiębiorstw zabezpieczonych aktywami stanowią ekspozycje resekurytyzacyjne, w tym ekspozycje w kontekście programów obejmujących zakup transz uprzywilejowanych pochodzących z odrębnych pul całych kredytów, w przypadku gdy żaden z tych kredytów nie stanowi ekspozycji sekurytyzacyjnej lub resekurytyzacyjnej i gdy ochronę pierwszej straty dla każdej inwestycji zapewnia sprzedawca kredytów. W tej drugiej sytuacji nie należy zasadniczo uznawać dostosowanego do danej puli instrumentu wsparcia płynności za ekspozycję resekurytyzacyjną, ponieważ stanowi on transzę pojedynczego pakietu aktywów (tj. mającą zastosowanie pulę całych kredytów), która nie zawiera żadnych ekspozycji sekurytyzacyjnych. Z kolei wsparcie jakości kredytowej całego programu obejmujące tylko niektóre straty powyżej zapewnianej przez sprzedawcę ochrony w różnych pulach stanowiłoby zasadniczo transzowanie ryzyka pakietu wielu aktywów zawierającego co najmniej jedną ekspozycję sekurytyzacyjną, a zatem byłoby ekspozycją resekurytyzacyjną. Jeżeli jednak taki program jest w całości finansowany za pomocą papierów dłużnych jednej klasy i jeżeli wsparcie jakości kredytowej całego programu nie ma formy resekurytyzacji lub też papiery dłużne są w pełni wspierane przez sponsorującą instytucję, a inwestor posiadający papiery dłużne pozostaje faktycznie narażony na ryzyko niewykonania zobowiązania przez jednostkę sponsorującą, a nie posiada natomiast ekspozycji wobec pul bazowych lub aktywów bazowych, wtedy takich papierów dłużnych nie należy zasadniczo uznawać za ekspozycję resekurytyzacyjną.
(65) Przepisy dotyczące ostrożnej wyceny portfela handlowego powinny mieć zastosowanie do wszystkich instrumentów wycenianych według wartości godziwej, zarówno tych należących do portfela handlowego, jak i portfela bankowego, instytucji. Należy uściślić, że w przypadkach, w których stosowanie ostrożnej wyceny prowadziłoby do uzyskania niższej wartości bilansowej niż wartość rzeczywiście ujęta w księgach, fundusze własne należy pomniejszyć o wartość bezwzględną różnicy tych dwóch wartości.
(66) Instytucje powinny mieć możliwość wyboru, czy chcą stosować wymóg kapitałowy do pozycji sekurytyzacyjnych, którym zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przypisuje się wagę ryzyka 1 250 %, niezależnie od tego, czy pozycje te należą do portfela handlowego czy bankowego, czy też odliczać te pozycje sekurytyzacyjne od pozycji kapitału podstawowego Tier I.
(67) Instytucje inicjujące lub sponsorujące nie powinny mieć możliwości obchodzenia zakazu udzielania ukrytego wsparcia poprzez wykorzystywanie swoich portfeli handlowych do zapewniania takiego wsparcia.
(68) Bez uszczerbku dla ujawniania informacji wyraźnie wymaganych na mocy niniejszego rozporządzenia celem wymogów dotyczących ujawniania informacji powinno być udostępnianie uczestnikom rynku rzetelnych i wyczerpujących informacji na temat profilu ryzyka poszczególnych instytucji. Instytucje powinny mieć zatem obowiązek ujawniania dodatkowych informacji, które nie są wyraźnie wymienione w niniejszym rozporządzeniu, o ile jest to konieczne do osiągnięcia tego celu. Jednocześnie właściwe organy powinny zwrócić odpowiednią uwagę na przypadki, w których podejrzewają, że dana instytucja uznała informacje za zastrzeżone lub poufne w celu uniknięcia ich ujawnienia.
(69) W przypadku gdy zewnętrzna ocena kredytowa pozycji sekurytyzacyjnej uwzględnia efekt ochrony kredytowej zapewnianej przez samą instytucję inwestującą, instytucja ta nie powinna mieć możliwości skorzystania z niższej wagi ryzyka, do której uprawnia istnienie takiej ochrony kredytowej. Pozycja sekurytyzacyjna nie powinna być odliczana od kapitału, jeżeli istnieją inne metody pozwalające określić wagę ryzyka stosownie do faktycznego ryzyka związanego z daną pozycją, bez uwzględniania takiej ochrony kredytowej.
(70) Ze względu na słabą - w ostatnim okresie - skuteczność standardów dotyczących modeli wewnętrznych służących do obliczania wymogów kapitałowych z tytułu ryzyka rynkowego, należy zaostrzyć te standardy. Należy w szczególności uzupełnić braki w zakresie uwzględniania ryzyka w przypadku ryzyka kredytowego w portfelu handlowym. Narzuty kapitałowe powinny ponadto zawierać składnik odpowiadający warunkom skrajnym, co pozwoliłoby zaostrzać wymogi kapitałowe w sytuacji pogarszających się warunków rynkowych oraz w celu ograniczenia możliwości wystąpienia procykliczności. Instytucje powinny również przeprowadzać odwrotne testy warunków skrajnych w celu zbadania, jakie scenariusze mogą zagrozić rentowności instytucji, chyba że są w stanie dowieść, że taki test jest zbędny. W świetle niedawnych poważnych trudności z ujmowaniem pozycji sekurytyzacyjnych za pomocą metod opartych na modelach wewnętrznych, należy ograniczyć uznawanie modelowania ryzyka sekurytyzacyjnego w celu obliczania wymogów kapitałowych związanych z portfelem handlowym przez instytucje oraz wprowadzić domyślny wymóg nakładania standardowego narzutu kapitałowego w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych w portfelu handlowym.
(71) W niniejszym rozporządzeniu określono pewne wyjątki w odniesieniu do niektórych transakcji skorelowanych, zgodnie z którymi dana instytucja może otrzymać od organu nadzoru zgodę na obliczenie całościowego narzutu kapitałowego z tytułu ryzyka pod warunkiem spełnienia restrykcyjnych wymogów. W takich przypadkach instytucja powinna być zobowiązana do nałożenia na te czynności narzutu kapitałowego odpowiadającego narzutowi kapitałowemu wyliczonemu zgodnie z wewnętrznie opracowaną metodą lub 8 % narzutu kapitałowego z tytułu ryzyka szczególnego obliczonego zgodnie z ustandaryzowaną metodą pomiarową, przy czym zastosowanie ma wyższa z tych kwot. Instytucja nie powinna mieć obowiązku nakładania na te ekspozycje narzutu kapitałowego z tytułu dodatkowego ryzyka, ekspozycje te należy natomiast uwzględnić w miarach wartości zagrożonej i miarach wartości zagrożonej w warunkach skrajnych.
(72) Z uwagi na charakter i wielkość nieoczekiwanych strat poniesionych przez instytucje podczas kryzysu finansowego i gospodarczego konieczne jest dodatkowe podniesienie poziomu jakości i harmonizacji funduszy własnych, którymi muszą dysponować instytucje. Działania w tym zakresie powinny objąć wprowadzenie nowej definicji głównych składników kapitału, który ma absorbować nieoczekiwane straty w miarę ich powstawania, optymalizację definicji kapitału hybrydowego i jednolitych dostosowań ostrożnościowych w stosunku do funduszy własnych. Konieczne jest również znaczne podniesienie poziomu funduszy własnych, w tym nowych współczynników kapitałowych koncentrujących się na głównych składnikach funduszy własnych, które mają absorbować straty w miarę ich powstawania. Oczekuje się, że instytucje, których akcje są dopuszczone do obrotu na unijnym rynku regulowanym, powinny spełnić stawiane im wymogi kapitałowe dotyczące głównych składników kapitału wyłącznie za pomocą takich akcji, które spełniają ścisły zbiór kryteriów dotyczących głównych instrumentów kapitałowych, i ujawnionego kapitału rezerwowego danej instytucji. Aby odpowiednio uwzględnić różnorodność form prawnych, na mocy których działają instytucje w Unii, ścisły zbiór kryteriów dotyczący głównych instrumentów kapitałowych powinien zapewnić najwyższą jakość głównych instrumentów kapitałowych w odniesieniu do instytucji, które nie są dopuszczone do obrotu na unijnym rynku regulowanym. Nie powinno to uniemożliwiać instytucjom wypłaty - z tytułu akcji, które dają zróżnicowane prawo głosu lub nie dają prawa głosu - zysków, które stanowią wielokrotność wypłat zysków dokonanych z tytułu akcji o relatywnie wyższych poziomach praw głosu, pod warunkiem że - niezależnie od poziomu praw głosu - spełnione są surowe kryteria dla instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, w tym kryteria dotyczące elastyczności płatności, oraz pod warunkiem że w przypadku wypłaty zysków ma ona zostać dokonana z tytułu wszystkich akcji wyemitowanych przez daną instytucję.
(73) 16 Ekspozycje z tytułu finansowania handlu odznaczają się zróżnicowanym charakterem, mają jednak cechy wspólne, takie jak niewielka wartość i krótki czas trwania oraz możliwe do identyfikacji źródło spłaty. Wzmacnia je przepływ towarów i usług, który wspiera gospodarkę realną, a w większości przypadków pomaga zaspokajać codzienne potrzeby małych przedsiębiorstw, tworząc tym samym wzrost gospodarczy oraz możliwości w zakresie zatrudnienia. Wpływy i wypływy środków pieniężnych zazwyczaj się kompensują, w związku z czym ryzyko płynności jest ograniczone.
(74) EUNB powinien prowadzić aktualny wykaz wszystkich form instrumentów kapitałowych w każdym państwie członkowskim, które kwalifikują się jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I. EUNB powinien wykreślić z tego wykazu instrumenty wyemitowane po dacie wejścia niniejszego rozporządzenia w życie, które nie stanowią pomocy państwa i nie spełniają kryteriów określonych w niniejszym rozporządzeniu; EUNB powinien fakt takiego wykreślenia podać do wiadomości publicznej. W przypadku gdy instrumenty wykreślone przez EUNB z tego wykazu nadal będą uznawane po tym, jak EUNB podał fakt ich wykreślenia do wiadomości publicznej, EUNB powinien w pełni skorzystać ze swoich uprawnień, w szczególności uprawnień powierzonych mu na mocy art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, który to artykuł dotyczy naruszeń unijnego prawa. Należy przypomnieć, że na potrzeby proporcjonalnej reakcji na przypadki nieprawidłowego lub niewystarczającego stosowania unijnego prawa zastosowanie ma trzystopniowy mechanizm: w pierwszej kolejności EUNB jest uprawniony do zbadania domniemanego nieprawidłowego lub niewystarczającego wykonania obowiązków wynikających z prawa unijnego przez organy krajowe w ramach ich praktyki nadzorczej, a następnie powinien wydać zalecenie. Po drugie, w przypadku gdy właściwy organ krajowy nie zastosuje się do zalecenia, Komisja ma uprawnienia do wydania formalnej opinii uwzględniającej zalecenie EUNB, w której wymaga od właściwego organu podjęcia działań koniecznych do zapewnienia przestrzegania unijnego prawa. Po trzecie, w wyjątkowych sytuacjach uporczywej bezczynności danego właściwego organu, EUNB ma uprawnienia do przyjęcia w ostateczności decyzji skierowanych do poszczególnych instytucji finansowych. Ponadto należy przypomnieć, że na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy Komisja uzna, że państwo członkowskie nie wypełniło jednego z zobowiązań nałożonych na nie na mocy Traktatów, ma ona prawo wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
(75) Niniejsze rozporządzenie nie powinno wpływać na zdolność właściwych organów do podtrzymywania procesów poprzedzających zatwierdzenie w odniesieniu do umów regulujących instrumenty kapitału dodatkowego Tier I i kapitału Tier II. W takich przypadkach tego rodzaju instrumenty kapitałowe powinny być obliczane jedynie na podstawie kapitału dodatkowego Tier I lub kapitału Tier II instytucji, pod warunkiem że pomyślnie przeszły wspomniane procesy zatwierdzenia.
(76) Do celów zwiększenia dyscypliny rynkowej i wzmocnienia stabilności finansowej konieczne jest wprowadzenie bardziej szczegółowych wymogów dotyczących ujawniania informacji na temat formy i charakteru dokonywanych dostosowań kapitału regulacyjnego i dostosowań ostrożnościowych, aby zapewnić inwestorom i deponentom wystarczającą wiedzę na temat wypłacalności instytucji.
(77) Konieczne jest również to, by właściwe organy dysponowały informacjami o poziomie, przynajmniej w ujęciu zagregowanym, umów z udzielonym przyrzeczeniem odkupu, poziomie udzielania pożyczek papierów wartościowych oraz wszelkich form obciążeń aktywów. Takie informacje powinny być zgłaszane właściwym organom. Do celów zwiększenia dyscypliny rynkowej powinny istnieć bardziej szczegółowe wymogi dotyczące ujawniania informacji na temat umów z udzielonym przyrzeczeniem odkupu oraz finansowania zabezpieczonego.
(78) Nową definicję wymogów kapitałowych oraz wymogów w zakresie kapitału regulacyjnego należy wprowadzić z uwzględnieniem różnych sytuacji wyjściowych i okoliczności w poszczególnych państwach, mając na uwadze fakt, że wstępne rozbieżności w stosowaniu nowych standardów będą ulegać zmniejszeniu w trakcie okresu przejściowego. Aby zapewnić stały odpowiedni poziom funduszy własnych, instrumenty wyemitowane w kontekście środka dokapitalizowującego na mocy zasad pomocy państwa i wyemitowane przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia przez cały okres przejściowy będą podlegały zasadzie praw nabytych. Należy w przyszłości w jak największym stopniu zmniejszyć zależność od pomocy państwa. Niemniej jednak w zakresie, w jakim pomoc państwa okaże się w pewnych sytuacjach konieczna, niniejsze rozporządzenie powinno zapewniać ramy postępowania w takich sytuacjach. W szczególności niniejsze rozporządzenie powinno określać sposób traktowania instrumentów funduszy własnych wyemitowanych w kontekście środka dokapitalizowującego na mocy zasad pomocy państwa. Możliwość skorzystania przez instytucje z takiego traktowania powinna być obwarowana rygorystycznymi warunkami. Co więcej, w zakresie, w jakim takie traktowanie dopuszcza odstępstwa od nowych kryteriów dotyczących jakości instrumentów funduszy własnych, odstępstwa te powinny być jak najbardziej ograniczone. Traktowanie istniejących instrumentów kapitałowych wyemitowanych w kontekście środka dokapitalizowującego na mocy zasad pomocy państwa powinno wyraźnie rozróżniać pomiędzy tymi instrumentami kapitałowymi, które spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia, a tymi, które ich nie spełniają. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem określić odpowiednie przepisy przejściowe stosowane w tym drugim przypadku.
(79) W dyrektywie 2006/48/WE zawarto wymóg, zgodnie z którym instytucje kredytowe muszą zapewnić do dnia 31 grudnia 2011 r. fundusze własne odpowiadające co najmniej określonym kwotom minimalnym. W świetle utrzymującego się wpływu kryzysu finansowego w sektorze bankowym oraz przedłużenia obowiązywania przepisów przejściowych w zakresie wymogów kapitałowych przyjętych przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego właściwe jest przywrócenie na ograniczony okres niższego limitu aż do uzyskania wystarczającego poziomu funduszy własnych, zgodnie z przepisami przejściowymi dotyczącymi funduszy własnych przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu, które będą stopniowo wprowadzane od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia do 2019 r.
(80) W odniesieniu do grup, w ramach których prowadzona jest działalność bankowa lub inwestycyjna oraz ubezpieczeniowa o istotnym znaczeniu, w dyrektywie 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego 17 przewidziano szczegółowe przepisy regulujące taką praktykę "podwójnego liczenia" kapitału. Dyrektywa 2002/87/WE jest oparta na uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym zasadach dotyczących zarządzania ryzykiem obejmującego swym zasięgiem więcej sektorów. W niniejszym rozporządzeniu wzmocniono zasady stosowania powyższych przepisów dotyczących konglomeratów finansowych do grup banków i firm inwestycyjnych, zapewniając ich skuteczne i spójne stosowanie. Wszelkie dodatkowe zmiany, które są konieczne, zostaną uwzględnione w ramach przeglądu dyrektywy 2002/87/WE spodziewanego w 2015 r.
(81) Kryzys finansowy wyraźnie pokazał, że instytucje w znacznym stopniu nie doszacowały poziomu ryzyka kredytowego kontrahenta związanego z instrumentami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. W związku z tym we wrześniu 2009 r. G-20 wezwała do tego, aby więcej instrumentów tego rodzaju było rozliczanych za pośrednictwem kontrahenta centralnego. Ponadto wystąpili z wnioskiem o objęcie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, których nie można rozliczać na poziomie centralnym, bardziej rygorystycznymi wymogami w zakresie funduszy własnych, aby odpowiednio odzwierciedlić związane z nimi wyższe ryzyko.
(82) W odpowiedzi na wezwania G-20 Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego wprowadził istotne zmiany do systemu ryzyka kredytowego kontrahenta w ramach regulacji Bazylea III. Oczekuje się, że regulacja Bazylea III przyczyni się do znacznego podwyższenia wymogów dotyczących funduszy własnych dla instytucji w odniesieniu do instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i transakcji finansowania papierów wartościowych, a także do zapewnienia tym instytucjom poważnych zachęt do korzystania z usług kontrahentów centralnych. Oczekuje się również, że wdrażanie regulacji Bazylea III zapewni dodatkowe zachęty do poprawy zarządzania ekspozycjami na ryzyko kredytowe kontrahenta oraz doprowadzi do zmiany obecnego systemu ujmowania ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta wobec kontrahentów centralnych.
(83) Instytucje powinny dysponować dodatkowymi funduszami własnymi ze względu na ryzyko związane z korektą wyceny kredytowej, jakie powodują instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Instytucje powinny również stosować wyższą korelację wartości aktywów przy obliczaniu wymogów w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta związanych z instrumentami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i transakcjami finansowania papierów wartościowych wobec niektórych instytucji finansowych. Instytucje powinny także być zobowiązane do znacznego ulepszenia praktyk w zakresie pomiaru ryzyka kredytowego kontrahenta i zarządzania tym ryzykiem poprzez stosowanie skuteczniejszej strategii w odniesieniu do ryzyka niekorzystnej korelacji, kontrahentów stosujących dużą dźwignię finansową oraz zabezpieczeń, dokonując przy tym odpowiednich zmian w obszarze weryfikacji historycznej i testów warunków skrajnych.
(84) W przypadku ekspozycji z tytułu transakcji wobec kontrahentów centralnych zwykle korzystny wpływ ma mechanizm kompensacji wielostronnej i podziału strat zapewniany przez kontrahentów centralnych. W rezultacie ekspozycje te są związane z bardzo niskim ryzykiem kredytowym kontrahenta i powinny w związku z tym podlegać bardzo łagodnemu wymogowi w zakresie funduszy własnych. Jednocześnie wymóg ten powinien mieć wartość dodatnią, aby zapewnić śledzenie i monitorowanie ekspozycji wobec kontrahentów centralnych przez instytucje w ramach właściwego zarządzania ryzykiem, a także podkreślić, że nawet ekspozycje z tytułu transakcji wobec kontrahentów centralnych nie są wolne od ryzyka.
(85) Fundusz na wypadek niewykonania zobowiązania kontrahenta centralnego jest mechanizmem, który umożliwia podział (równomierne rozłożenie) strat między uczestników rozliczających kontrahentów centralnych. Fundusz ten jest wykorzystywany w przypadku, gdy straty poniesione przez kontrahenta centralnego w wyniku niewykonania zobowiązania przez uczestnika rozliczającego przekraczają kwotę depozytów zabezpieczających i składek wpłaconych do funduszu przez tego uczestnika rozliczającego, a także kwotę wszelkich innych środków ochronnych, z których kontrahent centralny może skorzystać, zanim sięgnie po wsparcie w postaci składek wpłaconych do funduszu przez pozostałych uczestników rozliczających. W związku z tym ryzyko strat związane z ekspozycjami wynikającymi ze składek wpłacanych do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania jest wyższe niż ryzyko związane z ekspozycjami z tytułu transakcji. Dlatego też powyższy rodzaj ekspozycji należy objąć zaostrzonym wymogiem w zakresie funduszy własnych.
(86) "Kapitał hipotetyczny" kontrahenta centralnego powinien być zmienną wymaganą do określenia wymogu w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do ekspozycji wobec uczestnika rozliczającego związanych z wkładami wpłacanymi przez niego do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania kontrahenta centralnego. Pojęcia tego nie należy interpretować w żaden inny sposób. W szczególności "kapitału hipotetycznego" nie należy rozumieć jako kwoty kapitału, której posiadania wymaga od kontrahenta centralnego właściwy organ.
(87) Weryfikacja sposobu ujmowania ryzyka kredytowego kontrahenta, a w szczególności wprowadzenie bardziej rygorystycznych wymogów w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do dwustronnie rozliczanych instrumentów pochodnych, aby odzwierciedlić większe ryzyko, jakie instrumenty te generują dla systemu finansowego, stanowi integralną część działań Komisji na rzecz zapewnienia sprawnych, bezpiecznych oraz należycie działających rynków instrumentów pochodnych. W związku z tym niniejsze rozporządzenie uzupełnia rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 czerwca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji 18 .
(88) Komisja powinna do dnia 31 grudnia 2015 r. dokonać przeglądu odpowiednich wyjątków dotyczących dużych ekspozycji. W oczekiwaniu na wynik tego przeglądu państwa członkowskie powinny nadal mieć możliwość decydowania w sprawie wyłączenia pewnych dużych ekspozycji z tych przepisów w wystarczająco długim okresie przejściowym. Opierając się na przeprowadzonych pracach w kontekście przygotowywania i negocjowania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. zmieniającej dyrektywy 2006/48/WE, 2006/49/WE i 2007/64/WE w odniesieniu do banków powiązanych z centralnymi instytucjami, niektórych pozycji funduszy własnych, dużych ekspozycji, uzgodnień w zakresie nadzoru oraz zarządzania w sytuacji kryzysowe 19 j i uwzględniając zmiany w tych obszarach na szczeblu międzynarodowym i unijnym, Komisja powinna dokonać weryfikacji, czy te wyłączenia powinny być nadal stosowane w sposób uznaniowy czy bardziej ogólny oraz czy do ryzyk związanych z tymi ekspozycjami odnoszą się inne skuteczne środki ustalone w niniejszym rozporządzeniu.
(89) Aby zapewnić, by wyłączenia dotyczące ekspozycji przyznawane przez właściwe organy nie zagrażały spójności jednolitych przepisów ustanowionych niniejszym rozporządzeniem na stałe, po okresie przejściowym, oraz w przypadku braku jakiegokolwiek wyniku tej weryfikacji, właściwe ograny powinny konsultować się z EUNB w sprawie tego, czy należy nadal korzystać z możliwości przyznawania wyłączeń dotyczących niektórych ekspozycji.
(90) Lata poprzedzające kryzys finansowy charakteryzowały się nadmiernym wzrostem ekspozycji instytucji w stosunku do ich funduszy własnych (dźwignia finansowa). Podczas kryzysu finansowego straty i niedostateczne możliwości finansowania zmusiły instytucje do znacznego ograniczenia ich dźwigni finansowej w krótkim czasie. Zwiększyło to presję na spadek cen aktywów, powodując dalsze straty dla instytucji, co z kolei doprowadziło do jeszcze większego zmniejszenia poziomu ich funduszy własnych. Ostatecznym skutkiem tej negatywnej spirali było ograniczenie dostępności kredytów dla gospodarki realnej oraz poważniejszy i dłuższy kryzys.
(91) Oparte na ryzyku wymogi w zakresie funduszy własnych mają zasadnicze znaczenie dla zapewnienia wystarczających funduszy własnych na pokrycie nieoczekiwanych strat. Kryzys pokazał jednak, że same wymogi nie wystarczą, aby zapobiec podejmowaniu nadmiernego i niemożliwego do pokrycia ryzyka dźwigni finansowej przez instytucje.
(92) We wrześniu 2009 r. przywódcy grupy G-20 zobowiązali się do opracowania przepisów uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym, mających na celu zniechęcenie do stosowania nadmiernej dźwigni finansowej. Aby osiągnąć powyższy cel, poparli wprowadzenie wskaźnika dźwigni jako środka uzupełniającego regulacje Bazylea II.
(93) W grudniu 2010 r. Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego opublikował wytyczne, w których określono metodę obliczania wskaźnika dźwigni. W tych przepisach przewidziano okres obserwacji od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 1 stycznia 2017 r., podczas którego monitorowany będzie wskaźnik dźwigni, jego składniki i tendencje w korelacji z wymogiem opartym na ryzyku. Na podstawie wyników okresu obserwacji Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego zamierza dokonać ostatecznego dostosowania definicji i kalibracji wskaźnika dźwigni w pierwszej połowie 2017 r., tak aby w dniu 1 stycznia 2018 r. wskaźnik ten stał się wiążącym wymogiem w oparciu o odpowiedni przegląd i kalibrację. W wytycznych Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego przewidziano również wymóg ujawniania wskaźnika dźwigni i jego składników począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r.
(94) Wskaźnik dźwigni jest nowym narzędziem UE w obszarze regulacji i nadzoru. Zgodnie z umowami międzynarodowymi powinien on zostać wprowadzony najpierw jako narzędzie dodatkowe, które może być stosowane do poszczególnych instytucji według uznania organów nadzoru. Obowiązki sprawozdawcze, którym podlegają instytucje, umożliwiłyby odpowiedni przegląd i kalibrację, przy czym docelowo zakłada się wprowadzenie tego wskaźnika jako wiążącego środka w 2018 r.
(95) Przy dokonywaniu przeglądu wpływu wskaźnika dźwigni na różne modele biznesowe należy zwrócić szczególną uwagę na modele biznesowe, które uznaje się za związane z niskim ryzykiem, takie jak kredyty hipoteczne oraz kredytowanie specjalistyczne na rzecz samorządów regionalnych, władz lokalnych lub podmiotów sektora publicznego. Na podstawie otrzymanych danych i ustaleń wynikających z przeglądu nadzorczego prowadzonego w okresie obserwacji, EUNB powinien we współpracy z właściwymi organami opracować klasyfikację modeli biznesowych i ryzyk. Na podstawie odpowiedniej analizy, oraz z uwzględnieniem danych historycznych lub scenariuszy warunków skrajnych, należy przeprowadzić ocenę odpowiednich poziomów wskaźnika dźwigni, które gwarantują odporność poszczególnych modeli biznesowych, oraz ocenę tego, czy te poziomy wskaźnika dźwigni powinny zostać ustanowione jako progi czy przedziały. Po okresie obserwacji i kalibracji odnośnych poziomów wskaźnika dźwigni, a także na podstawie wspomnianej oceny, EUNB powinien opublikować stosowny statystyczny przegląd wskaźnika dźwigni, obejmujący wartości średnie i standardowe odchylenia. Po przyjęciu wymogów w odniesieniu do wskaźnika dźwigni EUNB powinien opublikować stosowny przegląd statystyczny, obejmujący wartości średnie i standardowe odchylenia, w odniesieniu do określonych kategorii instytucji.
(96) W ramach procesu oceny adekwatności kapitału wewnętrznego instytucje powinny monitorować poziom wskaźnika dźwigni i zachodzące w nim zmiany, a także ryzyko dźwigni finansowej. Taki proces monitorowania należy włączyć do procesu nadzoru. W szczególności po wejściu w życie wymogów dotyczących wskaźnika dźwigni właściwe organy powinny monitorować zmiany dotyczące modelu biznesowego i odpowiedniego profilu ryzyka, aby zapewnić aktualną i właściwą klasyfikację instytucji.
(97) Struktury właściwego zarządzania, przejrzystość i ujawnianie informacji stanowią zasadnicze elementy należytej polityki wynagrodzeń. Aby struktury wynagrodzeń instytucji i powiązane ryzyko były odpowiednio przejrzyste dla rynku, instytucje powinny ujawniać szczegółowe informacje na temat swojej polityki i praktyk w zakresie wynagrodzeń oraz zagregowanych (ze względu na poufność) kwot otrzymywanych przez tych członków personelu, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka danej instytucji. Informacje te powinny być udostępniane wszystkim zainteresowanym stronom. Te szczególne wymogi powinny pozostać bez uszczerbku dla ogólniejszych wymogów dotyczących ujawniania informacji odnoszących się do polityki wynagrodzeń mających zastosowanie horyzontalnie w różnych sektorach. Ponadto państwa członkowskie powinny mieć możliwość wymagania od instytucji, by udostępniły bardziej szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń.
(98) Uznanie agencji ratingowej za zewnętrzną instytucję oceny wiarygodności kredytowej (ECAI) nie powinno prowadzić do większego utrudnienia dostępu do rynku, który jest już zdominowany przez trzy główne przedsiębiorstwa. EUNB oraz banki centralne ESBC powinny zapewnić, bez ułatwiania procesu lub obniżania jego wymogów, uznanie większej liczby agencji ratingowych za ECAI jako sposób na umożliwienie wejścia na rynek innym przedsiębiorstwom.
(99) Do przetwarzania danych osobowych do celów niniejszego rozporządzenia pełne zastosowanie powinny mieć przepisy dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych 20 oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych 21 .
(100) 22 Instytucje powinny dysponować zróżnicowanym buforem aktywów płynnych, który mogą wykorzystać do pokrycia potrzeb w zakresie płynności w sytuacji krótkotrwałego zaburzenia płynności. Z uwagi na to, że w trybie ex-ante nie można z całą pewnością wiedzieć, które konkretne aktywa w obrębie każdej klasy aktywów mogłyby podlegać wstrząsom ex-post, należy promować zróżnicowany i wysokiej jakości bufor płynności składający się z różnych kategorii aktywów. Koncentracja aktywów oraz nadmierne poleganie na płynności rynkowej stwarzają ryzyko systemowe dla sektora finansowego i należy ich unikać. W pierwszym okresie obserwacji należy zatem uwzględnić szeroką gamę aktywów wysokiej jakości, co zostanie później wykorzystane do opracowania definicji wymogów pokrycia wypływów netto. Opracowując jednolitą definicję aktywów płynnych, za aktywa o wyjątkowo wysokiej płynności i jakości kredytowej należy uznać przynajmniej obligacje rządowe i obligacje zabezpieczone będące przedmiotem obrotu na przejrzystych rynkach o stałym obrocie. Należałoby również bez ograniczeń uwzględnić w buforze aktywa odpowiadające przepisom art. 416 ust. 1 lit. a)-c). W przypadku gdy instytucje wykorzystują zapasy aktywów płynnych, podmioty te powinny wdrożyć plan mający na celu przywrócenie stanu posiadanych aktywów płynnych, a właściwe organy powinny zapewnić adekwatność tego planu oraz jego realizację.
(101) 23 Dostęp do zapasów aktywów płynnych powinien być możliwy w dowolnym momencie, by zrównoważyć wypływy płynności. Poziom potrzeb w zakresie płynności w sytuacji krótkotrwałego zaburzenia płynności powinien zostać ustalony w znormalizowany sposób, aby zapewnić jednolitą normę pod względem prawidłowości oraz równe warunki działania. Należy zapewnić, aby taki znormalizowany sposób określania poziomu potrzeb nie wywarł niezamierzonego wpływu na rynki finansowe, udzielanie kredytów i wzrost gospodarczy, biorąc również pod uwagę różne modele biznesowe i inwestycyjne oraz warunki finansowania instytucji w całej Unii. W tym celu wymóg pokrycia wypływów netto powinien zostać objęty okresem obserwacji. Na podstawie obserwacji i sprawozdań EUNB Komisja powinna być uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego, aby terminowo wprowadzić szczegółowy i ujednolicony wymóg pokrycia wypływów netto dla Unii. Aby zapewnić globalną harmonizację w zakresie uregulowań dotyczących płynności, każdy akt delegowany wprowadzający wymóg pokrycia wypływów netto powinien być porównywalny ze wskaźnikiem pokrycia wypływów netto określonym w ostatecznych ramach międzynarodowych Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego dotyczących pomiaru ryzyka płynności, standardów i monitorowania przy uwzględnieniu specyfiki unijnej i krajowej.
(102) 24 W tym celu w trakcie okresu obserwacji EUNB powinien przeprowadzić przegląd i ocenę, m. in. stosowności progu wynoszącego 60 % dla aktywów płynnych poziomu 1, górnego pułapu wynoszącego 75 % wpływów środków pieniężnych względem wypływów, a także stopniowego wprowadzania wymogu pokrycia wypływów netto na poziomie 60 % od dnia 1 stycznia 2015 r., rosnącego stopniowo do poziomu 100 %. Oceniając jednolite definicje zapasu aktywów płynnych i przedkładając sprawozdania na ten temat, EUNB powinien uwzględnić jako podstawę swojej analizy definicję wysokiej jakości aktywów płynnych opracowaną przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego, a także mieć na uwadze specyfikę unijną i krajową. EUNB powinien określić waluty, w przypadku których zapotrzebowanie instytucji z siedzibą w Unii na aktywa płynne przekracza poziom takich aktywów płynnych dostępnych w danej walucie; powinien również co roku przeanalizować, czy należy zastosować odstępstwa, w tym odstępstwa określone w niniejszym rozporządzeniu. Ponadto EUNB powinien rokrocznie ocenić, czy w związku z ewentualnym takim odstępstwem, jak również odstępstwami już określonymi w niniejszym rozporządzeniu ich stosowanie przez instytucje z siedzibą w Unii powinno się wiązać z jakimiś dodatkowymi warunkami, lub też czy obowiązujące warunki powinny zostać zmienione. EUNB powinien przedłożyć wyniki swojej analizy w corocznym sprawozdaniu dla Komisji.
(103) Z myślą o zwiększeniu skuteczności i zmniejszeniu obciążenia administracyjnego EUNB powinien ustanowić spójne ramy sprawozdawcze na podstawie ujednoliconego zestawu standardów dotyczących wymogów w zakresie płynności, które powinny być stosowane w całej Unii. W tym celu EUNB powinien opracować jednolite formaty sprawozdawcze i rozwiązania informatyczne, które uwzględniają przepisy niniejszego rozporządzenia i dyrektywy 2013/36/UE. Do daty rozpoczęcia stosowania pełnych wymogów w zakresie płynności instytucje nadal powinny spełniać swoje odnośne krajowe wymogi sprawozdawcze.
(104) EUNB we współpracy z ERRS powinien wydać wytyczne dotyczące zasad wykorzystywania zapasów aktywów płynnych w sytuacjach skrajnych.
(105) Nie należy przyjmować za pewnik, że w przypadku trudności z wywiązaniem się z zobowiązań płatniczych instytucje otrzymają wsparcie na utrzymanie płynności od innych instytucji należących do tej samej grupy. Właściwe organy powinny jednak, na rygorystycznych warunkach oraz za zgodą wszystkich zainteresowanych właściwych organów, móc odstąpić od zastosowania wymogu dotyczącego płynności do poszczególnych instytucji i objąć dane instytucje skonsolidowanym wymogiem, tak aby umożliwić im zarządzanie swoją płynnością centralnie na poziomie grupy lub podgrupy.
(106) 25 Podobnie w przypadku nieprzyznania odstępstwa przepływy płynności pomiędzy dwiema instytucjami należącymi do tej samej grupy oraz podlegającymi nadzorowi skonsolidowanemu powinny, o ile wymóg dotyczący płynności stanie się wiążącym środkiem, otrzymać preferencyjne stawki wpływu i wypływu środków pieniężnych jedynie wówczas, gdy stosowane są wszystkie niezbędne zabezpieczenia. Tego rodzaju szczególne preferencyjne traktowanie należy ściśle zdefiniować i powiązać ze spełnieniem szeregu rygorystycznych i obiektywnych warunków. Szczególne traktowanie mające zastosowanie do określonego przepływu wewnątrzgrupowego powinno się uzyskać poprzez zastosowanie metod wykorzystujących obiektywne kryteria i parametry w celu określenia konkretnych poziomów wpływów i wypływów środków pieniężnych pomiędzy instytucją a kontrahentem. Na podstawie obserwacji i sprawozdania EUNB Komisja powinna, w stosownych przypadkach, w ramach aktu delegowanego przyjmowanego przez nią na podstawie niniejszego rozporządzenia w celu określenia wymogu pokrycia wypływów netto, być uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, aby określić to szczególne traktowanie wewnątrzgrupowe, metody wraz z obiektywnymi kryteriami, z którymi są powiązane, a także wspólne zasady podejmowania decyzji dotyczących oceny tych kryteriów.
(107) 26 Obligacje wyemitowane przez Narodową Agencję Zarządzania Aktywami (NAMA) z Irlandii są szczególnie ważne dla naprawy sektora bankowego w Irlandii; na ich emisję wcześniejszą zgodę dały państwa członkowskie, zaś Komisja zatwierdziła ją jako pomoc państwa w ramach środka wspierającego wprowadzonego w celu usunięcia aktywów o obniżonej jakości z bilansów niektórych instytucji kredytowych. Emisja tych obligacji, będąca środkiem przejściowym popartym przez Komisję i EBC, stanowi integralny element restrukturyzacji irlandzkiego systemu bankowego. Obligacje takie są gwarantowane przez rząd Irlandii i są uznanym zabezpieczeniem organów kształtujących politykę pieniężną. Komisja powinna zająć się kwestią szczególnych mechanizmów w zakresie stosowania zasady praw nabytych dotyczących aktywów transferowalnych emitowanych lub gwarantowanych przez podmioty mające zgodę Unii na korzystanie z pomocy państwa w ramach aktu delegowanego, który przyjmie na podstawie niniejszego rozporządzenia w celu określenia wymogu pokrycia wypływów netto. W tym względzie Komisja powinna uwzględnić fakt, że instytucjom obliczającym wymogi pokrycia wypływów netto zgodnie z niniejszym rozporządzeniem należy zezwolić na ujęcie obligacji uprzywilejowanych NAMA jako aktywów o niezwykle wysokiej płynności i jakości kredytowej do grudnia 2019 r.
(108) 27 Podobnie, obligacje wyemitowane przez hiszpańskie przedsiębiorstwo zarządzania aktywami mają szczególne znaczenie dla naprawy hiszpańskiego sektora bankowego i stanowią środek przejściowy poparty przez Komisję i EBC jako integralna część restrukturyzacji hiszpańskiego systemu bankowego. Jako że ich emisja jest przewidziana w Protokole ustaleń dotyczącym warunków politycznych w zakresie sektora finansowego, podpisanym przez Komisję i władze Hiszpanii w dniu 23 lipca 2012 r., a transfer aktywów wymaga zatwierdzenia przez Komisję jako środek pomocy państwa wprowadzony w celu usunięcia aktywów o obniżonej jakości z bilansów niektórych instytucji kredytowych, i w zakresie, w jakim obligacje te są gwarantowane przez rząd Hiszpanii i są uznanym zabezpieczeniem organów kształtujących politykę pieniężną, Komisja powinna zająć się kwestią szczególnych mechanizmów w zakresie stosowania zasady praw nabytych dotyczących aktywów transferowalnych emitowanych lub gwarantowanych przez podmioty mające zgodę Unii na korzystanie z pomocy państwa w ramach aktu delegowanego, który przyjmie na podstawie niniejszego rozporządzenia w celu określenia wymogu pokrycia wypływów netto. W tym względzie Komisja powinna uwzględnić fakt, że instytucjom obliczającym wymogi pokrycia wypływów netto zgodnie z niniejszym rozporządzeniem należy zezwolić na ujęcie obligacji uprzywilejowanych wspomnianego hiszpańskiego przedsiębiorstwa zarządzania aktywami jako aktywów o niezwykle wysokiej płynności i jakości kredytowej co najmniej do grudnia 2023 r.
(109) Na podstawie sprawozdań, do których przedstawienia zobowiązany jest EUNB, i podczas przygotowywania wniosku w sprawie aktu delegowanego dotyczącego wymogów w zakresie płynności, Komisja powinna również przeanalizować, czy obligacje uprzywilejowane wyemitowane przez podmioty prawne podobne do NAMA w Irlandii lub hiszpańskiego przedsiębiorstwa zarządzania aktywami, ustanowione do tych samych celów i charakteryzujące się szczególnym znaczeniem dla naprawy sektora bankowego w dowolnym innym państwie członkowskim, powinny uzyskać takie samo traktowanie w zakresie, w jakim są one gwarantowane przez rząd centralny odnośnego państwa członkowskiego i są uznanym zabezpieczeniem organów kształtujących politykę pieniężną.
(110) 28 Opracowując projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia metody pomiaru dodatkowego wypływu środków pieniężnych, EUNB powinien rozważyć zastosowanie historycznej metody standardowej takiego pomiaru.
(111) W oczekiwaniu na wprowadzenie wskaźnika stabilnego finansowania netto jako wiążącego minimalnego standardu, instytucje powinny stosować się do ogólnego wymogu dotyczącego finansowania. Ogólny wymóg dotyczący finansowania nie powinien być wymogiem dotyczącym wskaźnika. Jeżeli - w oczekiwaniu na wprowadzenie wskaźnika stabilnego finansowania netto - wskaźnik stabilnego finansowania zostanie wprowadzony jako minimalny standard w drodze przepisu krajowego, instytucje powinny odpowiednio zastosować się do tego minimalnego standardu.
(112) Poza krótkoterminowymi potrzebami w zakresie płynności instytucje powinny również ustanowić struktury finansowania, które zapewnią stabilność w dłuższej perspektywie. W grudniu 2010 r. Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego zatwierdził przyjęcie wskaźnika stabilnego finansowania netto jako normy minimalnej do dnia 1 stycznia 2018 r. oraz zobowiązał się do ustanowienia rygorystycznych procedur sprawozdawczości w celu monitorowania wartości tego wskaźnika w okresie przejściowym, a także do dalszego prowadzenia przeglądu konsekwencji tych norm dla rynków finansowych, udzielania kredytów oraz wzrostu gospodarczego, w razie konieczności ustosunkowując się do niezamierzonych skutków. Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego zgodził się tym samym, aby wskaźnik stabilnego finansowania netto został objęty okresem obserwacji i klauzulą przeglądową. W tym kontekście EUNB powinien na podstawie sprawozdawczości przewidzianej w niniejszym rozporządzeniu przeprowadzić ocenę mającą na celu określenie sposobu sformułowania wymogu stabilnego finansowania. W oparciu o tę ocenę Komisja powinna przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie wraz z odpowiednimi wnioskami w celu wprowadzenia takiego wymogu do 2018 r.
(113) Słabości systemu ładu korporacyjnego w szeregu instytucji przyczyniły się do podejmowania nadmiernego ryzyka bez zachowania należytej ostrożności w sektorze bankowym, co doprowadziło do upadku poszczególnych instytucji i do problemów systemowych.
(114) W celu usprawnienia procesu monitorowania stosowanych przez instytucje praktyk w zakresie ładu korporacyjnego oraz poprawy dyscypliny rynkowej instytucje powinny podać do publicznej wiadomości informacje dotyczące stosowanych przez nie mechanizmów ładu korporacyjnego. Ich organy zarządzające powinny zatwierdzić i upublicznić oświadczenie upewniające opinię publiczną, że stosowane mechanizmy są odpowiednie i skuteczne.
(115) W celu uwzględnienia różnorodności modeli biznesowych instytucji działających na rynku wewnętrznym, niektórym długoterminowym wymogom strukturalnym, takim jak wskaźnik stabilnego finansowania netto oraz wskaźnik dźwigni, należy przyjrzeć się bliżej, z myślą o wspieraniu różnych należytych struktur bankowych, które służyły i nadal powinny służyć unijnej gospodarce.
(116) Aby zapewnić stałe świadczenie usług finansowych na rzecz gospodarstw domowych i firm, potrzebna jest stabilna struktura finansowania. Długoterminowe przepływy finansowe w opartych na bankach systemach finansowych wielu państw członkowskich mogą zasadniczo prezentować inne cechy niż te występujące na innych rynkach międzynarodowych. Dodatkowo w państwach członkowskich mogły rozwinąć się specyficzne struktury finansowania, by zapewnić stabilne finansowanie na inwestycje długoterminowe, w tym zdecentralizowane struktury bankowe w celu kierowania aktywów płynnych lub specjalistycznych papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką, będących przedmiotem obrotu na rynkach charakteryzujących się dużą płynnością lub będących celem inwestycji inwestorów długoterminowych. Te czynniki strukturalne należy dokładnie przeanalizować. W tym celu istotne jest, aby - po sfinalizowaniu międzynarodowych standardów - EUNB i ERRS, na podstawie sprawozdawczości wymaganej w niniejszym rozporządzeniu, przeprowadziły ocenę mającą na celu określenie sposobu sformułowania wymogu stabilnego finansowania, z pełnym uwzględnieniem różnorodności struktur finansowania na rynku bankowym w Unii.
(117) W celu zapewnienia w okresie przejściowym sukcesywnej konwergencji między poziomem funduszy własnych a dostosowaniami ostrożnościowymi stosowanymi w odniesieniu do definicji funduszy własnych w całej Unii oraz w odniesieniu do definicji funduszy własnych określonej w niniejszym rozporządzeniu wymogi w zakresie funduszy własnych przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny być wprowadzane stopniowo. Kluczową kwestią jest zapewnienie, aby proces wprowadzania wymogów uwzględniał zatwierdzone w ostatnim czasie przez państwa członkowskie zwiększenie wymaganego poziomu funduszy własnych oraz rozszerzenie zakresu obowiązującej w państwach członkowskich definicji funduszy własnych. W tym celu w okresie przejściowym właściwe organy powinny - w ramach określonych dolnych i górnych granic - ustalić tempo wprowadzania wymaganego poziomu funduszy własnych oraz dostosowań ostrożnościowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.
(118) Aby ułatwić sprawne przejście od różnych dostosowań ostrożnościowych stosowanych obecnie w państwach członkowskich do zbioru dostosowań ostrożnościowych ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu, w okresie przejściowym właściwe organy powinny, w ograniczonym zakresie, mieć możliwość dalszego wymagania od instytucji, by dokonywały dostosowań ostrożnościowych w stosunku do funduszy własnych stanowiących odstępstwo od przepisów niniejszego rozporządzenia.
(119) W celu zagwarantowania instytucjom wystarczająco długiego czasu na dostosowanie się do nowych wymaganych poziomów i definicji funduszy własnych, pewne instrumenty kapitałowe niezgodne z definicją funduszy własnych określoną w niniejszym rozporządzeniu powinny zostać wycofane w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. Ponadto niektóre instrumenty dokapitalizowania przez państwo powinny podlegać pełnemu zaliczeniu do funduszy własnych przez ograniczony okres. Ponadto ażio emisyjne związane z pozycjami, które kwalifikowały się jako fundusze własne na mocy krajowych środków transpozycji dyrektywy 2006/48/WE, powinny kwalifikować się w pewnych okolicznościach jako kapitał podstawowy Tier I.
(120) Aby zapewnić sukcesywną konwergencję przepisów w kierunku jednolitych zasad w zakresie ujawniania informacji przez instytucje w celu dostarczania uczestnikom rynku dokładnych i wyczerpujących informacji dotyczących profilu ryzyka poszczególnych instytucji, wymogi dotyczące ujawniania informacji powinny być wprowadzane stopniowo.
(121) Aby uwzględnić zmiany sytuacji na rynku oraz doświadczenia zebrane podczas stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja powinna być zobowiązana do przedstawiania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie - w stosownych przypadkach razem z wnioskami ustawodawczymi - sprawozdań dotyczących potencjalnego wpływu wymogów kapitałowych na cykl gospodarczy, minimalnych wymogów w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do ekspozycji w postaci obligacji zabezpieczonych, dużych ekspozycji, wymogów dotyczących płynności, dźwigni finansowej, ekspozycji na przeniesione ryzyko kredytowe, ryzyka kredytowego kontrahenta oraz metody wyceny pierwotnej ekspozycji, ekspozycji detalicznych, definicji kapitału uznanego oraz stopnia stosowania przepisów niniejszego rozporządzenia.
(122) Głównym celem ram prawnych dla instytucji kredytowych powinno być zapewnienie świadczenia niezbędnych usług na rzecz gospodarki realnej, przy jednoczesnym ograniczeniu ryzyka pokusy nadużycia. Strukturalne rozdzielenie działań z zakresu bankowości detalicznej i działań z zakresu bankowości inwestycyjnej w ramach grupy bankowej mogłoby być jednym z kluczowych narzędzi wspierających osiągnięcie tego celu. Żadne przepisy niniejszych ram regulacyjnych nie powinny zatem uniemożliwiać wprowadzenia środków służących przeprowadzeniu takiego rozdzielenia. Komisja powinna być zobowiązana do przeanalizowania tej kwestii strukturalnego rozdzielenia w Unii oraz do przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania, w stosownych przypadkach wraz z wnioskami ustawodawczymi.
(123) Podobnie, w celu ochrony deponentów i zachowania stabilności finansowej, państwom członkowskim należy również zezwolić na przyjmowanie środków strukturalnych, które nakładają na instytucje kredytowe działające na podstawie zezwolenia udzielonego w danym państwie członkowskim wymóg zmniejszenia ich ekspozycji wobec różnych podmiotów prawnych, w zależności od ich działalności, bez względu na to, gdzie te rodzaje działalności są prowadzone. Niemniej jednak, z uwagi na to, że środki takie mogłyby mieć negatywny skutek w postaci rozdrobnienia rynku wewnętrznego, powinny one być zatwierdzane wyłącznie po spełnieniu rygorystycznych warunków w oczekiwaniu na wejście w życie przyszłego aktu prawnego, który będzie wyraźnie harmonizował takie środki.
(124) W celu sprecyzowania wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE powinny zostać przekazane Komisji w zakresie wprowadzania dostosowań technicznych do niniejszego rozporządzenia w celu: doprecyzowania definicji, aby zapewnić jednolity sposób stosowania niniejszego rozporządzenia, lub uwzględnienia zmian zachodzących na rynkach finansowych; dostosowywania terminologii i formułowania definicji zgodnie ze stosownymi późniejszymi aktami; dostosowywania przepisów niniejszego rozporządzenia dotyczących funduszy własnych tak, by uwzględniały zmiany w standardach rachunkowości lub w prawie Unii lub zmiany związane z konwergencją praktyk nadzorczych; rozszerzenia wykazu klas ekspozycji na potrzeby metody standardowej lub metody IRB, aby uwzględnić zmiany zachodzące na rynkach finansowych; dostosowywania wysokości niektórych kwot istotnych dla tych klas ekspozycji, aby uwzględnić skutki inflacji; dostosowywania wykazu i klasyfikacji pozycji pozabilansowych; oraz dostosowywania przepisów szczególnych i kryteriów technicznych dotyczących traktowania ryzyka kredytowego kontrahenta, metody standardowej i metody IRB, ograniczania ryzyka kredytowego, sekurytyzacji, ryzyka operacyjnego, ryzyka rynkowego, płynności, dźwigni finansowej oraz ujawniania informacji, aby uwzględnić zmiany zachodzące na rynkach finansowych lub w standardach rachunkowości lub w prawie Unii lub ze względu na konwergencję praktyk nadzorczych i pomiaru ryzyka oraz w celu uwzględnienia wyników przeglądu różnych aspektów dotyczących zakresu stosowania dyrektywy 2004/39/WE.
(125) Uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE powinny również zostać przekazane Komisji w odniesieniu do zalecenia czasowego obniżania poziomu funduszy własnych lub wag ryzyka określonych w niniejszym rozporządzeniu w celu: uwzględnienia pewnych szczególnych okoliczności; objaśniania wyłączeń niektórych ekspozycji ze stosowania przepisów niniejszego rozporządzenia dotyczących dużych ekspozycji; ustalania wielkości istotnych dla obliczania wymogów kapitałowych dotyczących działalności zaliczonej do portfela handlowego, aby uwzględnić nowe zjawiska natury gospodarczej i monetarnej; dostosowania kategorii firm inwestycyjnych kwalifikujących się do uzyskania niektórych odstępstw w zakresie wymaganego poziomu funduszy własnych, aby uwzględnić zmiany zachodzące na rynkach finansowych; objaśniania wymogu utrzymywania przez firmy inwestycyjne funduszy własnych na poziomie odpowiadającym jednej czwartej stałych kosztów ogólnych w roku poprzednim, aby zapewnić jednolite stosowanie przepisów niniejszego rozporządzenia; określania składników funduszy własnych, od których powinna być odliczana wartość posiadanych przez instytucje instrumentów odpowiednich jednostek; wprowadzania dodatkowych przepisów przejściowych dotyczących sposobu ujmowania zysków i strat aktuarialnych przy dokonywaniu pomiaru określonych zobowiązań instytucji z tytułu świadczeń emerytalnych. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym konsultacje z ekspertami. Podczas przygotowywania i opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna zapewnić równoczesne, terminowe i właściwe przekazywanie odpowiednich dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(126) Zgodnie z Deklaracją nr 39 odnoszącą się do art. 290 TFUE Komisja, przy opracowywaniu projektów aktów delegowanych w dziedzinie usług finansowych, powinna nadal przeprowadzać konsultacje z ekspertami wyznaczonymi przez państwa członkowskie, zgodnie ze swoją ustaloną praktyką.
(127) Standardy techniczne w zakresie usług finansowych powinny zapewniać harmonizację, jednolite warunki oraz należytą ochronę deponentów, inwestorów i konsumentów w całej Unii. Skutecznym i właściwym krokiem jest powierzenie EUNB, będącemu organem dysponującym wysokospecjalistyczną wiedzą, zadania opracowania projektów regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych, które nie przewidują alternatywnych wariantów polityki, celem ich przedłożenia Komisji. Opracowując projekty standardów technicznych, EUNB powinien zapewnić skuteczność procesów administracyjnych i sprawozdawczych. Formaty sprawozdań powinny być proporcjonalne do charakteru, skali i stopnia złożoności działalności instytucji.
(128) Komisja powinna w drodze aktów delegowanych na podstawie art. 290 TFUE oraz zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 przyjąć projekty regulacyjnych standardów technicznych opracowanych przez EUNB w dziedzinach towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielni, instytucji oszczędnościowych lub podobnych instytucji, niektórych instrumentów funduszy własnych, dostosowań ostrożnościowych, pozycji odliczanych od funduszy własnych, dodatkowych instrumentów funduszy własnych, udziałów mniejszości, pomocniczych usług bankowych, sposobu ujmowania korekty z tytułu ryzyka kredytowego, prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania, straty z tytułu niewykonania zobowiązania, metod stosowanych w odniesieniu do ważenia aktywów ryzykiem, zbieżności praktyk nadzorczych, płynności oraz przepisów przejściowych w zakresie funduszy własnych. Szczególnie istotne jest, by Komisja przeprowadzała odpowiednie konsultacje w trakcie prac przygotowawczych, w tym na szczeblu specjalistów. Komisja i EUNB powinny zapewnić, aby wspomniane standardy i wymogi mogły być stosowane przez wszystkie zainteresowane instytucje w sposób proporcjonalny do charakteru, skali i stopnia złożoności tych instytucji oraz ich działalności.
(129) 29 Wdrożenie niektórych aktów delegowanych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, na przykład aktu delegowanego dotyczącego wymogu pokrycia wypływów netto, może wywrzeć znaczący wpływ na nadzorowane instytucje oraz na gospodarkę realną. Komisja powinna zapewnić, by Parlament Europejski i Rada zawsze były dobrze poinformowane, jeszcze przed publikacją aktów delegowanych, o stosownych zmianach zachodzących na szczeblu międzynarodowym oraz o aktualnym stanowisku Komisji.
(130) Komisja powinna również zostać uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych opracowanych przez EUNB, dotyczących konsolidacji, wspólnych decyzji, sprawozdawczości, ujawniania informacji, ekspozycji zabezpieczonych hipoteką, oceny ryzyka, metod stosowanych w odniesieniu do ważenia aktywów ryzykiem, wag ryzyka oraz specyfikacji niektórych ekspozycji, sposobów ujmowania opcji i warrantów, pozycji w instrumentach kapitałowych oraz w walucie obcej, stosowania modeli wewnętrznych, dźwigni finansowej oraz pozycji pozabilansowych, w drodze aktów wykonawczych na podstawie art. 291 TFUE oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
(131) Z uwagi na specyfikę i liczbę regulacyjnych standardów technicznych, które mają zostać przyjęte na mocy niniejszego rozporządzenia, w przypadku gdy Komisja przyjmuje regulacyjny standard techniczny, który jest identyczny z projektem regulacyjnego standardu technicznego przedłożonym przez EUNB, w odpowiednich przypadkach, należy przedłużyć o miesiąc okres, w którym Parlament Europejski lub Rada mogą zgłosić sprzeciw wobec danego regulacyjnego standardu technicznego. Ponadto Komisja powinna dążyć do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych w takim czasie, aby umożliwić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie dokonanie pełnej kontroli, z uwzględnieniem rozmiaru i stopnia złożoności regulacyjnego standardu technicznego oraz specyfiki regulaminów wewnętrznych Parlamentu Europejskiego i Rady, oraz ich kalendarza prac i struktury.
(132) Aby zapewnić wysoki stopień przejrzystości, EUNB powinien inicjować konsultacje dotyczące projektów standardów technicznych, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu. EUNB i Komisja powinny jak najwcześniej zacząć przygotowywać swoje sprawozdania na temat wymogów w zakresie płynności oraz na temat dźwigni, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
(133) Aby zapewnić jednolite warunki wykonania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję 30 .
(134) Zgodnie z art. 345 TFUE, który stanowi, iż Traktaty nie przesądzają w niczym zasad prawa własności w państwach członkowskich, niniejsze rozporządzenie nie faworyzuje ani nie dyskryminuje rodzajów własności, które podlegają zakresowi jego stosowania.
(135) Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Danych Osobowych, który wydał opinię 31 .
(136) Należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 648/2012,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
CZĘŚĆ PIERWSZA
PRZEPISY OGÓLNE
PRZEPISY OGÓLNE
TYTUŁ I
PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE
PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE
Zakres stosowania
W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się jednolity zbiór przepisów dotyczących ogólnych wymogów ostrożnościowych, które muszą być spełnione przez instytucje, finansowe spółki holdingowe i finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej objęte nadzorem na podstawie dyrektywy 2013/36/UE, w odniesieniu do następujących kwestii:
W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się jednolity zbiór przepisów dotyczących wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, które muszą być spełnione przez podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym lub będące częścią globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz przez istotne jednostki zależne globalnych instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE.
Niniejsze rozporządzenie nie reguluje wymogów dotyczących podawania informacji do wiadomości publicznej nakładanych na właściwe organy w dziedzinie regulacji ostrożnościowej i sprawowania nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami zgodnie z dyrektywą 2013/36/UE.
Uprawnienia nadzorcze
Stosowanie bardziej rygorystycznych wymogów przez instytucje
Niniejsze rozporządzenie nie uniemożliwia instytucjom posiadania funduszy własnych oraz ich składników przewyższających wymogi przewidziane w niniejszym rozporządzeniu lub stosowania środków bardziej rygorystycznych niż przewidziane w niniejszym rozporządzeniu.
Definicje
do celów lit. b) ppkt (ii) oraz (iii), w przypadku gdy dane przedsiębiorstwo należy do grupy z państwa trzeciego, całkowite aktywa każdego z oddziałów w ramach grupy z państwa trzeciego posiadających zezwolenie w Unii ujmuje się w łącznej całkowitej wartości aktywów wszystkich przedsiębiorstw należących do grupy.
Jednostki zależne danej jednostki zależnej uznaje się również za jednostki zależne jednostki będącej ich jednostką dominującą najwyższego szczebla;
Niezależnie od lit. a) i b), w przypadku gdy rząd centralny sprawuje bezpośrednią kontrolę nad więcej niż jedną osobą fizyczną lub prawną, lub jest bezpośrednio wzajemnie powiązany z więcej niż jedną osobą fizyczną lub prawną, zbiór składający się z rządu centralnego i wszystkich osób fizycznych lub prawnych bezpośrednio lub pośrednio kontrolowanych przez rząd centralny zgodnie z lit. a) lub wzajemnie powiązanych z rządem centralnym zgodnie z lit. b) może nie być uznany za grupę powiązanych klientów. Istnienie grupy powiązanych klientów utworzonej przez rząd centralny i inne osoby fizyczne lub prawne może być za to rozpatrywane oddzielnie dla każdej z osób bezpośrednio kontrolowanych przez rząd centralny zgodnie z lit. a) lub bezpośrednio wzajemnie powiązanych z rządem centralnym zgodnie z lit. b) oraz wszystkich osób fizycznych i prawnych, które są kontrolowane przez tę osobę zgodnie z lit. a) lub wzajemnie powiązane z tą osobą zgodnie z lit. b), włącznie z rządem centralnym. Ta sama zasada ma zastosowanie do samorządów regionalnych lub władz lokalnych, do których stosuje się art. 115 ust. 2.
Za grupę powiązanych klientów nie uznaje się dwóch lub większej liczby osób fizycznych lub prawnych, które spełniają warunki określone w lit. a) lub b) z powodu ich bezpośredniej ekspozycji wobec tego samego kontrahenta centralnego do celów działań rozliczeniowych;
Instrumenty, o których mowa w lit. a), b) oraz c), stanowią instrumenty finansowe wyłącznie w przypadku, gdy ich wartość jest pochodną ceny bazowego instrumentu finansowego lub innych bazowych pozycji, stóp lub wskaźników;
do celów określenia istotnej jednostki zależnej, w przypadku gdy zastosowanie ma art. 21b ust. 2 dyrektywy 2013/36/UE, dwie unijne pośrednie jednostki dominujące liczą się jako jedna jednostka zależna na podstawie swojej sytuacji skonsolidowanej;
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Definicje odnoszące się do wymogów kapitałowych z tytułu ryzyka kapitałowego
Na użytek przepisów części trzeciej, tytuł II, zastosowanie mają następujące definicje:
TYTUŁ II
POZIOM STOSOWANIA WYMOGÓW
POZIOM STOSOWANIA WYMOGÓW
ROZDZIAŁ 1
Stosowanie wymogów na zasadzie indywidualnej
Stosowanie wymogów na zasadzie indywidualnej
Zasady ogólne
Istotne jednostki zależne globalnych instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE przestrzegają art. 92b na zasadzie indywidualnej, w przypadku gdy spełniają wszystkie następujące warunki:
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu instytucje, o których mowa w ust. 1a niniejszego artykułu, przestrzegają art. 437a i art. 447 lit. h) na zasadzie indywidualnej.
Następujące instytucje nie są zobowiązane do przestrzegania art. 413 ust. 1 oraz powiązanych wymogów dotyczących sprawozdawczości w zakresie płynności określonych w części siódmej A niniejszego rozporządzenia:
W oczekiwaniu na sprawozdanie Komisji zgodnie z art. 508 ust. 3 właściwe organy mogą zwolnić firmy inwestycyjne z wymogu wypełniania obowiązków określonych w części szóstej i w art. 430 ust. 1 lit. d), biorąc pod uwagę charakter, skalę i stopień złożoności ich działalności.
Odstępstwo od stosowania wymogów ostrożnościowych na zasadzie indywidualnej
Właściwy organ korzystający z przepisów niniejszego ustępu informuje o tym fakcie właściwe organy wszystkich pozostałych państw członkowskich.
Odstępstwo od stosowania wymogów dotyczących płynności na zasadzie indywidualnej
Do dnia 1 stycznia 2014 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wszelkich przeszkód prawnych, które mogą uniemożliwić stosowanie lit. c) akapitu pierwszego; Komisja jest również proszona, by w stosownym przypadku przedłożyć do dnia 31 grudnia 2015 r. wniosek ustawodawczy precyzujący, które z tych przeszkód należy usunąć.
Metoda konsolidacji indywidualnej
Odstępstwo w przypadku instytucji kredytowych trwale powiązanych z organem centralnym
Państwa członkowskie mogą zachować i stosować obowiązujące ustawodawstwo krajowe w zakresie stosowania odstępstwa, o którym mowa w akapicie pierwszym, o ile ustawodawstwo to nie jest sprzeczne z niniejszym rozporządzeniem lub z dyrektywą 2013/36/UE.
ROZDZIAŁ 2
Konsolidacja ostrożnościowa
Konsolidacja ostrożnościowa
Sekcja 1
Stosowanie wymogów na zasadzie skonsolidowanej
Stosowanie wymogów na zasadzie skonsolidowanej
Stosowanie wymogów ostrożnościowych na zasadzie skonsolidowanej w przypadku gdy firmy inwestycyjne są jednostkami dominującymi
Do celów stosowania niniejszego rozdziału firmy inwestycyjne uznaje się za dominujące finansowe spółki holdingowe w państwie członkowskim lub unijne dominujące finansowe spółki holdingowe w przypadku gdy takie firmy inwestycyjne są jednostkami dominującymi instytucji lub firmy inwestycyjnej, która podlega niniejszemu rozporządzeniu i o której mowa w art. 1 ust. 2 lub 5 rozporządzenia (UE) 2019/2033.
Podejście ogólne
Skonsolidowana sytuacja jednostki, o której mowa w akapicie pierwszym lit. b) niniejszego ustępu, oznacza skonsolidowaną sytuację dominującej finansowej spółki holdingowej lub dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, które nie podlegają zatwierdzeniu zgodnie z art. 21a ust. 4 dyrektywy 2013/36/UE. Skonsolidowana sytuacja jednostki, o której mowa w akapicie pierwszym lit. c) niniejszego ustępu, oznacza skonsolidowaną sytuację jej dominującej finansowej spółki holdingowej lub dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej.
Wyłącznie unijne jednostki dominujące będące istotnymi jednostkami zależnymi globalnych instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE i niebędące podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przestrzegają art. 92b niniejszego rozporządzenia na zasadzie skonsolidowanej w takim zakresie i w taki sposób, jak określono w art. 18 niniejszego rozporządzenia. W przypadku gdy zastosowanie ma art. 21b ust. 2 dyrektywy 2013/36/UE, każda z dwóch unijnych pośrednich jednostek dominujących określonych łącznie jako istotna jednostka zależna przestrzega art. 92b niniejszego rozporządzenia na podstawie swojej sytuacji skonsolidowanej.
W przypadku gdy przyznano odstępstwo na podstawie art. 8 ust. 1-5, instytucje oraz - w stosownych przypadkach - finansowe spółki holdingowe lub finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej będące częścią podgrupy płynnościowej przestrzegają przepisów części szóstej oraz art. 430 ust. 1 lit. d) niniejszego rozporządzenia na zasadzie skonsolidowanej lub na zasadzie subskonsolidowanej danej podgrupy płynnościowej.
Stosowanie podejścia określonego w akapicie pierwszym pozostaje bez uszczerbku dla skutecznego nadzoru na zasadzie skonsolidowanej i nie może pociągać za sobą nieproporcjonalnych negatywnych skutków dla całości lub części systemu finansowego innych państw członkowskich lub Unii jako całości ani nie może stanowić ani stwarzać przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego.
(uchylony)
Skonsolidowane obliczenia na potrzeby globalnych instytucji o znaczeniu systemowym z wieloma podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji
W przypadku gdy co najmniej dwa podmioty, które są globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym będące częścią tej samej globalnej instytucji o znaczeniu systemowym są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub są podmiotami z państw trzecich, które byłyby podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, gdyby miały siedzibę w Unii, unijna instytucja dominująca tej globalnej instytucji o znaczeniu systemowym oblicza kwotę funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w art. 92a ust. 1 lit. a):
Obliczenia, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), dokonuje się na podstawie sytuacji skonsolidowanej unijnej instytucji dominującej.
Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji postępują zgodnie z art. 45d ust. 4 i art. 45h ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE.
Stosowanie wymogów dotyczących ujawniania informacji na zasadzie skonsolidowanej
Duże jednostki zależne unijnych instytucji dominujących ujawniają informacje określone w art. 437, 438, 440, 442, 450, 451, 451a i 453 na zasadzie indywidualnej lub, w stosownych przypadkach zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i dyrektywą 2013/36/UE - na zasadzie subskonsolidowanej.
Stosowanie wymogów art. 5 rozporządzenia (UE) 2017/2402 na zasadzie skonsolidowanej
(uchylony)
Odstępstwo od stosowania wymogów dotyczących wskaźnika dźwigni na zasadzie skonsolidowanej dla grup firm inwestycyjnych
W przypadku gdy wszystkie podmioty wchodzące w skład grupy firm inwestycyjnych, w tym jednostka dominująca, są firmami inwestycyjnymi, które są zwolnione ze stosowania wymogów określonych w części siódmej na zasadzie indywidualnej zgodnie z art. 6 ust. 5, dominująca firma inwestycyjna może zadecydować o niestosowaniu wymogów określonych w części siódmej i powiązanych wymogów dotyczących sprawozdawczości w zakresie wskaźnika dźwigni finansowej określonych w części siódmej A na zasadzie skonsolidowanej.
(uchylony)
Sekcja 2
Metody przeprowadzania konsolidacji ostrożnościowej
Metody przeprowadzania konsolidacji ostrożnościowej
Metody przeprowadzania konsolidacji ostrożnościowej
Do celów art. 11 ust. 3a instytucje zobowiązane do spełnienia wymogów, o których mowa w art. 92a lub 92b, na zasadzie skonsolidowanej przeprowadzają pełną konsolidację wszystkich instytucji i instytucji finansowych będących ich jednostkami zależnymi w odpowiednich grupach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji
W szczególności właściwe organy mogą zezwolić na stosowanie metody przewidzianej w art. 22 ust. 7, 8 i 9 dyrektywy 2013/34/UE lub wymagać jej stosowania. Stosowanie tej metody nie oznacza jednak objęcia danych przedsiębiorstw nadzorem skonsolidowanym.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego właściwe organy mogą zezwolić instytucjom na stosowanie lub wymagać od nich stosowania innej metody wobec takich jednostek zależnych lub udziałów kapitałowych, w tym metody wymaganej zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości, pod warunkiem że:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Sekcja 3
Zakres konsolidacji ostrożnościowej
Zakres konsolidacji ostrożnościowej
Jednostki wyłączone z zakresu konsolidacji ostrożnościowej
Wspólne decyzje w sprawie wymogów ostrożnościowych
Wnioski są przedkładane wyłącznie organowi sprawującemu nadzór skonsolidowany.
Wniosek, o którym mowa w art. 312 ust. 2, zawiera opis metod stosowanych podczas alokacji kapitału ryzyka operacyjnego pomiędzy poszczególne podmioty wchodzące w skład grupy. Wniosek zawiera informację, czy i w jaki sposób efekty dywersyfikacji zostaną uwzględnione w systemie pomiaru ryzyka.
Przedmiotowa wspólna decyzja zostaje przedstawiona w dokumencie zawierającym w pełni uzasadnioną decyzję, który zostaje przekazany przez właściwy organ podmiotowi składającemu wniosek, o którym mowa w ust. 1.
Decyzja zostaje przedstawiona w dokumencie zawierającym w pełni uzasadnioną decyzję i uwzględnia opinie i zastrzeżenia pozostałych właściwych organów wyrażone w terminie sześciu miesięcy.
Decyzja zostaje przekazana unijnej instytucji dominującej, unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej oraz pozostałym właściwym organom przez organ sprawujący nadzór skonsolidowany.
Jeżeli po upływie terminu sześciu miesięcy którykolwiek z zainteresowanych właściwych organów skierował sprawę do EUNB zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, organ sprawujący nadzór skonsolidowany odracza podjęcie decyzji w sprawie ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu w oczekiwaniu na decyzję, którą EUNB może podjąć zgodnie z art. 19 ust. 3 tego rozporządzenia w sprawie jego decyzji, oraz podejmuje decyzję zgodną z decyzją EUNB. Okres sześciu miesięcy uznaje się za okres postępowania pojednawczego w rozumieniu tego rozporządzenia. EUNB podejmuje decyzję w terminie 1 miesiąca. Sprawy nie kieruje się do EUNB po upływie wspomnianego terminu sześciu miesięcy ani po podjęciu wspólnej decyzji.
Decyzja zostaje przedstawiona w dokumencie zawierającym w pełni uzasadnioną decyzję i uwzględnia opinie i zastrzeżenia pozostałych właściwych organów wyrażone w terminie sześciu miesięcy.
Decyzja zostaje przekazana organowi sprawującemu nadzór skonsolidowany, który informuje unijną instytucję dominującą, unijną dominującą finansową spółkę holdingową lub unijną dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej.
Jeżeli po upływie terminu sześciu miesięcy organ sprawujący nadzór skonsolidowany skieruje sprawę do EUNB zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, właściwy organ odpowiedzialny za nadzór nad daną jednostką zależną na zasadzie indywidualnej odracza podjęcie decyzji w sprawie ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu w oczekiwaniu na decyzję, którą EUNB może podjąć zgodnie z art. 19 ust. 3 tego rozporządzenia w sprawie jego decyzji, oraz podejmuje decyzję zgodną z decyzją EUNB. Okres sześciu miesięcy uznaje się za okres postępowania pojednawczego w rozumieniu tego rozporządzenia. EUNB podejmuje decyzję w terminie 1 miesiąca. Sprawy nie kieruje się do EUNB po upływie wspomnianego terminu sześciu miesięcy ani po podjęciu wspólnej decyzji.
EUNB przedstawi Komisji projekt tych wykonawczych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wspólne decyzje w sprawie poziomu stosowania wymogów dotyczących płynności
Wspólną decyzję podejmuje się w terminie sześciu miesięcy od przedstawienia przez organ sprawujący nadzór skonsolidowany sprawozdania określającego wydzielone podgrupy płynnościowe na podstawie kryteriów ustanowionych w art. 8. Jeżeli porozumienie nie zostanie osiągnięte w terminie sześciu miesięcy, organ sprawujący nadzór skonsolidowany konsultuje się z EUNB na wniosek któregokolwiek z pozostałych zainteresowanych właściwych organów. Organ sprawujący nadzór skonsolidowany może skonsultować się z EUNB z własnej inicjatywy.
