Rozporządzenie 2100/94 w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin
Dz.U.UE.L.1994.227.1
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 2100/94
z dnia 27 lipca 1994 r.
w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 235,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
odmiany roślin stwarzają szczególne problemy w zakresie systemu ochrony praw własności przemysłowej, który powinien być do nich stosowany;
systemy ochrony własności przemysłowej dla odmian roślin nie zostały zharmonizowane na poziomie wspólnotowym i nadal są regulowane przez ustawodawstwa Państw Członkowskich, które nie są jednolite;
w tych okolicznościach stosownym jest stworzenie wspólnotowego systemu, który, współistniejąc z systemami krajowymi, dopuszcza przyznawanie praw własności przemysłowej, ważnych na całym obszarze Wspólnoty;
jest stosowne, aby wdrażanie i stosowanie tego systemu wspólnotowego nie było realizowane przez władze Państw Członkowskich, ale przez Wspólnotowy Urząd posiadający osobowość prawną - "Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin";
system powinien uwzględniać rozwój technik hodowlanych, łącznie z biotechnologią; aby pobudzać hodowlę i rozwój nowych odmian, należy poprawić ochronę dla wszystkich hodowców roślin w porównaniu z obecną sytuacją, jednak bez nieuzasadnionego ograniczenia dostępu do ochrony ogólnej lub w przypadku pewnych technik hodowlanych;
odmiany wszystkich botanicznych rodzajów i gatunków powinny być przedmiotem ochrony;
odmiany, które powinny być chronione muszą spełniać międzynarodowo uznane wymagania, jak odrębność, wyrównanie, trwałość i nowość, a także muszą być oznaczone określoną nazwą;
w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania systemu należy przyjąć definicję odmiany rośliny;
definicja ta nie ma na celu zmiany definicji ustanowionych w dziedzinie praw własności intelektualnej, a w szczególności w dziedzinie patentu, ani nie wyłącza stosowania praw regulujących ochronę produktów, łącznie z roślinami i materiałem roślinnym lub procesów podlegających innym prawom własności przemysłowej;
jest jednak wysoce pożądane, aby w obu dziedzinach mieć wspólną definicję; dlatego należy popierać stosowne wysiłki na płaszczyźnie międzynarodowej, aby ustalić taką definicję;
w celu objęcia wspólnotowym systemem ochrony odmian roślin konieczna jest ocena ważnych cech odmiany; jednakże właściwości nie muszą być związane z jej znaczeniem gospodarczym;
w ramach systemu należy wyjaśnić, kogo dotyczy wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin, w pewnych przypadkach może ono dotyczyć nie jednej lecz, wielu osób łącznie; dlatego też konieczne jest formalne uregulowane uprawnienia do składania wniosków;
w systemie powinno także zostać zdefiniowane wyrażenie "posiadacz" używane w niniejszym rozporządzeniu; za każdym razem, gdy wyrażenie "posiadacz" bez dalszego definiowania jest używane w niniejszym rozporządzeniu, włączając w art. 29 ust. 5, należy rozumieć je jak w art. 13 ust. 1;
działanie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin powinno być jednolite na obszarze Wspólnoty, transakcje handlowe wymagające zgody posiadacza muszą zostać ściśle określone; zakres ochrony w porównaniu do większości systemów krajowych powinien być rozszerzony na określony materiał odmiany, biorąc pod uwagę handel z krajami spoza Wspólnoty, w których nie ma ochrony; natomiast wprowadzenie zasady wyczerpania praw musi zapewnić, by ochrona nie była nadmierna;
w celu wspierania hodowli roślin, system potwierdza uznaną międzynarodową zasadę wolnego dostępu do chronionych odmian w celu otrzymania z nich nowych odmian i korzystania z tych odmian;
w niektórych przypadkach, kiedy nowa odmiana, chociaż odrębna, jest pochodną odmiany macierzystej, powinna istnieć pewna formę zależności posiadacza odmiany macierzystej;
wykonanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin powinno zostać poddane pewnym ograniczeniom ustanowionym w przepisach przyjętych w interesie publicznym;
obejmuje to ochronę produkcji rolnej; w tym celu, pod pewnymi warunkami, rolnicy powinni zostać upoważnieni do używania materiału ze zbioru plonów do rozmnażania;
warunki te powinny zostać ustanowione na poziomie wspólnotowym;
w pewnych okolicznościach należy także umożliwić udzielenie licencji przymusowej w celu zapewnienia ochrony interesu publicznego, co może obejmować konieczność zaopatrywania rynku w materiał przedstawiający szczególne właściwości lub wspierania dalszego prowadzenia hodowli ulepszonych odmian;
używanie określonych nazw odmian powinno być obowiązkowe;
wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin powinno zasadniczo trwać co najmniej 25 lat, a w przypadku winorośli i gatunków drzew co najmniej 30 lat, inne powody jego wygaśnięcia powinny zostać szczegółowo określone;
wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin jest przedmiotem prawa własności posiadacza, a więc jego stosunek do niezharmonizowanych przepisów prawa Państw Członkowskich, w szczególności prawa cywilnego, powinien zostać uregulowany; dotyczy to dochodzenia roszczeń wynikających z naruszeń oraz zapewnienia wykonania prawdo wspólnotowego prawa ochrony odmian roślin;
konieczne jest zapewnienie, aby stosowanie zasad wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin nie było naruszone w wyniku obowiązywania innych systemów; w tym celu konieczne jest ustanowienie określonych zasad zgodnych z istniejącymi międzynarodowymi zobowiązaniami Państw Członkowskich, odnoszących się do innych praw własności przemysłowej;
niezbędne jest zbadanie, czy i w jakim zakresie warunki ochrony udzielonej w innych systemach własności przemysłowej, takich jak patenty, powinny zostać dostosowane lub w inny sposób zmienione w celu zapewnienia ich spójności ze wspólnotowym systemem ochrony odmian roślin; w tym celu, gdzie konieczne, powinny zostać ustanowione odpowiednie zasady w dodatkowych przepisach prawa wspólnotowego;
obowiązki i kompetencje Wspólnotowego Urzędu Odmian Roślin, włączając w to jego Izby Odwoławcze, odnoszące się do przyznawania, pozbawiania lub badania praw do odmian roślin oraz publikacji powinny, tak dalece jak to możliwe, wzorować się na przepisach odnoszących się do podobnych systemów, włączając w to struktury i regulamin Urzędu i, współpracę z Komisją i Państwami Członkowskimi, w szczególności z Radą Administracyjną, uwzględniając Urzędy Badawcze w badaniu technicznym oraz niezbędne środki budżetowe;
Urząd powinien wspomagać i nadzorować wymienioną wcześniej Radę Administracyjną, w skład której wchodzą przedstawiciele Państw Członkowskich i Komisji;
Traktat nie przewiduje innej podstawy do wydania niniejszego rozporządzenia, niż zawartą w art. 235;
niniejsze rozporządzenie uwzględnia istniejące umowy międzynarodowe, takie jak Międzynarodowa Konwencja o Ochronie Nowych Odmian Roślin (Konwencja UPOV), Konwencja o udzielaniu patentów europejskich (Konwencją o patencie europejskim) oraz Porozumienie w sprawie Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej, łącznie z handlem podrabianymi towarami; w konsekwencji oznacza to wyłączenie możliwości uzyskania ochrony patentowej na odmiany roślin, tylko w zakresie przewidzianym w Konwencji o Patencie Europejskim, to jest na odmiany roślin jako takie;
w świetle rozwoju wspomnianych wyżej konwencji, niniejsze rozporządzenie zostanie ponownie rozpatrzone w celu wprowadzenia do niego niezbędnych zmian,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
CZĘŚĆ PIERWSZA
PRZEPISY OGÓLNE
PRZEPISY OGÓLNE
Wspólnotowa ochrona odmian roślin
Niniejszym ustanawia się wspólnotowy system ochrony odmian roślin, jako jedyną i wyłączną formę wspólnotowego prawa własności przemysłowej do odmian roślin.
