Konwencja w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych. Bruksela.1990.07.23.
Dz.U.UE.C.2005.160.11
Akt obowiązującyKONWENCJA
w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych
PRAGNĄC nadać moc obowiązującą art. 220 tego Traktatu, na podstawie którego zobowiązały się do rozpoczęcia między sobą negocjacji, mając na celu zapewnienie eliminowania podwójnego opodatkowania w interesie swoich obywateli,
MAJĄC NA WZGLĘDZIE wagę, jaką przykłada się do eliminowania podwójnego opodatkowania w związku z korektą zysków przedsiębiorstw powiązanych,
POSTANOWIŁY zawrzeć niniejszą Konwencję i w tym celu wyznaczyły jako swoich Pełnomocników:
JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BELGÓW:
Philippa de SCHOUTHEETE de TERVARENT,
Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego;
JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA DANII:
Nielsa HELVEGA PETERSENA,
Ministra Gospodarki;
PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC:
Theo WAIGLA,
Federalnego Ministra Finansów;
Jürgena TRUMPFA,
Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego;
PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ:
Ioannisa PALAIOKRASSASA,
Ministra Finansów;
JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL HISZPANII:
Carlosa SOLCHAGA CATALÁNA,
Ministra Gospodarki i Finansów;
PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ:
Jeana VIDALA,
Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego;
PREZYDENT IRLANDII:
Alberta REYNOLDSA,
Ministra Finansów;
PREZYDENT REPUBLIKI WŁOSKIEJ:
Stefano DE LUCA,
Sekretarza Stanu do spraw finansów;
JEGO KRÓLEWSKA WYSOKOŚĆ WIELKI KSIĄŻĘ LUKSEMBURGA:
Jean-Clauda JUNCKERA,
Ministra Budżetu, Ministra Finansów, Ministra Pracy;
JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW:
P. C. NIEMANA,
Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego;
PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ:
Miguela BELEZA,
Ministra Finansów;
JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ:
Davida H. A. HANNAYA (KCMG),
Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego;
KTÓRZY, zebrani w ramach Rady, po wymianie swych pełnomocnictw uznanych za należyte i sporządzone we właściwej formie,
UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:
ROZDZIAŁ I
ZAKRES KONWENCJI
ZAKRES KONWENCJI
ROZDZIAŁ II
PRZEPISY OGÓLNE
PRZEPISY OGÓLNE
Część I
Definicje
Definicje
De minister van Financiën lub upoważnionego przedstawiciela, Le ministre des finances lub upoważnionego przedstawiciela,
Министъра на финансите lub upoważnionego przedstawiciela,
Ministr financí lub upoważnionego przedstawiciela,
Skatteministeren lub upoważnionego przedstawiciela,
Der Bundesminister der Finanzen lub upoważnionego przedstawiciela,
Rahandusminister lub upoważnionego przedstawiciela,
The Revenue Commissioners lub upoważnionego przedstawiciela,
Ο Υπουργός των Οικονομικών lub upoważnionego przedstawiciela,
El ministro de Economía y Hacienda lub upoważnionego przedstawiciela,
Le ministre chargé du budget lub upoważnionego przedstawiciela,
Ministar financija lub upoważnionego przedstawiciela,
Ο Υπουργός Οικονομικών lub upoważnionego przedstawiciela,
Valsts ieņēmumu dienests,
Finansų ministras lub upoważnionego przedstawiciela,
Le ministre des finances lub upoważnionego przedstawiciela,
a pénzügyminiszter lub upoważnionego przedstawiciela,
il-Ministru responsabbli għall-finanzi lub upoważnionego przedstawiciela,
De minister van Financiën lub upoważnionego przedstawiciela,
Der Bundesminister für Finanzen lub upoważniony przedstawiciel,
Ministra Finansów lub upoważnionego przedstawiciela,
O Ministro das Finanças lub upoważnionego przedstawiciela,
Preș edintele Agenț iei Naț ionale de Administrare Fiscală lub upoważnionego przedstawiciela,
Minister za finance lub upoważnionego przedstawiciela,
Minister financií lub upoważnionego przedstawiciela,
Valtiovarainministeriö lub upoważnionego przedstawiciela, Finansministeriet lub upoważnionego przedstawiciela,
Finansministern lub upoważnionego przedstawiciela,
The Commissioners of Inland Revenue lub upoważnionego przedstawiciela.