Wspólna decyzja może również nakładać ograniczenia w odniesieniu do lokalizacji oraz własności aktywów płynnych, a także ustanowić wymogi w zakresie minimalnych kwot aktywów płynnych, jakie muszą posiadać instytucje wyłączone z zakresu stosowania części szóstej.
Wspólna decyzja zostaje przedstawiona w dokumencie zawierającym w pełni uzasadnioną decyzję, który zostaje przekazany instytucji dominującej w ramach podgrupy płynnościowej przez organ sprawujący nadzór skonsolidowany.
Każdy właściwy organ może jednak w terminie sześciu miesięcy skonsultować się z EUNB w kwestii tego, czy warunki określone w art. 8 ust. 1 lit. a)-d) zostały spełnione. W takim przypadku EUNB może przeprowadzić niewiążącą mediację zgodnie z art. 31 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, a wszystkie zainteresowane właściwe organy odraczają podjęcie swoich decyzji do momentu zakończenia niewiążącej mediacji. Jeżeli w trakcie prowadzonej mediacji właściwe organy nie osiągną porozumienia w terminie 3 miesięcy, każdy właściwy organ odpowiedzialny za nadzór indywidualny podejmuje samodzielną decyzję, z uwzględnieniem proporcjonalności korzyści i ryzyka na poziomie państwa członkowskiego instytucji dominującej oraz proporcjonalności korzyści i ryzyka na poziomie państwa członkowskiego jednostki zależnej. Sprawy nie kieruje się do EUNB po upływie wspomnianego terminu sześciu miesięcy ani po podjęciu wspólnej decyzji.
Wspólna decyzja, o której mowa w ust. 1, oraz decyzje, o których mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, są wiążące.
Subkonsolidacja w przypadku jednostek z państw trzecich
Przedsiębiorstwa w państwach trzecich
Do celów prowadzenia nadzoru na zasadzie skonsolidowanej zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału terminy "firma inwestycyjna", "instytucja kredytowa", "instytucja finansowa" oraz "instytucja" obejmują również przedsiębiorstwa mające swoją siedzibę w państwach trzecich, które jeżeli miałyby swoją siedzibę w Unii, byłyby objęte definicjami tych terminów zawartymi w art. 4. Termin "instytucja" obejmuje również przedsiębiorstwa z siedzibą w państwach trzecich, które jeżeli miałyby swoją siedzibę w Unii, byłyby objęte definicjami terminów "instytucja kredytowa" lub "firma inwestycyjna".
Wycena aktywów i pozycji pozabilansowych
CZĘŚĆ DRUGA
FUNDUSZE WŁASNE I ZOBOWIĄZANIA KWALIFIKOWALNE 151
FUNDUSZE WŁASNE I ZOBOWIĄZANIA KWALIFIKOWALNE 151
TYTUŁ I
SKŁADNIKI FUNDUSZY WŁASNYCH
SKŁADNIKI FUNDUSZY WŁASNYCH
ROZDZIAŁ 1
Kapitał Tier I
Kapitał Tier I
Kapitał Tier I
Na kapitał Tier I instytucji składa się suma kapitału podstawowego Tier I i kapitału dodatkowego Tier I instytucji.
ROZDZIAŁ 2
Kapitał podstawowy Tier I
Kapitał podstawowy Tier I
Sekcja 1
Pozycje i instrumenty w kapitale podstawowym Tier I
Pozycje i instrumenty w kapitale podstawowym Tier I
Pozycje kapitału podstawowego Tier I
Pozycje, o których mowa w lit. c)-f), uznaje się za kapitał podstawowy Tier I wyłącznie wtedy, gdy dana instytucja ma możliwość nieograniczonego i niezwłocznego wykorzystania ich do pokrycia ryzyk lub strat, gdy tylko one wystąpią.
Weryfikacja zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych instytucji musi zapewniać odpowiedni poziom gwarancji, że zyski te zostały ocenione zgodnie z zasadami ustanowionymi w mających zastosowanie standardach rachunkowości.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego instytucje mogą klasyfikować jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I kolejne emisje danej formy instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, dla których otrzymały one już takie zezwolenie, o ile spełnione są oba następujące warunki:
Właściwe organy konsultują się z EUNB przed udzieleniem zezwolenia na nowe formy instrumentów kapitałowych, które mają zostać sklasyfikowane jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I. Właściwe organy należycie uwzględniają opinię EUNB oraz, w przypadku gdy zdecydują się odejść od opinii, w terminie trzech miesięcy od dnia jej otrzymania przesyłają do EUNB pismo, w którym przedstawiają uzasadnienie odejścia od danej opinii. Niniejszy akapit nie ma zastosowania do instrumentów kapitałowych, o których mowa w art. 31.
Na podstawie informacji otrzymanych od właściwych organów EUNB tworzy, prowadzi i publikuje wykaz wszystkich form instrumentów kapitałowych w każdym państwie członkowskim, które kwalifikują się jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I. Zgodnie z art. 35 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 EUNB może gromadzić wszelkie informacje związane z instrumentami w kapitale podstawowym Tier I, które uzna za niezbędne do ustalenia zgodności z kryteriami określonymi w art. 28 lub, w stosownych przypadkach, w art. 29 niniejszego rozporządzenia, a także do celów prowadzenia i aktualizacji wykazu, o którym mowa w niniejszym akapicie.
Po zakończeniu procesu przeglądu przewidzianego w art. 80 oraz w przypadku gdy istnieją wystarczające dowody na to, że odnośne instrumenty kapitałowe nie spełniają kryteriów określonych w art. 28 lub, w stosownych przypadkach, w art. 29, lub przestały spełniać te kryteria, EUNB może podjąć decyzję - stosownie do sytuacji - o niedodaniu tych instrumentów do wykazu, o którym mowa w akapicie czwartym, lub o wykreśleniu ich z tego wykazu. EUNB podaje ten fakt do wiadomości publicznej, a także odsyła do stanowiska odpowiedniego właściwego organu w tej kwestii. Niniejszy akapit nie ma zastosowania do instrumentów kapitałowych, o których mowa w art. 31.";
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Instrumenty kapitałowe towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielni, instytucji oszczędnościowych lub podobnych instytucji stanowiące pozycje kapitału podstawowego Tier I
Te towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielnie lub instytucje oszczędnościowe uznane jako takie na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego przed dniem 31 grudnia 2012 r. nadal klasyfikuje się jako takie do celów przepisów niniejszej części, pod warunkiem że wciąż spełniają one warunki, które zdecydowały o ich uznaniu.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Instrumenty w kapitale podstawowym Tier I
Warunek określony w akapicie pierwszym lit. j) uznaje się za spełniony, niezależnie od tego, czy instrumenty są ujęte w instrumentach dodatkowych w Tier I lub instrumentach w Tier II na mocy art. 484 ust. 3, pod warunkiem że charakteryzują się one równym stopniem uprzywilejowania.
Do celów akapitu pierwszego lit. b) wyłącznie ta część instrumentu kapitałowego, która jest w pełni opłacona, kwalifikuje się jako instrument w kapitale podstawowym Tier I.
Warunek określony w ust. 1 lit. f) uznaje się za spełniony, niezależnie od obniżenia kwoty głównej danego instrumentu kapitałowego w ramach procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub wskutek odpisu aktualizującego wartość instrumentów kapitałowych wymaganego przez organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji odpowiedzialny za daną instytucję.
Warunek określony w ust. 1 lit. g) uznaje się za spełniony, niezależnie od przepisów regulujących dany instrument kapitałowy wskazujących bezpośrednio lub pośrednio, że kwota główna danego instrumentu zostanie lub może zostać obniżona w ramach procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub wskutek odpisu aktualizującego wartość instrumentów kapitałowych wymaganego przez organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji odpowiedzialny za daną instytucję.
Warunek określony w ust. 1 akapit pierwszy lit. h) ppkt (v) uznaje się za spełniony niezależnie od tego, czy jednostka zależna podlega umowie o przeniesieniu zysków i strat zawartej ze swoją jednostką dominującą, zgodnie z którą jednostka zależna ma obowiązek przekazać - w następstwie sporządzenia swojego rocznego sprawozdania finansowego - swój roczny wynik na rzecz jednostki dominującej, w przypadku gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:
W przypadku gdy instytucja zawarła umowę o przeniesieniu zysków i strat, niezwłocznie powiadamia o tym właściwy organ i przekazuje mu kopię takiej umowy. Instytucja niezwłocznie powiadamia również właściwy organ o wszelkich zmianach w umowie o przeniesieniu zysków i strat oraz o rozwiązaniu takiej umowy. Instytucja może zawrzeć tylko jedną umowę o przeniesieniu zysków i strat.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Instrumenty kapitałowe emitowane przez towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielnie, instytucje oszczędnościowe i podobne instytucje
Warunek ustanowiony w akapicie pierwszym pozostaje bez uszczerbku dla możliwości zaliczenia przez towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielnię, instytucję oszczędnościową lub podobną instytucję do instrumentów kapitału podstawowego Tier I, które nie przyznają praw głosu posiadaczowi tych instrumentów i które spełniają wszystkie poniższe warunki:
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Konsekwencje zaprzestania spełniania warunków obowiązujących w odniesieniu do instrumentów w kapitale podstawowym Tier I
W przypadku instrumentu w kapitale podstawowym Tier 1, jeżeli warunki określone w art. 28, lub w stosownych przypadkach, w art. 29, przestaną być spełniane, zastosowanie ma, co następuje:
Instrumenty kapitałowe subskrybowane przez organy publiczne w sytuacjach nadzwyczajnych
Sekcja 2
Filtry ostrożnościowe
Filtry ostrożnościowe
Aktywa sekurytyzowane
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Instrumenty zabezpieczające przepływy pieniężne oraz zmiany wartości zobowiązań własnych
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do 30 września 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Dodatkowe korekty wartości
Przy obliczaniu kwoty swoich funduszy własnych instytucje stosują wymogi art. 105 w odniesieniu do wszystkich swoich aktywów wycenianych według wartości godziwej oraz odliczają kwotę wszelkich niezbędnych dodatkowych korekt wartości od kapitału podstawowego Tier I.
Niezrealizowane zyski i straty wyceniane według wartości godziwej
Instytucje nie dokonują korekt w celu usunięcia ze swoich funduszy własnych niezrealizowanych zysków lub strat z tytułu posiadanych aktywów lub zobowiązań wycenianych według wartości godziwej, z wyjątkiem pozycji, o których mowa w art. 33.
Sekcja 3
Odliczenia od pozycji kapitału podstawowego tier i, wyłączenia i opcje alternatywne
Odliczenia od pozycji kapitału podstawowego tier i, wyłączenia i opcje alternatywne
Podsekcja 1
Odliczenia od pozycji kapitału podstawowego Tier I
Odliczenia od pozycji kapitału podstawowego Tier I
Odliczenia od pozycji kapitału podstawowego Tier I
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Odliczanie wartości niematerialnych i prawnych
Instytucje określają kwotę wartości niematerialnych i prawnych, którą należy odliczyć zgodnie z następującymi zasadami:
Odliczanie aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego opartych na przyszłej rentowności
Instytucje przyporządkowują powiązane rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego na podstawie proporcjonalnego udziału pozycji, o których mowa w lit. a) i b), w składzie aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego opartych na przyszłej rentowności.
Nadpłaty podatku, straty podatkowe przeniesione na poprzednie lata oraz aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego nieoparte na przyszłej rentowności
Instytucje stosują wobec aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego wagę ryzyka równą 100 %, jeżeli spełnione są warunki określone w lit. a), b oraz c).
Odliczanie kwot ujemnych będących wynikiem obliczenia kwot oczekiwanej straty
Kwoty, która ma być odliczona zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. d), nie pomniejsza się o wzrost poziomu aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego opartych na przyszłej rentowności ani o inne dodatkowe skutki podatkowe, jakie mogłyby wystąpić w przypadku wzrostu poziomu rezerw do poziomu oczekiwanych strat, o których mowa w tytule II, część trzecia, rozdział 3, sekcja 3.
Odliczanie aktywów funduszu emerytalnego ze zdefiniowanymi świadczeniami
Te aktywa, wykorzystywane do pomniejszenia odliczanej kwoty, otrzymują wagę ryzyka zgodnie z przepisami, w stosownych przypadkach, części trzeciej tytuł II rozdziały 2 lub 3.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Odliczanie posiadanych instrumentów własnych w kapitale podstawowym Tier I
Do celów art. 36 ust. 1 lit. f) instytucje obliczają wartość posiadanych instrumentów własnych w kapitale podstawowym Tier I na podstawie pozycji długich brutto, z uwzględnieniem następujących wyjątków:
Znaczna inwestycja w podmiot sektora finansowego
Do celów odliczenia znaczna inwestycja instytucji w podmiot sektora finansowego ma miejsce, jeżeli spełniony jest dowolny z poniższych warunków:
Odliczanie posiadanych instrumentów w kapitale podstawowym Tier I podmiotów sektora finansowego oraz w przypadkach, gdy instytucja ma krzyżowe powiązanie kapitałowe służące sztucznemu zawyżaniu funduszy własnych
Instytucje dokonują odliczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1 lit. g), h) oraz i), zgodnie z następującymi zasadami:
Odliczanie posiadanych instrumentów w kapitale podstawowym Tier I podmiotów sektora finansowego
Instytucje dokonują odliczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1 lit. h) oraz i), zgodnie z następującymi zasadami:
Odliczanie udziałów kapitałowych w instrumentach w kapitale podstawowym Tier I w przypadkach, gdy instytucja nie dokonała znacznej inwestycji w podmiot sektora finansowego
Odliczanie posiadanych instrumentów w kapitale podstawowym Tier I w przypadkach, gdy instytucja dokonała znacznej inwestycji w podmiot sektora finansowego
Do celów art. 36 ust. 1 lit. i) mająca zastosowanie kwota odliczana od kwoty pozycji kapitału podstawowego Tier I nie zawiera pozycji z tytułu gwarantowania emisji utrzymywanych nie dłużej niż przez pięć dni roboczych i jest określana zgodnie z art. 44 i 45 oraz przepisami podsekcji 2.
Ekspozycje nieobsługiwane
Do celów art. 36 ust. 1 lit. m) wartość ekspozycji instrumentu dłużnego nabytego po cenie niższej niż kwota należna ze strony dłużnika obejmuje różnicę między ceną nabycia a kwotą należną od dłużnika.
Do celów art. 36 ust. 1 lit. m) wartością ekspozycji udzielonego zobowiązania do udzielenia pożyczki, udzielonej gwarancji finansowej lub każdego innego zobowiązania, o których mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, jest ich wartość nominalna, która odzwierciedla maksymalną ekspozycję instytucji na ryzyko kredytowe bez uwzględnienia jakiejkolwiek ochrony kredytowej rzeczywistej lub ochrony kredytowej nierzeczywistej. Wartość nominalną udzielonego zobowiązania do udzielenia pożyczki stanowi niewykorzystana kwota, którą instytucja zobowiązała się pożyczyć, a wartość nominalną udzielonej gwarancji finansowej stanowi maksymalna kwota, którą jednostka musiałaby zapłacić w przypadku uruchomienia gwarancji.
Wartość nominalna, o której mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu, nie uwzględnia żadnej korekty z tytułu szczególnego ryzyka kredytowego, dodatkowych korekt wartości zgodnie z art. 34 i 105, kwot odliczonych zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. m) ani innych redukcji funduszy własnych związanych z daną ekspozycją.
Do celów lit. a), w przypadku gdy instytucja posiada wobec dłużnika ekspozycje bilansowe, które są przeterminowane o ponad 90 dni i które stanowią ponad 20 % wszystkich ekspozycji bilansowych wobec tego dłużnika, wszystkie ekspozycje bilansowe i pozabilansowe wobec tego dłużnika uznaje się za nieobsługiwane.
Można uznać, że pełna i terminowa spłata jest prawdopodobna, jeżeli dłużnik dokonywał regularnych i terminowych płatności kwot równych jednej z poniższych wartości:
Działania restrukturyzacyjne
Odliczenia z tytułu ekspozycji nieobsługiwanych
Zabezpieczoną część ekspozycji nieobsługiwanej stanowi ta część ekspozycji, którą do celów obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych zgodnie z częścią trzecią tytuł II uznaje się za objętą ochroną kredytową rzeczywistą lub ochroną kredytową nierzeczywistą, względnie w pełni i całkowicie zabezpieczoną hipotekami.
Niezabezpieczona część ekspozycji nieobsługiwanej odpowiada ewentualnej różnicy między wartością tej ekspozycji, o której mowa w art. 47a ust. 1, a ewentualną zabezpieczoną częścią tej ekspozycji.
Wytyczne te wydaje się zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
W drodze odstępstwa od ust. 3, w przypadku gdy ekspozycja, w okresie od dwóch do sześciu lat od sklasyfikowania jej jako nieobsługiwanej, została objęta działaniem restrukturyzacyjnym, współczynnik mający zastosowanie zgodnie z ust. 3 w dniu objęcia ekspozycji działaniem restrukturyzacyjnym ma zastosowanie przez dodatkowy okres jednego roku.
Niniejszy ustęp ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do pierwszego działania restrukturyzacyjnego, którym objęto daną ekspozycję, po sklasyfikowaniu jej jako nieobsługiwanej.
Podsekcja 2
Wyłączenia i opcje alternatywne dotyczące odliczeń od pozycji kapitału podstawowego Tier I
Wyłączenia i opcje alternatywne dotyczące odliczeń od pozycji kapitału podstawowego Tier I
Progowe wyłączenia dotyczące odliczeń od pozycji kapitału podstawowego Tier I
Odsetek znaczących inwestycji w łącznej kwocie pozycji, którego nie trzeba odliczać, wynosi jeden minus część, o której mowa w akapicie pierwszym.
Wymogi dotyczące odliczeń w przypadku zastosowania konsolidacji, dodatkowego nadzoru lub instytucjonalnych systemów ochrony
Wybraną metodę stosuje się w sposób jednolity przez cały czas.
Zastosowanie podejścia, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie może pociągać za sobą nieproporcjonalnych niekorzystnych skutków dla całości lub części systemu finansowego innych państw członkowskich lub Unii jako całości, stanowiąc lub stwarzając przeszkodę dla funkcjonowania rynku wewnętrznego.
Niniejszy ustęp nie ma zastosowania przy obliczaniu funduszy własnych do celów spełnienia wymogów określonych w art. 92a i 92b; obliczeń tych dokonuje się zgodnie z ramami odliczania określonymi w art. 72e ust. 4.
Niniejszy ustęp nie ma zastosowania w odniesieniu do odliczeń określonych w art. 72e ust. 5.
EUNB, EUNUiPPE i EUNGiPW przedstawią Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 odpowiednio rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 oraz rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Sekcja 4
Kapitał podstawowy Tier I
Kapitał podstawowy Tier I
Kapitał podstawowy Tier I
Kapitał podstawowy Tier I instytucji składa się z pozycji kapitału podstawowego Tier I po wprowadzeniu korekt wymaganych w art. 32-35 oraz po zastosowaniu odliczeń na podstawie art. 36, a także wyłączeń i opcji alternatywnych określonych w art. 48, 49 i 79.
ROZDZIAŁ 3
Kapitał dodatkowy Tier I
Kapitał dodatkowy Tier I
Sekcja 1
Pozycje dodatkowe w tier i i instrumenty dodatkowew Tier I
Pozycje dodatkowe w tier i i instrumenty dodatkowew Tier I
Pozycje dodatkowe w Tier I
Do pozycji dodatkowych w Tier I należą:
Instrumenty ujęte w lit. a) nie kwalifikują się jako pozycje kapitału podstawowego Tier I lub Tier II.
Instrumenty dodatkowe w Tier I
w przypadku gdy emitent ma siedzibę w państwie trzecim i nie został wyznaczony zgodnie z art. 12 dyrektywy 2014/59/UE jako część grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, której podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ma siedzibę w Unii, prawo lub postanowienia umowne regulujące instrumenty zawierają wymóg, aby - po podjęciu decyzji przez odpowiedni organ państwa trzeciego - kwota główna instrumentów została umorzona na stałe lub aby instrumenty zostały poddane konwersji na instrumenty w kapitale podstawowym Tier I;
Warunek określony w akapicie pierwszym lit. d) uznaje się za spełniony, niezależnie od tego, czy instrumenty są ujęte w instrumentach dodatkowych w Tier I lub instrumentach w Tier II na mocy art. 484 ust. 3, pod warunkiem że charakteryzują się one równym stopniem uprzywilejowania;
Do celów akapitu pierwszego lit. a) wyłącznie ta część instrumentu kapitałowego, która jest w pełni opłacona, kwalifikuje się jako instrument dodatkowy w Tier I.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Ograniczenia dotyczące anulowania wypłaty zysków z tytułu instrumentów dodatkowych w Tier I oraz cechy mogące utrudniać dokapitalizowanie instytucji
Do celów art. 49 ust. 1 lit. l) ppkt (v) i art. 52 ust. 1 lit. o) przepisy regulujące kwestie związane z instrumentami dodatkowymi w Tier I nie obejmują w szczególności następujących kwestii:
Odpis obniżający wartość lub zamiana instrumentów dodatkowych w Tier I
Konsekwencje zaprzestania spełniania warunków obowiązujących w odniesieniu do instrumentów dodatkowych w Tier I
W przypadku instrumentów dodatkowych w Tier I, jeżeli przestaną być spełniane warunki określone w art. 52 ust. 1, mają zastosowanie następujące konsekwencje:
Sekcja 2
Odliczenia od pozycji dodatkowych w Tier I
Odliczenia od pozycji dodatkowych w Tier I
Odliczenia od pozycji dodatkowych w Tier I
Instytucje odliczają od pozycji dodatkowych w Tier I:
Odliczanie posiadanych własnych instrumentów dodatkowych w Tier I
Do celów art. 56 lit. a) instytucje obliczają wartość posiadanych własnych instrumentów dodatkowych w Tier I na podstawie pozycji długich brutto z uwzględnieniem następujących wyjątków:
Odliczanie posiadanych instrumentów dodatkowych w Tier I podmiotów sektora finansowego oraz w przypadkach, gdy instytucja ma krzyżowe powiązanie kapitałowe służące sztucznemu zawyżaniu funduszy własnych
Instytucje dokonują odliczeń wymaganych na mocy art. 56 lit. b), c) i d) zgodnie z następującymi zasadami:
Odliczanie posiadanych instrumentów dodatkowych w Tier I podmiotów sektora finansowego
Instytucje dokonują odliczeń wymaganych na mocy art. 56 lit. c) i d) zgodnie z następującymi zasadami:
Odliczanie posiadanych instrumentów dodatkowych w Tier I w przypadkach, gdy instytucja nie dokonała znacznej inwestycji w podmiot sektora finansowego
Sekcja 3
Kapitał dodatkowy Tier I
Kapitał dodatkowy Tier I
Kapitał dodatkowy Tier I
Kapitał dodatkowy Tier I danej instytucji składa się z pozycji dodatkowych w Tier I po odliczeniu pozycji, o których mowa w art. 56, oraz po zastosowaniu art. 79.
ROZDZIAŁ 4
Kapitał Tier II
Kapitał Tier II
Sekcja 1
Pozycje i instrumenty w Tier II
Pozycje i instrumenty w Tier II
Pozycje w Tier II
Pozycje w Tier II składają się z następujących elementów:
Pozycje ujęte w lit. a) nie kwalifikują się jako pozycje kapitału podstawowego Tier I ani pozycje dodatkowe w Tier I.
Instrumenty w Tier II
Instrumenty kapitałowe kwalifikują się jako instrumenty w Tier II, o ile spełnione są następujące warunki:
w przypadku gdy emitent ma siedzibę w państwie trzecim i nie został wyznaczony zgodnie z art. 12 dyrektywy 2014/59/UE jako część grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, której podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ma siedzibę w Unii, prawo lub postanowienia umowne regulujące instrumenty zawierają wymóg, aby - po podjęciu decyzji przez odpowiedni organ państwa trzeciego - kwota główna instrumentów została umorzona na stałe lub aby instrumenty zostały poddane konwersji na instrumenty w kapitale podstawowym Tier I;
Do celów ust. 1 lit. a) wyłącznie ta część instrumentu kapitałowego, która jest w pełni opłacona, kwalifikuje się jako instrument w Tier II.
Amortyzacja instrumentów w Tier II
Konsekwencje zaprzestania spełniania warunków obowiązujących w odniesieniu do instrumentów w Tier II
W przypadku instrumentu w Tier II, który przestanie spełniać warunki określone w art. 63, mają zastosowanie następujące konsekwencje:
Sekcja 2
Odliczenia od pozycji w Tier II
Odliczenia od pozycji w Tier II
Odliczenia od pozycji w Tier II
Od pozycji w Tier II odlicza się:
Odliczanie posiadanych instrumentów własnych w Tier II
Do celów art. 66 lit. a) instytucje obliczają wartość udziałów kapitałowych na podstawie pozycji długich brutto z uwzględnieniem następujących wyjątków:
Odliczanie posiadanych instrumentów w Tier II podmiotów sektora finansowego oraz w przypadkach, gdy instytucja ma krzyżowe powiązanie kapitałowe służące sztucznemu zawyżaniu funduszy własnych
Instytucje dokonują odliczeń wymaganych w art. 66 lit. b), c) i d) zgodnie z następującymi zasadami:
Odliczanie posiadanych instrumentów w Tier II podmiotów sektora finansowego
Instytucje dokonują odliczeń wymaganych w art. 66 lit. c) i d) zgodnie z następującymi zasadami:
Odliczanie instrumentów w Tier II w przypadkach, gdy instytucja nie dokonała znacznej inwestycji w stosowny podmiot
Sekcja 3
Kapitał Tier II
Kapitał Tier II
Kapitał Tier II
Na kapitał Tier II instytucji składają się pozycje w Tier II tej instytucji po odliczeniach, o których mowa w art. 66, oraz po zastosowaniu art. 79.
ROZDZIAŁ 5
Fundusze własne
Fundusze własne
Fundusze własne
Fundusze własne danej instytucji stanowią sumę jej kapitału Tier I i kapitału Tier II.
ROZDZIAŁ 5a 218
Zobowiązania kwalifikowalne
Zobowiązania kwalifikowalne
Sekcja 1
Pozycje i instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych
Pozycje i instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych
Pozycje zobowiązań kwalifikowalnych
Do celów akapitu pierwszego lit. l) instrumentów dłużnych zawierających opcje wykupu przed terminem podlegające wykonaniu według uznania emitenta lub posiadacza oraz instrumentów dłużnych o zmiennym oprocentowaniu wynikającym z powszechnie stosowanej referencyjnej stopy procentowej, takiej jak Euribor lub Libor, nie uznaje się za instrumenty dłużne z wbudowanym instrumentem pochodnym wyłącznie ze względu na takie cechy.
Instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych
Do celów akapitu pierwszego lit. a) niniejszego artykułu wyłącznie te części zobowiązań, które są w pełni opłacone, kwalifikują się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych.
Do celów akapitu pierwszego lit. d), w przypadku gdy niektóre z wyłączonych zobowiązań, o których mowa w art. 72a ust. 2, są podporządkowane zwykłym niezabezpieczonym roszczeniom na mocy krajowego prawa dotyczącego niewypłacalności, między innymi ze względu na to, że wierzyciel ma bliskie powiązania z dłużnikiem, jest lub był udziałowcem, jest w stosunku kontroli lub grupy, jest członkiem organu zarządzającego lub jest związany z którąkolwiek z tych osób, z oceny podporządkowania wyłącza się roszczenia wynikające z takich wyłączonych zobowiązań.
Do celów art. 92b odniesienia do podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w akapicie pierwszym lit. c), k), l) i m) niniejszego ustępu traktuje się również jako odniesienia do instytucji, która jest istotną jednostką zależną globalnej instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE.
Te projekty regulacyjnych standardów technicznych muszą być w pełni zgodne z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 28 ust. 5 lit. a) oraz w art. 52 ust. 2 lit. a).
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 grudnia 2019 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Amortyzacja instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych
Instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych o rezydualnym terminie zapadalności wynoszącym mniej niż rok nie kwalifikują się jako pozycje zobowiązań kwalifikowalnych.
Konsekwencje zaprzestania spełniania warunków kwalifikowalności
W sytuacji gdy, w przypadku instrumentu zobowiązań kwalifikowalnych, mające zastosowanie warunki określone w art. 72b przestają być spełniane, zobowiązania te niezwłocznie przestają kwalifikować się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych.
Zobowiązania, o których mowa w art. 72b ust. 2, nadal można traktować jak instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych, dopóki kwalifikują się one jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z art. 72b ust. 3 lub 4.
Sekcja 2
Odliczenia od pozycji zobowiązań kwalifikowalnych
Odliczenia od pozycji zobowiązań kwalifikowalnych
Odliczenia od pozycji zobowiązań kwalifikowalnych
gdzie:
h = kwota posiadanych instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w art. 72b ust. 3;
i = indeks oznaczający instytucję emitującą;
Hi = całkowita kwota posiadanych zobowiązań kwalifikowalnych instytucji emitującej i, o których mowa w art. 72b ust. 3;
li = kwota zobowiązań włączonych przez instytucję emitującą i do pozycji zobowiązań kwalifikowalnych w granicach określonych w art. 72b ust. 3 zgodnie z najnowszymi informacjami ujawnionymi przez instytucję emitującą; oraz
Li = całkowita kwota pozostających do spłaty zobowiązań instytucji emitującej i, o których mowa w art. 72b ust. 3, zgodnie z najnowszymi informacjami ujawnionymi przez emitenta.
mi = max{0; OPi + LPi - max{0; β * [Oi + Li - max{ri * aRWAi; wi * aLREi}]}}
gdzie:
i = indeks oznaczający jednostkę zależną;
OPi = kwota instrumentów funduszy własnych wyemitowanych przez jednostkę zależną i, posiadanych przez instytucję dominującą;
LPi = kwota instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych wyemitowanych przez jednostkę zależną i, posiadanych przez instytucję dominującą;
β = odsetek instrumentów funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych wyemitowanych przez jednostkę zależną i, posiadanych przez jednostkę dominującą, obliczony w następujący sposób:
Oi = kwota funduszy własnych jednostki zależnej i, bez uwzględnienia odliczenia obliczonego zgodnie z niniejszym ustępem.
Li = kwota zobowiązań kwalifikowalnych jednostki zależnej i, bez uwzględnienia odliczenia obliczonego zgodnie z niniejszym ustępem.
ri = stosunek mający zastosowanie do jednostki zależnej i na poziomie jej grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 92a ust. 1 lit. a) niniejszego rozporządzenia oraz art. 45c ust. 3 akapit pierwszy lit. a) dyrektywy 2014/59/UE lub w przypadku jednostek zależnych z państw trzecich, równoważny wymóg w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mający zastosowanie do jednostki zależnej i w państwie trzecim, w którym ma ona swoją siedzibę główną, o ile wymóg ten jest spełniony za pomocą instrumentów, które zostałyby uznane za fundusze własne lub zobowiązania kwalifikowalne zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
aR-WAi = łączna kwota ekspozycji na ryzyko podmiotu będącego globalną instytucją o znaczeniu systemowym i, obliczona zgodnie z art. 92 ust. 3, z uwzględnieniem korekt określonych w art. 12a, lub, w przypadku jednostek zależnych z państw trzecich, zgodnie z mającymi zastosowanie lokalnymi regulacjami.
wi = stosunek mający zastosowanie do jednostki zależnej i na poziomie jej grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 92a ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia oraz art. 45c ust. 3 akapit pierwszy lit. b) dyrektywy 2014/59/UE lub w przypadku jednostek zależnych z państw trzecich, równoważny wymóg w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mający zastosowanie do jednostki zależnej i w państwie trzecim, w którym ma ona swoją siedzibę główną, o ile wymóg ten jest spełniony za pomocą instrumentów, które zostałyby uznane za fundusze własne lub zobowiązania kwalifikowalne zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
aL- REi = miara ekspozycji całkowitej podmiotu i będącego globalną instytucją o znaczeniu systemowym obliczona zgodnie z art. 429 ust. 4 lub, w przypadku jednostek zależnych z państw trzecich, obliczona zgodnie z mającymi zastosowanie lokalnymi regulacjami.
W przypadku gdy instytucji dominującej zezwolono na odliczenie skorygowanej kwoty zgodnie z akapitem pierwszym, jednostka zależna odlicza różnicę między kwotą posiadanych instrumentów funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w akapicie pierwszym, a tą skorygowaną kwotą.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego posiadanych instrumentów funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych nie odlicza się w przypadku gdy instytucja lub podmiot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), zobowiązane są do spełnienia wymogu, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), na zasadzie skonsolidowanej, a instytucja lub podmiot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), objęte są konsolidacją instytucji lub podmiotu, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), zgodnie z częścią pierwszą tytuł II rozdział 2.
Do celów niniejszego ustępu odniesienie do pozycji zobowiązań kwalifikowalnych traktuje się jako odniesienie do któregokolwiek z następujących elementów:
Do celów niniejszego ustępu odniesienie do instrumentów funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych traktuje się jako odniesienie do któregokolwiek z następujących elementów:
Odliczanie posiadanych instrumentów własnych zobowiązań kwalifikowalnych
Do celów art. 72e ust. 1 lit. a) instytucje obliczają wartość udziałów kapitałowych na podstawie pozycji długich brutto z zastrzeżeniem następujących wyjątków:
Podstawa odliczeń w odniesieniu do pozycji zobowiązań kwalifikowalnych
Do celów art. 72e ust. 1 lit. b), c) i d) instytucje odliczają pozycje długie brutto z zastrzeżeniem wyjątków określonych w art. 72h i 72i.
Odliczanie posiadanych zobowiązań kwalifikowalnych innych podmiotów będących globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym
Instytucje, które nie korzystają z wyjątku określonego w art. 72j, dokonują odliczeń, o których mowa w art. 72e ust. 1 lit. c) i d), zgodnie z następującymi zasadami:
Odliczanie zobowiązań kwalifikowalnych w przypadku gdy instytucja nie dokonała znacznej inwestycji w podmioty będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym
Wyłączenie portfela handlowego z odliczeń od pozycji zobowiązań kwalifikowalnych
Sekcja 3
Fundusze własne i zobowiązania kwalifikowalne
Fundusze własne i zobowiązania kwalifikowalne
Zobowiązania kwalifikowalne
Na zobowiązania kwalifikowalne instytucji składają się pozycje zobowiązań kwalifikowalnych tej instytucji po odliczeniach, o których mowa w art. 72e.
Fundusze własne i zobowiązania kwalifikowalne
Fundusze własne i zobowiązania kwalifikowalne instytucji stanowią sumę jej funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych.
ROZDZIAŁ 6
Wymogi ogólne w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych 224
Wymogi ogólne w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych 224
Wypłaty zysków z tytułu instrumentów
Zanim właściwy organ udzieli uprzedniego zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, konsultuje się z organem ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do spełnienia tych warunków przez instytucję.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Posiadane instrumenty kapitałowe wyemitowane przez regulowane podmioty sektora finansowego, które nie kwalifikują się jako kapitał regulacyjny
Instytucje od żadnych składników funduszy własnych nie odliczają posiadanych bezpośrednich, pośrednich lub syntetycznych instrumentów kapitałowych wyemitowanych przez regulowany podmiot sektora finansowego, które nie kwalifikują się jako kapitał regulacyjny tego podmiotu. Instytucje stosują do takich udziałów kapitałowych wagi ryzyka zgodnie z przepisami, w stosownych przypadkach, części trzeciej tytuł II rozdziały 2 lub 3.
Wymogi w zakresie odliczenia i zapadalności dotyczące pozycji krótkich
Wymogi w zakresie zapadalności pozycji krótkich, o których mowa w art. 45 lit. a), art. 59 lit. a), art. 69 lit. a) i art. 72h lit. a), uznaje się za spełnione w odniesieniu do posiadanych pozycji, w przypadku gdy spełnione są wszystkie poniższe warunki:
Portfele indeksowe obejmujące instrumenty kapitałowe i zobowiązania 228
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Warunki obniżenia funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych
Zezwolenie nadzorcze na obniżenie funduszy własnych
W przypadku gdy instytucja zapewnia wystarczające zabezpieczenie swojej zdolności działania za pomocą funduszy własnych w kwocie wyższej niż wymagana w niniejszym rozporządzeniu i w dyrektywie 2013/36/UE, właściwy organ może udzielić tej instytucji uprzedniego zezwolenia ogólnego na przeprowadzenie któregokolwiek z działań określonych w art. 77 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem kryteriów zapewniających zgodność wszelkich takich przyszłych działań z warunkami określonymi w lit. a) i b) niniejszego ustępu. Tego uprzedniego zezwolenia ogólnego udziela się tylko na określony okres nie dłuższy niż rok, po upływie którego może ono zostać przedłużone. Tego uprzedniego zezwolenia ogólnego udziela się na konkretną wcześniej ustaloną kwotę, którą określa właściwy organ. W przypadku instrumentów w kapitale podstawowym Tier I ta wcześniej ustalona kwota nie może przekraczać 3 % kwoty danej emisji i 10 % kwoty, o którą kapitał podstawowy Tier I przekracza sumę wymogów w zakresie kapitału podstawowego Tier I określonych w niniejszym rozporządzeniu, w dyrektywach 2013/36/UE i 2014/59/UE oraz marginesu, który właściwy organ uznaje za niezbędny. W przypadku instrumentów dodatkowych w Tier I lub instrumentów w Tier II ta wcześniej ustalona kwota nie może przekraczać 10 % kwoty danej emisji i 3 % łącznej kwoty należności z tytułu instrumentów dodatkowych w Tier I lub instrumentów w Tier II, stosownie do przypadku.
Właściwe organy cofają uprzednie zezwolenie ogólne w przypadku gdy instytucja narusza którekolwiek z kryteriów przewidzianych do celów tego zezwolenia.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Zezwolenie na obniżenie instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych
W przypadku gdy instytucja zapewnia wystarczające zabezpieczenie swojej zdolności działania za pomocą funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych w kwocie wyższej niż przewidziana w wymogach określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz w dyrektywach 2013/36/UE i 2014/59/UE, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może - po konsultacji z właściwym organem - udzielić tej instytucji uprzedniego zezwolenia ogólnego na wezwanie do sprzedaży, wykup, spłatę lub odkup instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych, z zastrzeżeniem kryteriów zapewniających zgodność wszelkich takich przyszłych działań z warunkami określonymi w lit. a) i b) niniejszego ustępu. Tego uprzedniego zezwolenia ogólnego udziela się na wyznaczony okres nie dłuższy niż rok, po upływie którego może ono zostać przedłużone. Tego uprzedniego zezwolenia ogólnego udziela się tylko na konkretną wcześniej ustaloną kwotę, którą określa organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji informują właściwe organy o każdym udzielonym uprzednim zezwoleniu ogólnym.
Organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji cofa uprzednie zezwolenie ogólne w przypadku gdy instytucja narusza którekolwiek z kryteriów przewidzianych do celów tego zezwolenia.
Do celów akapitu pierwszego lit. d) niniejszego ustępu projekty regulacyjnych standardów technicznych muszą być w pełni zgodne z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 78.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 grudnia 2019 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Tymczasowe odstąpienie od odliczania z funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Ocena zgodności z warunkami dotyczącymi funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych
Oceniając zgodność z wymogami określonymi w części drugiej, instytucje uwzględniają istotne cechy instrumentów, a nie tylko ich formę prawną. Ocena istotnych cech danego instrumentu uwzględnia wszystkie ustalenia odnoszące się do instrumentów, nawet w przypadku gdy ustalenia te nie są wyraźnie określone w warunkach dotyczących samych instrumentów, do celów stwierdzenia, czy łączne skutki ekonomiczne takich ustaleń są zgodne z celami odpowiednich przepisów.
Ciągły przegląd jakości funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych
Właściwe organy niezwłocznie, na wniosek EUNB, przekazują EUNB wszystkie informacje, jakie uzna on za stosowne w odniesieniu do wyemitowanych nowych instrumentów kapitałowych lub nowych rodzajów zobowiązań, aby umożliwić EUNB monitorowanie jakości instrumentów funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych emitowanych przez instytucje w całej Unii.
TYTUŁ II
UDZIAŁY MNIEJSZOŚCI ORAZ INSTRUMENTY DODATKOWE W TIER I I INSTRUMENTY W TIER II EMITOWANE PRZEZ JEDNOSTKI ZALEŻNE
UDZIAŁY MNIEJSZOŚCI ORAZ INSTRUMENTY DODATKOWE W TIER I I INSTRUMENTY W TIER II EMITOWANE PRZEZ JEDNOSTKI ZALEŻNE
Udziały mniejszości, które kwalifikują się do włączenia do skonsolidowanego kapitału podstawowego Tier I
Kwalifikujący się kapitał dodatkowy Tier I, kapitał Tier I, kapitał Tier II oraz kwalifikujące się fundusze własne
Kwalifikujący się kapitał dodatkowy Tier I, kapitał Tier I, kapitał Tier II oraz kwalifikujące się fundusze własne obejmują, stosownie do przypadku, udziały mniejszości, instrumenty dodatkowe w Tier I lub instrumenty w Tier II, a także powiązane ażio emisyjne jednostki zależnej, w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:
Kwalifikujący się kapitał dodatkowy Tier I i kapitał Tier II emitowany przez jednostkę specjalnego przeznaczenia
Jeżeli właściwy organ uznaje aktywa danej jednostki specjalnego przeznaczenia inne niż jej inwestycja w fundusze własne jednostki dominującej lub jej jednostki zależnej, która jest objęta konsolidacją na podstawie części pierwszej tytuł II rozdział 2, za minimalne i nieznaczne jak na taką jednostkę, właściwy organ może odstąpić od warunku określonego w akapicie pierwszym lit. d).
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Udziały mniejszości uwzględniane w skonsolidowanym kapitale podstawowym Tier I
Instytucja może podjąć decyzję o nieprzeprowadzeniu takiego obliczenia w odniesieniu do jednostki zależnej, o której mowa w art. 81 ust. 1. W przypadku gdy instytucja podejmuje taką decyzję, udziały mniejszości tej jednostki zależnej nie mogą być ujęte w skonsolidowanym kapitale podstawowym Tier I.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
W przypadku gdy po dniu 28 czerwca 2013 r. dominująca finansowa spółka holdingowa, która spełnia warunki określone w akapicie pierwszym, stanie się dominującą finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, właściwe organy mogą przyznać tej dominującej finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej odstępstwo, o którym mowa w akapicie pierwszym, pod warunkiem że spółka ta spełnia warunki przewidziane w tym akapicie.
Kwalifikujące się instrumenty w Tier I uwzględnione w skonsolidowanym kapitale Tier I
Instytucja może podjąć decyzję o nieprzeprowadzeniu takiego obliczenia w odniesieniu do jednostki zależnej, o której mowa w art. 81 ust. 1. W przypadku gdy instytucja podejmuje taką decyzję, kwalifikujący się kapitał Tier I tej jednostki zależnej nie może być ujęty w skonsolidowanym kapitale Tier I.
Kwalifikujący się kapitał Tier I uwzględniony w skonsolidowanym kapitale dodatkowym Tier I
Bez uszczerbku dla art. 84 ust. 5 i 6 instytucje określają wartość kwalifikującego się kapitału Tier I danej jednostki zależnej, którą uwzględnia się w skonsolidowanym kapitale dodatkowym Tier I, poprzez odjęcie udziałów mniejszości tego przedsiębiorstwa uwzględnionych w skonsolidowanym kapitale podstawowym Tier I od kwalifikującego się kapitału Tier I tego przedsiębiorstwa uwzględnionego w skonsolidowanym kapitale Tier I.
Kwalifikujące się fundusze własne uwzględnione w skonsolidowanych funduszach własnych
Instytucja może podjąć decyzję o nieprzeprowadzeniu takiego obliczenia w odniesieniu do jednostki zależnej, o której mowa w art. 81 ust. 1. W przypadku gdy instytucja podejmuje taką decyzję, kwalifikujące się fundusze własne tej jednostki zależnej nie mogą być ujęte w skonsolidowanych funduszach własnych.
Kwalifikujące się instrumenty funduszy własnych uwzględnione w skonsolidowanym kapitale Tier II
Bez uszczerbku dla art. 84 ust. 5 i 6 instytucje określają wartość kwalifikujących się funduszy własnych danej jednostki zależnej, którą uwzględnia się w skonsolidowanym kapitale Tier II, poprzez odjęcie kwalifikującego się kapitału Tier I danej jednostki, który uwzględnia się w skonsolidowanym kapitale Tier I, od kwalifikujących się funduszy własnych danej jednostki uwzględnionych w skonsolidowanych funduszach własnych.
Artykuł 88a 257
Kwalifikujące się instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych
Zobowiązania wyemitowane przez jednostkę zależną mającą siedzibę w Unii i należącą do tej samej grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji co podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji kwalifikują się do włączenia do skonsolidowanych instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych instytucji podlegającej art. 92a, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
TYTUŁ III
ZNACZNE PAKIETY AKCJI POZA SEKTOREM FINANSOWYM
ZNACZNE PAKIETY AKCJI POZA SEKTOREM FINANSOWYM
Ważenie ryzyka i zakaz posiadania znacznych pakietów akcji poza sektorem finansowym
Właściwe organy podają do wiadomości publicznej, czy wybrały przepisy lit. a) czy lit. b).
Wytyczne te przyjmuje się zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Rozwiązanie alternatywne wobec wagi ryzyka równej 1 250 %
W ramach alternatywy dla stosowania wagi ryzyka równej 1 250 % w odniesieniu do kwot przekraczających limity określone w art. 89 ust. 1 i 2 instytucje mogą odliczyć te wartości od pozycji kapitału podstawowego Tier I zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. k).
Wyjątki
CZĘŚĆ TRZECIA
WYMOGI KAPITAŁOWE
WYMOGI KAPITAŁOWE
TYTUŁ I
WYMOGI OGÓLNE, WYCENA I SPRAWOZDAWCZOŚĆ
WYMOGI OGÓLNE, WYCENA I SPRAWOZDAWCZOŚĆ
ROZDZIAŁ 1
Wymagany poziom funduszy własnych
Wymagany poziom funduszy własnych
Sekcja 1
Wymogi w zakresie funduszy własnych obowiązujące instytucje
Wymogi w zakresie funduszy własnych obowiązujące instytucje
Wymogi w zakresie funduszy własnych
Globalna instytucja o znaczeniu systemowym spełnia wymóg bufora wskaźnika dźwigni wyłącznie za pomocą kapitału Tier I. Kapitału Tier I, który jest wykorzystywany do spełnienia wymogu bufora wskaźnika dźwigni, nie wykorzystuje się do spełnienia któregokolwiek z wymogów opartych na dźwigni określonych w niniejszym rozporządzeniu i dyrektywie 2013/36/UE, o ile akty te wyraźnie nie stanowią inaczej.
W przypadku gdy globalna instytucja o znaczeniu systemowym nie spełnia wymogu bufora wskaźnika dźwigni, podlega ona wymogowi w zakresie zabezpieczenia kapitału zgodnie z art. 141b dyrektywy 2013/36/UE.
W przypadku gdy globalna instytucja o znaczeniu systemowym jednocześnie nie spełnia wymogu bufora wskaźnika dźwigni i wymogu połączonego bufora zdefiniowanego w art. 128 pkt 6 dyrektywy 2013/36/UE, podlega ona wyższemu z wymogów w zakresie zabezpieczenia kapitału zgodnie z art. 141 i 141b tej dyrektywy.
Wymogi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych dotyczące globalnych instytucji o znaczeniu systemowym
Wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych dotyczący globalnych instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE
Wymóg dotyczący kapitału założycielskiego w przypadku instytucji kontynuujących działalność
Odstępstwo w odniesieniu do działalności zaliczanej do portfela handlowego prowadzonej na małą skalę
Sekcja 2
Wymogi w zakresie funduszy własnych obowiązujące firmy inwestycyjne posiadające ograniczone zezwolenie na świadczenie usług inwestycyjnych
Wymogi w zakresie funduszy własnych obowiązujące firmy inwestycyjne posiadające ograniczone zezwolenie na świadczenie usług inwestycyjnych
Wymogi w zakresie funduszy własnych obowiązujące firmy inwestycyjne posiadające ograniczone zezwolenie na świadczenie usług inwestycyjnych
Firmy, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. c), które świadczą działalność i usługi inwestycyjne wymienione w pkt 2) i 4) sekcji A załącznika I do dyrektywy 2004/39/WE, spełniają wymogi określone w art. 92 ust. 1 i 2 na podstawie łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko, o której mowa w akapicie pierwszym.
Właściwe organy mogą ustalić wymogi w zakresie funduszy własnych dla firm, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. c), które świadczą usługi inwestycyjne i prowadzą działalność wymienione w pkt 2) i 4) sekcji A załącznika I do dyrektywy 2004/39/WE, jako wymogi w zakresie funduszy własnych, które byłyby wiążące dla tych firm zgodnie z krajowymi środkami transpozycji obowiązującymi na dzień 31 grudnia 2013 r. w odniesieniu do dyrektywy 2006/49/WE i dyrektywy 2006/48/WE.
Wymogi w zakresie funduszy własnych obowiązujące firmy inwestycyjne, które utrzymują kapitał założycielski zgodnie z art. 28 ust. 2 dyrektywy 2013/36/UE
Fundusze własne oparte na stałych kosztach pośrednich
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 1 marca 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Fundusze własne w odniesieniu do firm inwestycyjnych na zasadzie skonsolidowanej
95 ust. 1, wchodzących w skład grupy, która nie obejmuje żadnych instytucji kredytowych, dominująca firma inwestycyjna z państwa członkowskiego stosuje przepisy art. 92 na poziomie skonsolidowanym w następujący sposób:
ROZDZIAŁ 2 275
(uchylony).
(uchylony).
ROZDZIAŁ 3
Portfel handlowy
Portfel handlowy
Wymogi w zakresie portfela handlowego
Zarządzanie portfelem handlowym
Uwzględnienie w portfelu handlowym
Artykuł 104a 279
EUNB monitoruje zakres praktyk nadzorczych oraz wydaje wytyczne zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 do dnia 28 czerwca 2024 r. dotyczące znaczenia pojęcia "wyjątkowe okoliczności" do celów akapitu pierwszego niniejszego ustępu. Przed wydaniem tych wytycznych przez EUNB, właściwe organy powiadamiają EUNB o swoich decyzjach dotyczących udzielenia lub nieudzielenia instytucjom zezwoleń na reklasyfikację pozycji, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, oraz przekazują uzasadnienie tych decyzji.
Decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym, zatwierdza organ zarządzający.
Wymogi dotyczące jednostki odpowiadającej za handel
Wymogi w zakresie ostrożnej wyceny
Ostatnim ogniwem struktury raportowania jest organ zarządzający.
Do celów lit. d) akapitu pierwszego model opracowuje się lub zatwierdza niezależnie od jednostek odpowiadających za handel oraz poddaje się go niezależnym testom, które obejmują walidację danych matematycznych, założeń oraz zastosowanego oprogramowania.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wewnętrzne instrumenty zabezpieczające
TYTUŁ II
WYMOGI KAPITAŁOWE Z TYTUŁU RYZYKA KREDYTOWEGO
WYMOGI KAPITAŁOWE Z TYTUŁU RYZYKA KREDYTOWEGO
ROZDZIAŁ 1
Zasady ogólne
Zasady ogólne
Metody szacowania ryzyka kredytowego
Stosowanie techniki ograniczania ryzyka kredytowego według metody standardowej i metody IRB
Traktowanie pozycji sekurytyzacyjnych
Instytucje obliczają kwotę ekspozycji ważonych ryzykiem dla pozycji posiadanej w ramach sekurytyzacji zgodnie z rozdziałem 5.
Metoda ujmowania korekt z tytułu ryzyka kredytowego
Do celów niniejszego artykułu oraz rozdziałów 2 i 3 korekty z tytułu ogólnego i szczególnego ryzyka kredytowego nie uwzględniają funduszy ogólnego ryzyka bankowego.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania technicznych standardów regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
ROZDZIAŁ 2
Metoda standardowa
Metoda standardowa
Sekcja 1
Zasady ogólne
Zasady ogólne
Wartość ekspozycji
Pozycje pozabilansowe, o których mowa w akapicie pierwszym zdanie drugie, klasyfikuje się do kategorii ryzyka zgodnie z załącznikiem I.
W przypadku gdy instytucja stosuje kompleksową metodę ujmowania zabezpieczeń finansowych zgodnie z art. 223, wartość ekspozycji z tytułu papierów wartościowych lub towarów zbywanych, przekazywanych lub pożyczanych w ramach transakcji odkupu lub transakcji udzielania lub zaciągania pożyczek papierów wartościowych lub towarów oraz transakcji z obowiązkiem uzupełnienia zabezpieczenia kredytowego wzrasta o korektę z tytułu zmienności odpowiednią dla takich papierów wartościowych lub towarów, zgodnie z przepisami art. 223-225.
Kategorie ekspozycji
Każdą ekspozycję klasyfikuje się do jednej z następujących kategorii ekspozycji:
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem
Jeżeli dana instytucja jest zgodnie z niniejszym ustępem upoważniona do niestosowania wymogów zawartych w ust. 1, może ona przypisać wagę ryzyka równą 0 %.
Jeżeli dana instytucja podejmuje zgodnie z niniejszym ustępem decyzję o niestosowaniu wymogów zawartych w ust. 1, może ona przypisać wagę ryzyka równą 0 %.
Sekcja 2
Wagi ryzyka
Wagi ryzyka
Ekspozycje wobec rządów centralnych lub banków centralnych
Tabela 1
Stopień jakości kredytowej | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
Waga ryzyka | 0 % | 20 % | 50 % | 100 % | 100 % | 150 % |
Do celów niniejszego ustępu Komisja może przyjąć za pomocą aktów wykonawczych i przy zastosowaniu procedury oceny, o której mowa w art. 464 ust. 2, decyzję dotyczącą tego, czy dane państwo trzecie stosuje środki nadzorcze i regulacyjne co najmniej równoważne ze środkami stosowanymi w Unii. W przypadku braku takiej decyzji do dnia 1 stycznia 2015 r. instytucje mogą nadal stosować do ekspozycji wobec rządu centralnego lub banku centralnego państwa trzeciego metodę ujmowania określoną w niniejszym ustępie, jeżeli odpowiednie właściwe organy uznały państwo trzecie jako kwalifikujące się do przedmiotowej metody ujmowania przed dniem 1 stycznia 2014 r.
Ekspozycje wobec samorządów regionalnych lub władz lokalnych
EUNB prowadzi publicznie dostępną bazę danych dotyczących wszystkich samorządów regionalnych i władz lokalnych w Unii, które odpowiednie właściwe organy traktują jako ekspozycje wobec swoich rządów centralnych.
Do celów niniejszego ustępu Komisja może przyjąć za pomocą aktów wykonawczych i przy zastosowaniu procedury oceny, o której mowa w art. 464 ust. 2, decyzję dotyczącą tego, czy państwo trzecie stosuje środki nadzorcze i regulacyjne co najmniej równoważne ze środkami stosowanymi w Unii. W przypadku braku takiej decyzji do dnia 1 stycznia 2015 r. instytucje mogą nadal stosować wobec państwa trzeciego metodę ujmowania określoną w niniejszym ustępie, jeżeli odpowiednie właściwe organy uznały państwo trzecie jako kwalifikujące się do przedmiotowej metody ujmowania przed dniem 1 stycznia 2014 r.
Ekspozycje wobec podmiotów sektora publicznego
Tabela 2
Stopień jakości kredytowej, do którego zaklasyfikowano rząd centralny | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
Waga ryzyka | 20 % | 50 % | 100 % | 100 % | 100 % | 150 % |
W przypadku ekspozycji wobec podmiotów sektora publicznego zarejestrowanych w państwach, w których rząd centralny nie ma ratingu, waga ryzyka wynosi 100 %.
Do celów niniejszego ustępu Komisja może przyjąć za pomocą aktów wykonawczych i przy zastosowaniu procedury oceny, o której mowa w art. 464 ust. 2, decyzję dotyczącą tego, czy państwo trzecie stosuje środki nadzorcze i regulacyjne co najmniej równoważne ze środkami stosowanymi w Unii. W przypadku braku takiej decyzji do dnia 1 stycznia 2015 r. instytucje mogą nadal stosować wobec państwa trzeciego metodę ujmowania określoną w niniejszym ustępie, jeżeli odpowiednie właściwe organy uznały państwo trzecie jako kwalifikujące się do przedmiotowej metody ujmowania przed dniem 1 stycznia 2014 r.
Ekspozycje wobec wielostronnych banków rozwoju
Międzyamerykańską Korporację Inwestycyjną, Czarnomorski Bank Handlu i Rozwoju, Środkowoamerykański Bank Integracji Gospodarczej oraz CAF - Bank Rozwoju Ameryki Łacińskiej uznaje się za wielostronne banki rozwoju.
Komisja jest uprawniona do zmiany niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie aktów delegowanych zgodnie z art. 462 w celu zmiany - zgodnie z międzynarodowymi standardami - wykazu wielostronnych banków rozwoju, o którym mowa w akapicie pierwszym.
Ekspozycje wobec organizacji międzynarodowych
Ekspozycjom wobec następujących organizacji międzynarodowych przypisuje się wagę ryzyka równą 0 %:
Ekspozycje wobec instytucji
Do celów niniejszego ustępu wymogi ostrożnościowe określone w rozporządzeniu (UE) 2019/2033 uznaje się za porównywalne pod kątem surowości z wymogami stosowanymi wobec instytucji.
Ekspozycje wobec instytucji mających rating
Tabela 3
Stopień jakości kredytowej | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
Waga ryzyka | 20 % | 50 % | 50 % | 100 % | 100 % | 150 % |
Tabela 4
Stopień jakości kredytowej | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
Waga ryzyka | 20 % | 20 % | 20 % | 50 % | 50 % | 150 % |
Ekspozycje wobec instytucji nieposiadających ratingu
Tabela 5
Stopień jakości kredytowej, który przypisano rządowi centralnemu | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
Waga ryzyka ekspozycji | 20 % | 50 % | 100 % | 100 % | 100 % | 150 % |
Ekspozycje wobec przedsiębiorstw
Tabela 6
Stopień jakości kredytowej | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
Waga ryzyka | 20 % | 50 % | 100 % | 100 % | 150 % | 150 % |
Ekspozycje detaliczne
Ekspozycjom, które spełniają następujące kryteria, przypisuje się wagę ryzyka równą 75 %:
Papiery wartościowe nie kwalifikują się do objęcia kategorią ekspozycji detalicznych.
Ekspozycje, które nie spełniają kryteriów, o których mowa w lit. a)-c) akapitu pierwszego, nie kwalifikują się do objęcia kategorią ekspozycji detalicznych.
Wartość bieżąca minimalnych detalicznych opłat leasingowych kwalifikuje się do objęcia kategorią ekspozycji detalicznych.
Ekspozycjom wynikającym z pożyczek udzielonych przez instytucję kredytową emerytom lub pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy na czas nieokreślony w zamian za bezwarunkowy transfer części emerytury lub wynagrodzenia pożyczkobiorcy na rzecz tej instytucji kredytowej przypisuje się wagę ryzyka równą 35 %, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
Ekspozycje zabezpieczone hipotekami na nieruchomościach
Część ekspozycji, która jest traktowana jako w pełni zabezpieczona nieruchomością, nie może przekraczać wysokości zabezpieczenia odpowiadającej wartości rynkowej lub - w państwach członkowskich, które ustanowiły w przepisach ustawowych lub wykonawczych surowe kryteria oceny bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości - wartości bankowo-hipotecznej danej nieruchomości.
W przypadku gdy organem wyznaczonym przez państwo członkowskie do celów stosowania niniejszego artykułu jest właściwy organ, zapewnia on, aby odpowiednie podmioty i organy krajowe, które mają mandat makroostrożnościowy, zostały należycie poinformowane o tym, że zamierza on zastosować niniejszy artykuł, oraz aby były odpowiednio zaangażowane w ocenę trudności w zakresie stabilności finansowej w jego państwie członkowskim zgodnie z ust. 2.
W przypadku gdy organem wyznaczonym przez państwo członkowskie do celów stosowania niniejszego artykułu nie jest właściwy organ, dane państwo członkowskie przyjmuje przepisy niezbędne do zapewnienia odpowiedniej koordynacji i wymiany informacji między właściwym organem a wyznaczonym organem do celów prawidłowego stosowania niniejszego artykułu. W szczególności organy są zobowiązane do ścisłej współpracy i wymiany wszystkich informacji, które mogą być niezbędne, aby odpowiednio wykonywać obowiązki nałożone na wyznaczony organ na podstawie niniejszego artykułu. Współpraca ta ma na celu unikanie przez właściwy organ i wyznaczony organ wszelkich działań, które się powielają lub są niespójne, oraz zapewnienie należytego uwzględnienia powiązań z innymi środkami, w szczególności środkami podejmowanymi na mocy art. 458 niniejszego rozporządzenia i art. 133 dyrektywy 2013/36/UE.
W przypadku gdy na podstawie oceny, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, organ wyznaczony zgodnie z ust. 1a niniejszego artykułu stwierdzi, że wagi ryzyka określone w art. 125 ust. 2 lub art. 126 ust. 2 nie odzwierciedlają w odpowiedni sposób rzeczywistego ryzyka związanego z jednym lub większą liczbą segmentów ekspozycji związanym z nieruchomościami, w pełni zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach mieszkalnych lub nieruchomościach komercyjnych znajdujących się na jednej lub większej liczbie części terytorium państwa członkowskiego odpowiedniego organu oraz jeżeli organ ten uważa, że te nieodpowiednie wagi ryzyka mogłyby mieć niekorzystny wpływ na obecną lub przyszłą stabilność finansową w jego państwie członkowskim, może on zwiększyć wagi ryzyka mające zastosowanie do tych ekspozycji w zakresach określonych w akapicie czwartym niniejszego ustępu lub wprowadzić surowsze kryteria niż te określone w art. 125 ust. 2 lub art. 126 ust. 2.
Organ wyznaczony zgodnie z ust. 1a niniejszego artykułu powiadamia EUNB i ERRS o wszelkich korektach wag ryzyka i kryteriów zastosowanych zgodnie z niniejszym ustępem. W terminie miesiąca od otrzymania tego powiadomienia EUNB i ERRS przekazują swoją opinię zainteresowanemu państwu członkowskiemu. EUNB i ERRS publikują wagi ryzyka i kryteria dla ekspozycji, o których mowa w art. 125, 126 i art. 199 ust. 1 lit. a), wdrożone przez odpowiedni organ.
Do celów akapitu drugiego niniejszego ustępu organ wyznaczony zgodnie z ust. 1a może ustanowić wagi ryzyka w następujących zakresach:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2019 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Ekspozycje w pełni i całkowicie zabezpieczone hipoteką na nieruchomości mieszkalnej
Ekspozycje w pełni i całkowicie zabezpieczone hipoteką na nieruchomości komercyjnej
Ekspozycje, których dotyczy niewykonanie zobowiązania
Pozycje związane ze szczególnie wysokim ryzykiem
EUNB wydaje wytyczne określające, jakie rodzaje ekspozycji są związane ze szczególnie wysokim ryzykiem i w jakich okolicznościach.
Wytyczne te przyjmuje się zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Ekspozycje w postaci obligacji zabezpieczonych
Do celów ust. 1a ekspozycje wynikające z przekazywania płatności dłużników i zarządzania płatnościami dłużników z tytułu kredytów zabezpieczonych na zastawionych nieruchomościach stanowiących podstawę emisji dłużnych papierów wartościowych lub przekazywania przychodów i zarządzania przychodami z likwidacji w odniesieniu do tych kredytów nie są uwzględniane przy wyliczaniu limitów, o których mowa w tym ustępie.
Do celów akapitu pierwszego niniejszego artykułu łączna kwota nominalna wszystkich aktywów stanowiących zabezpieczenie, zdefiniowanych w art. 3 pkt 4 tej dyrektywy, musi wynosić co najmniej tyle samo, co łączna kwota nominalna znajdujących się w obrocie obligacji zabezpieczonych ("zasada nominalności") i obejmować kwalifikujące się aktywa określone w ust. 1 niniejszego artykułu.
Państwa członkowskie mogą ustalić niższy minimalny poziom nadzabezpieczenia w odniesieniu do obligacji zabezpieczonych lub upoważnić swoje właściwe organy do ustalenia takiego poziomu, pod warunkiem że:
Aktywa składające się na minimalny poziom nadzabezpieczenia nie podlegają limitom dotyczącym wielkości ekspozycji, określonym w ust. 1a, i nie są zaliczane na poczet tych limitów.
Tabela 6a
Stopień jakości kredytowej | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
Waga ryzyka | 10 % | 20 % | 20 % | 50 % | 50 % | 100 % |
Pozycje stanowiące pozycje sekurytyzacyjne
Kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem dla pozycji sekurytyzacyjnych określa się zgodnie z rozdziałem 5.
Ekspozycje wobec instytucji i przedsiębiorstw posiadających krótkoterminową ocenę kredytową
Ekspozycjom wobec instytucji i ekspozycjom wobec przedsiębiorstw, które mają krótkoterminową ocenę kredytową sporządzoną przez wyznaczoną ECAI, przypisuje się wagę ryzyka zgodnie z tabelą 7, która odpowiada ocenie kredytowej ECAI zgodnie z art. 136.
Tabela 7
Stopień jakości kredytowej | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
Waga ryzyka | 20 % | 50 % | 100 % | 150 % | 150 % | 150 % |
Ekspozycje w postaci jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania
Z zastrzeżeniem art. 132b ust. 2 instytucje, które nie stosują metody pełnego przeglądu ani metody opartej na uprawnieniach, przypisują wagę ryzyka równą 1 250 % ("metoda rezerwowa") swoim ekspozycjom w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania.
Instytucje mogą obliczać kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do swoich ekspozycji w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania, stosując połączenie metod, o których mowa w niniejszym ustępie, o ile spełnione są warunki stosowania tych metod.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego lit. a) niniejszego ustępu wielostronne i dwustronne banki rozwoju oraz inne instytucje, które inwestują w przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania wspólnie z wielostronnymi lub dwustronnymi bankami rozwoju, mogą określać kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji tego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania zgodnie z metodami określonymi w art. 132a, o ile warunki określone w akapicie pierwszym lit. b) i c) niniejszego ustępu są spełnione i o ile uprawnienia inwestycyjne danego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania ograniczają rodzaje aktywów, w które to przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania może inwestować, do aktywów, które promują zrównoważony rozwój w krajach rozwijających się.
Instytucje powiadamiają swój właściwy organ o przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania, wobec których stosują traktowanie, o którym mowa w akapicie drugim.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego lit. c) ppkt (i), w przypadku gdy instytucja określi kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania zgodnie z metodą opartą na uprawnieniach, sprawozdawczość przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania lub przedsiębiorstwa zarządzającego przedsiębiorstwem zbiorowego inwestowania wobec instytucji może być ograniczona do uprawnień inwestycyjnych przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania oraz wszelkich zmian tych uprawnień i może być dokonywana jedynie wtedy, gdy instytucja po raz pierwszy przyjmuje na siebie ekspozycję wobec przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania oraz gdy następuje zmiana w uprawnieniach inwestycyjnych tego przedsiębiorstwa.
Instytucje, które opierają się na obliczeniach przeprowadzonych przez osobę trzecią, mnożą kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania wynikającą z tych obliczeń przez współczynnik wynoszący 1,2.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego, w przypadku gdy instytucja ma nieograniczony dostęp do szczegółowych obliczeń przeprowadzonych przez osobę trzecią, współczynnik wynoszący 1,2 nie ma zastosowania. Instytucja przekazuje te obliczenia na żądanie swojemu właściwemu organowi.
Metody obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania
Instytucje przeprowadzają obliczenia, o których mowa w akapicie pierwszym, przy założeniu, że przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w pierwszej kolejności przyjmuje na siebie ekspozycję w największym zakresie dozwolonym w ramach jego uprawnień lub odpowiednich przepisów prawa w odniesieniu do tych ekspozycji, które wiążą się z najwyższym wymogiem w zakresie funduszy własnych, następnie zaś kontynuuje przyjmowanie na siebie ekspozycji w porządku malejącym aż do osiągnięcia maksymalnego łącznego limitu ekspozycji oraz że przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania stosuje dźwignię finansową w największym zakresie dozwolonym w ramach jego uprawnień i odpowiednich przepisów prawa, w stosownych przypadkach.
Instytucje przeprowadzają obliczenia, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z metodami określonymi w niniejszym rozdziale, w rozdziale 5 oraz w sekcjach 3, 4 lub 5 rozdziału 6 niniejszego tytułu.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego instytucja może wyłączyć z obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z korektą wyceny kredytowej ekspozycje z tytułu instrumentów pochodnych, które to ekspozycje nie podlegałyby temu wymogowi, gdyby instytucja ta przyjęła je na siebie bezpośrednio.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wyłączenia z metod obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania
Sposób traktowania ekspozycji pozabilansowych wobec przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania
gdzie:
= waga ryzyka;
i = indeks oznaczający przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania;
RWAEi = kwota obliczana zgodnie z art. 132a w odniesieniu do indeksu przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania i;
= wartość ekspozycji wynikająca z ekspozycji indeksu przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania i;
Ai = wartość księgowa aktywów indeksu przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania i; oraz
EQi = wartość księgowa kapitału własnego indeksu przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania i;
Instytucje obliczają kwotę ekspozycji ważonych ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji pozabilansowych wynikających z zobowiązań dotyczących wartości minimalnej, które spełniają wszystkie warunki określone w ust. 3 niniejszego artykułu, poprzez pomnożenie wartości ekspozycji wynikających z tych ekspozycji przez współczynnik konwersji równy 20 % i wagę ryzyka otrzymaną na mocy art. 132 lub 152.
Ekspozycje kapitałowe
Inne pozycje
Sekcja 3
Uznawanie i przyporządkowywanie oceny ryzyka kredytowego
Uznawanie i przyporządkowywanie oceny ryzyka kredytowego
Podsekcja 1
Uznawanie zewnętrznych instytucji oceny wiarygodności kredytowej (ECAI)
Uznawanie zewnętrznych instytucji oceny wiarygodności kredytowej (ECAI)
Stosowanie ocen kredytowych wydanych przez ECAI
Podsekcja 2
Przyporządkowywanie ocen kredytowych ECAI
Przyporządkowywanie ocen kredytowych ECAI
Przyporządkowanie ocen kredytowych ECAI
EUNB, EUNUiPPE oraz EUNGiPW przedkładają te projekty wykonawczych standardów technicznych Komisji do dnia 1 lipca 2014 r., a w razie potrzeby przedkłada zmienione projekty wykonawczych standardów technicznych.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 odpowiednio rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 oraz rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
EUNB, EUNUiPPE oraz EUNGiPW przedstawią Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 1 lipca 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie art. 15 odpowiednio rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 oraz rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Podsekcja 3
Stosowanie ocen kredytowych sporządzonych przez agencje kredytów eksportowych
Stosowanie ocen kredytowych sporządzonych przez agencje kredytów eksportowych
Stosowanie ocen kredytowych sporządzonych przez agencje kredytów eksportowych
Tabela 9
Minimalna składka ubezpieczenia eksportu | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
Waga ryzyka | 0 % | 0 % | 20 % | 50 % | 100 % | 100 % | 100 % | 150 % |
Sekcja 4
Stosowanie ocen kredytowych ecai w celu określenia wag ryzyka
Stosowanie ocen kredytowych ecai w celu określenia wag ryzyka
Wymogi ogólne
Instytucja może wyznaczyć co najmniej jedną ECAI do wykorzystania jej w celu określenia wag ryzyka, które należy przypisać aktywom i pozycjom pozabilansowym. Instytucja może odwołać wyznaczenie ECAI. Instytucja musi uzasadnić takie odwołanie, jeżeli istnieją konkretne wskazania, że przyczyną odwołania jest chęć obniżenia wymogów adekwatności kapitałowej. Ocen kredytowych nie stosuje się selektywnie. Instytucja korzysta z ocen kredytowych dokonywanych na zlecenie. Może jednak korzystać z niezamówionych ocen kredytowych, jeżeli EUNB potwierdzi, że niezamówione oceny kredytowe ECAI nie różnią się co do jakości od ocen kredytowych dokonywanych przez taką ECAI na zlecenie. EUNB odmawia wydania takiego potwierdzenia lub odwołuje je w szczególności w przypadku, gdy ECAI wykorzystała niezamówioną ocenę kredytową do wywarcia na ocenianym podmiocie presji po to, by podmiot ten złożył zlecenie na dokonanie oceny kredytowej lub wykonanie innych usług. Podczas stosowania oceny kredytowej instytucje spełniają następujące wymogi:
Ocena kredytowa emitenta i emisji
We wszystkich innych przypadkach ekspozycję traktuje się jako ekspozycję bez ratingu.
Długo- i krótkoterminowe oceny kredytowe
Pozycje w walucie krajowej i obcej
Ocena kredytowa, która dotyczy pozycji denominowanej w walucie krajowej dłużnika, nie może być wykorzystywana do wyliczania wagi ryzyka innej ekspozycji wobec tego samego dłużnika, denominowanej w walucie obcej.