Jednolity skutek wspólnotowej ochrony odmian roślin
Wspólnotowe prawa do ochrony odmian roślin wywierają jednolity skutek na całym obszarze Wspólnoty i nie mogą być przyznawane, przenoszone i nie można ich pozbawić w odniesieniu do tego terytorium inaczej, niż na jednolitej podstawie.
Krajowe prawa własności do ochrony odmian roślin
Niniejsze rozporządzenie, z zastrzeżeniem przepisów art. 92 ust. 1, pozostaje bez uszczerbku dla prawa Państw Członkowskich do przyznawania krajowych praw własności do odmian roślin.
Wspólnotowy Urząd
W celu stosowania niniejszego rozporządzenia, niniejszym ustanawia się Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin, zwany dalej "Urzędem".
CZĘŚĆ DRUGA
PRAWO MATERIALNE
PRAWO MATERIALNE
ROZDZIAŁ I
ZASADY REGULUJĄCE PRZYZNAWANIE WSPÓLNOTOWYCH PRAW DO OCHRONY ODMIAN ROŚLIN
ZASADY REGULUJĄCE PRZYZNAWANIE WSPÓLNOTOWYCH PRAW DO OCHRONY ODMIAN ROŚLIN
Przedmiot wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin
– określić na podstawie przejawianych właściwości wynikających z określonego genotypu lub kombinacji genotypów,
– odróżnić od każdej innej zbiorowości roślin na podstawie przejawiania co najmniej jednej wspomnianej właściwości,
– uznać za jednostkę systematyczną ze względu na jej właściwość rozmnażania się bez zmian.
Odmiany podlegające ochronie
Wspólnotowe prawa do ochrony odmian roślin przyznaje się w odniesieniu do odmian, które są:
a) odrębne;
b) wyrównane;
c) trwałe; i
d) nowe.
Ponadto odmiana musi być oznaczona nazwą zgodnie z przepisami art. 63.
Odrębność
a) była ona przedmiotem prawa do ochrony odmian roślin lub wpisano ją do urzędowego rejestru odmian roślin we Wspólnocie lub jakimkolwiek Państwie lub w międzynarodowej organizacji o odpowiednich kompetencjach;
b) zgłoszono wniosek o przyznanie w stosunku do niej prawa do ochrony odmian roślin lub o wpisanie jej do urzędowego rejestru odmian, o ile w międzyczasie doszło do przyznania prawa lub do wpisania do rejestru.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 114 mogą wyszczególnić przykłady innych przypadków, w których uważa się odmianę za powszechnie znaną.
Wyrównanie
Odmianę uważa się za wyrównaną, jeżeli, przy uwzględnieniu sposobu rozmnażania właściwego tej odmianie, jest ona wystarczająco jednolita we właściwościach uwzględnianych przy badaniu jej odrębności, jak również wszelkich innych właściwościach użytych do opisu tej odmiany.
Trwałość
Odmianę uważa się za trwałą, jeżeli właściwości, uwzględnione przy badaniu jej odrębności, jak również inne właściwości użyte do opisu odmiany, nie zmieniają się po jej powtarzanym rozmnażaniu, w przypadku szczególnego cyklu rozmnażania lub na końcu takiego cyklu.
Nowość
a) na terytorium Wspólnoty wcześniej niż jeden rok przed wskazaną uprzednio datą;
b) poza terytorium Wspólnoty wcześniej niż cztery lata, a w przypadku drzew i winorośli wcześniej niż sześć lat przed wskazaną uprzednio datą.
Podobnie, przekazanie odmiany przez spółkę, w rozumieniu art. 58 ust. 2 Traktatu, innej spółce nie uważa się za przekazanie osobom trzecim, jeżeli jedna z nich należy w całości do drugiej albo obie należą w całości do trzeciej spółki lub przedsiębiorstwa, o ile nie nastąpi dalsze przekazanie. Przepisu tego nie stosuje się do spółdzielni.
Podobnie, nie bierze się pod uwagę przekazania osobom trzecim, o ile doszło do niego bezpośrednio lub pośrednio w wyniku wystawienia odmiany przez hodowcę na oficjalnej lub oficjalnie uznanej wystawie w rozumieniu Konwencji o Wystawach Międzynarodowych lub na wystawie w Państwie Członkowskim oficjalnie uznanej za równorzędną przez to Państwo Członkowskie.
ROZDZIAŁ II
OSOBY UPRAWNIONE LUB NASTĘPCY PRAWNI
OSOBY UPRAWNIONE LUB NASTĘPCY PRAWNI
Prawo do wspólnotowej ochrony odmian roślin
Uprawnienie do złożenia wniosku o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin
Wniosek o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin może złożyć każda osoba fizyczna lub prawna, lub każda instytucja, którą zgodnie z mającym wobec niej zastosowanie prawem traktuje się jako osobę prawną.
Wniosek może zostać złożony łącznie przez przynajmniej dwie osoby.
ROZDZIAŁ III
SKUTKI WSPÓLNOTOWEJ OCHRONY ODMIAN ROŚLIN
SKUTKI WSPÓLNOTOWEJ OCHRONY ODMIAN ROŚLIN
Uprawnienia posiadacza wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin i jego ograniczenia
a) wytwarzanie lub rozmnażanie (reprodukcja);
b) przygotowanie do rozmnażania;
c) oferowanie do sprzedaży;
d) sprzedaż lub inne wprowadzenie do obrotu;
e) eksport ze Wspólnoty;
f) import do Wspólnoty;
g) przechowywanie do każdego z celów wymienionych w lit. a)-f).