Część II
Zasady stosowane do korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych oraz przypisywania zysków stałym zakładom
Zasady stosowane do korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych oraz przypisywania zysków stałym zakładom
Przy stosowaniu niniejszej Konwencji obowiązują następujące zasady:
lub
i w którymkolwiek z tych przypadków ustanowione lub nałożone zostały warunki, wiążące oba te przedsiębiorstwa w ich stosunkach handlowych bądź finansowych, które różnią się od tych, jakie zostałyby ustanowione pomiędzy niezależnymi przedsiębiorstwami, wówczas wszelkie zyski, które jedno z tych przedsiębiorstw osiągnęłoby bez zaistnienia tych warunków, lecz których w wyniku ich zaistnienia nie osiągnęło, mogą zostać zaliczone do zysków tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
Jeżeli Umawiające się Państwo zamierza dokonać korekty zysków przedsiębiorstwa zgodnie z zasadami określonymi w art. 4, poinformuje ono to przedsiębiorstwo o zamierzonych działaniach we właściwym terminie oraz umożliwi mu poinformowanie o tym drugiego przedsiębiorstwa, tak aby mogło ono z kolei poinformować drugie Umawiające się Państwo.
Jednakże nie stoi to na przeszkodzie dokonania zamierzonej korekty przez Umawiające się Państwo, które przekazuje taką informację.
Jeżeli po przekazaniu takiej informacji oba przedsiębiorstwa oraz drugie Umawiające się Państwo wyrażą zgodę na korektę, nie stosuje się art. 6 i 7.
Część III
Porozumienie stron i postępowanie arbitrażowe
Porozumienie stron i postępowanie arbitrażowe
Jednocześnie przedsiębiorstwo powiadamia właściwy organ, czy dana sprawa może dotyczyć innych Umawiających się Państw. Właściwy organ następnie powiadamia niezwłocznie właściwe organy innych Umawiających się Państw.
Przedsiębiorstwa mogą uciekać się do środków odwoławczych dostępnych w ramach prawa krajowego zainteresowanego Umawiającego się Państwa; jednakże jeżeli sprawa została wniesiona do sądu lub trybunału, termin dwóch lat, o którym mowa w pierwszym akapicie, liczy się od daty wydania orzeczenia przez sąd odwoławczy ostatniej instancji.
Osoby takie muszą być obywatelami jednego z Umawiających się Państw oraz posiadać miejsce zamieszkania na terytorium objętym niniejszą Konwencją. Osoby te powinny być kompetentne i niezależne.
Umawiające się Państwa mogą nanosić zmiany do listy, o której mowa w pierwszym akapicie; o wprowadzeniu takich zmian informują one niezwłocznie Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich.
Przewodniczący musi posiadać kwalifikacje wymagane do pełnienia najwyższych funkcji sądowniczych w swoim kraju lub musi być prawnikiem o uznanych kompetencjach.
lub
Opinia komisji doradczej musi opierać się na art. 4.
Właściwe organy mogą wydać decyzję odbiegającą od opinii komisji doradczej. Jeżeli nie dojdą one do porozumienia, są zobowiązane do działania zgodnego z tą opinią.
Fakt, że decyzje, podjęte przez Umawiające się Państwa w zakresie opodatkowania zysków pochodzących z transakcji dokonywanych między przedsiębiorstwami powiązanymi, stały się ostateczne, nie stanowi przeszkody w zastosowaniu procedur określonych w art. 6 i 7.
Do celów niniejszej Konwencji uznaje się, że podwójne opodatkowanie zostało wyeliminowane, jeżeli:
albo
ROZDZIAŁ III
PRZEPISY KOŃCOWE
PRZEPISY KOŃCOWE
Żadne postanowienie niniejszej Konwencji nie narusza realizacji szerszych zobowiązań w zakresie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych, które wynikają albo z innych konwencji, których są lub staną się stronami Umawiające się Państwa, albo z prawa krajowego Umawiających się Państw.
Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji przez Umawiające się Państwa. Dokumenty ratyfikacyjne zostaną złożone w biurze Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich.
Niniejsza Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po dniu, w którym ostatni jej sygnatariusz złoży instrumenty ratyfikacyjne. Konwencja ma zastosowanie do postępowań, o których mowa w art. 6 ust. 1, które zostaną podjęte po jej wejściu w życie.
Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich informuje Umawiające się Państwa o:
Niniejsza Konwencja zostaje zawarta na pięć lat. Okres jej obowiązywania przedłuża się za każdym razem na kolejny okres pięcioletni, o ile żadne z Umawiających się Państw nie poinformuje na piśmie Sekretarza Generalnego Rady Unii Europejskiej, na co najmniej sześć miesięcy przed upływem danego okresu pięcioletniego, o swoim sprzeciwie wobec takiego przedłużenia.
Każde z Umawiających się Państw może w dowolnym czasie wystąpić z wnioskiem w sprawie rewizji niniejszej Konwencji. W takim wypadku Przewodniczący Rady Wspólnot Europejskich zwoła konwencję w celu dokonania rewizji niniejszej Konwencji.
Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku angielskim, duńskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim i włoskim, przy czym każdy z wymienionych dziesięciu tekstów jest na równi autentyczny, zostaje złożona w archiwum Sekretariatu Generalnego Rady Wspólnot Europejskich. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelniony odpis rządowi każdego z Państw-Sygnatariuszy.
W DOWÓD CZEGO niżej podpisani Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję.
AKT KOŃCOWY
PEŁNOMOCNICY WYSOKICH UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON,
zgromadzeni w Brukseli w dniu dwudziestego trzeciego lipca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego roku w celu podpisania Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych,
przy okazji podpisania wyżej wymienionej Konwencji:
WSPÓLNE DEKLARACJE
Deklaracja w sprawie art. 4 ust. 1
Deklaracja w sprawie art. 4 ust. 1
Deklaracja w sprawie art. 9 ust. 6
Państwa Członkowskie zachowują pełną swobodę przy określaniu charakteru i zakresu odpowiednich przepisów, które przyjmują w celu nałożenia sankcji za każde naruszenie obowiązku zachowania tajemnicy.
Deklaracja w sprawie art. 13
Jeżeli w jednym lub w więcej spośród zainteresowanych Umawiających się Państw decyzje dotyczące opodatkowania stanowiącego podstawę do podjęcia postępowań, o których mowa w art. 6 i 7, zostały zmienione po zakończeniu postępowania, o którym mowa w art. 6 lub też po wydaniu decyzji, o której mowa w art. 12, a także w wypadku wystąpienia podwójnego opodatkowania w rozumieniu art. 1, zastosowanie mają art. 6 i 7, z uwzględnieniem zastosowania skutków wspomnianego postępowania bądź wspomnianej decyzji.
DEKLARACJE JEDNOSTRONNE
Deklaracja w sprawie art. 7
Francja i Zjednoczone Królestwo deklarują, że będą stosować art. 7 ust. 3.
Deklaracje poszczególnych państw w sprawie art. 8
Belgia
Termin "surowa kara" oznacza sankcję karną lub administracyjną w przypadku:
– naruszenia prawa powszechnego popełnionego w celu uchylenia się od opodatkowania,
– albo naruszeń przepisów dotyczących podatku dochodowego lub decyzji wydanych na ich podstawie, popełnionych z zamiarem dokonania oszustwa bądź też spowodowania szkody.
Dania
Pojęcie "surowa kara" oznacza sankcję za celowe naruszenie przepisów prawa karnego lub ustawodawstwa specjalnego w sprawach, które nie mogą być regulowane za pomocą środków administracyjnych.
Przypadki naruszenia przepisów prawa podatkowego mogą być, na zasadzie ogólnej, regulowane za pomocą środków administracyjnych, jeżeli uznaje się, że naruszenie to nie pociąga za sobą kary większej niż grzywna.
Niemcy
Naruszeniem prawa podatkowego podlegającym "surowej karze" jest każde naruszenie przepisów podatkowych podlegające karze ograniczenia wolności lub grzywnom karnym lub administracyjnym.