Jeżeli ekspozycja powstaje na skutek udziału instytucji w kredycie udzielonym przez wielostronny bank rozwoju, posiadający uznany na rynku status wierzyciela uprzywilejowanego, wówczas w celu określenia wagi ryzyka można wykorzystać ocenę kredytową pozycji w walucie krajowej dłużnika.
ROZDZIAŁ 3
Metoda wewnętrznych ratingów (IRB)
Metoda wewnętrznych ratingów (IRB)
Sekcja 1
Pozwolenie właściwych organów na stosowanie metody irb
Pozwolenie właściwych organów na stosowanie metody irb
Definicje
Zezwolenie na stosowanie metody IRB
Zakres stosowania systemu ratingowego obejmuje wszystkie ekspozycje odpowiedniego rodzaju ekspozycji, dla których opracowano dany system ratingowy.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Ocena wniosku o stosowanie metody IRB dokonana przez właściwe organy
Wymogi dotyczące stosowania metody IRB, w tym własnych oszacowań LGD i współczynników konwersji, mają zastosowanie również wtedy, gdy instytucja wdrożyła system ratingowy lub model stosowany w systemie ratingowym, który nabyła od sprzedawcy będącego osobą trzecią.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wcześniejsze doświadczenie w zakresie wykorzystania metody IRB
Jeżeli stosowanie systemów ratingowych zostaje rozszerzone na ekspozycje różniące się znacznie od istniejącego zakresu stosowania w taki sposób, że istniejące doświadczenia nie mogą racjonalnie zostać uznane za wystarczające do spełnienia wymogów zawartych w tych przepisach w odniesieniu do dodatkowych ekspozycji, wówczas wymogi zawarte w ust. 1 i 2 mają zastosowanie oddzielnie do dodatkowych ekspozycji.
Środki, które należy podjąć, jeżeli wymogi zawarte w niniejszym rozdziale przestają być spełniane
Jeżeli instytucja przestaje spełniać wymogi przewidziane w niniejszym rozdziale, powiadamia o tym właściwy organ i podejmuje jedno z następujących działań:
Metoda klasyfikowania ekspozycji do poszczególnych kategorii ekspozycji
Poza ekspozycjami wymienionymi w akapicie pierwszym wartość bieżącą minimalnych detalicznych opłat leasingowych zalicza się do kategorii ekspozycji detalicznych.
Warunki wdrażania metody IRB w różnych kategoriach ekspozycji i jednostkach gospodarczych
Z zastrzeżeniem otrzymania uprzedniego zezwolenia właściwych organów wdrażanie to może odbywać się sekwencyjnie w odniesieniu do poszczególnych kategorii ekspozycji wymienionych w art. 147 w ramach tej samej jednostki gospodarczej, w różnych jednostkach gospodarczych w ramach tej samej grupy lub w odniesieniu do stosowania własnych oszacowań LGD lub współczynników konwersji do obliczania wag ryzyka ekspozycji wobec przedsiębiorstw, instytucji oraz rządów centralnych i banków centralnych.
W przypadku kategorii ekspozycji detalicznych wymienionej w art. 147 ust. 5 wdrażanie metody IRB może być prowadzone sekwencyjnie w odniesieniu do poszczególnych kategorii ekspozycji, którym odpowiadają różne korelacje zgodnie z art. 154.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Warunki powrotu do stosowania mniej zaawansowanych metod
Warunki stałego stosowania w niepełnym zakresie
Właściwe organy zezwalają na stosowanie metody standardowej w przypadku ekspozycji kapitałowych, o których mowa w akapicie pierwszym lit. g) i h) i w odniesieniu do których w innych państwach członkowskich zezwolono na takie ich ujmowanie. EUNB na swojej stronie internetowej publikuje i regularnie aktualizuje wykaz ekspozycji, o których mowa w akapicie pierwszym lit. g) i h), które należy ujmować według metody standardowej.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wytyczne te przyjmuje się zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Sekcja 2
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem
Podsekcja 1
Ujmowanie według kategorii ekspozycji
Ujmowanie według kategorii ekspozycji
Ujmowanie według kategorii ekspozycji
Sposób traktowania ekspozycji w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego instytucja może wyłączyć z obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z korektą wyceny kredytowej ekspozycje z tytułu instrumentów pochodnych, które to ekspozycje nie podlegałyby temu wymogowi, gdyby instytucja ta przyjęła je na siebie bezpośrednio.
Do celów akapitu pierwszego lit. a), w przypadku gdy instytucja nie jest w stanie dokonać rozróżnienia między ekspozycjami z tytułu niepublicznych instrumentów kapitałowych, giełdowymi ekspozycjami kapitałowymi i innymi ekspozycjami kapitałowymi, instytucja ta traktuje takie ekspozycje jako inne ekspozycje kapitałowe.
Instytucje, które opierają się na obliczeniach przeprowadzonych przez osobę trzecią, mnożą kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania wynikające z tych obliczeń przez współczynnik wynoszący 1,2.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego, w przypadku gdy instytucja ma nieograniczony dostęp do szczegółowych obliczeń przeprowadzonych przez osobę trzecią, współczynnik wynoszący 1,2 nie ma zastosowania. Instytucja przekazuje te obliczenia na żądanie swojemu właściwemu organowi.
Podsekcja 2
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem z tytułu ryzyka kredytowego
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem z tytułu ryzyka kredytowego
Kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem dla ekspozycji wobec przedsiębiorstw, instytucji oraz rządów centralnych i banków centralnych
Risk - weighted exposure amount = RW exposure value
gdzie wagę ryzyka RW określa się jako
gdzie najlepsze oszacowanie oczekiwanych strat (zwane dalej "ELBE") stanowi najlepsze oszacowanie dokonane przez instytucję dotyczące oczekiwanych strat związanych z ekspozycją cechującą się niewykonaniem zobowiązania zgodnie z art. 181 ust. 1 lit. h);
gdzie
N(x) = oznacza dystrybuantę zmiennej losowej o standardowym rozkładzie normalnym (tj. prawdopodobieństwo, że zmienna losowa o rozkładzie normalnym z wartością oczekiwaną 0 i wariancją 1 jest mniejsza lub równa x);
G (Z) = oznacza odwrotną dystrybuantę zmiennej losowej o standardowym rozkładzie normalnym (tj. wartość x taką, że N(x) = z)
R = oznacza współczynnik korelacji i określa się go jako
b = współczynnik korekty terminu zapadalności, który określa się jako
b = (0:11852 - 0:05478 ln(PD))2.
Risk - weighted exposure amount = RW exposure value (0:15 + 160 PDpp)
gdzie:
PDpp = PD dostawcy ochrony.
RW oblicza się przy użyciu odpowiedniego wzoru na wagę ryzyka określonego w ust. 1 dla ekspozycji, PD dłużnika i LGD porównywalnej ekspozycji bezpośredniej wobec dostawcy ochrony. Współczynnik terminu zapadalności b oblicza się przy użyciu niższej spośród dwóch wartości: PD dostawcy ochrony i PD dłużnika.
Instytucje zastępują całkowitą sprzedaż roczną całkowitą sumą bilansową grupy skonsolidowanej, jeżeli całkowita sprzedaż roczna nie jest miarodajnym wskaźnikiem wielkości firmy, a suma bilansowa jest bardziej miarodajnym wskaźnikiem niż całkowita sprzedaż roczna.
Tabela 1
Rezydualny termin zapadalności | Kategoria 1 | Kategoria 2 | Kategoria 3 | Kategoria 4 | Kategoria 5 |
Poniżej 2,5 roku | 50 % | 70 % | 115 % | 250 % | 0 % |
2,5 roku lub więcej | 70 % | 90 % | 115 % | 250 % | 0 % |
Przy przypisywaniu wag ryzyka ekspozycjom związanym z kredytowaniem specjalistycznym instytucje uwzględniają następujące czynniki: kondycję finansową, otoczenie polityczne i prawne, charakterystykę transakcji lub aktywów, kondycję jednostki sponsorującej i dewelopera, łącznie ze strumieniem przychodów z tytułu partnerstwa publiczno-prywatnego, oraz pakiet zabezpieczający.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem w przypadku ekspozycji detalicznych
Risk - weighted exposure amount = RW exposure value
gdzie wagę ryzyka RW określa się w następujący sposób:
RW = max f0,12:5 (LGD - ELBE)};
jeżeli ELBE stanowi najlepsze oszacowanie dokonane przez instytucję dotyczące oczekiwanych strat związanych z ekspozycjami cechującymi się niewykonaniem zobowiązania zgodnie z art. 181 ust. 1 lit. h);
gdzie
N(x) = oznacza dystrybuantę zmiennej losowej o standardowym rozkładzie normalnym (tj. prawdopodobieństwo, że zmienna losowa o rozkładzie normalnym z wartością oczekiwaną 0 i wariancją 1 jest mniejsza lub równa x);
G(Z) = oznacza odwrotną dystrybuantę zmiennej losowej o standardowym rozkładzie normalnym (tj. wartość x taką, że N(x) = z);
R = oznacza współczynnik korelacji określony jako
Ekspozycje uznaje się za kwalifikowane odnawialne ekspozycje detaliczne, jeżeli spełniają one następujące warunki:
W drodze odstępstwa od lit. b) wymóg dotyczący niezabezpieczenia nie ma zastosowania do zabezpieczonych instrumentów kredytowych powiązanych z rachunkiem, na który przelewane jest wynagrodzenie. W takim przypadku kwoty odzyskane z takiego zabezpieczenia nie są uwzględniane w oszacowaniach LGD.
Właściwe organy dokonują przeglądów względnej zmienności wskaźników straty dla poszczególnych subportfeli kwalifikowanych odnawialnych ekspozycji detalicznych oraz dla zagregowanego portfela takich ekspozycji, a następnie dzielą się informacjami na temat typowej charakterystyki wskaźników straty dla kwalifikowanych odnawialnych ekspozycji detalicznych we wszystkich państwach członkowskich.
Kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem w przypadku ekspozycji kapitałowych
Instytucje mogą ujmować ekspozycje kapitałowe wobec przedsiębiorstw usług pomocniczych zgodnie ze sposobem ujmowania innych aktywów niegenerujących zobowiązania kredytowego.
kwota ekspozycji ważona ryzykiem = RW * wartość ekspozycji,
gdzie:
Waga ryzyka (RW) = 190 % dla ekspozycji z tytułu niepublicznych instrumentów kapitałowych w portfelach, które są w wystarczającym stopniu zróżnicowane.
Waga ryzyka (RW) = 290 % dla giełdowych ekspozycji kapitałowych.
Waga ryzyka (RW) = 370 % dla wszystkich innych ekspozycji kapitałowych.
Krótkie pozycje na rynku kasowym i instrumenty pochodne utrzymywane w portfelu bankowym mogą kompensować pozycje długie, których przedmiotem są te same poszczególne akcje, pod warunkiem że wyraźnym przeznaczeniem tych instrumentów jest pełnienie funkcji instrumentu zabezpieczającego określone ekspozycje kapitałowe i że będą one pełnić taką funkcję jeszcze co najmniej przez rok. Inne krótkie pozycje traktuje się jak pozycje długie, przy czym odpowiednią wagę ryzyka przypisuje się do wartości bezwzględnej każdej pozycji. W przypadku pozycji o niedopasowanych terminach zapadalności korzysta się z metody stosowanej dla ekspozycji wobec przedsiębiorstw zgodnie z art. 162 ust. 5.
Instytucje mogą uznać ochronę kredytową nierzeczywistą uzyskaną dla ekspozycji kapitałowych zgodnie z metodami określonymi w rozdziale 4.
Na poziomie indywidualnej ekspozycji suma kwoty oczekiwanych strat pomnożonej przez 12,5 i kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem nie przekracza wartości ekspozycji pomnożonej przez 12,5.
Instytucje mogą uznać ochronę kredytową nierzeczywistą uzyskaną dla ekspozycji kapitałowych zgodnie z metodami określonymi w rozdziale IV. Do ekspozycji wobec dostawcy instrumentu zabezpieczającego stosuje się wówczas wartość LGD równą 90 %. Do ekspozycji w niepublicznych instrumentach kapitałowych w portfelach, które są wystarczająco zdywersyfikowane, można stosować LGD równą 65 %. Do wyżej określonych celów M wynosi 5 lat.
Kwoty, o których mowa w lit. a) i b), oblicza się w oparciu o wartości PD określone w art. 165 ust. 1 i odpowiadające im wartości LGD określone w art. 165 ust. 2.
Instytucje mogą uznać ochronę kredytową nierzeczywistą uzyskaną dla pozycji kapitałowej.
Kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem w przypadku innych aktywów niegenerujących zobowiązania kredytowego
Kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem dla innych aktywów niegenerujących zobowiązania kredytowego oblicza się według następującego wzoru:
Risk - weighted exposure amount = 100 % exposure value,
z wyjątkiem:
gdzie t przyjmuje wyższą z dwóch wartości: 1 lub wartość najbliższą liczbie pełnych lat pozostałego okresu leasingu.
Podsekcja 3
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem w przypadku ryzyka rozmycia skupionych wierzytelności
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem w przypadku ryzyka rozmycia skupionych wierzytelności
Kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem w przypadku ryzyka rozmycia skupionych wierzytelności
Sekcja 3
Kwoty oczekiwanych strat
Kwoty oczekiwanych strat
Sposób ujmowania według rodzaju ekspozycji
Oczekiwana strata (EL) = PG * LGD
Kwota oczekiwanych strat= EL [pomnożona przez] wartość ekspozycji
W przypadku ekspozycji cechujących się niewykonaniem zobowiązania (PD=100 %), dla których instytucje stosują własne oszacowania LGD, EL odpowiada ELBE, tj. najlepszemu oszacowaniu oczekiwanej straty dokonanemu przez instytucję dla ekspozycji cechującej się niewykonaniem zobowiązania, zgodnie z art. 181 ust. 1 lit. h).
W przypadku ekspozycji ujmowanych w sposób określony w art. 153 ust. 3 EL równa się 0 %.
Tabela 2
Rezydualny termin zapadalności | Kategoria 1 | Kategoria 2 | Kategoria 3 | Kategoria 4 | Kategoria 5 |
Poniżej 2,5 roku | 0 % | 0,4 % | 2,8 % | 8 % | 50 % |
2,5 roku lub więcej | 0,4 % | 0,8 % | 2,8 % | 8 % | 50 % |
Expected loss amount = EL exposure value
Wartości EL wynoszą odpowiednio:
współczynnik oczekiwanej straty (EL) = 0,8 % dla ekspozycji w niepublicznych instrumentach kapitałowych w wystarczająco zdywersyfikowanych portfelach;
współczynnik oczekiwanej straty (EL) = 0,8 % dla giełdowych ekspozycji kapitałowych;
współczynnik oczekiwanej straty (EL) = 2,4 % dla wszystkich pozostałych ekspozycji kapitałowych.
Expected loss (EL) = PD LGD
Expected loss amount = EL exposure value
Expected loss (EL) = PD LGD
Expected loss amount = EL exposure value
Sposób ujmowania kwot oczekiwanych strat
Instytucje odejmują kwoty oczekiwanych strat, obliczone zgodnie z art. 158 ust. 5, 6 i 10, od korekt z tytułu ogólnego i szczególnego ryzyka kredytowego zgodnie z art. 110, dodatkowych korekt wartości zgodnie z art. 34 i 105 oraz innych redukcji funduszy własnych związanych z przedmiotowymi ekspozycjami, z wyjątkiem odliczeń dokonanych zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. m). Dyskonto z tytułu ekspozycji bilansowych nabytych w przypadku niewykonania zobowiązania zgodnie z art. 166 ust. 1, ujmuje się w ten sam sposób co korekty z tytułu szczególnego ryzyka kredytowego. Korekty z tytułu szczególnego ryzyka kredytowego dla ekspozycji, których dotyczy niewykonanie zobowiązania, nie są stosowane w celu pokrycia kwot oczekiwanych strat z tytułu innych ekspozycji. W powyższych obliczeniach nie uwzględnia się kwot oczekiwanych strat dla ekspozycji sekurytyzowanych ani korekt z tytułu ogólnego i szczególnego ryzyka kredytowego związanych z tymi ekspozycjami.
Sekcja 4
PD, LGD i termin zapadalności
PD, LGD i termin zapadalności
Podsekcja 1
Ekspozycje wobec przedsiębiorstw, instytucji oraz rządów centralnych i banków centralnych
Ekspozycje wobec przedsiębiorstw, instytucji oraz rządów centralnych i banków centralnych
Prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania (PD)
Instytucja, która na podstawie art. 143 uzyskała od właściwego organu zezwolenie na stosowanie własnych oszacowań LGD dla ryzyka rozmycia nabytych wierzytelności korporacyjnych, może uwzględnić ochronę kredytową nierzeczywistą, korygując wartości PD zgodnie z art. 161 ust. 3.
Strata z tytułu niewykonania zobowiązania (LGD)
Termin zapadalności
Alternatywnie, w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 143, właściwe organy decydują o tym, czy instytucja ma stosować termin zapadalności (M) dla każdej ekspozycji zgodnie z ust. 2.
gdzie CFt oznacza przepływy środków pieniężnych (kwota główna, odsetki i opłaty), które zgodnie z umową dłużnik jest zobowiązany zapłacić w okresie t;
gdzie:
Stk = zmienna zerojedynkowa, której wartość w przyszłym okresie tk jest równa 0, jeżeli tk > 1 rok, oraz 1, jeżeli tk ≤ 1;
Eetk = ekspozycja oczekiwana w przyszłym okresie
EffectiveEEtk = efektywna ekspozycja oczekiwana w przyszłym okresie tk;
dftk = wolny od ryzyka czynnik dyskontujący dla przyszłego okresu tk;
Δtk = tk - tk-1;
Do pakietów kompensowania, w których wszystkie umowy mają pierwotny termin rozliczenia krótszy niż jeden rok, stosuje się wzór podany w lit. a), z zastrzeżeniem ust. 2;
Ponadto dla kwalifikowanych ekspozycji krótkoterminowych, które nie są elementem bieżącego finansowania dłużnika przez instytucję, M wynosi co najmniej jeden dzień. Kwalifikowane ekspozycje krótkoterminowe obejmują:
Podsekcja 2
Ekspozycje detaliczne
Ekspozycje detaliczne
Prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania (PD)
Strata z tytułu niewykonania zobowiązania (LGD)
Średnia wartość LGD ważona ekspozycją dla wszystkich ekspozycji detalicznych zabezpieczonych nieruchomościami komercyjnymi i nieobjętych gwarancjami rządów centralnych wynosi nie mniej niż 15 %.
W przypadku gdy organem wyznaczonym przez państwo członkowskie do celów stosowania niniejszego artykułu jest właściwy organ, zapewnia on, aby odpowiednie podmioty i organy krajowe, które mają mandat makroostrożnościowy, były należycie poinformowane o tym, że zamierza on zastosować przepisy niniejszego artykułu, oraz aby były odpowiednio zaangażowane w ocenę trudności w zakresie stabilności finansowej w swoim państwie członkowskim zgodnie z ust. 6.
W przypadku gdy organem wyznaczonym przez państwo członkowskie do celów stosowania niniejszego artykułu nie jest właściwy organ, dane państwo członkowskie przyjmuje przepisy niezbędne do zapewnienia odpowiedniej koordynacji i wymiany informacji między właściwym organem a wyznaczonym organem do celów prawidłowego stosowania niniejszego artykułu. W szczególności organy są zobowiązane do ścisłej współpracy i wymiany wszystkich informacji, które mogą być niezbędne, aby odpowiednio wykonywać obowiązki nałożone na wyznaczony organ na podstawie niniejszego artykułu. Współpraca ta ma na celu unikanie przez właściwy organ i wyznaczony organ wszelkich działań, które się powielają lub są niespójne, oraz zapewnienie należytego uwzględnienia powiązań z innymi środkami, w szczególności środkami podejmowanymi na mocy art. 458 niniejszego rozporządzenia i art. 133 dyrektywy 2013/36/UE.
W przypadku gdy na podstawie oceny, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, organ wyznaczony zgodnie z ust. 5 stwierdzi, że minimalne wartości LGD, o których mowa w ust. 4, nie są odpowiednie, i jeżeli organ ten uważa, że te nieodpowiednie wartości LGD mogą mieć niekorzystny wpływ na obecną lub przyszłą stabilność finansową w jego państwie członkowskim, może ustanowić wyższe minimalne wartości LGD dla tych ekspozycji znajdujących się na jednej lub większej liczbie części terytorium państwa członkowskiego odpowiedniego organu. Te wyższe minimalne wartości mogą być również stosowane na poziomie jednego lub większej liczby segmentów takich ekspozycji związanego z nieruchomościami.
Przed podjęciem decyzji, o której mowa w niniejszym ustępie, organ wyznaczony zgodnie z ust. 5 powiadamia o tym EUNB i ERRS. W terminie miesiąca od otrzymania tego powiadomienia EUNB i ERRS przekazują swoją opinię zainteresowanemu państwu członkowskiemu. EUNB i ERRS publikują te wartości LGD.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2019 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Podsekcja 3
Ekspozycje kapitałowe według metody opartej na PD/LGD
Ekspozycje kapitałowe według metody opartej na PD/LGD
Ekspozycje kapitałowe według metody opartej na PD/LGD
Stosuje się następujące minimalne wartości PD:
Sekcja 5
Wartość ekspozycji
Wartość ekspozycji
Ekspozycje wobec przedsiębiorstw, instytucji, rządów centralnych i banków centralnych oraz ekspozycje detaliczne
Powyższa zasada ma zastosowanie również do aktywów, których cena zakupu różni się od należnej kwoty.
W przypadku nabytych aktywów, różnicę pomiędzy kwotą należną a wartością księgową pozostałą po dokonaniu korekt z tytułu szczególnego ryzyka kredytowego, wykazaną w bilansie instytucji przy zakupie danego składnika aktywów, oznacza się jako dyskonto, jeżeli kwota należna jest większa, lub jako premię, jeżeli jest ona mniejsza.
Instytucje, które spełniają wymogi dotyczące stosowania własnych oszacowań współczynników konwersji określone w sekcji 6, mogą stosować własne oszacowania współczynników konwersji do różnych typów produktów wymienionych w lit. a)-d) pod warunkiem uzyskania zezwolenia właściwych organów.
Do celów niniejszego ustępu pozycjom pozabilansowym przypisuje się kategorie ryzyka zgodnie z załącznikiem I.
Ekspozycje kapitałowe
Inne aktywa niegenerujące zobowiązania kredytowego
Wartość ekspozycji innych aktywów niegenerujących zobowiązania kredytowego odpowiada wartości księgowej pozostałej po dokonaniu korekty z tytułu szczególnego ryzyka kredytowego.
Sekcja 6
Wymogi dotyczące metody IRB
Wymogi dotyczące metody IRB
Podsekcja 1
Systemy ratingowe
Systemy ratingowe
Zasady ogólne
Struktura systemów ratingowych
Klasyfikacja do klas lub pul
Klasyfikacja ekspozycji
Integralność procesu klasyfikacji
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Stosowanie modeli
Jeżeli instytucja klasyfikuje ekspozycje do klas lub pul dłużników lub instrumentów na podstawie modeli statystycznych i innych metod automatycznych, spełnione są następujące wymogi:
Dokumentacja systemów ratingowych
ekspozycji lub pul oraz źródło (źródła) danych wykorzystanych do oszacowania modelu;
Zarządzanie danymi
Testy warunków skrajnych stosowane w ramach oceny adekwatności kapitałowej
kredytowe instytucji, oraz ocenie odporności instytucji na takie zmiany.
Podsekcja 2
Kwantyfikacja ryzyka
Kwantyfikacja ryzyka
Niewykonanie zobowiązania przez dłużnika
W przypadku ekspozycji detalicznych instytucje mogą stosować definicję niewykonania zobowiązania określoną w lit. a) i b) raczej na poziomie poszczególnych instrumentów kredytowych niż w stosunku do ogółu zobowiązań kredytobiorcy.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wymogi ogólne dotyczące oszacowań
Jeżeli instytucje wykorzystują do celów obliczania wag ryzyka i do celów wewnętrznych różne szacunki, fakt ten należy udokumentować i odpowiednio uzasadnić. Jeżeli instytucje potrafią wykazać wobec właściwych dla nich organów, że dane zgromadzone do dnia 1 stycznia 2007 r. zostały odpowiednio skorygowane w celu osiągnięcia znacznej zbieżności z definicją niewykonania zobowiązania przewidzianą w art. 178 lub ze stratą, właściwe organy mogą zezwolić instytucjom na pewną elastyczność w stosowaniu norm obowiązujących w odniesieniu do danych.
Wymogi dotyczące szacowania wartości PD
W odniesieniu do nabytych wierzytelności detalicznych instytucje mogą stosować zewnętrzne i wewnętrzne dane źródłowe. Instytucje wykorzystują wszystkie istotne źródła danych jako podstawę porównania.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wymogi dotyczące własnych oszacowań wartości LGD
W przypadku ekspozycji detalicznych oszacowania LGD opierają się na danych z okresu co najmniej pięciu lat. Instytucja nie musi przypisywać równej wagi do danych historycznych, jeżeli późniejsze dane stanowią lepszy predyktor wskaźników straty. Przy wdrażaniu metody IRB instytucje mogą, pod warunkiem uzyskania zezwolenia właściwych organów, korzystać z odpowiednich danych obejmujących okres dwóch lat. Okres ten ulega co roku wydłużeniu o jeden rok do momentu, gdy istotne dane będą obejmować okres pięciu lat.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wymogi dotyczące oszacowań własnych współczynnika konwersji
W przypadku ekspozycji detalicznych oszacowania współczynnika konwersji opierają się na danych z okresu co najmniej pięciu lat. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) instytucja nie musi przypisywać równej wagi do danych historycznych, jeżeli późniejsze dane stanowią lepszy predyktor prawdopodobieństwa wykorzystania środków. Przy wdrażaniu metody IRB instytucje mogą, pod warunkiem uzyskania zezwolenia właściwych organów, korzystać z odpowiednich danych obejmujących okres dwóch lat. Okres ten ulega co roku wydłużeniu o jeden rok do momentu, gdy istotne dane będą obejmować okres pięciu lat.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wymogi dotyczące oceny wpływu gwarancji i kredytowych instrumentów pochodnych na ekspozycje wobec przedsiębiorstw, instytucji oraz rządów centralnych i banków centralnych, w przypadku stosowania własnych oszacowań wartości LGD, oraz na ekspozycje detaliczne
Kryteria te są wiarygodne i intuicyjne. Uwzględniają one zdolność i gotowość gwaranta do wywiązania się z gwarancji, prawdopodobny termin uiszczenia wszelkich płatności przez gwaranta, stopień skorelowania zdolności gwaranta do wywiązania się z gwarancji ze zdolnością dłużnika do spłaty oraz to, do jakiego stopnia nadal istnieje ryzyko rezydualne dłużnika.
Kryteria uwzględniają strukturę wypłat kredytowego instrumentu pochodnego i zapewniają ostrożną ocenę jej wpływu na poziom i termin odzyskania należności. Instytucja uwzględnia stopień, do jakiego nadal istnieją inne formy ryzyka rezydualnego.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wymogi dotyczące nabytych wierzytelności
Podsekcja 3
Walidacja oszacowań wewnętrznych
Walidacja oszacowań wewnętrznych
Walidacja oszacowań wewnętrznych
Instytucje walidują swoje oszacowania wewnętrzne zgodnie z następującymi wymogami:
Podsekcja 4
Wymogi dotyczące ekspozycji kapitałowych według metody modeli wewnętrznych
Wymogi dotyczące ekspozycji kapitałowych według metody modeli wewnętrznych
Wymóg w zakresie funduszy własnych i kwantyfikacja ryzyka
Do celów obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych instytucje spełniają następujące normy:
Proces zarządzania ryzykiem i mechanizmy kontroli
Mając na względzie opracowanie i wykorzystanie modeli wewnętrznych do celów określania wymogu w zakresie funduszy własnych, instytucje ustalają zasady, procedury i mechanizmy kontroli w celu zapewnienia integralności modelu i procesu jego tworzenia. Wspomniane zasady, procedury i mechanizmy kontroli obejmują:
Walidacja i dokumentacja
Instytucje mają odpowiednie systemy walidowania dokładności i spójności swoich modeli wewnętrznych i procesów ich tworzenia. Wszystkie istotne elementy modeli wewnętrznych i procesów ich tworzenia oraz walidacji są dokumentowane.
Walidacja i dokumentowanie stosowanych przez instytucje modeli wewnętrznych i procesów ich tworzenia podlegają następującym wymogom:
Podsekcja 5
Zarządzanie wewnętrzne i nadzór
Zarządzanie wewnętrzne i nadzór
Ład korporacyjny
Kadra kierownicza wyższego szczebla regularnie otrzymuje od jednostek do spraw kontroli ryzyka kredytowego informacje dotyczące funkcjonowania procesu ratingu, obszarów wymagających wprowadzenia usprawnień oraz postępów w eliminowaniu wykrytych wcześniej niedociągnięć.
Kontrola ryzyka kredytowego
Audyt wewnętrzny
Systemy ratingowe instytucji i ich działanie podlegają przynajmniej raz w roku kontroli przeprowadzanej przez dział audytu wewnętrznego lub inną porównywalną niezależną jednostkę ds. audytu, a kontrola ta obejmuje również działanie funkcji kredytowej oraz oszacowywanie wartości PD, LGD, EL i współczynników konwersji. W ramach kontroli sprawdzane jest spełnienie wszystkich mających zastosowanie wymogów.
ROZDZIAŁ 4
Ograniczanie ryzyka kredytowego
Ograniczanie ryzyka kredytowego
Sekcja 1
Definicje i wymogi ogólne
Definicje i wymogi ogólne
Definicje
Do celów niniejszego rozdziału stosuje się następujące definicje:
Zasady uznawania wpływu technik ograniczania ryzyka kredytowego
Zasady regulujące kwestię uznawania technik ograniczania ryzyka kredytowego
Instytucja kredytująca przedstawia, na wniosek właściwego organu, najnowszą wersję niezależnej, pisemnej i uzasadnionej opinii prawnej lub opinii prawnych, które wykorzystała do stwierdzenia, czy jej mechanizm lub mechanizmy ochrony kredytowej spełniają warunek określony w akapicie pierwszym.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Sekcja 2
Uznane formy ograniczania ryzyka kredytowego
Uznane formy ograniczania ryzyka kredytowego
Podsekcja 1
Ochrona kredytowa rzeczywista
Ochrona kredytowa rzeczywista
Kompensowanie pozycji bilansowych
Instytucja może stosować kompensowanie pozycji bilansowych w zakresie wzajemnych roszczeń istniejących między instytucją a jej kontrahentem jako uznawaną formę ograniczania ryzyka kredytowego.
Nie naruszając przepisów art. 1962, zakres uznawanego kompensowania ogranicza się do wzajemnych sald pieniężnych instytucji i kontrahenta. Instytucje mogą zmienić kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem oraz, w stosownych przypadkach, kwoty oczekiwanej straty wyłącznie w odniesieniu do kredytów i depozytów, które same otrzymały i które podlegają postanowieniom umowy o kompensowaniu pozycji bilansowych.
Umowy ramowe o kompensowaniu zobowiązań obejmujące transakcje odkupu lub transakcje udzielania lub zaciągania pożyczek papierów wartościowych lub towarów bądź inne transakcje oparte na rynku kapitałowym
Instytucje stosujące kompleksową metodę ujmowania zabezpieczeń finansowych ustanowioną w art. 223 mogą uwzględniać skutki dwustronnych umów o kompensowaniu zobowiązań obejmujących transakcje odkupu, transakcje udzielania lub zaciągania pożyczek papierów wartościowych lub towarów bądź inne transakcje oparte na rynku kapitałowym zawarte z kontrahentem. Bez uszczerbku dla przepisów art. 299, przyjęte zabezpieczenia oraz papiery wartościowe lub towary będące przedmiotem udzielenia lub zaciągnięcia pożyczki w ramach tego rodzaju umów lub transakcji spełniają wymogi uznawalności zabezpieczeń określone w art. 197 i 198.
Uznawalność zabezpieczenia w ramach wszystkich podejść i metod
Jeżeli przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania inwestuje w udziały lub jednostki uczestnictwa innego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, warunki przewidziane w akapicie pierwszym lit. a)-c) mają zastosowanie także w odniesieniu do każdego takiego bazowego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania.
Wykorzystywanie przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania instrumentów pochodnych w celu zabezpieczenia dopuszczalnych inwestycji nie stanowi przeszkody ewentualnego uznawania jednostek uczestnictwa lub udziałów danego przedsiębiorstwa za zabezpieczenie.
W przypadku gdy dowolne bazowe przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania ma własne bazowe przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, instytucje mogą wykorzystywać jednostki uczestnictwa lub udziały w pierwotnym przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania jako uznane zabezpieczenie, pod warunkiem że stosują metodę określoną w akapicie pierwszym.
W przypadku gdy nieuznane aktywa mogą mieć wartość ujemną z powodu ciążących na nich zobowiązań lub zobowiązań warunkowych wynikających z własności, instytucje wykonują obie poniższe czynności:
EUNGiPW przedstawi Komisji powyższe projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Dodatkowe warunki uznawalności zabezpieczenia według kompleksowej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych
W przypadku gdy przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania inwestuje w jednostki uczestnictwa lub udziały innego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, warunki określone w lit. a) i b) niniejszego ustępu mają zastosowanie jednakowo do każdego tego rodzaju bazowego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania.
Wykorzystywanie przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania instrumentów pochodnych w celu zabezpieczenia dopuszczonych inwestycji nie stanowi przeszkody w ewentualnym uznawaniu jednostek uczestnictwa lub udziałów danego przedsiębiorstwa za zabezpieczenie.
W przypadku gdy nieuznane aktywa mogą mieć wartość ujemną z powodu ciążących na nich zobowiązań lub zobowiązań warunkowych wynikających z własności, instytucje wykonują obie poniższe czynności:
Dodatkowe warunki uznawalności zabezpieczenia według metody IRB
Jeżeli którykolwiek z warunków określonych w akapicie pierwszym lit. a) i b) nie zostanie spełniony w danym roku, instytucje nie stosują metody ujmowania określonej w tym akapicie do momentu spełnienia obu tych warunków w kolejnym roku.
Jeżeli którykolwiek z warunków określonych w akapicie pierwszym lit. a) i b) nie zostanie spełniony w danym roku, instytucje nie stosują metody określonej w tym akapicie do momentu spełnienia obydwu tych warunków w kolejnym roku.
Instytucje dokumentują fakt spełnienia warunków określonych w akapicie pierwszym lit. a)-d) oraz warunków określonych w art. 210.
Inne rodzaje ochrony kredytowej rzeczywistej
Instytucje mogą wykorzystywać następujące inne rodzaje ochrony kredytowej rzeczywistej jako uznane zabezpieczenie:
Podsekcja 2
Ochrona kredytowa nierzeczywista
Ochrona kredytowa nierzeczywista
Uznawalność dostawców ochrony w ramach wszystkich metod
Właściwe organy publikują i prowadzą wykaz tych instytucji finansowych, które są uznanymi dostawcami ochrony kredytowej nierzeczywistej zgodnie z ust. 1 lit. f), lub ustanawiają przewodnie kryteria w zakresie identyfikowania takich uznanych dostawców ochrony kredytowej nierzeczywistej wraz z opisem mających zastosowanie wymogów ostrożnościowych, a także udostępniają sporządzony przez siebie wykaz pozostałym właściwym organom zgodnie z art. 117 dyrektywy 2013/36/UE.
Uznawalność dostawców ochrony według metody IRB, w przypadku dostawców, którzy spełniają warunki traktowania określone w art. 153 ust. 3
Instytucja może wykorzystywać instytucje, firmy inwestycyjne, zakłady ubezpieczeń i reasekuracji oraz agencje kredytów eksportowych jako uznanych dostawców ochrony kredytowej nierzeczywistej, którzy kwalifikują się do objęcia traktowaniem przewidzianym w art. 153 ust. 3, jeżeli spełniają wszystkie następujące warunki:
Do celów niniejszego artykułu ochrona kredytowa zapewniana przez agencje kredytów eksportowych nie jest objęta żadną bezpośrednią kontrgwarancją rządu centralnego.
Uznawanie gwarancji jako ochrony kredytowej nierzeczywistej
Instytucje mogą wykorzystywać gwarancje jako uznaną ochronę kredytową nierzeczywistą.
Podsekcja 3
Rodzaje instrumentów pochodnych
Rodzaje instrumentów pochodnych
Uznane rodzaje kredytowych instrumentów pochodnych
Jeżeli instytucja nabywa ochronę kredytową poprzez swap przychodu całkowitego i księguje płatności netto otrzymane z tytułu swapu jako przychody netto, ale nie księguje zrównoważenia zmniejszenia wartości zabezpieczonych aktywów poprzez obniżenie wartości godziwej lub zwiększenie rezerw, taka ochrona kredytowa nie kwalifikuje się jako uznana ochrona kredytowa.
Jeżeli wewnętrzny instrument zabezpieczający został zastosowany zgodnie z akapitem pierwszym, a wymogi określone w niniejszym rozdziale zostały spełnione, do obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem oraz kwot oczekiwanej straty, w przypadku gdy zostają one objęte ochroną kredytową nierzeczywistą, instytucje stosują zasady ustanowione w sekcjach 4-6.
Sekcja 3
Wymogi
Wymogi
Podsekcja 1
Ochrona kredytowa rzeczywista
Ochrona kredytowa rzeczywista
Wymogi dotyczące umów o kompensowaniu pozycji bilansowych innych niż umowy ramowe o kompensowaniu, o których mowa w art. 206
Umowy o kompensowaniu pozycji bilansowych inne niż umowy ramowe o kompensowaniu, o których mowa w art. 206, kwalifikują się jako uznana forma ograniczania ryzyka kredytowego, jeżeli spełnione są wszystkie wskazane poniżej warunki:
Wymogi dotyczące umów ramowych o kompensowaniu zobowiązań obejmujących transakcje odkupu lub transakcje udzielania lub zaciągania pożyczek papierów wartościowych lub towarów bądź inne transakcje oparte na rynku kapitałowym
Umowy ramowe o kompensowaniu zobowiązań obejmujące transakcje odkupu, transakcje udzielania lub zaciągania pożyczek papierów wartościowych lub towarów bądź inne transakcje oparte na rynku kapitałowym kwalifikują się jako uznana forma ograniczania ryzyka kredytowego, jeżeli zabezpieczenie ustanowione na mocy tych umów spełnia wszystkie wymogi określone w art. 207 ust. 2-4 oraz jeżeli spełnione są wszystkie wskazane poniżej warunki:
Wymogi dotyczące zabezpieczenia finansowego
Papiery wartościowe emitowane przez dłużnika lub jakikolwiek podmiot powiązany w ramach grupy nie kwalifikują się jako uznane zabezpieczenie. Niezależnie od powyższego, emitowane przez dłużnika obligacje zabezpieczone spełniające warunki określone w art. 129 kwalifikują się jako uznane zabezpieczenie, jeżeli są przyjęte jako zabezpieczenie transakcji odkupu, pod warunkiem że spełniają warunek określony w akapicie pierwszym.
Instytucje przeprowadziły odpowiednią weryfikację prawną potwierdzającą egzekwowalność umów o zabezpieczenie we wszystkich właściwych jurysdykcjach. W razie potrzeby przeprowadzają one ponowną weryfikację, aby sprawdzić, czy są one nadal egzekwowalne.
Wymogi dotyczące zabezpieczenia w formie nieruchomości
Do monitorowania wartości nieruchomości i określania nieruchomości wymagających aktualizacji wyceny instytucje mogą wykorzystywać metody statystyczne.
Wymogi dotyczące wierzytelności
Wymogi dotyczące innych zabezpieczeń rzeczowych
Zabezpieczenie rzeczowe inne niż zabezpieczenie w formie nieruchomości kwalifikuje się jako uznane zabezpieczenie według metody IRB, jeżeli spełnione zostały wszystkie wskazane poniżej warunki:
Wymogi dotyczące uznawania zabezpieczeń ekspozycji z tytułu leasingu
Instytucje uznają ekspozycje z tytułu transakcji leasingu za zabezpieczone tym samym typem nieruchomości co przedmiot leasingu, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:
Wymogi dotyczące innych rodzajów ochrony kredytowej rzeczywistej
Podsekcja 2
Ochrona kredytowa nierzeczywista i obligacje powiązane z ryzykiem kredytowym
Ochrona kredytowa nierzeczywista i obligacje powiązane z ryzykiem kredytowym
Wspólne wymogi dotyczące gwarancji i kredytowych instrumentów pochodnych
Instytucja muszą przeprowadzić odpowiednią weryfikację prawną potwierdzającą egzekwowalność ochrony kredytowej nierzeczywistej we wszystkich właściwych jurysdykcjach. W razie potrzeby przeprowadza ona ponowną weryfikację, aby sprawdzić, czy ochrona ta jest nadal egzekwowalna.
Kontrgwarancje państwowe i inne kontrgwarancje sektora publicznego
Dodatkowe wymogi dotyczące gwarancji
W przypadku ochrony kredytowej nierzeczywistej obejmującej hipoteczne kredyty mieszkaniowe wymogi, o których mowa w art. 213 ust. 1 lit. c) ppkt (iii) oraz w akapicie pierwszym niniejszej litery, muszą być spełnione w okresie 24 miesięcy;
Dodatkowe wymogi dotyczące kredytowych instrumentów pochodnych
Jeżeli zdarzenia kredytowe nie obejmują restrukturyzacji zobowiązania bazowego, o której mowa w lit. a) ppkt (iii), ochrona kredytowa może pomimo to zostać uznana, z zastrzeżeniem obniżenia wartości zgodnie z art. 233 ust. 2.
Wymogi dotyczące kwalifikowania się do podejścia określonego w art. 153 ust. 3
Sekcja 4
Obliczanie skutków ograniczenia ryzyka kredytowego
Obliczanie skutków ograniczenia ryzyka kredytowego
Podsekcja 1
Ochrona kredytowa rzeczywista
Ochrona kredytowa rzeczywista
Obligacje powiązane z ryzykiem kredytowym
Inwestycje w obligacje powiązane z ryzykiem kredytowym emitowane przez instytucję kredytującą można traktować jako zabezpieczenie gotówkowe do celów obliczania skutku ochrony kredytowej rzeczywistej zgodnie z niniejszą podsekcją, pod warunkiem że swap ryzyka kredytowego w ramach obligacji powiązanej z ryzykiem kredytowym stanowi uznaną ochronę kredytową nierzeczywistą. Do celów określenia, czy swap ryzyka kredytowego w ramach obligacji powiązanej z ryzykiem kredytowym stanowi uznaną ochronę kredytową nierzeczywistą, instytucja może uznać warunek określony w art. 194 ust. 6 lit. c) za spełniony.
Kompensowanie pozycji bilansowych
Kredyty udzielane instytucji kredytującej oraz depozyty w niej składane, objęte kompensowaniem pozycji bilansowych, instytucja ta traktuje jako zabezpieczenie gotówkowe do celów obliczania skutku ochrony kredytowej rzeczywistej dla tych kredytów i depozytów instytucji kredytującej objętych kompensowaniem pozycji bilansowych, które są denominowane w tej samej walucie.
Stosowanie metody nadzorczej obliczania korekt z tytułu zmienności lub metody własnych oszacowań korekty z tytułu zmienności do umów ramowych o kompensowaniu zobowiązań
W przypadku zastosowania metody własnych oszacowań korekty z tytułu zmienności obowiązują te same warunki i wymogi jak w przypadku zastosowania kompleksowej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych.
gdzie:
Ei = wartość ekspozycji dla każdej z osobna ekspozycji i w ramach umowy, która to wartość miałaby zastosowanie przy braku ochrony kredytowej, jeżeli instytucje obliczają kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem przy użyciu metody standardowej lub jeżeli obliczają kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem i kwoty oczekiwanej straty według metody IRB;
Ci = wartość papierów wartościowych w każdej grupie lub towarów tego samego rodzaju pożyczonych, nabytych lub otrzymanych albo środków pieniężnych pożyczonych lub otrzymanych w odniesieniu do każdej ekspozycji i;
Esjec = pozycja netto (dodatnia lub ujemna) w danej grupie papierów wartościowych j;
Efkx = pozycja netto (dodatnia lub ujemna) w danej walucie k innej niż waluta rozliczeniowa umowy, obliczana zgodnie z ust. 2 lit. b);
Hsj ec = korekta z tytułu zmienności odpowiadająca danej grupie papierów wartościowych j;
Hfk x = korekta z tytułu zmienności kursu walutowego dla waluty k.
Stosowanie metody modeli wewnętrznych do umów ramowych o kompensowaniu zobowiązań
Instytucje, które uzyskały zezwolenie na stosowanie wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka zgodnie z tytułem IV rozdział 5, mogą stosować metodę modeli wewnętrznych. Jeżeli instytucja nie uzyskała takiego zezwolenia, może ubiegać się u właściwych organów o zezwolenie na stosowanie metody modeli wewnętrznych do celów niniejszego artykułu.
Instytucja może stosować korelacje empiryczne w ramach kategorii ryzyka i pomiędzy kategoriami ryzyka, jeżeli jej system pomiaru korelacji jest solidny i został konsekwentnie wdrożony.
gdzie:
Ei = wartość ekspozycji dla każdej z osobna ekspozycji i w ramach umowy, która to wartość miałaby zastosowanie przy braku ochrony kredytowej, jeżeli instytucje obliczają kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem przy użyciu metody standardowej lub jeżeli obliczają kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem i kwoty oczekiwanej straty według metody IRB;
Ci = wartość papierów wartościowych pożyczonych, nabytych lub otrzymanych lub środków pieniężnych pożyczonych lub otrzymanych w odniesieniu do każdej takiej ekspozycji i.
Obliczając kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem przy użyciu modeli wewnętrznych, instytucje korzystają z wyników modelu uzyskanych na podstawie poprzedniego dnia roboczego.
Jeżeli transakcja odkupu, transakcja udzielania lub zaciągania pożyczek papierów wartościowych lub towarów i transakcja z obowiązkiem uzupełnienia zabezpieczenia kredytowego bądź podobna transakcja lub pakiet kompensowania instytucji spełnia kryteria określone w art. 285 ust. 2, 3 i 4, minimalny okres utrzymywania dostosowuje się do okresu ryzyka w związku z uzupełnieniem zabezpieczenia, który miałby zastosowanie zgodnie z tymi ustępami w połączeniu z art. 285 ust. 5.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2015 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Uproszczona metoda ujmowania zabezpieczeń finansowych
Waga ryzyka zabezpieczonej części należności wynosi co najmniej 20 %, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 4-6. Instytucje stosują do pozostałej części wartości ekspozycji wagę ryzyka, którą przypisałyby niezabezpieczonej ekspozycji wobec kontrahenta zgodnie z rozdziałem 2.
Wartościom ekspozycji z tytułu takich transakcji zabezpieczonych dłużnymi papierami wartościowymi wyemitowanymi przez rządy centralne lub banki centralne, którym zgodnie z rozdziałem 2 przypisuje się wagę ryzyka równą 0 %, instytucje przypisują wagę ryzyka równą 10 % w zakresie objętym zabezpieczeniem.
Kompleksowa metoda ujmowania zabezpieczeń finansowych
Jeżeli zabezpieczenie jest denominowane w walucie innej niż waluta, w której denominowana jest ekspozycja bazowa, instytucje dodają do korekty z tytułu zmienności korektę uwzględniającą zmienność walutową adekwatną do rodzaju zabezpieczenia, jak określono w art. 224-227.
W przypadku transakcji dotyczących instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym objętych umowami o kompensowaniu zabezpieczeń, uznanymi przez właściwe organy zgodnie z rozdziałem 6, instytucje stosują korektę z tytułu zmienności uwzględniającą zmienność walutową, jeżeli zachodzi niedopasowanie między walutą zabezpieczenia a walutą rozliczeniową. Nawet jeżeli transakcje objęte umową o kompensowaniu zobowiązań są prowadzone w wielu walutach, instytucje stosują tylko jedną korektę z tytułu zmienności.
CVA = C ∙ (1 - Hc - Hfx)
gdzie:
C = wartość zabezpieczenia;
HC = korekta z tytułu zmienności odpowiadająca zabezpieczeniu, obliczona zgodnie z art. 224 i 227;
Hfx = korekta z tytułu zmienności odpowiadająca niedopasowaniu walutowemu, obliczona zgodnie z art. 224 i 227.
Instytucje stosują wzór przedstawiony w niniejszym ustępie przy obliczaniu wartości zabezpieczenia skorygowanej o czynnik zmienności w odniesieniu do wszystkich transakcji z wyjątkiem tych, które są objęte uznanymi umowami ramowymi o kompensowaniu zobowiązań i do których stosuje się przepisy określone w art. 220 i 221.
EVA = E (1 + HE)
gdzie:
E = wartość ekspozycji, która zostałaby określona w stosownych przypadkach zgodnie z rozdziałem 2 lub 3, jeżeli ekspozycja nie została zabezpieczona;
HE = korekta z tytułu zmienności odpowiadająca ekspozycji, obliczona zgodnie z art. 224 i 227.
W przypadku transakcji na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym instytucje stosujące metodę określoną w rozdziale 6 sekcja 6 obliczają EVA według następującego wzoru:
EVA=E.
E* = max (0,EVA - CVAM)
gdzie:
EVA = wartość ekspozycji skorygowana o czynnik zmienności, obliczona zgodnie z ust. 3;
CVAM = wartość CVA skorygowana dodatkowo o każde niedopasowanie terminów zapadalności zgodnie z przepisami sekcji 5.
W przypadku transakcji na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym instytucje stosujące metody określone w rozdziale 6 sekcje 3, 4 i 5 uwzględniają efekty ograniczenia ryzyka wynikające z zabezpieczenia zgodnie z przepisami określonymi w sekcjach 3, 4 i 5 rozdziału 6, stosownie do przypadku.
Instytucja może wybrać metodę nadzorczą obliczania korekt z tytułu zmienności lub metodę własnych oszacowań korekty z tytułu zmienności niezależnie od tego, czy do obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem wybrała metodę standardową, czy metodę IRB.
Jeżeli jednak instytucja stosuje metodę własnych oszacowań korekty z tytułu zmienności, stosuje ją ona do wszystkich rodzajów instrumentów, z wyjątkiem portfeli nieistotnych, w przypadku których dopuszcza się zastosowanie metody nadzorczej obliczania korekt z tytułu zmienności.
gdzie:
ai = część wartości uznanej pozycji i w wartości całkowitej zabezpieczenia;
Hi = korekta z tytułu zmienności mająca zastosowanie do uznanej pozycji i.
Nadzorcza korekta z tytułu zmienności według kompleksowej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych
KOREKTY Z TYTUŁU ZMIENNOŚCI
Tabela 1
Stopień jakości kredytowej, z którym wiąże się ocena kredytowa dłużnego papieru wartościowego | Rezydualny termin zapadalności | Korekty z tytułu zmienności w odniesieniu do dłużnych papierów wartościowych emitowanych przez jednostki określone w art. 197 ust. 1 lit. b) | Korekty z tytułu zmienności w odniesieniu do dłużnych papierów wartościowych emitowanych przez jednostki określone w art. 197 ust. 1 lit. c) i d) | Korekty z tytułu zmienności w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych spełniające kryteria określone w art. 197 ust. 1 lit. h) | ||||||
20-dniowy okres upłynnienia (%) | 10-dniowy okres upłynnienia (%) | 5-dniowy okres upłynnienia (%) | 2 0-dniowy okres upłynnienia (%) | 10-dniowy okres upłynnienia (%) | 5-dniowy okres upłynnienia (%) | 20-dniowy okres upłynnienia (%) | 10-dniowy okres upłynnienia (%) | 5-dniowy okres upłynnienia (%) | ||
1 | ≤ 1 rok | 0,707 | 0,5 | 0,354 | 1,414 | 1 | 0,707 | 2,829 | 2 | 1,414 |
> 1 ≤ 5 lat | 2,828 | 2 | 1,414 | 5,657 | 4 | 2,828 | 11,314 | 8 | 5,657 | |
> 5 lat | 5,657 | 4 | 2,828 | 11,314 | 8 | 5,657 | 22,628 | 16 | 11,313 | |
2-3 | ≤ 1 rok | 1,414 | 1 | 0,707 | 2,828 | 2 | 1,414 | 5,657 | 4 | 2,828 |
> 1 ≤ 5 lat | 4,243 | 3 | 2,121 | 8,485 | 6 | 4,243 | 16,971 | 12 | 8,485 | |
> 5 lat | 8,485 | 6 | 4,243 | 16,971 | 12 | 8,485 | 33,942 | 24 | 16,970 | |
4 | ≤ 1 rok | 21,213 | 15 | 10,607 | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy |
> 1 ≤ 5 lat | 21,213 | 15 | 10,607 | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy | |
> 5 lat | 21,213 | 15 | 10,607 | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy | nie dotyczy |
Tabela 2
Stopień jakości kredytowej, z którym wiąże się ocena kredytowa krótkoterminowego dłużnego papieru wartościowego | Korekty z tytułu zmienności w odniesieniu do dłużnych papierów wartościowych emitowanych przez jednostki określone w art. 197 ust. 1 lit. b), z krótkoterminowymi ocenami kredytowymi | Korekty z tytułu zmienności w odniesieniu do dłużnych papierów wartościowych emitowanych przez jednostki określone w art. 197 ust. 1 lit. c) i d), z krótkoterminowymi ocenami kredytowymi | Korekty z tytułu zmienności w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych spełniające kryteria określone w art. 197 ust. 1 lit. h) | ||||||
20-dniowy okres upłynnienia (%) | 10-dniowy okres upłynnienia (%) | 5-dniowy okres upłynnienia (%) | 20-dniowy okres upłynnienia (%) | 10-dniowy okres upłynnienia (%) | 5-dniowy okres upłynnienia (%) | 20-dniowy okres upłynnienia (%) | 10-dniowy okres upłynnienia (%) | 5-dniowy okres upłynnienia (%) | |
1 | 0,707 | 0,5 | 0,354 | 1,414 | 1 | 0,707 | 2,829 | 2 | 1,414 |
2-3 | 1,414 | 1 | 0,707 | 2,828 | 2 | 1,414 | 5,657 | 4 | 2,828 |
Tabela 3
Inne rodzaje zabezpieczenia lub ekspozycji
20-dniowy okres upłynnienia (%) | 10-dniowy okres upłynnienia (%) | 5-dniowy okres upłynnienia (%) | |
Akcje objęte indeksem głównym, obligacje zamienne objęte indeksem głównym | 21,213 | 15 | 10,607 |
Inne akcje lub obligacje zamienne notowane na uznanej giełdzie | 35,355 | 25 | 17,678 |
Środki pieniężne | 0 | 0 | 0 |
Złoto | 21,213 | 15 | 10,607 |
Tabela 4
Korekta z tytułu zmienności w przypadku niedopasowania walutowego
20-dniowy okres upłynnienia (%) | 10-dniowy okres upłynnienia (%) | 5-dniowy okres upłynnienia (%) |
11,314 | 8 | 5,657 |
Jeżeli transakcja lub pakiet kompensowania instytucji spełniają kryteria określone w art. 285 ust. 2, 3 i 4, minimalny okres utrzymywania dostosowuje się do okresu ryzyka w związku z uzupełnieniem zabezpieczenia, który miałby zastosowanie zgodnie z tymi ustępami.
Do celów określenia stopnia jakości kredytowej, z którym wiąże się ocena kredytowa dłużnego papieru wartościowego i o którym mowa w akapicie pierwszym, ma również zastosowanie art. 197 ust. 7.
Jeżeli instytucja nie zna wartości aktywów, w które fundusz zainwestował, korekta z tytułu zmienności jest najwyższą korektą z tytułu zmienności, jaka miałaby zastosowanie do któregokolwiek z aktywów, w jakie fundusz ma prawo zainwestować.
Własne oszacowania korekt z tytułu zmienności według kompleksowej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych
W przypadku dłużnych papierów wartościowych posiadających ocenę kredytową ECAI równoważną klasie inwestycyjnej lub lepszą instytucje mogą obliczać szacunkową wartość zmienności w odniesieniu do każdej kategorii papierów wartościowych.
W przypadku dłużnych papierów wartościowych posiadających ocenę kredytową ECAI równoważną wartości poniżej klasy inwestycyjnej i w przypadku innych uznanych zabezpieczeń instytucje obliczają korekty z tytułu zmienności osobno w odniesieniu do każdej pozycji.
Instytucje, które stosują metodę własnych oszacowań korekty z tytułu zmienności, szacują zmienność zabezpieczenia lub niedopasowania walutowego, nie uwzględniając przy tym żadnych korelacji między niezabezpieczoną ekspozycją, zabezpieczeniem lub kursami walutowymi.
Przy określaniu odpowiednich kategorii instytucje biorą pod uwagę rodzaj emitenta papieru wartościowego, zewnętrzną ocenę kredytową papierów wartościowych, ich rezydualny termin zapadalności oraz zmodyfikowaną durację. Oszacowania zmienności są reprezentatywne dla papierów wartościowych objętych daną kategorią przez instytucję.
gdzie:
TM = odpowiedni okres upłynnienia;
HM = wartość korekty z tytułu zmienności na podstawie okresu upłynnienia TM;
HN = wartość korekty z tytułu zmienności na podstawie okresu upłynnienia TN;
Zwiększanie korekty z tytułu zmienności według kompleksowej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych
Korekty z tytułu zmienności określone w art. 224 są korektami z tytułu zmienności, które instytucja stosuje w przypadku prowadzenia codziennej aktualizacji wyceny. Podobnie, jeżeli instytucja stosuje własne oszacowania korekt z tytułu zmienności zgodnie z art. 225, oblicza je przede wszystkim na podstawie codziennej aktualizacji wyceny. Jeżeli aktualizacja wyceny odbywa się rzadziej niż raz dziennie, instytucje stosują większe korekty z tytułu zmienności. Instytucje obliczają je poprzez zwiększenie korekt z tytułu zmienności dla codziennej aktualizacji wyceny według następującego wzoru wykorzystującego pierwiastek kwadratowy czasu:
gdzie:
H = korekta z tytułu zmienności, która ma być stosowana;
HM = korekta z tytułu zmienności przy codziennej aktualizacji wyceny;
NR = faktyczna liczba dni roboczych między aktualizacjami wyceny;
TM = okres upłynnienia dla danego rodzaju transakcji.
Warunki stosowania korekty z tytułu zmienności równej 0 % według kompleksowej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem i kwot oczekiwanej straty według kompleksowej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych
gdzie:
LGD = LGD, która miałaby zastosowanie do ekspozycji zgodnie z rozdziałem 3, gdyby ekspozycja nie była zabezpieczona;
E = wartość ekspozycji zgodnie z art. 223 ust. 3;
E* = w pełni skorygowana wartość ekspozycji zgodnie z art. 223 ust. 5.
Zasady wyceny dotyczące pozostałych uznanych zabezpieczeń według metody IRB
W państwach członkowskich, które w przepisach ustawowych lub wykonawczych ustanowiły rygorystyczne kryteria oceny bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości, nieruchomość może być natomiast wyceniona przez niezależnego rzeczoznawcę na poziomie bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości lub poniżej tej wartości. Instytucje stawiają niezależnemu rzeczoznawcy wymóg, by nie brał pod uwagę czynników spekulacyjnych przy ocenie bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości i by udokumentował tę wartość w jasny i przejrzysty sposób.
Wartość zabezpieczenia jest wartością rynkową lub bankowo-hipoteczną wartością nieruchomości pomniejszoną tak, aby uwzględnić wyniki monitorowania wymaganego zgodnie z art. 208 ust. 3 oraz wszelkie uprzywilejowane roszczenia do nieruchomości.
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem i kwot oczekiwanej straty w odniesieniu do pozostałych uznanych zabezpieczeń według metody IRB
Jeżeli stosunek wartości zabezpieczenia (C) do wartości ekspozycji (E) jest niższy niż minimalny wymagany poziom zabezpieczenia ekspozycji (C*), jak określono w tabeli 5, wartość LGD* jest równa wartości LGD ustalonej w rozdziale 3 w odniesieniu do niezabezpieczonych ekspozycji wobec kontrahenta. W tym celu instytucje obliczają wartość ekspozycji z tytułu pozycji wymienionych w art. 166 ust. 8-10 przy użyciu współczynnika konwersji lub wartości procentowej w wysokości 100 %, a nie współczynników konwersji lub wartości procentowych określonych w tych ustępach.
Jeżeli stosunek wartości zabezpieczenia do wartości ekspozycji przekracza drugi, wyższy poziom progowy C** zgodnie z tabelą 5, LGD* jest równa wartościom określonym w tabeli 5.
Jeżeli wymagany poziom zabezpieczenia C** nie został osiągnięty w odniesieniu do ekspozycji jako całości, instytucje traktują przedmiotową ekspozycję jako dwie ekspozycje - jedną odpowiadającą części, w stosunku do której osiągnięto wymagany poziom zabezpieczenia C**, oraz drugą odpowiadającą pozostałej części.
Tabela 5
Minimalna LGD dla zabezpieczonych części ekspozycji
LGD* w odniesieniu do ekspozycji uprzywilejowanych | LGD* w odniesieniu do ekspozycji podporządkowanych | Minimalny wymagany poziom zabezpieczenia ekspozycji (C*) | Minimalny wymagany poziom zabezpieczenia ekspozycji (C**) | |
Wierzytelności | 35 % | 65 % | 0 % | 125 % |
Nieruchomości mieszkalne / nieruchomości komercyjne | 35 % | 65 % | 30 % | 140 % |
Inne zabezpieczenia | 40 % | 70 % | 30 % | 140 % |
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem i kwot oczekiwanej straty w przypadku mieszanych puli zabezpieczeń
Inne rodzaje ochrony kredytowej rzeczywistej
W przypadku niedopasowania walutowego instytucje obniżają bieżącą wartość wykupu zgodnie z art. 233 ust. 3, przy czym wartość ochrony kredytowej stanowi bieżącą wartość wykupu polisy ubezpieczeniowej na życie.
Podsekcja 2
Ochrona kredytowa nierzeczywista
Ochrona kredytowa nierzeczywista
Wycena
G* = G (1 - Hfx)
gdzie:
G* = wartość ochrony kredytowej skorygowana o ryzyko walutowe;
G = kwota nominalna ochrony kredytowej;
Hfx = korekta z tytułu zmienności obejmująca każde niedopasowanie walutowe między ochroną kredytową a zobowiązaniem bazowym określona zgodnie z ust. 4.
Jeżeli nie zachodzi niedopasowanie walutowe, Hfx jest równa zeru.
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem i kwot oczekiwanej straty w przypadku ochrony częściowej i podziału na transze
Jeżeli instytucja przenosi część ryzyka kredytowego w co najmniej jednej transzy, stosuje się zasady określone w rozdziale 5. Instytucje mogą uznawać progi istotności dotyczące płatności, poniżej których nie dokonuje się żadnych płatności w przypadku straty, za równoważne zachowanym pozycjom pierwszej straty i skutkujące transferem ryzyka podzielonym na transze.
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem według metody standardowej
max (0,E – GA) r + GA g
gdzie:
E = wartość ekspozycji zgodnie z art. 111; w tym celu wartość ekspozycji z tytułu pozycji pozabilansowej wymienionej w załączniku I wynosi 100 % jej wartości, a nie wartości ekspozycji określonej w art. 111 ust. 1;
GA = wartość ochrony ryzyka kredytowego obliczona zgodnie z art. 233 ust. 3 (G*) i skorygowana dodatkowo o wszelkie niedopasowania terminów zapadalności, jak określono w sekcji 5;
r = waga ryzyka ekspozycji wobec dłużnika, jak określono w rozdziale 2;
g = waga ryzyka ekspozycji wobec dostawcy ochrony, jak określono w rozdziale 2.
Obliczanie kwot ekspozycji ważonej ryzykiem i kwot oczekiwanej straty według metody IRB
Sekcja 5
Niedopasowania terminów zapadalności
Niedopasowania terminów zapadalności
Niedopasowanie terminów zapadalności
Termin rozliczenia ochrony kredytowej
Wycena ochrony
gdzie:
CVA = wartość zabezpieczenia skorygowana o czynnik zmienności, jak określono w art. 223 ust. 2, lub kwota ekspozycji, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa;
T = liczba lat pozostałych do upływu terminu rozliczenia ochrony kredytowej, obliczona zgodnie z art. 238, lub wartość T, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa;
T = liczba lat pozostałych do upływu terminu zapadalności ekspozycji, obliczona zgodnie z art. 238, lub 5 lat, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa;
t* = 0,25.
Posługując się powyższym wzorem przy obliczaniu w pełni skorygowanej wartości ekspozycji (E*), o której mowa w art. 223 ust. 5, instytucje stosują wartość CVAM jako wartość CVA skorygowaną dodatkowo o niedopasowanie terminów zapadalności.
gdzie:
GA = G* skorygowana o wszelkie niedopasowanie terminów zapadalności;
G* = wartość ochrony skorygowana o wszelkie niedopasowanie walutowe;
T = liczba lat pozostałych do upływu terminu rozliczenia ochrony kredytowej, obliczona zgodnie z art. 238, lub wartość T, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa;
T = liczba lat pozostałych do upływu terminu zapadalności ekspozycji, obliczona zgodnie z art. 238, lub 5 lat, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa;
t* = 0,25.
Instytucje stosują GA jako wartość ochrony do celów art. 233-236.
Sekcja 6
Koszykowe techniki ograniczania ryzyka kredytowego
Koszykowe techniki ograniczania ryzyka kredytowego
Kredytowe instrumenty pochodne uruchamiane pierwszym niewykonaniem zobowiązania
Jeżeli instytucja uzyskuje ochronę kredytową wielu ekspozycji na warunkach, zgodnie z którymi pierwsze niewykonanie zobowiązania wśród ekspozycji uruchamia płatność, co stanowi zdarzenie kredytowe skutkujące rozwiązaniem umowy, instytucja może zmienić sposób obliczania kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem i, w stosownych przypadkach, kwoty oczekiwanej straty w odniesieniu do ekspozycji, która w przypadku braku ochrony kredytowej dałaby najniższą kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem zgodnie z niniejszym rozdziałem:
Sposób traktowania określony w niniejszym artykule ma zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy wartość ekspozycji jest nie większa od wartości ochrony kredytowej.
Kredytowe instrumenty pochodne uruchamiane n-tym niewykonaniem zobowiązania
W przypadku, w którym n-te niewykonanie zobowiązania wśród ekspozycji uruchamia płatność w ramach ochrony kredytowej, instytucja nabywająca ochronę może uznać ochronę jedynie w celu obliczenia kwot ekspozycji ważonych ryzykiem i, w stosownych przypadkach, kwot oczekiwanej straty, jeżeli ochronę uzyskano również w odniesieniu do 1 do n-1 przypadków niewykonania zobowiązania lub jeżeli miało już miejsce n-1 przypadków niewykonania zobowiązania. W takich przypadkach instytucja może zmienić sposób obliczania kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem i, w stosownych przypadkach, kwoty oczekiwanej straty w odniesieniu do ekspozycji, która w razie braku ochrony kredytowej dałaby n-tą najniższą kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem zgodnie z niniejszym rozdziałem. Instytucje obliczają n-tą najniższą kwotę zgodnie z art. 240 lit. a) i b).
Sposób traktowania określony w niniejszym artykule ma zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy wartość ekspozycji jest nie większa od wartości ochrony kredytowej.
Wszystkie ekspozycje w koszyku spełniają wymogi określone w art. 204 ust. 2 i w art. 216 ust. 1 lit. d).
ROZDZIAŁ 5 368
Sekurytyzacja
Sekurytyzacja
Sekcja 1
Definicje I kryteria dla prostych, przejrzystych I standardowych sekurytyzacji
Definicje I kryteria dla prostych, przejrzystych I standardowych sekurytyzacji
Definicje
Do celów niniejszego rozdziału stosuje się następujące definicje:
Kryteria sekurytyzacji STS kwalifikującej się do zróżnicowanego traktowania kapitału
W przypadku należności z tytułu dostaw i usług akapit pierwszy lit. b) nie ma zastosowania w przypadku gdy ryzyko kredytowe tych należności jest w pełni zabezpieczone uznaną ochroną kredytową zgodnie z rozdziałem 4, pod warunkiem że w tym przypadku dostawcą ochrony jest instytucja, firma inwestycyjna, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji.
Do celów niniejszego akapitu jedynie część należności z tytułu dostaw i usług pozostałą po uwzględnieniu skutku wszelkich rabatów cenowych przy zakupie oraz nadzabezpieczenia stosuje się w celu określenia, czy są one w całości zabezpieczone i czy został osiągnięty limit koncentracji.
W przypadku sekurytyzowanych wartości rezydualnych związanych z leasingiem akapit pierwszy lit. b) nie ma zastosowania w przypadku, gdy wartości te nie są narażone na ryzyko refinansowania lub odsprzedaży w wyniku możliwego do wyegzekwowania na drodze prawnej zobowiązania do odkupienia lub refinansowania ekspozycji po ustalonej wcześniej kwocie przez stronę trzecią kwalifikowalną na mocy art. 201 ust. 1.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego lit. a), w przypadku gdy instytucja stosuje art. 248 ust. 3 lub otrzymała zezwolenie na stosowanie metody wewnętrznych oszacowań zgodnie z art. 265, waga ryzyka, jaką instytucja ta przypisałaby instrumentowi wsparcia płynności, który całkowicie pokrywa ABCP wyemitowane w ramach programu, jest równa lub niższa niż 100 %.
W przypadku sekurytyzowanych wartości rezydualnych związanych z leasingiem akapit pierwszy niniejszej litery nie ma zastosowania w przypadku, gdy wartości te nie są narażone na ryzyko refinansowania lub odsprzedaży w wyniku możliwego do wyegzekwowania na drodze prawnej zobowiązania do odkupienia lub refinansowania ekspozycji po ustalonej wcześniej kwocie przez stronę trzecią kwalifikowalną na mocy art. 201 ust. 1;
Sekcja 2
Uznanie przeniesienia istotnej części ryzyka
Uznanie przeniesienia istotnej części ryzyka
Sekurytyzacja tradycyjna
W przypadku gdy możliwe zmniejszenie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem, które instytucja inicjująca mogłaby uzyskać w wyniku sekurytyzacji zgodnie z lit. a) lub b), nie jest uzasadnione proporcjonalnym przeniesieniem ryzyka kredytowego na osoby trzecie, właściwe organy mogą w indywidualnych przypadkach podejmować decyzje o nieuznaniu, że istotna część ryzyka kredytowego została przeniesiona na osoby trzecie.
EUNB przedstawi Komisji swoje ustalenia w formie sprawozdania do dnia 2 stycznia 2021 r. Komisja, po uwzględnieniu sprawozdania EUNB, może przyjąć akt delegowany zgodnie z art. 462 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez doprecyzowanie elementów wymienionych w lit. a), b) i c) niniejszego ustępu.
Sekurytyzacja syntetyczna
W przypadku gdy możliwe zmniejszenie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem, które instytucja inicjująca mogłaby uzyskać w wyniku sekurytyzacji, nie jest uzasadnione proporcjonalnym przeniesieniem ryzyka kredytowego na osoby trzecie, właściwe organy mogą w indywidualnych przypadkach podejmować decyzje o nieuznaniu, że istotna część ryzyka kredytowego została przeniesiona na osoby trzecie.
EUNB przedstawi Komisji swoje ustalenia w formie sprawozdania do dnia 2 stycznia 2021 r. Komisja, po uwzględnieniu sprawozdania EUNB, może przyjąć akt delegowany zgodnie z art. 462 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez doprecyzowanie elementów wymienionych w lit. a), b) i c) niniejszego ustępu.
Wymogi operacyjne w zakresie opcji przedterminowej spłaty należności
W przypadku gdy sekurytyzacja obejmuje ekspozycje odnawialne oraz opcje przedterminowej spłaty należności lub podobne opcje, uznaje się, że istotna część ryzyka kredytowego została przeniesiona przez instytucję inicjującą jedynie wtedy, gdy spełnione są wymogi określone w art. 244 i 245, a opcja przedterminowej spłaty należności, kiedy zostanie już uruchomiona:
Sekcja 3
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem
Podsekcja 1
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem
W przypadku gdy instytucja inicjująca nie przeniosła istotnej części ryzyka kredytowego lub gdy podjęła decyzję o niezastosowaniu ust. 1, nie jest ona zobowiązana do obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem jakiejkolwiek pozycji, którą może posiadać w ramach sekurytyzacji, ale nadal uwzględnia ekspozycje bazowe w swoich obliczeniach kwot ekspozycji ważonych ryzykiem oraz, w stosownych przypadkach, kwoty oczekiwanych strat, jak gdyby nie były one objęte sekurytyzacją.
Wartość ekspozycji
Do celów tej litery w wartości ekspozycji nie uwzględnia się żadnej kwoty wyznaczonej jako zabezpieczenie lub wsparcie jakości kredytowej w związku z sekurytyzacją syntetyczną, która już podlega wymogowi dotyczącemu funduszy własnych zgodnie z niniejszym rozdziałem.
EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia, co stanowi odpowiednio ostrożną metodę mierzenia kwoty niewykorzystanej części instrumentu, o której mowa w akapicie pierwszym lit. b).