Posiadacz może udzielić swojego upoważnienia na określonych warunkach i z ograniczeniami.
a) odmian w przeważającej mierze pochodnych od odmiany macierzystej, w stosunku do której przyznano wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin, o ile ta odmiana sama nie jest odmianą pochodną;
b) odmian, które nie są odrębne od odmiany chronionej, zgodnie z przepisami art. 7; i
c) odmian, których wytwarzanie wymaga powtórnego używania chronionej odmiany.
a) w przeważającej mierze pochodzi ona od odmiany macierzystej lub od innej odmiany, która sama jest pochodna od tej samej odmiany macierzystej;
b) jest odrębna od odmiany macierzystej, zgodnie z przepisami art. 7; i
c) odpowiada odmianie macierzystej w przejawie właściwości wynikających z genotypu lub kombinacji genotypów odmiany macierzystej, pomijając różnice wynikające z czynności jej wytworzenia.
Odstępstwo od wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin
a) rośliny pastewne:
Cicer arietinum L. - ciecierzyca pospolita
Lupinus luteus L. - łubin żółty
Medicago sativa L. - lucerna siewna
Pisum sativum L. (partim) - groch zwyczajny
Trifolium resupinatum L. - koniczyna perska
Trifolium alexandrinum L. - koniczyna aleksandryjska
Vicia faba - bobik
Vicia sativa L. - wyka siewna,
a w przypadku Portugalii, Lolium multiflorum Lam. - rajgras włoski;
b) zboża:
Avena sativa - owies zwyczajny
Hordeum vulgare L. - jęczmień
Oryza sativa L. - ryż
Phalaris canariensis L. - kanar
Secale cereale L. - żyto
X Triticosecale Wittm. - pszenżyto
Triticum aestivum L. emend. Fiori et Paol. - pszenica
Triticum durum Desf. - pszenica Durum
Triticum spelta L. - pszenica orkisz;
c) ziemniaki:
Solanum tuberosum L. - ziemniak;
d) rośliny oleiste i włókniste:
Brassica napus L. (partim) - rzepak
Brassica rapa L. (partim) - rzepik
Linum usitatissimum - len oleisty, z wyłączeniem lnu włóknistego.
– nie zostaną ustanowione żadne ograniczenia ilościowe w odniesieniu do gospodarstw rolnych tych rolników, o ile jest to niezbędne dla wymogów tych gospodarstw,
– materiał ze zbioru może być przygotowany do uprawy przez samego rolnika lub w ramach świadczonych mu usług, nie naruszając przepisów ograniczających, które mogą wprowadzić Państwa Członkowskie w odniesieniu do organizacji przygotowania do siewu tego materiału, aby w szczególności zapewnić tożsamość materiału oddanego do przygotowania z materiałem otrzymanym po przygotowaniu,
– rolników prowadzących małe gospodarstwa nie obowiązuje wymóg zapłaty wynagrodzenia posiadaczowi; za rolników prowadzących małe gospodarstwa uważa się:
– w przypadku gatunków roślin wymienionych w ust. 2 niniejszego art., do których stosuje się rozporządzenie Rady (EWG) nr 1795/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. ustanawiające system pomocy dla producentów niektórych roślin uprawnych(4), rolników, którzy nie uprawiają roślin na powierzchni większej niż ta, która potrzebna jest do wytworzenia 92 ton zboża; do obliczenia powierzchni stosuje się art. 8 ust. 2 wymienionego uprzednio rozporządzenia,
– w przypadku innych gatunków roślin wymienionych w ust. 2 niniejszego artykułu, rolników, którzy spełniają stosowne porównywalne kryteria,
– inni rolnicy obowiązani są do zapłaty godziwego wynagrodzenia posiadaczowi, którego wysokość powinna być w rozsądnym stopniu niższa od wysokości wynagrodzenia pobieranego w przypadku umowy licencyjnej na produkcję materiału rozmnożeniowego tej samej odmiany, na tym samym obszarze; właściwa wysokość godziwego wynagrodzenia może podlegać zmianom w czasie, w zależności od stopnia w jakim stosuje się odstępstwo określone w ust. 1, w odniesieniu do tej odmiany,
– monitorowanie zgodności z przepisami niniejszego artykułu lub przepisami przyjętymi zgodnie z niniejszym artykułem spoczywa wyłącznie na posiadaczach, którzy nie mogą, przy organizacji tego monitorowania, korzystać z pomocy organów publicznych,
– rolnicy, a także świadczący usługi przygotowawcze, przekazują posiadaczom na ich żądanie istotne informacje; także organy urzędowe biorące udział w monitorowaniu produkcji rolnej mogą przekazywać istotne informacje, o ile zbiera się je w ramach normalnej działalności i nie jest to związane z dodatkowym obciążeniem lub kosztami. Niniejsze przepisy, w odniesieniu do danych osobowych, nie naruszają ustawodawstwa Wspólnoty i ustawodawstwa krajowego w odniesieniu do ochrony osób fizycznych przy przetwarzaniu i swobodnym przepływie danych osobowych.
Ograniczenie skutków wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin
Wspólnotowe prawa do ochrony odmian roślin nie obejmują działań:
a) podjętych w celach prywatnych i niehandlowych;
b) podjętych w celach doświadczalnych;
c) podjętych w celu hodowli lub odkrycia i rozwijania innych odmian;
d) określonych w art. 13 ust. 2-4 w odniesieniu do tych innych odmian, z wyjątkiem kiedy stosuje się przepisy art. 13 ust. 5 lub gdy inna odmiana lub materiał tej odmiany chroniony jest prawem niezawierającym porównywalnych przepisów; oraz
e) których zakaz naruszałby przepisy art. 13 ust. 8, art. 14 lub art. 29.
Wyczerpanie wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin
Wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin nie obejmuje działań dotyczących jakiegokolwiek materiału chronionej odmiany lub odmiany chronionej przepisami art. 13 ust. 5 oraz jakiegokolwiek materiału pochodzącego z wymienionego materiału, który został przekazany osobom trzecim przez posiadacza lub za jego zgodą w jakiejkolwiek części Wspólnoty, chyba że działania te:
a) obejmują dalsze rozmnażanie danej odmiany, chyba że takie rozmnażanie było zamierzone gdy przekazywano ten materiał; lub
b) obejmują wywóz składników odmiany do kraju trzeciego, który nie chroni rodzaju lub gatunku, do którego przynależy odmiana, chyba że wywożony materiał przeznaczono do konsumpcji.
Używanie nazwy odmiany
Ograniczenia używania nazwy odmiany
ROZDZIAŁ IV
CZAS TRWANIA I WYGAŚNIĘCIE WSPÓLNOTOWYCH PRAW DO OCHRONY ODMIAN ROŚLIN
CZAS TRWANIA I WYGAŚNIĘCIE WSPÓLNOTOWYCH PRAW DO OCHRONY ODMIAN ROŚLIN
Czas trwania wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin
Unieważnienie wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin
a) nie spełniono warunków przewidzianych w art. 7 lub 10 w czasie, w którym przyznano wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin; lub
b) nie spełniono warunków przewidzianych w art. 8 i 9 przy przyznawaniu wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin, w przypadku gdy przyznanie prawa oparto na informacjach i dokumentach dostarczonych przez wnioskującego; lub
c) przyznano prawo osobie nieuprawnionej, chyba że zostało ono przeniesione na osobę uprawnioną.