Grecja
Zgodnie z greckim ustawodawstwem podatkowym przedsiębiorstwo podlega "surowej karze":
1. Jeżeli nie złoży zeznań lub złoży nieprawidłowe zeznania dotyczące podatków, opłat lub składek, które podlegają potrąceniu oraz wpłaceniu do budżetu państwa zgodnie z obowiązującymi przepisami, lub nie złoży zeznań lub złoży nieprawidłowe zeznania dotyczące podatku od wartości dodanej, podatku obrotowego lub specjalnego podatku od towarów luksusowych, o ile całkowita wysokość wspomnianych wyżej podatków, opłat oraz składek, które powinny były zostać zgłoszone oraz wpłacone do budżetu państwa w związku z działalnością handlową lub innego rodzaju działalnością prowadzoną w okresie sześciu miesięcy, przekracza kwotę 600.000 (sześciuset tysięcy) drachm lub kwotę 1.000.000 (jednego miliona) drachm za okres jednego roku kalendarzowego.
2. Jeżeli nie złoży zeznania dotyczącego podatku dochodowego, o ile podatek należny od niezgłoszonego dochodu przekracza kwotę 300.000 (trzystu tysięcy) drachm.
3. Jeżeli nie złoży szczegółowych informacji podatkowych określonych w przepisach dotyczących danych podatkowych.
4. Jeżeli dostarczy szczegółowe informacje, o których mowa w poprzednim punkcie 3, które są nieprawidłowe pod względem ilości, ceny jednostkowej lub wartości, o ile skutkiem takiej nieścisłości jest rozbieżność przekraczająca dziesięć procent (10 %) łącznej kwoty lub łącznej wartości towarów, świadczonych usług lub obrotów ogółem.
5. Jeżeli nie prowadzi dokładnie ksiąg i ewidencji zgodnie z wymogami określonymi w przepisach dotyczących danych podatkowych, o ile brak takiej dokładności został odnotowany w trakcie rutynowej kontroli, a jej ustalenia zostały potwierdzone decyzją administracyjną dotyczącą rozbieżności danych albo w związku z upływem terminu do wniesienia środka odwoławczego, albo prawomocną decyzją wydaną przez sąd administracyjny, pod warunkiem że w kontrolowanym okresie rozbieżność między dochodem brutto a zgłoszonym dochodem wynosi ponad dwadzieścia procent (20 %) i nie mniej niż jeden milion (1.000.000) drachm.
6. Jeżeli nie przestrzega obowiązku prowadzenia ksiąg i ewidencji zgodnie ze stosownymi przepisami dotyczącymi danych podatkowych.
7. Jeżeli wystawia fałszywe bądź fikcyjne faktury lub też przerabia faktury dotyczące sprzedaży towarów lub świadczenia usług, lub też fałszuje jakiekolwiek inne dane podatkowe, o których mowa w powyższym punkcie 3.
Dokument podatkowy uważa się za sfałszowany, jeżeli został w jakikolwiek sposób perforowany lub ostemplowany bez prawidłowego poświadczenia tego faktu w ewidencji przez właściwy organ podatkowy, o ile było wiadomym, że w przypadku dokumentu podatkowego takie poświadczenie jest wymagane.
Dokument podatkowy uważa się za fałszywy, jeżeli treść oraz inne szczegóły oryginału bądź kopii dokumentu różnią się od treści i szczegółów zapisanych na odcinku kontrolnym tego dokumentu. Dokument podatkowy uważa się za fikcyjny, jeżeli został wystawiony w związku z transakcją lub jej częścią, transferem, lub w jakimkolwiek innym celu bez wykazania go w obrotach ogółem, bądź w związku z transakcją, którą przeprowadziły osoby inne od osób wymienionych w dokumencie podatkowym.
8. Jeżeli jest świadome intencji podejmowanych działań i mimo to współpracuje przy wystawianiu fałszywej dokumentacji podatkowej, bądź też jest świadome, że dokumenty są fałszywe lub fikcyjne i mimo to współpracuje przy ich wystawianiu lub akceptuje fałszywe, fikcyjne lub podrobione dokumenty podatkowe z zamiarem ukrycia informacji mających znaczenie z punktu widzenia opodatkowania.