EUNB przedłoży Komisji projekt tych regulacyjnych standardów technicznych do dnia 18 stycznia 2019 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do uzupełniania niniejszego rozporządzenia w drodze przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
W przypadku gdy pozycje pokrywają się częściowo, instytucja może podzielić pozycję na dwie części i uznać pokrywanie się jedynie w odniesieniu do jednej części zgodnie z akapitem pierwszym. Ewentualnie instytucja może traktować pozycje tak, jakby się w pełni pokrywały, rozszerzając do celów obliczenia kapitału tę pozycję, która daje wyższe kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem.
Instytucja może również uznać pokrywanie się wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu szczególnego ryzyka dotyczące pozycji w portfelu handlowym z wymogami w zakresie funduszy własnych dotyczącymi pozycji sekurytyzacyjnych w portfelu bankowym, pod warunkiem że instytucja jest w stanie obliczyć i porównać wymogi w zakresie funduszy własnych dotyczące stosownych pozycji.
Do celów niniejszego ustępu dwie pozycje uznaje się za pokrywające się w przypadku, gdy kompensują się wzajemnie w taki sposób, że instytucja jest w stanie zapobiec stratom wynikającym z jednej pozycji poprzez wykonanie zobowiązań wymaganych na mocy drugiej pozycji.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 10 października 2021 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia w drodze przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Uznanie ograniczenia ryzyka kredytowego w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych
Za uznaną ochronę kredytową nierzeczywistą oraz uznanych dostawców ochrony kredytowej nierzeczywistej uważa się jedynie ochronę, która kwalifikuje się zgodnie z rozdziałem 4, oraz dostawców, którzy kwalifikują się zgodnie z tymże rozdziałem, a warunkiem uznania ograniczenia ryzyka kredytowego jest spełnienie odpowiednich wymogów określonych w rozdziale 4.
Instytucje, którym zezwolono na stosowanie metody IRB do ekspozycji bezpośredniej wobec dostawcy ochrony, mogą oceniać uznawalność zgodnie z akapitem pierwszym na podstawie równoważności między PD dotyczącym dostawcy ochrony a PD związanym ze stopniami jakości kredytowej, o których mowa w art. 136.
Ukryte wsparcie
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem przez instytucje inicjujące dla ekspozycji objętych sekurytyzacją syntetyczną
Traktowanie przypadków niedopasowania terminów zapadalności w sekurytyzacjach syntetycznych
Do celów obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem zgodnie z art. 251 wszelkie niedopasowanie terminów zapadalności między ochroną kredytową, poprzez którą osiąga się przeniesienie ryzyka, a ekspozycjami bazowymi oblicza się w następujący sposób:
RW* = RWSP [(t - t*)/(T - t*)] + RWAss [(T - t)/(T - t*)]
gdzie:
RW* = kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem do celów art. 92 ust. 3 lit. a);
RWAss = kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem dla ekspozycji bazowych, tak jakby ekspozycje te nie zostały poddane sekurytyzacji, obliczane proporcjonalnie;
RWSP = kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem obliczane zgodnie z art. 251, tak jakby nie wystąpił przypadek niedopasowania terminów zapadalności;
T = termin zapadalności ekspozycji bazowych, wyrażony w latach;
t = termin rozliczenia ochrony kredytowej, wyrażony w latach;
t* = 0,25
Zmniejszenie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem
Podsekcja 2
Hierarchia metod i wspólne parametry
Hierarchia metod i wspólne parametry
Hierarchia metod
Do celów akapitu pierwszego instytucja zgłasza swoją decyzję właściwemu organowi nie później niż w dniu 17 listopada 2018 r..
Każda późniejsza decyzja o dalszej zmianie metody stosowanej do wszystkich swoich pozycji sekurytyzacyjnych z ratingiem musi być zgłaszana przez instytucję właściwemu organowi przed dniem 15 listopada następującym bezpośrednio po tej decyzji.
W przypadku braku sprzeciwu ze strony właściwego organu do dnia 15 grudnia następującego bezpośrednio po terminie, o którym mowa w akapitach drugim lub trzecim, stosownie do sytuacji, decyzja zgłoszona przez instytucję staje się skuteczna od dnia 1 stycznia następnego roku i jest ważna do momentu wejścia w życie kolejnej decyzji będącej przedmiotem zgłoszenia. Instytucja nie może stosować różnych metod w trakcie tego samego roku.
Określenie KIRB oraz KSA
W przypadku gdy straty z tytułu ryzyka rozmycia i ryzyka kredytowego są traktowane w ramach sekurytyzacji w sposób zbiorczy, instytucje łączą odpowiednie KIRB dotyczące ryzyka rozmycia i ryzyka kredytowego w jedno KIRB do celów podsekcji 3. Istnienie jednego funduszu rezerwowego lub nadzabezpieczenia mogącego pokryć straty z tytułu ryzyka kredytowego albo ryzyka rozmycia można uznać za wskazanie, że te ryzyka są traktowane w sposób zbiorczy.
W przypadku gdy ryzyko rozmycia i ryzyko kredytowe nie są traktowane w ramach sekurytyzacji w sposób zbiorczy, instytucje modyfikują traktowanie określone w akapicie drugim w celu połączenia w ostrożny sposób odpowiednich KIRB dotyczących ryzyka rozmycia i ryzyka kredytowego.
Do celów niniejszego ustępu instytucje obliczają wartość ekspozycji z tytułu ekspozycji bazowych bez kompensowania korekt z tytułu jakiegokolwiek szczególnego ryzyka kredytowego i dodatkowych korekt wartości zgodnie z art. 34 i 110 ani innych redukcji funduszy własnych.
W przypadku sekurytyzacji syntetycznych rzeczywistych wszelkie istotne dochody z tytułu emisji obligacji powiązanych z ryzykiem kredytowym lub innych obligacji finansowanych przez SSPE, które służą jako zabezpieczenie spłaty pozycji sekurytyzacyjnych, uwzględnia się w obliczeniach KIRB lub KSA, jeżeli ryzyko kredytowe zabezpieczenia podlega rozłożeniu strat na transze.
EUNB przedłoży Komisji projekty tych regulacyjnych standardów technicznych przed dniem 18 stycznia 2019 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Określenie punktu inicjującego (A) i punktu kończącego (D)
Punkt inicjujący (A) wyraża się w postaci liczby dziesiętnej o wartości od zera do jednego i jest on równy większej z dwóch wartości - zeru lub stosunkowi salda należności puli ekspozycji bazowych w danej sekurytyzacji pomniejszonego o saldo należności wszystkich transz charakteryzujących się wyższym lub równym stopniem uprzywilejowania wobec transzy zawierającej odpowiednią pozycję sekurytyzacyjną, w tym samą ekspozycję, do salda należności wszystkich ekspozycji bazowych w danej sekurytyzacji.
Punkt kończący (D) wyraża się w postaci liczby dziesiętnej o wartości od zera do jednego i jest on równy większej z dwóch wartości - zeru lub stosunkowi salda należności puli ekspozycji bazowych w danej sekurytyzacji pomniejszonego o saldo należności wszystkich transz charakteryzujących się wyższym stopniem uprzywilejowania wobec transzy zawierającej odpowiednią pozycję sekurytyzacyjną do salda należności wszystkich ekspozycji bazowych w danej sekurytyzacji.
Określenie terminu zapadalności transzy (MT)
gdzie CFt oznacza wszystkie płatności umowne (kwotę główną, odsetki i opłaty) do zapłacenia przez kredytobiorcę w okresie t; albo
MT = 1 + (ML - 1) * 80 %
gdzie ML jest ostatecznym prawnym terminem zapadalności transzy.
Podsekcja 3
Metody obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem
Metody obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem
Warunki stosowania metody wewnętrznych ratingów (SEC-IRBA)
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem według metody SEC-IRBA
RW = 1 250 % gdzie D ≤ KIRB
RW = gdzie A ≥ KIRB
RW = gdzie A < KIRB < D
gdzie:
KIRB jest narzutem kapitałowym z tytułu puli ekspozycji bazowych zgodnie z definicją w art. 255
D jest punktem kończącym określonym zgodnie z art. 256
A jest punktem inicjującym określonym zgodnie z art. 256.
gdzie:
a = - (1/(p * KIRB))
u = D - KIRB
l = max (A - KIRB; 0)
gdzie:
p = max [0,3; (A + B*(1/N) + C*KIRB + D*LGD + E*MT)]
gdzie:
N jest efektywną liczbą ekspozycji w puli ekspozycji bazowych, obliczoną zgodnie z ust. 4;
LGD jest średnią stratą z tytułu niewykonania zobowiązania w puli ekspozycji bazowych ważoną ekspozycją, obliczoną zgodnie z ust. 5;
MT jest terminem zapadalności transzy określonym zgodnie z art. 257.
Parametry A, B, C, D i E określa się zgodnie z następującą tabelą przeglądową:
A | B | C | D | E | ||
Niedetaliczne | Uprzywilejowane, granulowane (N ≥ 25) | 0 | 3,56 | -1,85 | 0,55 | 0,07 |
Uprzywilejowane, niegranulowane (N < 25) | 0,11 | 2,61 | -2,91 | 0,68 | 0,07 | |
Nieuprzywilejowane, granulowane (N ≥ 25) | 0,16 | 2,87 | -1,03 | 0,21 | 0,07 | |
Nieuprzywilejowane, niegranulowane (N < 25) | 0,22 | 2,35 | -2,46 | 0,48 | 0,07 | |
Detaliczne | Uprzywilejowane | 0 | 0 | -7,48 | 0,71 | 0,24 |
Nieuprzywilejowane | 0 | 0 | -5,78 | 0,55 | 0,27 |
gdzie EADi stanowi wartość ekspozycji, związaną z i-tą ekspozycją w puli.
Wielokrotne ekspozycje wobec tego samego dłużnika konsoliduje się i traktuje jako jedną ekspozycję.
gdzie LGDi stanowi średnią LGD związaną z wszystkimi ekspozycjami wobec i-tego dłużnika.
W przypadku gdy ryzyko kredytowe i ryzyko rozmycia z tytułu nabytych wierzytelności są zarządzane w ramach sekurytyzacji w sposób zbiorczy, wkład LGD traktuje się jako średnią ważoną wartość LGD dla ryzyka kredytowego i wartość LGD równą 100 % dla ryzyka rozmycia. Wagami są wyznaczone niezależnie wymogi kapitałowe w ramach metody IRB, odpowiednio, z tytułu ryzyka kredytowego i ryzyka rozmycia. W tym celu istnienie jednego funduszu rezerwowego lub nadzabezpieczenia mogącego pokryć straty z tytułu ryzyka kredytowego albo ryzyka rozmycia można uznać za wskazanie, że ryzyka te są zarządzane w sposób zbiorczy.
LGD = 0,50
gdzie:
Cm oznacza udział puli odpowiadający sumie największych m ekspozycji; oraz
m m jest ustalane przez instytucję.
Jeżeli dostępne jest jedynie C1 i wielkość ta jest nie większa niż 0,03, wówczas instytucja może ustalić, że LGD wynosi 0,50, a N jest równe 1/C1.
gdzie:
d jest odsetkiem kwoty ekspozycji z tytułu ekspozycji bazowych, dla których instytucja może obliczyć KIRB, w odniesieniu do kwoty ekspozycji z tytułu wszystkich ekspozycji bazowych.
Do celów akapitu pierwszego pozycją odniesienia jest pozycja o stopniu uprzywilejowania pod każdym względem równym w stosunku do instrumentu pochodnego lub, w przypadku braku takiej pozycji o równym stopniu uprzywilejowania, pozycja bezpośrednio podporządkowana względem instrumentu pochodnego.
Traktowanie sekurytyzacji STS według metody SEC-IRBA
Według metody SEC-IRBA wagę ryzyka pozycji w ramach sekurytyzacji STS oblicza się zgodnie z art. 259, z zastrzeżeniem następujących modyfikacji:
dolny limit wagi ryzyka dla uprzywilejowanych pozycji sekurytyzacyjnych = 10 %
p = max [0,3; 0,5 (A + B (1/N) + C KIRB + D LGD + E MT)]
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem według metody standardowej (SEC-SA)
RW = 1 250 % gdzie D ≤ KA
RW = gdzie A ≥ KA
RW = gdzie A < KA < D
gdzie:
D jest punktem kończącym określonym zgodnie z art. 256
A jest punktem inicjującym określonym zgodnie z art. 256.
KA jest parametrem obliczonym zgodni z ust. 2;
gdzie:
a = - (1/(p · KA))
u = D - KA
l = max (A - KA; 0)
p = 1 dla ekspozycji sekurytyzacyjnej, która nie jest ekspozycją resekurytyzacyjną.
KA = (1 - W) KSA + W 05
gdzie:
KSA jest narzutem kapitałowym z tytułu puli bazowej zgodnie z definicją w art. 255;
W = stosunek:
Do tych celów ekspozycja, której dotyczy niewykonanie zobowiązania, oznacza ekspozycję bazową, która: (i) jest przeterminowana o 90 dni lub więcej; (ii jest przedmiotem postępowania upadłościowego lub związanego z niewypłacalnością; (iii) jest przedmiotem egzekucji lub podobnego postępowania; albo (iv) której dotyczy niewykonanie zobowiązania zgodnie z dokumentacją dotyczącą sekurytyzacji.
W przypadku gdy instytucja nie zna stanu zaległości kredytowych w odniesieniu do 5 % lub mniejszego odsetka ekspozycji bazowych w puli, może stosować metodę SEC-SA, z zastrzeżeniem dokonania następującej korekty przy obliczaniu KA:
W przypadku gdy instytucja nie zna stanu zaległości kredytowych w odniesieniu do więcej niż 5 % ekspozycji bazowych w puli, pozycji objętej sekurytyzacją przypisuje się wagę ryzyka równą 1 250 %.
Do celów niniejszego ustępu pozycją odniesienia jest pozycja o stopniu uprzywilejowania pod każdym względem równym w stosunku do instrumentu pochodnego lub, w przypadku braku takiej pozycji o równym stopniu uprzywilejowania, pozycja bezpośrednio podporządkowana względem tego instrumentu pochodnego.
Traktowanie sekurytyzacji STS według metody SEC-SA
Według metody SEC-SA wagę ryzyka pozycji w ramach sekurytyzacji STS oblicza się zgodnie z art. 261, z zastrzeżeniem następujących modyfikacji:
dolny limit wagi ryzyka dla uprzywilejowanych pozycji sekurytyzacyjnych = 10 %
p = 0,5
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem według metody zewnętrznych ratingów (SEC-ERBA)
Tabela 1
Stopień jakości kredytowej | 1 | 2 | 3 | Wszystkie pozostałe ratingi |
Waga ryzyka | 15 % | 50 % | 100 % | 1 250 % |
Tabela 2
Stopień jakości kredytowej | Transza uprzywilejowana | Transza nieuprzywilejowana (cienka) | ||
Termin zapadalności transzy (MT) | Termin zapadalności transzy (MT) | |||
1 rok | 5 lat | 1 rok | 5 lat | |
1 | 15 % | 20 % | 15 % | 70 % |
2 | 15 % | 30 % | 15 % | 90 % |
3 | 25 % | 40 % | 30 % | 120 % |
4 | 30 % | 45 % | 40 % | 140 % |
5 | 40 % | 50 % | 60 % | 160 % |
6 | 50 % | 65 % | 80 % | 180 % |
7 | 60 % | 70 % | 120 % | 210 % |
8 | 75 % | 90 % | 170 % | 260 % |
9 | 90 % | 105 % | 220 % | 310 % |
10 | 120 % | 140 % | 330 % | 420 % |
11 | 140 % | 160 % | 470 % | 580 % |
12 | 160 % | 180 % | 620 % | 760 % |
13 | 200 % | 225 % | 750 % | 860 % |
14 | 250 % | 280 % | 900 % | 950 % |
15 | 310 % | 340 % | 1 050 % | 1 050 % |
16 | 380 % | 420 % | 1 130 % | 1 130 % |
17 | 460 % | 505 % | 1 250 % | 1 250 % |
Wszystkie pozostałe | 1 250 % | 1 250 % | 1 250 % | 1 250 % |
RW = [RW po skorygowaniu o termin zapadalności zgodnie z ust. 4] [1 - min(T; 50 %)]
gdzie:
T = grubość transzy mierzona jako D - A
gdzie:
D jest punktem kończącym określonym zgodnie z art. 256;
A jest punktem inicjującym określonym zgodnie z art. 256.
Do celów akapitu pierwszego pozycją odniesienia jest pozycja o stopniu uprzywilejowania pod każdym względem równym w stosunku do instrumentu pochodnego lub, w przypadku braku takiej pozycji o równym stopniu uprzywilejowania, pozycja bezpośrednio podporządkowana względem instrumentu pochodnego.
Traktowanie sekurytyzacji STS według metody SEC-ERBA
Tabela 3
Stopień jakości kredytowej | 1 | 2 | 3 | Wszystkie pozostałe ratingi |
Waga ryzyka | 10 % | 30 % | 60 % | 1 250 % |
Tabela 4
Stopień jakości kredytowej | Transza uprzywilejowana | Transza nieuprzywilejowana (cienka) | ||
Termin zapadalności transzy (MT) | Termin zapadalności transzy (MT) | |||
1 rok | 5 lat | 1 rok | 5 lat | |
1 | 10 % | 10 % | 15 % | 40 % |
2 | 10 % | 15 % | 15 % | 55 % |
3 | 15 % | 20 % | 15 % | 70 % |
4 | 15 % | 25 % | 25 % | 80 % |
5 | 20 % | 30 % | 35 % | 95 % |
6 | 30 % | 40 % | 60 % | 135 % |
7 | 35 % | 40 % | 95 % | 170 % |
8 | 45 % | 55 % | 150 % | 225 % |
9 | 55 % | 65 % | 180 % | 255 % |
10 | 70 % | 85 % | 270 % | 345 % |
11 | 120 % | 135 % | 405 % | 500 % |
12 | 135 % | 155 % | 535 % | 655 % |
13 | 170 % | 195 % | 645 % | 740 % |
14 | 225 % | 250 % | 810 % | 855 % |
15 | 280 % | 305 % | 945 % | 945 % |
16 | 340 % | 380 % | 1 015 % | 1 015 % |
17 | 415 % | 455 % | 1 250 % | 1 250 % |
Wszystkie pozostałe | 1 250 % | 1 250 % | 1 250 % | 1 250 % |
Zakres i wymogi operacyjne dotyczące metody wewnętrznych oszacowań
Jeżeli instytucja otrzymała zezwolenie na stosowanie metody wewnętrznych oszacowań zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, a konkretna pozycja w programie ABCP lub transakcji ABCP mieści się w zakresie stosowania objętym takim zezwoleniem, instytucja stosuje tę metodę do obliczenia kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem tej pozycji.
Obliczanie kwot ekspozycji ważonych ryzykiem według metody wewnętrznych oszacowań
Podsekcja 4
Górne limity dotyczące pozycji sekurytyzacyjnych
Górne limity dotyczące pozycji sekurytyzacyjnych
Maksymalna waga ryzyka dla uprzywilejowanych pozycji sekurytyzacyjnych: metoda pełnego przeglądu
W przypadku pul mieszanych maksymalną wagę ryzyka oblicza się w następujący sposób:
Maksymalne wymogi kapitałowe
Podsekcja 5
Przepisy różne
Przepisy różne
Resekurytyzacje
Traktowanie sekurytyzacji ekspozycji nieobsługiwanych
Instytucje dokonują obliczeń według następującego wzoru:
gdzie:
CRmax = maksymalny wymóg kapitałowy w przypadku kwalifikującej się tradycyjnej sekurytyzacji ekspozycji nieobsługiwanych;
RWEAIRB = suma kwot ekspozycji ważonych ryzykiem ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę IRB;
ELIRB = suma kwot oczekiwanych strat ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę IRB;
NRPPD = niepodlegające odliczeniu dyskonto cenowe przy zakupie;
EVIRB = suma wartości ekspozycji ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę IRB;
EVPool = suma wartości ekspozycji wszystkich ekspozycji bazowych w puli;
SCRAIRB = w przypadku instytucji inicjujących szczególne korekty z tytułu ryzyka kredytowego dokonane przez daną instytucję w odniesieniu do tych ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę IRB, tylko wtedy i tylko w zakresie, w jakim korekty te przekraczają NRPPD; w przypadku instytucji inwestujących kwota ta wynosi zero;
RWEASA = suma kwot ekspozycji ważonych ryzykiem ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę standardową.
Do celów akapitu pierwszego instytucje inicjujące stosujące metodę SEC-IRBA do danej pozycji i mające zezwolenie na stosowanie własnych oszacowań LGD i współczynników konwersji w odniesieniu do wszystkich ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę IRB zgodnie z rozdziałem 3, odliczają niepodlegające odliczeniu dyskonto cenowe przy zakupie oraz, w stosownych przypadkach, wszelkie dodatkowe szczególne korekty z tytułu ryzyka kredytowego od oczekiwanych strat oraz wartości ekspozycji bazowych związanych z pozycją uprzywilejowaną w kwalifikującej się tradycyjnej sekurytyzacji ekspozycji nieobsługiwanych według następującego wzoru:
gdzie:
RWmax = waga ryzyka przed zastosowaniem dolnego progu, mająca zastosowanie do pozycji uprzywilejowanej w kwalifikującej się tradycyjnej sekurytyzacji ekspozycji nieobsługiwanych, jeżeli stosowana jest metoda pełnego przeglądu;
RWEAIRB suma kwot ekspozycji ważonych ryzykiem ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę IRB;
RWEASA = suma kwot ekspozycji ważonych ryzykiem ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę standardową;
ELIRB = suma kwot oczekiwanych strat ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę IRB;
NRPPD = niepodlegające odliczeniu dyskonto cenowe przy zakupie;
EVIRB = suma wartości ekspozycji ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę IRB;
EVpool = suma wartości ekspozycji wszystkich ekspozycji bazowych w puli;
EVSA = suma wartości ekspozycji ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę standardową;
SCRAIRB = szczególne korekty z tytułu ryzyka kredytowego dokonane przez daną instytucję inicjującą w odniesieniu do ekspozycji bazowych, do których stosuje się metodę IRB, tylko wtedy i tylko w zakresie, w jakim korekty te przekraczają NRPPD.
Do celów ust. 5 i 6 przez cały okres trwania transakcji obliczenie niepodlegającego odliczeniu dyskonta cenowego przy zakupie koryguje się w dół, z uwzględnieniem zrealizowanych strat. Każde zmniejszenie kwoty należności z tytułu ekspozycji bazowych wynikające ze zrealizowanych strat zmniejsza niepodlegające odliczeniu dyskonto cenowe przy zakupie, z zastrzeżeniem dolnego progu wynoszącego zero.
Jeżeli dyskonto jest skonstruowane w taki sposób, że może być zwrócone w całości lub w części jednostce inicjującej, nie jest liczone jako niepodlegające odliczeniu dyskonto cenowe przy zakupie do celów niniejszego artykułu.
Pozycje uprzywilejowane w sekurytyzacji bilansowej STS
Dodatkowa waga ryzyka
Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Sekcja 4
Zewnętrzne oceny kredytowe
Zewnętrzne oceny kredytowe
Stosowanie ocen kredytowych ECAI
Instytucje mogą korzystać z ocen kredytowych w celu określenia wagi ryzyka danej pozycji sekurytyzacyjnej zgodnie z niniejszym rozdziałem jedynie wtedy, gdy ocena kredytowa została wydana lub zatwierdzona przez ECAI zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1060/2009.
Wymogi, jakie mają spełniać oceny kredytowe ECAI
Do celów obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem zgodnie z sekcją 3 instytucje stosują ocenę kredytową ECAI wyłącznie w przypadku, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:
Stosowanie ocen kredytowych
Przyporządkowywanie sekurytyzacji
EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych w celu przyporządkowania w obiektywny i spójny sposób stopni jakości kredytowej określonych w niniejszym rozdziale odpowiadających odnośnym ocenom kredytowym zapewnionym przez wszystkie ECAI. Do celów niniejszego artykułu EUNB w szczególności:
EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 1 lipca 2014 r.
Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
ROZDZIAŁ 6
Ryzyko kredytowe kontrahenta
Ryzyko kredytowe kontrahenta
Sekcja 1
Definicje
Definicje
Określanie wartości ekspozycji
Definicje
Do celów niniejszego rozdziału i tytułu VI niniejszej części stosuje się następujące definicje:
Pojęcia ogólne
Rodzaje transakcji
Pakiet kompensowania, pakiety zabezpieczające i pojęcia pokrewne
Do celów niniejszego rozdziału każdą transakcję, która nie podlega prawnie egzekwowalnemu dwustronnemu uzgodnieniu dotyczącemu kompensowania uznanemu zgodnie z sekcją 7, traktuje się jako odrębny pakiet kompensowania.
Zgodnie z metodą modeli wewnętrznych określoną w sekcji 6 wszystkie pakiety kompensowania z pojedynczym kontrahentem mogą być traktowane jako pojedynczy pakiet kompensowania, jeżeli ujemne symulowane wartości rynkowe pojedynczych pakietów kompensowania są ustalone jako 0 przy szacowaniu oczekiwanej ekspozycji (zwanej dalej "EE");
W przypadku okresu prognozowania krótszego niż jeden rok, efektywny termin rozliczenia można skorygować, tak by uwzględniał ryzyko prolongowane, zastępując oczekiwaną ekspozycję efektywną oczekiwaną ekspozycją;
Rozkłady
Miary i korekty ekspozycji
Przy obliczaniu wymogu w zakresie funduszy własnych instytucje przyjmują średnią na podstawie pierwszego roku lub, jeśli termin rozliczenia wszystkich umów z pakietu kompensowania przypada przed upływem jednego roku, na podstawie okresu trwającego do dnia, w którym przypada termin rozliczenia umowy z pakietu kompensowania mającej najdłuższy termin rozliczenia;
Ryzyka związane z CCR
Przy obliczaniu EPE nie uwzględnia się dodatkowej ekspozycji powstałej w wyniku takich przyszłych transakcji;
Do celów niniejszej definicji "różne kategorie produktów" oznaczają:
W przypadku transakcji, które przewidują wymianę jednej płatności na drugą, na przedmiotowe dwa składniki płatnościowe transakcji składają się uzgodnione umownie płatności brutto, w tym kwota referencyjna transakcji.
Sekcja 2
Metody obliczania wartości ekspozycji
Metody obliczania wartości ekspozycji
Metody obliczania wartości ekspozycji
Instytucja, która nie spełnia warunków określonych w art. 273a ust. 1, nie może stosować metody określonej w sekcji 4. Instytucja, która nie spełnia warunków określonych w art. 273a ust. 2, nie może stosować metody określonej w sekcji 5.
Instytucje mogą stosować łącznie metody określone w sekcjach 3-6 na stałe w ramach grupy. Pojedyncza instytucja nie może na stałe stosować łącznie metod określonych w sekcjach 3-6.
Wartość ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta dla tych kredytowych instrumentów pochodnych wynosi zero, chyba że instytucja stosuje podejście przewidziane w art. 299 ust. 2 lit. h) ppkt (ii).
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, w przypadku gdy jedna umowa o dostarczenie zabezpieczenia stosuje się do wielu pakietów kompensowania z udziałem tego kontrahenta, a instytucja stosuje jedną z metod określonych w sekcjach 3-6 do obliczania wartości ekspozycji tych pakietów kompensowania, wartość ekspozycji oblicza się zgodnie z odpowiednią sekcją.
W odniesieniu do danego kontrahenta wartość ekspozycji dla danego pakietu kompensowania instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym wymienionych w załączniku II obliczana zgodnie z niniejszym rozdziałem jest równa większej z dwóch następujących wartości: zera albo
różnicy między sumą wartości ekspozycji z wszystkich pakietów kompensowania z udziałem danego kontrahenta i sumą wartości korekt wyceny kredytowej dla tego kontrahenta uznawanej przez daną instytucję jako poniesiony odpis aktualizujący wartość. Korekty wyceny kredytowej oblicza się, nie uwzględniając jakiejkolwiek korekty z tytułu kompensowania wartości obciążenia przypisanej własnemu ryzyku kredytowemu danej firmy, które już zostało wyłączone z funduszy własnych zgodnie z art. 33 ust. 1 lit. c).
Do celów akapitu pierwszego dwa kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym są doskonale dopasowane, gdy spełniają wszystkie następujące warunki:
Warunki stosowania uproszczonych metod obliczania wartości ekspozycji
Niespełnienie warunków stosowania uproszczonych metod obliczania wartości ekspozycji instrumentów pochodnych
Sekcja 3 389
Metoda standardowa dotycząca ryzyka kredytowego kontrahenta
Metoda standardowa dotycząca ryzyka kredytowego kontrahenta
Wartość ekspozycji
W przypadku gdy nie został spełniony którykolwiek z warunków określonych w akapicie pierwszym, instytucja traktuje każdą transakcję jako odrębny pakiet kompensowania.
Wartość ekspozycji = α (RC + PFE)
gdzie:
RC = koszt odtworzenia obliczony zgodnie z art. 275; oraz
PFE = potencjalna przyszła ekspozycja obliczona zgodnie z art. 278;
α = 1,4.
Koszt odtworzenia
RC = max{CMV - NICA, 0}
RC = max{CMV - VM - NICA, TH + MTA - NICA, 0}
gdzie:
RC = koszt odtworzenia;
VM = wartość zmiennego depozytu zabezpieczającego netto skorygowana o współczynnik zmienności, która jest regularnie otrzymywana lub przekazywana, stosownie do przypadku, do pakietu kompensowania, aby ograniczyć zmiany CMV pakietu kompensowania;
TH = próg zabezpieczenia, który zgodnie z umową o dostarczenie zabezpieczenia ma zastosowanie do pakietu kompensowania i poniżej którego instytucja nie może żądać dostarczenia zabezpieczenia; oraz
MTA = minimalna kwota transferu, która zgodnie z umową o dostarczenie zabezpieczenia ma zastosowanie do pakietu kompensowania.
gdzie:
RC = koszt odtworzenia;
i = indeks oznaczający pakiety kompensowania objęte jedną umową o dostarczenie zabezpieczenia;
CMVi = CMV pakietu kompensowania i;
VMMA = suma wartości zabezpieczenia skorygowanej o współczynnik zmienności, która jest regularnie otrzymywana lub przekazywana, stosownie do przypadku, do wielu pakietów kompensowania, aby ograniczyć zmiany ich CMV; oraz
NICAMA = suma wartości zabezpieczenia skorygowanej o współczynnik zmienności, która jest otrzymywana lub przekazywana, stosownie do przypadku, do wielu pakietów kompensowania innych niż w przypadku VMMA.
Do celów akapitu pierwszego wartość NICAMA może być obliczana na poziomie transakcji, na poziomie pakietu kompensowania lub na poziomie wszystkich pakietów kompensowania, do których ma zastosowanie umowa o dostarczenie zabezpieczenia, w zależności od poziomu, do którego ma zastosowanie umowa o dostarczenie zabezpieczenia.
Uznawanie i sposób traktowania zabezpieczenia
CVA = C (1 + HC + Hfx)
gdzie
CVA = wartość przekazanego zabezpieczenia skorygowanej o współczynnik zmienności; oraz
C = zabezpieczenie;
Hc i Hfx są zdefiniowane zgodnie z art. 223 ust. 2.
Przyporządkowanie transakcji do kategorii ryzyka
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 grudnia 2019 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Pakiety zabezpieczające
Do celów akapitu pierwszego lit. a) niniejszego ustępu transakcje przyporządkowane do kategorii ryzyka stopy procentowej, których pierwotnym czynnikiem wpływającym na poziom ryzyka jest zmienna inflacji, przypisuje się do oddzielnych pakietów zabezpieczających innych niż pakiety zabezpieczające ustanowione dla transakcji przyporządkowanych do kategorii ryzyka stopy procentowej, których pierwotnym czynnikiem wpływającym na poziom ryzyka nie jest zmienna inflacji. Te transakcje przypisuje się do tego samego pakietu zabezpieczającego wyłącznie w przypadku gdy ich pierwotny czynnik wpływający na poziom ryzyka, lub najbardziej istotny czynnik wpływający na poziom ryzyka w danej kategorii ryzyka dla transakcji, o których mowa w art. 277 ust. 3, określony jest w tej samej walucie.
Do celów akapitu pierwszego lit. a) niniejszego ustępu instytucje przypisują transakcje do tego samego pakietu zabezpieczającego właściwej kategorii ryzyka tylko w przypadku gdy ich pierwotny czynnik wpływający na poziom ryzyka, lub najbardziej istotny czynnik wpływający na poziom ryzyka w danej kategorii ryzyka dla transakcji, o których mowa w art. 277 ust. 3, jest identyczny.
Do celów akapitu pierwszego lit. b) instytucje przypisują transakcje do tego samego pakietu zabezpieczającego właściwej kategorii ryzyka tylko w przypadku gdy para czynników wpływających na poziom ryzyka w tych
transakcjach, o których w nim mowa, jest identyczna, a dwa czynniki wpływające na poziom ryzyka wchodzące w skład tej pary są skorelowane dodatnio. W innym przypadku instytucje przypisują transakcje, o których mowa w lit. b) akapitu pierwszego, do jednego z pakietów zabezpieczających ustanowionych zgodnie z ust. 1, na podstawie tylko jednego z dwóch czynników wpływających na poziom ryzyka, o których mowa w lit. b) akapitu pierwszego.
Potencjalna przyszła ekspozycja
gdzie:
PPE = potencjalna przyszła ekspozycja;
a = indeks oznaczający kategorie ryzyka uwzględnione w obliczeniu potencjalnej przyszłej ekspozycji pakietu kompensowania;
AddOn(a) = narzut z tytułu kategorii ryzyka a obliczony zgodnie z art. 280a-280f, stosownie do przypadku; oraz
mnożnik = mnożnik obliczony zgodnie ze wzorem, o którym mowa w ust. 3.
Do celów tego obliczenia instytucje uwzględniają narzut z tytułu danej kategorii ryzyka w obliczeniu potencjalnej przyszłej ekspozycji pakietu kompensowania, w przypadku gdy co najmniej jedna transakcja wchodząca w skład pakietu kompensowania została przyporządkowana do tej kategorii ryzyka.
gdzie
Floorm = 5 %;
y = 2 (1 - Floorm) ΣaAddOn(a)
NICAi = wartość niezależnego zabezpieczenia netto obliczona wyłącznie dla transakcji, które wchodzą w skład pakietu kompensowania i. NICAi oblicza się na poziomie transakcji lub na poziomie pakietu kompensowania w zależności od umowy o dostarczenie zabezpieczenia.
Obliczanie pozycji ryzyka
Do celów obliczenia narzutów z tytułu kategorii ryzyka, o których mowa w art. 280a-280f, instytucje obliczają pozycję ryzyka każdej transakcji wchodzącej w skład pakietu kompensowania w następujący sposób:
Pozycja ryzyka = δ AdjNot MF
gdzie:
δ = wartość delty nadzorczej transakcji obliczona zgodnie ze wzorem określonym w art. 279a;
AdjNot = skorygowana kwota referencyjna transakcji obliczona zgodnie z art. 279b; oraz
MF = współczynnik terminu zapadalności transakcji obliczony zgodnie ze wzorem określonym w art. 279c.
Delta nadzorcza
gdzie:
δ = delta nadzorcza;
znak = - 1, w przypadku gdy transakcja jest sprzedaną opcją kupna lub nabytą opcją sprzedaży;
znak = + 1, w przypadku gdy transakcja jest nabytą opcją kupna lub sprzedaną opcją sprzedaży;
rodzaj = - 1, w przypadku gdy transakcja jest opcją sprzedaży;
rodzaj = + 1 w przypadku gdy transakcja jest opcją kupna;
N(x) = dystrybuanta zmiennej losowej o standardowym rozkładzie normalnym, tj. prawdopodobieństwo, że zmienna losowa o rozkładzie normalnym ze średnią zero i wariancją 1 jest mniejsza lub równa x;
P = cena kasowa lub cena terminowa kontraktu forward instrumentu bazowego opcji; w przypadku opcji, których przepływy pieniężne zależne są od średniej wartości ceny instrumentu bazowego, P jest równe średniej wartości na dzień obliczenia;
K = kurs wykonania opcji;
T = okres pomiędzy datą wygaśnięcia opcji (Texp) a dniem sprawozdawczym; w przypadku opcji, które mogą zostać wykonane tylko w jednym terminie w przyszłości, Texp odpowiada temu terminowi; w przypadku opcji, które mogą być wykonane w więcej niż jednym terminie w przyszłości, Texp odpowiada ostatniemu z tych terminów; T wyraża się w latach z zastosowaniem właściwej konwencji dni roboczych; oraz
σ = nadzorcza wartość zmienności opcji określona zgodnie z tabelą 1 na podstawie kategorii ryzyka transakcji i charakteru instrumentu bazowego opcji.
Tabela 1
Kategoria ryzyka | Instrument bazowy | Nadzorcza wartość zmienności |
Kurs walutowy | Wszystkie | 15 % |
Ryzyko kredytowe | Instrument jednopodmiotowy | 100 % |
Instrument wielopodmiotowy | 80 % | |
Ryzyko cen akcji | Instrument jednopodmiotowy | 120 % |
Instrument wielopodmiotowy | 75 % | |
Ryzyko cen towarów | Energia elektryczna | 150 % |
Inne towary (z wyłączeniem energii elektrycznej) | 70 % | |
Inne | Wszystkie | 150 % |
Instytucje stosujące cenę terminową kontraktu forward instrumentu bazowego opcji zapewniają, aby:
gdzie:
A = punkt inicjujący transzy; w przypadku transakcji na kredytowym instrumencie pochodnym uruchamianym n-tym niewykonaniem zobowiązania w oparciu o podmioty referencyjne k, A = (n -1)/k; oraz
D = punkt kończący transzy; w przypadku transakcji na kredytowym instrumencie pochodnym uruchamianym n-tym niewykonaniem zobowiązania w oparciu o podmioty referencyjne k, D = n/k;
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 grudnia 2019 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Skorygowana kwota referencyjna
{exp(-R * S) - exp(-R * E) | ||
nadzorczy współczynnik czasu trwania | = max | {_______________________; 10/OneBusinessYear} |
{R |
gdzie:
R = nadzorcza stopa dyskontowa; R = 5 %;
S = okres pomiędzy terminem rozpoczęcia transakcji a dniem sprawozdawczym; okres ten wyraża się w latach z zastosowaniem właściwej konwencji dni roboczych;
E = okres pomiędzy terminem zakończenia transakcji a dniem sprawozdawczym; okres ten wyraża się w latach z zastosowaniem właściwej konwencji dni roboczych; oraz
OneBusinessYear = jeden rok wyrażony w dniach roboczych z zastosowaniem właściwej konwencji dni roboczych.
Terminem rozpoczęcia transakcji jest najwcześniejszy termin, w którym co najmniej płatność umowna w ramach transakcji, na rzecz danej instytucji lub dokonywana przez tę instytucję, zostaje ustalona lub wymieniona, inna niż płatności odnoszące się do wymiany zabezpieczenia na podstawie umowy o dostarczenie zabezpieczenia. W przypadku gdy w dniu sprawozdawczym rozpoczęto już ustalanie lub dokonywanie płatności w ramach transakcji, wartość terminu rozpoczęcia równa się 0.
W przypadku gdy dana transakcja obejmuje jeden lub większą liczbę wynikających z umowy dni w przyszłości, w których instytucja lub kontrahent mogą zdecydować o zakończeniu transakcji przed upływem jej umownego terminu zapadalności, termin rozpoczęcia transakcji odpowiada najwcześniejszej z poniższych:
W przypadku gdy instrumentem bazowym transakcji jest instrument finansowy, który może spowodować powstanie dodatkowych zobowiązań umownych poza zobowiązaniami dotyczącymi transakcji, termin rozpoczęcia transakcji określa się na podstawie najwcześniejszego dnia, w którym w ramach instrumentu bazowego rozpoczęto ustalanie lub dokonywanie płatności.
Termin zakończenia transakcji jest najpóźniejszym terminem, w którym płatność umowna w ramach transakcji, na rzecz danej instytucji lub dokonywana przez tę instytucję, zostaje lub może zostać wymieniona.
W przypadku gdy instrumentem bazowym transakcji jest instrument finansowy, który może spowodować powstanie dodatkowych zobowiązań umownych poza zobowiązaniami dotyczącymi transakcji, termin zakończenia transakcji określa się na podstawie ostatniej płatności umownej w ramach instrumentu bazowego transakcji.
W przypadku gdy transakcja jest tak skonstruowana, aby rozliczyć należność z tytułu ekspozycji po określonych terminach płatności oraz gdy warunki zostają przeformułowane w taki sposób, że wartość rynkowa transakcji jest równa zeru w tych określonych terminach, rozliczenie należności z tytułu ekspozycji w tych określonych terminach uznaje się za płatność umowną w ramach tej samej transakcji;
w przypadku gdy transakcja przyporządkowana do kategorii ryzyka cen akcji lub do kategorii ryzyka cen towarów została umownie wyrażona jako kwota referencyjna, jako skorygowaną kwotę referencyjną instytucje stosują kwotę referencyjną transakcji, a nie liczbę jednostek instrumentu bazowego;
Współczynnik terminu zapadalności
gdzie:
MF = termin zapadalności;
M = rezydualny termin zapadalności transakcji, który jest równy okresowi potrzebnemu do wypełnienia wszystkich zobowiązań umownych wynikających z transakcji;. w tym celu za zobowiązanie umowne uznaje się każdą opcjonalność kontraktu na instrumenty pochodne; rezydualny termin zapadalności wyraża się w latach z zastosowaniem właściwej konwencji dni roboczych;
w przypadku gdy instrumentem bazowym transakcji jest inny kontrakt na instrumenty pochodne, który może powodować powstanie dodatkowych zobowiązań umownych poza zobowiązaniami umownymi transakcji, rezydualny termin zapadalności transakcji jest równy okresowi potrzebnemu do wypełnienia wszystkich zobowiązań umownych wynikających z instrumentu bazowego;
w przypadku gdy transakcja jest tak skonstruowana, aby rozliczyć należność z tytułu ekspozycji po określonych terminach płatności oraz gdy warunki zostają przeformułowane w taki sposób, że wartość rynkowa transakcji jest równa zeru w tych określonych terminach, rezydualny termin zapadalności transakcji jest równy okresowi pozostającemu do najbliższego terminu przeformułowania warunków umowy; oraz
OneBusinessYear = jeden rok wyrażony w dniach roboczych z zastosowaniem właściwej konwencji dni roboczych;
gdzie:
MF = termin zapadalności;
MPOR = okres ryzyka w związku z uzupełnieniem zabezpieczenia pakietu kompensowania określony zgodnie z art. 285 ust. 2-5; oraz
OneBusinessYear = jeden rok wyrażony w dniach roboczych z zastosowaniem właściwej konwencji dni roboczych.
Określając długość okresu ryzyka w związku z uzupełnieniem zabezpieczenia dla transakcji między klientem a uczestnikiem rozliczającym, instytucja działająca jako klient albo jako uczestnik rozliczający stosuje okres wynoszący pięć dni roboczych zamiast minimalnego okresu, o którym mowa w art. 285 ust. 2 lit. b).
Współczynnik czynnika nadzorczego pakietu zabezpieczającego
Do celów obliczenia narzutu pakietu zabezpieczającego, o którym mowa w art. 280a-280f, współczynnik czynnika nadzorczego pakietu zabezpieczającego є oblicza się w następujący sposób:
Narzut z tytułu kategorii ryzyka stopy procentowej
gdzie:
AddOnIR = narzut z tytułu kategorii ryzyka stopy procentowej;
j = indeks oznaczający wszystkie pakiety zabezpieczające z kategorii ryzyka stopy procentowej ustanowione zgodnie z art. 277a ust. 1 lit. a) i art. 277a ust. 2 dla pakietu kompensowania; oraz
= narzut z tytułu kategorii ryzyka stopy procentowej dla pakietu zabezpieczającego j obliczony zgodnie z ust. 2.
gdzie:
єj = współczynnik czynnika nadzorczego pakietu zabezpieczającego dla pakietu zabezpieczającego j określony zgodnie z mającą zastosowanie wartością określoną w art. 280;
SFIR = współczynnik nadzorczy dla kategorii ryzyka stopy procentowej o wartości równej 0,5 %; oraz
= efektywna kwota referencyjna pakietu zabezpieczającego j obliczona zgodnie z ust. 3.
Tabela 2
Koszyk | Termin zakończenia (w latach) |
1 | >0 oraz <=1 |
2 | >1 oraz <= 5 |
3 | > 5 |
Następnie instytucje obliczają efektywną kwotę referencyjną pakietu zabezpieczającego j zgodnie z następującym wzorem:
gdzie:
= efektywna kwota referencyjna pakietu zabezpieczającego j; oraz
Djk = efektywna kwota referencyjna koszyka k pakietu zabezpieczającego j obliczona w następujący sposób:
gdzie:
l = indeks oznaczający pozycję ryzyka.
Narzut z tytułu kategorii ryzyka walutowego
gdzie:
AddOnFX = narzut z tytułu kategorii ryzyka walutowego;
j = indeks oznaczający wszystkie pakiety zabezpieczające z kategorii ryzyka walutowego ustanowione zgodnie z art. 277a ust. 1 lit. a) i art. 277a ust. 2 dla pakietu kompensowania; oraz
= narzut z tytułu kategorii ryzyka walutowego w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j obliczony zgodnie z ust. 2.
gdzie:
єj = współczynnik czynnika nadzorczego pakietu zabezpieczającego dla pakietu zabezpieczającego j obliczony zgodnie z art. 280;
SFFX = współczynnik nadzorczy dla kategorii ryzyka walutowego o wartości równej 4 %;
= efektywna kwota referencyjna pakietu zabezpieczającego j obliczona w następujący sposób:
gdzie:
l = indeks oznaczający pozycję ryzyka.
Narzut z tytułu kategorii ryzyka kredytowego
gdzie:
AddOnCredit = narzut z tytułu kategorii ryzyka kredytowego;
j = indeks oznaczający wszystkie pakiety zabezpieczające z kategorii ryzyka kredytowego ustanowione zgodnie z art. 277a ust. 1 lit. c) i art. 277a ust. 2 dla pakietu kompensowania; oraz
= narzut z tytułu kategorii ryzyka kredytowego w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j obliczony zgodnie z ust. 3.
gdzie:
= narzut z tytułu kategorii ryzyka kredytowego w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j;
єj = współczynnik czynnika nadzorczego pakietu zabezpieczającego dla pakietu zabezpieczającego j określony zgodnie z art. 280;
k = indeks oznaczający podmioty referencyjne dla ryzyka kredytowego w ramach pakietu kompensowania ustanowione zgodnie z ust. 1;
= współczynnik korelacji dla podmiotu referencyjnego dla ryzyka kredytowego k; w przypadku gdy podmiot referencyjny dla ryzyka kredytowego k został ustanowiony zgodnie z ust. 1 lit. a), = 50 %, w przypadku gdy podmiot referencyjny dla ryzyka kredytowego k został określony zgodnie z ust. 1 lit. b), = 80 %; oraz
= narzut dla podmiotu referencyjnego dla ryzyka kredytowego k określony zgodnie z ust. 4.
gdzie:
= efektywna kwota referencyjna podmiotu referencyjnego dla ryzyka kredytowego k obliczona w następujący sposób:
gdzie:
l = indeks oznaczający pozycję ryzyka; oraz
= współczynnik nadzorczy mający zastosowanie do podmiotu referencyjnego dla ryzyka kredytowego k obliczony zgodnie z ust. 5.
Tabela 3
Stopień jakości kredytowej | Współczynnik nadzorczy dla transakcji jednopodmiotowych |
1 | 0,38 % |
2 | 0,42 % |
3 | 0,54 % |
4 | 1,06 % |
5 | 1,6 % |
6 | 6,0 % |
Tabela 4
Dominująca jakość kredytowa | Współczynnik nadzorczy dla notowanych indeksów |
Opatrzona ratingiem na poziomie inwestycyjnym | 0,38 % |
Nieopatrzona ratingiem na poziomie inwestycyjnym | 1,06 % |
Narzut z tytułu kategorii ryzyka cen akcji
gdzie:
= narzut z tytułu kategorii ryzyka cen akcji;
j = indeks oznaczający wszystkie pakiety zabezpieczające z kategorii ryzyka cen akcji ustanowione zgodnie z art. 277a ust. 1 lit. d) i art. 277a ust. 2 dla pakietu kompensowania; oraz
= narzut z tytułu kategorii ryzyka cen akcji w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j obliczony zgodnie z ust. 3.
gdzie:
= narzut z tytułu kategoria ryzyka cen akcji w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j;
єj = współczynnik czynnika nadzorczego pakietu zabezpieczającego dla pakietu zabezpieczającego j określony zgodnie z art. 280;
k = indeks oznaczający podmioty referencyjne dla ryzyka cen akcji w ramach pakietu kompensowania ustanowione zgodnie z ust. 1;
= współczynnik korelacji dla podmiotu reerencyjnego dla ryzyka cen akcji k; w przypadku gdy podmiot referencyjny dla ryzyka cen akcji k został ustanowiony zgodnie z ust. 1 lit. a), = 50%; w przypadku gdy podmiot reerencyjny dla ryzyka cen akcji k został ustanowiony zgodnie z ust. 1 lit. b), = 80%; oraz
= narzut dla podmiotu referencyjnego dla ryzyka cen akcji k określony zgodnie z ust. 4.
gdzie:
= narzut dla podmiotu referencyjnego dla ryzyka cen akcji k;
= współczynnik nadzorczy mający zastosowanie do podmiotu referencyjnego dla ryzyka cen akcji k; w przypadku gdy podmiot referencyjny dla ryzyka cen akcji k został ustanowiony zgodnie z ust. 1 lit. a), = 32%; w przypadku gdy podmiot referencyjny dla ryzyka cen akcji k został ustanowiony zgodnie z ust. 1 lit. b), = 20%; oraz
= efektywna kwota referencyjna podmiotu reerencyjnego dla ryzyka cen akcji k obliczona w następujący sposób:
gdzie:
l = indeks oznaczający pozycję ryzyka.
Narzut z tytułu kategorii ryzyka cen towarów
gdzie:
= narzut z tytułu kategorii ryzyka cen towarów;
j = indeks oznaczający pakiety zabezpieczające z kategorii ryzyka cen towarów ustanowione zgodnie z art. 277a ust. 1 lit. e) i art. 277a ust. 2 dla pakietu kompensowania; oraz
= narzut z tytułu kategorii ryzyka cen towarów w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j obliczony zgodnie z ust. 4.
gdzie:
= narzut z tytułu kategorii ryzyka cen towarów w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j;
єj = współczynnik czynnika nadzorczego pakietu zabezpieczającego dla pakietu zabezpieczającego j obliczony zgodnie z art. 280;
ρCom = współczynnik korelacji kategorii ryzyka cen towarów o wartości równej 40 %;
k = indeks oznaczający rodzaje referencyjne pod względem ryzyka cen towarów w ramach pakietu kompensowania określone zgodnie z ust. 2; oraz
= narzut dla rodzaju referencyjnego pod względem ryzyka cen towarów k obliczony zgodnie z ust. 5.
gdzie:
= narzut dla rodzaju referencyjnego pod względem ryzyka cen towarów k;
SFkCom = współczynnik nadzorczy mający zastosowanie do rodzaju referencyjnego pod względem ryzyka cen towarów k;
w przypadku gdy rodzaj referencyjny pod względem ryzyka cen towarów k odpowiada transakcjom przypisanym do pakietu zabezpieczającego, o którym mowa w art. 277a ust. 1 lit. e), z wyłączeniem transakcji dotyczących energii elektrycznej,SFkCom = 18 o/o; w przypadku transakcji dotyczących energii elektrycznej,SFkCom = 40 %;
= efektywna kwota referencyjna rodzaju referencyjnego pod względem ryzyka cen towarów k obliczona w następujący sposób:
gdzie:
l = indeks oznaczający pozycję ryzyka.
Narzut z tytułu pozostałych kategorii ryzyka
gdzie:
= narzut z tytułu pozostałych kategorii ryzyka;
j = indeks oznaczający pakiety zabezpieczające z pozostałych kategorii ryzyka ustanowione zgodnie z art. 277a ust. 1 lit. f) i art. 277a ust. 2 dla pakietu kompensowania; oraz
= narzut z tytułu pozostałych kategorii ryzyka w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j obliczony zgodnie z ust. 2.
gdzie:
= narzut z tytułu pozostałych kategorii ryzyka w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j;
єj = współczynnik czynnika nadzorczego pakietu zabezpieczającego dla pakietu zabezpieczającego j określony zgodnie z art. 280; oraz
= współczynnik nadzorczy dla pozostałych kategorii ryzyka o wartości równej 8 %;
= efektywna kwota referencyjna pakietu zabezpieczającego j obliczona w następujący sposób:
gdzie:
l = indeks oznaczający pozycję ryzyka.
Sekcja 4 391
Uproszczona metoda standardowa dotycząca ryzyka kredytowego kontrahenta
Uproszczona metoda standardowa dotycząca ryzyka kredytowego kontrahenta
Obliczanie wartości ekspozycji
RC = max{CMV, 0}
gdzie:
RC = koszt odtworzenia; oraz
CMV = bieżąca wartość rynkowa.
RC = TH + MTA
gdzie:
RC = koszt odtworzenia;
TH = próg zabezpieczenia, który zgodnie z umową o dostarczenie zabezpieczenia ma zastosowanie do pakietu kompensowania i poniżej którego instytucja nie może żądać dostarczenia zabezpieczenia; oraz
MTA = minimalna kwota transferu, która zgodnie z umową o dostarczenie zabezpieczenia ma zastosowanie do pakietu kompensowania;
gdzie:
PFE = potencjalna przyszła ekspozycja; oraz
AddOn(a) = narzut z tytułu kategorii ryzyka a;
gdzie:
δ = delta nadzorcza;
nadzorczy współczynnik czasu trwania = E - S
gdzie:
E = okres pomiędzy dniem zakończenia transakcji a dniem sprawozdawczym;
S = okres pomiędzy dniem rozpoczęcia transakcji a okresem sprawozdawczym;
gdzie:
= efektywna kwota referencyjna pakietu zabezpieczającego "j"; oraz
Djk = efektywna kwota referencyjna koszyka k pakietu zabezpieczającego "j";
gdzie:
= narzutu z tytułu kategorii ryzyka kredytowego w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego "j"; oraz
= narzut z tytułu ryzyka kredytowego jednostki referencyjnej k;
gdzie:
= narzutu z tytułu kategorii ryzyka cen akcji w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego "j"; oraz
= narzut z tytułu ryzyka cen akcji jednostki referencyjnej k;
gdzie:
= narzut z tytułu kategorii ryzyka cen towarów w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego "j";
= narzut z tytułu ryzyka cen towarów jednostki referencyjnej k.
Sekcja 5 392
Metoda wyceny pierwotnej ekspozycji
Metoda wyceny pierwotnej ekspozycji
Obliczanie wartości ekspozycji
RC = TH + MTA
gdzie:
RC = koszt odtworzenia;
TH = próg zabezpieczenia, który zgodnie z umową o dostarczenie zabezpieczenia ma zastosowanie do pakietu kompensowania i poniżej którego instytucja nie może żądać dostarczenia zabezpieczenia; oraz
MTA = minimalna kwota transferu, która zgodnie z umową o dostarczenie zabezpieczenia ma zastosowanie do pakietu kompensowania;
RC = max{CMV, 0}
gdzie:
RC = koszt odtworzenia; oraz
CMW = bieżąca wartość rynkowa.
Aby obliczyć aktualny koszt odtworzenia, instytucje aktualizują bieżące wartości rynkowe przynajmniej raz w miesiącu.
Do celów obliczenia potencjalnej ekspozycji kontraktów na instrumenty pochodne na stopę procentową i na kredytowe instrumenty pochodne zgodnie z lit. b) ppkt (i) oraz (ii) instytucja może zdecydować o zastosowaniu pierwotnego terminu zapadalności, a nie rezydualnego terminu zapadalności kontraktów.
Sekcja 6
Metoda modeli wewnętrznych
Metoda modeli wewnętrznych
Zezwolenie na stosowanie metody modeli wewnętrznych
Jeżeli dana instytucja uzyskała zezwolenie na zastosowanie IMM w celu obliczenia wartości ekspozycji z tytułu dowolnej z transakcji wymienionych w akapicie pierwszym lit. a)-c), może ona również zastosować IMM do transakcji określonych w art. 273 ust. 2 lit. e).
Niezależnie od art. 273 ust. 1 akapit trzeci instytucja może zdecydować o niestosowaniu tej metody do ekspozycji nieistotnych pod względem wielkości i ryzyka. W takim przypadku do tych ekspozycji instytucja stosuje jedną z metod określonych w sekcjach 3-5, jeżeli spełnione zostały stosowne wymogi dotyczące każdej metody.
Wartość ekspozycji
W modelu wykorzystywanym w tym celu przez instytucję:
Exposure value = α Effective EPE
gdzie:
α = 1,4, chyba że właściwe organy wymagają wyższego współczynnika α lub zezwalają instytucjom na stosowanie ich własnych oszacowań zgodnie z ust. 9.
Efektywną EPE oblicza się, szacując wartość oczekiwanej ekspozycji (EEt) jako średnią ekspozycję liczoną w określonym terminie w przyszłości t, gdzie średnią tę uzyskuje się na podstawie wszystkich możliwych wartości stosownych czynników ryzyka rynkowego w przyszłości.
Według modelu wartość EE szacuje się w szeregu terminów w przyszłości t1, t2, t3 itp.
Effective EEtk = max (Effective EEtk -1, Eetk)
gdzie:
bieżącą datę oznacza się jako t0;
Efektywna EEt0 jest równa bieżącej ekspozycji.
gdzie wagi Δtk = tk - tk -1 dopuszczają przypadek, w którym przyszłą ekspozycję oblicza się w nierównych odstępach czasu.
Jeżeli wartość alfa jest szacowana zgodnie z niniejszym ustępem, nie jest mniejsza niż 1,2.
Wartość ekspozycji w odniesieniu do pakietów kompensowania podlegających umowie o dostarczenie zabezpieczenia
Do celów lit. b) instytucje obliczają narzut jako oczekiwaną dodatnią zmianę wartości wyceny według wartości rynkowej transakcji w okresie ryzyka w związku z uzupełnieniem zabezpieczenia. Zmiany wartości zabezpieczenia odzwierciedla się, sstosując nadzorcze korekty z tytułu zmienności zgodnie z rozdziałem 4 sekcja 4 lub własne oszacowania korekt z tytułu zmienności w ramach kompleksowej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych, jednak w okresie ryzyka w związku z uzupełnieniem zabezpieczenia nie zakłada się żadnych płatności z tytułu zabezpieczeń. Okres ryzyka w związku z uzupełnieniem zabezpieczenia podlega okresom minimalnym określonym w ust. 2-5.
Instytucja określa, czy zabezpieczenie jest niepłynne lub czy instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nie mogą być łatwo wymienione w kontekście skrajnych warunków rynkowych, charakteryzujących się brakiem stale aktywnych rynków, na których kontrahent w ciągu najwyżej dwóch dni uzyskałby wiele notowań cen, które nie spowodowałyby ruchów na rynku ani nie stanowiłyby ceny odzwierciedlającej dyskonto rynkowe (w przypadku zabezpieczenia) ani premii rynkowej (w przypadku instrumentu pochodnego będącego przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym).
Instytucja analizuje, czy transakcje lub papiery wartościowe, które posiada jako zabezpieczenie, są skoncentrowane wokół określonego kontrahenta oraz czy w sytuacji, gdyby ten kontrahent nagle zniknął z rynku, instytucja byłaby w stanie zamienić te transakcje lub papiery wartościowe.
okres ryzyka w związku z
uzupełnieniem zabezpieczenia = F + N - 1
Zarządzanie CCR - zasady, procesy i systemy
Wspomniane zasady, procesy i systemy opierają się na solidnych założeniach, są konsekwentnie wdrażane i udokumentowane. Dokumentacja zawiera wyjaśnienia dotyczące technik doświadczalnych służących pomiarowi CCR.
Instytucja zapewnia ponowne wykorzystanie zabezpieczenia w taki sposób i w takim stopniu, jakie odpowiadają jej potrzebom w zakresie płynności i nie stanowią zagrożenia dla jej zdolności do terminowego przekazania lub zwrotu zabezpieczenia.
Struktury organizacyjne w odniesieniu do zarządzania CCR
Przegląd systemu zarządzania CCR
Instytucja regularnie przeprowadza niezależny przegląd swojego systemu zarządzania CCR za pomocą własnego procesu kontroli wewnętrznej. Przegląd ten obejmuje zarówno działalność jednostki do spraw kontroli, jak i jednostki do spraw zarządzania zabezpieczeniem, wymaganych na mocy przepisów art. 287, oraz dotyczy w szczególności co najmniej następujących kwestii:
Test praktyczny
Testy warunków skrajnych
w ramach czasowych wystarczających do regularnego przeprowadzania testów warunków skrajnych.
Ryzyko korelacji
Spójność stosowania modeli
Aby obliczyć efektywną EPE przy pomocy kalibracji dla warunków skrajnych, instytucja kalibruje efektywną EPE, wykorzystując dane z trzech lat obejmujące okres występowania warunków skrajnych w odniesieniu do spreadów swapu ryzyka kredytowego kontrahentów instytucji albo zakładane dane rynkowe za taki sam okres występowania warunków skrajnych.
W tym celu instytucja stosuje wymogi określone w ust. 3, 4 i 5.
kilka portfeli odniesienia podatnych na główne czynniki ryzyka, na które narażona jest instytucja. Ekspozycję na te portfele odniesienia oblicza się za pomocą:
Właściwe organy wymagają od instytucji skorygowania kalibracji dla warunków skrajnych, jeżeli ekspozycje na wspomniane portfele odniesienia są w znacznym stopniu rozbieżne.
Wymagania w zakresie systemu zarządzania ryzykiem
Wymogi dotyczące walidacji
Sekcja 7
Kompensowanie umowne
Kompensowanie umowne
Uznawanie kompensowania umownego za ograniczające ryzyko
Zgodnie z art. 298 instytucje mogą traktować jako ograniczające ryzyko wyłącznie następujące rodzaje umów o kompensowaniu zobowiązań, o ile umowa o kompensowaniu zobowiązań została uznana przez właściwe organy zgodnie z art. 296 oraz jeżeli instytucja spełnia wymogi określone w art. 297:
Kompensowania transakcji dokonywanych przez różne podmioty prawne grupy nie uznaje się do celów obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych.
Uznawanie umów o kompensowaniu zobowiązań
Jeżeli którykolwiek z właściwych organów nie jest przekonany, że kompensowanie umowne ma moc prawną i jest prawnie egzekwowalne na mocy prawa obowiązującego w każdej z jurysdykcji, o których mowa w lit. b), umowy o kompensowaniu zobowiązań nie uznaje się za ograniczającą ryzyko w stosunku do żadnego z kontrahentów. Właściwe organy powiadamiają się wzajemnie w tym zakresie.
Obowiązki instytucji
Uwzględniając umowy o kompensowaniu międzyproduktowym, instytucja nadal przestrzega wymogów dotyczących, w stosownych przypadkach, uznawania dwustronnych umów o kompensowaniu zobowiązań oraz określonych w rozdziale 4 wymogów dotyczących uznawania ograniczenia ryzyka kredytowego, w odniesieniu do wszystkich uwzględnionych poszczególnych dwustronnych umów ramowych o kompensowaniu zobowiązań i transakcji objętych kompensowaniem.
Skutki uznawania kompensowania za ograniczające ryzyko
Kompensowanie do celów sekcji 3-6 uznaje się według zasad określonych w tych sekcjach.
Sekcja 8
Pozycje z portfela handlowego
Pozycje z portfela handlowego
Pozycje z portfela handlowego
Sekcja 9
Wymogi w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do ekspozycji wobec kontrahenta centralnego
Wymogi w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do ekspozycji wobec kontrahenta centralnego
Definicje
Do celów niniejszej sekcji i części siódmej stosuje się następujące definicje:
Zakres przedmiotowy
Niniejsza sekcja nie ma zastosowania do ekspozycji z tytułu rozliczenia transakcji o charakterze gotówkowym. Instytucje stosują podejście ustanowione w tytule V w odniesieniu do ekspozycji z tytułu transakcji wynikających z takich transakcji oraz wagę ryzyka w wysokości 0 % w odniesieniu do wkładów do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania obejmujących wyłącznie takie transakcje. Instytucje stosują podejście określone w art. 307 w odniesieniu do wkładów do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania obejmujących, obok transakcji o charakterze gotówkowym, dowolne z umów wymienionych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.
Monitorowanie ekspozycji wobec kontrahentów centralnych
Traktowanie ekspozycji uczestników rozliczających wobec kontrahentów centralnych
Traktowanie ekspozycji uczestników rozliczających wobec klienta
W przypadku wielopoziomowej struktury klientów metodę opisaną w akapicie pierwszym można stosować na każdym poziomie tej struktury.
Traktowanie ekspozycji klientów
Gdy instytucja ocenia, czy spełnia warunek ustanowiony w akapicie pierwszym lit. b), może wziąć pod uwagę wszelkie ewidentne wcześniejsze przypadki przeniesienia pozycji klienta i odpowiedniego zabezpieczenia na poziomie kontrahenta centralnego oraz wszelkie deklaracje podmiotów prowadzących działalność w tym sektorze świadczące o zamiarze kontynuowania tej praktyki.
Wymogi w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do ekspozycji z tytułu transakcji
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu wkładów do funduszu kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania
Instytucja pełniąca rolę uczestnika rozliczającego stosuje następujący sposób traktowania wobec swoich ekspozycji z tytułu swoich wkładów do funduszu kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania:
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu wniesionych z góry wkładów do funduszu kwalifikującego się kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania
gdzie:
Ki = wymóg w zakresie funduszy własnych;
i = indeks oznaczający uczestnika rozliczającego;
KCC = kapitał hipotetyczny kwalifikującego się kontrahenta centralnego podany do wiadomości instytucji przez kwalifikującego się kontrahenta centralnego zgodnie z art. 50c rozporządzenia (UE) nr 648/2012;
DFi = wniesiony z góry wkład;
DFCCP = wniesione z góry zasoby finansowe kontrahenta centralnego podane do wiadomości instytucji przez kontrahenta centralnego zgodnie z art. 50c rozporządzenia (UE) nr 648/2012; oraz
DFCM = suma wkładów wniesionych z góry przez wszystkich uczestników rozliczających kwalifikującego się kontrahenta centralnego podana do wiadomości instytucji przez kwalifikującego się kontrahenta centralnego zgodnie z art. 50c rozporządzenia (UE) nr 648/2012.
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu wniesionych z góry wkładów do funduszu niekwalifikującego się kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania oraz z tytułu niewniesionych wkładów na rzecz niekwalifikującego się kontrahenta centralnego
K = DF + UC
gdzie:
K = wymóg w zakresie funduszy własnych;
DF = wniesione z góry wkłady do funduszu niekwalifikującego się kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania; oraz
UC = niewniesione wkłady do funduszu niekwalifikującego się kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania.
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu niewniesionych wkładów do funduszu kwalifikującego się kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania
Instytucja stosuje wagę ryzyka w wysokości 0 % w odniesieniu do swoich niewniesionych wkładów do funduszu kwalifikującego się kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania.
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, którzy przestali spełniać pewne warunki
TYTUŁ III
WYMOGI W ZAKRESIE FUNDUSZY WŁASNYCH Z TYTUŁU RYZYKA OPERACYJNEGO
WYMOGI W ZAKRESIE FUNDUSZY WŁASNYCH Z TYTUŁU RYZYKA OPERACYJNEGO
ROZDZIAŁ 1
Ogólne zasady dotyczące stosowania poszczególnych metod
Ogólne zasady dotyczące stosowania poszczególnych metod
Zezwolenia i powiadomienia
W przypadku spełnienia warunków określonych w art. 319 ust. 2 i w art. 320 właściwe organy zezwalają instytucjom na stosowanie odpowiedniego alternatywnego wskaźnika dla linii biznesowych "bankowość detaliczna" i "bankowość komercyjna".
Instytucje występują również do właściwych organów z wnioskiem o zezwolenie na wdrożenie znacznych rozszerzeń i zmian w przedmiotowych metodach zaawansowanego pomiaru. Właściwe organy wydają takie zezwolenie wyłącznie wtedy, gdy po wdrożeniu tych znacznych rozszerzeń i zmian instytucje będą nadal spełniać standardy określone w akapicie pierwszym.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Powrót do stosowania mniej zaawansowanych metod
Łączne stosowanie różnych metod
Właściwy organ udziela takiego zezwolenia wyłącznie w przypadku, gdy instytucja zobowiązała się do stosowania metody standardowej zgodnie z harmonogramem, który został przedłożony właściwemu organowi i przez niego zatwierdzony.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2016 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
ROZDZIAŁ 2
Metoda wskaźnika bazowego
Metoda wskaźnika bazowego
Wymóg w zakresie funduszy własnych
Instytucje obliczają średnią z trzech lat dla odpowiedniego wskaźnika na podstawie obserwacji wyników z ostatnich trzech dwunastomiesięcznych okresów dokonywanych pod koniec roku obrachunkowego. Jeżeli dane zweryfikowane przez biegłego rewidenta nie są dostępne, instytucje mogą wykorzystać dane szacunkowe.
Odpowiedni wskaźnik
Tabela 1
Instytucje dokonują korekty tych pozycji celem odzwierciedlenia następujących zastrzeżeń:
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu instytucje mogą zdecydować, że nie będą stosować rachunkowych kategorii rachunku zysków i strat na mocy art. 27 dyrektywy 86/635/EWG w odniesieniu do umów leasingu finansowego i operacyjnego do celów obliczenia stosownego wskaźnika, i zamiast tego mogą:
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2017 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
ROZDZIAŁ 3
Metoda standardowa
Metoda standardowa
Wymóg w zakresie funduszy własnych
Jeżeli instytucja może udowodnić swojemu właściwemu organowi, że ze względu na połączenie, nabycie lub zbycie podmiotów lub działalności, wykorzystanie średniej z trzech lat do obliczenia odpowiedniego wskaźnika prowadziłoby do błędnego oszacowania wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka operacyjnego, właściwy organ może zezwolić instytucji na zmianę sposobu obliczania, tak aby uwzględnić takie sytuacje; informuje o tym należycie EUNB. W takich okolicznościach właściwy organ może z własnej inicjatywy nałożyć również na instytucję wymóg zmiany sposobu obliczenia.
W przypadku gdy instytucja prowadzi działalność przez okres krótszy niż trzy lata, może do obliczania odpowiedniego wskaźnika wykorzystać prognozowane dane szacunkowe, pod warunkiem że zacznie stosować dane historyczne, gdy tylko będą one dostępne.