Uchylenie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin
a) nie dopełnił obowiązku określonego w art. 64 ust. 3; lub
b) nie zaproponował innej stosownej nazwy odmiany w przypadku określonym w art. 66; lub
c) nie uiszcza ewentualnych opłat za utrzymywanie w mocy wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin; lub
d) nie spełnia już warunków przewidzianych w art. 12 i 82, czy to jako pierwszy posiadacz czy to jako następca prawny w oparciu o przekazanie prawa na podstawie art. 23.
ROZDZIAŁ V
WSPÓLNOTOWE PRAWA DO OCHRONY ODMIAN ROŚLIN JAKO PRZEDMIOT PRAWA WŁASNOŚCI
WSPÓLNOTOWE PRAWA DO OCHRONY ODMIAN ROŚLIN JAKO PRZEDMIOT PRAWA WŁASNOŚCI
Włączenie do prawa krajowego
a) zgodnie z wpisem do rejestru wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin, w stosownej dacie, posiadacz stale zamieszkiwał albo miał swoją siedzibę lub w którym jego przedsiębiorstwo zostało utworzone; lub
b) jeżeli nie spełniono warunków przewidzianych w lit. a), w którym wskazany we wspomnianym rejestrze pierwszy pełnomocnik posiadacza miał, w dniu rejestracji, stałe miejsce zamieszkania, siedzibę lub w którym jego przedsiębiorstwo zostało utworzone.
Przeniesienie prawa
Egzekucja
Wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin może podlegać egzekucji i być przedmiotem środków tymczasowych i zabezpieczających w rozumieniu art. 24 Konwencji o Jurysdykcji i Wykonywaniu Orzeczeń Sądowych w Sprawach Cywilnych i Handlowych, podpisanej w Lugano dnia 16 sierpnia 1988 r., zwanej dalej "Konwencją z Lugano".
Postępowanie upadłościowe lub podobne postępowania
Do czasu wejścia w życie w tej dziedzinie wspólnych przepisów dla Państw Członkowskich, jedynym Państwem Członkowskim, w którym wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin może być objęte postępowaniem upadłościowym jest to Państwo, w którym jako pierwszym otwarto takie postępowanie w rozumieniu prawa krajowego lub konwencji stosowanych w tej dziedzinie.
Wniosek o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin jakoprzedmiot prawa własności
Artykuł 22-25 stosuje się do wniosków o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin, użyte w tych artykułach odniesienia do rejestru wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin uważa się za odniesienia do rejestru wniosków o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin.
Umowne licencje na eksploatację
Współwłasność
Artykuł 22-27 stosuje się mutatis mutandis w przypadku współwłasności wspólnotowej ochrony odmian roślin odpowiednio do posiadanego udziału, jeżeli takie udziały zostały określone.
Przyznawanie licencji przymusowych
i) jego wniosek do posiadacza prawa ochrony odmian roślin o licencję umowną został odrzucony, oraz
ii) wynalazek stanowi znaczący postęp techniczny o dużym znaczeniu ekonomicznym w porównaniu z chronionymi odmianami roślin.
W przypadku gdy w celu umożliwienia nabycia lub korzystania z jego prawa ochrony odmian roślin posiadacz uzyskał licencję przymusową zgodnie z art.12 ust. 1 dyrektywy 98/44/WE na niewyłączne wykorzystanie opatentowanego wynalazku, przyznawana jest posiadaczowi patentu na ten wynalazek, na wniosek, niewyłączna licencja wzajemna na korzystanie z odmiany na rozsądnych warunkach.
Zakres terytorialny licencji lub licencji wzajemnej, o której mowa w tym ustępie jest ograniczona do tego lub tych obszarów Wspólnoty, które są objęte tym patentem.
CZĘŚĆ TRZECIA
WSPÓLNOTOWY URZĄD OCHRONY ODMIAN ROŚLIN
WSPÓLNOTOWY URZĄD OCHRONY ODMIAN ROŚLIN
ROZDZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
PRZEPISY OGÓLNE
Status prawny, jednostki podporządkowane
Pracownicy
Przywileje i immunitety
Do Urzędu stosuje się Protokół o przywilejach i immunitetach Wspólnot Europejskich.
Odpowiedzialność
Dostęp do dokumentów
Języki
Decyzje Urzędu
ROZDZIAŁ II
RADA ADMINISTRACYJNA
RADA ADMINISTRACYJNA
Utworzenie i kompetencje
a) doradza w sprawach, za które odpowiada Urząd lub wydaje w związku z tym ogólne wytyczne;
b) bada sprawozdanie prezesa z jego działalności i ponadto nadzoruje działalność Urzędu w oparciu o to sprawozdanie i inne otrzymywane informacje;
c) na wniosek Urzędu albo określa liczbę komitetów określonych w art. 35, jak również przydzielone im zadania i okres ich funkcjonowania, albo wydaje w związku z tym ogólne wytyczne;
d) może uchwalić regulamin określający metody pracy Urzędu;
e) może wydawać wytyczne dotyczące badań zgodnie z art. 56 ust. 2.
– może wydawać opinie i żądać informacji od Urzędu lub od Komisji, jeżeli uzna to za konieczne,
– może przesyłać Komisji ze zmianami lub bez zmian przedłożone jej wcześniej projekty na podstawie art. 42 ust. 2 lit. g) lub jej własne projekty zmian niniejszego rozporządzenia lub przepisów wykonawczych określonych w art. 113 i 114 albo innych przepisów odnoszących się do wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin,
– jest konsultowana na podstawie art. 113 ust. 4 i 114 ust. 2,
– wykonuje swoje czynności w odniesieniu do budżetu Urzędu na podstawie art. 109, 111 i 112.
Skład
Przewodnictwo
Posiedzenia
Miejsce posiedzeń
Rada Administracyjna zbiera się w siedzibie Komisji lub w miejscu działania Urzędu lub Urzędu Badawczego. Szczegóły określa regulamin wewnętrzny.