Hiszpania
Termin "surowa kara" obejmuje sankcje administracyjne za poważne naruszenia przepisów podatkowych, jak również kary za przestępstwa popełnione w stosunku do organów podatkowych.
Francja
Termin "surowa kara" obejmuje kary i sankcje skarbowe, takie jak sankcja za niezłożenie zeznania podatkowego po otrzymaniu wezwania, działanie w złej wierze, nieuczciwe praktyki, stawianie oporu wobec kontroli podatkowej, ukryte płatności lub ukrytą dystrybucję, lub za nadużycie praw.
Irlandia
Termin "surowa kara" obejmuje sankcje za:
a) niezłożenie zeznania podatkowego;
b) złożenie zeznania podatkowego zawierającego nieprawidłowe dane wskutek oszustwa lub zaniedbania;
c) brak prawidłowo prowadzonych ksiąg;
d) nieudostępnienie dokumentów oraz ksiąg do kontroli;
e) utrudnianie obowiązków osobom wykonującym swoje ustawowe uprawnienia;
f) niezgłoszenie powstania obowiązku podatkowego;
g) złożenie fałszywych oświadczeń w celu uzyskania ulgi.
Według stanu na dzień 3 lipca 1990 r. następujące przepisy prawne regulują kwestie związane z tymi naruszeniami:
– część XXXV Ustawy o podatku dochodowym z 1967 r.,
– sekcja 6 Ustawy finansowej z 1968 r.,
– część XIV Ustawy o podatku od osób prawnych z 1976 r.,
– sekcja 94 Ustawy finansowej z 1983 r.
Uwzględnione będą również wszelkie kolejne przepisy zastępujące, zmieniające lub nowelizujące kodeks karny.
Włochy
Termin "surowa kara" oznacza sankcje nakładane za czyn niedozwolony w rozumieniu prawa krajowego, stanowiący przestępstwo podatkowe.
Luksemburg
Luksemburg stoi na stanowisku, że termin "surowa kara" posiada znaczenie przypisane mu przez drugie Umawiające się Państwo do celów art. 8.
Holandia
Termin "surowa kara" oznacza sankcję nakładaną przez sędziego za wszelkie celowe działania określone w art. 68 ogólnego kodeksu podatkowego.
Portugalia
Termin "surowa kara" obejmuje kary, jak również inne sankcje skarbowe odnoszące się do naruszeń popełnianych w celu dokonania oszustwa lub w stosunku do których stosuje się grzywnę przekraczającą kwotę 1.000.000 (jednego miliona) escudos.
Zjednoczone Królestwo
Termin "surowa kara" jest interpretowany w Zjednoczonym Królestwie jako sankcje o charakterze karnym i administracyjnym w odniesieniu do oszustw lub zaniedbań dotyczących składania nieprawidłowych sprawozdań finansowych, wniosków o zwrot podatku lub zeznań podatkowych.
Deklaracja Republiki Federalnej Niemiec w sprawie art. 16
Rząd Republiki Federalnej Niemiec zastrzega sobie prawo do złożenia oświadczenia, przy składaniu swojego instrumentu ratyfikacyjnego, że niniejsza konwencja będzie również dotyczyć kraju związkowego Berlina.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 decyzji nr 2008/492/WE z dnia 23 czerwca 2008 r. dotyczącej przystąpienia Bułgarii i Rumunii do Konwencji z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych (Dz.U.UE.L.08.174.1) z dniem 1 lipca 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 decyzji nr 2014/899/UE z dnia 9 grudnia 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.358.19) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 14 grudnia 2014 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 2 Konwencji w sprawie przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych. Bruksela.1995.12.21 (Dz.U.UE.C.05.160.23) z dniem 1 maja 1999 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 2 i 3 Konwencji w sprawie przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych. Bruksela.2004.12.08 (Dz.U.UE.C.05.160.1) z dniem 1 lutego 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 decyzji nr 2008/492/WE z dnia 23 czerwca 2008 r. dotyczącej przystąpienia Bułgarii i Rumunii do Konwencji z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych (Dz.U.UE.L.08.174.1) z dniem 1 lipca 2008 r.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.