Tabela 2
Linia biznesowa | Wykaz działań | Wartość procentowa (czynnik beta) |
Finansowanie przedsiębiorstw | Gwarantowanie emisji instrumentów finansowych lub subemisja instrumentów finansowych z gwarancją przejęcia emisji Usługi związane z gwarantowaniem emisji Doradztwo inwestycyjne Doradztwo dla przedsiębiorstw dotyczące struktury kapitałowej, strategii branżowej i zagadnień pokrewnych oraz doradztwo i usługi w zakresie połączeń i nabywania przedsiębiorstw Badania inwestycyjne i analiza finansowa oraz inne formy ogólnych zaleceń w sprawie transakcji związanych z instrumentami finansowymi | 18 % |
Handel i sprzedaż | Zawieranie transakcji na własny rachunek Pośrednictwo na rynku pieniężnym Przyjmowanie oraz przekazywanie zleceń w związku z instrumentem finansowym lub większą ich liczbą Wykonywanie zleceń w imieniu klientów Subemisja instrumentów finansowych bez gwarancji przejęcia emisji Obsługa wielostronnych platform obrotu | 18 % |
Detaliczna działalność maklerska (obsługa osób fizycznych lub MŚP spełniających kryteria określone w art. 123 w odniesieniu do kategorii ekspozycji detalicznych) | Przyjmowanie oraz przekazywanie zleceń w związku z instrumentem finansowym lub większą ich liczbą Wykonywanie zleceń w imieniu klienta Subemisja instrumentów finansowych bez gwarancji przejęcia emisji | 12 % |
Bankowość komercyjna | Przyjmowanie depozytów i innych funduszy podlegających zwrotowi Udzielanie kredytów Leasing finansowy Gwarancje i zobowiązania | 15 % |
Bankowość detaliczna (obsługa osób fizycznych lub MŚP spełniających kryteria określone w art. 123 w odniesieniu do kategorii ekspozycji detalicznych) | Przyjmowanie depozytów i innych funduszy podlegających zwrotowi Udzielanie kredytów Leasing finansowy Gwarancje i zobowiązania | 12 % |
Płatności i rozliczenia | Usługi związane z transferem środków pieniężnych Emitowanie instrumentów płatniczych i administrowanie nimi | 18 % |
Usługi pośrednictwa | Przechowywanie instrumentów finansowych i administrowanie nimi na rzecz klientów, w tym usługi powiernicze i pokrewne, takie jak zarządzanie gotówką/zabezpieczeniem | 15 % |
Zarządzanie aktywami | Zarządzanie portfelem Zarządzanie UCITS Inne formy zarządzania aktywami | 12 % |
Zasady przyporządkowywania działalności do linii biznesowych
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2017 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Alternatywna metoda standardowa
Kryteria dotyczące stosowania metody standardowej
Kryteria, o których mowa w art. 312 ust. 1 akapit pierwszy, są następujące:
ROZDZIAŁ 4
Metody zaawansowanego pomiaru
Metody zaawansowanego pomiaru
Standardy jakościowe
Standardy jakościowe, o których mowa w art. 312 ust. 2, są następujące:
Standardy ilościowe
Wpływ ubezpieczenia i innych mechanizmów transferu ryzyka
Klasyfikacja rodzajów zdarzeń strat
Rodzaje zdarzeń strat, o których mowa w art. 322 ust. 3 lit. b), są następujące:
Tabela 3
Kategoria zdarzenia straty | Definicja |
Oszustwo wewnętrzne | Straty spowodowane działaniami polegającymi na celowej defraudacji, sprzeniewierzeniu majątku lub obejściu regulacji, przepisów prawa lub przepisów wewnętrznych przedsiębiorstwa, z wyjątkiem zdarzeń związanych z różnorodnością lub dyskryminacją pracowników, które dotyczą co najmniej jednej osoby w ramach przedsiębiorstwa |
Oszustwo zewnętrzne | Straty spowodowane działaniami polegającymi na celowej defraudacji, sprzeniewierzeniu majątku lub obejściu przepisów prawa przez osobę trzecią |
Zasady dotyczące zatrudnienia oraz bezpieczeństwo w miejscu pracy | Straty powstałe na skutek działań niezgodnych z przepisami lub porozumieniami dotyczącymi zatrudnienia oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, wynikające z wypłaty odszkodowań z tytułu uszkodzenia ciała lub zdarzeń związanych z nierównym traktowaniem lub dyskryminacją pracowników |
Klienci, produkty i normy prowadzenia działalności | Straty wynikające z niewywiązania się z obowiązków zawodowych wobec konkretnych klientów, będące skutkiem działań nieumyślnych lub zaniedbania (w tym wymogów powierniczych i wymogów dotyczących odpowiedniego zachowania) lub też związane z charakterem bądź strukturą produktu |
Szkody w rzeczowych aktywach trwałych | Straty powstałe na skutek straty lub szkody w rzeczowych aktywach trwałych w wyniku klęski żywiołowej lub innych zdarzeń |
Zakłócenie działalności gospodarczej i awarie systemu | Straty powstałe na skutek zakłócenia działalności gospodarczej lub awarii systemu |
Wykonanie transakcji, dostawa i zarządzanie procesami | Straty powstałe na skutek nieprawidłowego rozliczenia transakcji lub wadliwego zarządzania procesami, oraz straty z tytułu stosunków z kontrahentami i sprzedawcami |
TYTUŁ IV
WYMOGI W ZAKRESIE FUNDUSZY WŁASNYCH Z TYTUŁU RYZYKA RYNKOWEGO
WYMOGI W ZAKRESIE FUNDUSZY WŁASNYCH Z TYTUŁU RYZYKA RYNKOWEGO
ROZDZIAŁ 1 435
PRZEPISY OGÓLNE
PRZEPISY OGÓLNE
Metody obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego
Uznaje się, że rynek dwustronny istnieje wówczas, gdy występują na nim niezależne, składane w dobrej wierze oferty kupna i sprzedaży, tak że możliwe jest określenie w ciągu jednego dnia ceny racjonalnie powiązanej z ostatnią ceną sprzedaży lub bieżącymi kwotowaniami konkurencyjnych, przedstawianych w dobrej wierze, kursów kupna i sprzedaży oraz dokonanie kupna lub sprzedaży po tej cenie w stosunkowo krótkim czasie, który odpowiada obowiązującym zwyczajom handlowym.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 września 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wyłączenia ze szczegółowych wymogów dotyczących sprawozdawczości w odniesieniu do ryzyka rynkowego
Zezwolenie dotyczące wymogów skonsolidowanych
ROZDZIAŁ 1a 436
Alternatywna metoda standardowa
Alternatywna metoda standardowa
Sekcja 1
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Zakres i struktura alternatywnej metody standardowej
Sekcja 2
Metody oparte na wskaźnikach wrażliwości do obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych
Metody oparte na wskaźnikach wrażliwości do obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych
Definicje
Do celów niniejszego rozdziału stosuje się następujące definicje:
Elementy metody opartej na wskaźnikach wrażliwości
Do celów niniejszego rozdziału za instrumenty cechujące się opcjonalnością uznaje się m.in.: opcje kupna, opcje sprzedaży, górne pułapy, dolne pułapy, opcje swapowe, opcje barierowe i opcje egzotyczne. Opcje wbudowane, takie jak opcje przedpłaty lub opcje zachowania, uznaje się za samodzielne pozycje w opcjach do celów obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego.
Do celów niniejszego rozdziału instrumenty, których przepływy pieniężne mogą zostać przedstawione w postaci funkcji liniowej wartości referencyjnej instrumentu bazowego, uznaje się za instrumenty pozbawione opcjonalności.
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta i ryzyka vega
WSk = RWk sk
gdzie:
WSk = ważone wskaźniki wrażliwości;
RWk = wagi ryzyka; oraz
sk = czynnik ryzyka.
gdzie:
Kb = wskaźnik wrażliwości określonego koszyka; oraz
WS = ważone wskaźniki wrażliwości.
Ryzyko - wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta lub ryzyka vega dla określonej klasy ryzyka
gdzie:
Sb=Σk WSk dla wszystkich czynników ryzyka w koszyku b i Sc=Σk WSk dla wszystkich czynników ryzyka w koszyku c. Jeżeli te wartości dla Sb i Sc doprowadzą do tego, że ogólna suma
,_____________________ przyjmie wartość ujemną, instytucja oblicza wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta lub ryzyka vega dla określonej klasy ryzyka, stosując alternatywną specyfikację, zgodnie z którą
Sb = max [min (Σk WSk, Kb), - Kb] dla wszystkich czynników ryzyka w koszyku b i
Sc = max [min (Σk WSk, Kc), - Kc] dla wszystkich czynników ryzyka w koszyku c.
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta lub ryzyka vega dla określonej klasy ryzyka oblicza się dla każdej klasy ryzyka zgodnie z ust. 1-8.
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka zakrzywienia
Instytucje obliczają wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka zakrzywienia zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa art. 461a.
Sumowanie wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta, ryzyka vega i ryzyka zakrzywienia dla określonej klasy ryzyka
Sposób traktowania instrumentów indeksowych i opcji na wiele instrumentów bazowych
Instytucje traktują instrumenty indeksowe i opcje na wiele instrumentów bazowych zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa art. 461a.
Sposób traktowania przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania
Instytucje traktują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 461a.
Pozycje z tytułu gwarantowania emisji
Tabela 1
dzień roboczy 0 | 0 % |
dzień roboczy 1 | 10 % |
dzień roboczy 2 i 3 | 25 % |
dzień roboczy 4 | 50 % |
dzień roboczy 5 | 75 % |
po dniu roboczym 5 | 100 % |
Do celów niniejszego artykułu "dzień roboczy 0" oznacza dzień roboczy, w którym instytucja podejmuje bezwarunkowe zobowiązanie przejęcia określonej liczby papierów wartościowych po ustalonej cenie.
Sekcja 3
Definicje czynnika ryzyka i wskaźników wrażliwości
Definicje czynnika ryzyka i wskaźników wrażliwości
Podsekcja 1
Definicje czynnika ryzyka
Definicje czynnika ryzyka
Czynniki ryzyka ogólnego stopy procentowej
Czynniki ryzyka ogólnego stopy procentowej delta mające zastosowanie do instrumentów wrażliwych na stopę procentową odpowiadają odpowiednim stopom wolnym od ryzyka wyznaczonym w odniesieniu do danej waluty dla każdego z następujących terminów zapadalności: 0,25 roku, 0,5 roku, 1 rok, 2 lata, 3 lata, 5 lat, 10 lat, 15 lat, 20 lat, 30 lat. Instytucje przyporządkowują czynniki ryzyka do określonych punktów w drodze interpolacji liniowej lub stosując metodę w największym stopniu zgodną z funkcjami wyceny wykorzystywanymi przez niezależną komórkę kontroli ryzyka instytucji, aby przekazywać kadrze kierowniczej wyższego szczebla informacje na temat ryzyka rynkowego lub na temat zysków i strat.
Jeżeli dane dotyczące zakładanych rynkowych krzywych swapu opisane w ust. 2 i w niniejszym ustępie akapit pierwszy są niewystarczające, stopy wolne od ryzyka można wyprowadzić z najwłaściwszej krzywej obligacji skarbowej dla danej waluty.
Jeżeli instytucje wykorzystują czynniki ryzyka ogólnego stopy procentowej wyprowadzone zgodnie z procedurą ustanowioną w niniejszym ustępie akapit drugi w odniesieniu do instrumentów długu państwowego, instrumentu długu państwowego nie wyłącza się z wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka spreadu kredytowego. W tych przypadkach, gdzie nie jest możliwe oddzielenie stopy wolnej od ryzyka od elementu spreadu kredytowego, wskaźnik wrażliwości na czynnik ryzyka przypisuje się zarówno do klasy ryzyka ogólnego stopy procentowej, jak i do klasy ryzyka spreadu kredytowego.
Instytucje stosują dodatkowe czynniki ryzyka dotyczące ryzyka inflacji w odniesieniu do instrumentów dłużnych, których przepływy pieniężne są funkcjonalnie zależne od stóp inflacji. Tego rodzaju dodatkowe czynniki ryzyka składają się z jednego wektora zakładanych rynkowych stóp inflacji o różnych terminach zapadalności dla poszczególnych walut. W przypadku każdego instrumentu wektor składa się z tylu elementów, ile jest stóp inflacji wykorzystywanych przez instytucję jako zmienne w jej modelu wyceny dla tego instrumentu.
Każdy czynnik ryzyka bazy walutowej składa się z jednego wektora bazy walutowej o różnych terminach zapadalności dla poszczególnych walut. W przypadku każdego instrumentu dłużnego wektor składa się z tylu elementów, ile jest baz walutowych wykorzystywanych przez instytucję jako zmienne w jej modelu wyceny dla tego instrumentu. Każda waluta stanowi odrębny koszyk.
Instytucje obliczają wskaźniki wrażliwości instrumentu na czynnik ryzyka bazy walutowej jako zmianę wartości tego instrumentu, zgodnie z jego modelem wyceny, w wyniku przesunięcia o 1 punkt bazowy w każdym z elementów wektora. Każda waluta stanowi osobny koszyk. W obrębie każdego koszyka istnieją dwa możliwe odrębne czynniki ryzyka: baza w stosunku do euro i baza w stosunku do dolara amerykańskiego, niezależnie od liczby elementów, z których składa się wektor każdej bazy walutowej. Maksymalna liczba wskaźników wrażliwości netto na koszyk wynosi dwa.
Do celów kompensowania instytucje uznają, że zmienności implikowane związane z tymi samymi stopami wolnymi od ryzyka oraz przyporządkowane do tych samych terminów zapadalności stanowią ten sam czynnik ryzyka.
Jeżeli instytucje przyporządkowują zmienności implikowane do terminów zapadalności, jak określono w niniejszym ustępie, zastosowanie mają następujące wymogi:
Nie ustanawia się żadnych wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka zakrzywienia w odniesieniu do ryzyka inflacji i ryzyka bazy walutowej.
Czynniki ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych
Czynniki ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do sekurytyzacji
Instytucje stosują czynniki ryzyka spreadu kredytowego, o których mowa w ust. 5, do pozycji sekurytyzacyjnych, które nie zostały włączone do ACTP zgodnie z art. 325 ust. 6, 7 i 8.
Koszyki mające zastosowanie do ryzyka spreadu kredytowego sekurytyzacji, które nie zostały włączone do ACTP, są odrębne dla danej kategorii klasy ryzyka, o której mowa w sekcji 6.
Czynniki ryzyka cen akcji
Do celów ryzyka cen akcji konkretną krzywą repo akcji stanowi pojedynczy czynnik ryzyka wyrażony jako wektor stóp repo w odniesieniu do różnych terminów zapadalności. W przypadku każdego instrumentu wektor składa się z tylu elementów, ile jest różnych terminów zapadalności stóp repo wykorzystywanych przez instytucję jako zmienne w jej modelu wyceny dla tego instrumentu.
Instytucje obliczają wskaźnik wrażliwości instrumentu na czynnik ryzyka cen akcji jako zmianę wartości tego instrumentu, zgodnie z jego modelem wyceny, w wyniku przesunięcia o 1 punkt bazowy w każdym z elementów wektora. Instytucje kompensują wskaźniki wrażliwości na czynnik ryzyka stopy repo tego samego udziałowego papieru wartościowego bez względu na liczbę elementów każdego wektora.
Czynniki ryzyka cen towarów
Wrażliwość instrumentu na każdy czynnik ryzyka wykorzystywany we wzorze na ryzyko zakrzywienia oblicza się w sposób określony w art. 325g. Do celów ryzyka zakrzywienia instytucje uznają wektory posiadające różną liczbę elementów za ten sam czynnik ryzyka, pod warunkiem że wspomniane wektory odpowiadają temu samemu rodzajowi towarów.
Czynniki ryzyka walutowego
Podsekcja 2
Definicje wskaźników wrażliwości
Definicje wskaźników wrażliwości
Wskaźniki wrażliwości ryzyka delta
gdzie:
= wskaźniki wrażliwości na czynniki ryzyka obejmujące stopy wolne od ryzyka;
rkt = wskaźnik wolnej od ryzyka krzywej k o terminie zapadalności t;
Vi (.) = funkcja wyceny instrumentu i; oraz
x,y = czynniki ryzyka inne niż rkt w funkcji wyceny Vi;
gdzie:
= wskaźniki wrażliwości na czynniki ryzyka obejmujące ryzyko inflacji i bazę walutową;
= wektor m elementów reprezentujący implikowaną krzywą inflacji lub krzywą bazy walutowej dla danej waluty j, przy czym m jest równe liczbie zmiennych związanych z inflacją lub z walutą wykorzystanych w modelu wyceny instrumentu i;
= jednostkowa macierz wymiaru (1 x m);
Vi (.) = funkcja wyceny instrumentu i; oraz
y, z = inne zmienne w modelu wyceny.
gdzie:
= wskaźniki wrażliwości na ryzyko spreadu kredytowego delta dla wszystkich pozycji sekurytyzacyjnych i pozycji niesekurytyzacyjnych;
= wartość stopy spreadu kredytowego emitenta j w terminie zapadalności t;
Vi (.) = funkcja wyceny instrumentu i; oraz
x,y = czynniki ryzyka inne niż CSkt w funkcji wyceny Vi.
gdzie:
sk = wskaźniki wrażliwości na czynniki ryzyka;
k = konkretny udziałowy papier wartościowy;
EQk = wartość ceny kasowej tego udziałowego papieru wartościowego;
Vi (.) = funkcja wyceny instrumentu i; oraz
x,y = czynniki ryzyka inne niż EQk w funkcji wyceny Vi;
gdzie:
= wskaźniki wrażliwości na czynniki ryzyka obejmujące stopy repo akcji;
k = indeks oznaczający akcje;
= wektor m elementów reprezentujący strukturę terminową transakcji repo dla danych akcji k, przy czym m jest równe liczbie stóp repo odpowiadających różnym terminom zapadalności wykorzystanym w modelu wyceny instrumentu i;
= jednostkowa macierz wymiaru (1 m);
Vi (.) = funkcja wyceny instrumentu i; oraz
y,z = czynniki ryzyka inne niż w funkcji wyceny Vi.
gdzie:
sk = wskaźniki wrażliwości na ryzyko cen towarów delta;
k = dany czynnik ryzyka cen towarów;
CTYk = wartość czynnika ryzyka k;
Vi (.) = funkcja wyceny instrumentu i; oraz
y, z = czynniki ryzyka inne niż CTYk w modelu wyceny instrumentu i.
gdzie:
sk = wskaźniki wrażliwości na ryzyko kursu walutowego delta;
k = dany czynnik ryzyka walutowego;
FXk = wartość czynnika ryzyka;
Vi (.) = funkcja wyceny instrumentu i; oraz
y, z = czynniki ryzyka inne niż FXk w modelu wyceny instrumentu i.
Wskaźniki wrażliwości na ryzyko vega
gdzie:
sk = wskaźnik wrażliwości opcji na ryzyko vega;
k = określony czynnik ryzyka vega obejmujący zmienność implikowaną;
volk = wartość tego czynnika ryzyka, którą należy wyrazić jako wartość procentową; oraz
x,y = czynniki ryzyka inne niż volk w funkcji wyceny Vi.
Wymogi w zakresie obliczeń wskaźników wrażliwości
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego właściwe organy mogą zażądać od instytucji, która otrzymała zezwolenie na stosowanie alternatywnej metody modeli wewnętrznych określonej w rozdziale 1b, by stosowała funkcje wyceny systemu pomiaru ryzyka swojej metody modeli wewnętrznych przy obliczaniu wskaźników wrażliwości na mocy niniejszego rozdziału do celów obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego i odnośnej sprawozdawczości zgodnie z art. 430b ust. 3.
Sekcja 4
Narzut z tytułu ryzyka rezydualnego
Narzut z tytułu ryzyka rezydualnego
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rezydualnego
Opracowując te projekty regulacyjnych standardów technicznych, EUNB bada, czy ryzyko długowieczności, pogodę, klęski żywiołowe i przyszłą zrealizowaną zmienność należy uznać za egzotyczne instrumenty bazowe.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2021 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Sekcja 5
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania
Definicje i przepisy ogólne
Podsekcja 1
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych
Kwoty brutto z tytułu niespodziewanego niewykonania zobowiązania
JTDlong = max {LGD Vnotional + P&Llong + Adjustmentlong; 0}
gdzie:
JTDlong = kwota JTD brutto w odniesieniu do ekspozycji długiej;
Vnotional = kwota referencyjna instrument tworzącego ekspozycję;
P&Llong = element, który stanowi korektę o zyski lub straty już ujęte przez instytucję z powodu zmian wartości godziwej instrumentu tworzącego ekspozycję długą; zyski wprowadza się do wzoru ze znakiem dodatnim, a straty wprowadza się do wzoru ze znakiem ujemnym; oraz
Adjustmentlong = w przypadku gdy instrument tworzący ekspozycję jest instrumentem pochodnym, kwota, o jaką - w związku ze strukturą instrumentu pochodnego - strata instytucji w przypadku niewykonania zobowiązania zwiększyłaby się lub zmniejszyła w stosunku do pełnej straty na instrumencie bazowym; zwiększenia wprowadza się do wzoru ze znakiem dodatnim, a zmniejszenia wprowadza się do wzoru ze znakiem ujemnym.
JTDshort = min {LGD Vnotional + P&Lshort + Adjustmentshort; 0}
gdzie:
JTDshort = kwota JTD brutto w odniesieniu do ekspozycji krótkiej;
Vnotional = kwota referencyjna instrumentu tworzącego ekspozycję, którą wprowadza się do wzoru ze znakiem ujemnym;
P&Lshort = element, który stanowi korektę o zyski lub straty już ujęte przez instytucję z powodu zmian wartości godziwej instrumentu tworzącego ekspozycję krótką; zyski wprowadza się do wzoru ze znakiem dodatnim, a straty - ze znakiem ujemnym; oraz
Adjustmentshort = w przypadku gdy instrument tworzący ekspozycję jest instrumentem pochodnym, kwota, o jaką - w związku ze strukturą instrumentu pochodnego - zysk instytucji w przypadku niewykonania zobowiązania zwiększyłby się lub zmniejszył w stosunku do pełnej straty na instrumencie bazowym; zmniejszenia wprowadza się do wzoru ze znakiem dodatnim, a zwiększenia wprowadza się do wzoru ze znakiem ujemnym.
JTDlong = max {LGD * Vnotional + P&Llong + Adjustmentlong; 0}
JTDshort = min {LGD * Vnotional + P&Lshort + Adjustmentshort; 0}
gdzie:
JTDlong = kwota JTD brutto w odniesieniu do ekspozycji długiej;
Vnotional = kwota referencyjna instrumentu tworzącego ekspozycję; kwota referencyjna jest wartością godziwą instrumentów rynku kasowego; w przypadku wzoru JTDshort, kwotę referencyjną instrumentu wprowadza się do wzoru ze znakiem ujemnym;
P&Llong = element, który stanowi korektę o zyski lub straty już ujęte przez instytucję z powodu zmian wartości godziwej instrumentu tworzącego ekspozycję długą; zyski wprowadza się do wzoru ze znakiem dodatnim, a straty wprowadza się do wzoru ze znakiem ujemnym;
Adjustmentlong = kwota o jaką - w związku ze strukturą instrumentu pochodnego - strata instytucji w przypadku niewykonania zobowiązania zwiększyłaby się lub zmniejszyła w stosunku do pełnej straty na instrumencie bazowym; zwiększenia wprowadza się wzoru ze znakiem dodatnim, a zmniejszenia wprowadza się do wzoru ze znakiem ujemnym.";
JTDshort = kwota JTD brutto w odniesieniu do ekspozycji krótkiej;
P&Lshort = element, który stanowi korektę o zyski lub straty już ujęte przez instytucję z powodu zmian wartości godziwej instrumentu tworzącego ekspozycję krótką; zyski wprowadza się do wzoru ze znakiem dodatnim, a straty - ze znakiem ujemnym; oraz
Adjustmentshort = kwota, o jaką - w związku ze strukturą instrumentu pochodnego - zysk instytucji w przypadku niewykonania zobowiązania zwiększyłby się lub zmniejszył w stosunku do pełnej straty na instrumencie bazowym; zmniejszenia wprowadza się do wzoru ze znakiem dodatnim, a zwiększenia wprowadza się do wzoru ze znakiem ujemnym.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2021 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Kwoty netto z tytułu niespodziewanego niewykonania zobowiązania
Obliczanie wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania
Tabela 2
Kategoria jakości kredytowej | Waga ryzyka niewykonania zobowiązania |
Stopień jakości kredytowej 1 | 0,5 % |
Stopień jakości kredytowej 2 | 3 % |
Stopień jakości kredytowej 3 | 6 % |
Stopień jakości kredytowej 4 | 15 % |
Stopień jakości kredytowej 5 | 30 % |
Stopień jakości kredytowej 6 | 50 % |
Bez ratingu | 15 % |
Których dotyczy niewykonanie zobowiązania | 100 % |
gdzie:
= wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do koszyka b;
i = indeks, który oznacza instrument należący do koszyka b;
RWi = waga ryzyka; oraz
WtS = współczynnik uwzględniający korzyść dla powiązań zabezpieczających w ramach koszyka, który oblicza się w następujący sposób:
Do celów obliczenia DRCb oraz WtS, pozycje długie i pozycje krótkie sumuje się w odniesieniu do wszystkich pozycji w ramach koszyka, bez względu na stopień jakości kredytowej, do którego te pozycje są przypisane, co skutkuje powstaniem specyficznych dla danego koszyka wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania.
Podsekcja 2
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP
Kwoty z tytułu niespodziewanego niewykonania zobowiązania
Obliczanie wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do sekurytyzacji
Do celów akapitu pierwszego, do przedmiotowych jedenastu klas aktywów należą: ABCP, kredyty na zakup samochodu / leasing samochodów, papiery wartościowe zabezpieczone spłatami mieszkaniowych kredytów hipotecznych (RMBS), karty kredytowe, papiery wartościowe zabezpieczone spłatami komercyjnych kredytów hipotecznych (CMBS), instrumenty typu CLO, instrumenty typu CDO-squared, małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), kredyty studenckie, inne detaliczne, inne hurtowe. Cztery regiony obejmują: Azję, Europę, Amerykę Północną oraz resztę świata.
Podsekcja 3
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych włączonych do ACTP
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych włączonych do ACTP
Zakres
Kwoty z tytułu niespodziewanego niewykonania zobowiązania w odniesieniu do ACTP
gdzie wyrażenie "podmioty ogółem" oznacza całkowitą liczbę podmiotów w koszyku bazowym lub w puli bazowej.
Obliczanie wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do ACTP
gdzie:
DRCb = wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do koszyka b;
i = instrument należący do koszyka b; oraz
WtSACTP = współczynnik uwzględniający korzyść dla powiązań zabezpieczających w ramach koszyka, który oblicza się zgodnie ze wzorem WtS określonym w art. 325y ust. 4, ale z wykorzystaniem pozycji długich i pozycji krótkich w całym ACTP, a nie tylko pozycji w konkretnym koszyku.
gdzie:
DRCACTP = wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do ACTP;
DRCb = wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do koszyka b.
Sekcja 6
Wagi i korelacje ryzyka
Wagi i korelacje ryzyka
Podsekcja 1
Wagi i korelacje ryzyka delta
Wagi i korelacje ryzyka delta
Wagi ryzyka w odniesieniu do ryzyka ogólnego stopy procentowej
Tabela 3
Koszyk | Termin zapadalności |
1 | 0,25 roku |
2 | 0,5 roku |
3 | 1 rok |
4 | 2 lata |
5 | 3 lata |
6 | 5 lat |
7 | 10 lat |
8 | 15 lat |
9 | 20 lat |
10 | 30 lat |
Korelacje zachodzące w obrębie koszyka w odniesieniu do ryzyka ogólnego stopy procentowej
gdzie:
Tk (odpowiednio Tl) = termin zapadalności, który odnosi się do stopy wolnej od ryzyka;
θ = 3 %.
Korelacje zachodzące pomiędzy koszykami w odniesieniu do ryzyka ogólnego stopy procentowej
Wagi ryzyka w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych
Tabela 4
Numer koszyka | Jakość kredytowa | Sektor | Waga ryzyka (punkty procentowe) |
1 | Wszystkie | Rząd centralny, w tym banki centralne, państwa członkowskiego | 0,50 % |
2 | Rząd centralny, w tym banki centralne, państwa trzeciego, wielostronne banki rozwoju i organizacje międzynarodowe, o których mowa w art. 117 ust. 2 lub art. 118 | 0,5 % | |
3 | Władze regionalne lub lokalne i podmioty sektora publicznego | 1,0 % | |
4 | Podmioty sektora finansowego, w tym instytucje kredytowe zarejestrowane lub utworzone przez rząd centralny, samorząd regionalny lub władze lokalne, i wierzyciele uprzywilejowani | 5,0 % | |
5 | Stopień jakości kredytowej 1-3 | Materiały podstawowe, energia, przemysł, rolnictwo, wytwórstwo, górnictwo i wydobywanie | 3,0 % |
6 | Towary i usługi konsumpcyjne, transport i gospodarka magazynowa, działalność w zakresie usług administrowania i działalność wspierająca | 3,0 % | |
7 | Technologia, telekomunikacja | 2,0 % | |
8 | Ochrona zdrowia, infrastruktura publiczna, działalność profesjonalna i techniczna | 1,5 % | |
9 | Obligacje zabezpieczone emitowane przez instytucje kredytowe w państwach członkowskich | 1,0 % | |
11 | Rząd centralny, w tym banki centralne, państwa trzeciego, wielostronne banki rozwoju i organizacje międzynarodowe, o których mowa w art. 117 ust. 2 lub art. 118 | ||
12 | Władze regionalne lub lokalne i podmioty sektora publicznego | 4,0 % | |
13 | Stopień jakości kredytowej 4-6 | Podmioty sektora finansowego, w tym instytucje kredytowe zarejestrowane lub utworzone przez rząd centralny, samorząd regionalny lub władze lokalne, i wierzyciele uprzywilejowani | 12,0 % |
14 | Materiały podstawowe, energia, przemysł, rolnictwo, wytwórstwo, górnictwo i wydobywanie | 7,0 % | |
15 | Towary i usługi konsumpcyjne, transport i gospodarka magazynowa, działalność w zakresie usług administrowania i działalność wspierająca | 8,5 % | |
16 | Technologia, telekomunikacja | 5,5 % | |
17 | Ochrona zdrowia, infrastruktura publiczna, działalność profesjonalna i techniczna | 5,0 % | |
18 | Pozostałe sektory | 12,0 % |
Korelacje zachodzące w obrębie koszyka w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych
ρkl = ρkl(name) ρkl (tenor) ρkl (basis)
gdzie:
ρkl(name) wynosi 1, jeżeli obie nazwy wskaźników wrażliwości k i l są identyczne, a w przeciwnym wypadku - 35 %;
ρkl(tenor) wynosi 1, jeżeli oba wierzchołki wskaźników wrażliwości k i l są takie same, a w przeciwnym wypadku - 65 %; oraz
ρkl(basis) wynosi 1, jeżeli oba wskaźniki wrażliwości dotyczą tych samych krzywych, a w przeciwnym wypadku -99,90 %.
Korelacje zachodzące pomiędzy koszykami w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych
Parametr korelacji γbc, który ma zastosowanie do agregacji wskaźników wrażliwości między odrębnymi koszykami, ustala się następująco:
γbc = γbc(rating) γbc(sector)
gdzie:
γbc(rating) wynosi 1, jeżeli oba koszyki należą do tej samej kategorii jakości kredytowej (stopień jakości kredytowej 1- 3 albo stopień jakości kredytowej 4-6), w przeciwnym wypadku - 50 %; do celów tych obliczeń uznaje się, że koszyk 1 należy do tej samej kategorii jakości kredytowej co koszyki o stopniu jakości kredytowej 1-3; oraz
γbc(sector) wynosi 1, jeżeli oba koszyki należą do tego samego sektora, a w przeciwnym wypadku jest równe odpowiedniej wartości procentowej określonej w tabeli 5:
Tabela 5
Koszyk | 1, 2 i 11 | 3 i 12 | 4 i 13 | 5 i 14 | 6 i 15 | 7 i 16 | 8 i 17 | 9 |
1, 2 i 11 | 75 % | 10 % | 20 % | 25 % | 20 % | 15 % | 10 % | |
3 i 12 | 5 % | 15 % | 20 % | 15 % | 10 % | 10 % | ||
4 i 13 | 5 % | 15 % | 20 % | 5 % | 20 % | |||
5 i 14 | 20 % | 25 % | 5 % | 5 % | ||||
6 i 15 | 25 % | 5 % | 15 % | |||||
7 i 16 | 5 % | 20 % | ||||||
8 i 17 | 5 % | |||||||
9 | - |
Wagi ryzyka w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych włączonych do ACTP
Wagi ryzyka w odniesieniu do wskaźników wrażliwości na czynniki ryzyka spreadu kredytowego dla poszczególnych pozycji sekurytyzacyjnych włączonych do ACTP są takie same dla wszystkich terminów zapadalności (0,5 roku, 1 rok, 3 lata, 5 lat, 10 lat) w każdym koszyku; są one określane dla każdego koszyka wymienionego w tabeli 6 na mocy aktu delegowanego, o którym mowa w art. 461a:
Tabela 6
Numer koszyka | Jakość kredytowa | Sektor |
1 | Wszystkie | Rząd centralny, w tym banki centralne, państw członkowskich |
2 | Rząd centralny, w tym banki centralne, państwa trzeciego, wielostronne banki rozwoju i organizacje międzynarodowe, o których mowa w art. 117 ust. 2 lub art. 118 | |
3 | Władze regionalne lub lokalne i podmioty sektora publicznego | |
4 | Podmioty sektora finansowego, w tym instytucje kredytowe zarejestrowane lub utworzone przez rząd centralny, samorząd regionalny lub władze lokalne, i wierzyciele uprzywilejowani | |
5 | Stopień jakości kredytowej 1-3 | Materiały podstawowe, energia, przemysł, rolnictwo, wytwórstwo, górnictwo i wydobywanie |
6 | Towary i usługi konsumpcyjne, transport i gospodarka magazynowa, działalność w zakresie usług administrowania i działalność wspierająca | |
7 | Technologia, telekomunikacja | |
8 | Ochrona zdrowia, infrastruktura publiczna, działalność profesjonalna i techniczna | |
9 | Obligacje zabezpieczone emitowane przez instytucje kredytowe w państwach członkowskich | |
10 | Obligacje zabezpieczone emitowane przez instytucje kredytowe w państwach trzecich | |
11 | Rząd centralny, w tym banki centralne, państwa trzeciego, wielostronne banki rozwoju i organizacje międzynarodowe, o których mowa w art. 117 ust. 2 lub art. 118 | |
12 | Stopień jakości kredytowej 4-6 | Władze regionalne lub lokalne i podmioty sektora publicznego |
13 | Podmioty sektora finansowego, w tym instytucje kredytowe zarejestrowane lub utworzone przez rząd centralny, samorząd regionalny lub władze lokalne, i wierzyciele uprzywilejowani | |
14 | Materiały podstawowe, energia, przemysł, rolnictwo, wytwórstwo, górnictwo i wydobywanie | |
15 | Towary i usługi konsumpcyjne, transport i gospodarka magazynowa, działalność w zakresie usług administrowania i działalność wspierająca | |
16 | Technologia, telekomunikacja | |
17 | Ochrona zdrowia, infrastruktura publiczna, działalność profesjonalna i techniczna | |
18 | Pozostałe sektory |
Korelacje w zakresie sekurytyzacji ryzyka spreadu kredytowego włączonych do ACTP
Wagi ryzyka w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP
Tabela 7
Numer koszyka | Jakość kredytowa | Sektor |
1 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami mieszkaniowych kredytów hipotecznych pierwszorzędnej jakości | |
2 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami mieszkaniowych kredytów hipotecznych o średnim ratingu | |
3 | Pozycja uprzywilejowana i stopień jakości kredytowej 1-3 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami mieszkaniowych kredytów hipotecznych subprime |
4 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami komercyjnych kredytów hipotecznych | |
5 | Papiery wartościowe zabezpieczone aktywami (papiery typu ABS) - kredyty studenckie | |
6 | Papiery typu ABS - karty kredytowe | |
7 | Papiery typu ABS - kredyty samochodowe | |
8 | Obligacje zabezpieczone kredytem (instrumenty typu CLO) niewłączone do ACTP | |
9 | Pozycja inna niż uprzywilejowana i stopień jakości kredytowej 1-3 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami mieszkaniowych kredytów hipotecznych pierwszorzędnej jakości |
10 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami mieszkaniowych kredytów hipotecznych o średnim ratingu | |
11 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami mieszkaniowych kredytów hipotecznych subprime | |
12 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami komercyjnych kredytów hipotecznych | |
13 | Papiery typu ABS - kredyty studenckie | |
14 | Papiery typu ABS - karty kredytowe | |
15 | Papiery typu ABS - kredyty samochodowe | |
16 | Instrumenty typu CLO niewłączone do ACTP | |
17 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami mieszkaniowych kredytów hipotecznych pierwszorzędnej jakości | |
18 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami mieszkaniowych kredytów hipotecznych o średnim ratingu | |
19 | Stopień jakości kredytowej 4-6 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami mieszkaniowych kredytów hipotecznych subprime |
20 | Papiery wartościowe zabezpieczone spłatami komercyjnych kredytów hipotecznych | |
21 | Papiery typu ABS - kredyty studenckie | |
22 | Papiery typu ABS - karty kredytowe | |
23 | Papiery typu ABS - kredyty samochodowe | |
24 | Instrumenty typu CLO - niewłączone do ACTP | |
25 | Pozostałe sektory |
Korelacje zachodzące w obrębie koszyka w zakresie ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP
ρkl = ρkl(tranche) ρkl (tenor) ρklo (basis)
gdzie:
ρkl(tranche) wynosi 1, jeżeli obie nazwy wskaźników wrażliwości k i l należą do tego samego koszyka i dotyczą tej samej transzy sekurytyzacyjnej (pokrywanie się na poziomie powyżej 80 % w wartościach referencyjnych), a w przeciwnym wypadku - 40 %;
ρkl(tenor) wynosi 1, jeżeli oba wierzchołki wskaźników wrażliwości k i l są takie same, a w przeciwnym wypadku -80 %; oraz
ρkl(basis) wynosi 1, jeżeli oba wskaźniki wrażliwości dotyczą tych samych krzywych, a w przeciwnym wypadku -99,90 %.
Korelacje zachodzące pomiędzy koszykami w zakresie ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP
Wagi ryzyka dla ryzyka cen akcji
Tabela 8
Numer koszyka | Kapitalizacja rynkowa | Gospodarka | Sektor |
1 | Towary i usługi konsumpcyjne, transport i gospodarka magazynowa, działalność w zakresie usług administrowania i działalność wspierająca, ochrona zdrowia, infrastruktura publiczna | ||
2 | Wschodząca gospodarka rynkowa | Telekomunikacja, przemysł | |
3 | Materiały podstawowe, energia, rolnictwo, wytwórstwo, górnictwo i wydobywanie | ||
4 | Duża | Instytucje finansowe, w tym instytucje finansowe wspierane przez rząd, działalność związana z obsługą rynku nieruchomości, technologia | |
5 | Towary i usługi konsumpcyjne, transport i gospodarka magazynowa, działalność w zakresie usług administrowania i działalność wspierająca, ochrona zdrowia, infrastruktura publiczna | ||
6 | Gospodarka zaawansowana | Telekomunikacja, przemysł | |
7 | Materiały podstawowe, energia, rolnictwo, wytwórstwo, górnictwo i wydobywanie | ||
8 | Instytucje finansowe, w tym instytucje finansowe wspierane przez rząd, działalność związana z obsługą rynku nieruchomości, technologia | ||
9 | Mała | Wschodząca gospodarka rynkowa | Wszystkie sektory opisane w koszykach nr 1, 2, 3 i 4 |
10 | Gospodarka zaawansowana | Wszystkie sektory opisane w koszykach nr 5, 6, 7 i 8 | |
11 | Pozostałe sektory |
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2021 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Korelacje zachodzące w obrębie koszyka w odniesieniu do ryzyka cen akcji
Korelacje zachodzące pomiędzy koszykami w odniesieniu do ryzyka cen akcji
Parametr korelacji γbc stosuje się do agregacji wskaźników wrażliwości między odrębnymi koszykami. Parametr ten ustala się na poziomie 15 %, jeżeli oba koszyki mieszczą się w zakresie koszyków od 1 do 10.
Wagi ryzyka dla ryzyka cen towarów
Wagi ryzyka w odniesieniu do wskaźników wrażliwości na czynniki ryzyka dotyczące cen towarów są określane dla każdego koszyka wymienionego w tabeli 9 na mocy aktu delegowanego, o którym mowa w art. 461a:
Tabela 9
Numer koszyka | Nazwa koszyka |
1 | Energia - stałe substancje palne |
2 | Energia - płynne substancje palne |
3 | Energia - handel energią elektryczną i węglem |
4 | Fracht |
5 | Metale - nieszlachetne |
6 | Lotne substancje palne |
7 | Metale szlachetne (w tym złoto) |
8 | Zboża i nasiona oleiste |
9 | Produkty zwierzęce i mleczne |
10 | Produkty nietrwałe i inne towary rolne |
11 | Inne towary |
Korelacje zachodzące w obrębie koszyka w odniesieniu do ryzyka cen towarów
ρkl = ρkl(commodity) ρkl (tenor) ρkl (basis)
gdzie:
ρkl(commodity) shall wynosi 1, jeżeli oba towary o wskaźnikach wrażliwości k i l są identyczne, a w przeciwnym wypadku jest równy korelacjom zachodzącym w obrębie koszyków wymienionych w tabeli 10;
ρkl(tenor) wynosi 1, jeżeli oba wierzchołki wskaźników wrażliwości k i l są takie same, a w przeciwnym wypadku - 99 %; oraz
ρkl(basis) wynosi 1, jeżeli oba wskaźniki wrażliwości są identyczne pod względem lokalizacji dostawy towaru, a w przeciwnym wypadku - 99,90 %.
Tabela 10
Numer koszyka | Nazwa koszyka | Korelacja ρkl (commodity) |
1 | Energia - stałe substancje palne | 55 % |
2 | Energia - płynne substancje palne | 95 % |
3 | Energia - handel energią elektryczną i węglem | 40 % |
4 | Fracht | 80 % |
5 | Metale - nieszlachetne | 60 % |
6 | Lotne substancje palne | 65 % |
7 | Metale szlachetne (w tym złoto) | 55 % |
8 | Zboża i nasiona oleiste | 45 % |
9 | Produkty zwierzęce i mleczne | 15 % |
10 | Produkty nietrwałe i inne produkty rolne | 40 % |
11 | Inne towary | 15 % |
Korelacje zachodzące pomiędzy koszykami w odniesieniu do ryzyka cen towarów
Parametr korelacji γbc stosowany do agregacji wskaźników wrażliwości między odrębnymi koszykami ustala się na poziomie:
Wagi ryzyka dla ryzyka walutowego
Korelacje ryzyka walutowego
Jednolity parametr korelacji γbc wynoszący 60 % stosuje się do agregacji wskaźników wrażliwości na czynniki ryzyka walutowego.
Podsekcja 2
Wagi i korelacje ryzyka vega i ryzyka zakrzywienia
Wagi i korelacje ryzyka vega i ryzyka zakrzywienia
Wagi ryzyka vega i ryzyka zakrzywienia
gdzie:
RWk= waga ryzyka w przypadku danego czynnika ryzyka vega k;
RWσ ustala się na poziomie 55 %; oraz
LHklasa ryzyka to regulacyjny horyzont płynnościowy przypisywany przy określaniu każdego czynnika ryzyka vega k.
LHklasa ryzyka, określany zgodnie z poniższą tabelą:
Tabela 11
Klasa ryzyka | LH klasa ryzyka |
Ryzyko ogólne stopy procentowej | 60 |
Pozycje niestanowiące sekurytyzacji ryzyka spreadu kredytowego | 120 |
Sekurytyzacje ryzyka spreadu kredytowego (włączone do ACTP) | 120 |
Sekurytyzacje ryzyka spreadu kredytowego (niewłączone do ACTP) | 120 |
Akcje (duża kapitalizacja) | 20 |
Akcje (mała kapitalizacja) | 60 |
Ceny towarów | 120 |
Kurs walutowy | 40 |
Korelacje ryzyka vega i ryzyka zakrzywienia
gdzie:
wynosi e , gdzie α ustala się na poziomie 1 %, Tk i Tl są równe terminom zapadalności opcji, dla których określa się wskaźniki wrażliwości na ryzyko vega, wyrażone w latach; oraz
wynosi e , gdzie α ustala się na poziomie 1 %, i są równe terminom zapadalności
instrumentów bazowych opcji, dla których określa się wskaźniki wrażliwości na ryzyko vega, pomniejszonym o terminy zapadalności odpowiadających im opcji, w obu wypadkach wyrażone w latach.
gdzie:
jest równy korelacji ryzyka delta zachodzącej wewnątrz koszyka dotyczącej koszyka, do którego
przypisano by czynniki ryzyka vega k i l; oraz ustala się zgodnie z ust. 1.
ROZDZIAŁ 1B 437
Alternatywna metoda modeli wewnętrznych
Alternatywna metoda modeli wewnętrznych
Sekcja 1
Zezwolenie i wymogi w zakresie funduszy własnych
Zezwolenie i wymogi w zakresie funduszy własnych
Alternatywna metoda modeli wewnętrznych i zezwolenie na stosowanie alternatywnych modeli wewnętrznych
Do celów akapitu pierwszego lit. b) niniejszego ustępu brak włączenia jednostki odpowiadającej za handel w zakres alternatywnej metody modeli wewnętrznych nie może być motywowany faktem, że wymóg w zakresie funduszy własnych obliczony przy użyciu alternatywnej metody standardowej określonej w art. 325 ust. 3 lit. a) byłby niższy niż wymóg w zakresie funduszy własnych obliczony przy użyciu alternatywnej metody modeli wewnętrznych.
Instytucje powiadamiają właściwe organy o wszelkich innych rozszerzeniach i zmianach stosowania alternatywnych modeli wewnętrznych, na które instytucja uzyskała zezwolenie.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2024 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2024 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wymogi w zakresie funduszy własnych przy stosowaniu alternatywnych modeli wewnętrznych
Sekcja 2
Wymogi ogólne
Wymogi ogólne
Miara ryzyka oczekiwanych braków
gdzie:
ESt = miara ryzyka oczekiwanych braków;
i = indeks oznaczający pięć szerokich kategorii czynników ryzyka wymienionych w pierwszej kolumnie tabeli 2 w art. 325bd;
UESt = miara swobodnych oczekiwanych braków obliczana w następujący sposób:
UESit = miara swobodnych oczekiwanych braków dla szerokiej kategorii czynnika ryzyka "i" obliczana w następujący sposób:
ρ = nadzorczy współczynnik korelacji pomiędzy szerokimi kategoriami ryzyka; ρ = 50 %;
= miara częściowych oczekiwanych braków obliczana dla wszystkich pozycji w portfelu zgodnie z art. 325bc ust. 2;
= miara częściowych oczekiwanych braków obliczana dla wszystkich pozycji w portfelu zgodnie z art. 325bc ust. 3;
= miara częściowych oczekiwanych braków obliczana dla wszystkich pozycji w portfelu zgodnie z art. 325bc ust. 4;
= miara częściowych oczekiwanych braków dla szerokiej kategorii czynnika ryzyka "i" obliczana dla wszystkich pozycji w portfelu zgodnie z art. 325bc ust. 2;
= miara częściowych oczekiwanych braków dla szerokiej kategorii czynnika ryzyka "i" obliczana dla wszystkich pozycji w portfelu zgodnie z art. 325bc ust. 3; oraz
= miara częściowych oczekiwanych braków dla szerokiej kategorii czynnika ryzyka "i" obliczana dla wszystkich pozycji w portfelu zgodnie z art. 325bc ust. 4.
Obliczanie częściowych oczekiwanych braków
gdzie: | |
PESt | = miara częściowych oczekiwanych braków w czasie "t"; |
j | = indeks oznaczający pięć horyzontów płynnościowych wymienionych w pierwszej kolumnie tabeli 1; |
LHj | = długość horyzontów płynnościowych j wyrażona w dniach w tabeli 1; |
T | = bazowy horyzont czasowy, gdzie T = 10 dni; |
PESt(T) | = miara częściowych oczekiwanych braków określana poprzez zastosowanie scenariuszy przyszłych wstrząsów z założeniem dziesięciodniowego horyzontu czasowego wyłącznie wobec określonego zbioru możliwych do modelowania czynników ryzyka związanych z pozycjami w portfelu, określonych w ust. 2, 3 i 4 dla każdej miary częściowych oczekiwanych braków, o której mowa w art. 325bb ust. 1; oraz |
PESt(T, j) | = miara częściowych oczekiwanych braków określana poprzez zastosowanie scenariuszy przyszłych wstrząsów z założeniem dziesięciodniowego horyzontu czasowego wyłącznie wobec określonego zbioru możliwych do modelowania czynników ryzyka związanych z pozycjami w portfelu, określonych w ust. 2, 3 i 4 dla każdej miary częściowych oczekiwanych braków, o której mowa w art. 325bb ust. 1, i których efektywny horyzont płynnościowy, określany zgodnie z art. 325bd ust. 2, jest równy LHj lub dłuższy. |
Tabela 1
Horyzont płynnościowy j | Długość horyzontu płynnościowego j (w dniach) |
1 | 10 |
2 | 20 |
3 | 40 |
4 | 60 |
5 | 120 |
Instytucja, która przestała spełniać wymóg, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszej litery, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie właściwe organy i aktualizuje podzbiór możliwych do modelowania czynników ryzyka w terminie dwóch tygodni w celu spełnienia wspomnianego wymogu; jeżeli po upływie dwóch tygodni instytucja nadal nie spełnia tego wymogu, musi ona powrócić do stosowania metody określonej w rozdziale 1a w celu obliczenia wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego w odniesieniu do niektórych jednostek odpowiadających za handel do momentu, w którym będzie w stanie wykazać właściwemu organowi, że spełnia wymóg określony w akapicie pierwszym niniejszej litery;
Horyzonty płynnościowe
Dana instytucja powiadamia właściwe organy o jednostkach odpowiadających za handel i szerokich podkategoriach czynników ryzyka, w odniesieniu do których podjęła decyzję o zastosowaniu metody, o której mowa w akapicie pierwszym.
gdzie:
EffectiveLH = efektywny horyzont płynnościowy;
Mat = termin zapadalności pozycji portfela handlowego;
SubCatLH = długość horyzontu płynnościowego możliwego do modelowania czynnika ryzyka określanego zgodnie z ust. 1; oraz
minj {LHj/LHj ≥ Mat} = długość tego z horyzontów płynnościowych wymienionych w tabeli 1 w art. 325bc, który pod względem swojej długości jest najbardziej zbliżonym horyzontem płynnościowym do terminu zapadalności pozycji portfela handlowego.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Tabela 2
Szerokie kategorie czynników ryzyka | Szerokie podkategorie czynników ryzyka | Horyzonty płynnościowe | Długość horyzontu płynnościowego (w dniach) |
Stopa procentowa | Waluty o największej płynności i waluta krajowa | 1 | 10 |
Pozostałe waluty (z wyłączeniem walut o największej płynności) | 2 | 20 | |
Zmienność | 4 | 60 | |
Pozostałe rodzaje | 4 | 60 | |
Spread kredytowy | Rząd centralny, w tym banki centralne, państw członkowskich | 2 | 20 |
Obligacje zabezpieczone emitowane przez instytucje kredytowe w państwach członkowskich (rating na poziomie inwestycyjnym) | 2 | 20 | |
Obligacje skarbowe (rating na poziomie inwestycyjnym) | 2 | 20 | |
Obligacje skarbowe (wysoka stopa zwrotu) | 3 | 40 | |
Obligacje korporacyjne (rating na poziomie inwestycyjnym) | 3 | 40 | |
Obligacje korporacyjne (wysoka stopa zwrotu) | 4 | 60 | |
Zmienność | 5 | 120 | |
Pozostałe rodzaje | 5 | 120 | |
Ceny akcji | Cena akcji (duża kapitalizacja rynkowa) | 1 | 10 |
Cena akcji (mała kapitalizacja rynkowa) | 2 | 20 | |
Zmienność (duża kapitalizacja rynkowa) | 2 | 20 | |
Zmienność (mała kapitalizacja rynkowa) | 4 | 60 | |
Pozostałe rodzaje | 4 | 60 | |
Kurs walutowy | Pary walutowe o największej płynności | 1 | 10 |
Pozostałe pary walutowe (z wyłączeniem par walutowych o największej płynności) | 2 | 20 | |
Zmienność | 3 | 40 | |
Pozostałe rodzaje | 3 | 40 | |
Ceny towarów | Cena energii i cena emisji dwutlenku węgla | 2 | 20 |
Cena metali szlachetnych i cena metali nieżelaznych | 2 | 20 | |
Ceny pozostałych towarów (z wyłączeniem ceny energii, ceny emisji dwutlenku węgla, ceny metali szlachetnych i ceny metali nieżelaznych) | 4 | 60 | |
Zmienność ceny energii i zmienność ceny emisji dwutlenku węgla | 4 | 60 | |
Zmienność cen metali szlachetnych i zmienność cen metali nieżelaznych | 4 | 60 | |
Zmienność cen pozostałych towarów (z wyłączeniem zmienności ceny energii, zmienności ceny emisji dwutlenku węgla, zmienności cen metali szlachetnych i zmienności cen metali nieżelaznych) | 5 | 120 | |
Pozostałe rodzaje | 5 | 120 |
Ocena możliwości modelowania czynników ryzyka
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wymogi dotyczące regulacyjnej weryfikacji historycznej i mnożniki
Tabela 3
Liczba przekroczeń | Narzut |
Mniej niż 5 | 0,00 |
5 | 0,20 |
6 | 0,26 |
7 | 0,33 |
8 | 0,38 |
9 | 0,42 |
Ponad 9 | 0,50 |
W wyjątkowych okolicznościach właściwe organy mogą ograniczyć narzut do narzutu wynikającego z przekroczeń w ramach weryfikacji historycznej hipotetycznych zmian, jeżeli liczba przekroczeń w ramach weryfikacji historycznej rzeczywistych zmian nie wynika z braków w modelu wewnętrznym.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wymóg dotyczący przypisania zysków i strat
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wymogi dotyczące pomiaru ryzyka
Wymogi jakościowe
Do celów lit. h) akapitu pierwszego przedsiębiorstwo będące stroną trzecią oznacza przedsiębiorstwo, które świadczy usługi audytowe lub konsultingowe na rzecz instytucji oraz które posiada personel dostatecznie wykwalifikowany w obszarze ryzyka rynkowego związanego z działalnością handlową.
Walidacja wewnętrzna
Obliczenia miary ryzyka scenariusza warunków skrajnych
Przy opracowywaniu tych projektów regulacyjnych standardów technicznych EUNB bierze pod uwagę wymóg, zgodnie z którym poziom wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego związanego z niemożliwym do modelowania czynnikiem ryzyka, jak określono w niniejszym artykule, musi być tak wysoki jak poziom wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego, który zostałby obliczony zgodnie z niniejszym rozdziałem, gdyby modelowanie tego czynnika ryzyka było możliwe.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 września 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Sekcja 3
Wewnętrzny model pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania
Wewnętrzny model pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania
Zakres stosowania wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania
Zezwolenie na stosowanie wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania z zastosowaniem wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania
Uznawanie instrumentów zabezpieczających w wewnętrznym modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania
Wymogi szczególne dotyczące wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania
Testy, o których mowa w lit. b), nie ograniczają się do zakresu zdarzeń, które miały miejsce w przeszłości.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 września 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
ROZDZIAŁ 2
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka pozycji
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka pozycji
Sekcja 1
Przepisy ogólne i szczególne instrumenty
Przepisy ogólne i szczególne instrumenty
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka pozycji
Wymóg w zakresie funduszy własnych instytucji z tytułu ryzyka pozycji stanowi sumę wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka ogólnego i szczególnego pozycji tej instytucji w instrumentach dłużnych i instrumentach kapitałowych. Pozycje sekurytyzacyjne w portfelu handlowym traktowane są jako instrumenty dłużne.
Kompensowanie
Kontrakty terminowe typu future i kontrakty terminowe typu forward na stopę procentową
Opcje i warranty
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Swapy
Do celów związanych z ryzykiem stopy procentowej swapy traktuje się według zasad obowiązujących dla instrumentów bilansowych. Swap stopy procentowej, zgodnie z którym instytucja otrzymuje odsetki według zmiennej stopy oprocentowania i płaci je według stopy stałej, traktuje się zatem jako odpowiadający pozycji długiej w instrumencie o oprocentowaniu zmiennym, którego termin zapadalności odpowiada najbliższemu terminowi określenia stopy procentowej i pozycji krótkiej w instrumencie o stałym oprocentowaniu o takim samym terminie zapadalności jak swap.
Ryzyko stopy procentowej obciążające instrumenty pochodne
Kredytowe instrumenty pochodne
Kredytowy instrument pochodny uruchamiany n-tym niewykonaniem zobowiązania generuje pozycję odpowiadającą kwocie referencyjnej zobowiązania każdego z podmiotów referencyjnych pomniejszoną o n-1 podmiotów referencyjnych o najniższym wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego. Jeśli wartość maksymalnej płatności w przypadku zdarzenia kredytowego jest mniejsza niż wymóg w zakresie funduszy własnych wyznaczony według metody omówionej w zdaniu pierwszym niniejszej litery, wówczas taką kwotę można przyjąć jako wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego.
Jeżeli kredytowy instrument pochodny uruchamiany n-tym niewykonaniem zobowiązania posiada zewnętrzną ocenę ratingową, sprzedawca zabezpieczenia oblicza wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego przy wykorzystaniu oceny ratingowej instrumentu pochodnego i używa w stosownych przypadkach odpowiednich wag ryzyka dla sekurytyzacji.
Papiery wartościowe sprzedawane w ramach umowy z udzielonym przyrzeczeniem odkupu lub pożyczone
Strona przekazująca papiery wartościowe lub gwarantowane prawa do tych papierów w ramach umowy z udzielonym przyrzeczeniem odkupu oraz strona udzielająca pożyczki papierów wartościowych uwzględniają te papiery wartościowe przy obliczaniu swoich wymogów w zakresie funduszy własnych na mocy niniejszego rozdziału, pod warunkiem że papiery te są pozycjami portfela handlowego.
Sekcja 2
Instrumenty dłużne
Instrumenty dłużne
Pozycje netto w instrumentach dłużnych
Pozycje netto klasyfikuje się według waluty, w której są denominowane, i przyjmuje się je za podstawę obliczeń wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka ogólnego i szczególnego oddzielnie dla każdej waluty.
Podsekcja 1
Ryzyko szczególne
Ryzyko szczególne
Ograniczenie wymogu w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do pozycji netto
Instytucja może wprowadzić górne ograniczenie wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego w odniesieniu do pozycji netto w instrumencie dłużnym na poziomie najwyższej potencjalnej straty powiązanej z ryzykiem niewykonania zobowiązań. Dla pozycji krótkiej limit ten może być obliczany jako zmiana wartości ze względu na instrument lub, w stosownych przypadkach, ze względu na fakt, że podmioty bazowe natychmiast są pozbawiane ryzyka niewykonania zobowiązań.
Wymóg w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do instrumentów dłużnych niestanowiących pozycji sekurytyzacyjnych
Tabela 1
Kategorie | Wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego |
Dłużne papiery wartościowe, którym według metody standardowej dotyczącej ryzyka kredytowego przypisano by wagę ryzyka wynoszącą 0 %. | 0 % |
Dłużne papiery wartościowe, którym według metody standardowej dotyczącej ryzyka kredytowego przypisano by wagę ryzyka wynoszącą 20 % lub 50 %, oraz inne uznane pozycje określone w ust. 4. | 0,25 % (okres pozostały do ostatecznego terminu zapadalności: nie więcej niż sześć miesięcy) 1,00 % (okres pozostały do ostatecznego terminu zapadalności: ponad sześć miesięcy, ale nie więcej niż 24 miesiące) 1,60 % (okres pozostały do terminu zapadalności: ponad 24 miesiące) |
Dłużne papiery wartościowe, którym według metody standardowej dotyczącej ryzyka kredytowego przypisano by wagę ryzyka wynoszącą 100 %. | 8,00 % |
Dłużne papiery wartościowe, którym według metody standardowej dotyczącej ryzyka kredytowego przypisano by wagę ryzyka wynoszącą 150 %. | 12,00 % |
Instytucje stosujące przepisy lit. a) lub b) posiadają udokumentowaną metodę oceny spełniania przez aktywa wymogów określonych w tych literach i informują o niej właściwe organy.
Wymóg w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do instrumentów sekurytyzacyjnych
Zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 EUNB wydaje wytyczne określające zastosowanie oszacowań wartości PD oraz LGD stanowiących parametry wejściowe, jeśli oszacowania te oparte są na modelu IRC.
W przypadku gdy instytucja inicjująca sekurytyzację syntetyczną nie spełnia warunków przeniesienia istotnej części ryzyka określonych w art. 245, instytucja ta uwzględnia ekspozycje stanowiące podstawę sekurytyzacji przy obliczaniu swoich wymogów w zakresie funduszy własnych, tak jakby te ekspozycje nie zostały objęte sekurytyzacją, oraz nie uwzględnia skutków sekurytyzacji syntetycznej do celów ochrony kredytowej.
Wymóg w zakresie funduszy własnych dla korelacyjnego portfela handlowego
Uznaje się, że rynek dwustronny istnieje wówczas, gdy występują na nim niezależne, składane w dobrej wierze oferty kupna i sprzedaży, tak że możliwe jest określenie w ciągu jednego dnia ceny racjonalnie powiązanej z ostatnią ceną sprzedaży lub bieżącymi kwotowaniami konkurencyjnych, przedstawianych w dobrej wierze, kursów kupna i sprzedaży oraz dokonanie kupna lub sprzedaży po takiej cenie w stosunkowo krótkim czasie, który odpowiada obowiązującym zwyczajom handlowym.
Podsekcja 2
Ryzyko ogólne
Ryzyko ogólne
Obliczanie ryzyka ogólnego na podstawie metody terminów zapadalności
Tabela 2
Strefa | Przedział zapadalności | Waga (w %) | Zakładana zmiana stopy procentowej (w %) | |
Kupon odsetkowy w wysokości co najmniej 3 % | Kupon odsetkowy poniżej 3 % | |||
Pierwsza | 0 ≤ 1 miesiąc | 0 ≤ 1 miesiąc | 0,00 | - |
> 1 ≤ 3 miesiące | > 1 ≤ 3 miesiące | 0,20 | 1,00 | |
> 3 ≤ 6 miesięcy | > 3 ≤ 6 miesięcy | 0,40 | 1,00 | |
> 6 ≤ 12 miesięcy | > 6 ≤ 12 miesięcy | 0,70 | 1,00 | |
Druga | > 1 ≤ 2 lata | > 1,0 ≤ 1,9 roku | 1,25 | 0,90 |
> 2 ≤ 3 lata | > 1,9 ≤ 2,8 roku | 1,75 | 0,80 | |
> 3 ≤ 4 lata | > 2,8 ≤ 3,6 roku | 2,25 | 0,75 | |
Trzecia | > 4 ≤ 5 lat | > 3,6 ≤ 4,3 roku | 2,75 | 0,75 |
> 5 ≤ 7 lat | > 4,3 ≤ 5,7 roku | 3,25 | 0,70 | |
> 7 ≤ 10 lat | > 5,7 ≤ 7,3 roku | 3,75 | 0,65 | |
> 10 ≤ 15 lat | > 7,3 ≤ 9,3 roku | 4,50 | 0,60 | |
> 15 ≤ 20 lat | > 9,3 ≤ 10,6 roku | 5,25 | 0,60 | |
> 20 lat | >10,6 ≤ 12,0 roku | 6,00 | 0,60 | |
> 12,0 ≤ 20,0 roku | 8,00 | 0,60 | ||
> 20 lat | 12,50 | 0,60 |
Obliczanie ryzyka ogólnego zgodnie z podejściem opartym na duracji
stopę dyskontową danego instrumentu. W przypadku instrumentów o oprocentowaniu zmiennym instytucja oblicza dochód dla każdego instrumentu na podstawie wartości rynkowej każdego z tych instrumentów, przy założeniu, że kwota główna jest wymagalna w najbliższym możliwym terminie określenia zmiany stopy procentowej.
gdzie:
D = duracja obliczona według następującego wzoru:
gdzie:
R = rentowność do wykupu;
Ct = płatność gotówkowa w czasie t;
M = termin wymagalności kwoty głównej
Przy obliczaniu zmodyfikowanej duracji w przypadku instrumentów dłużnych obarczonych ryzykiem przedterminowej spłaty stosuje się korektę. Zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 EUNB wydaje wytyczne dotyczące sposobu stosowania takich korekt.
Tabela 3
Strefa | Zmodyfikowana duracja (w latach) | Założona zmiana stopy procentowej (w %) |
Pierwsza | > 0 ≤ 1,0 | 1,0 |
Druga | > 1,0 ≤ 3,6 | 0,85 |
Trzecia | > 3,6 | 0,7 |
Instytucja oblicza następnie niedopasowane pozycje ważone duracją dla każdej strefy. Kolejnym krokiem jest stosowanie procedur określonych dla niedopasowanych pozycji ważonych w art. 339 ust. 5-8.
Sekcja 3
Instrumenty kapitałowe
Instrumenty kapitałowe
Pozycje netto w instrumentach kapitałowych
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 stycznia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Ryzyko szczególne instrumentów kapitałowych
Instytucja oblicza wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego, mnożąc swoją pozycję globalną brutto przez 8 %.
Ryzyko ogólne instrumentów kapitałowych
Wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka ogólnego stanowi 8 % pozycji globalnej netto instytucji.
Indeksy giełdowe
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Sekcja 4
Gwarantowanie emisji
Gwarantowanie emisji
Zmniejszenie pozycji netto
Tabela 4
dzień roboczy 0: | 100 % |
dzień roboczy 1: | 90 % |
dni robocze 2-3: | 75 % |
dzień roboczy 4: | 50 % |
dzień roboczy 5: | 25 % |
po dniu roboczym 5: | 0 %. |
"Dzień roboczy zero" oznacza dzień roboczy, w którym instytucja podejmuje bezwarunkowe zobowiązanie przejęcia określonej liczby papierów wartościowych po ustalonej cenie.
Sekcja 5
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego w przypadku pozycji zabezpieczonych kredytowymi instrumentami pochodnymi
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego w przypadku pozycji zabezpieczonych kredytowymi instrumentami pochodnymi
Odpis z tytułu zabezpieczenia kredytowymi instrumentami pochodnymi
W takich przypadkach do żadnej ze stron pozycji nie ma zastosowania wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego.
W celu przeprowadzenia częściowego odpisu nie sumuje się obu wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego dla każdej ze stron transakcji, lecz stosuje się jedynie wyższy z tych wymogów w zakresie funduszy własnych.
Odpis z tytułu zabezpieczenia kredytowymi instrumentami pochodnymi uruchamianymi pierwszym i n-tym niewykonaniem zobowiązania
W przypadku kredytowych instrumentów pochodnych uruchamianych pierwszym i n-tym niewykonaniem zobowiązania w odniesieniu do odpisu, który należy przeprowadzić zgodnie z art. 346, stosuje się następujące podejście:
Sekcja 6
Wymogi w zakresie funduszy własnych w przypadku przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania
Wymogi w zakresie funduszy własnych w przypadku przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania
Wymogi w zakresie funduszy własnych w przypadku przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania
Kryteria ogólne w przypadku przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania
Przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania kwalifikują się do stosowania metody określonej w art. 350, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:
Metody szczegółowe w przypadku przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania
Poprawność obliczeń potwierdza audytor zewnętrzny.
ROZDZIAŁ 3
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka walutowego
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka walutowego
Wymogi de minimis i ważenie ryzyka walutowego
Jeżeli suma całkowitej pozycji walutowej netto instytucji i jej pozycji netto w złocie obliczona zgodnie z procedurą określoną w art. 352, w tym wszelkie pozycje walutowe i pozycje w złocie, w odniesieniu do których wymogi w zakresie funduszy własnych oblicza się przy użyciu modelu wewnętrznego, przekracza 2 % jej łącznych funduszy własnych, instytucja oblicza wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka walutowego. Wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka walutowego jest sumą całkowitej pozycji walutowej netto i pozycji netto w złocie wyrażoną w walucie sprawozdawczej, pomnożoną przez 8 %.
Obliczanie całkowitej pozycji walutowej netto
Współczynnik delta stosowany do celów lit. d) to współczynnik delta wykorzystywany przez daną giełdę. W przypadku opcji będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym lub w przypadku niepowiadomienia o takim współczynniku delta przez daną giełdę instytucja może sama obliczyć współczynnik delta z zastosowaniem odpowiedniego modelu, z zastrzeżeniem uzyskania zezwolenia właściwych organów. Zezwolenia udziela się, jeśli model pozwala na prawidłowe oszacowanie zakresu zmian wartości opcji lub warrantu w odniesieniu do niewielkich zmian w cenie rynkowej instrumentu bazowego.
Instytucja może uwzględnić kwotę netto przyszłych przychodów/wydatków dotychczas nienaliczonych, ale już w pełni zabezpieczonych, o ile robi to w sposób konsekwentny.
Instytucja może rozłożyć pozycje netto w koszyku walutowym na waluty składowe zgodnie z obowiązującymi kwotami.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Przed wejściem w życie standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, właściwe organy mogą nadal stosować obowiązujące traktowanie krajowe, jeżeli właściwe organy stosowały to traktowanie przed dniem 31 grudnia 2013 r.
Ryzyko walutowe przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania
Poprawność obliczeń potwierdza audytor zewnętrzny.
Waluty silnie ze sobą skorelowane
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
ROZDZIAŁ 4
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka cen towarów
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka cen towarów
Wybór metody w przypadku ryzyka cen towarów
Z zastrzeżeniem przepisów art. 356-358, instytucje obliczają wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka cen towarów za pomocą jednej z metod określonych w art. 359, 360 lub 361.
Pomocnicza działalność w zakresie obrotu towarami
Pozycje w towarach
Instrumenty szczególne
Instytucje w odpowiedni sposób uwzględniają w wymogach w zakresie funduszy własnych pozostałe rodzaje ryzyka powiązane z opcjami inne niż ryzyko delta.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Przed wejściem w życie standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, właściwe organy mogą nadal stosować obowiązujące traktowanie krajowe, jeżeli właściwe organy stosowały to traktowanie przed dniem 31 grudnia 2013 r.
Metoda terminów zapadalności
Tabela 1
Przedział zapadalności (1) | Stopa spreadu (%) (2) |
0 ≤ 1 miesiąc | 1,50 |
> 1 ≤ 3 miesiące | 1,50 |
> 3 ≤ 6 miesięcy | 1,50 |
> 6 ≤ 12 miesięcy | 1,50 |
> 1 ≤ 2 lata | 1,50 |
> 2 ≤ 3 lata | 1,50 |
> 3 lata | 1,50 |
Metoda uproszczona
Rozszerzona metoda terminów zapadalności
Instytucje mogą stosować minimalną stopę spreadu, stopę przeniesienia i stopę rzeczywistą określone w poniższej tabeli 2 zamiast stóp wskazanych w art. 359, pod warunkiem że instytucje:
Tabela 2
Metale Szlachetne (oprócz złota) | Metale nieszlachetne | Produkty rolne (nietrwałe) | Inne, w tym produkty energetyczne | |
Stopa spreadu (%) | 1,0 | 1,2 | 1,5 | 1,5 |
Stopa przeniesienia (%) | 0,3 | 0,5 | 0,6 | 0,6 |
Stopa rzeczywista (%) | 8 | 10 | 12 | 15 |
Instytucje powiadamiają właściwe organy o stosowaniu niniejszego artykułu oraz przekazują dowody potwierdzające działania zmierzające do wdrożenia modelu wewnętrznego do celów obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka cen towarów.
ROZDZIAŁ 5
Zastosowanie modeli wewnętrznych do obliczenia wymogów w zakresie funduszy własnych
Zastosowanie modeli wewnętrznych do obliczenia wymogów w zakresie funduszy własnych
Sekcja 1
Zezwolenie i wymogi w zakresie funduszy własnych
Zezwolenie i wymogi w zakresie funduszy własnych
Ryzyko szczególne i ryzyko ogólne
Ryzyko pozycji z tytułu rynkowego instrumentu dłużnego lub instrumentu kapitałowego lub instrumentu od nich pochodnego można podzielić dla celów niniejszego rozdziału na dwa elementy. Pierwszy element stanowi ryzyko szczególne i obejmuje ryzyko zmiany ceny danego instrumentu w następstwie czynników związanych z jego emitentem lub - w przypadku instrumentu pochodnego - czynników związanych z emitentem instrumentu bazowego. Drugi element stanowi ryzyko ogólne i obejmuje ryzyko zmiany ceny danego instrumentu w następstwie zmiany wysokości stóp procentowych w przypadku rynkowego instrumentu dłużnego lub instrumentu od niego pochodnego lub - w przypadku instrumentu kapitałowego lub instrumentu od niego pochodnego - ruchu na szerokim rynku akcji niezwiązanego z żadnymi konkretnymi atrybutami poszczególnych papierów wartościowych.
Zezwolenie na stosowanie modeli wewnętrznych
Instytucje powiadamiają właściwe organy o wszelkich innych rozszerzeniach zakresu stosowania tych modeli wewnętrznych, na których stosowanie instytucja uzyskała zezwolenie, i o wszelkich innych zmianach w ich stosowaniu.
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wymogi w zakresie funduszy własnych przy stosowaniu modeli wewnętrznych
Sekcja 2
Wymogi ogólne
Wymogi ogólne
Obliczanie wartości zagrożonej i wartości zagrożonej w warunkach skrajnych
Instytucja może stosować wartości zagrożonej obliczone na podstawie okresu utrzymywania pozycji krótszego niż 10 dni wyskalowanego do 10 dni przy pomocy odpowiedniej metody, którą poddaje się okresowym przeglądom.
Regulacyjna weryfikacja historyczna i mnożniki
Tabela 1
Liczba przekroczeń | Dodajnik |
Mniej niż 5 | 0,00 |
5 | 0,40 |
6 | 0,50 |
7 | 0,65 |
8 | 0,75 |
9 | 0,85 |
10 lub więcej | 1,00 |
Weryfikacja historyczna hipotetycznych zmian wartości portfela opiera się na porównaniu wartości portfela na koniec dnia z jego wartością na koniec następnego dnia przy założeniu braku zmian pozycji.
Weryfikacja historyczna rzeczywistych zmian wartości portfela opiera się na porównaniu wartości portfela na koniec dnia z jego rzeczywistą wartością na koniec następnego dnia z wyjątkiem opłat, prowizji i wyniku odsetkowego netto.
Wymogi dotyczące pomiaru ryzyka
Wymogi jakościowe
Walidacja wewnętrzna
Sekcja 3
Wymogi szczególne w odniesieniu do modelowania ryzyka szczególnego
Wymogi szczególne w odniesieniu do modelowania ryzyka szczególnego
Wymogi w odniesieniu do modelowania ryzyka szczególnego
Model wewnętrzny stosowany do obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego i model wewnętrzny dla transakcji korelacyjnych spełniają następujące wymogi dodatkowe:
Wyjątki od modeli pomiaru ryzyka szczególnego
Sekcja 4
Model wewnętrzny w przypadku dodatkowego ryzyka niewykonania zobowiązań i ryzyka migracji
Model wewnętrzny w przypadku dodatkowego ryzyka niewykonania zobowiązań i ryzyka migracji
Wymóg posiadania modelu wewnętrznego IRC
Instytucja stosująca model wewnętrzny do obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego rynkowych instrumentów dłużnych posiada również model wewnętrzny uwzględniania dodatkowego ryzyka niewykonania zobowiązań i migracji (IRC) w celu objęcia tych rodzajów ryzyka niewykonania zobowiązań i ryzyka migracji pozycji portfela handlowego instytucji, które stanowią dodatkowe ryzyko w stosunku do ryzyka objętego pomiarem wartości zagrożonej, jak określono w art. 365 ust. 1. Instytucja wykazuje, że jej model wewnętrzny spełnia poniższe normy przy założeniu stałego poziomu ryzyka, a w odpowiednich przypadkach dokonywane są korekty, aby uwzględnić wpływ płynności, koncentracji, zabezpieczeń i opcjonalności:
EUNB wydaje wytyczne dotyczące wymogów określonych w art. 373-376.