Głosowanie
ROZDZIAŁ III
ZARZĄDZANIE URZĘDEM
ZARZĄDZANIE URZĘDEM
Zadania i kompetencje prezesa
a) podejmuje wszelkie niezbędne kroki, łącznie z przyjmowaniem wewnętrznych instrukcji administracyjnych i ogłaszaniem zawiadomień, aby zapewnić działanie Urzędu zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, przepisami określonymi w art. 113 i 114 oraz z zasadami lub wytycznymi ustanowionymi przez Radę Administracyjną na podstawie art. 36 ust. 1;
b) przedstawia corocznie Komisji i Radzie Administracyjnej sprawozdanie z działalności;
c) wykonuje wobec pracowników kompetencje określone w art. 31 ust. 2;
d) przedkłada wnioski określone w art. 36 ust. 1 lit. c) i w art. 47 ust. 2;
e) sporządza preliminarz dochodów i wydatków Urzędu na podstawie art. 109 ust. 1 i wykonuje budżet na podstawie art. 110;
f) dostarcza informacji, o które wystąpiła Rada Administracyjna na podstawie art. 36 ust. 2 tiret pierwsze;
g) może przedstawić Radzie Administracyjnej projekt zmian niniejszego rozporządzenia, oraz przepisów określonych w art. 113 i 114, jak również wszelkich innych przepisów odnoszących się do wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin;
h) może przekazywać swe kompetencje innym pracownikom Urzędu, z zastrzeżeniem przepisów wymienionych w art. 113 i 114.
Mianowanie wyższych urzędników
Kontrola legalności
ROZDZIAŁ IV
IZBY ODWOŁAWCZE
IZBY ODWOŁAWCZE
Ustanowienie i uprawnienia
Skład Izb Odwoławczych
Niezależność członków Izb odwoławczych
Wyłączenie i wniosek o wyłączenie
CZĘŚĆ CZWARTA
POSTĘPOWANIE PRZED URZĘDEM
POSTĘPOWANIE PRZED URZĘDEM
ROZDZIAŁ I
WNIOSKI
WNIOSKI
Składanie wniosków
a) bezpośrednio w Urzędzie; lub
b) w jednym z podporządkowanych jednostek lub w jednej z instytucji krajowych ustanowionych lub upoważnionych na podstawie art. 30 ust. 4, o ile składający wniosek powiadomi bezpośrednio Urząd o jego złożeniu w ciągu dwóch tygodni od jego złożenia.
Szczegółowe zasady dotyczące sposobu dokonania powiadomienia określonego w lit. b) mogą zostać określone w przepisach wykonawczych ustanowionych na podstawie art. 114. Zaniechanie powiadomienia Urzędu o wniosku złożonym na podstawie lit. b) nie wpływa na ważność wniosku, o ile zostanie on dostarczony do Urzędu w ciągu miesiąca po jego złożeniu w podporządkowanej jednostce lub w instytucji krajowej.
Zasady regulujące wnioski
a) prośbę o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin;
b) określenie botanicznej jednostki systematycznej;
c) informacje umożliwiające identyfikację składającego wniosek lub, gdzie to stosowne, osób wspólnie składających wniosek;
d) nazwę hodowcy i zapewnienie, że zgodnie z wiedzą składającego wniosek żadne inne osoby nie uczestniczyły w hodowli lub w odkryciu i rozwijaniu odmiany; jeżeli wnioskodawca nie jest hodowcą lub jednym z hodowców to dostarcza on stosowną dokumentację dowodową wykazującą jak wszedł w posiadanie uprawnienia do wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin;
e) tymczasowe oznaczenie odmiany;
f) dokładny opis odmiany;
g) geograficzne miejsce pochodzenie odmiany;
h) pełnomocnictwa pełnomocnika;
i) szczegóły dotyczące wcześniejszego zarobkowego korzystania z odmiany;
j) szczegóły dotyczące wszelkich innych wniosków związanych z odmianą.
Data wniosku
Datą wniosku o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin jest data, w której Urząd otrzymał ważny wniosek na podstawie art. 49 ust. 1 lit. c) albo jednostka podporządkowana lub instytucja krajowa na podstawie przepisów art. 49 ust. 1 lit. b), o ile wniosek ten spełnia wymogi określone w art. 50 ust. 1 i uiszczona została opłata na podstawie art. 83 w terminie określonym przez Urząd.
Pierwszeństwo
ROZDZIAŁ II
URZĘDOWE BADANIE
URZĘDOWE BADANIE
Formalne badanie wniosku
a) wniosek złożono ważnie na podstawie przepisów art. 49;
b) wniosek odpowiada warunkom przewidzianym w art. 50 i warunkom przewidzianym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie tego artykułu;
c) w razie potrzeby, czy roszczenie o przyznanie pierwszeństwa odpowiada przepisom art. 52 ust. 2, 4 i 5; i
d) w terminie określonym przez Urząd uiszczono opłaty ustanowione na podstawie art. 83.
Badanie merytoryczne
Badanie techniczne
Przeprowadzanie badania technicznego
Sprawozdanie z badania
Koszty badania technicznego
Urząd wypłaca Urzędom badającym opłatę zgodnie z przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie art. 114.
Sprzeciwy wobec przyznania prawa
a) nie spełniono warunków określonych w art. 7-11;
b) istnieje jedna z przeszkód do nadania wnioskowanej nazwy odmiany, określona w art. 63 ust. 3 lub 4.
a) w przypadkach sprzeciwów przewidzianych w ust. 3 lit. a) - w każdym czasie po złożeniu wniosku, przed wydaniem decyzji w sprawie na podstawie art. 61 i 62;
b) w przypadkach sprzeciwów przewidzianych w ust. 3 lit. b) - w ciągu trzech miesięcy po ogłoszeniu wnioskowanej nazwy odmiany na podstawie art. 89.
Pierwszeństwo nowego wniosku w przypadku sprzeciwów
Jeżeli sprzeciw dotyczący niespełnienia warunków określonych w art. 11 prowadzi do wycofania lub odrzucenia wniosku o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin i jeżeli sprzeciwiający się w ciągu miesiąca od dnia wycofania lub ostatecznego odrzucenia wniosku złoży wniosek o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin może on żądać, aby datę wycofania lub odrzucenia wniosku uważano za datę wniesienia jego wniosku.
ROZDZIAŁ III
ROZSTRZYGNIĘCIA
ROZSTRZYGNIĘCIA
Odrzucenie
a) nie usunął braków w rozumieniu art. 53, do usunięcia których wyznaczono mu dodatkowy termin;
b) nie zastosował się w wyznaczonym terminie do ogólnego przepisu lub do żądania na podstawie art. 55 ust. 4 lub 5, o ile Urząd nie zezwolił mu na nieprzedkładanie materiału; lub
c) nie wnioskował o nazwę odmiany odpowiednio na podstawie art. 63.
a) stwierdzi, że nie spełniono warunków wymaganych do sprawdzenia na podstawie art. 54; lub
b) dojdzie do wniosku na podstawie sprawozdania ze sprawdzenia na podstawie art. 57, że nie spełniono warunków określonych w art. 7, 8 i 9.
Przyznanie
Urząd przyznaje wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin, jeżeli stwierdzi, że wyniki badania są wystarczające do wydania decyzji. Decyzja ta zawiera urzędowy opis odmiany.