Zakres wewnętrznego modelu IRC
Wewnętrzny model IRC obejmuje wszystkie pozycje podlegające wymogowi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego stóp procentowych, w tym pozycje obciążone narzutem kapitałowym z tytułu ryzyka szczególnego w wysokości 0 % zgodnie z art. 336, ale nie obejmuje pozycji sekurytyzacyjnych i kredytowych instrumentów pochodnych uruchamianych n-tym niewykonaniem zobowiązania.
Instytucja może - pod warunkiem otrzymania zezwolenia właściwych organów - zdecydować się na stałe włączanie wszystkich notowanych pozycji kapitałowych i pochodnych na podstawie notowanych instrumentów kapitałowych. Zezwolenia udziela się, jeśli takie włączenie jest spójne ze sposobem wewnętrznego pomiaru ryzyka i zarządzania nim przez instytucję.
Parametry wewnętrznego modelu IRC
Uznawanie zabezpieczeń w modelu wewnętrznym IRC
Wymogi szczególne w przypadku modelu wewnętrznego IRC
Sekcja 5
Model wewnętrzny w odniesieniu do transakcji korelacyjnych
Model wewnętrzny w odniesieniu do transakcji korelacyjnych
Wymogi w zakresie modelu wewnętrznego w odniesieniu do transakcji korelacyjnych
Instytucja stosuje właściwe praktyki i procedury w celu oddzielenia pozycji, dla których ma zezwolenie na uwzględnienie ich w wymogu w zakresie funduszy własnych zgodnie z niniejszym artykułem, od innych pozycji, w odniesieniu do których takiego zezwolenia nie ma.
TYTUŁ V
WYMOGI W ZAKRESIE FUNDUSZY WŁASNYCH Z TYTUŁU RYZYKA ROZLICZENIA
WYMOGI W ZAKRESIE FUNDUSZY WŁASNYCH Z TYTUŁU RYZYKA ROZLICZENIA
Ryzyko rozliczenia/dostawy
W przypadku transakcji, w których instrumenty dłużne, instrumenty kapitałowe, waluty obce i towary, z wyjątkiem transakcji odkupu i transakcji udzielania lub zaciągania pożyczek papierów wartościowych lub towarów, pozostają nierozliczone po ustalonych datach dostawy, instytucja oblicza różnicę cenową mogącą stanowić jej stratę.
Różnicę cenową oblicza się jako różnicę między ustalonym kursem rozliczeniowym danego instrumentu dłużnego, instrumentu kapitałowego, towaru lub danej waluty obcej a bieżącą wartością rynkową, jeżeli ta różnica może oznaczać stratę dla instytucji kredytowej.
Aby obliczyć wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rozliczenia, instytucja mnoży wartość tej różnicy cenowej przez odpowiedni współczynnik określony w prawej kolumnie poniższej tabeli 1.
Tabela 1
Liczba dni roboczych po terminie rozliczenia | (%) |
5 - 15 | 8 |
16 - 30 | 50 |
31 - 45 | 75 |
46 lub więcej | 100 |
Dostawy z późniejszym terminem rozliczenia
a) zapłaciła za papiery wartościowe, waluty obce lub towary przed ich otrzymaniem bądź dostarczyła papiery wartościowe, waluty obce lub towary przed otrzymaniem za nie zapłaty;
b) w przypadku transakcji transgranicznych, gdy upłynął co najmniej jeden dzień od czasu dokonania tej płatności lub dostawy.
Tabela 2
Sposób ujmowania w kapitale dostaw z późniejszym terminem rozliczenia
Kolumna 1 | Kolumna 2 | Kolumna 3 | Kolumna 4 |
Rodzaj transakcji | Do pierwszej umownej płatności lub dostawy | Od pierwszej umownej płatności lub dostawy do czterech dni po drugiej umownej płatności lub dostawie | Od 5 dni roboczych po drugiej umownej płatności lub dostawie do wygaśnięcia transakcji |
Dostawa z późniejszym terminem rozliczenia | Brak narzutu kapitałowego | Tak sam sposób ujmowania jak w przypadku ekspozycji | Taki sam sposób ujmowania jak w przypadku ekspozycji 0 wadze ryzyka równej 1 250 % |
Jeżeli kwota ekspozycji dodatniej wynikająca z transakcji dostaw z późniejszym terminem rozliczenia jest nieznaczna, instytucje mogą stosować do tych ekspozycji wagę ryzyka wynoszącą 100 %, z wyjątkiem przypadków, w których zgodnie z kolumną 4 tabeli 2 zawartej w ustępie 1 wymagana jest waga ryzyka równa 1 250 %.
Odstępstwo
W przypadku całkowitej awarii systemów rozrachunku lub rozliczeń lub u kontrahenta centralnego właściwe organy mogą odstąpić od wymogów w zakresie funduszy własnych obliczanych zgodnie z art. 378 i 378 do czasu wznowienia ich normalnego działania. Jeżeli w tych okolicznościach kontrahent nie jest w stanie rozliczyć transakcji, nie jest to uznawane za niewykonanie zobowiązania w kontekście ryzyka kredytowego.
TYTUŁ VI
WYMOGI W ZAKRESIE FUNDUSZY WŁASNYCH Z TYTUŁU RYZYKA ZWIĄZANEGO Z KOREKTĄ WYCENY KREDYTOWEJ
WYMOGI W ZAKRESIE FUNDUSZY WŁASNYCH Z TYTUŁU RYZYKA ZWIĄZANEGO Z KOREKTĄ WYCENY KREDYTOWEJ
Znaczenie korekty wyceny kredytowej
Do celów niniejszego tytułu i do celów tytułu II rozdział 6 "korekta wyceny kredytowej" ("CVA") oznacza korektę portfela transakcji z kontrahentem do poziomu średniej wartości rynkowej. Korekta ta odzwierciedla bieżącą wartość rynkową ryzyka kredytowego kontrahenta wobec instytucji, ale nie odzwierciedla bieżącej wartości rynkowej ryzyka kredytowego instytucji wobec kontrahenta.
Zakres stosowania
Zwolnienie z wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka związanego z CVA dla tych transakcji określonych w lit. c) niniejszego ustępu, które przeprowadzono w trakcie okresu przejściowego przewidzianego w art. 89 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, ma zastosowanie w okresie obowiązywania umowy na daną transakcję.
W odniesieniu do lit. a), w przypadku gdy instytucja przestaje być objęta zwolnieniem ze względu na przekroczenie progu zwolnienia, zawarte wcześniej umowy pozostają objęte zwolnieniem do terminu ich rozliczenia.
EUNB, we współpracy z EUNGiPW, opracuje projekt regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia procedur wykluczania z wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z CVA transakcji z kontrahentami niefinansowymi z siedzibą w państwie trzecim.
EUNB przedstawi powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie sześciu miesięcy od daty przeglądu, o którym mowa w akapicie pierwszym.
Metoda zaawansowana
Instytucja wykorzystuje swój model wewnętrzny do ustalania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu szczególnego ryzyka związanego z pozycjami w instrumentach dłużnych oraz stosuje przedział ufności wynoszący 99 % i odpowiednik dziesięciodniowego okresu utrzymywania. Model wewnętrzny stosuje się w taki sposób, aby stymulował zmiany spreadów za ryzyko kredytowe kontrahentów, ale nie modelował wrażliwości wartości CVA na zmiany innych czynników rynkowych, w tym zmiany wartości aktywów referencyjnych, towaru, waluty lub stopy procentowej instrumentu pochodnego.
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z CVA wobec każdego kontrahenta oblicza się według poniższego wzoru:
gdzie:
ti = czas i-tej aktualizacji wyceny, począwszy od t0=0;
tT = najdłuższy umowny termin zapadalności w pakietach kompensowania z kontrahentem;
si = spread za ryzyko kredytowe kontrahenta w terminie ti, stosowany do obliczania CVA kontrahenta. Jeżeli spread swapu ryzyka kredytowego kontrahenta jest dostępny, instytucja stosuje ten spread. Jeżeli taki spread swapu ryzyka kredytowego nie jest dostępny, instytucja stosuje wskaźnik zastępczy spreadu, który jest odpowiedni z punktu widzenia ratingu, branży i regionu działalności kontrahenta;
LGDMKT = strata z tytułu niewykonania zobowiązania (LGD) przez kontrahenta obliczona w oparciu o spread instrumentu rynkowego kontrahenta, jeżeli instrument kontrahenta jest dostępny. Jeżeli instrument kontrahenta nie jest dostępny, oblicza się go w oparciu o wskaźnik zastępczy spreadu, który jest odpowiedni z punktu widzenia ratingu, branży i regionu działalności kontrahenta.Pierwszym składnikiem sumy jest podane w przybliżeniu zakładane krańcowe rynkowe prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania w okresie między ti-1 a ti;
EEi = ekspozycja oczekiwana wobec kontrahenta w czasie aktualizacji wyceny ti, jeżeli ekspozycje z różnych pakietów kompensowania dla takiego kontrahenta zostały dodane oraz jeżeli najdłuższy termin zapadalności każdego pakietu kompensowania jest najdłuższym umownym terminem zapadalności w ramach pakietu kompensowania; instytucja stosuje sposób postępowania określony w ust. 3, w przypadku transakcji z obowiązkiem uzupełnienia zabezpieczenia, jeżeli stosuje ona dodatnią ekspozycję oczekiwania, o której mowa w art. 285 ust. 1 lit. a) lub b), do transakcji z obowiązkiem uzupełnienia zabezpieczenia;
Di = czynnik dyskontujący w czasie ti wolny od ryzyka niewykonania zobowiązania, gdzie D0=1.
W odniesieniu do ostatecznego przyrostu czasu i=T stosuje się następujący wzór:
Do celów obliczeń, o których mowa w poprzednim akapicie, oraz w przypadkach, w których zastosowanie modelu IMM nie umożliwia uzyskania profilu ekspozycji oczekiwanej, instytucja przeprowadza obie poniższe czynności:
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Metoda standardowa
gdzie:
h = roczny horyzont czasowy dotyczący ryzyka (w latach); h = 1;
wi = waga mająca zastosowanie do kontrahenta "i".
Kontrahentowi "i" przypisuje się jedną z sześciu wag wi na podstawie zewnętrznej oceny kredytowej wystawionej przez wyznaczoną ECAI, jak określono w tabeli 1. W przypadku kontrahenta, który nie posiada oceny kredytowej wystawionej przez wyznaczoną ECAI:
a) instytucja stosująca metodę określoną w tytule II rozdział 3 przyporządkowuje rating wewnętrzny kontrahenta jednej z zewnętrznych ocen kredytowych;
b) instytucja stosująca metodę określoną w tytule II rozdział 2 przypisuje temu kontrahentowi wi=1,0 %. Niemniej jednak, jeżeli instytucja stosuje przepisy art. 128 do przypisania wagi ryzyka ekspozycjom na ryzyko kredytowe kontrahenta wobec tego kontrahenta, należy przypisać wi=3,0 %.
= całkowita wartość ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta "i" (zsumowana dla jej pakietów kompensowania) uwzględniająca skutek zabezpieczenia zgodnie z metodami określonymi w tytule II rozdział 6 sekcje 3-6 mającymi zastosowanie do obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego tego kontrahenta.
W przypadku instytucji, która nie stosuje metody określonej w tytule II rozdział 6 sekcja 6, ekspozycję dyskontuje się przy użyciu poniższego czynnika:
Bi = kwota referencyjna nabytych zabezpieczeń jednopodmiotowego swapu ryzyka kredytowego (będąca sumą, jeżeli istnieje więcej niż jedna pozycja) dotycząca kontrahenta "i" i stosowana do celów zabezpieczenia ryzyka związanego z CVA.
Kwotę referencyjną dyskontuje się przy użyciu poniższego czynnika:
Bind = całkowita kwota referencyjna co najmniej jednego indeksowanego swapu ryzyka kredytowego nabytej ochrony służącej do zabezpieczenia ryzyka związanego z CVA.
Kwotę referencyjną dyskontuje się przy użyciu poniższego czynnika:
Wind = waga mająca zastosowanie do zabezpieczeń indeksowanych.
Instytucja ustala wind, obliczając średnią ważoną wi, które mają zastosowanie do poszczególnych składników indeksu;
Mi = efektywny termin zapadalności transakcji z kontrahentem "i".
W przypadku instytucji stosującej metodę określoną w tytule II rozdział 6 sekcja 6 Mi oblicza się zgodnie z art. 162 ust. 2 lit. g). Do tego celu Mi nie jest jednak ograniczony do 5 lat, lecz do najdłuższego umownego pozostałego terminu zapadalności w ramach pakietu kompensowania.
W przypadku instytucji, która nie stosuje metody określonej w tytule II rozdział 6 sekcja 6, Mi jest referencyjnym średnioważonym terminem zapadalności, o którym mowa w art. 162 ust. 2 lit. b). Do tego celu Mi nie jest jednak ograniczony do 5 lat, lecz do najdłuższego umownego pozostałego terminu zapadalności w ramach pakietu kompensowania; =
= zapadalność instrumentu zabezpieczającego z kwotą referencyjną Bi (wartości należy zsumować, jeżeli obejmują kilka pozycji);
Mind = zapadalność zabezpieczenia indeksowanego.
Jeżeli zabezpieczenie indeksowane obejmuje więcej niż jedną pozycję, Mind jest referencyjnym ważonym terminem zapadalności.
Tabela 1
Stopień jakości kredytowej | Waga wi |
1 | 0,7 % |
2 | 0,8 % |
3 | 1,0 % |
4 | 2,0 % |
5 | 3,0 % |
6 | 10,0 % |
Alternatywa dla stosowania metod CVA do obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych
Jako rozwiązanie alternatywne względem art. 384, w odniesieniu do instrumentów, o których mowa w art. 382, oraz pod warunkiem otrzymania wcześniejszej zgody właściwego organu, instytucje stosujące metodę wyceny pierwotnej ekspozycji zgodnie z art. 282 mogą stosować mnożnik równy 10 do kwot ekspozycji ważonych ryzykiem z tytułu ryzyka kredytowego kontrahenta wynikającego z tych ekspozycji, zamiast obliczać wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z CVA.
Uznane zabezpieczenia
Określony w lit. b) wymóg uwzględniania bazy pomiędzy spreadem każdego pojedynczego kontrahenta a spreadem zabezpieczeń z tytułu indeksowanych swapów ryzyka kredytowego w ramach wartości zagrożonej oraz w ramach wartości zagrożonej w warunkach skrajnych ma również zastosowanie do przypadków, w których zamiast spreadu kontrahenta stosuje się wskaźnik zastępczy.
W odniesieniu do wszystkich kontrahentów, wobec których stosuje się wskaźnik zastępczy, instytucja stosuje racjonalne bazowe szeregi czasowe oparte na reprezentatywnej grupie podobnych podmiotów, w odniesieniu do których dostępny jest spread.
Jeżeli baza pomiędzy spreadem pojedynczego kontrahenta a spreadami zabezpieczeń z tytułu indeksowanych swapów ryzyka kredytowego nie jest uwzględniona w sposób zadowalający dla właściwego organu, instytucja uwzględnia w wartości zagrożonej oraz w wartości zagrożonej w warunkach skrajnych jedynie 50 % kwoty referencyjnej zabezpieczeń indeksowanych.
W ramach metody określonej w art. 383 nie zezwala się na nadmierne zabezpieczanie ekspozycji za pomocą jednopodmiotowego swapu ryzyka kredytowego.
CZĘŚĆ CZWARTA
DUŻE EKSPOZYCJE
DUŻE EKSPOZYCJE
Przedmiot
Instytucje monitorują i kontrolują swoje duże ekspozycje zgodnie z niniejszą częścią.
(uchylony)
Definicja
Na użytek niniejszej części "ekspozycje" oznaczają każdy składnik aktywów lub każdą pozycję pozabilansową, o których mowa w części trzeciej tytuł II rozdział 2, bez zastosowania wag ryzyka ani stopni ryzyka.
Obliczanie wartości ekspozycji
Do celów lit. a) i b) instrumenty finansowe można przyporządkować do koszyków w zależności od różnych stopni uprzywilejowania, aby określić względny stopień uprzywilejowania pozycji.
Przy obliczaniu wartości ekspozycji dotyczącej kontraktów, o których mowa w akapicie pierwszym, w przypadku gdy kontrakty te są przyporządkowane do portfela handlowego, instytucje przestrzegają również zasad określonych w art. 299.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego instytucje posiadające zezwolenie na stosowanie metod, o których mowa w części trzeciej tytuł II rozdział 4 sekcja 4 oraz w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcja 6, mogą stosować te metody do obliczania wartości ekspozycji dla transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Definicja instytucji do celów dużych ekspozycji
Do celów obliczania wartości ekspozycji zgodnie z niniejszą częścią termin "instytucja" oznacza również każde przedsiębiorstwo prywatne lub publiczne, w tym jego oddziały, które gdyby miało siedzibę w Unii, byłoby objęte definicją terminu "instytucja" i posiada zezwolenie przyznane w państwie trzecim, które stosuje ostrożnościowe wymogi nadzorcze i regulacyjne co najmniej równoważne z takimi wymogami stosowanymi w Unii.
Do celów akapitu pierwszego Komisja może przyjąć, w drodze aktów wykonawczych i z zastrzeżeniem procedury sprawdzającej, o której mowa w art. 464 ust. 2, decyzje dotyczące tego, czy dane państwo trzecie stosuje ostrożnościowe wymogi nadzorcze i regulacyjne co najmniej równoważne z wymogami stosowanymi w Unii.
Definicja dużej ekspozycji
Ekspozycję instytucji wobec klienta lub grupy powiązanych klientów uznaje się za dużą ekspozycję, jeżeli jej wartość jest równa lub wyższa niż 10 % wartości kapitału Tier I tej instytucji.
Zdolność do identyfikacji dużych ekspozycji oraz zarządzania nimi
Instytucja ma należyte procedury administracyjne i rachunkowe oraz adekwatne mechanizmy kontroli wewnętrznej do celów określania, zarządzania, monitorowania, sprawozdawczości i rejestracji w zakresie wszystkich dużych ekspozycji i ich późniejszych zmian, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
Wymogi dotyczące sprawozdawczości
Instytucje, które podlegają części trzeciej tytuł II rozdział 3, zgłaszają właściwym organom swoich 20 największych ekspozycji na zasadzie skonsolidowanej, z pominięciem ekspozycji wyłączonych z zakresu stosowania art. 395 ust. 1.
Instytucje zgłaszają również - na zasadzie skonsolidowanej - właściwym organom ekspozycje o wartości równej lub większej niż 300 mln EUR, ale mniejszej niż 10 % wartości kapitału Tier I danej instytucji.
Przy opracowywaniu wspomnianych projektów regulacyjnych standardów technicznych EUNB bierze pod uwagę rozwój sytuacji międzynarodowej i standardy uzgodnione na szczeblu międzynarodowym w zakresie równoległego systemu bankowego oraz rozważa, czy:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Limity dużych ekspozycji
Jeżeli kwota 150 mln EUR jest wyższa niż 25 % wartości kapitału Tier I instytucji, wartość ekspozycji po uwzględnieniu skutku ograniczenia ryzyka kredytowego zgodnie z art. 399-403 niniejszego rozporządzenia nie może przekroczyć limitu, który jest racjonalny w świetle wysokości kapitału Tier I tej instytucji. Instytucja określa ten limit zgodnie z politykami i procedurami, o których mowa w art. 81 dyrektywy 2013/36/UE, w celu uwzględnienia i kontroli ryzyka koncentracji. Limit ten nie może przekroczyć 100 % wartości kapitału Tier I instytucji.
Właściwe organy mogą ustalić limit niższy niż 150 mln EUR, w którym to przypadku informują o tym EUNB i Komisję.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu instytucja określona jako globalna instytucja o znaczeniu systemowym, nie przyjmuje na siebie ekspozycji wobec innej instytucji określonej jako globalna instytucja o znaczeniu systemowym lub globalna instytucja o znaczeniu systemowym spoza UE, której wartość po uwzględnieniu skutku ograniczenia ryzyka kredytowego zgodnie z art. 399-403 przekracza 15 % wartości jej kapitału Tier I. Instytucja określona jako globalna instytucja o znaczeniu systemowym osiąga zgodność z tym limitem nie później niż 12 miesięcy od daty określenia jej jako globalnej instytucji o znaczeniu systemowym. Jeżeli instytucja określona jako globalna instytucja o znaczeniu systemowym posiada ekspozycję wobec innej instytucji lub grupy, która zostaje określona jako globalna instytucja o znaczeniu systemowym lub globalna instytucja o znaczeniu systemowym spoza UE, osiąga ona zgodność z tym limitem nie później niż 12 miesięcy od daty określenia tej innej instytucji lub grupy jako globalnej instytucji o znaczeniu systemowym lub globalnej instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE.
Opracowując te wytyczne, EUNB przeanalizuje, czy wprowadzenie dodatkowych limitów miałoby istotny szkodliwy wpływ na profil ryzyka instytucji z siedzibą w Unii, na dostarczanie kredytów do gospodarki realnej lub na stabilność i właściwe funkcjonowanie rynków finansowych.
Do dnia 31 grudnia 2015 r. Komisja oceni zasadność i wpływ nałożenia limitów w odniesieniu do ekspozycji wobec podmiotów z równoległego systemu bankowego, które prowadzą działalność bankową poza uregulowanymi ramami, z uwzględnieniem rozwoju sytuacji na poziomie unijnym i międzynarodowym w obszarze równoległego systemu bankowego i dużych ekspozycji, a także ograniczania ryzyka kredytowego w myśl art. 399-403. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie - w stosownych przypadkach - z wnioskiem ustawodawczym w sprawie limitów ekspozycji wobec podmiotów z równoległego systemu bankowego, które prowadzą działalność bankową poza uregulowanymi ramami.
Za każdym razem, gdy limit zostaje przekroczony, instytucja niezwłocznie zgłasza właściwym organom wysokość nadwyżki i nazwę danego klienta oraz, w stosownych przypadkach, nazwę grupy powiązanych klientów.
Niezależnie od ust. 1 niniejszego artykułu i art. 400 ust. 1 lit. f), w przypadku gdy państwa członkowskie przyjmują przepisy krajowe wymagające przyjęcia środków strukturalnych w ramach grupy bankowej, właściwe organy mogą wymagać, by instytucje w grupie bankowej, które przechowują depozyty objęte systemem gwarancji depozytów zgodnie z dyrektywą 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów 459 lub równoważnym systemem gwarancji depozytów w państwie trzecim, stosowały limit dotyczący dużych ekspozycji poniżej 25 %, lecz nie niższy niż 15 % pomiędzy dniem 28 czerwca 2013 r. a dniem 30 czerwca 2015 r. i nie niższy niż 10 % od dnia 1 lipca 2015 r. na zasadzie subskonsolidowanej, zgodnie z art. 11 ust. 5, w odniesieniu do ekspozycji wewnątrz grupy, w przypadku gdy te ekspozycje obejmują ekspozycje wobec podmiotu, który nie należy do tej samej podgrupy, jeśli chodzi o środki strukturalne.
Do celów niniejszego ustępu spełnia się następujące warunki:
Stosowanie takiego podejścia pozostaje bez uszczerbku dla skutecznego nadzoru na zasadzie skonsolidowanej i nie może pociągać za sobą nieproporcjonalnych negatywnych skutków dla całości lub części systemu finansowego innych państw członkowskich lub Unii jako całości; nie może też stanowić ani stwarzać przeszkody dla funkcjonowania rynku wewnętrznego.
W ciągu jednego miesiąca od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 7, EUNB przedstawia Radzie, Komisji i zainteresowanemu państwu członkowskiemu opinię na temat punktów wymienionych w tym ustępie. Zainteresowane właściwe organy również mogą przedstawić Radzie, Komisji i zainteresowanemu państwu członkowskiemu opinię na temat punktów wymienionych w tym ustępie.
W największym stopniu uwzględniając opinie, o których mowa w akapicie drugim, i pod warunkiem istnienia solidnych i mocnych dowodów na to, że przedmiotowe środki mają negatywny wpływ na rynek wewnętrzny, który przeważa nad korzyściami związanymi ze stabilnością finansową, Komisja - w terminie dwóch miesięcy od otrzymania powiadomienia - odrzuca proponowane środki krajowe. W przeciwnym razie Komisja przyjmuje proponowane środki krajowe na początkowy okres 2 lat; w stosownych przypadkach środki te mogą podlegać zmianie.
Komisja odrzuca proponowane środki krajowe wyłącznie wtedy, gdy uzna, że powodują one nieproporcjonalnie negatywne skutki dla całości lub części systemu finansowego w innych państwach członkowskich lub Unii jako całości, tym samym stanowiąc lub stwarzając przeszkodę dla funkcjonowania rynku wewnętrznego lub dla swobodnego przepływu kapitału zgodnie z postanowieniami TFUE.
Ocena Komisji uwzględnia opinię EUNB oraz dowody przedstawione zgodnie z ust. 7.
Przed wygaśnięciem przedmiotowych środków właściwe organy mogą zaproponować nowe środki w celu przedłużenia okresu zastosowania każdorazowo na dodatkowy okres 2 lat. W takim przypadku powiadamiają one o tym Komisję, Radę, zainteresowane właściwe organy i EUNB. Zatwierdzenie nowych środków podlega procedurze określonej w niniejszym artykule. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla art. 458.
Zgodność z wymogami w zakresie dużych ekspozycji
Jeżeli kwota 150 mln EUR, o której mowa w art. 395 ust. 1, ma zastosowanie, właściwe organy mogą zezwolić na przekroczenie limitu 100 % ustalonego w odniesieniu do kapitału Tier I instytucji, w indywidualnych przypadkach.
Jeżeli w wyjątkowych przypadkach, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim niniejszego ustępu, właściwy organ zezwoli instytucji na przekroczenie limitu określonego w art. 395 ust. 1 na okres dłuższy niż 3 miesiące, instytucja przedstawia plan szybkiego powrotu do stanu zgodności z tym limitem w sposób zadowalający właściwy organ i realizuje ten plan w terminie uzgodnionym z właściwym organem. Właściwy organ monitoruje realizację planu i w stosownych przypadkach wymaga szybszego powrotu do stanu zgodności.
Obliczanie dodatkowych wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu dużych ekspozycji zaliczonych do portfela handlowego
Tabela 1
Kolumna 1: nadwyżka w stosunku do limitów (na podstawie udziału procentowego ekspozycji w kapitale Tier I) | Kolumna 2: czynniki |
Do 40 % | 200 % |
Od 40 % do 60 % | 300 % |
Od 60 % do 80 % | 400 % |
Od 80 % do 100 % | 500 % |
Od 100 % do 250 % | 600 % |
Powyżej 250 % | 900 % |
Procedury zapobiegające unikaniu przez instytucje dodatkowego wymogu w zakresie funduszy własnych
Instytucje nie unikają celowo dodatkowych wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ekspozycji o wartości przekraczającej limit określony w art. 397 ust. 1, o których to wymogach mowa w art. 395 i którym podlegałyby w innych przypadkach, jeżeli te ekspozycje trwały dłużej niż 10 dni, poprzez czasowe przeniesienie tych ekspozycji na inne przedsiębiorstwo, należące lub nienależące do tej samej grupy, lub poprzez przeprowadzanie sztucznych transakcji w celu likwidacji ekspozycji przed upływem tego okresu 10 dni i utworzenia nowej ekspozycji.
Instytucje stosują systemy gwarantujące, że każde przeniesienie ekspozycji powodujące skutki określone w akapicie pierwszym zostanie niezwłocznie zgłoszone właściwym organom.
Uznane techniki ograniczania ryzyka
Do celów art. 400-403 termin "gwarancja" obejmuje kredytowe instrumenty pochodne uznane zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 4, inne niż obligacje powiązane z ryzykiem kredytowym.
Wyłączenia
Środki pieniężne otrzymane z tytułu obligacji powiązanej z ryzykiem kredytowym wyemitowanej przez instytucję oraz kredyty udzielone i depozyty złożone przez kontrahenta instytucji lub na jej rzecz, objęte umową o kompensowaniu pozycji bilansowych zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 4, wchodzą w zakres stosowania lit. g).
Właściwe organy informują EUNB o tym, czy zamierzają stosować dowolne z wyłączeń przewidzianych w ust. 2, zgodnie z lit. a) i b) niniejszego ustępu, i przedstawiają EUNB powody uzasadniające zastosowanie tych wyłączeń.
Obliczanie skutku stosowania technik ograniczania ryzyka kredytowego
Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 instytucje posiadające zezwolenie na stosowanie metod, o których mowa w części trzeciej tytuł II rozdział 4 sekcja 4 oraz w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcja 6, mogą stosować te metody do obliczania wartości ekspozycji transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych.
Okresowe testy warunków skrajnych, o których mowa w akapicie pierwszym, uwzględniają ryzyko związane z potencjalnymi zmianami warunków rynkowych, które mogłyby niekorzystnie wpłynąć na adekwatność funduszy własnych instytucji, oraz ryzyko związane z realizacją zabezpieczenia w sytuacjach skrajnych.
Przeprowadzane testy warunków skrajnych są adekwatne i odpowiednie z punktu widzenia oceny tego ryzyka.
W swoich strategiach przeciwdziałania ryzyku koncentracji instytucje uwzględniają:
Ekspozycje wynikające z udzielania kredytów hipotecznych
W tym celu instytucja przyjmuje, że ma ekspozycję wobec każdej takiej strony trzeciej na kwotę roszczenia, które kontrahent ma względem strony trzeciej, zamiast odpowiedniej kwoty ekspozycji wobec kontrahenta. Ewentualna pozostała część ekspozycji wobec kontrahenta nadal jest traktowana jak ekspozycja wobec kontrahenta.
Metoda substytucyjna
Instytucja nie stosuje metody, o której mowa w akapicie pierwszym lit. b), jeżeli zachodzi niedopasowanie pomiędzy terminem zapadalności ekspozycji a terminem rozliczenia ochrony.
Do celów niniejszej części instytucja może stosować zarówno kompleksową metodę ujmowania zabezpieczeń finansowych, jak i sposób traktowania określony w akapicie pierwszym lit. b) niniejszego ustępu, wyłącznie wtedy, gdy do celów art. 92 dopuszcza się stosowanie zarówno kompleksowej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych, jak i uproszczonej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych.
EUNB wyda te wytyczne do dnia 31 grudnia 2019 r.
CZĘŚĆ PIĄTA 482
(uchylona)
(uchylona)
TYTUŁ I
(uchylony)
TYTUŁ II
(uchylony)
(uchylony)
(uchylony)
TYTUŁ III
(uchylony)
(uchylony)
(uchylony)
CZĘŚĆ SZÓSTA
PŁYNNOŚĆ
PŁYNNOŚĆ
TYTUŁ I
DEFINICJE I WYMOGI DOTYCZĄCE PŁYNNOŚCI 483
DEFINICJE I WYMOGI DOTYCZĄCE PŁYNNOŚCI 483
Definicje
Do celów niniejszej części stosuje się poniższe definicje:
do celów tytułu IV faktoring traktuje się jako finansowanie handlu.
Wymóg pokrycia wypływów netto
O ile nie określono inaczej w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, w przypadku gdy dana pozycja może być wliczona do więcej niż jednej kategorii wypływów, wlicza się ją do kategorii wypływów, która generuje największe wypływy umowne dla danej pozycji.
Wymóg dotyczący stabilnego finansowania
Przestrzeganie wymogów dotyczących płynności
Instytucja, która nie spełnia wymogów określonych w art. 412 lub w art. 413 ust. 1, również w warunkach skrajnych, lub spodziewa się, że nie spełni tych wymogów, niezwłocznie powiadamia o tym właściwe organy i bez zbędnej zwłoki przedstawia właściwym organom plan szybkiego przywrócenia zgodności z wymogami określonymi, stosownie do przypadku, w art. 412 lub art. 413 ust. 1. Do czasu przywrócenia zgodności instytucja codziennie, na koniec każdego dnia roboczego - chyba że właściwy organ zatwierdzi mniejszą częstotliwość sprawozdań i dłuższe terminy sprawozdawcze - zgłasza pozycje, o których mowa, stosownie do przypadku, w tytule III, w tytule IV, w akcie wykonawczym, o którym mowa w art. 415 ust. 3 lub 3a lub w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1. Właściwe organy udzielają takich zezwoleń wyłącznie na podstawie indywidualnej sytuacji danej instytucji, z uwzględnieniem skali i stopnia złożoności jej działalności. Właściwe organy monitorują realizację takich planów przywrócenia zgodności, a w stosownych przypadkach wymagają szybszego przywrócenia zgodności.
TYTUŁ II
SPRAWOZDAWCZOŚĆ W ZAKRESIE PŁYNNOŚCI
SPRAWOZDAWCZOŚĆ W ZAKRESIE PŁYNNOŚCI
Obowiązek sprawozdawczy i wzór sprawozdawczy
Sprawozdania przedstawia się co najmniej raz w miesiącu w przypadku pozycji, o których mowa w akcie delegowanym określonym w art. 460 ust. 1, oraz co najmniej raz na kwartał w przypadku pozycji, o których mowa w tytułach III i IV.
EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych w odniesieniu do pozycji określonych w lit. a) do dnia 28 lipca 2013 r., a w odniesieniu do pozycji określonych w lit. b) - do dnia 1 stycznia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
EUNB przedłoży Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Sprawozdawczość dotycząca aktywów płynnych
Do czasu opracowania jednolitej definicji wysokiej i wyjątkowo wysokiej płynności i jakości kredytowej zgodnie z art. 460 instytucje same określają w danej walucie aktywa transferowalne, charakteryzujące się odpowiednio wysoką lub bardzo wysoką płynnością i jakością kredytową. Do czasu opracowania jednolitej definicji właściwe organy mogą, przy uwzględnieniu kryteriów wymienionych w art. 509 ust. 3, 4 i 5, zapewnić ogólne wytyczne, którymi instytucje kierują się przy określaniu aktywów o wysokiej i bardzo wysokiej płynności i jakości kredytowej. W razie braku takich wytycznych instytucje stosują do tego celu przejrzyste i obiektywne kryteria, w tym niektóre lub wszystkie kryteria wymienione w art. 509 ust. 3, 4 i 5.
Warunki, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c) i d), nie mają zastosowania do aktywów, o których mowa w ust. 1 lit. a), e) i f).
Wykorzystywanie lub potencjalne wykorzystywanie przez przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania instrumentów pochodnych w celu zabezpieczenia ryzyka dopuszczalnych inwestycji nie stanowi przeszkody w ewentualnym uznawaniu przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania za kwalifikowalne na potrzeby traktowania, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu. W przypadku gdy wartość udziałów lub jednostek uczestnictwa przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania nie jest regularnie wyceniana według wartości rynkowej przez osoby trzecie, o których mowa w art. 418 ust. 4 lit. a) i b), a właściwy organ nie stwierdzi, że instytucja opracowała niezawodne metody i procesy w zakresie tego rodzaju wyceny, o której mowa w art. 418 ust. 4, udziałów ani jednostek uczestnictwa w tym przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania nie traktuje się jako aktywów płynnych.
Wymogi operacyjne dotyczące posiadanych aktywów płynnych
Instytucja zgłasza jako aktywa płynne wyłącznie te posiadane aktywa płynne, które spełniają następujące warunki:
Wycena aktywów płynnych
Poprawność obliczeń przeprowadzonych przez instytucję przyjmującą depozyty lub przez spółkę zarządzającą przedsiębiorstwem zbiorowego inwestowania potwierdza audytor zewnętrzny.
Waluty z ograniczeniami dostępności aktywów płynnych
EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 31 marca 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 grudnia 2019 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wypływy płynności
W ramach tej oceny instytucje zwracają szczególną uwagę na poważne szkody dla reputacji, jakie mogłoby spowodować niedostarczenie wsparcia płynności dla takich produktów lub usług. Nie rzadziej niż raz do roku instytucje zgłaszają właściwym organom te produkty i usługi, w przypadku których prawdopodobieństwo i potencjalną wielkość wypływów płynności, o których mowa w akapicie pierwszym, są istotne, a właściwe organy określają wypływy, które należy im przypisać. Właściwe organy mogą stosować stopę wypływu wynoszącą do 5 % w odniesieniu do produktów związanych z pozabilansowym finansowaniem handlu, o których mowa w art. 429 i w załączniku I.
Właściwe organy co najmniej raz w roku zgłaszają EUNB rodzaje produktów lub usług, w odniesieniu do których określiły wypływy na podstawie sprawozdań przedstawionych przez instytucje. W takim sprawozdaniu właściwe organy objaśniają również zastosowaną metodę określania wypływów.
Wypływy z tytułu depozytów detalicznych
Wypływy z tytułu innych zobowiązań
Depozyty instytucji kredytowych złożone w centralnych instytucjach kredytowych, uznane za aktywa płynne zgodnie z art. 416 ust. 1 lit. f), mnoży się przez 100 % stopy wypływu.
Do czasu przyjęcia jednolitej definicji utrwalonej relacji operacyjnej, o której mowa w ust. 3 lit. c), instytucje same określają kryteria definiowania utrwalonej relacji operacyjnej, w przypadku której mają dowód, że klient nie jest w stanie wycofać kwot należnych zgodnie z prawem przed upływem 30 dni bez zakłócania swojej działalności operacyjnej, i przekazują takie kryteria właściwym organom. W przypadku braku jednolitej definicji właściwe organy mogą wydać ogólne wytyczne, które instytucje mają stosować do celów określania depozytów utrzymywanych przez deponenta w kontekście utrwalonej relacji operacyjnej.
o wyniku procesu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 lit. b). Spełnianie warunków takich niższych wypływów podlega regularnemu przeglądowi przez właściwe organy.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 1 stycznia 2015 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Dodatkowe wypływy
EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia warunków, w jakich pojęcie istotności może być stosowane, oraz w celu określenia metod pomiaru dodatkowego wypływu.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 marca 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie drugim, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Wypływy z tytułu instrumentów kredytowych i instrumentów wsparcia płynności
Wpływy płynności
Instytucje mogą wyłączyć z tego ograniczenia wpływy płynności z kwot należnych od kredytobiorców i podmiotów inwestujących w obligacje, jeżeli wpływy te związane z kredytami hipotecznymi finansowanymi z obligacji kwalifikujących się do traktowania określonego w art. 129 ust. 4, 5 lub 6 niniejszego rozporządzenia, lub z obligacji zabezpieczonych, zdefiniowanych w art. 3 pkt 1 dyrektywy (UE) 2019/2162. Instytucje mogą wyłączyć wpływy z kredytów preferencyjnych, które instytucja finansowała na zasadzie "pass through". Z zastrzeżeniem uprzedniego zatwierdzenia przez właściwy organ odpowiedzialny za nadzór na zasadzie indywidualnej, instytucja może całkowicie lub częściowo wyłączyć wpływy, jeżeli dostawca płynności jest instytucją dominującą lub zależną danej instytucji, dominującą lub zależną firmą inwestycyjną tej instytucji lub inną instytucją zależną tej samej instytucji dominującej lub dominującej firmy inwestycyjnej lub jest powiązany z instytucją jak określono w art. 22 ust. 7 dyrektywy 2013/34/UE.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszej litery instytucje, które otrzymały zobowiązania, o których mowa w art. 424 ust. 6, by móc przyznać kredyt preferencyjny odbiorcy końcowemu, mogą uwzględniać wpływ do wysokości kwoty wypływu, który stosują do odpowiadających zobowiązań związanych z przyznawaniem takich kredytów preferencyjnych;
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 1 stycznia 2015 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Aktualizacja przyszłych wymogów dotyczących płynności
Po przyjęciu przez Komisję aktu delegowanego określającego wymóg dotyczący płynności zgodnie z art. 460 EUNB może opracować projekty wykonawczych standardów technicznych w celu określenia warunków przedstawionych w art. 421 ust. 1, art. 422 z wyjątkiem ust. 8, 9 i 10 tego artykułu oraz art. 424 w celu uwzględnienia standardów uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
TYTUŁ III
SPRAWOZDAWCZOŚĆ DOTYCZĄCA STABILNEGO FINANSOWANIA
SPRAWOZDAWCZOŚĆ DOTYCZĄCA STABILNEGO FINANSOWANIA
Pozycje zapewniające stabilne finansowanie
Pozycje wymagające stabilnego finansowania
TYTUŁ IV 525
WSKAŹNIK STABILNEGO FINANSOWANIA NETTO
WSKAŹNIK STABILNEGO FINANSOWANIA NETTO
ROZDZIAŁ 1
Wskaźnik stabilnego finansowania netto
Wskaźnik stabilnego finansowania netto
Stosowanie na zasadzie skonsolidowanej
Jeżeli wskaźnik stabilnego finansowania netto ustanowiony w niniejszym tytule ma zastosowanie na zasadzie skonsolidowanej zgodnie z art. 11 ust. 4, zastosowanie mają następujące postanowienia:
Wskaźnik stabilnego finansowania netto
Określając poziom ewentualnego ograniczenia dotyczącego przypadków niedopasowania walutowego, które można stosować zgodnie z niniejszym artykułem, właściwe organy uwzględniają przynajmniej następujące kwestie:
Każde ograniczenie dotyczące przypadków niedopasowania walutowego nałożone zgodnie z niniejszym artykułem stanowi szczególny wymóg w zakresie płynności, o którym mowa w art. 105 dyrektywy 2013/36/UE.
ROZDZIAŁ 2
Ogólne zasady obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto
Ogólne zasady obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto
Obliczanie wskaźnika stabilnego finansowania netto
O ile w niniejszym tytule nie określono inaczej, w przypadku gdy dana pozycja może być przydzielona do więcej niż jednej kategorii wymaganego stabilnego finansowania, należy ją przydzielić do tej kategorii wymaganego stabilnego finansowania, która generuje największe wymagane stabilne finansowanie umowne dla danej pozycji.
Kontrakty na instrumenty pochodne
Jeżeli jednostka zależna mająca siedzibę główną w państwie trzecim korzysta z odstępstwa, o którym mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z prawem krajowym tego państwa trzeciego, które ustanawia wymóg dotyczący stabilnego finansowania netto, przedmiotowe odstępstwo określone w prawie krajowym tego państwa trzeciego uwzględnia się do celów związanych z konsolidacją.
Kompensowanie zabezpieczonych transakcji kredytowych i transakcji opartych na rynku kapitałowym
Aktywa i zobowiązania wynikające z transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych z pojedynczym kontrahentem oblicza się w ujęciu netto, o ile te aktywa i zobowiązania spełniają warunki kompensowania określone w art. 429b ust. 4.
Współzależne aktywa i zobowiązania
Depozyty w instytucjonalnych systemach ochrony i sieciach współpracy
Jeżeli instytucja należy do instytucjonalnego systemu ochrony w rodzaju tych wymienionych w art. 113 ust. 7, do sieci kwalifikującej się do objęcia odstępstwem, o którym mowa w art. 10, lub do sieci współpracy w państwie członkowskim, depozyty na żądanie, które instytucja utrzymuje w instytucji centralnej oraz które instytucja deponująca uznaje za aktywa płynne zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają następującym wymogom:
Preferencyjne traktowanie w ramach grupy lub w ramach instytucjonalnego systemu ochrony
Właściwe organy konsultują się ze sobą zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. b), aby ustalić, czy spełnione są dodatkowe kryteria ustanowione w niniejszym ustępie.
ROZDZIAŁ 3
Dostępne stabilne finansowanie
Dostępne stabilne finansowanie
Sekcja 1
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Obliczanie kwoty dostępnego stabilnego finansowania
O ile w niniejszym rozdziale nie określono inaczej, kwotę dostępnego stabilnego finansowania oblicza się, mnożąc wartość księgową różnych kategorii lub rodzajów zobowiązań i funduszy własnych przez współczynniki dostępnego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2. Łączną kwotę dostępnego stabilnego finansowania stanowi suma ważonych kwot zobowiązań i funduszy własnych.
Obligacje i inne dłużne papiery wartościowe, które są emitowane przez instytucję, sprzedawane wyłącznie na rynku detalicznym i przechowywane na rachunku detalicznym, mogą być traktowane jako należące do odpowiedniej kategorii depozytu detalicznego. Wprowadza się ograniczenia służące uniemożliwieniu nabywania i przechowywania tych instrumentów przez strony inne niż klienci detaliczni.
Rezydualny termin zapadalności zobowiązania lub funduszy własnych
Sekcja 2
Współczynniki dostępnego stabilnego finansowania
Współczynniki dostępnego stabilnego finansowania
Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 0 %
Do celów obliczeń, o których mowa w akapicie pierwszym, stosuje się następujące zasady:
Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 50 %
Następujące zobowiązania i pozycje lub instrumenty kapitałowe podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 50 %:
Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 90 %
Depozyty detaliczne na żądanie, depozyty detaliczne o określonym terminie wypowiedzenia krótszym niż jeden rok i terminowe depozyty detaliczne, których rezydualny termin zapadalności jest krótszy niż jeden rok, spełniające stosowne kryteria dla innych depozytów detalicznych określone w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 90 %.
Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 95 %
Depozyty detaliczne na żądanie, depozyty detaliczne o określonym terminie wypowiedzenia krótszym niż jeden rok i terminowe depozyty detaliczne, których rezydualny termin zapadalności jest krótszy niż jeden rok, spełniające stosowne kryteria dla stabilnych depozytów detalicznych określone w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 95 %.
Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 100 %
Następujące zobowiązania oraz pozycje i instrumenty kapitałowe podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 100 %:
ROZDZIAŁ 4
Wymagane stabilne finansowanie
Wymagane stabilne finansowanie
Sekcja 1
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Obliczanie kwoty wymaganego stabilnego finansowania
Aktywa będące przedmiotem pożyczki zaciągniętej przez instytucje, w tym w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, podlegają współczynnikom wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2, jeżeli aktywa te nie są ujęte w bilansie danej instytucji, lecz instytucja posiada wobec tych aktywów prawa własności rzeczywistej.
Aktywa, które pozostają jeszcze w okresie obciążenia przez mniej niż sześć miesięcy, podlegają współczynnikom wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2 do tych samych aktywów, gdyby były one utrzymywane jako wolne od obciążeń.
W porozumieniu z bankiem centralnym będącym kontrahentem transakcji właściwe organy określają współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który ma być stosowany do aktywów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i b). W odniesieniu do aktywów obciążonych, o których mowa w lit. a) akapitu pierwszego, współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który ma być stosowany, nie może być niższy niż współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który miałby zastosowanie do tych aktywów zgodnie z sekcją 2, gdyby były one utrzymywane jako wolne od obciążeń.
Stosując zmniejszony współczynnik wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z akapitem drugim, właściwe organy ściśle monitorują wpływ tego zmniejszonego współczynnika na pozycje instytucji dotyczące stabilnego finansowania i w razie potrzeby stosują odpowiednie środki nadzorcze.
Właściwe organy przynajmniej raz w roku zgłaszają EUNB rodzaje ekspozycji pozabilansowych, w odniesieniu do których określiły współczynniki wymaganego stabilnego finansowania. Zamieszczają one w tym sprawozdaniu wyjaśnienie metody zastosowanej do określenia tych współczynników.
Rezydualny termin zapadalności składnika aktywów
Sekcja 2
Współczynniki wymaganego stabilnego finansowania
Współczynniki wymaganego stabilnego finansowania
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 0 %
Instytucje uwzględniają należne środki pieniężne, o których mowa w akapicie pierwszym lit. g) niniejszego ustępu, w ujęciu netto, w przypadku gdy zastosowanie ma art. 428e.
W przypadku jednostek zależnych posiadających siedzibę główną w państwie trzecim, jeżeli wymagane rezerwy banku centralnego podlegają wyższemu współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z wymogiem dotyczącym stabilnego finansowania netto określonym w prawie krajowym tego państwa trzeciego, do celów związanych z konsolidacją bierze się pod uwagę ten wyższy współczynnik wymaganego stabilnego finansowania.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 5 %
Instytucje uwzględniają należne środki pieniężne, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b) niniejszego ustępu, w ujęciu netto, w przypadku gdy zastosowanie ma art. 428e.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 7 %
Aktywa wolne od obciążeń, które kwalifikują się jako aktywa poziomu 1 w postaci obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wyjątkowo wysoką jakością zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 7 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 7,5 %
Produkty związane z pozabilansowym finansowaniem handlu, o których mowa w załączniku I i których rezydualny termin zapadalności wynosi co najmniej sześć miesięcy, lecz mniej niż jeden rok, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego wynoszącemu 7,5 %.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 10 %
Następujące aktywa i pozycje pozabilansowe podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 10 %:
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 12 %
Wolne od obciążeń udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania kwalifikujące się do redukcji wartości wynoszącej 12 % w odniesieniu do obliczania wskaźnika pokrycia płynności zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 12 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 15 %
Aktywa wolne od obciążeń, które kwalifikują się jako aktywa poziomu 2A zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 15 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 20 %
Wolne od obciążeń udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania kwalifikujące się do redukcji wartości wynoszącej 20 % w odniesieniu do obliczania wskaźnika pokrycia płynności zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 20 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 25 %
Wolne od obciążeń sekurytyzacje poziomu 2B zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 25 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 30 %
Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 30 %:
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 35 %
Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 35 %:
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 40 %
Wolne od obciążeń udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania kwalifikujące się do redukcji wartości wynoszącej 40 % w odniesieniu do obliczania wskaźnika pokrycia płynności zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 40 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 50 %
Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 50 %:
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 55 %
Wolne od obciążeń udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania kwalifikujące się do redukcji wartości wynoszącej 55 % w odniesieniu do obliczania wskaźnika pokrycia płynności zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 55 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 65 %
Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 65 %:
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 85 %
Następujące aktywa i pozycje pozabilansowe podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 85 %:
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 100 %
Do celów obliczeń, o których mowa w akapicie pierwszym, stosuje się następujące zasady:
ROZDZIAŁ 5
Odstępstwa dla małych i niezłożonych instytucji
Odstępstwa dla małych i niezłożonych instytucji
Odstępstwo dla małych i niezłożonych instytucji
Na zasadzie odstępstwa od rozdziałów 3 i 4 małe i niezłożone instytucje mogą zdecydować - pod warunkiem uprzedniego uzyskania zezwolenia swojego właściwego organu - że będą obliczać stosunek między dostępnym stabilnym finansowaniem instytucji, o czym mowa w rozdziale 6, a wymaganym stabilnym finansowaniem instytucji, o czym mowa w rozdziale 7, wyrażony jako wartość procentowa.
Właściwy organ może nałożyć na małą i niezłożoną instytucję wymóg spełnienia wymogu dotyczącego stabilnego finansowania netto na podstawie dostępnego stabilnego finansowania instytucji zgodnie z rozdziałem 3 i wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z rozdziałem 4, jeżeli uzna, że uproszczona metoda nie jest odpowiednia do celów uwzględnienia ryzyk finansowania ponoszonych przez tę instytucję.
ROZDZIAŁ 6
Dostępne stabilne finansowanie dla uproszczonego obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto
Dostępne stabilne finansowanie dla uproszczonego obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto
Sekcja 1
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Uproszczone obliczanie kwoty dostępnego stabilnego finansowania
Rezydualny termin zapadalności zobowiązania lub funduszy własnych
Sekcja 2
Współczynniki dostępnego stabilnego finansowania
Współczynniki dostępnego stabilnego finansowania
Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 0 %
Do celów obliczeń, o których mowa w akapicie pierwszym, stosuje się następujące zasady:
Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 50 %
Następujące zobowiązania oraz pozycje lub instrumenty kapitałowe podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 50 %:
Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 90 %
Depozyty detaliczne na żądanie, depozyty detaliczne o określonym terminie wypowiedzenia krótszym niż jeden rok i terminowe depozyty detaliczne, których rezydualny termin zapadalności jest krótszy niż jeden rok, spełniające stosowne kryteria dla innych depozytów detalicznych określone w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 90 %.
Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 95 %
Depozyty detaliczne na żądanie, depozyty detaliczne o określonym terminie wypowiedzenia krótszym niż jeden rok i terminowe depozyty detaliczne, których rezydualny termin zapadalności jest krótszy niż jeden rok, spełniające stosowne kryteria dla stabilnych depozytów detalicznych określone w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 95 %.
Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 100 %
Następujące zobowiązania oraz pozycje i instrumenty kapitałowe podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 100 %:
ROZDZIAŁ 7
Wymagane stabilne finansowanie dla uproszczonego obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto
Wymagane stabilne finansowanie dla uproszczonego obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto
Sekcja 1
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Uproszczone obliczanie kwoty wymaganego stabilnego finansowania
Aktywa, które są przedmiotem pożyczki zaciągniętej przez instytucje, w tym w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, które to aktywa nie są ujęte w ich bilansie, ale w odniesieniu do których posiadają one prawa własności rzeczywistej, podlegają współczynnikom wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2.
Aktywa, które pozostają jeszcze w okresie obciążenia przez mniej niż sześć miesięcy, podlegają współczynnikom wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2 do tych samych aktywów, gdyby były one utrzymywane jako wolne od obciążeń.
Do celów akapitu pierwszego lit. a) niniejszego ustępu instytucje zakładają, że aktywa należące do puli są obciążone w porządku wzrastającej płynności na podstawie klasyfikacji płynności określonej w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, począwszy od aktywów niekwalifikujących się do zabezpieczenia przed utratą płynności.
W porozumieniu z bankiem centralnym będącym kontrahentem transakcji właściwe organy określają współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który ma być stosowany do aktywów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i b). W odniesieniu do aktywów obciążonych, o których mowa w lit. a) akapitu pierwszego, współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który ma być stosowany, nie może być niższy niż współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który miałby zastosowanie do tych aktywów zgodnie z sekcją 2, gdyby były one utrzymywane jako wolne od obciążeń.
Stosując zmniejszony współczynnik wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z akapitem drugim, właściwe organy ściśle monitorują wpływ tego zmniejszonego współczynnika na pozycje stabilnego finansowania instytucji i w razie potrzeby stosują odpowiednie środki nadzorcze.
Właściwe organy przynajmniej raz w roku zgłaszają EUNB rodzaje ekspozycji pozabilansowych, w odniesieniu do których określiły współczynniki wymaganego stabilnego finansowania. Zamieszczają one w tym sprawozdaniu wyjaśnienie metody zastosowanej do określenia tych współczynników.
Rezydualny termin zapadalności składnika aktywów
Sekcja 2
Współczynniki wymaganego stabilnego finansowania
Współczynniki wymaganego stabilnego finansowania
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 0 %
W przypadku jednostek zależnych posiadających siedzibę główną w państwie trzecim, jeżeli wymagane rezerwy banku centralnego podlegają wyższemu współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z wymogiem dotyczącym stabilnego finansowania netto określonym w prawie krajowym tego państwa trzeciego, do celów związanych z konsolidacją bierze się pod uwagę ten wyższy współczynnik wymaganego stabilnego finansowania.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 5 %
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 10 %
Następujące aktywa i pozycje pozabilansowe podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 10 %:
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 20 %
Aktywa wolne od obciążeń, które kwalifikują się jako aktywa poziomu 2A zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, oraz wolne od obciążeń udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania zgodnie z tym aktem delegowanym podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 20 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 50 %
Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 50 %:
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 55 %
Aktywa, które kwalifikują się jako aktywa poziomu 2B zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, oraz udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania zgodnie z tym aktem delegowanym podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 55 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym, pod warunkiem że są one obciążone krócej niż jeden rok.
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 85 %
Następujące aktywa i pozycje pozabilansowe podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 85 %:
Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 100 %
Do celów obliczeń, o których mowa w akapicie pierwszym, stosuje się następujące zasady:
CZĘŚĆ SIÓDMA 526
DŹWIGNIA FINANSOWA
DŹWIGNIA FINANSOWA
Obliczanie wskaźnika dźwigni
Instytucje obliczają wskaźnik dźwigni w sprawozdawczym dniu odniesienia.
Instytucje traktują transakcje z długim terminem rozliczenia, stosownie do przypadku, zgodnie z akapitem pierwszym lit. a)-d).
Instytucje mogą obniżyć wartości ekspozycji, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i d), o odpowiadającą kwotę korekt z tytułu ogólnego ryzyka kredytowego zastosowanych, odpowiednio, do pozycji bilansowych i pozabilansowych, z zastrzeżeniem dolnego pułapu wynoszącego 0, jeżeli korekty z tytułu ryzyka kredytowego zmniejszyły kapitał Tier I.
Sposób traktowania określony w akapicie pierwszym lit. b) ma również zastosowanie do instytucji działającej jako klient wyższego poziomu, która gwarantuje wyniki ekspozycji z tytułu transakcji jej klientów.
Do celów akapitu pierwszego lit. b) oraz akapitu drugiego niniejszego ustępu instytucje mogą uznać podmiot powiązany za klienta, wyłącznie jeżeli podmiot ten nie jest objęty zakresem konsolidacji regulacyjnej na poziomie, na którym ma zastosowanie wymóg ustanowiony w art. 92 ust. 3 lit. d).
»Kredyt na prefinansowanie« lub »kredyt przejściowy« oznaczają kredyt, który jest udzielany kredytobiorcy na ograniczony okres w celu zniwelowania jego luk w finansowaniu do czasu udzielenia ostatecznego kredytu zgodnie z kryteriami określonymi w przepisach sektorowych regulujących takie transakcje.
Ekspozycje wyłączone z miary ekspozycji całkowitej
Do celów lit. m) akapitu pierwszego instytucje uwzględniają w mierze ekspozycji całkowitej wszelkie ekspozycje zatrzymane.
Na potrzeby akapitu pierwszego lit. b) cele polityki publicznej mogą obejmować zapewnianie finansowania na cele związane z promowaniem lub rozwojem określonym sektorom gospodarki lub obszarom geograficznym danego państwa członkowskiego.
Do celów ust. 1 lit. d) i e) oraz bez uszczerbku dla unijnych zasad pomocy państwa i obowiązków państw członkowskich w tym zakresie, właściwe organy mogą - na wniosek instytucji - traktować jednostkę tej instytucji będącą organizacyjnie, strukturalnie i finansowo niezależną i autonomiczną jako publiczną kredytową instytucję wspierającą rozwój, o ile jednostka ta spełnia wszystkie warunki wymienione w akapicie pierwszym i o ile takie traktowanie nie wpływa na skuteczność nadzoru nad tą instytucją. Właściwe organy bezzwłocznie powiadamiają Komisję i EUNB o każdej decyzji o traktowaniu - do celów niniejszego ustępu - jednostki danej instytucji jako publicznej kredytowej instytucji wspierającej rozwój. Właściwy organ co roku dokonuje przeglądu takiej decyzji.
gdzie:
aLR = skorygowany wskaźnik dźwigni;
EMlr = miara ekspozycji całkowitej danej instytucji obliczona zgodnie z art. 429 ust. 4, obejmująca ekspozycje wyłączone zgodnie z ust. 1 lit. n) niniejszego artykułu, na dzień, o którym mowa w ust. 5 lit. c) niniejszego artykułu; oraz
CB = średnia dzienna całkowita wartość ekspozycji instytucji wobec jej banku centralnego, obliczona w pełnym okresie utrzymywania rezerw obowiązkowych przez bank centralny bezpośrednio poprzedzającym datę, o której mowa w ust. 5 lit. c), które to ekspozycje kwalifikują się do wyłączenia zgodnie z ust. 1 lit. n).
Obliczanie wartości ekspozycji z tytułu aktywów
Do celów niniejszego ustępu i ust. 3 mechanizm łączenia środków pieniężnych oznacza mechanizm, w ramach którego salda kredytowe lub salda debetowe kilku jednostkowych rachunków łączy się w celu zarządzania środkami pieniężnymi lub zarządzania płynnością.
Warunek określony w akapicie pierwszym lit. c) jest spełniony, jedynie wtedy, gdy niepowodzenie jakiejkolwiek transakcji finansowanej z użyciem papierów wartościowych w mechanizmie rozliczania może opóźnić rozliczenie jedynie odpowiadającej części pieniężnej lub może doprowadzić do powstania zobowiązania w odniesieniu do mechanizmu rozliczania, ze wsparciem ze strony powiązanego instrumentu kredytowego.
W przypadku niepowodzenia obejmującej papiery wartościowe części transakcji finansowanej z użyciem papierów wartościowych w mechanizmie rozliczania na koniec terminu wyznaczonego na dokonanie rozliczenia w ramach mechanizmu rozliczania instytucje wydzielają tę transakcję i jej odpowiadającą część pieniężną z pakietu kompensowania i traktują je w ujęciu brutto.
Obliczanie wartości ekspozycji instrumentów pochodnych
Przy obliczaniu wartości ekspozycji instytucje mogą uwzględnić skutki umów nowacji i innych umów o kompensowaniu zobowiązań zgodnie z art. 295. Instytucje nie uwzględniają kompensowania międzyproduktowego, ale mogą dokonywać kompensacji w ramach danej kategorii produktu, o której mowa w art. 272 pkt 25 lit. c), i w ramach kredytowych instrumentów pochodnych, kiedy są przedmiotem umowy o kompensowaniu międzyproduktowym, o której mowa w art. 295 lit. c).
Instytucje włączają do miary ekspozycji całkowitej sprzedane opcje, nawet jeżeli ich wartość ekspozycji może zostać ustalona na zero zgodnie ze sposobem traktowania określonym w art. 274 ust. 5.
Jeżeli instytucja przekazuje kontrahentowi zabezpieczenie gotówkowe i jeżeli to zabezpieczenie spełnia warunki określone w akapicie pierwszym lit. a)-e), instytucja uznaje to zabezpieczenie za zmienny depozyt zabezpieczający wniesiony na rzecz kontrahenta i uwzględnia je w obliczeniach kosztu zastąpienia.
Do celów akapitu pierwszego lit. b) uznaje się, że instytucja spełnia warunek określony w tej literze, jeżeli zmienny depozyt zabezpieczający jest wymieniany rankiem dnia sesyjnego następującego po dniu sesyjnym, w którym określono kontrakt na instrumenty pochodne, pod warunkiem że wymiana opiera się na wartości kontraktu na koniec dnia sesyjnego, w którym określono kontrakt.
Do celów akapitu pierwszego lit. d), jeżeli powstanie spór dotyczący depozytu zabezpieczającego, instytucje mogą uznać bezsporną kwotę wymienionego zabezpieczenia.
Jeżeli instytucje stosują jedną z metod, o których mowa w akapicie pierwszym, nie pomniejszają miary ekspozycji całkowitej o kwotę otrzymanego depozytu zabezpieczającego.
Dodatkowe przepisy dotyczące obliczania wartości ekspozycji pisemnych kredytowych instrumentów pochodnych
Instytucje obliczają efektywną wartość referencyjną pisemnych kredytowych instrumentów pochodnych poprzez dostosowanie wartości referencyjnej tych instrumentów pochodnych, aby odzwierciedlić rzeczywistą ekspozycję kontraktów, które są lewarowane lub w inny sposób wzmocnione za pomocą struktury transakcji.
Do celów obliczenia potencjalnej przyszłej ekspozycji zgodnie z art. 429c ust. 1 instytucje mogą wyłączyć z pakietu kompensowania część pisemnego kredytowego instrumentu pochodnego, która zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu nie podlega kompensacji i w odniesieniu do której w mierze ekspozycji całkowitej uwzględnia się efektywną wartość referencyjną.
Narzut z tytułu ryzyka kredytowego kontrahenta w odniesieniu do transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych
gdzie:
i = indeks oznaczający transakcję;
Ei = wartość godziwa papierów wartościowych lub środków pieniężnych pożyczonych kontrahentowi w ramach transakcji i; oraz
Ci = wartość godziwa papierów wartościowych lub środków pieniężnych otrzymanych od kontrahenta w ramach transakcji i.
Instytucje mogą ustalić wartość równą zero, jeżeli Ei oznacza środki pieniężne pożyczone kontrahentowi, a powiązana wierzytelność gotówkowa nie kwalifikuje się do kompensowania określonego w art. 429b ust. 4.
gdzie:
i = indeks oznaczający umowę o kompensowaniu zobowiązań;
Ei = wartość godziwa papierów wartościowych lub środków pieniężnych pożyczonych kontrahentowi na potrzeby transakcji objętych umową ramową o kompensowaniu zobowiązań i; oraz
Ci = wartość godziwa papierów wartościowych lub środków pieniężnych otrzymanych od kontrahenta z zastrzeżeniem umowy ramowej o kompensowaniu zobowiązań i.
Obliczanie wartości ekspozycji z tytułu pozycji pozabilansowych
Jeżeli dane zobowiązanie odnosi się do przedłużenia innego zobowiązania, zastosowanie ma art. 166 ust. 9.
Obliczanie wartości ekspozycji z tytułu standaryzowanych transakcji kupna i sprzedaży oczekujących na rozliczenie
Instytucje mogą kompensować pełną wartość nominalną zobowiązań do zapłaty dotyczących standaryzowanych transakcji kupna pełną wartością nominalną wierzytelności gotówkowych z tytułu standaryzowanych transakcji sprzedaży oczekujących na rozliczenie wyłącznie wówczas, gdy oba poniższe warunki zostały spełnione:
CZĘŚĆ SIÓDMA A 532
WYMOGI DOTYCZĄCE SPRAWOZDAWCZOŚCI
WYMOGI DOTYCZĄCE SPRAWOZDAWCZOŚCI
Sprawozdawczość dotycząca wymogów ostrożnościowych i informacji finansowych
Instytucje wyłączone zgodnie z art. 6 ust. 5 nie podlegają wymogowi dotyczącemu sprawozdawczości w zakresie wskaźnika dźwigni określonemu w akapicie pierwszym lit. a) niniejszego ustępu na zasadzie indywidualnej.
Wszelkie nowe wymogi w zakresie sprawozdawczości określone w takich wykonawczych standardach technicznych nie mają zastosowania wcześniej niż sześć miesięcy od daty ich wejścia w życie.
Do celów ust. 2 projekty wykonawczych standardów technicznych określają te komponenty wskaźnika dźwigni, które mają być przedstawiane w postaci wartości na koniec dnia lub na koniec miesiąca. Do tych celów EUNB bierze pod uwagę oba poniższe elementy:
EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w niniejszym ustępie do dnia 28 czerwca 2021 r., z wyjątkiem projektów takich standardów dotyczących:
Komisja jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
EUNB dołącza do tego sprawozdania projekty wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w ust. 7.
EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych w celu określenia formatów i wzorów, które instytucje, o których mowa w akapicie pierwszym, stosują do celów określonych w tym akapicie.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie drugim, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Właściwe organy, organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz wyznaczone organy zawsze, kiedy to możliwe korzystają z wymiany danych w celu zmniejszenia wymogów dotyczących sprawozdawczości. Zastosowanie mają przepisy dotyczące wymiany informacji i tajemnicy zawodowej lub służbowej określone w tytule VII rozdział I sekcja II dyrektywy 2013/36/UE.
Szczegółowe obowiązki sprawozdawcze
Szczegółowe wymogi dotyczące sprawozdawczości z tytułu ryzyka rynkowego
Wszelki nowe wymogi, określone w takich wykonawczych standardach technicznych nie mają zastosowania wcześniej niż sześć miesięcy od daty ich wejścia w życie.
EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 30 czerwca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Studium wykonalności dotyczące zintegrowanego systemu sprawozdawczości
CZĘŚĆ ÓSMA 540
UJAWNIANIE INFORMACJI PRZEZ INSTYTUCJE
UJAWNIANIE INFORMACJI PRZEZ INSTYTUCJE
TYTUŁ I
ZASADY OGÓLNE
ZASADY OGÓLNE
Wymogi i polityki dotyczące ujawniania informacji
Informacje, które mają być ujawniane zgodnie z niniejszą częścią, podlegają wewnętrznemu sprawdzeniu w takim samym stopniu jak sprawozdanie zarządcze ujęte w sprawozdaniu finansowym instytucji.
Instytucje wprowadzają również polityki służące sprawdzeniu, czy dzięki ujawnianym informacjom uczestnicy rynku otrzymują kompleksowy obraz profilu ryzyka instytucji. Jeżeli instytucje stwierdzą, że ujawniane informacje wymagane na podstawie niniejszej części nie dostarczają uczestnikom rynku kompleksowego obrazu profilu ryzyka, oprócz informacji, których ujawnienie jest wymagane na podstawie niniejszej części, instytucje podają do wiadomości publicznej dodatkowe informacje. Niemniej jednak instytucje są zobowiązane do podawania do wiadomości publicznej wyłącznie tych informacji, które są istotne i które nie są zastrzeżone ani poufne, jak określono w art. 432.
Informacje nieistotne, zastrzeżone lub poufne
Ujawniane informacje uznaje się za istotne, jeżeli ich pominięcie lub błędne przedstawienie może zmienić lub wpłynąć na ocenę lub decyzję użytkownika tych informacji, który opiera się na nich na potrzeby podjęcia decyzji ekonomicznych.
EUNB wydaje wytyczne zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 dotyczące sposobu, w jaki instytucje muszą stosować kryterium istotności w odniesieniu do wymogów dotyczących ujawniania informacji określonych w tytułach II i III.
Informacje instytucji uznaje się za zastrzeżone, jeżeli podanie ich do wiadomości publicznej osłabiłoby pozycję konkurencyjną tych instytucji. Informacje zastrzeżone mogą obejmować informacje dotyczące produktów lub systemów, których ujawnienie konkurencji obniżyłoby opłacalność inwestycji instytucji w te produkty lub systemy.
Informacje uznaje się za poufne, jeżeli instytucje są zobowiązane - z tytułu powiązań z klientem lub innym kontrahentem - do zachowania poufności tych informacji.
EUNB wydaje wytyczne zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 dotyczące sposobu, w jaki instytucje muszą stosować kryteria w zakresie zastrzegania i poufności w odniesieniu do wymogów dotyczących ujawniania informacji określonych w tytułach II i III.
Częstotliwość i zakres ujawniania informacji
Instytucje publikują informacje, których ujawnienie jest wymagane na mocy tytułów II i III, w sposób określony w art. 433a, 433 b oraz433c.
Coroczna publikacja ujawnianych informacji ma miejsce w tym samym dniu, w którym instytucje publikują swoje sprawozdania finansowe, lub jak najszybciej po upływie tego terminu.
Publikacje ujawnianych informacji dokonywane raz na pół roku i raz na kwartał mają miejsce w tym samym dniu, w którym instytucje publikują swoje sprawozdania finansowe za odnośny okres, w stosownych przypadkach, lub jak najszybciej po upływie tego terminu.
Każde opóźnienie między datą publikacji informacji, których ujawnienie jest wymagane na mocy niniejszej części, a datą publikacji odnośnych sprawozdań finansowych musi być uzasadnione i w żadnym razie nie może przekraczać ram czasowych określonych przez właściwe organy zgodnie z art. 106 dyrektywy 2013/36/UE.
Ujawnianie informacji przez duże instytucje
Ujawnianie informacji przez małe i niezłożone instytucje
Ujawnianie informacji przez inne instytucje
Środki ujawniania informacji
Jednolite formaty ujawniania informacji
EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określających jednolite formaty ujawniania informacji oraz powiązane instrukcje, zgodnie z którymi dokonuje się ujawniania informacji wymaganego na mocy tytułów II i III.
Te jednolite formaty ujawniania informacji zapewniają użytkownikom tych informacji dostatecznie wyczerpujące i porównywalne informacje, pozwalające im ocenić profile ryzyka instytucji i stopień, w jakim spełniają one wymogi określone w przepisach części od pierwszej do siódmej. Aby ułatwić porównywalność informacji, wykonawcze standardy techniczne dążą do utrzymania zgodności formatów ujawniania informacji z międzynarodowymi standardami w zakresie ujawniania informacji.
W stosownych przypadkach jednolite formaty ujawniania informacji przygotowuje się w postaci tabeli.
EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia tych wykonawczych standardów technicznych zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Dostępność informacji w europejskim pojedynczym punkcie dostępu
Informacje te muszą spełniać następujące wymogi:
Do celów lit. c) EUNB ocenia zalety i wady różnych formatów nadających się do odczytu maszynowego i przeprowadza odpowiednie testy praktyczne.
EUNB przedkłada Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
TYTUŁ II
KRYTERIA TECHNICZNE DOTYCZĄCE PRZEJRZYSTOŚCI I UJAWNIANIA INFORMACJI
KRYTERIA TECHNICZNE DOTYCZĄCE PRZEJRZYSTOŚCI I UJAWNIANIA INFORMACJI
Ujawnianie informacji dotyczących celów i polityk w zakresie zarządzania ryzykiem
Ujawnianie informacji na temat zakresu stosowania
Instytucje ujawniają następujące informacje dotyczące zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia:
Ujawnianie informacji na temat funduszy własnych
W odniesieniu do funduszy własnych instytucje ujawniają następujące informacje:
Ujawnianie informacji na temat funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych
W odniesieniu do funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych instytucje podlegające przepisom art. 92a lub 92b ujawniają następujące informacje:
Ujawnianie informacji na temat wymogów w zakresie funduszy własnych i na temat kwot ekspozycji ważonych ryzykiem
W odniesieniu do zgodności z przepisami art. 92 niniejszego rozporządzenia oraz z wymogami określonymi w art. 73 i art. 104 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2013/36/UE instytucje ujawniają następujące informacje:
Ujawnianie informacji na temat ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta
Instytucje ujawniają następujące informacje dotyczące ich ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta, o którym mowa w części trzeciej tytuł II rozdział 6:
Jeżeli bank centralny państwa członkowskiego udziela wsparcia płynnościowego w formie transakcji zamiany zabezpieczeń, właściwy organ może zwolnić instytucje z wymogów określonych w akapicie pierwszym lit. d) i e), gdy uzna, że ujawnienie informacji, o których mowa w tych przepisach, mogłoby ujawnić fakt udzielenia awaryjnego wsparcia płynnościowego. Do tych celów właściwy organ określa stosowne progi i obiektywne kryteria.