Nazwa odmiany
a) jej używanie na obszarze Wspólnoty naruszałoby wcześniejsze prawa osób trzecich;
b) może spowodować trudności jej użytkownikom w jej rozpoznaniu lub odtworzeniu;
c) jest tożsama lub może wprowadzić w błąd ze względu na podobieństwo do nazwy innej odmiany tego samego lub pokrewnego gatunku, którą wpisano do urzędowego rejestru odmian roślin lub pod którą materiał innej odmiany wprowadzono do obrotu w Państwie Członkowskim lub w państwie członkowskim Międzynarodowego Związku ds. Ochrony Nowych Odmian Roślin, chyba że ta odmiana już nie istnieje i jej nazwa nie uzyskała większego znaczenia;
d) jest tożsama lub można ja pomylić z innymi oznaczeniami używanymi powszechnie w obrocie towarowym lub którą zastrzeżono na podstawie odrębnych przepisów;
e) może wywołać zgorszenie w jednym z Państw Członkowskich lub narusza porządek publiczny;
f) może wprowadzać w błąd co do właściwości odmiany, jej wartości lub tożsamości lub tożsamości hodowcy lub innej strony w postępowaniu.
a) w jednym z Państw Członkowskich; lub
b) w państwie członkowskim Międzynarodowego Związku ds. Ochrony Nowych Odmian Roślin; lub
c) w innym państwie, co do którego postanowiono w akcie prawa wspólnotowego, że odmiany ocenia się zgodnie z regułami równoważnymi do tych, które ustanowiono w dyrektywach o wspólnym katalogu odmian;
do urzędowego rejestru odmian roślin lub których materiał wprowadzono w tych państwach do obrotu w celach handlowych, a wnioskowana nazwa odmiany różni się od tej, która została tam zarejestrowana lub której tam się używa, chyba że wobec nazwy takiej istnieje przeszkoda przewidziana w ust. 3.
ROZDZIAŁ IV
UTRZYMYWANIE WSPÓLNOTOWEGO PRAWA DO OCHRONY ODMIAN ROŚLIN
UTRZYMYWANIE WSPÓLNOTOWEGO PRAWA DO OCHRONY ODMIAN ROŚLIN
Badanie techniczne
Sprawozdanie z badania technicznego
Zmiana nazwy odmiany
ROZDZIAŁ V
ODWOŁANIA
ODWOŁANIA
Decyzje, od których przysługuje odwołanie
Osoby uprawnione do wniesienia odwołania i do występowania jako strony w postępowaniu
Każda osoba fizyczna lub prawna może, z zastrzeżeniem art. 82, wnieść odwołanie od decyzji, której jest adresatem oraz od decyzji, która, mimo że została skierowana do innej osoby, dotyczy jej bezpośrednio i indywidualnie. Strony postępowania są uprawnione do uczestniczenia w postępowaniu odwoławczym, a Urząd obowiązany jest do uczestniczenia w nim.
Termin i forma
Odwołanie wnosi się na piśmie do Urzędu w terminie dwóch miesięcy od doręczenia decyzji osobie odwołującej się, a gdy nie miało to miejsca, w terminie dwóch miesięcy od ogłoszenia decyzji, uzasadnienie odwołania składa się w terminie czterech miesięcy od wymienionego doręczenia lub ogłoszenia.
Rewizja przedwstępna
– rozstrzyga, czy podejmie działanie na podstawie drugiego zdania ust. 2 art. 67, i
– przekazuje odwołanie Izbie Odwoławczej.
Rozpatrywanie odwołań
Decyzja w sprawie odwołania
Izba Odwoławcza wydaje decyzję w sprawie odwołania na podstawie badania dokonanego na podstawie art. 71. Izba Odwoławcza może podejmować wszelkie czynności, które należą do kompetencji Urzędu albo przekazać sprawę właściwej jednostce Urzędu do dalszego działania w tej sprawie. W takim przypadku Urząd, o ile stan faktyczny nie uległ zmianie, związany jest motywami rozstrzygnięcia podanymi przez Izbę Odwoławczą.
Skargi na decyzje Izby Odwoławczej
Bezpośredni środek odwoławczy
ROZDZIAŁ VI
INNE WYMOGI PROCEDURALNE
INNE WYMOGI PROCEDURALNE
Uzasadnienie decyzji, prawo bycia wysłuchanym
Decyzje Urzędu zawierają uzasadnienie. Muszą one opierać się na motywach oraz dowodach, co do których strony postępowania miały możliwość ustosunkowania się ustnie lub na piśmie.
Badanie stanu faktycznego z urzędu
W postępowaniu przed Urzędem, może on badać stan faktyczny z urzędu w zakresie, w jakim podlega on badaniu na podstawie art. 54 i 55. Urząd nie uwzględnia stanu faktycznego, na który nie powołano się, ani dowodów, które nie zostały przedstawione w terminie wyznaczonym przez Urząd.
Postępowanie ustne
Dopuszczenie dowodów
a) przesłuchanie stron postępowania;
b) żądanie dostarczenia informacji;
c) przedstawianie dokumentów i innych materiałów dowodowych;
d) zeznania świadków;
e) opinie biegłych;
f) oględziny miejsca;
g) złożenie pisemnego oświadczenia pod przysięgą.
a) wydaje nakaz stawiennictwa zobowiązujący określoną osobę do stawienia się; lub
b) zwraca się do właściwego sądu lub innego uprawnionego organu w państwie, w którym dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania, z żądaniem przesłuchania tej osoby, zgodnie z art. 91 ust. 2.
Doręczenia
Urząd doręcza z urzędu wszelkie decyzje i wezwania, a także informacje i komunikaty, od daty doręczenia liczy się termin albo jeżeli doręczenie jest wymagane na podstawie innych przepisów niniejszego rozporządzenia lub przepisów przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia, albo jeśli tak zarządził prezes Urzędu. Doręczenia mogą być dokonywane za pośrednictwem właściwych do spraw odmian roślin urzędów Państw Członkowskich.
Przywrócenie do stanu pierwotnego
Zasady ogólne
Pełnomocnik
Osoby niemające stałego miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Wspólnoty lub których przedsiębiorstwo nie zostało utworzone na terytorium Wspólnoty mogą brać udział w postępowaniu przed Urzędem tylko wówczas, jeżeli ustanowią one pełnomocnika, który ma stałe miejsce zamieszkania, siedzibę lub którego siedziba bądź zakład znajdują się na terytorium Wspólnoty.