Ujawnianie informacji na temat buforów antycyklicznych
Instytucje ujawniają następujące informacje dotyczące przestrzegania przez nie wymogu w zakresie bufora antycyklicznego, o którym mowa w tytule VII rozdział 4 dyrektywy 2013/36/UE:
Ujawnianie informacji na temat wskaźników globalnego znaczenia systemowego
Globalne instytucje o znaczeniu systemowym co roku ujawniają wartości wskaźników stosowanych do określenia ich wyników zgodnie z metodą określania, o której mowa w art. 131 dyrektywy 2013/36/UE.
Ujawnianie informacji na temat ekspozycji na ryzyko kredytowe i ryzyko rozmycia
Instytucje ujawniają następujące informacje dotyczące swoich ekspozycji na ryzyko kredytowe i ryzyko rozmycia:
Ujawnianie informacji na temat aktywów obciążonych i wolnych od obciążeń
Instytucje ujawniają informacje dotyczące swoich aktywów obciążonych i wolnych od obciążeń. W tym celu instytucje stosują wartość bilansową w podziale na kategorie ekspozycji według jakości aktywów i całkowitej kwoty wartości bilansowej obciążonej i wolnej od obciążeń. Ujawnianie informacji na temat aktywów obciążonych i wolnych od obciążeń nie może obejmować ujawnienia informacji na temat awaryjnego wsparcia płynnościowego udzielanego przez banki centralne.
Ujawnianie informacji na temat stosowania metody standardowej
Instytucje obliczające kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 2 ujawniają następujące informacje dla każdej kategorii ekspozycji określonej w art. 112:
Ujawnianie informacji na temat ekspozycji na ryzyko rynkowe
Instytucje obliczające swoje wymogi w zakresie funduszy własnych zgodnie z przepisami art. 92 ust. 3 lit. b) i c) ujawniają te wymogi oddzielnie dla każdego rodzaju ryzyka, o którym mowa w tych przepisach. Ponadto oddzielnie ujawnia się wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu szczególnego ryzyka stopy procentowej związanego z pozycjami sekurytyzacyjnymi.
Ujawnianie informacji na temat zarządzania ryzykiem operacyjnym
Instytucje ujawniają następujące informacje na temat zarządzania przez nie ryzykiem operacyjnym:
Ujawnianie informacji na temat najważniejszych wskaźników
Instytucje ujawniają w formie tabeli następujące najważniejsze wskaźniki:
Ujawnianie informacji na temat ekspozycji na ryzyko stopy procentowej w odniesieniu do pozycji nieuwzględnionych w portfelu handlowym
Ujawnianie informacji na temat ekspozycji na pozycje sekurytyzacyjne
Instytucje obliczające kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem zgodnie z przepisami części trzeciej tytuł II rozdział 5 lub wymogi w zakresie funduszy własnych zgodnie z art. 337 lub 338 ujawniają następujące informacje oddzielnie dla działalności w ramach ich portfela handlowego i portfela bankowego:
Ujawnianie informacji na temat ryzyk z zakresu ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego (ryzyk ESG)
Od dnia 28 czerwca 2022 r. duże instytucje, które wyemitowały papiery wartościowe dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym dowolnego państwa członkowskiego, zdefiniowanym w art. 4 ust. 1 pkt 21) dyrektywy 2014/65/UE, ujawniają informacje na temat ryzyk ESG, w tym ryzyk fizycznych i ryzyk przejścia, zdefiniowanych w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 98 ust. 8 dyrektywy 2013/36/UE.
Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, ujawnia się raz w roku w odniesieniu do pierwszego roku, a następnie dwa razy w roku.
Ujawnianie informacji na temat polityki wynagrodzeń
Do celów lit. k) akapitu pierwszego niniejszego ustępu instytucje korzystające z takiego odstępstwa wskazują, czy korzystają z niego w oparciu o przepisy art. 94 ust. 3 lit. a) lub lit. b) dyrektywy 2013/36/UE. Instytucje wskazują również, w odniesieniu do których zasad dotyczących wynagrodzeń stosują odstępstwo lub odstępstwa, oraz podają liczbę członków personelu korzystających z tego odstępstwa lub z tych odstępstw oraz ich łączne wynagrodzenie, z podziałem na wynagrodzenie stałe i zmienne.
Instytucje stosują się do wymogów określonych w niniejszym artykule w sposób odpowiadający ich wielkości, organizacji wewnętrznej oraz charakterowi, skali i stopniowi złożoności działalności oraz bez uszczerbku dla rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679( * ).
Ujawnianie informacji na temat wskaźnika dźwigni
Ujawnianie informacji na temat wymogów dotyczących płynności
TYTUŁ III
WYMOGI KWALIFIKUJĄCE DO STOSOWANIA POSZCZEGÓLNYCH INSTRUMENTÓW LUB METOD
WYMOGI KWALIFIKUJĄCE DO STOSOWANIA POSZCZEGÓLNYCH INSTRUMENTÓW LUB METOD
Ujawnianie informacji na temat stosowania metody IRB w odniesieniu do ryzyka kredytowego
Instytucje obliczające kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem według metody IRB w odniesieniu do ryzyka kredytowego ujawniają następujące informacje:
Do celów lit. b) niniejszego artykułu instytucje stosują wartość ekspozycji określoną w art. 166.
Ujawnianie informacji na temat stosowania technik ograniczania ryzyka kredytowego
Instytucje stosujące techniki ograniczania ryzyka kredytowego ujawniają następujące informacje:
Ujawnianie informacji na temat stosowania metod zaawansowanego pomiaru w odniesieniu do ryzyka operacyjnego
Instytucje, które do obliczenia wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka operacyjnego stosują metody zaawansowanego pomiaru określone w art. 321-324, ujawniają opis zastosowanych przez siebie ubezpieczeń i innych mechanizmów transferu ryzyka w celu ograniczenia tego ryzyka.
Stosowanie wewnętrznych modeli pomiaru ryzyka rynkowego
Instytucje obliczające swoje wymogi kapitałowe zgodnie z art. 363 ujawniają następujące informacje:
CZĘŚĆ DZIEWIĄTA
AKTY DELEGOWANE I WYKONAWCZE
AKTY DELEGOWANE I WYKONAWCZE
Akty delegowane
Na podstawie tego sprawozdania i w przypadku gdy zawarte w nim ustalenia będą uzasadniać podjęcie takich działań, Komisja będzie także miała uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 462 w celu zmiany art. 381, art. 382 ust. 1-3, oraz art. 383-386 dotyczących tych kwestii.
Dostosowania techniczne i korekty
Komisja posiada uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 462 w celu dokonania dostosowania technicznego i korekt elementów innych niż istotne następujących przepisów, aby uwzględnić zmiany w zakresie nowych produktów finansowych lub działalności finansowej, w celu uwzględnieniu dostosowań do zmian w innych aktach ustawodawczych Unii dotyczących usług finansowych i rachunkowości dokonanych po przyjęciu niniejszego rozporządzenia, w tym standardów rachunkowości opartych na rozporządzeniu (WE) nr 1606/2002:
Ryzyko makroostrożnościowe lub systemowe stwierdzone na szczeblu państwa członkowskiego
Powiadomieniu towarzyszą następujące dokumenty i zawiera ono, w szczególności, odpowiednie dowody ilościowe i jakościowe dotyczące:
W ciągu jednego miesiąca od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, ERRS i EUNB przedstawią Radzie, Komisji i zainteresowanemu państwu członkowskiemu opinie na temat spraw, o których mowa w lit. a)-f) tego ustępu.
Uwzględniając w najwyższym stopniu opinie, o których mowa w akapicie drugim, oraz jeżeli istnieją solidne, mocne i szczegółowe dowody na to, że dany środek będzie mieć negatywny wpływ na rynek wewnętrzny, a wpływ ten przeważy nad korzyściami w zakresie stabilności finansowej płynącymi ze zmniejszenia stwierdzonego ryzyka makroostrożnościowego lub systemowego, Komisja może, w terminie jednego miesiąca, przedłożyć Radzie wniosek dotyczący aktu wykonawczego w celu odrzucenia projektu środków krajowych.
Jeżeli Komisja nie przedłoży wniosku we wspomnianym terminie jednego miesiąca, dane państwo członkowskie może natychmiast przyjąć projekt środków krajowych na okres nieprzekraczający dwóch lat lub do czasu, gdy dane ryzyko makroostrożnościowe lub systemowe przestanie występować, jeżeli stanie się to wcześniej.
Rada podejmuje decyzję w sprawie wniosku Komisji w terminie jednego miesiąca od otrzymania wniosku i podaje powody odrzucenia, bądź nie, projektu środków krajowych.
Rada odrzuca projekt środków krajowych wyłącznie w przypadku, gdy stwierdzi, że nie został spełniony co najmniej jeden z następujących warunków:
Ocena Rady uwzględnia opinie ERRS i EUNB oraz opiera się na dowodach przedstawionych zgodnie z ust. 2 przez organ wyznaczony zgodnie z ust. 1.
Jeżeli Rada nie przyjmie aktu wykonawczego dotyczącego odrzucenia projektu środków krajowych w terminie jednego miesiąca od otrzymania wniosku Komisji, dane państwo członkowskie może przyjąć środki i stosować je przez okres nieprzekraczający dwóch lat lub do czasu, gdy ryzyko makroostrożnościowe lub systemowe przestanie występować, jeżeli stanie się to wcześniej.
Wymogi ostrożnościowe
Komisja ma uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych - w szczególności na podstawie zalecenia lub opinii ERRS lub EUNB - zgodnie z art. 462 w celu nakładania na okres jednego roku surowszych wymogów ostrożnościowych w odniesieniu do ekspozycji, jeżeli jest to konieczne, aby zareagować na zmiany w natężeniu ryzyka mikroostrożnościowego i makroostrożnościowego wynikającego ze zmiany sytuacji na rynku na terytorium Unii lub poza nim, gdy zmiana ta ma wpływ na wszystkie państwa członkowskie, oraz jeżeli instrumenty przewidziane w niniejszym rozporządzeniu i w dyrektywie 2013/36/UE nie są wystarczające do wyeliminowania tych zagrożeń, dotyczących:
Komisja wspomagana przez ERRS przynajmniej raz w roku przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące zmian sytuacji na rynku, które mogą wymagać zastosowania niniejszego artykułu.
Płynność
W szczególności Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia w drodze przyjmowania aktów delegowanych określających szczegółowe wymogi dotyczące płynności do celów stosowania art. 8 ust. 3, art. 411-416, 419, 422, 425, 428a, 428f, 428g, 428j-428n, 428p, 428r, 428s, 428w, 428ae, 428ag, 428ah, 428ak oraz 451a.
W tym celu Komisja uwzględnia sprawozdania, o których mowa w art. 509 ust. 1, 2 i 3, oraz międzynarodowe standardy opracowane przez międzynarodowe fora, a także specyfikę unijną.
Komisja przyjmie akt delegowany, o którym mowa w ust. 1, do dnia 30 czerwca 2014 r. Wejdzie on w życie do dnia 31 grudnia 2014 r., lecz nie będzie mieć zastosowania przed dniem 1 stycznia 2015 r.
Komisja przyjmuje akt delegowany, o którym mowa w akapicie pierwszym, najpóźniej do dnia 28 czerwca 2024 r.
Przegląd stopniowego wprowadzania wymogu pokrycia wypływów netto
W swoim sprawozdaniu ENUB oceni w szczególności odroczone, do dnia 1 stycznia 2019 r., wprowadzenie minimalnego wiążącego standardu wynoszącego 100 %. W sprawozdaniu tym uwzględnione zostaną sprawozdania roczne, o których mowa w art. 509 ust. 1, stosowne dane rynkowe i zalecenia wszystkich właściwych organów.
Do celów oceny konieczności odroczenia Komisja uwzględnia sprawozdanie i ocenę, o których mowa w ust. 1.
Akt delegowany przyjmowany zgodnie z niniejszym artykułem nie ma zastosowania przed dniem 1 stycznia 2018 r. i wejdzie w życie do dnia 30 czerwca 2017 r.
Alternatywna metoda standardowa w odniesieniu do ryzyka rynkowego
Do celów wymogów dotyczących sprawozdawczości określonych w art. 430b ust. 1 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 462 w celu zmiany niniejszego rozporządzenia poprzez wprowadzenie dostosowań technicznych w art. 325e, 325g-325j, 325p, 325q, 325ae, 325ai, 325ak, 325am, 325ap-325at, 325av, 325ax oraz określenia wagi ryzyka dla koszyka 11 w tabeli 4 w art. 325ah oraz wag ryzyka dla obligacji zabezpieczonych emitowanych przez instytucje kredytowe w państwach trzecich zgodnie z art. 325ah, oraz korelacji obligacji zabezpieczonych emitowanych przez instytucje kredytowe w państwach trzecich zgodnie z art. 325aj w ramach alternatywnej metody standardowej określonej w części trzeciej tytuł IV rozdział 1a, z uwzględnieniem zmian w międzynarodowych standardach regulacyjnych.
Komisja przyjmuje akt delegowany, o którym mowa w akapicie pierwszym, do dnia 31 grudnia 2019 r.
Wykonywanie przekazanych uprawnień
Sprzeciw wobec regulacyjnych standardów technicznych
W przypadku gdy Komisja przyjmuje regulacyjny standard techniczny na mocy niniejszego rozporządzenia, który jest taki sam jak projekt regulacyjnego standardu technicznego przedłożony przez EUNB, okres, w którym Parlament Europejski i Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec takiego regulacyjnego standardu technicznego, wynosi miesiąc od daty powiadomienia. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady okres ten jest przedłużany o miesiąc. W drodze odstępstwa od art. 13 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 okres, w którym Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec regulacyjnego standardu technicznego, można w stosownych przypadkach wydłużyć o kolejny miesiąc.
Europejski Komitet Bankowy
CZĘŚĆ DZIESIĄTA
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE, SPRAWOZDANIA, PRZEGLĄDY I ZMIANY
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE, SPRAWOZDANIA, PRZEGLĄDY I ZMIANY
TYTUŁ I
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE
ROZDZIAŁ 1
Wymogi w zakresie funduszy własnych, niezrealizowane zyski i straty wyceniane według wartości godziwej oraz odliczenia
Wymogi w zakresie funduszy własnych, niezrealizowane zyski i straty wyceniane według wartości godziwej oraz odliczenia
Sekcja 1
Wymogi w zakresie funduszy własnych
Wymogi w zakresie funduszy własnych
Wymogi w zakresie funduszy własnych
Zastosowanie międzynarodowych standardów sprawozdawczości finansowej po raz pierwszy
W drodze odstępstwa od art. 24 ust. 2, właściwe organy przyznają instytucjom, które są zobowiązane do dokonywania wyceny aktywów i pozycji pozabilansowych oraz określania środków własnych zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości, stosownie do przepisów rozporządzenia (WE) nr 1606/2002, po raz pierwszy okres 24 miesięcy na wprowadzenie niezbędnych wewnętrznych procesów i wymogów technicznych.
Sekcja 2
Niezrealizowane zyski i straty wyceniane według wartości godziwej
Niezrealizowane zyski i straty wyceniane według wartości godziwej
(uchylony)
Tymczasowe traktowanie niezrealizowanych zysków i strat wycenianych według wartości godziwej przez inne całkowite dochody w związku z pandemią COVID-19
A = a · f
gdzie:
a = kwota niezrealizowanych zysków i strat skumulowanych od dnia 31 grudnia 2019 r. ujęta w bilansie w pozycji jako "Zmiany wartości godziwej instrumentów dłużnych wycenianych według wartości godziwej przez inne całkowite dochody", odpowiadająca ekspozycjom wobec rządów centralnych, samorządów regionalnych lub władz lokalnych, o których mowa w art. 115 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, oraz wobec podmiotów sektora publicznego, o których mowa w art. 116 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, z wyłączeniem tych aktywów finansowych, które są dotknięte utratą wartości ze względu na ryzyko kredytowe, zgodnie z definicją w dodatku A do załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1126/2008 (zwanego dalej "załącznikiem odnoszącym się do MSSF 9"); oraz
f = współczynnik mający zastosowanie do każdego roku sprawozdawczego w okresie tymczasowego traktowania zgodnie z ust. 2.
Przy ponownym obliczaniu odpowiedniego wymogu instytucja nie uwzględnia skutków, jaki na te pozycje wywierają odpisy z tytułu oczekiwanych strat kredytowych dotyczące ekspozycji wobec rządów centralnych, samorządów regionalnych lub władz lokalnych, o których mowa w art. 115 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, oraz wobec podmiotów sektora publicznego, o których mowa w art. 116 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, z wyłączeniem tych aktywów finansowych, które są dotknięte utratą wartości ze względu na ryzyko kredytowe, zgodnie z definicją w dodatku A do załącznika odnoszącego się do MSSF 9.
Sekcja 3
Odliczenia
Odliczenia
Podsekcja 1
Odliczenia od pozycji kapitału podstawowego tier I
Odliczenia od pozycji kapitału podstawowego tier I
Odliczenia od pozycji kapitału podstawowego Tier I
Odstępstwo od wymogu dokonywania odliczeń od pozycji kapitału podstawowego Tier I z tytułu ekspozycji nieobsługiwanych
W drodze odstępstwa od art. 36 ust. 1 lit. m) instytucje nie odliczają od pozycji kapitału podstawowego Tier I mającej zastosowanie kwoty niedoboru pokrycia ekspozycji nieobsługiwanych, w przypadku gdy ekspozycja została utworzona przed dniem 26 kwietnia 2019 r.
W przypadku gdy warunki ekspozycji, która została utworzona przed dniem 26 kwietnia 2019 r., zostają zmienione przez instytucję w sposób, który zwiększa ekspozycję instytucji wobec dłużnika, ekspozycję uznaje się za utworzoną w dniu, w którym zmiana zaczyna obowiązywać, i przestaje ona być objęta odstępstwem przewidzianym w akapicie pierwszym.
Wyłączenia z odliczeń od pozycji kapitału podstawowego Tier I
1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. instytucje nie odliczają pozycji wymienionych w lit. a) i b) niniejszego ustępu, których łączna wartość jest równa lub mniejsza niż 15 % wartości odpowiednich pozycji kapitału podstawowego Tier 1 danej instytucji:
Wyłączenia z odliczeń udziałów kapitałowych w zakładach ubezpieczeń od pozycji kapitału podstawowego Tier I
Pozycje niepodlegające odliczeniu od kapitału podstawowego Tier I
Wprowadzenie zmian w MSR 19
Wprowadzenie MSSF 9
Kwotę, o której mowa w akapicie pierwszym, oblicza się jako sumę następujących elementów:
gdzie:
A2SA = kwota obliczona zgodnie z ust. 2;
A4SA = kwota obliczona zgodnie z ust. 4 na podstawie kwot obliczonych zgodnie z ust. 3;
= suma 12-miesięcznych oczekiwanych strat kredytowych określonych zgodnie z pkt 5.5.5 załącznika odnoszącego się do MSSF 9 oraz kwoty odpisu na oczekiwane straty kredytowe w całym okresie życia określonej zgodnie z pkt 5.5.3 załącznika odnoszącego się do MSSF 9, z wyłączeniem odpisu na oczekiwane straty kredytowe w całym okresie życia z tytułu aktywów finansowych dotkniętych utratą wartości ze względu na ryzyko kredytowe, zgodnie z definicją w dodatku A do załącznika odnoszącego się do MSSF 9, na dzień 1 stycznia 2020 r.;
= suma 12-miesięcznych oczekiwanych strat kredytowych określonych zgodnie z pkt 5.5.5 załącznika odnoszącego się do MSSF 9 oraz kwoty odpisu na oczekiwane straty kredytowe w całym okresie życia określonej zgodnie z pkt 5.5.3 załącznika odnoszącego się do MSSF 9, z wyłączeniem odpisu na oczekiwane straty kredytowe w całym okresie życia z tytułu aktywów finansowych dotkniętych utratą wartości ze względu na ryzyko kredytowe, zgodnie z definicją w dodatku A do załącznika odnoszącego się do MSSF 9, na dzień 1 stycznia 2018 r. lub na dzień pierwszego zastosowania MSSF 9, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.";
f1 = mający zastosowanie współczynnik określony w ust. 6;
f2 = mający zastosowanie współczynnik określony w ust. 6a;
t1 = zwiększenie kapitału podstawowego Tier I wynikające z możliwości odliczenia od podatku kwoty A2,SA;
t2 = zwiększenie kapitału podstawowego Tier I wynikające z możliwości odliczenia od podatku kwoty A4SA;
t3 = zwiększenie kapitału podstawowego Tier I wynikające z możliwości odliczenia od podatku kwoty ;";
gdzie:
A2,IRB = kwota obliczona zgodnie z ust. 2, którą skorygowano zgodnie z ust. 5 lit. a);
A4,IRB = kwota obliczona zgodnie z ust. 4 na podstawie kwot obliczonych zgodnie z ust. 3, które skorygowano zgodnie z ust. 5 lit. b) i c);
= suma 12-miesięcznych oczekiwanych strat kredytowych określonych zgodnie z pkt 5.5.5 załącznika odnoszącego się do MSSF 9 oraz kwoty odpisu na oczekiwane straty kredytowe w całym okresie życia określonej zgodnie z pkt 5.5.3 załącznika odnoszącego się do MSSF 9, z wyłączeniem odpisu na oczekiwane straty kredytowe w całym okresie życia z tytułu aktywów finansowych dotkniętych utratą wartości ze względu na ryzyko kredytowe, zgodnie z definicją w dodatku A do załącznika odnoszącego się do MSSF 9, pomniejszona o sumę powiązanych kwot oczekiwanych strat z tytułu tych samych ekspozycji, które to kwoty obliczono zgodnie z art. 158 ust. 5, 6 i 10 niniejszego rozporządzenia, na dzień 1 stycznia 2020 r. W przypadku gdy obliczenie daje wynik ujemny, instytucja ustala wartość równą zeru;
= suma 12-miesięcznych oczekiwanych strat kredytowych określonych zgodnie z pkt 5.5.5 załącznika odnoszącego się do MSSF 9 oraz kwoty odpisu na oczekiwane straty kredytowe w całym okresie życia określonej zgodnie z pkt 5.5.3 załącznika odnoszącego się do MSSF 9, z wyłączeniem odpisu na oczekiwane straty kredytowe w całym okresie życia z tytułu aktywów finansowych dotkniętych utratą wartości ze względu na ryzyko kredytowe, zgodnie z definicją w dodatku A do załącznika odnoszącego się do MSSF 9, na dzień 1 stycznia 2018 r. lub na dzień pierwszego zastosowania MSSF 9, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza, pomniejszona o sumę powiązanych kwot oczekiwanych strat z tytułu tych samych ekspozycji, które to kwoty obliczono zgodnie z art. 158 ust. 5, 6 i 10 niniejszego rozporządzenia. Jeżeli obliczenie daje wynik ujemny, instytucja ustala wartość równą zeru;
f1 = mający zastosowanie współczynnik określony w ust. 6;
f2 = mający zastosowanie współczynnik określony w ust. 6a;
t1 = zwiększenie kapitału podstawowego Tier I wynikające z możliwości odliczenia od podatku kwoty A2IRB;
t2 = zwiększenie kapitału podstawowego Tier I wynikające z możliwości odliczenia od podatku kwoty A4IRB;
t3 = zwiększenie kapitału podstawowego Tier I wynikające z możliwości odliczenia od podatku kwoty.
W przypadku ekspozycji ważonych ryzykiem zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 3, jeżeli kwota określona zgodnie z ust. 3 lit. a), po zastosowaniu ust. 5 lit. b), przekracza kwotę dla tych ekspozycji określoną w ust. 3 lit. b), po zastosowaniu ust. 5 lit. c), instytucje ustalają wartość A4,IRB jako równą różnicy między tymi kwotami; w przeciwnym razie ustalają wartość A4,IRB jako równą zeru.
Instytucje, których rok obrachunkowy rozpoczyna się po dniu 1 stycznia 2020 r., lecz przed dniem 1 stycznia 2021 r., dostosowują daty określone w akapicie pierwszym lit. a)-d), tak aby odpowiadały ich rokowi obrachunkowemu, zgłaszają takie dostosowane daty swojemu właściwemu organowi i podają je do wiadomości publicznej.
Instytucje, które zaczynają stosować standardy rachunkowości, o których mowa w ust. 1, w dniu 1 stycznia 2021 r. lub po tej dacie, stosują odpowiednie współczynniki zgodnie z akapitem pierwszym lit. b)-d), zaczynając od współczynnika odpowiadającego rokowi pierwszego zastosowania tych standardów rachunkowości.
Instytucje, których rok obrachunkowy rozpoczyna się po dniu 1 stycznia 2020 r., lecz przed dniem 1 stycznia 2021 r., dostosowują daty określone w akapicie pierwszym lit. a)-e), tak aby odpowiadały ich rokowi obrachunkowemu, zgłaszają takie dostosowane daty swojemu właściwemu organowi i podają je do wiadomości publicznej.
Instytucje, które zaczynają stosować standardy rachunkowości, o których mowa w ust. 1, w dniu 1 stycznia 2021 r. lub po tej dacie, stosują odpowiednie współczynniki zgodnie z akapitem pierwszym lit. b)-e), zaczynając od współczynnika odpowiadającego rokowi pierwszego zastosowania tych standardów rachunkowości.
sf = 1 - (ABSA/RASA)
gdzie:
ABSA = kwota obliczona zgodnie z ust. 1 akapit drugi lit. a);
RASA = łączna kwota korekt z tytułu szczególnego ryzyka kredytowego;
Instytucje mogą tylko raz wybrać, czy skorzystają z obliczeń określonych w ust. 7 lit. b) czy też z obliczeń określonych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu. Instytucje podają swoją decyzję do wiadomości publicznej.
Instytucja, która podjęła decyzję o zastosowaniu rozwiązań przejściowych określonych w niniejszym artykule, może postanowić o niestosowaniu ust. 4; w takim przypadku powiadamia właściw‰preąj}(j> swojej decyzji do dnia 1 lutego 2018 r. W takim przypadku instytucja ustala wartośćA4SA_ A4IRB, ^SA, ^IRB, t2 oraz t3, o których mowa w ust. 1, jako równą zeru. W przypadku gdy instytucja otrzymała uprzednie zezwolenie właściwego organu, może ona w trakcie trwania okresu przejściowego cofnąć swoją decyzję. Instytucje podają do wiadomości publicznej każdą decyzję podjętą zgodnie z niniejszym akapitem.
Instytucja, która podjęła decyzję o zastosowaniu rozwiązań przejściowych określonych w niniejszym artykule, może postanowić o niestosowaniu ust. 2, o czym niezwłocznie powiadamia właściwy organ. W takim przypadku instytucja ustala wartość A2,sa, A2,irb oraz t1, o których mowa w ust. 1, jako równą zeru. O ile instytucja otrzymała uprzednie zezwolenie właściwego organu, może ona w trakcie trwania okresu przejściowego cofnąć swoją decyzję.
Co najmniej raz w roku właściwe organy powiadamiają EUNB o stosowaniu niniejszego artykułu przez instytucje, nad którymi sprawują nadzór.
Podsekcja 2
Odliczenia od pozycji dodatkowych w tier I
Odliczenia od pozycji dodatkowych w tier I
Odliczenia od pozycji dodatkowych w Tier I
Na zasadzie odstępstwa od art. 56 w okresie od 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się następujące przepisy:
Pozycje niepodlegające odliczeniu od pozycji dodatkowych w Tier I
Podsekcja 3
Odliczenia od pozycji w tier II
Odliczenia od pozycji w tier II
Odliczenia od pozycji w Tier II
Na zasadzie odstępstwa od art. 66 w okresie od 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się następujące podejście:
Odliczenia od pozycji w Tier II
Podsekcja 3a 580
Odliczenia od pozycji zobowiązań kwalifikowalnych
Odliczenia od pozycji zobowiązań kwalifikowalnych
Odliczenia od pozycji zobowiązań kwalifikowalnych
ri = łączny wymóg kapitałowy oparty na analizie ryzyka mający zastosowanie do jednostki zależnej i w państwie trzecim, w którym ma ona siedzibę główną, o ile wymóg ten jest spełniony za pomocą instrumentów, które zostałyby uznane za fundusze własne zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
wi = łączny wymóg kapitałowy w Tier I nieoparty na analizie ryzyka mający zastosowanie do jednostki zależnej i w państwie trzecim, w którym ma ona siedzibę główną, o ile wymóg ten jest spełniony za pomocą instrumentów, które zostałyby uznane za kapitał Tier I zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
Podsekcja 4
Wartości procentowe mające zastosowanie przy dokonywaniu obliczeń
Wartości procentowe mające zastosowanie przy dokonywaniu obliczeń
Wartości procentowe mające zastosowanie przy dokonywaniu odliczeń od pozycji kapitału podstawowego Tier I, pozycji dodatkowych w Tier I i w Tier II
Podsekcja 4
Wartości procentowe mające zastosowanie przy dokonywaniu obliczeń
Wartości procentowe mające zastosowanie przy dokonywaniu obliczeń
Wartości procentowe mające zastosowanie przy dokonywaniu odliczeń od pozycji kapitału podstawowego Tier I, pozycji dodatkowych w Tier I i w Tier II
Sekcja 4
Udziały mniejszości i instrumenty dodatkowe w tier I i tier II emitowane przez jednostki zależne
Udziały mniejszości i instrumenty dodatkowe w tier I i tier II emitowane przez jednostki zależne
Uznanie w ramach skonsolidowanego kapitału podstawowego Tier I instrumentów i pozycji niekwalifikujących się jako udziały mniejszości
Uznanie w ramach skonsolidowanych funduszy własnych udziałów mniejszości i kwalifikującego się kapitału dodatkowego Tier I i w Tier II
Sekcja 5
Dodatkowe filtry i odliczenia
Dodatkowe filtry i odliczenia
Dodatkowe filtry i odliczenia
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Zakres stosowania transakcji na instrumentach pochodnych z funduszami emerytalnymi
W odniesieniu do transakcji, o których mowa w art. 89 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, oraz zawartych w ramach systemu programów emerytalnych zdefiniowanego w art. 2 tego rozporządzenia instytucje nie obliczają wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z CVA, zgodnie z art. 382 ust. 4 lit. c) niniejszego rozporządzenia.
ROZDZIAŁ 2
Stosowanie zasady praw nabytych w odniesieniu do instrumentów kapitałowych
Stosowanie zasady praw nabytych w odniesieniu do instrumentów kapitałowych
Sekcja 1
Instrumenty stanowiące pomoc państwa
Instrumenty stanowiące pomoc państwa
Stosowanie zasady praw nabytych w odniesieniu do instrumentów stanowiących pomoc państwa
W przypadku gdy instrumenty są subskrybowane zarówno przez państwo członkowskie, jak i przez inwestorów prywatnych oraz ma miejsce częściowy wykup instrumentów subskrybowanych przez państwo członkowskie, analogiczna część instrumentów subskrybowanych prywatnie podlega zasadzie praw nabytych zgodnie z art. 484. Gdy wykupione zostały wszystkie instrumenty subskrybowane przez państwo członkowskie, pozostałe instrumenty subskrybowane przez inwestorów prywatnych podlegają zasadzie praw nabytych zgodnie z art. 484.
Instrumenty, które kwalifikują się jako kapitał podstawowy Tier I na mocy akapitu pierwszego nie mogą kwalifikować się jako instrumenty dodatkowe w Tier I lub instrumenty w Tier II na mocy ust. 5 lub 7.
Instrumenty, które kwalifikują się jako instrumenty dodatkowe w Tier I na mocy akapitu pierwszego nie mogą kwalifikować się jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I lub instrumenty w Tier II na mocy ust. 3 lub 7.
Instrumenty, które kwalifikują się jako instrumenty w Tier II na mocy akapitu pierwszego nie mogą kwalifikować się jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I lub instrumenty dodatkowe w Tier I na mocy ust. 3 lub 5.
Sekcja 2
Instrumenty niestanowiące pomocy państwa
Instrumenty niestanowiące pomocy państwa
Podsekcja 1
Kwalifikowanie się i limity w zakresie zasady praw nabytych
Kwalifikowanie się i limity w zakresie zasady praw nabytych
Kwalifikowanie się do zastosowania zasady praw nabytych wobec pozycji, które kwalifikowały się jako fundusze własne na mocy krajowych środków transpozycji dyrektywy 2006/48/WE
Kwalifikowalność do włączenia do kapitału podstawowego Tier I ażio emisyjnego związanego z pozycjami, które kwalifikowały się jako fundusze własne na mocy krajowych środków transpozycji dyrektywy 2006/48/WE
Limity w zakresie stosowania zasady praw nabytych wobec pozycji zaliczających się do pozycji kapitału podstawowego Tier I, pozycji dodatkowych w Tier I i w Tier II
Pozycje wyłączone ze stosowania zasady praw nabytych w odniesieniu do pozycji kapitału podstawowego Tier I lub pozycji dodatkowych w Tier I zaliczane do innych elementów funduszy własnych
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Amortyzacja pozycji traktowanych zgodnie z zasadą praw nabytych jako pozycje w Tier II
Pozycje, o których mowa w art. 484 ust. 5, kwalifikujące się jako pozycje w Tier II, o których mowa w art. 484 ust. 5 lub art. 486 ust. 4, podlegają wymogom określonym w art. 64.
Podsekcja 2
Włączenie instrumentów z opcją kupna i zachęt do umorzenia do pozycji dodatkowych w tier I i tier II
Włączenie instrumentów z opcją kupna i zachęt do umorzenia do pozycji dodatkowych w tier I i tier II
Instrumenty hybrydowe z opcją kupna i zachętą do umorzenia
instytucję, podlegają niniejszemu artykułowi.
Pozycje w Tier II z zachętą do umorzenia
Efektywny termin zapadalności
Do celów art. 489 i 490 efektywny termin zapadalności określa się w następujący sposób:
ROZDZIAŁ 3
Przepisy przejściowe w zakresie ujawniania informacji dotyczących funduszy własnych
Przepisy przejściowe w zakresie ujawniania informacji dotyczących funduszy własnych
Ujawnianie informacji dotyczących funduszy własnych
EUNB przedstawi Komisji powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie do dnia 28 lipca 2013 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
ROZDZIAŁ 4
Duże ekspozycje, wymogi w zakresie funduszy własnych, dźwignia finansowa i dolna granica określona w regulacjach Bazylea I
Duże ekspozycje, wymogi w zakresie funduszy własnych, dźwignia finansowa i dolna granica określona w regulacjach Bazylea I
Przepisy przejściowe w zakresie dużych ekspozycji
Poziomy, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c), mają zastosowanie do wartości ekspozycji po uwzględnieniu skutku technik ograniczania ryzyka kredytowego zgodnie z art. 399-403.
Do celów akapitu pierwszego lit. a), b) i c) rozwiązania przejściowe określone w ust. 4 niniejszego artykułu mają zastosowanie wyłącznie do składników aktywów i innych ekspozycji wobec podmiotów sektora publicznego, lub przez nie gwarantowanych, które są traktowane jako ekspozycje wobec rządu centralnego, samorządu regionalnego lub władz lokalnych zgodnie z art. 116 ust. 4. Jeżeli składniki aktywów i inne ekspozycje wobec podmiotów sektora publicznego, lub gwarantowane przez nie, traktowane jako ekspozycje wobec samorządów regionalnych lub władz lokalnych zgodnie z art. 116 ust. 4, rozwiązania przejściowe określone w ust. 4 niniejszego artykułu mają zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy ekspozycje wobec danego samorządu regionalnego lub władzy lokalnej traktuje się jako ekspozycje wobec rządu centralnego zgodnie z art. 115 ust. 2.
Przepisy przejściowe dotyczące wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych
Stosowanie zasady praw nabytych w odniesieniu do emisji za pośrednictwem jednostek specjalnego przeznaczenia
Stosowanie zasady praw nabytych w odniesieniu do instrumentów funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych
Zasada praw nabytych dla uprzywilejowanych pozycji sekurytyzacyjnych
Na zasadzie odstępstwa od art. 270 instytucja inicjująca może obliczyć kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem w ramach uprzywilejowanej pozycji sekurytyzacyjnej zgodnie z art. 260, 262 lub 264, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:
Ujmowanie ekspozycji kapitałowych według metody IRB
Pozycję zwolnioną ze stosowania tej metody mierzy się jako liczbę akcji przypadającą na dzień 31 grudnia 2007 r., powiększoną o wszelkie dodatkowe udziały, których własność wynika bezpośrednio z posiadania tego udziału kapitałowego, pod warunkiem że nie powoduje to wzrostu proporcjonalnego udziału własnościowego w spółce portfelowej.
Jeżeli nabycie powoduje wzrost proporcjonalnego udziału własnościowego w danym pakiecie akcji, część udziałów stanowiąca nadwyżkę nie podlega wspomnianemu wyżej wyłączeniu. Zwolnienie to nie obejmuje również udziałów, które pierwotnie podlegały wyłączeniu, ale zostały sprzedane, a następnie odkupione.
Ekspozycje kapitałowe objęte niniejszym przepisem podlegają wymogom kapitałowym obliczanym zgodnie z metodą standardową zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 2 oraz, w stosownych przypadkach, wymogom określonym w części trzeciej tytuł IV.
Właściwe organy powiadamiają Komisję i EUNB o wdrożeniu niniejszego ustępu.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 czerwca 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
(uchylony).
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ekspozycji wobec kontrahentów centralnych
gdzie:
KCMi = wymogi w zakresie funduszy własnych
KCCP = hipotetyczny kapitał QCCP udostępniony instytucji przez QCCP zgodnie z art. 50c rozporządzenia (UE) nr 648/2012;
DFCCP = wniesione z góry zasoby finansowe CCP udostępnione instytucji przez CCP zgodnie z art. 50c rozporządzenia (UE) nr 648/2012;
i = indeks oznaczający uczestnika rozliczającego;
IMi = początkowy depozyt zabezpieczający przekazany kontrahentowi centralnemu przez uczestnika rozliczającego i; oraz
IM = całkowita kwota początkowego depozytu zabezpieczającego podana do wiadomości instytucji przez kontrahenta centralnego zgodnie z art. 89 ust. 5a rozporządzenia (UE) nr 648/2012.
Wyłączenia w odniesieniu do podmiotów prowadzących handel towarami
Dźwignia finansowa
Korekty z tytułu zbywania na dużą skalę
Korekty, o której mowa w akapicie pierwszym, można dokonać wyłącznie do dnia 28 czerwca 2022 r., a jej skutki mogą trwać dopóty, dopóki odpowiadające im ekspozycje są ujęte we własnych oszacowaniach LGD danej instytucji.
Tymczasowe traktowanie długu publicznego wyemitowanego w walucie innego państwa członkowskiego
Poziomy, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c) niniejszego ustępu, mają zastosowanie do wartości ekspozycji po uwzględnieniu skutku ograniczania ryzyka kredytowego zgodnie z art. 399-403.
Tymczasowe wyłączenie niektórych ekspozycji wobec banków centralnych z miary ekspozycji całkowitej w związku z pandemią COVID-19
Kwota wyłączona przez instytucję nie może przekraczać średniej dziennej kwoty ekspozycji wymienionych w akapicie pierwszym lit. a) i b) w ostatnim pełnym okresie utrzymywania rezerw obowiązkowych przez bank centralny instytucji.
Ekspozycje wyłączane na mocy ust. 1 muszą spełniać oba następujące warunki:
Instytucja, która wyłącza ekspozycje wobec swojego banku centralnego ze swojej miary ekspozycji całkowitej zgodnie z ust. 1, podaje do wiadomości publicznej również wskaźnik dźwigni, jaki miałby zastosowanie, gdyby nie wyłączyła tych ekspozycji.
Wyłączenie przekroczeń z obliczania dodajnika weryfikacji historycznej w związku z pandemią COVID-19
W drodze odstępstwa od art. 366 ust. 3, właściwe organy mogą, w wyjątkowych okolicznościach i w indywidualnych przypadkach, zezwolić instytucjom na wyłączenie przekroczeń wykazanych przez instytucję w oparciu o weryfikację historyczną hipotetycznych lub rzeczywistych zmian z obliczenia dodajnika określonego w art. 366 ust. 3, pod warunkiem że przekroczenia te nie wynikają z braków w modelu wewnętrznym oraz pod warunkiem że miały miejsce w okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2021 r.
Tymczasowe obliczanie wartości ekspozycji z tytułu standaryzowanych transakcji kupna i sprzedaży oczekujących na rozliczenie w związku z pandemią COVID-19
Instytucje mogą kompensować pełną wartość nominalną zobowiązań do zapłaty dotyczących standaryzowanych transakcji kupna pełną wartością nominalną wierzytelności gotówkowych z tytułu standaryzowanych transakcji sprzedaży oczekujących na rozliczenie wyłącznie w przypadku gdy oba następujące warunki są spełnione:
Korekta ekspozycji ważonych ryzykiem, których nie dotyczy niewykonanie zobowiązania, wobec MŚP
gdzie:
RWEA* = kwota ekspozycji ważona ryzykiem skorygowana o współczynnik wsparcia MŚP; oraz
E* jest jedną z poniższych:
a) łączną kwotą zobowiązań MŚP lub grupy powiązanych klientów MŚP wobec instytucji, jej jednostek zależnych, jej jednostek dominujących oraz innych jednostek zależnych tych jednostek dominujących, w tym wszelkich ekspozycji, których dotyczy niewykonanie zobowiązania, jednak z wyłączeniem wierzytelności lub wierzytelności warunkowych, których zabezpieczeniem są nieruchomości mieszkalne;
b) w przypadku gdy łączna kwota, o której mowa w lit. a), jest równa 0, kwota wierzytelności lub wierzytelności warunkowych od MŚP lub grupy powiązanych klientów MŚP, które są zabezpieczone na nieruchomościach mieszkalnych i które są wyłączone z obliczenia całkowitej kwoty, o której mowa w tej literze.
Korekta wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego w odniesieniu do ekspozycji wobec podmiotów, które obsługują lub finansują fizyczne obiekty lub instalacje, systemy i sieci zapewniające lub wspierające podstawowe usługi publiczne
Odstępstwo od stosowania wymogów dotyczących sprawozdawczości
Na zasadzie odstępstwa od art. 430 w okresie pomiędzy datą rozpoczęcia stosowania odnośnych przepisów niniejszego rozporządzenia a datą pierwszego przedłożenia sprawozdań określonych w wykonawczych standardach technicznych, o których mowa w tym artykule, właściwy organ może odstąpić od wymogu zgłaszania informacji w formacie określonym we wzorach zawartych w akcie wykonawczym, o którym mowa w art. 430 ust. 7, jeżeli wzory te nie zostały zaktualizowane w celu odzwierciedlenia przepisów niniejszego rozporządzenia.
TYTUŁ II
SPRAWOZDANIA I PRZEGLĄDY
SPRAWOZDANIA I PRZEGLĄDY
Traktowanie ostrożnościowe ekspozycji związanych z celami ochrony środowiska lub celami społecznymi
EUNB, po konsultacji z ERRS, ocenia - na podstawie dostępnych danych i ustaleń działającej w ramach Komisji grupy ekspertów wysokiego szczebla ds. zrównoważonego finansowania - czy uzasadnione byłoby specjalne ostrożnoś- ciowe traktowanie ekspozycji związanych z aktywami, włącznie z sekurytyzacjami, lub działaniami w znaczącym stopniu powiązanymi z celami ochrony środowiska lub celami społecznymi. EUNB ocenia w szczególności:
EUNB przedłoży sprawozdanie ze swoich ustaleń Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji do dnia 28 czerwca 2025 r.
Na podstawie tego sprawozdania Komisja w stosownym przypadku przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy.
Cykliczność wymogów kapitałowych
Komisja, działając we współpracy z EUNB, ERRS i państwami członkowskimi oraz uwzględniając opinię EBC, okresowo monitoruje, czy niniejsze rozporządzenie jako całość, wraz z dyrektywą 2013/36/UE, ma znaczący wpływ na cykl gospodarczy, i w świetle tej analizy rozważa, czy uzasadnione byłoby podjęcie działań naprawczych. Do dnia 31 grudnia 2013 r. EUNB przedstawia Komisji sprawozdanie, w którym stwierdza, czy i w jaki sposób metody stosowane przez instytucje zgodnie z metodą IRB powinny się zbiegać w celu uzyskania porównywalnych wymogów kapitałowych przy jednoczesnym ograniczeniu procykliczności.
Na podstawie tej analizy i przy uwzględnieniu opinii EBC Komisja sporządza co dwa lata sprawozdanie i przedstawia je Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wraz z wszelkimi odpowiednimi wnioskami. Przy sporządzaniu sprawozdania brany jest odpowiednio pod uwagę wkład kredytobiorców i kredytodawców.
Do dnia 31 grudnia 2014 r. Komisja dokona przeglądu stosowania przepisów art. 33 ust. 1 lit. c) i sporządzi sprawozdanie w tej kwestii, które przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w stosownym przypadku wraz z wnioskiem ustawodawczym.
W odniesieniu do ewentualnego usunięcia art. 33 ust. 1 lit. c) i możliwości jego stosowania na poziomie Unii przegląd powinien w szczególności zapewnić wystarczające zabezpieczenia gwarantujące stabilność finansową we wszystkich państwach członkowskich.
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ekspozycji w postaci obligacji zabezpieczonych
Instrumenty kapitałowe subskrybowane przez organy publiczne w sytuacjach kryzysowych
Do dnia 31 grudnia 2016 r., po przeprowadzeniu konsultacji z EUNB Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie wraz z odpowiednimi wnioskami, dotyczące kwestii, czy traktowanie określone w art. 31 należy zmienić lub wycofać.
Udziały w instrumentach zobowiązań kwalifikowalnych
Do dnia 28 czerwca 2022 r. EUNB przedstawi Komisji sprawozdanie na temat kwot i podziału udziałów w instrumentach zobowiązań kwalifikowalnych pomiędzy instytucjami określonymi jako globalne instytucje o znaczeniu systemowym lub inne instytucje o znaczeniu systemowym, a także na temat potencjalnych przeszkód dla restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz na temat ryzyka wystąpienia efektu domina w odniesieniu do tych udziałów.
W oparciu o sprawozdanie EUNB Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie - do dnia 28 czerwca 2023 r. - sprawozdanie na temat odpowiedniego traktowania takich udziałów, w stosownych przypadkach, wraz z wnioskiem ustawodawczym.
Przegląd finansowania długoterminowego
Do dnia 31 grudnia 2014 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie wraz z odpowiednimi wnioskami dotyczące adekwatności wymogów niniejszego rozporządzenia w świetle potrzeby zapewnienia właściwych poziomów środków dla wszelkich rodzajów finansowania długoterminowego w gospodarce, w tym projektów w zakresie infrastruktury krytycznej w Unii w dziedzinie transportu, energii i komunikacji.
Ryzyko kredytowe - definicja niewykonania zobowiązania
Do dnia 31 grudnia 2017 r. EUNB przedstawi Komisji sprawozdanie dotyczące tego, w jaki sposób zastąpienie 90 dni przez 180 dni zwłoki w wypełnieniu zobowiązań kredytowych, przewidziane w art. 178 ust. 1 lit. b), wpływa na kwoty ekspozycji ważone ryzykiem oraz tego, czy ten przepis ma być nadal stosowany po dniu 31 grudnia 2019 r.
Na podstawie tego sprawozdania Komisja może przedstawić wniosek ustawodawczy w sprawie zmiany niniejszego rozporządzenia.
Przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania z bazowym portfelem obligacji skarbowych strefy euro
W ścisłej współpracy z ERRS i EUNB Komisja przedstawia do dnia 31 grudnia 2021 r. sprawozdanie, w którym ocenia, czy potrzebne są zmiany ram regulacyjnych w celu promowania rynku i nabywania przez banki ekspozycji w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania, których portfel bazowy składa się wyłącznie z obligacji skarbowych państw członkowskich, których walutą jest euro, w przypadku gdy względna waga obligacji skarbowych każdego państwa członkowskiego w całkowitym portfelu przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania jest równa względnej wadze wkładu kapitałowego każdego państwa członkowskiego do EBC.
Sekurytyzacje ekspozycji nieobsługiwanych
Duże ekspozycje
Poziom stosowania
Wymogi dotyczące płynności
W sprawozdaniu, o którym mowa w akapicie pierwszym, uwzględnia się w odpowiedni sposób sytuację na rynkach i międzynarodową sytuację regulacyjną, jak również interakcje między wymogiem pokrycia wypływów netto a innymi wymogami ostrożnościowymi wprowadzonymi na mocy niniejszego rozporządzenia, takimi jak współczynniki kapitału obciążonego ryzykiem określone w art. 92 i wskaźnik dźwigni.
Parlament Europejski i Rada mają możliwość wyrażenia opinii na temat sprawozdania, o którym mowa w akapicie pierwszym.
Parlament Europejski i Rada mają możliwość wyrażenia opinii na temat tego sprawozdania.
W sprawozdaniu, o którym mowa w akapicie pierwszym, uwzględnia się również:
EUNB w szczególności sprawdza adekwatność następujących kryteriów i odpowiednie poziomy dla takich definicji:
Wymogi dotyczące stabilności finansowania netto
Dźwignia finansowa
Ekspozycje na przeniesione ryzyko kredytowe
Do dnia 31 grudnia 2014 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania i skuteczności przepisów rozdziału 2 rozporządzenia (UE) 2017/2402 w świetle zmian na rynkach międzynarodowych.
Zasady makroostrożnościowe
Metoda obliczania wartości ekspozycji z tytułu transakcji na instrumentach pochodnych
Monitorowanie i ocena
Finansowanie długoterminowe
Do dnia 31 grudnia 2015 r. Komisja sporządza sprawozdanie na temat wpływu niniejszego rozporządzenia w zakresie zachęcania do inwestycji w infrastrukturę sprzyjającą długoterminowemu wzrostowi gospodarczemu.
Definicja uznanego kapitału
Do dnia 31 grudnia 2014 r. Komisja dokona przeglądu adekwatności definicji uznanego kapitału stosowanej do celów części drugiej tytuł III i części czwartej oraz sporządzi na ten temat sprawozdanie, które przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w stosownym przypadku dołączając wniosek ustawodawczy.
Przegląd dotyczący instrumentów kapitałowych, które mogą podlegać odpisowi obniżającemu wartość lub przekształceniu w chwili utraty rentowności przez instytucję
Do dnia 31 grudnia 2015 r. Komisja przeprowadzi przegląd na temat tego, czy niniejsze rozporządzenie powinno zawierać wymóg, zgodnie z którym instrumenty dodatkowe w Tier I lub instrumenty w Tier II muszą podlegać odpisowi obniżającemu wartość w przypadku stwierdzenia utraty rentowności przez instytucję; Komisja złoży na ten temat stosowne sprawozdanie. Komisja przedkłada to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie, w stosownym przypadku wraz z wnioskiem ustawodawczym.
Przegląd obustronnych przepisów dotyczących stwierdzania niewykonania zobowiązania
Do dnia 28 czerwca 2022 r. Komisja dokona przeglądu i oceny, czy właściwe jest stosowanie wymogu, by zobowiązania kwalifikowalne mogły podlegać umorzeniu lub konwersji bez uruchamiania obustronnych klauzul stwierdzania niewykonania zobowiązania w innych umowach, z myślą o maksymalnym wzmocnieniu skuteczności instrumentu umorzenia lub konwersji długu i o ocenie, czy do warunków umowy regulujących inne zobowiązania należy włączyć obustronny przepis dotyczący braku stwierdzenia niewykonania zobowiązania odnoszący się do zobowiązań kwalifikowalnych. W stosownym przypadku temu przeglądowi i ocenie towarzyszy wniosek ustawodawczy.
Informacje dotyczące przekroczeń oraz uprawnień nadzorczych w zakresie ograniczania wypłat zysków
Do dnia 31 grudnia 2021 r. Komisja poinformuje Parlament Europejski i Radę, czy wyjątkowe okoliczności powodujące poważne zakłócenia gospodarcze w prawidłowym funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych uzasadniają:
Komisja rozważy podjęcie dalszych środków, stosownie do sytuacji.
Odliczanie aktywów z tytułu określonych świadczeń w ramach funduszu emerytalnego od pozycji kapitału podstawowego Tier I
Do dnia 30 czerwca 2014 r. EUNB przedstawi sprawozdanie dotyczące tego, czy MSR 19, w połączeniu z pomniejszeniem aktywów emerytalnych netto, o czym mowa w art. 36 ust. 1 lit. e), oraz zmiany w zobowiązaniach emerytalnych netto prowadzą do zmienności funduszy własnych instytucji.
Do dnia 31 grudnia 2014 r., z uwzględnieniem sprawozdania EUNB, Komisja przygotuje dla Parlamentu Europejskiego i Rady sprawozdanie dotyczące kwestii, o której mowa w akapicie pierwszym, w stosownym przypadku wraz z wnioskiem ustawodawczym mający na celu wprowadzenie podejścia dostosowującego aktywa lub zobowiązania funduszu emerytalnego ze zdefiniowanymi świadczeniami netto do celów obliczenia funduszy własnych.
Sprawozdawczość i przegląd
Do dnia 1 stycznia 2022 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania przepisów tytułu II rozdział 5 część trzecia w świetle rozwoju sytuacji na rynkach sekurytyzacyjnych, w tym z perspektywy makroostrożnościowej i ekonomicznej. Sprawozdaniu temu będzie towarzyszyć, w stosownych przypadkach, wniosek ustawodawczy; w sprawozdaniu tym zostaną ocenione w szczególności następujące kwestie:
W sprawozdaniu będą również uwzględnione zmiany regulacyjne na forach międzynarodowych, w szczególności zmiany dotyczące międzynarodowych standardów w zakresie sekurytyzacji.
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego
TYTUŁ IIA 651
WDRAŻANIE PRZEPISÓW
WDRAŻANIE PRZEPISÓW
Narzędzie zapewniania zgodności
TYTUŁ III
ZMIANY
ZMIANY
Zmiany w rozporządzeniu (UE) 648/2012
W rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 wprowadza się następujące zmiany:
"ROZDZIAŁ 4
Obliczenia i sprawozdawczość do celów rozporządzenia (UE) nr 575/2013
Artykuł 50a
Obliczanie KCCP
1. Do celów art. 308 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych kontrahent centralny oblicza K CCP określone w ust. 2 niniejszego artykułu dla wszystkich umów i transakcji, które rozlicza w odniesieniu do wszystkich swoich uczestników rozliczających objętych danym funduszem na wypadek niewykonania zobowiązania.
2. Kontrahent centralny oblicza hipotetyczny kapitał KCCP w następujący sposób:
KCCP = max{EBRMi - IMi - DFi ;0} ·RW · współczynnikkapitałowy
gdzie:
EBRMi = wartość ekspozycji przed ograniczeniem ryzyka, która jest równa wartości ekspozycji kontrahenta centralnego wobec uczestnika rozliczającego "i" z tytułu wszystkich umów i transakcji zawieranych z tym uczestnikiem rozliczającym, obliczonych bez uwzględniania zabezpieczenia przekazanego przez takiego uczestnika rozliczającego;
IMi = początkowy depozyt zabezpieczający przekazany kontrahentowi centralnemu przez uczestnika rozliczającego i;
DFi = wkład wniesiony z góry przez uczestnika rozliczającego i;
RW = waga ryzyka równa 20 %;
współczynnik
kapitałowy = 8 %.
Wszystkie wartości we wzorze w akapicie pierwszym odnoszą się do wyceny na koniec dnia przed uzupełnieniem depozytu zabezpieczającego po ostatnim wezwaniu do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego tego dnia.
3. Kontrahent centralny dokonuje obliczenia wymaganego w ust. 2 co najmniej raz na kwartał lub częściej, jeżeli wymagają tego właściwe organy jego uczestników rozliczających będących instytucjami.
4. EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych, aby określić następujące elementy do celów ust. 3:
a) częstotliwość i terminy obliczeń określonych w ust. 2;
b) sytuacje, w których właściwe organy instytucji pełniącej rolę uczestnika rozliczającego mogą wymagać większej częstotliwości obliczeń i przekazywania informacji od częstotliwości określonej w lit. a).
EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.".
Artykuł 50b
Ogólne zasady obliczania KCCP
Do celów obliczenia określonego w art. 50a ust. 2 stosuje się następujące zasady:
a) kontrahent centralny oblicza wartość swoich ekspozycji wobec uczestników rozliczających w następujący sposób:
(i) w odniesieniu do ekspozycji wynikających z kontraktów i transakcji wymienionych w art. 301 ust. 1 lit. a) i d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oblicza je zgodnie z metodą wyceny według wartości rynkowej określoną w jego art. 274;
(ii) w odniesieniu do ekspozycji wynikających z kontraktów i transakcji wymienionych w art. 301 ust. 1 lit. b), c) i e) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oblicza je zgodnie z kompleksową metodą ujmowania zabezpieczeń finansowych określoną w art. 223 tego rozporządzenia z uwzględnieniem nadzorczych korekt z tytułu zmienności określonych w art. 223 i 224 tego rozporządzenia. Wyjątek przewidziany w ust. 285 ust. 3 lit. a) tego rozporządzenia nie ma zastosowania;
(iii) w odniesieniu do ekspozycji wynikających z transakcji, które nie zostały wymienione w art. 301 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, i z którymi wiąże się wyłącznie ryzyko rozliczenia, oblicza je zgodnie z częścią trzecią tytuł V tego rozporządzenia;
b) w odniesieniu do instytucji objętych zakresem zastosowania rozporządzenia (UE) nr 575/2013 pakiety kompensowania są takie same jak pakiety kompensowania określone w części trzeciej tytuł II tego rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
c) przy obliczaniu wartości, o których mowa w lit. a), kontrahent centralny odejmuje od swoich ekspozycji wartość zabezpieczenia przekazanego przez uczestników rozliczających, odpowiednio obniżoną o nadzorcze korekty z tytułu zmienności zgodnie z kompleksową metodą ujmowania zabezpieczeń finansowych określoną w art. 224 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
d) (skreślona);
e) jeżeli kontrahent centralny posiada ekspozycje wobec kontrahenta centralnego lub większej ich liczby, traktuje wszelkie takie ekspozycje jako ekspozycje wobec uczestników rozliczających i przy obliczaniu KCCP uwzględnia wszelkie depozyty zabezpieczające lub wniesione z góry wkłady otrzymane od takich kontrahentów centralnych;
f) jeżeli kontrahent centralny posiada wiążące ustalenia umowne ze swoimi uczestnikami rozliczającymi, które pozwalają mu na wykorzystanie całości lub części początkowego depozytu zabezpieczającego otrzymanego od jego uczestników rozliczających w taki sam sposób, jak gdyby stanowił wniesione z góry wkłady, kontrahent centralny uznaje ten początkowy depozyt zabezpieczający za wniesione z góry wkłady do celów obliczeń przewidzianych w ust. 1, a nie za wniesione z góry wkłady;
g) (skreślona);
h) stosując metodę wyceny według wartości rynkowej określoną w art. 274 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, kontrahent centralny zastępuje wzór przedstawiony w art. 298 ust. 1 lit c) ppkt (ii) tego rozporządzenia następującym wzorem:
PCE red = 0:15 PCEgross + 0:85 NGR PCE gross
gdzie licznik NGR oblicza się zgodnie z art. 274 ust. 1 tego rozporządzenia oraz tuż przed rzeczywistą wymianą zmiennych depozytów zabezpieczających na końcu okresu rozliczeniowego, a mianownik jest kosztem odtworzenia brutto;
i) jeżeli kontrahent centralny nie może obliczyć wartości NGR w sposób określony w art. 298 ust. 1 lit. c) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr 575/2013:
(i) powiadamia tych spośród swoich uczestników rozliczających, którzy są instytucjami, oraz ich właściwe organy o niemożności obliczenia NGR, jak również o powodach, dla których nie może przeprowadzić tego obliczenia;
(ii) przez okres trzech miesięcy może stosować wartość NGR wynoszącą 0,3 do celów obliczenia PCE red zgodnie z lit. h) niniejszego artykułu;
j) jeżeli pod koniec okresu podanego w lit. i) ppkt (ii) kontrahent centralny nadal nie jest w stanie obliczyć wartości NGR, postępuje w następujący sposób:
(i) zaprzestaje obliczania KCCP;
(ii) powiadamia tych spośród swoich uczestników rozliczających, którzy są instytucjami, oraz ich właściwe organy o tym, że zaprzestał obliczania KCCP;
k) do celów obliczenia potencjalnej przyszłej ekspozycji z tytułu opcji i opcji swapowych zgodnie z metodą wyceny według wartości rynkowej, określonej w art. 274 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, kontrahent centralny mnoży kwotę referencyjną umowy przez wartość bezwzględną współczynnika delta opcji ðδV=δpÞ, określoną w art. 280 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia;
l) jeżeli kontrahent centralny ma więcej niż jeden fundusz na wypadek niewykonania zobowiązania, dokonuje obliczenia określonego w art. 50a ust. 2 w odniesieniu do każdego funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania oddzielnie.
Artykuł 50c
Przekazywanie informacji
1. Do celów art. 308 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, kontrahent centralny przekazuje tym spośród swoich uczestników rozliczających, którzy są instytucjami, oraz ich właściwym organom następujące informacje:
a) kapitał hipotetyczny (KCCP);
b) sumę wniesionych z góry wkładów (DFCM);
c) kwotę wniesionych z góry zasobów finansowych, które ma on obowiązek - prawny lub wynikający z ustaleń umownych zawartych z uczestnikami rozliczającymi - wykorzystać na pokrycie strat poniesionych wskutek niewykonania zobowiązania przez uczestnika rozliczającego lub uczestników rozliczających przed wykorzystaniem wkładów do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania od pozostałych uczestników rozliczających (DFCCP);
d) całkowitą liczbę swoich uczestników rozliczających (N);
e) współczynnik koncentracji (β) określony w art. 50d.
f) (skreślona).
Jeżeli kontrahent centralny ma więcej niż jeden fundusz na wypadek niewykonania zobowiązania, przekazuje informacje określone w akapicie pierwszym w odniesieniu do każdego funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania.
2. Kontrahent centralny powiadamia tych spośród swoich uczestników rozliczających, którzy są instytucjami, co najmniej raz na kwartał lub częściej, jeżeli wymagają tego właściwe organy tych uczestników rozliczających.
3. EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych w celu określenia następujących elementów:
a) jednolity wzór do celów sprawozdawczych określonych w ust.1;
b) częstotliwość i terminy składania sprawozdań określone w ust. 2;
c) sytuacje, w których właściwe organy instytucji pełniącej rolę uczestnika rozliczającego mogą wymagać większej częstotliwości przekazywania informacji niż częstotliwość określona w lit. b).
EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Artykuł 50d
Obliczanie konkretnych pozycji, które ma zgłaszać kontrahent centralny
Do celów art. 50c zastosowanie ma, co następuje:
a) jeżeli regulamin kontrahenta centralnego przewiduje, że kontrahent centralny wykorzystuje część lub całość swoich zasobów finansowych równolegle z wkładami wniesionymi z góry przez jego uczestników rozliczających w sposób, który sprawia, że zasoby te stają się równoważne z wkładami wniesionymi z góry przez uczestnika rozliczającego pod względem sposobów, w jakie pokrywają straty poniesione przez kontrahenta centralnego w przypadku niewykonania zobowiązania przez uczestnika rozliczającego lub większą ich liczbę lub w przypadku ich niewypłacalności, kontrahent centralny dodaje do DFCM odpowiednią kwotę tych zasobów;
b) jeżeli regulamin kontrahenta centralnego przewiduje, że kontrahent centralny wykorzystuje część lub całość swoich zasobów finansowych do pokrycia strat poniesionych wskutek niewykonania zobowiązania przez uczestnika rozliczającego lub większą ich liczbę po wyczerpaniu funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania, ale przed wezwaniem uczestników rozliczających do wniesienia wkładów wynikających z zobowiązań umownych, kontrahent centralny dodaje odpowiednią kwotę takich dodatkowych zasobów finansowych (DFaCCP) do całkowitej kwoty wniesionych z góry wkładów (DF), jak następuje:
DF = DFCcp + DFCM + DFaCCP.
c) kontrahent centralny oblicza współczynnik koncentracji (β) według następującego wzoru:
gdzie:
PCEred,i = obniżona wartość potencjalnej przyszłej ekspozycji kredytowej z tytułu wszystkich umów i transakcji kontrahenta centralnego z uczestnikiem rozliczającym i;
PCEred,1 = obniżona wartość potencjalnej przyszłej ekspozycji kredytowej z tytułu wszystkich umów i transakcji kontrahenta centralnego z uczestnikiem rozliczającym, który ma najwyższą wartość PCEred;
PCEred,2 = obniżona wartość potencjalnej przyszłej ekspozycji kredytowej z tytułu wszystkich umów i transakcji kontrahenta centralnego z uczestnikiem rozliczającym, który ma drugą pod względem wielkości wartość PCEred.
______
(*) Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1.";
"5a. Do dnia, w którym upłynie 15 miesięcy od daty wejścia w życie najnowszego z regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w art. 16, 26, 29, 34, 41, 42, 44, 45, 47 oraz 49, lub do dnia podjęcia decyzji na mocy art. 14 o udzieleniu zezwolenia danemu kontrahentowi centralnemu, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej, ten kontrahent centralny stosuje podejście określone w akapicie trzecim niniejszego artykułu.
Do dnia, w którym upłynie 15 miesięcy od daty wejścia w życie najnowszego z jedenastu regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w art. 16, 26, 29, 34, 41, 42, 44, 45, 47 oraz 49, lub do dnia podjęcia decyzji na mocy art. 25 o uznaniu danego kontrahenta centralnego - w zależności od tego, co nastąpi wcześniej - ten kontrahent centralny stosuje podejście określone w akapicie trzecim niniejszego ustępu.
Do upływu terminów określonych w akapicie pierwszym i drugim niniejszego ustępu i z zastrzeżeniem akapitu czwartego niniejszego ustępu, jeżeli kontrahent centralny nie posiada funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania ani nie dysponuje wiążącymi uzgodnieniami ze swoimi uczestnikami rozliczającymi, które umożliwiałoby wykorzystanie całości lub części początkowego depozytu zabezpieczającego otrzymanego od swoich uczestników rozliczających, tak jak gdyby były one wniesionym z góry wkładem, informacje, które zgłasza zgodnie z art. 50c ust. 1 obejmują całkowitą kwotę początkowego depozytu, jaką otrzymał od swoich uczestników rozliczających.
Terminy określone w akapicie pierwszym i drugim niniejszego ustępu mogą zostać wydłużone o sześć miesięcy zgodnie z aktem wykonawczym Komisji, przyjętym na podstawie art. 497 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013".
CZĘŚĆ JEDENASTA
PRZEPISY KOŃCOWE
PRZEPISY KOŃCOWE
Wejście w życie i data rozpoczęcia stosowania
W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
Przewodniczący | Przewodniczący |
M. SCHULZ | A. SHATTER |
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK I 655
Klasyfikacja pozycji pozabilansowych
Klasyfikacja pozycji pozabilansowych
ZAŁĄCZNIK II 656
Rodzaje instrumentów pochodnych
Rodzaje instrumentów pochodnych
ZAŁĄCZNIK III 657
Pozycje podlegające dodatkowym wymogom sprawozdawczym dotyczącym aktywów płynnych
Pozycje podlegające dodatkowym wymogom sprawozdawczym dotyczącym aktywów płynnych
Wszystkie pozycje z wyjątkiem pozycji, o których mowa w pkt 1, 2 oraz 9, muszą spełniać wszystkie następujące warunki:
ZAŁĄCZNIK IV
Tabela korelacji
Tabela korelacji
Niniejsze rozporządzenie | Dyrektywa 2006/48/WE | Dyrektywa 2006/49/WE |
art. 1 | ||
art. 2 | ||
art. 3 | ||
art. 4 ust. 1 pkt (1) | art. 4 ust. 1 | |
art. 4 ust. 1 pkt (2) | art. 3 ust. 1 lit. b) | |
art. 4 ust. 1 pkt (3) | art. 3 ust. 1 lit. c) | |
art. 4 ust. 1 pkt (4) | art. 3 ust. 1 lit. p) | |
art. 4 ust. 1 pkt (5)-(7) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (8) | art. 4 ust. 18 | |
art. 4 ust. 1 pkt (9)-(12) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (13) | art. 4 ust. 41 | |
art. 4 ust. 1 pkt (14) | art. 4 ust. 42 | |
art. 4 ust. 1 pkt (15) | art. 4 ust. 12 | |
art. 4 ust. 1 pkt (16) | art. 4 ust. 13 | |
art. 4 ust. 1 pkt (17) | art. 4 ust. 3 | |
art. 4 ust. 1 pkt (18) | art. 4 ust. 21 | |
art. 4 ust. 1 pkt (19) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (20) | art. 4 ust. 19 | |
art. 4 ust. 1 pkt (21) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (22) | art. 4 ust. 20 | |
art. 4 ust. 1 pkt (23) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (24) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (25) | art. 3 ust. 1 lit. c) | |
art. 4 ust. 1 pkt (26) | art. 4 ust. 5 | |
art. 4 ust. 1 pkt (27) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (28) | art. 4 ust. 14 | |
art. 4 ust. 1 pkt (29) | art. 4 ust. 16 | |
art. 4 ust. 1 pkt (30) | art. 4 ust. 15 | |
art. 4 ust. 1 pkt (31) | art. 4 ust. 17 | |
art. 4 ust. 1 pkt (32)-(34) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (35) | art. 4 ust. 10 | |
art. 4 ust. 1 pkt (36) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (37) | art. 4 ust. 9 | |
art. 4 ust. 1 pkt (38) | art. 4 ust. 46 | |
art. 4 ust. 1 pkt (39) | art. 4 ust. 45 | |
art. 4 ust. 1 pkt (40) | art. 4 ust. 4 | |
art. 4 ust. 1 pkt (41) | art. 4 ust. 48 | |
art. 4 ust. 1 pkt (42) | art. 4 ust. 2 | |
art. 4 ust. 1 pkt (43) | art. 4 ust. 7 | |
art. 4 ust. 1 pkt (44) | art. 4 ust. 8 | |
art. 4 ust. 1 pkt (45) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (46) | art. 4 ust. 23 | |
art. 4 ust. 1 pkt (47)-(49) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (50) | art. 3 ust. 1 lit. e) | |
art. 4 ust. 1 pkt (51) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (52) | art. 4 ust. 22 | |
art. 4 ust. 1 pkt (53) | art. 4 ust. 24 | |
art. 4 ust. 1 pkt (54) | art. 4 ust. 25 | |
art. 4 ust. 1 pkt (55) | art. 4 ust. 27 | |
art. 4 ust. 1 pkt (56) | art. 4 ust. 28 | |
art. 4 ust. 1 pkt (57) | art. 4 ust. 30 | |
art. 4 ust. 1 pkt (58) | art. 4 ust. 31 | |
art. 4 ust. 1 pkt (59) | art. 4 ust. 32 | |
art. 4 ust. 1 pkt (60) | art. 4 ust. 35 | |
art. 4 ust. 1 pkt (61) | art. 4 ust. 36 | |
art. 4 ust. 1 pkt (62) | art. 4 ust. 40 | |
art. 4 ust. 1 pkt (63) | art. 4 ust. 40a | |
art. 4 ust. 1 pkt (64) | art. 4 ust. 40b | |
art. 4 ust. 1 pkt (65) | art. 4 ust. 43 | |
art. 4 ust. 1 pkt (66) | art. 4 ust. 44 | |
art. 4 ust. 1 pkt (67) | art. 4 ust. 39 | |
art. 4 ust. 1 pkt (68)-(71) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (72) | art. 4 ust. 47 | |
art. 4 ust. 1 pkt (73) | art. 4 ust. 49 | |
art. 4 ust. 1 pkt (74)-(81) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (82) | art. 3 ust. 1 lit. m) | |
art. 4 ust. 1 pkt (83) | art. 4 ust. 33 | |
art. 4 ust. 1 pkt (84)-(91) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (92) | art. 3 ust. 1 lit. i) | |
art. 4 ust. 1 pkt (93)-(117) | ||
art. 4 ust. 1 pkt (118) | art. 3 ust. 1 lit. r) | |
art. 4 ust. 1 pkt (119)-(128) | ||
art. 4 ust. 2 | ||
art. 4 ust. 3 | ||
art. 6 ust. 1 | art. 68 ust. 1 | |
art. 6 ust. 2 | art. 68 ust. 2 | |
art. 6 ust. 3 | art. 68 ust. 3 | |
art. 6 ust. 4 | ||
art. 6 ust. 5 | ||
art. 7 ust. 1 | art. 69 ust. 1 | |
art. 7 ust. 2 | art. 69 ust. 2 | |
art. 7 ust. 3 | art. 69 ust. 3 | |
art. 8 ust. 1 | ||
art. 8 ust. 2 | ||
art. 8 ust. 3 | ||
art. 9 ust. 1 | art. 70 ust. 1 | |
art. 9 ust. 2 | art. 70 ust. 2 | |
art. 9 ust. 3 | art. 70 ust. 3 | |
art. 10 ust. 1 | art. 3 ust. 1 | |
art. 10 ust. 2 | ||
art. 11 ust. 1 | art. 71 ust. 1 | |
art. 11 ust. 2 | art. 71 ust. 2 | |
art. 11 ust. 3 | ||
art. 11 ust. 4 | art. 3 ust. 2 | |
art. 11 ust. 5 | ||
art. 12 | ||
art. 13 ust. 1 | art. 72 ust. 1 | |
art. 13 ust. 2 | art. 72 ust. 2 | |
art. 13 ust. 3 | art. 72 ust. 3 | |
art. 13 ust. 4 | ||
art. 14 ust. 1 | art. 73 ust. 3 | |
art. 14 ust. 2 | ||
art. 14 ust. 3 | ||
art. 15 | art. 22 | |
art. 16 | ||
art. 17 ust. 1 | art. 23 | |
art. 17 ust. 2 | ||
art. 17 ust. 3 | ||
art. 18 ust. 1- | art. 133 ust. 1 akapit 1 | |
art. 18 ust. 2 | art. 133 ust. 1 akapit 2 | |
art. 18 ust. 3 | art. 133 ust. 1 akapit 3 | |
art. 18 ust. 4 | art. 133 ust. 2 | |
art. 18 ust. 5 | art. 133 ust. 3 | |
art. 18 ust. 6 | art. 134 ust. 1 | |
art. 18 ust. 7 | ||
art. 18 ust. 8 | art. 134 ust. 2 | |
art. 19 ust. 1 | art. 73 ust. 1 lit. b) | |
art. 19 ust. 2 | art. 73 ust. 1 | |
art. 19 ust. 3 | art. 73 ust. 1 akapit drugi | |
art. 20 ust. 1 | art. 105 ust. 3 art. 129 ust. 2 oraz załącznik X, część 3, pkt 30 oraz 31 | |
art. 20 ust. 2 | art. 129 ust. 2 akapit 3 | |
art. 20 ust. 3 | art. 129 ust. 2 akapit 4 | |
art. 20 ust. 4 | art. 129 ust. 2 akapit 5 | |
art. 20 ust. 5 | ||
art. 20 ust. 6 | art. 84 ust. 2 | |
art. 20 ust. 7 | art. 129 ust. 2 akapit 6 | |
art. 20 ust. 8 | art. 129 ust. 2 akapit 7 oraz 8 | |
art. 21 ust. 1 | ||
art. 21 ust. 2 | ||
art. 21 ust. 3 | ||
art. 21 ust. 4 | ||
art. 22 | art. 73 ust. 2 | |
art. 23 | art. 3 ust. 1 akapit drugi | |
art. 24 | art. 74 ust. 1 | |
art. 25 | ||
art. 26 ust. 1 | art. 57 lit. a) | |
art. 26 ust. 1 lit. a) | art. 57 lit. a) | |
art. 26 ust. 1 lit. b) | art. 57 lit. a) | |
art. 26 ust. 1 lit. c) | art. 57 lit. b) | |
art. 26 ust. 1 lit. d) | ||
art. 26 ust. 1 lit. e) | art. 57 lit. b) | |
art. 26 ust. 1 lit. f) | art. 57 lit. c) | |
art. 26 ust. 1 akapit pierwszy | art. 61 akapit drugi | |
art. 26 ust. 2 lit. a) | art. 57 akapity drugi, trzeci i czwarty | |
art. 26 ust. 2 lit. b) | art. 57 akapity drugi, trzeci i czwarty | |
art. 26 ust. 3 | ||
art. 26 ust. 4 | ||
art. 27 | ||
art. 28 ust. 1 lit. a) | ||
art. 28 ust. 1 lit. b) | art. 57 lit. a) | |
art. 28 ust. 1 lit. c) | art. 57 lit. a) | |
art. 28 ust. 1 lit. d) | ||
art. 28 ust. 1 lit. e) | ||
art. 28 ust. 1 lit. f) | ||
art. 28 ust. 1 lit. g) | ||
art. 28 ust. 1 lit. h) | ||
art. 28 ust. 1 lit. i) | art. 57 lit. a) | |
art. 28 ust. 1 lit. j) | art. 57 lit. a) | |
art. 28 ust. 1 lit. k) | ||
art. 28 ust. 1 lit. l) | ||
art. 28 ust. 1 lit. m) | ||
art. 28 ust. 2 | ||
art. 28 ust. 3 | ||
art. 28 ust. 4 | ||
art. 28 ust. 5 | ||
art. 29 | ||
art. 30 | ||
art. 31 | ||
art. 32 ust. 1 lit. a) | ||
art. 32 ust. 1 lit. b) | art. 57 akapit czwarty | |
art. 32 ust. 2 | ||
art. 33 ust. 1 lit. a) | art. 64 ust. 4 | |
art. 33 ust. 1 lit. b) | art. 64 ust. 4 | |
art. 33 ust. 1 lit. c) | ||
art. 33 ust. 2 | ||
art. 33 ust. 3 lit. a) | ||
art. 33 ust. 3 lit. b) | ||
art. 33 ust. 3 lit. c) | ||
art. 33 ust. 3 lit. d) | ||
art. 33 ust. 4 | ||
art. 34 | art. 64 ust. 5 | |
art. 35 | ||
art. 36 ust. 1 lit. a) | art. 57 lit. k) | |
art. 36 ust. 1 lit. b) | art. 57 lit. j) | |
art. 36 ust. 1 lit. c) | ||
art. 36 ust. 1 lit. d) | art. 57 lit. q) | |
art. 36 ust. 1 lit. e) | ||
art. 36 ust. 1 lit. f) | art. 57 lit. i) | |
art. 36 ust. 1 lit. g) | ||
art. 36 ust. 1 lit. h) | art. 57 lit. n) | |
art. 36 ust. 1 lit. i) | art. 57 lit. m) | |
art. 36 ust. 1 lit. j) | art. 66 ust. 2 | |
art. 36 ust. 1 lit. k) ppkt (i) | ||
art. 36 ust. 1 lit. k) ppkt (ii) | art. 57 lit. r) | |
art. 36 ust. 1 lit. k) ppkt (iii) | ||
art. 36 ust. 1 lit. k) ppkt (iv) | ||
art. 36 ust. 1 lit. k) ppkt (v) | ||
art. 36 ust. 1 lit. l) | art. 61 akapit drugi | |
art. 36 ust. 2 | ||
art. 36 ust. 3 | ||
art. 37 | ||
art. 38 | ||
art. 39 | ||
art. 40 | ||
art. 41 | ||
art. 42 | ||
art. 43 | ||
art. 44 | ||
art. 45 | ||
art. 46 | ||
art. 47 | ||
art. 48 | ||
art. 49 ust. 1 | art. 59 | |
art. 49 ust. 2 | art. 60 | |
art. 49 ust. 3 | ||
art. 49 ust. 4 | ||
art. 49 ust. 5 | ||
art. 49 ust. 6 | ||
art. 50 | art. 66, art. 57 lit. ca), art. 63a | |
art. 51 | art. 66, art. 57 lit. ca), art. 63a | |
art. 52 | art. 63a | |
art. 53 | ||
art. 54 | ||
art. 55 | ||
art. 56 | ||
art. 57 | ||
art. 58 | ||
art. 59 | ||
art. 60 | ||
art. 61 | art. 66, art. 57 lit. ca), art. 63a | |
art. 62 lit. a) | art. 64 ust. 3 | |
art. 62 lit. b) | ||
art. 62 lit. c) | ||
art. 62 lit. d) | art. 63 ust. 3 | |
art. 63 | art. 63 ust. 1, art. 63 ust. 2, art. 64 ust. 3 | |
art. 64 | art. 64 ust. 3 lit. c) | |
art. 65 | ||
art. 66 | art. 57, art. 66 ust. 2 | |
art. 67 | art. 57, art. 66 ust. 2 | |
art. 68 | ||
art. 69 | art. 57, art. 66 ust. 2 | |
art. 70 | art. 57, art. 66 ust. 2 | |
art. 71 | art. 66, art. 57 lit. ca), art. 63a | |
art. 72 | art. 57, art. 66 | |
art. 73 | ||
art. 74 | ||
art. 75 | ||
art. 76 | ||
art. 77 | art. 63a ust. 2 | |
art. 78 ust. 1 | art. 63a ust. 2 | |
art. 78 ust. 2 | ||
art. 78 ust. 3 | ||
art. 78 ust. 4 | art. 63a ust. 2 akapit czwarty | |
art. 78 ust. 5 | ||
art. 79 | art. 58 | |
art. 80 | ||
art. 81 | art. 65 | |
art. 82 | art. 65 | |
art. 83 | ||
art. 84 | art. 65 | |
art. 85 | art. 65 | |
art. 86 | art. 65 | |
art. 87 | art. 65 | |
art. 88 | art. 65 | |
art. 89 | art. 120 | |
art. 90 | art. 122 | |
art. 91 | art. 121 | |
art. 92 | art. 66, art. 75 | |
art. 93 ust. 1-4 | art. 10 ust. 1-4 | |
art. 93 ust. 5 | ||
art. 94 | art. 18 ust. 2-4 | |
art. 95 | ||
art. 96 | ||
art. 97 | ||
art. 98 | art. 24 | |
art. 99 ust. 1 | art. 74 ust. 2 | |
art. 99 ust. 2 | ||
art. 100 | ||
art. 101 ust. 1 | ||
art. 101 ust. 2 | ||
art. 101 ust. 3 | ||
art. 102 ust. 1 | art. 11 ust. 1 | |
art. 102 ust. 2 | art. 11 ust. 3 | |
art. 102 ust. 3 | art. 11 ust. 4 | |
art. 102 ust. 4 | załącznik VII, część C, pkt 1 | |
art. 103 | załącznik VII, część A, pkt 1 | |
art. 104 ust. 1 | załącznik VII, część D, pkt 1 | |
art. 104 ust. 2 | załącznik VII, część D, pkt 2 | |
art. 105 ust. 1 | art. 33 ust. 1 | |
art. 105 ust. 2-10 | załącznik VII, część B, pkt 1-9 | |
art. 105 ust. 11-13 | załącznik VII, część B, pkt 11-13 | |
art. 106 | załącznik VII, część C, pkt 1-3 | |
art. 107 | art. 76, art. 78 ust. 4 oraz załącznik III, część 2, pkt 6 | |
art. 108 ust. 1 | art. 91 | |
art. 108 ust. 2 | ||
art. 109 | art. 94 | |
art. 110 | ||
art. 111 | art. 78 ust. 1-3 | |
art. 112 | art. 79 ust. 1 | |
art. 113 ust. 1 | art. 80 ust. 1 | |
art. 113 ust. 2 | art. 80 ust. 2 | |
art. 113 ust. 3 | art. 80 ust. 4 | |
art. 113 ust. 4 | art. 80 ust. 5 | |
art. 113 ust. 5 | art. 80 ust. 6 | |
art. 113 ust. 6 | art. 80 ust. 7 | |
art. 113 ust. 7 | art. 80 ust. 8 | |
art. 114 | załącznik VI, część I, pkt 1-5 | |
art. 115 ust. 1-4 | załącznik VI, część I, pkt 8-11 | |
art. 115 ust. 5 | ||
art. 116 ust. 1 | załącznik VI, część I, pkt 14 | |
art. 116 ust. 2 | załącznik VI, część I, pkt 14 | |
art. 116 ust. 3 | ||
art. 116 ust. 4 | załącznik VI, część I, pkt 15 | |
art. 116 ust. 5 | załącznik VI, część I, pkt 17 | |
art. 116 ust. 6 | załącznik VI, część I, pkt 17 | |
art. 117 ust. 1 | załącznik VI, część I, pkt 18 oraz 19 | |
art. 117 ust. 2 | załącznik VI, część I, pkt 20 | |
art. 117 ust. 3 | załącznik VI, część I, pkt 21 | |
art. 118 | załącznik VI, część I, pkt 22 | |
art. 119 ust. 1 | ||
art. 119 ust. 2 | załącznik VI, część I, pkt 37 oraz 38 | |
art. 119 ust. 3 | załącznik VI, część I, pkt 40 | |
art. 119 ust. 4 | ||
art. 119 ust. 5 | ||
art. 120 ust. 1 | załącznik VI, część I, pkt 29 | |
art. 120 ust. 2 | załącznik VI, część I, pkt 31 | |
art. 120 ust. 3 | załącznik VI, część I, pkt 33-36 | |
art. 121 ust. 1 | załącznik VI, część I, pkt 26 | |
art. 121 ust. 2 | załącznik VI, część I, pkt 25 | |
art. 121 ust. 3 | załącznik VI, część I, pkt 27 | |
art. 122 | załącznik VI, część I, pkt 41 oraz 42 | |
art. 123 | art. 79 ust. 2, art. 79 ust. 3 oraz załącznik VI, część I, pkt 43 | |
art. 124 ust. 1 | załącznik VI, część I, pkt 44 | |
art. 124 ust. 2 | ||
art. 124 ust. 3 | ||
art. 125 ust. 1-3 | załącznik VI, część I, pkt 45-49 | |
art. 125 ust. 4 | ||
art. 126 ust. 1 oraz ust. 2 | załącznik VI, część I, pkt 51-55 | |
art. 126 ust. 3 oraz ust. 4 | załącznik VI, część I, pkt 58 oraz 59 | |
art. 127 ust. 1 oraz ust. 2 | załącznik VI, część I, pkt 61 oraz 62 | |
art. 127 ust. 3 oraz ust. 4 | załącznik VI, część I, pkt 64 oraz 65 | |
art. 128 ust. 1 | załącznik VI, część I, pkt 66 oraz 76 | |
art. 128 ust. 2 | załącznik VI, część I, pkt 66 | |
art. 128 ust. 3 | ||
art. 129 ust. 1 | załącznik VI, część I, pkt 68, ust. 1 oraz 2 | |
art. 129 ust. 2 | załącznik VI, część I, pkt 69 | |
art. 129 ust. 3 | załącznik VI, część I, pkt 71 | |
art. 129 ust. 4 | załącznik VI, część I, pkt 70 | |
art. 129 ust. 5 | ||
art. 130 | załącznik VI, część I, pkt 72 | |
art. 131 | załącznik VI, część I, pkt 73 | |
art. 132 ust. 1 | załącznik VI, część I, pkt 74 | |
art. 132 ust. 2 | załącznik VI, część I, pkt 75 | |
art. 132 ust. 3 | załącznik VI, część I, pkt 77 oraz 78 | |
art. 132 ust. 4 | załącznik VI, część I, pkt 79 | |
art. 132 ust. 5 | załącznik VI, część I, pkt 80 oraz pkt 81 | |
art. 133 ust. 1 | załącznik VI, część I, pkt 86 | |
art. 133 ust. 2 | ||
art. 133 ust. 3 | ||
art. 134 ust. 1-3 | załącznik VI, część I, pkt 82-84 | |
art. 134 ust. 4-7 | załącznik VI, część I, pkt 87-90 | |
art. 135 | art. 81 ust. 1, ust. 2 oraz ust. 4 | |
art. 136 ust. 1 | art. 82 ust. 1 | |
art. 136 ust. 2 | załącznik VI, część 2, pkt 12-16 | |
art. 136 ust. 3 | art. 150 ust. 3 | |
art. 137 ust. 1 | załącznik VI, część I, pkt 6 | |
art. 137 ust. 2 | załącznik VI, część I, pkt 7 | |
art. 137 ust. 3 | ||
art. 138 | załącznik VI, część III, pkt 1-7 | |
art. 139 | załącznik VI, część III, pkt 8-17 | |
art. 140 ust. 1 | ||
art. 140 ust. 2 | ||
art. 141 | ||
art. 142 ust. 1 | ||
art. 142 ust. 2 | ||
art. 143 ust. 1 | art. 84 ust. 1 oraz załącznik VII, część 4, pkt 1 | |
art. 143 ust. 1 | art. 84 ust. 2 | |
art. 143 ust. 1 | art. 84 ust. 3 | |
art. 143 ust. 1 | art. 84 ust. 4 | |
art. 143 ust. 1 | ||
art. 144 | ||
art. 145 | ||
art. 146 | ||
art. 147 ust. 1 | art. 86 ust. 9 | |
art. 147 ust. 2-9 | art. 86 ust. 1-8 | |
art. 148 ust. 1 | art. 85 ust. 1 | |
art. 148 ust. 2 | art. 85 ust. 2 | |
art. 148 ust. 3 | ||
art. 148 ust. 4 | art. 85 ust. 3 | |
art. 148 ust. 5 | ||
art. 148 ust. 1 | ||
art. 149 | art. 85 ust. 4 oraz 5 | |
art. 150 ust. 1 | art. 89 ust. 1 | |
art. 150 ust. 2 | art. 89 ust. 2 | |
art. 150 ust. 3 | ||
art. 150 ust. 4 | ||
art. 151 | art. 87 ust. 1-10 | |
art. 152 ust. 1 oraz ust. 2 | art. 87 ust. 11 | |
art. 152 ust. 3 oraz ust. 4 | art. 87 ust. 12 | |
art. 152 ust. 5 | ||
art. 153 ust. 1 | załącznik VII, część I, pkt 3 | |
art. 153 ust. 2 | ||
art. 153 ust. 3-8 | załącznik VII, część I, pkt 4-9 | |
art. 153 ust. 9 | ||
art. 154 | załącznik VII, część I, pkt 10-16 | |
art. 155 ust. 1 | załącznik VII, część I, pkt 17 oraz 18 | |
art. 155 ust. 2 | załącznik VII, część I, pkt 19 - 21 | |
art. 155 ust. 3 | załącznik VII, część I, pkt 22 - 24 | |
art. 155 ust. 4 | załącznik VII, część I, pkt 25 - 26 | |
art. 156 | ||
art. 156 | załącznik VII, część I, pkt 27 | |
art. 157 ust. 1 | załącznik VII, część I, pkt 28 | |
art. 157 ust. 2- ust. 5 | ||
art. 158 ust. 1 | art. 88 ust. 2 | |
art. 158 ust. 2 | art. 88 ust. 3 | |
art. 158 ust. 3 | art. 88 ust. 4 | |
art. 158 ust. 4 | art. 88 ust. 6 | |
art. 158 ust. 5 | załącznik VII, część I, pkt 30 | |
art. 158 ust. 6 | załącznik VII, część I, pkt 31 | |
art. 158 ust. 7 | załącznik VII, część I, pkt 32 | |
art. 158 ust. 8 | załącznik VII, część I, pkt 33 | |
art. 158 ust. 9 | załącznik VII, część I, pkt 34 | |
art. 158 ust. 10 | załącznik VII, część I, pkt 35 | |
art. 158 ust. 11 | ||
art. 159 | załącznik VII, część I, pkt 36 | |
art. 160 ust. 1 | załącznik VII, część II, pkt 2 | |
art. 160 ust. 2 | załącznik VII, część II, pkt 3 | |
art. 160 ust. 3 | załącznik VII, część II, pkt 4 | |
art. 160 ust. 4 | załącznik VII, część II, pkt 5 | |
art. 160 ust. 5 | załącznik VII, część II, pkt 6 | |
art. 160 ust. 6 | załącznik VII, część II, pkt 7 | |
art. 160 ust. 7 | załącznik VII, część II, pkt 7 | |
art. 161 ust. 1 | załącznik VII, część II, pkt 8 | |
art. 161 ust. 2 | załącznik VII, część II, pkt 9 | |
art. 161 ust. 3 | załącznik VII, część II, pkt 10 | |
art. 161 ust. 4 | załącznik VII, część II, pkt 11 | |
art. 162 ust. 1 | załącznik VII, część II, pkt 12 | |
art. 162 ust. 2 | załącznik VII, część II, pkt 13 | |
art. 162 ust. 3 | załącznik VII, część II, pkt 14 | |
art. 162 ust. 4 | załącznik VII, część II, pkt 15 | |
art. 162 ust. 5 | załącznik VII, część II, pkt 16 | |
art. 163 ust. 1 | załącznik VII, część II, pkt 17 | |
art. 163 ust. 2 | załącznik VII, część II, pkt 18 | |
art. 163 ust. 3 | załącznik VII, część II, pkt 19 | |
art. 163 ust. 4 | załącznik VII, część II, pkt 20 | |
art. 164 ust. 1 | załącznik VII, część II, pkt 21 | |
art. 164 ust. 2 | załącznik VII, część II, pkt 22 | |
art. 164 ust. 3 | załącznik VII, część II, pkt 23 | |
art. 164 ust. 4 | ||
art. 165 ust. 1 | załącznik VII, część II, pkt 24 | |
art. 165 ust. 2 | załącznik VII, część II, pkt 25 oraz 26 | |
art. 165 ust. 3 | załącznik VII, część II, pkt 27 | |
art. 166 ust. 1 | załącznik VII, część III, pkt 1 | |
art. 166 ust. 2 | załącznik VII, część III, pkt 2 | |
art. 166 ust. 3 | załącznik VII, część III, pkt 3 | |
art. 166 ust. 4 | załącznik VII, część III, pkt 4 | |
art. 166 ust. 5 | załącznik VII, część III, pkt 5 | |
art. 166 ust. 6 | załącznik VII, część III, pkt 6 | |
art. 166 ust. 7 | załącznik VII, część III, pkt 7 | |
art. 166 ust. 8 | załącznik VII, część III, pkt 9 | |
art. 166 ust. 9 | załącznik VII, część III, pkt 10 | |
art. 166 ust. 10 | załącznik VII, część III, pkt 11 | |
art. 167 ust. 1 | załącznik VII, część III, pkt 12 | |
art. 167 ust. 2 | ||
art. 168 | załącznik VII, część III, pkt 13 | |
art. 169 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 2 | |
art. 169 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 3 | |
art. 169 ust. 3 | załącznik VII, część IV, pkt 4 | |
art. 170 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 5-11 | |
art. 170 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 12 | |
art. 170 ust. 3 | załącznik VII, część IV, pkt 13-15 | |
art. 170 ust. 4 | załącznik VII, część IV, pkt 16 | |
art. 171 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 17 | |
art. 171 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 18 | |
art. 172 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 19-23 | |
art. 172 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 24 | |
art. 172 ust. 3 | załącznik VII, część IV, pkt 25 | |
art. 173 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 26-28 | |
art. 173 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 29 | |
art. 173 ust. 3 | ||
art. 174 | załącznik VII, część IV, pkt 30 | |
art. 175 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 31 | |
art. 175 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 32 | |
art. 175 ust. 3 | załącznik VII, część IV, pkt 33 | |
art. 175 ust. 4 | załącznik VII, część IV, pkt 34 | |
art. 175 ust. 5 | załącznik VII, część IV, pkt 35 | |
art. 176 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 36 | |
art. 176 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 37 pierwszy akapit | |
art. 176 ust. 3 | załącznik VII, część IV, pkt 37 drugi akapit | |
art. 176 ust. 4 | załącznik VII, część IV, pkt 38 | |
art. 176 ust. 5 | załącznik VII, część IV, pkt 39 | |
art. 177 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 40 | |
art. 177 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 41 | |
art. 177 ust. 3 | załącznik VII, część IV, pkt 42 | |
art. 178 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 44 | |
art. 178 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 44 | |
art. 178 ust. 3 | załącznik VII, część IV, pkt 45 | |
art. 178 ust. 4 | załącznik VII, część IV, pkt 46 | |
art. 178 ust. 5 | załącznik VII, część IV, pkt 47 | |
art. 178 ust. 6 | ||
art. 178 ust. 7 | ||
art. 179 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 43 oraz 49-56 | |
art. 179 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 57 | |
art. 180 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 59-66 | |
art. 180 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 67-72 | |
art. 180 ust. 3 | ||
art. 181 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 73-81 | |
art. 181 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 82 | |
art. 181 ust. 3 | ||
art. 182 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 87-92 | |
art. 182 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 93 | |
art. 182 ust. 3 | załącznik VII, część IV, pkt 94 oraz 95 | |
art. 182 ust. 4 | ||
art. 183 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 98-100 | |
art. 183 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 101 oraz 102 | |
art. 183 ust. 3 | załącznik VII, część IV, pkt 103 oraz pkt 104 | |
art. 183 ust. 4 | załącznik VII, część IV, pkt 96 | |
art. 183 ust. 5 | załącznik VII, część IV, pkt 97 | |
art. 183 ust. 6 | ||
art. 184 ust. 1 | ||
art. 184 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 105 | |
art. 184 ust. 3 | załącznik VII, część IV, pkt 106 | |
art. 184 ust. 4 | załącznik VII, część IV, pkt 107 | |
art. 184 ust. 5 | załącznik VII, część IV, pkt 108 | |
art. 184 ust. 6 | załącznik VII, część IV, pkt 109 | |
art. 185 | załącznik VII, część IV, pkt 110-114 | |
art. 186 | załącznik VII, część IV, pkt 115 | |
art. 187 | załącznik VII, część IV, pkt 116 | |
art. 188 | załącznik VII, część IV, pkt 117-123 | |
art. 189 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 124 | |
art. 189 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 125 oraz 126 | |
art. 189 ust. 3 | załącznik VII, część IV, pkt 127 | |
art. 190 ust. 1 | załącznik VII, część IV, pkt 128 | |
art. 190 ust. 2 | załącznik VII, część IV, pkt 129 | |
art. 190 ust. 3-4 | załącznik VII, część IV, pkt 130 | |
art. 191 | załącznik VII, część IV, pkt 131 | |
art. 192 | art. 90 oraz załącznik VIII, część 1, pkt 2 | |
art. 193 ust. 1 | art. 93 ust. 2 | |
art. 193 ust. 2 | art. 93 ust. 3 | |
art. 193 ust. 3 | art. 93 ust. 1 oraz załącznik VIII, część 3, pkt 1 | |
art. 193 ust. 4 | załącznik VIII, część 3, pkt 2 | |
art. 193 ust. 5 | załącznik VIII, część 5, pkt 1 | |
art. 193 ust. 6 | załącznik VIII, część 5, pkt 2 | |
art. 194 ust. 1 | art. 92 ust. 1 | |
art. 194 ust. 2 | art. 92 ust. 2 | |
art. 194 ust. 3 | art. 92 ust. 3 | |
art. 194 ust. 4 | art. 92 ust. 4 | |
art. 194 ust. 5 | art. 92 ust. 5 | |
art. 194 ust. 6 | art. 92 ust. 5 | |
art. 194 ust. 7 | art. 92 ust. 6 | |
art. 194 ust. 8 | załącznik VIII, część 2, pkt 1 | |
art. 194 ust. 9 | załącznik VIII, część 2, pkt 2 | |
art. 194 ust. 10 | ||
art. 195 | załącznik VIII, część 1, pkt 3 oraz 4 | |
art. 196 | załącznik VIII, część 1, pkt 5 | |
art. 197 ust. 1 | załącznik VIII, część 1, pkt 7 | |
art. 197 ust. 2 | załącznik VIII, część 1, pkt 7 | |
art. 197 ust. 3 | załącznik VIII, część 1, pkt 7 | |
art. 197 ust. 4 | załącznik VIII, część 1, pkt 8 | |
art. 197 ust. 5 | załącznik VIII, część 1, pkt 9 | |
art. 197 ust. 6 | załącznik VIII, część 1, pkt 9 | |
art. 197 ust. 7 | załącznik VIII, część 1, pkt 10 | |
art. 197 ust. 8 | ||
art. 198 ust. 1 | załącznik VIII, część 1, pkt 11 | |
art. 198 ust. 2 | załącznik VIII, część 1, pkt 11 | |
art. 199 ust. 1 | załącznik VIII, część 1, pkt 12 | |
art. 199 ust. 2 | załącznik VIII, część 1, pkt 13 | |
art. 199 ust. 3 | załącznik VIII, część 1, pkt 16 | |
art. 199 ust. 4 | załącznik VIII, część 1, pkt 17 oraz 18 | |
art. 199 ust. 5 | załącznik VIII, część 1, pkt 20 | |
art. 199 ust. 6 | załącznik VIII, część 1, pkt 21 | |
art. 199 ust. 7 | załącznik VIII, część 1, pkt 22 | |
art. 199 ust. 8 | ||
art. 200 | załącznik VIII, część 1, pkt 23-25 | |
art. 201 ust. 1 | załącznik VIII, część 1, pkt 26 oraz 28 | |
art. 201 ust. 2 | załącznik VIII, część 1, pkt 27 | |
art. 202 | załącznik VIII, część 1, pkt 29 | |
art. 203 | ||
art. 204 ust. 1 | załącznik VIII, część 1, pkt 30 oraz pkt 31 | |
art. 204 ust. 2 | załącznik VIII, część 1, pkt 32 | |
art. 205 | załącznik VIII, część 2, pkt 3 | |
art. 206 | załącznik VIII, część 2, pkt 4-5 | |
art. 207 ust. 1 | załącznik VIII, część 2, pkt 6 | |
art. 207 ust. 2 | załącznik VIII, część 2, pkt 6 lit. a) | |
art. 207 ust. 3 | załącznik VIII, część 2, pkt 6 lit. b) | |
art. 207 ust. 4 | załącznik VIII, część 2, pkt 6 lit. c) | |
art. 207 ust. 5 | załącznik VIII, część 2, pkt 7 | |
art. 208 ust. 1 | załącznik VIII, część 2, pkt 8 | |
art. 208 ust. 2 | załącznik VIII, część 2, pkt 8 lit. a) | |
art. 208 ust. 3 | załącznik VIII, część 2, pkt 8 lit. b) | |
art. 208 ust. 4 | załącznik VIII, część 2, pkt 8 lit. c) | |
art. 208 ust. 5 | załącznik VIII, część 2, pkt 8 lit. d) | |
art. 209 ust. 1 | załącznik VIII, część 2, pkt 9 | |
art. 209 ust. 2 | załącznik VIII, część 2, pkt 9 lit. a) | |
art. 209 ust. 3 | załącznik VIII, część 2, pkt 9 lit. b) | |
art. 210 | załącznik VIII, część 2, pkt 10 | |
art. 211 | załącznik VIII, część 2, pkt 11 | |
art. 212 ust. 1 | załącznik VIII, część 2, pkt 12 | |
art. 212 ust. 2 | załącznik VIII, część 2, pkt 13 | |
art. 213 ust. 1 | załącznik VIII, część 2, pkt 14 | |
art. 213 ust. 2 | załącznik VIII, część 2, pkt 15 | |
art. 213 ust. 3 | ||
art. 214 ust. 1 | załącznik VIII, część 2, pkt 16 lit. a) - c) | |
art. 214 ust. 2 | załącznik VIII, część 2, pkt 16 | |
art. 214 ust. 3 | załącznik VIII, część 2, pkt 17 | |
art. 215 ust. 1 | załącznik VIII, część 2, pkt 18 | |
art. 215 ust. 2 | załącznik VIII, część 2, pkt 19 | |
art. 216 ust. 1 | załącznik VIII, część 2, pkt 20 | |
art. 216 ust. 2 | załącznik VIII, część 2, pkt 21 | |
art. 217 ust. 1 | załącznik VIIIa, część 2, pkt 22 | |
art. 217 ust. 2 | załącznik VIII, część 2, pkt 22 lit. c) | |
art. 217 ust. 3 | załącznik VIII, część 2, pkt 22 lit. c) | |
art. 218 | załącznik VIII, część 3, pkt 3 | |
art. 219 | załącznik VIII, część 3, pkt 4 | |
art. 220 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 5 | |
art. 220 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 6, 8 - 10 | |
art. 220 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 11 | |
art. 220 ust. 4 | załącznik VIII, część 3, pkt 22 oraz 23 | |
art. 220 ust. 5 | załącznik VIII, część III3, pkt 9 | |
art. 221 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 12 | |
art. 221 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 12 | |
art. 221 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 13 - 15 | |
art. 221 ust. 4 | załącznik VIII, część 3, pkt16 | |
art. 221 ust. 5 | załącznik VIII, część 3, pkt 18 oraz 19 | |
art. 221 ust. 6 | załącznik VIII, część 3, pkt 20 oraz 21 | |
art. 221 ust. 7 | załącznik VIII, część 3, pkt 17 | |
art. 221 ust. 8 | załącznik VIII, część 3, pkt 22 oraz 23 | |
art. 221 ust. 9 | ||
art. 222 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 24 | |
art. 222 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 25 | |
art. 222 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 26 | |
art. 222 ust. 4 | załącznik VIII, część 3, pkt 27 | |
art. 222 ust. 5 | załącznik VIII, część 3, pkt 28 | |
art. 222 ust. 6 | załącznik VIII, część 3, pkt 29 | |
art. 222 ust. 7 | załącznik VIII, część 3, pkt 28 oraz 29 | |
art. 223 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 30 - 32 | |
art. 223 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 33 | |
art. 223 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 33 | |
art. 223 ust. 4 | załącznik VIII, część 3, pkt 33 | |
art. 223 ust. 5 | załącznik VIII, część 3, pkt 33 | |
art. 223 ust. 6 | załącznik VIII, część 3, pkt 34 oraz 35 | |
art. 223 ust. 7 | załącznik VIII, część 3, pkt 35 | |
art. 224 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 36 | |
art. 224 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 37 | |
art. 224 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 38 | |
art. 224 ust. 4 | załącznik VIII, część 3, pkt 39 | |
art. 224 ust. 5 | załącznik VIII, część 3, pkt 40 | |
art. 224 ust. 6 | załącznik VIII, część 3, pkt 41 | |
art. 225 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 42 - 46 | |
art. 225 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 47 - 52 | |
art. 225 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 53 - 56 | |
art. 226 | załącznik VIII, część 3, pkt 57 | |
art. 227 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 58 | |
art. 227 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 58 lit. a) -lit. h) | |
art. 227 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 58 lit. h) | |
art. 228 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 60 | |
art. 228 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 61 | |
art. 229 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 62 - 65 | |
art. 229 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 66 | |
art. 229 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 63 oraz 67 | |
art. 230 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 68 - 71 | |
art. 230 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 72 | |
art. 230 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 73 oraz 74 | |
art. 231 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 76 | |
art. 231 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 77 | |
art. 231 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 78 | |
art. 231 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 79 | |
art. 231 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 80 | |
art. 231 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 80a | |
art. 231 ust. 4 | załącznik VIII, część 3, pkt 81 - 82 | |
art. 232 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 83 | |
art. 232 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 83 | |
art. 232 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 84 | |
art. 232 ust. 4 | załącznik VIII, część 3, pkt 85 | |
art. 234 | załącznik VIII, część 3, pkt 86 | |
art. 235 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 87 | |
art. 235 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 88 | |
art. 235 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 89 | |
art. 236 ust. 1 | załącznik VIII, część 3, pkt 90 | |
art. 236 ust. 2 | załącznik VIII, część 3, pkt 91 | |
art. 236 ust. 3 | załącznik VIII, część 3, pkt 92 | |
art. 237 ust. 1 | załącznik VIII, część 4, pkt 1 | |
art. 237 ust. 2 | załącznik VIII, część 4, pkt 2 | |
art. 238 ust. 1 | załącznik VIII, część 4, pkt 3 | |
art. 238 ust. 2 | załącznik VIII, część 4, pkt 4 | |
art. 238 ust. 3 | załącznik VIII, część 4, pkt 5 | |
art. 239 ust. 1 | załącznik VIII, część 4, pkt 6 | |
art. 239 ust. 2 | załącznik VIII, część 4, pkt 7 | |
art. 239 ust. 3 | załącznik VIII, część 4, pkt 8 | |
art. 240 | załącznik VIII, część 6, pkt 1 | |
art. 241 | załącznik VIII, część 6, pkt 2 | |
art. 242 pkt (1)-(9) | załącznik IX, część I, pkt 1 | |
art. 242 pkt (10) | art. 4 pkt 37 | |
art. 242 pkt (11) | art. 4 pkt 38 | |
art. 242 pkt (12) | ||
art. 242 pkt (13) | ||
art. 242 pkt (14) | ||
art. 242 pkt (15) | ||
art. 243 ust. 1 | załącznik IX, część II, pkt 1 | |
art. 243 ust. 2 | załącznik IX, część II, pkt 1a | |
art. 243 ust. 3 | załącznik IX, część II, pkt 1b | |
art. 243 ust. 4 | załącznik IX, część II, pkt 1c | |
art. 243 ust. 5 | załącznik IX, część II, pkt 1d | |
art. 243 ust. 6 | ||
art. 244 ust. 1 | załącznik IX, część II, pkt 2 | |
art. 244 ust. 2 | załącznik IX, część II, pkt 2a | |
art. 244 ust. 3 | załącznik IX, część II, pkt 2b | |
art. 244 ust. 4 | załącznik IX, część II, pkt 2c | |
art. 244 ust. 5 | załącznik IX, część II, pkt 2d | |
art. 244 ust. 6 | ||
art. 245 ust. 1 | art. 95 ust. 1 | |
art. 245 ust. 2 | art. 95 ust. 2 | |
art. 245 ust. 3 | art. 96 ust. 2 | |
art. 245 ust. 4 | art. 96 ust. 4 | |
art. 245 ust. 5 | ||
art. 245 ust. 6 | ||
art. 246 ust. 1 | załącznik IX, część IV, pkt 2 oraz 3 | |
art. 246 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt 5 | |
art. 246 ust. 3 | załącznik IX, część IV, pkt 5 | |
art. 247 ust. 1 | art. 96 ust. 3, załącznik IX, część IV, pkt 60 | |
art. 247 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt 61 | |
art. 247 ust. 3 | ||
art. 247 ust. 4 | ||
art. 248 ust. 1 | art. 101 ust. 1 | |
art. 248 ust. 2 | ||
art. 248 ust. 3 | art. 101 ust. 2 | |
art. 249 | załącznik IX, część II, pkt 3 oraz 4 | |
art. 250 | załącznik IX, część II, pkt 5-7 | |
art. 251 | załącznik IX, część IV, pkt 6-7 | |
art. 252 | załącznik IX, część IV, pkt 8 | |
art. 253 ust. 1 | załącznik IX, część IV, pkt 9 | |
art. 253 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt 10 | |
art. 254 | załącznik IX, część IV, pkt 11-12 | |
art. 255 ust. 1 | załącznik IX, część IV, pkt 13 | |
art. 255 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt 15 | |
art. 256 ust. 1 | art. 100 ust. 1 | |
art. 256 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt 17-20 | |
art. 256 ust. 3 | załącznik IX, część IV, pkt 21 | |
art. 256 ust. 4 | załącznik IX, część IV, pkt 22-23 | |
art. 256 ust. 5 | załącznik IX, część IV, pkt 24-25 | |
art. 256 ust. 6 | załącznik IX, część IV, pkt 26-29 | |
art. 256 ust. 7 | załącznik IX, część IV, pkt 30 | |
art. 256 ust. 8 | załącznik IX, część IV, pkt 32 | |
art. 256 ust. 9 | załącznik IX, część IV, pkt 33 | |
art. 257 | załącznik IX, część IV, pkt 34 | |
art. 258 | załącznik IX, część IV, pkt 35-36 | |
art. 259 ust. 1 | załącznik IX, część IV, pkt 38-41 | |
art. 259 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt 42 | |
art. 259 ust. 3 | załącznik IX, część IV, pkt 43 | |
art. 259 ust. 4 | załącznik IX, część IV, pkt 44 | |
art. 259 ust. 5 | ||
art. 260 | załącznik IX, część IV, pkt 45 | |
art. 261 ust. 1 | załącznik IX, część IV, pkt 46-47, 49 | |
art. 261 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt 51 | |
art. 262 ust. 1 | załącznik IX, część IV, pkt 52, 53 | |
art. 262 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt 53 | |
art. 262 ust. 3 | ||
art. 262 ust. 4 | załącznik IX, część IV, pkt 54 | |
art. 263 ust. 1 | załącznik IX, część IV, pkt 57 | |
art. 263 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt 58 | |
art. 263 ust. 3 | załącznik IX, część IV, pkt 59 | |
art. 264 ust. 1 | załącznik IX, część IV, pkt 62 | |
art. 264 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt63-65 | |
art. 264 ust. 3 | załącznik IX, część IV, pkt 66 oraz 67 | |
art. 264 ust. 4 | ||
art. 265 ust. 1 | załącznik IX, część IV, pkt 68 | |
art. 265 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt 70 | |
art. 265 ust. 3 | załącznik IX, część IV, pkt 71 | |
art. 266 ust. 1 | załącznik IX, część IV, pkt 72 | |
art. 266 ust. 2 | załącznik IX, część IV, pkt 73 | |
art. 266 ust. 3 | załącznik IX, część IV, pkt 74-75 | |
art. 266 ust. 4 | załącznik IX, część IV, pkt 76 | |
art. 267 ust. 1 | art. 97 ust. 1 | |
art. 267 ust. 3 | art. 97 ust. 3 | |
art. 268 | załącznik IX, część III, pkt 1 | |
art. 269 | załącznik IX, część III, pkt 2-7 | |
art. 270 | art. 98 ust. 1 oraz załącznik IX, część III, pkt 8 oraz 9 | |
art. 271 ust. 1 | załącznik III, część II, pkt 1 załącznik VII, część III, pkt 5 | |
art. 271 ust. 2 | załącznik VII, część III, pkt 7 | |
art. 272 pkt (1) | załącznik III, część I, pkt 1 | |
art. 272 pkt (2) | załącznik III, część I, pkt 3 | |
art. 272 pkt (3) | załącznik III, część I, pkt 4 | |
art. 272 pkt (4) | załącznik III, część I, pkt 5 | |
art. 272 pkt (5) | załącznik III, część I, pkt 6 | |
art. 272 pkt (6) | załącznik III, część I, pkt 7 | |
art. 272 pkt (7) | załącznik III, część I, pkt 8 | |
art. 272 pkt (8) | załącznik III, część I, pkt 9 | |
art. 272 pkt (9) | załącznik III, część I, pkt 10 | |
art. 272 pkt (10) | załącznik III, część I, pkt 11 | |
art. 272 pkt (11) | załącznik III, część I, pkt 12 | |
art. 272 pkt (12) | załącznik III, część I, pkt 13 | |
art. 272 pkt (13) | załącznik III, część I, pkt 14 | |
art. 272 pkt (14) | załącznik III, część I, pkt 15 | |
art. 272 pkt (15) | załącznik III, część I, pkt 16 | |
art. 272 pkt (16) | załącznik III, część I, pkt 17 | |
art. 272 pkt (17) | załącznik III, część I, pkt 18 | |
art. 272 pkt (18) | załącznik III, część I, pkt 19 | |
art. 272 pkt (19) | załącznik III, część I, pkt 20 | |
art. 272 pkt (20) | załącznik III, część I, pkt 21 | |
art. 272 pkt (21) | załącznik III, część I, pkt 22 | |
art. 272 pkt (22) | załącznik III, część I, pkt 23 | |
art. 272 pkt (23) | załącznik III, część I, pkt 26 | |
art. 272 pkt (24) | załącznik III, część VII, pkt a) | |
art. 272 pkt (25) | załącznik III, część VII, pkt a) | |
art. 272 pkt (26) | załącznik III; część V, pkt 2 | |
art. 273 ust. 1 | załącznik III, część II, pkt 1 | |
art. 273 ust. 2 | załącznik III, część II, pkt 2 | |
art. 273 ust. 3 | załącznik III, część II, pkt 3 pierwszy oraz drugi akapit | |
art. 273 ust. 4 | załącznik III, część II, pkt 3 trzeci akapit | |
art. 273 ust. 5 | załącznik III, część II, pkt 4 | |
art. 273 ust. 6 | załącznik III, część II, pkt 5 | |
art. 273 ust. 7 | załącznik III, część II, pkt 7 | |
art. 273 ust. 8 | załącznik III, część II, pkt 8 | |
art. 274 ust. 1 | załącznik III, część III | |
art. 274 ust. 2 | załącznik III, część III | |
art. 274 ust. 3 | załącznik III, część III | |
art. 274 ust. 4 | załącznik III, część III | |
art. 275 ust. 1 | załącznik III, część IV | |
art. 275 ust. 2 | załącznik III, część IV | |
art. 276 ust. 1 | załącznik III, część V, pkt 1 | |
art. 276 ust. 2 | załącznik III, część V, pkt 1 | |
art. 276 ust. 3 | załącznik III, część V, pkt 1-2 | |
art. 277 ust. 1 | załącznik III, część V, pkt 3-4 | |
art. 277 ust. 2 | załącznik III, część V, pkt 5 | |
art. 277 ust. 3 | załącznik III, część V, pkt 6 | |
art. 277 ust. 4 | załącznik III, część V, pkt 7 | |
art. 278 ust. 1 | ||
art. 278 ust. 2 | załącznik III, część V, pkt 8 | |
art. 278 ust. 3 | załącznik III, część V, pkt 9 | |
art. 279 | załącznik III, część V, pkt 10 | |
art. 280 ust. 1 | załącznik III, część V, pkt 11 | |
art. 280 ust. 2 | załącznik III, część V, pkt 12 | |
art. 281 ust. 1 | ||
art. 281 ust. 2 | załącznik III, część V, pkt 13 | |
art. 281 ust. 3 | załącznik III, część V, pkt 14 | |
art. 282 ust. 1 | ||
art. 282 ust. 2 | załącznik III, część V, pkt 15 | |
art. 282 ust. 3 | załącznik III, część V, pkt 16 | |
art. 282 ust. 4 | załącznik III, część V, pkt 17 | |
art. 282 ust. 5 | załącznik III, część V, pkt 18 | |
art. 282 ust. 6 | załącznik III, część V, pkt 19 | |
art. 282 ust. 7 | załącznik III, część V, pkt 20 | |
art. 282 ust. 8 | załącznik III, część V, pkt 21 | |
art. 283 ust. 1 | załącznik III, część VI, pkt 1 | |
art. 283 ust. 2 | załącznik III, część VI, pkt 2 | |
art. 283 ust. 3 | załącznik III, część VI, pkt 2 | |
art. 283 ust. 4 | załącznik III, część VI, pkt 3 | |
art. 283 ust. 5 | załącznik III, część VI, pkt 4 | |
art. 283 ust. 6 | załącznik III, część VI, pkt 4 | |
art. 284 ust. 1 | załącznik III, część VI, pkt 5 | |
art. 284 ust. 2 | załącznik III, część VI, pkt 6 | |
art. 284 ust. 3 | ||
art. 284 ust. 4 | załącznik III, część VI, pkt 7 | |
art. 284 ust. 5 | załącznik III, część VI, pkt 8 | |
art. 284 ust. 6 | załącznik III, część VI, pkt 9 | |
art. 284 ust. 7 | załącznik III, część VI, pkt 10 | |
art. 284 ust. 8 | załącznik III, część VI, pkt 11 | |
art. 284 ust. 9 | załącznik III, część VI, pkt 12 | |
art. 284 ust. 10 | załącznik III, część VI, pkt 13 | |
art. 284 ust. 11 | załącznik III, część VI, pkt 9 | |
art. 284 ust. 12 | ||
art. 284 ust. 13 | załącznik III, część VI, pkt 14 | |
art. 285 ust. 1 | załącznik III, część VI, pkt 15 | |
art. 285 ust. 2-8 | ||
art. 286 ust. 1 | załącznik III, część VI, pkt 18 oraz 25 | |
art. 286 ust. 2 | załącznik III, część VI, pkt 19 | |
art. 286 ust. 3 | ||
art. 286 ust. 4 | załącznik III, część VI, pkt 20 | |
art. 286 ust. 5 | załącznik III, część VI, pkt 21 | |
art. 286 ust. 6 | załącznik III, część VI, pkt 22 | |
art. 286 ust. 7 | załącznik III, część VI, pkt 23 | |
art. 286 ust. 8 | załącznik III, część VI, pkt 24 | |
art. 287 ust. 1 | załącznik III, część VI, pkt 17 | |
art. 287 ust. 2 | załącznik III, część VI, pkt 17 | |
art. 287 ust. 3 | ||
art. 287 ust. 4 | ||
art. 288 | załącznik III, część VI, pkt 26 | |
art. 289 ust. 1 | załącznik III, część VI, pkt 27 | |
art. 289 ust. 2 | załącznik III, część VI, pkt 28 | |
art. 289 ust. 3 | załącznik III, część VI, pkt 29 | |
art. 289 ust. 4 | załącznik III, część VI, pkt 29 | |
art. 289 ust. 5 | załącznik III, część VI, pkt 30 | |
art. 289 ust. 6 | załącznik III, część VI, pkt 31 | |
art. 290 ust. 1 | załącznik III, część VI, pkt 32 | |
art. 290 ust. 2 | załącznik III, część VI, pkt 32 | |
art. 290 ust. 3-10 | ||
art. 291 ust. 1 | załącznik I, część I, pkt 27-28 | |
art. 291 ust. 2 | załącznik III, część VI, pkt 34 | |
art. 291 ust. 3 | ||
art. 291 ust. 4 | załącznik III, część VI, pkt 35 | |
art. 291 ust. 5 | ||
art. 291 ust. 6 | ||
art. 292 ust. 1 | załącznik III, część VI, pkt 36 | |
art. 292 ust. 2 | załącznik III, część VI, pkt 37 | |
art. 292 ust. 3 | ||
art. 292 ust. 4 | ||
art. 292 ust. 5 | ||
art. 292 ust. 6 | załącznik III, część VI, pkt 38 | |
art. 292 ust. 7 | załącznik III, część VI, pkt 39 | |
art. 292 ust. 8 | załącznik III, część VI, pkt 40 | |
art. 292 ust. 9 | załącznik III, część VI, pkt 41 | |
art. 292 ust. 10 | ||
art. 293 ust. 1 | załącznik III, część VI, pkt 42 | |
art. 293 ust. 2-6 | ||
art. 294 ust. 1 | załącznik III, część VI, pkt 42 | |
art. 294 ust. 2 | ||
art. 294 ust. 3 | załącznik III, część VI, pkt 42 | |
art. 295 | załącznik III, część VII, lit. a) | |
art. 296 ust. 1 | załącznik III, część VII, lit. b) | |
art. 296 ust. 2 | załącznik III, część VII, lit. b) | |
art. 296 ust. 3 | załącznik III, część VII, lit. b) | |
art. 297 ust. 1 | załącznik III, część VII, lit. b) | |
art. 297 ust. 2 | załącznik III, część VII, lit. b) | |
art. 297 ust. 3 | załącznik III, część VII, lit. b) | |
art. 297 ust. 4 | załącznik III, część VII, lit. b) | |
art. 298 ust. 1 | załącznik III, część VII, lit. c) | |
art. 298 ust. 2 | załącznik III, część VII, lit. c) | |
art. 298 ust. 3 | załącznik III, część VII, lit. c) | |
art. 298 ust. 4 | załącznik III, część VII, lit. c) | |
art. 299 ust. 1 | załącznik II, pkt 7 | |
art. 299 ust. 2 | załącznik II, pkt 7-11 | |
art. 300 | ||
art. 301 | załącznik III, część 2, pkt 6 | |
art. 302 | ||
art. 303 | ||
art. 304 | ||
art. 305 | ||
art. 306 | ||
art. 307 | ||
art. 308 | ||
art. 309 | ||
art. 310 | ||
art. 311 | ||
art. 312 ust. 1 | art. 104 ust. 3 oraz art. 104 ust. 6 oraz załącznik X, część 2, pkt 2, 5 oraz 8 | |
art. 312 ust. 2 | art. 105 ust. 1 oraz art. 105 ust. 2 oraz załącznik X, część 3, pkt 1 | |
art. 312 ust. 3 | ||
art. 312 ust. 4 | art. 105 ust. 1 | |
art. 313 ust. 1 | art. 102 ust. 2 | |
art. 313 ust. 2 | art. 102 ust. 3 | |
art. 313 ust. 3 | ||
art. 314 ust. 1 | art. 102 ust. 4 | |
art. 314 ust. 2 | załącznik X, część 4, pkt 1 | |
art. 314 ust. 3 | załącznik X, część 4, pkt 2 | |
art. 314 ust. 4 | załącznik X, część 4, pkt 3 oraz 4 | |
art. 314 ust. 5 | ||
art. 315 ust. 1 | art. 103 oraz załącznik X, część 1, pkt 1-3 | |
art. 315 ust. 2 | ||
art. 315 ust. 3 | ||
art. 315 ust. 4 | załącznik X, część 1, pkt 4 | |
art. 316 ust. 1 | załącznik X, część 1, pkt 5-8 | |
art. 316 ust. 2 | załącznik X, część 1, pkt 9 | |
art. 316 ust. 3 | ||
art. 317 ust. 1 | art. 104 ust. 1 | |
art. 317 ust. 2 | art. 104 ust. 2 oraz art. 104 ust. 4 oraz załącznik X, część 2, pkt 1 | |
art. 317 ust. 3 | załącznik X, część 2, pkt 1 | |
art. 317 ust. 4 | załącznik X, część 2, pkt 2 | |
art. 318 ust. 1 | załącznik X, część 2, pkt 4 | |
art. 318 ust. 2 | załącznik X, część 2, pkt 4 | |
art. 318 ust. 3 | ||
art. 319 ust. 1 | załącznik X, część 2, pkt 6 - 7 | |
art. 319 ust. 2 | załącznik X, część 2, pkt 10 oraz 11 | |
art. 320 | załącznik X, część 2, pkt 9 oraz 12 | |
art. 321 | załącznik X, część 3, pkt 2-7 | |
art. 322 ust. 1 | ||
art. 322 ust. 2 | załącznik X, część 3, pkt 8 - 12 | |
art. 322 ust. 3 | załącznik X, część 3, pkt 13-18 | |
art. 322 ust. 4 | załącznik X, część 3, pkt 19 | |
art. 322 ust. 5 | załącznik X, część 3, pkt 20 | |
art. 322 ust. 6 | załącznik X, część 3, pkt 21-24 | |
art. 323 ust. 1 | załącznik X, część 3, pkt 25 | |
art. 323 ust. 2 | załącznik X, część 3, pkt 26 | |
art. 323 ust. 3 | załącznik X, część 3, pkt 27 | |
art. 323 ust. 4 | załącznik X, część 3, pkt 28 | |
art. 323 ust. 5 | załącznik X, część 3, pkt 29 | |
art. 324 | załącznik X, część 5 | |
art. 325 ust. 1 | art. 26 | |
art. 325 ust. 2 | art. 26 | |
art. 325 ust. 3 | ||
art. 326 | ||
art. 327 ust. 1 | załącznik I pkt 1 | |
art. 327 ust. 2 | załącznik I pkt 2 | |
art. 327 ust. 3 | załącznik I pkt 3 | |
art. 328 ust. 1 | załącznik I pkt 4 | |
art. 328 ust. 2 | ||
art. 329 ust. 1 | załącznik I pkt 5 | |
art. 329 ust. 2 | ||
art. 330 | załącznik I pkt 7 | |
art. 331 ust. 1 | załącznik I pkt 9 | |
art. 331 ust. 2 | załącznik I pkt 10 | |
art. 332 ust. 1 | załącznik I pkt 8 | |
art. 332 ust. 2 | załącznik I pkt 8 | |
art. 333 | załącznik I pkt 11 | |
art. 334 | załącznik I pkt 13 | |
art. 335 | załącznik I pkt 14 | |
art. 336 ust. 1 | załącznik I pkt 14 | |
art. 336 ust. 2 | załącznik I pkt 14 | |
art. 336 ust. 3 | załącznik I pkt 14 | |
art. 336 ust. 4 | art. 19 ust. 1 | |
art. 337 ust. 1 | załącznik I pkt 16a | |
art. 337 ust. 2 | załącznik I pkt 16a | |
art. 337 ust. 3 | załącznik I pkt 16a | |
art. 337 ust. 4 | załącznik I pkt 16a | |
art. 337 ust. 4 | załącznik I pkt 16a | |
art. 338 ust. 1 | załącznik I pkt 14a | |
art. 338 ust. 2 | załącznik I pkt 14b | |
art. 338 ust. 3 | załącznik I pkt 14c | |
art. 338 ust. 4 | załącznik I pkt 14a | |
art. 339 ust. 1 | załącznik I pkt 17 | |
art. 339 ust. 2 | załącznik I pkt 18 | |
art. 339 ust. 3 | załącznik I pkt 19 | |
art. 339 ust. 4 | załącznik I pkt 20 | |
art. 339 ust. 5 | załącznik I pkt 21 | |
art. 339 ust. 6 | załącznik I pkt 22 | |
art. 339 ust. 7 | załącznik I pkt 23 | |
art. 339 ust. 8 | załącznik I pkt 24 | |
art. 339 ust. 9 | załącznik I pkt 25 | |
art. 340 ust. 1 | załącznik I pkt 26 | |
art. 340 ust. 2 | załącznik I pkt 27 | |
art. 340 ust. 3 | załącznik I pkt 28 | |
art. 340 ust. 4 | załącznik I pkt 29 | |
art. 340 ust. 5 | załącznik I pkt 30 | |
art. 340 ust. 6 | załącznik I pkt 31 | |
art. 340 ust. 7 | załącznik I pkt 32 | |
art. 341 ust. 1 | załącznik I pkt 33 | |
art. 341 ust. 2 | załącznik I pkt 33 | |
art. 341 ust. 3 | ||
art. 342 | załącznik I pkt 34 | |
art. 343 | załącznik I pkt 36 | |
art. 344 ust. 1 | ||
art. 344 ust. 2 | załącznik I pkt 37 | |
art. 344 ust. 3 | załącznik I pkt 38 | |
art. 345 ust. 1 | załącznik I pkt 41 | |
art. 345 ust. 2 | załącznik I pkt 41 | |
art. 346 ust. 1 | załącznik I pkt 42 | |
art. 346 ust. 2 | ||
art. 346 ust. 3 | załącznik I pkt 43 | |
art. 346 ust. 4 | załącznik I pkt 44 | |
art. 346 ust. 5 | załącznik I pkt 45 | |
art. 346 ust. 6 | załącznik I pkt 46 | |
art. 347 | załącznik I pkt 8 | |
art. 348 ust. 1 | załącznik I pkt 48-49 | |
art. 348 ust. 2 | załącznik I pkt 50 | |
art. 349 | załącznik I pkt 51 | |
art. 350 ust. 1 | załącznik I pkt 53 | |
art. 350 ust. 2 | załącznik I pkt 54 | |
art. 350 ust. 3 | załącznik I pkt 55 | |
art. 350 ust. 4 | załącznik I pkt 56 | |
art. 351 | załącznik III pkt 1 | |
art. 352 ust. 1 | załącznik III pkt 2 ust. 1 | |
art. 352 ust. 2 | załącznik III pkt 2 ust. 1 | |
art. 352 ust. 3 | załącznik III pkt 2 ust. 1 | |
art. 352 ust. 4 | załącznik III pkt 2 ust. 2 | |
art. 352 ust. 5 | ||
art. 353 ust. 1 | załącznik III pkt 2 ust. 1 | |
art. 353 ust. 2 | załącznik III pkt 2 ust. 1 | |
art. 353 ust. 3 | załącznik III pkt 2 ust. 1 | |
art. 354 ust. 1 | załącznik III pkt 3 ust. 1 | |
art. 354 ust. 2 | załącznik III pkt 3 ust. 2 | |
art. 354 ust. 3 | załącznik III pkt 3 ust. 2 | |
art. 354 ust. 4 | ||
art. 355 | ||
art. 356 | ||
art. 357 ust. 1 | załącznik IV pkt 1 | |
art. 357 ust. 2 | załącznik IV pkt 2 | |
art. 357 ust. 3 | załącznik IV pkt 3 | |
art. 357 ust. 4 | załącznik IV pkt 4 | |
art. 357 ust. 5 | załącznik IV pkt 6 | |
art. 358 ust. 1 | załącznik IV pkt 8 | |
art. 358 ust. 2 | załącznik IV pkt 9 | |
art. 358 ust. 3 | załącznik IV pkt 10 | |
art. 358 ust. 4 | załącznik IV pkt 12 | |
art. 359 ust. 1 | załącznik IV pkt 13 | |
art. 359 ust. 2 | załącznik IV pkt 14 | |
art. 359 ust. 3 | załącznik IV pkt 15 | |
art. 359 ust. 4 | załącznik IV pkt 16 | |
art. 359 ust. 5 | załącznik IV pkt 17 | |
art. 359 ust. 6 | załącznik IV pkt 18 | |
art. 360 ust. 1 | załącznik IV pkt 19 | |
art. 360 ust. 2 | załącznik IV pkt 20 | |
art. 361 | załącznik IV pkt 21 | |
art. 362 | ||
art. 363 ust. 1 | załącznik V pkt 1 | |
art. 363 ust. 2 | ||
art. 363 ust. 3 | ||
art. 364 ust. 1 | załącznik V pkt 10b | |
art. 364 ust. 2 | ||
art. 364 ust. 3 | ||
art. 365 ust. 1 | załącznik V pkt 10 | |
art. 365 ust. 2 | załącznik V pkt 10a | |
art. 366 ust. 1 | załącznik V pkt 7 | |
art. 366 ust. 2 | załącznik V pkt 8 | |
art. 366 ust. 3 | załącznik V pkt 9 | |
art. 366 ust. 4 | załącznik V pkt 10 | |
art. 366 ust. 5 | załącznik V pkt 8 | |
art. 367 ust. 1 | załącznik V pkt 11 | |
art. 367 ust. 2 | załącznik V pkt 12 | |
art. 367 ust. 3 | załącznik V pkt 12 | |
art. 368 ust. 1 | załącznik V pkt 2 | |
art. 368 ust. 2 | załącznik V pkt 2 | |
art. 368 ust. 3 | załącznik V pkt 5 | |
art. 368 ust. 4 | ||
art. 369 ust. 1 | załącznik V pkt 3 | |
art. 369 ust. 2 | ||
art. 370 ust. 1 | załącznik V pkt 5 | |
art. 371 ust. 1 | załącznik V pkt 5 | |
art. 371 ust. 2 | ||
art. 372 | załącznik V pkt 5a | |
art. 373 | załącznik V pkt 5b | |
art. 374 ust. 1 | załącznik V pkt 5c | |
art. 374 ust. 2 | załącznik V pkt 5d | |
art. 374 ust. 3 | załącznik V pkt 5d | |
art. 374 ust. 4 | załącznik V pkt 5d | |
art. 374 ust. 5 | załącznik V pkt 5d | |
art. 374 ust. 6 | załącznik V pkt 5d | |
art. 374 ust. 7 | ||
art. 375 ust. 1 | załącznik V pkt 5a | |
art. 375 ust. 2 | załącznik V pkt 5e | |
art. 376 ust. 1 | załącznik V pkt 5f | |
art. 376 ust. 2 | załącznik V pkt 5g | |
art. 376 ust. 3 | załącznik V pkt 5h | |
art. 376 ust. 4 | załącznik V pkt 5h | |
art. 376 ust. 5 | załącznik V pkt 5i | |
art. 376 ust. 6 | załącznik V pkt 5 | |
art. 377 | załącznik V pkt 5l | |
art. 378 | załącznik II pkt 1 | |
art. 379 ust. 1 | załącznik II pkt 2 | |
art. 379 ust. 2 | załącznik II pkt 3 | |
art. 379 ust. 3 | załącznik II pkt 2 | |
art. 380 | załącznik II pkt 4 | |
art. 381 | ||
art. 382 | ||
art. 383 | ||
art. 384 | ||
art. 385 | ||
art. 386 | ||
art. 387 | art. 28 ust. 1 | |
art. 388 | ||
art. 389 | art. 106 ust. 1 akapit pierwszy | |
art. 390 ust. 1 | art. 106 ust. 1 akapit pierwszy | |
art. 390 ust. 2 | ||
art. 390 ust. 3 | art. 29 ust. 1 | |
art. 390 ust. 4 | art. 30 ust. 1 | |
art. 390 ust. 5 | art. 29 ust. 2 | |
art. 390 ust. 6 | art. 106 ust. 2 akapit 1 | |
art. 390 ust. 7 | art. 106 ust. 3 | |
art. 390 ust. 8 | art. 106 ust. 2 akapit 2 oraz 3 | |
art. 391 | art. 107 | |
art. 392 | art. 108 | |
art. 393 | art. 109 | |
art. 394 ust. 1 | art. 110 ust. 1 | |
art. 394 ust. 2 | art. 110 ust. 1 | |
art. 394 ust. 3 oraz 4 | art. 110 ust. 2 | |
art. 394 ust. 4 | art. 110 ust. 2 | |
art. 395 ust. 1 | art. 111 ust. 1 | |
art. 395 ust. 2 | ||
art. 395 ust. 3 | art. 111 ust. 4 akapit 1 | |
art. 395 ust. 4 | art. 30 ust. 4 | |
art. 395 ust. 5 | art. 31 | |
art. 395 ust. 6 | ||
art. 395 ust. 7 | ||
art. 395 ust. 8 | ||
art. 396 ust. 1 | art. 111 ust. 4 akapit 1 oraz 2 | |
art. 396 ust. 2 | ||
art. 397 ust. 1 | załącznik VI, pkt 1 | |
art. 397 ust. 2 | załącznik VI, pkt 2 | |
art. 397 ust. 3 | załącznik VI, pkt 3 | |
art. 398 | art. 32 ust. 1 | |
art. 399 ust. 1 | art. 112 ust. 1 | |
art. 399 ust. 2 | art. 112 ust. 2 | |
art. 399 ust. 3 | art. 112 ust. 3 | |
art. 399 ust. 4 | art. 110 ust. 3 | |
art. 400 ust. 1 | art. 113 ust. 3 | |
art. 400 ust. 2 | art. 113 ust. 4 | |
art. 400 ust. 3 | ||
art. 401 ust. 1 | art. 114 ust. 1 | |
art. 401 ust. 2 | art. 114 ust. 2 | |
art. 401 ust. 3 | art. 114 ust. 3 | |
art. 402 ust. 1 | art. 115 ust. 1 | |
art. 402 ust. 2 | art. 115 ust. 2 | |
art. 402 ust. 3 | ||
art. 403 ust. 1 | art. 117 ust. 1 | |
art. 403 ust. 2 | art. 117 ust. 2 | |
art. 404 | art. 122a ust. 8 | |
art. 405 ust. 1 | art. 122a ust. 1 | |
art. 405 ust. 2 | art. 122a ust. 2 | |
art. 405 ust. 3 | art. 122a ust. 3 akapit pierwszy | |
art. 405 ust. 4 | art. 122a ust. 3 akapit pierwszy | |
art. 406 ust. 1 | art. 122a ust. 4 oraz art. 122a ust. 5 akapit drugi | |
art. 406 ust. 2 | art. 122a ust. 5 akapit pierwszy oraz art. 122a ust. 6 akapit pierwszy | |
art. 407 | art. 122a ust. 5 akapit pierwszy | |
art. 408 | art. 122a ust. 6 akapit pierwszy i drugi | |
art. 409 | art. 122a ust. 7 | |
art. 410 | art. 122a ust. 10 | |
art. 411 | ||
art. 412 | ||
art. 413 | ||
art. 414 | ||
art. 415 | ||
art. 416 | ||
art. 417 | ||
art. 418 | ||
art. 419 | ||
art. 420 | ||
art. 421 | ||
art. 422 | ||
art. 423 | ||
art. 424 | ||
art. 425 | ||
art. 426 | ||
art. 427 | ||
art. 428 | ||
art. 429 | ||
art. 430 | ||
art. 431 ust. 1 | art. 145 ust. 1 | |
art. 431 ust. 2 | art. 145 ust. 2 | |
art. 431 ust. 3 | art. 145 ust. 3 | |
art. 431 ust. 4 | art. 145 ust. 4 | |
art. 432 ust. 1 | załącznik XII, część I, pkt 1 oraz art. 146 ust. 1 | |
art. 432 ust. 2 | art. 146 ust. 2 oraz załącznik XII, część I, pkt 2 oraz 3 | |
art. 432 ust. 3 | art. 146 ust. 3 | |
art. 433 | art. 147 oraz załącznik XII, część I, pkt 4 | |
art. 434 ust. 1 | art. 148 | |
art. 434 ust. 2 | ||
art. 435 ust. 1 | załącznik XII, część II, pkt 1 | |
art. 435 ust. 2 | ||
art. 436 | załącznik XII, część II, pkt 2 | |
art. 437 | ||
art. 438 | załącznik XII, część II, pkt 4, 8 | |
art. 439 | załącznik XII, część II, pkt 5 | |
art. 440 | ||
art. 441 | ||
art. 442 | załącznik XII, część II, pkt 6 | |
art. 443 | ||
art. 444 | załącznik XII, część II, pkt 7 | |
art. 445 | załącznik XII, część II, pkt 9 | |
art. 446 | załącznik XII, część II, pkt 11 | |
art. 447 | załącznik XII, część II, pkt 12 | |
art. 448 | załącznik XII, część II, pkt 13 | |
art. 449 | załącznik XII, część II, pkt 14 | |
art. 450 | załącznik XII, część II, pkt 15 | |
art. 451 | ||
art. 452 | załącznik XII, część III, pkt 1 | |
art. 453 | załącznik XII, część III, pkt 2 | |
art. 454 | załącznik XII, część III, pkt 3 | |
art. 455 | ||
art. 456, akapit pierwszy | art. 150 ust. 1 | art. 41 |
art. 456, akapit drugi | ||
art. 457 | ||
art. 458 | ||
art. 459 | ||
art. 460 | ||
art. 461 | ||
art. 462 ust. 1 | art. 151a | |
art. 462 ust. 2 | art. 151a | |
art. 462 ust. 3 | art. 151a | |
art. 462 ust. 4 | ||
art. 462 ust. 5 | ||
art. 463 | ||
art. 464 | ||
art. 465 | ||
art. 466 | ||
art. 467 | ||
art. 468 | ||
art. 469 | ||
art. 470 | ||
art. 471 | ||
art. 472 | ||
art. 473 | ||
art. 474 | ||
art. 475 | ||
art. 476 | ||
art. 477 | ||
art. 478 | ||
art. 479 | ||
art. 480 | ||
art. 481 | ||
art. 482 | ||
art. 483 | ||
art. 484 | ||
art. 485 | ||
art. 486 | ||
art. 487 | ||
art. 488 | ||
art. 489 | ||
art. 490 | ||
art. 491 | ||
art. 492 | ||
art. 493 ust. 1 | ||
art. 493 ust. 2 | ||
art. 494 | ||
art. 495 | ||
art. 496 | ||
art. 497 | ||
art. 498 | ||
art. 499 | ||
art. 500 | ||
art. 501 | ||
art. 502 | ||
art. 503 | ||
art. 504 | ||
art. 505 | ||
art. 506 | ||
art. 507 | ||
art. 508 | ||
art. 509 | ||
art. 510 | ||
art. 511 | ||
art. 512 | ||
art. 513 | ||
art. 514 | ||
art. 515 | ||
art. 516 | ||
art. 517 | ||
art. 518 | ||
art. 519 | ||
art. 520 | ||
art. 521 | ||
załącznik I | załącznik II | |
załącznik II | załącznik IV | |
załącznik III |
- zmieniony przez pkt 10 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 3 lit. a rozporządzenia nr 2033/2019 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez pkt 12 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a ppkt (iii) rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 3 lit. e rozporządzenia nr 2033/2019 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- dodany przez art. 1 pkt 2 lit. a ppkt v) rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 3 lit. f rozporządzenia nr 2033/2019 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- dodany przez art. 1 pkt 2 lit. a ppkt v) rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 3 lit. g rozporządzenia nr 2033/2019 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- zmieniona przez art. 1 pkt 2 lit. a ppkt ix) rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniona przez art. 62 pkt 3 lit. j rozporządzenia nr 2033/2019 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez pkt 18 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a ppkt xi) rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez pkt 20 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. c rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 4 lit. a rozporządzenia nr 2019/2033 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. c rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 4 lit. b rozporządzenia nr 2019/2033 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. c rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez pkt 23 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 6 lit. d rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 grudnia 2020 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 6 rozporządzenia nr 2019/2033 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- dodany przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 2022/2036 z dnia 19 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.275.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 listopada 2022 r.
- uchylony przez art. 62 pkt 7 rozporządzenia nr 2033/2019 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r. Zmiana nie została naniesiona na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.
- uchylony przez art. 62 pkt 7 rozporządzenia nr 2033/2019 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 grudnia 2020 r.
- zmieniony przez pkt 26 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 grudnia 2020 r.
- zmieniony przez pkt 28 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 13 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez pkt 2-4 sprostowania z dnia 2 sierpnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.208.68) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez pkt 30-32 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 15 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez pkt 2 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 16 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniona przez pkt 34 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 17 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 22 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 2022/2036 z dnia 19 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.275.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2024 r.
- zmieniony przez pkt 48 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 42 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez pkt 50 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 11 lit. a rozporządzenia nr 2019/2033 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 25 rozporządzenia nr 2019/2033 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 97 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniona przez pkt 100 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniona przez art. 1 pkt 105 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- dodany przez art. 62 pkt 27 rozporządzenia nr 2033/2019 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 107 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez pkt 105 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 109 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez pkt 28 sprostowania z dnia 2 sierpnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.208.68) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 109 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez pkt 2 oraz 111-112 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 110 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 30 rozporządzenia nr 2033/2019 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 grudnia 2019 r.
- zmieniony przez pkt 2 i 103 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 123 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 13 rozporządzenia nr 2017/2401 z dnia 12 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.347.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 125 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez pkt 122 i 123 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 2020/873 z dnia 24 czerwca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.204.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2020 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2016/1014 z dnia 8 czerwca 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.171.153) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 lipca 2016 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 32 lit. a rozporządzenia nr 2019/2033 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 grudnia 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 127 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez pkt 134 sprostowania z dnia 30 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.321.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 128 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- dodany przez art. 1 pkt 135 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr 2021/558 z dnia 31 marca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.116.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 kwietnia 2021 r.
- zmieniony przez art. 62 pkt 36 rozporządzenia nr 2033/2019 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 2019/2160 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.328.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 lipca 2022 r.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.