ROZDZIAŁ VII
OPŁATY, ROZSTRZYGNIĘCIE O KOSZTACH
OPŁATY, ROZSTRZYGNIĘCIE O KOSZTACH
Opłaty
Przedawnienie roszczeń finansowych
Zwrot kosztów postępowania
Wykonanie przymusowe orzeczeń ustalających wysokość kosztów
ROZDZIAŁ VIII
REJESTRY
REJESTRY
Ustanowienie rejestrów
a) wnioski o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin z podaniem jednostki systematycznej i tymczasowej nazwy odmiany oraz nazwę i adres składającego wniosek hodowcy oraz pełnomocnika uczestniczącego w postępowaniu;
b) przypadki zakończenia postępowania dotyczącego wniosku o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin, łącznie z informacjami przewidzianymi w akapicie a);
c) propozycje nazw odmian;
d) zmiany w odniesieniu do tożsamości osoby składającej wniosek oraz jej pełnomocnika;
e) na wniosek - podjęte w stosunku do tego wniosku czynności egzekucyjne określone w art. 24 i 26.
a) nazwę gatunku i nazwę odmiany;
b) urzędowy opis odmiany lub odniesienie do dokumentów będących w posiadaniu Urzędu, które zawierają urzędowy opis odmiany i stanowią część rejestru;
c) w przypadku odmian, w których wytwarzanie materiału wymaga powtarzalnego używania określonych składników - wymienienie tych składników;
d) nazwę i adres posiadacza, hodowcy i pełnomocnika procesowego;
e) datę nadania i wygaśnięcia wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin, łącznie z przyczynami wygaśnięcia;
f) na wniosek - umowne uprawnienie do korzystania z prawa lub licencję przymusową, łącznie z nazwą i adresem osoby uprawnionej do korzystania z tego prawa;
g) na wniosek - podjęte w stosunku do tego prawa czynności egzekucyjne określone w art. 24;
h) na wspólny wniosek posiadacza odmiany macierzystej i hodowcy odmiany pochodnej w stosunku do odmiany macierzystej, określenie odmiany jako macierzystej i pochodnej, łącznie z nazwami odmian i nazwami zainteresowanych stron. Wniosek jednej z zainteresowanych stron jest wystarczający, jeżeli jest on poparty dobrowolnie udzielonym potwierdzeniem drugiej strony, na podstawie przepisów art. 99, lub jeżeli ostateczna decyzja lub ostateczne orzeczenie wydane na podstawie przepisów niniejszego rozporządzenia zawiera określenie tych odmian jako macierzystej i pochodnej.
Jawność
a) dokumentów związanych z wnioskami o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin;
b) dokumentów związanych z już przyznanym wspólnotowym prawem do ochrony odmian roślin;
c) próbnych upraw odmian do celów ich badania technicznego;
d) próbnych upraw odmian do celów kontroli zachowania odmiany.
Publikacje okresowe
Urząd przynajmniej co dwa miesiące wydaje publikację zawierającą dotąd niepublikowane informacje wpisane do rejestrów na podstawie art. 87 ust. 1 i 2 lit. a), d)-h). Urząd publikuje także sprawozdanie roczne zawierające informacje, które uważa za celowe, w tym przynajmniej wykaz ważnych wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin, osób z nich uprawnionych, dat ich przyznania i wygaśnięcia oraz uznanych nazw odmian. Rada Administracyjna określi szczegóły odnoszące się do tych publikacji.
Wymiana informacji i publikacji
a) informacja jest konieczna do przeprowadzenia badań na podstawie art. 55 i 64; lub
b) składający wniosek o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin wyraża na to zgodę.
Współpraca w zakresie spraw administracyjnych i prawnych
CZĘŚĆ PIĄTA
WPŁYW NA INNE PRAWA
WPŁYW NA INNE PRAWA
Zakaz łączenia ochrony
Stosowanie prawa krajowego
Roszczenia z tytułu naruszenia wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin podlegają ograniczeniom nałożonym przez prawo poszczególnych Państw Członkowskich tylko wówczas, jeżeli wyraźnie stanowi tak niniejsze rozporządzenie.
CZĘŚĆ SZÓSTA
ROSZCZENIA CYWILNOPRAWNE, NARUSZENIA, WŁAŚCIWOŚĆ SĄDU
ROSZCZENIA CYWILNOPRAWNE, NARUSZENIA, WŁAŚCIWOŚĆ SĄDU
Naruszenie
a) nie będąc do tego uprawniona podejmuje jedno z działań określonych w art. 13 ust. 2 w odniesieniu do odmiany, na którą przyznano wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin; lub
b) nie używa poprawnie nazwy odmiany na podstawie art. 17 ust. 1 lub pomija istotne informacje wymienione w art. 17 ust. 2; lub
c) sprzecznie z przepisami art. 18 ust. 3 używa nazwy odmiany, na którą przyznano wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin lub nazwy, która może wprowadzić w błąd ze względu na podobieństwo do tej nazwy;
może być przedmiotem działania, podjętego przez posiadacza, mającego na celu zaniechanie naruszenia lub wypłatę słusznego wynagrodzenia lub obu.
Działania przed przyznaniem wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin
Posiadacz może żądać słusznego wynagrodzenie od każdej osoby, która w okresie między publikacją wniosku o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin a jego przyznaniem dokonała czynu, które byłby zabroniony po przyznaniu tego prawa.
Przedawnienie
Roszczenia na podstawie art. 94 i 95 ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia ostatecznego przyznania wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin i dnia, w którym uprawniony dowiedział się o naruszeniu swego prawa i o osobie, która je naruszyła, a w każdym przypadku po 30 latach od dnia, w którym nastąpiło naruszenie.
Uzupełniające stosowanie prawa krajowego odnośnie do naruszenia
Dochodzenie uprawnienia do wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin
Potwierdzenie tożsamości odmiany
Uprawniony do odmiany macierzystej i hodowca odmiany pochodnej od odmiany macierzystej mają prawo do uzyskania potwierdzenia ustalenia, że odmiany te są odmianami macierzystą i pochodną od niej odmianą.
Skutki zmiany posiadacza wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin
Właściwość sądu i dochodzenie roszczeń w postępowaniu cywilnym
a) przed sądem Państwa Członkowskiego lub innej z Umawiających się Stron Konwencji z Lugano, w którym pozwany ma stałe miejsce zamieszkania lub siedzibę, a w przypadku jej braku, przed sądem państwa, w którym został utworzony; lub
b) jeżeli warunek ten nie jest spełniony w żadnym Państwie Członkowskim lub w innej z Umawiających się Stron, przed sądem Państwa Członkowskiego, w którym powód ma stałe miejsce zamieszkania lub siedzibę, a w przypadku jej braku przed sądem państwa, w którym został utworzony; lub
c) jeżeli warunek ten nie jest spełniony w odniesieniu do żadnego Państwa Członkowskiego, przed sądem Państwa Członkowskiego, w którym siedzibę ma Urząd.
Sądy właściwe mają jurysdykcję w odniesieniu do zarzucanych naruszeń, mających miejsce na terytorium jakiegokolwiek Państwa Członkowskiego.
Przepisy uzupełniające
Regulamin proceduralny
Bez uszczerbku dla przepisów art. 104 i 105, sąd krajowy, właściwy na podstawie art. 101 i 102, stosuje zasady postępowania obowiązujące w danym państwie dla tego samego typu spraw dotyczących porównywalnych krajowych praw własności.
Uprawnienie do dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia
Obowiązki sądów krajowych i innych organów
Sąd krajowy lub inny organ rozpatrujący sprawę dotyczącą wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin uznaje je za ważne.
Zawieszenie postępowania
Kary za naruszenie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin
Państwa Członkowskie podejmą wszelkie właściwe środki w celu zapewnienia, że w odniesieniu do naruszenia wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin będą stosowane przepisy dotyczące odpowiedzialności karnej za naruszenie porównywalnych praw krajowych.
CZĘŚĆ SIÓDMA
BUDŻET, KONTROLA FINANSOWA, WSPÓLNOTOWE PRZEPISY WYKONAWCZE
BUDŻET, KONTROLA FINANSOWA, WSPÓLNOTOWE PRZEPISY WYKONAWCZE
Budżet
Opracowywanie budżetu
Wykonanie budżetu
Prezes wykonuje budżet Urzędu.
Audyt i kontrola
Wewnętrzny rewident doradza przewodniczącemu w sprawach związanych z ryzykiem, poprzez wydawanie niezależnych opinii na temat jakości systemu zarządzania i kontroli oraz przez wydawanie zaleceń, mających na celu poprawę warunków wykonywania operacji oraz wspieranie należytego zarządzania finansami.
Odpowiedzialność z wprowadzenie systemów i procedur kontroli wewnętrznej dostosowanych do wykonywania zadań spoczywa na urzędniku zarządzającym.
Przepisy finansowe
Rada Administracyjna po konsultacji z Trybunałem Obrachunkowym przyjmuje wewnętrzne przepisy finansowe określające w szczególności procedurę opracowania i wykonania budżetu Urzędu. Przepisy finansowe muszą, o ile to możliwe, odpowiadać przepisom rozporządzenia finansowego stosowanego do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich i odbiegać od nich tylko wtedy, gdy jest to konieczne ze względu na specyficzne właściwości poszczególnych działań Urzędu.
Przepisy dotyczące opłat
a) rozpatrywanie wniosków o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin; opłata ta pokrywa:
– badanie formalne (art. 53),
– badanie merytoryczne (art. 54),
– badanie nazwy odmiany (art. 63),
– wydanie decyzji (art. 61 i 62),
– stosowne publikacje (art. 89);
b) polecenie wykonania i przeprowadzenie badania technicznego;
c) rozpatrywanie odwołania, łącznie z podjęciem decyzji;
d) każdy rok utrzymywania wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin.
b) Jednak w okresie przejściowym kończącym się dnia 31 grudnia czwartego roku od daty określonej w art. 118 ust. 2, z dotacji określonej w art. 108 ust. 3 mogą zostać pokryte wydatki wynikające z utworzenia Urzędu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 115, okres ten może zostać przedłużony, w razie konieczności, nie więcej jednak niż o jeden rok.
c) Ponadto, tylko w ciągu wymienionego okresu przejściowego, dotacja określona w art. 108 ust. 3 może pokrywać niektóre wydatki Urzędu odnoszące się do niektórych czynności, innych niż rozpatrywanie wniosków, organizowanie i przeprowadzanie badań technicznych i rozpatrywania odwołań. Czynności te zostaną określone w przepisach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 114, najpóźniej w rok po przyjęciu niniejszego rozporządzenia.
Inne przepisy wykonawcze
– określające stosunek między Urzędem a Urzędami badającymi, instytucjami i własnymi urzędami podporządkowanymi określonymi w art. 30 ust. 4 i 55 ust. 1 i 2,
– dotyczące spraw wymienionych w art. 36 ust. 1 i 42 ust. 2,
– dotyczące postępowania przed Izbą Odwoławczą.
Procedura
Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.
CZĘŚĆ ÓSMA
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Odstępstwa
– Artykuł 13 ust. 5 lit. a) nie ma zastosowania w odniesieniu do odmian pochodnych, które były powszechnie znane we Wspólnocie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.
– Artykuł 14 ust. 3 tiret czwarte nie ma zastosowania do rolników korzystających z istniejącej odmiany zgodnie z upoważnieniem zawartym w art. 14 ust. 1, jeżeli przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia korzystali oni bezpłatnie z odmiany; przepis ten stosuje się do dnia 30 czerwca siódmego roku następującego po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia. Przed tą datą Komisja przedstawi sprawozdanie o sytuacji istniejących odmian. Okres ten może zostać przedłużony w stopniu, w jakim uzasadnia to sprawozdanie Komisji, w przepisach wykonawczych podjętych na podstawie art. 114.
– Bez uszczerbku dla uprawnień wynikających z krajowej ochrony, przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio do czynności odnoszących się do materiału przekazanego osobom trzecim przez hodowcę lub za jego zgodą przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia i podjętych przez osoby, które przed tą datą podejmowały już takie czynności lub poczyniła skuteczne i rzetelne przygotowania tym celu.
Jeżeli takie wcześniejsze czynności obejmowały dalsze rozmnażanie w rozumieniu art. 16 lit. a), wymaga się upoważnienia posiadacza do dalszego rozmnażania po upływie drugiego roku, a w przypadku odmian winorośli i gatunków drzew po upływie czwartego roku następującego po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
– Nie naruszając przepisów art. 19, czas trwania wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin zostaje skrócony o dłuższy ze wskazanych niżej okresów:
– w przypadku ust. 1 o okres, w którym hodowca sprzedawał lub w inny sposób przekazywał osobom trzecim na terytorium Wspólnoty i w celach korzystania z odmiany jej składników lub materiału ze zbioru lub nie wyraził na to zgody, jak zostało to określone w postępowaniu w sprawie przyznania wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin,
– w przypadku ust. 2, w okresie obowiązywania krajowego prawa do ochrony odmian roślin,
lecz nie więcej niż o 5 lat.
Przepisy przejściowe
Urząd zostanie utworzony w takim czasie, który pozwoli mu na pełne wykonywanie od dnia 27 kwietnia 1995 r. zadań powierzonych mu na mocy niniejszego rozporządzenia.
Wejście w życie
Sporządzono w Brukseli, dnia 27 lipca 1994 r.
W imieniu Rady | |
Th. WAIGEL | |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 244 z 28.9.1990, str. 1 i Dz.U. C 113 z 23.4.1993, str. 7.
(2) Dz.U. C 305 z 23.11.1992, str. 55 i Dz.U. C 67 z 16.3.1992, str. 148.
(3) Dz.U. C 60 z 8.3.1991, str. 45.
(4) Dz.U. L 181 z 1.7.1992, str. 12. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 1552/93 (Dz.U. L 154 z 25.6.1993, str. 19).
(5) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, str. 43.
(6) Dz.U. L 245 z 29.9.2003, str. 28.
(7) Dz.U. 17 z dnia 6.10.1958 r., str. 385/58. Rozporządzenie zmienione Aktem Przystąpienia z 1985 r.
(8) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.